Lakshmi Pratury: The lost art of letter-writing

Translator: Kamolchatr Ruengthong Reviewer: Panitan Suvannaroj

So I thought, "I will talk about death."

ฉันคิดว่า 'ฉันจะพูดเรื่องความตาย'

Seemed to be the passion today.

ดูเป็นเรื่องที่น่าพูดใช่ไหม

Actually, it's not about death.

มันไม่ได้เกี่ยวกับความตายหรอกนะ

It's inevitable, terrible, but really what I want to talk about is,

มันเป็นเรื่องน่ากลัวที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ แต่ที่ฉันอยากจะพูดถึงจริงๆ คือ

I'm just fascinated by the legacy people leave when they die.

ฉันหลงเสน่ห์กับมรดกที่ผู้คนทิ้งไว้ เมื่อพวกเขาเสียชีวิต

That's what I want to talk about.

และนี่ก็เป็นหัวข้อที่ฉันอยากจะพูดวันนี้

So Art Buchwald left his legacy of humor with a video

อาท บัควาล ได้ทิ้งมรดกอารมณ์ขันของเขาไว้ หลังจากเขาตาย

that appeared soon after he died, saying,

มันคือวีดีโอ ที่ปรากฎภายหลังการตายของเขา

"Hi! I'm Art Buchwald, and I just died."

เขาพูดว่า "สวัสดี ฉันชื่ออาท บัควาล ฉันเพิ่งจะตาย"

And Mike, who I met at Galapagos, a trip which I won at TED,

และไมค์ ที่ฉันเจอที่กาลาปากอส ตอนชนะ TED

is leaving notes on cyberspace where he is chronicling

เขาได้ทิ้งโน้ตไว้บนไซเบอร์สเปซ

his journey through cancer.

บอกเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับการเดินทาง กับมะเร็งของเขา

And my father left me a legacy of his handwriting

และพ่อของฉัน ได้ทิ้งมรดกผ่านลายมือเขียน

through letters and a notebook.

บนจดหมายและสมุดโน๊ต

In the last two years of his life, when he was sick,

สองปีสุดท้ายของเขา เขาป่วยมาก

he filled a notebook with his thoughts about me.

เขาจดบันทึกเรื่องราว สิ่งที่เขาคิดเกี่ยวกับฉัน

He wrote about my strengths, weaknesses,

เขาเขียนถึงข้อดี ข้อเสียของฉัน

and gentle suggestions for improvement,

และคำแนะนำเล็กๆน้อยๆ เพื่อพัตนาให้ดีขึ้น

quoting specific incidents, and held a mirror to my life.

เขาพูดถึงเหตุการณ์ที่เฉพาะเจาะจง และเป็นเหมือนกระจกเงาให้กับชีวิตของฉัน

After he died, I realized that no one writes to me anymore.

หลังจากเขาเสียชีวิต ฉันสังเกตว่า ไม่มีใครเขียนถึงฉันอีกแล้ว

Handwriting is a disappearing art.

การเขียนด้วยลายมือ เป็นศิลปะที่กำลังจะสูญหาย

I'm all for email and thinking while typing,

ฉันชอบเขียนอีเมล คิดไปด้วยตอนที่พิมพ์

but why give up old habits for new?

แต่ทำไมเราถึงต้องหยุดนิสัยเก่า เพื่อของใหม่ด้วยล่ะ?

Why can't we have letter writing and email exchange in our lives?

ทำไมเราถึงจะมีทั้งการเขียนจดหมาย และส่งอีเมล์อยู่ด้วยกันในชีวิตไม่ได้ล่ะ?

There are times when I want to trade all those years

หลายครั้งที่ฉันอยากแลกวันเวลาเหล่านั้น

that I was too busy to sit with my dad and chat with him,

หลายปีที่ฉันยุ่งมาก เกินกว่าจะมานั่งคุยกับพ่อ

and trade all those years for one hug.

ฉันอยากเปลี่ยนเวลาเหล่านั้น แลกกับการกอดพ่อซักครั้งหนึ่ง

But too late.

แต่มันก็สายไปแล้ว

But that's when I take out his letters and I read them,

และนั่นคือเวลาที่ฉัน ได้นำจดหมายออกมาและอ่านมัน

and the paper that touched his hand is in mine,

กระดาษที่สัมผัสมือเขาได้อยู่ในมือของฉัน

and I feel connected to him.

ฉันรู้สึกได้ถึงเขา

So maybe we all need to leave our children

ดังนั้นในบางทีเราทุกคนต้องจากลูกไป

with a value legacy, and not a financial one.

