Lakshmi Pratury: The lost art of letter-writing

Translator: k.melanija | к.меланија Reviewer: Dimitar Dimitrovski

So I thought, "I will talk about death."

Така, си помислив: „Ќе зборувам за смртта.“

Seemed to be the passion today.

Се чини дека е доста интересна тема деновиве.

Actually, it's not about death.

Всушност, не станува збор за смртта.

It's inevitable, terrible, but really what I want to talk about is,

Таа е неизбежна, ужасна, но тоа за што јас сакам да зборувам е

I'm just fascinated by the legacy people leave when they die.

тоа што сум воодушевена од наследството кое луѓето го оставаат кога ќе умрат.

That's what I want to talk about.

Тоа е она за кое сакам да зборувам.

So Art Buchwald left his legacy of humor with a video

Така, Арт Бучвалд го остави својот хумор како наследство, преку видео

that appeared soon after he died, saying,

кое се појави кратко после неговата смрт, велејќи:

"Hi! I'm Art Buchwald, and I just died."

„Здраво! Јас сум Арт Бучвалд и само што умрев.“

And Mike, who I met at Galapagos, a trip which I won at TED,

Додека Мајк, кој го запознав на Галапагос, патување кое го освоив преку TED,

is leaving notes on cyberspace where he is chronicling

остава пораки во сајбер-просторот кадешто го забележува

his journey through cancer.

неговото патување со ракот.

And my father left me a legacy of his handwriting

Татко ми, ми остави наследство преку неговото пишување

through letters and a notebook.

писма и еден бележник.

In the last two years of his life, when he was sick,

Во последните две години од неговиот живот, кога беше болен,

he filled a notebook with his thoughts about me.

тој исполни еден бележник со мисли за мене.

He wrote about my strengths, weaknesses,

Пишуваше за моите посилни и послаби страни,

and gentle suggestions for improvement,

како и љубезни предлози за подобрување,

quoting specific incidents, and held a mirror to my life.

цитирајќи одредени случки, воедно држејќи огледало врз мојот живот.

After he died, I realized that no one writes to me anymore.

Откако почина, сфатив дека никој веќе не ми пишува.

Handwriting is a disappearing art.

Рачното пишување е уметност која исчезнува.

I'm all for email and thinking while typing,

Јас сум за пишување меилови и за размислување додека куцам на тастатурата,

but why give up old habits for new?

но зошто да се откажеме од старите навики поради новите?

Why can't we have letter writing and email exchange in our lives?

Зошто да не можеме да ги имаме и пишувањето писма и размената на меилови во нашите животи?

There are times when I want to trade all those years

Постојат времиња кога посакувам да ги заменам сите тие години

that I was too busy to sit with my dad and chat with him,

во кои бев премногу зафатена за да седнам со татко ми и да поразговарам со него,

and trade all those years for one hug.

да ги заменам сите тие години за само една прегратка.

But too late.

Но, сега е премногу доцна.

But that's when I take out his letters and I read them,

Па, тогаш ги земам сите негови писма и ги читам,

and the paper that touched his hand is in mine,

а хартијата која ја допрела неговата рака сега е во мојата,

and I feel connected to him.

а, јас се чувствувам поврзано со него.

So maybe we all need to leave our children

Па, можеби сите ние би требало да ги напуштиме нашите деца

with a value legacy, and not a financial one.

со вредно наследство, а не со финансиско.

A value for things with a personal touch --

Со вредност за работи кои имаат личен печат,

an autographed book, a soul-searching letter.

автобиографска книга, писмо во кое си ја барате душата.

If a fraction of this powerful TED audience

Доколку само дел од оваа моќна публика на TED

could be inspired to buy a beautiful paper --

би била инспирирана да купи убава хартија -

John, it'll be a recycled one -- and write a beautiful letter

Џон, тоа би била рециклирана хартија, и да напише убаво писмо

to someone they love, we actually may start a revolution

за некој кој го љуби, така, ние всушност би можеле да започнеме револуција

where our children may go to penmanship classes.

каде нашите деца би можеле да посетуваат часови по убаво пишување.

So what do I plan to leave for my son?

Па, што планирам да му оставам на мојот син?

I collect autographed books, and those of you authors

Јас собирам автобиографии, а вие писателите

in the audience know I hound you for them --

во публиката знаете колку ви досадувам за нив,

and CDs too, Tracy.

и за CD-а, исто така, Трејси.

I plan to publish my own notebook.

Планирам да објавам мој, сопствен бележник.

As I witnessed my father's body being swallowed by fire,

Како што посведочив како телото на мојот татко беше голтнато од оган,

I sat by his funeral pyre and wrote.

седев покрај неговата погребна клада и пишував.

I have no idea how I'm going to do it,

Немам поим како ќе го направам тоа,

but I am committed to compiling his thoughts and mine

но сум посветена на исполнување на неговите мисли, и на моите

into a book, and leave that published book for my son.

во книга, книга која ќе ја издадам за мојот син.

I'd like to end with a few verses of what I wrote

Би сакала да завршам со неколку стихови кои ги напишав

at my father's cremation.

на кремирањето на мојот татко.

And those linguists, please pardon the grammar,

А, вие лингвистите... ве молам да ми простите за граматиката,

because I've not looked at it in the last 10 years.

затоа што не сум ги погледнала во последните 10 години.

I took it out for the first time to come here.

За прв пат ги извадив за да дојдам тука.

"Picture in a frame, ashes in a bottle,

„Слика во рамка, пепел во шише,

boundless energy confined in the bottle,

безгранична енергија ограничена во шише,

forcing me to deal with reality,

која ме тера да се соочам со реалноста,

forcing me to deal with being grown up.

која ме тера да се соочам со тоа дека сум возрасна.

I hear you and I know that you would want me to be strong,

Те слушам и знам дека би сакал да бидам силна,

but right now, I am being sucked down, surrounded

но сега, јас сум повлечена надолу, опколена

and suffocated by these raging emotional waters,

и загушена од овие разбеснети води од чувства,

craving to cleanse my soul, trying to emerge

беснеејќи да ја прочистат мојата душа, обидувајќи се да испливаат

on a firm footing one more time, to keep on fighting and flourishing

на цврста површина уште еднаш, да продолжат да се борат и да расцветаат,

just as you taught me.

токму така како што ме научи.

Your encouraging whispers in my whirlpool of despair,

Твоето охрабрување шепоти во вртлогот од очај,

holding me and heaving me to shores of sanity,

држејќи ме и поткревајќи ме на бреговите на свесноста,

to live again and to love again."

за повторно да живеам, и повторно да љубам.“

Thank you.

Ви благодарам.