โดยทิ้งมรดกที่มีคุณค่าทางจิตใจไว้ ไม่ใช่สิ่งที่มีค่าทางการเงิน

A value for things with a personal touch --

คุณค่าของสิ่งต่างๆ ที่สัมผัสด้วยใจ

an autographed book, a soul-searching letter.

สมุดบันทึกเรื่องราว และ จดหมายเพื่อค้นหาความหมายของชีวิต

If a fraction of this powerful TED audience

ถ้าหากเศษเสี้ยวของผู้ชม TED อันทรงพลังนี้

could be inspired to buy a beautiful paper --

จะมีแรงบันดาลในการซื้อกระดาษสวยๆ

John, it'll be a recycled one -- and write a beautiful letter

- จอห์น มันจะเป็นกระดาษรีไซเคิล - และเขียนจดหมายบนกระดาษนั้น

to someone they love, we actually may start a revolution

สำหรับคนที่พวกเขารัก

เราอาจเริ่มปฏิวัติให้เด็กๆ ของเรา เข้าชั้นเรียนคัดลายมือ

where our children may go to penmanship classes.

So what do I plan to leave for my son?

แล้วฉันวางแผนจะทิ้งอะไร ไว้ให้ให้ลูกชายของฉัน?

I collect autographed books, and those of you authors

ฉันจะรวบรวมหนังสือที่มีลายเซ็น

in the audience know I hound you for them --

หนังสือของพวกคุณทั้งหลาย ที่ฉันไล่ตามหา

and CDs too, Tracy.

และซีดีด้วย เทรซี่

I plan to publish my own notebook.

ฉันมีแผนที่จะเขียนหนังสือของตัวเอง

As I witnessed my father's body being swallowed by fire,

เมื่อฉันเห็นร่างของพ่อถูกไฟกลืนกิน

I sat by his funeral pyre and wrote.

ฉันนั่งเขียนใกล้เมรุเผาศพของเขา

ฉันไม่รู้หรอก ว่าจะทำมันยังไง

I have no idea how I'm going to do it,

but I am committed to compiling his thoughts and mine

แต่ฉันมีความมุ่งมั่นที่จะรวบรวมความคิด ของพ่อและของฉัน

into a book, and leave that published book for my son.

รวมให้มันเป็นหนังสือ ตีพิมพ์เพื่อลูกชายของฉัน

ฉันจะจบการพูดวันนี้ ด้วยสองสามประโยคที่ฉันเขียน

I'd like to end with a few verses of what I wrote

at my father's cremation.

ในงานศพของพ่อ

And those linguists, please pardon the grammar,

นักภาษาศาสตร์ทั้งหลาย โปรดให้อภัยในไวยากรณ์ของฉัน

because I've not looked at it in the last 10 years.

เพราะฉันไม่ได้เปิดมันมา 10 ปี

I took it out for the first time to come here.

ฉันเปิดมันออกมาครั้งแรกที่นี้

"Picture in a frame, ashes in a bottle,

"รูปภาพในกรอบ ขี้เถ้าในขวด

พลังงานที่ไร้ขอบจำกัด ถูกกักเก็บอยู่ในขวด

boundless energy confined in the bottle,

forcing me to deal with reality,

บังคับให้ฉันต้องจัดการกับความเป็นจริง

forcing me to deal with being grown up.

บังคับให้ฉันต้องรับมือกับการเติบโตขึ้นมา

I hear you and I know that you would want me to be strong,

ฉันได้ยินคุณ และฉันรู้ว่าคุณอยากให้ฉันเข้มแข็ง

but right now, I am being sucked down, surrounded

แต่ตอนนี้ฉันถูกสิ่งรอบตัวดึงดูดลง

and suffocated by these raging emotional waters,

และสำลักโดยคลื่นอารมณ์ที่บ้าคลั่งเหล่านี้

craving to cleanse my soul, trying to emerge

ความปรารถนาที่จะชำระจิตวิญญาณของฉัน พยายามที่จะโผล่ออกมา

on a firm footing one more time, to keep on fighting and flourishing

เพื่อยืนให้มั่นอีกครั้ง และสู้ต่อไปเพื่อความรุ่งเรือง

just as you taught me.

เหมือนที่คุณสอนฉัน

Your encouraging whispers in my whirlpool of despair,

คุณกระซิบให้กำลังใจฉัน ในวังวนแห่งความสิ้นหวัง

holding me and heaving me to shores of sanity,

จับฉันไว้ และลากฉันมาสู่ ชายฝั่งแห่งความมั่นคง

to live again and to love again."

เพื่อมีชีวิตอีกครั้ง และเพื่อรักอีกครั้ง "

Thank you.

ขอบคุณค่ะ