Alzheimer’s Is Not Normal Aging — And We Can Cure It | Samuel Cohen | TED Talks

Translator: Leila Ataei Reviewer: Amin Rasoulof

In the year 1901,

در سال ١٩٠١،

a woman called Auguste was taken to a medical asylum in Frankfurt.

زنى به اسم آگوستى به آسایشگاه روانی در فرانكفورت برده شد.

Auguste was delusional

آگوستى متوهم بود

and couldn't remember even the most basic details of her life.

و قادر نبود حتی ابتدایی‌ترین جزییات زندگی‌اش را بخاطر بیاورد.

Her doctor was called Alois.

نام پزشک او آلویز بود.

Alois didn't know how to help Auguste,

و نمی‌دانست چطور به آگوستی کمک کند،

but he watched over her until, sadly, she passed away in 1906.

اما از او مراقبت کرد تا متاسفانه در ۱۹۰۶ درگذشت.

After she died, Alois performed an autopsy

بعد از مرگش، آلویز او را کالبدشکافی کرد

and found strange plaques and tangles in Auguste's brain --

و پلاکهای خونی و پیچ‎خوردگیهای عجیبی را در مغز آگوستی یافت--

the likes of which he'd never seen before.

که مشابه‎اش را قبلا هرگز ندیده بود.

Now here's the even more striking thing.

حالا چیزی که بیش از همه قابل توجه است،

If Auguste had instead been alive today,

این است که اگر آگوستی امروز زنده بود،

we could offer her no more help than Alois was able to 114 years ago.

ما کمک بیشتری از آنچه آلویز ۱۱۴ سال پیش به او کرد را نمی‎توانستیم ارائه دهیم.

Alois was Dr. Alois Alzheimer.

آلویز همان دکتر آلویز آلزایمر است.

And Auguste Deter

و آگوستی دتر

was the first patient to be diagnosed with what we now call Alzheimer's disease.

نخستین بیمار تشخیص داده شده به آنچه امروز آلزایمرخوانده می‎شود، بود.

Since 1901, medicine has advanced greatly.

از ۱۹۰۱، پزشکی پیشرفت زیادی داشته.

We've discovered antibiotics and vaccines to protect us from infections,

آنتی‎بیوتیک‎ها و واکسنها را برای مخافظت از عفونتها کشف کرده‎ایم،

many treatments for cancer, antiretrovirals for HIV,

همینطور بسیاری از تداویها برای سرطان و دارو‎های کنترل کننده برای HIV.

statins for heart disease and much more.

و داروی کنترل کلسترل برای مرض قلبی و غیره.

But we've made essentially no progress at all in treating Alzheimer's disease.

اما لزوما هیچ پیشرفتی در تداوی بیماری آلزایمر نداشته‎ایم.

I'm part of a team of scientists

من بخشی از تیم دانشمندانی هستم

who has been working to find a cure for Alzheimer's for over a decade.

که بدنبال پیدا کردن درمان آلزایمر بمدت بیش از یک دهه بوده‎اند.

So I think about this all the time.

پس دائم به آن فکر می‎کنم.

Alzheimer's now affects 40 million people worldwide.

آلزایمر اکنون بر بیش از ۴۰ میلیون انسان در سراسر جهان اثر می‎گذارد.

But by 2050, it will affect 150 million people --

اما تا ۲۰۵۰ بر روی بیش از ۱۵۰ میلیون تن اثر خواهد گذاشت--

which, by the way, will include many of you.

که راستش شامل خیلی از شما هم می‎شود.

If you're hoping to live to be 85 or older,

اگر امیدوارید ۸۵ سال یا بیشتر عمر کنید،

your chance of getting Alzheimer's will be almost one in two.

شانس ابتلای‎تان به آلزایمر تقریبا ۱ به ۲ است.

In other words, odds are you'll spend your golden years

بعبارت دیگر، احتمال این هست که سالهای طلایی عمرتان را صرف

either suffering from Alzheimer's

رنج بردن از آلزایمر

or helping to look after a friend or loved one with Alzheimer's.

یا کمک به نگهداری از دوست یا عزیز مبتلا به آلزایمر نمایید.

Already in the United States alone,

همین حالا تنها در ایالات متحده،

Alzheimer's care costs 200 billion dollars every year.

هزینه‎های مراقبت از آلزایمر سالانه حدود ۲۰۰ میلیارد دلار است.

One out of every five Medicare dollars get spent on Alzheimer's.

یک دلار از هر پنج دلار در بودجه مراقبت پزشکی صرف آلزایمر می‎شود.

It is today the most expensive disease,

امروز گرانترین مرض دنیاست،

and costs are projected to increase fivefold by 2050,

و هزینه‎ها رشد رو به جلوی ۵ برابری تا سال ۲۰۲۵ خواهد داشت،

as the baby boomer generation ages.

با پیر شدن نسل انفجار جمعیت.

It may surprise you that, put simply,

شاید باعث تعجب‎تان شود اما ساده بگویم

Alzheimer's is one of the biggest medical and social challenges of our generation.

که آلزایمر یکی از بزرگترین چالشهای اجتماعی و پزشکی نسل ما است.

But we've done relatively little to address it.

اما در مخاطب قرار دادن آن نسبتا کم کار بوده‎‎ایم.

Today, of the top 10 causes of death worldwide,

امروزه، از ۱۰ دلیل شایع مرگ در جهان،

Alzheimer's is the only one we cannot prevent, cure or even slow down.

آلزایمر تنها مورد غیرقابل پیشگیری، غیرقابل درمان یا حتی کند کردن است.

We understand less about the science of Alzheimer's than other diseases

درک ما درباره علم آلزایمر نسبت به سایر امراض کمتر است

because we've invested less time and money into researching it.

زیرا در تحقیق روی آن زمان و پول کمتری را صرف کرده‎ایم.

The US government spends 10 times more every year

دولت آمریکا سالانه ۱۰ برابر بیشتر صرف

on cancer research than on Alzheimer's

تحقیق روی سرطان می‎کند تا آلزایمر

despite the fact that Alzheimer's costs us more

علی رغم این که آلزایمر برای ما بیشتر هزینه بر می‎دارد

and causes a similar number of deaths each year as cancer.

و سالانه منجر به رقم مشابه مرگ و میر در سرطان است.

The lack of resources stems from a more fundamental cause:

فقدان منابع نشات از دلیل بنیادی‎تری می‎گیرد:

a lack of awareness.

فقدان آگاهی.

Because here's what few people know but everyone should:

چون نکته‎ای هست که تعداد کمی آن را می‎دانند اما لازم است همه بدانند:

Alzheimer's is a disease, and we can cure it.

آلزایمر یک بیماری است و قادر به درمان آن هستیم.

For most of the past 114 years,

در بیشتر ۱۱۴ سال گذشته،

everyone, including scientists, mistakenly confused Alzheimer's with aging.

همه از جمله دانشمندان، به اشتباه آلزایمر رابا پیری اشتباه گرفته‌اند .

We thought that becoming senile

فکر کردیم که فرتوت شدن

was a normal and inevitable part of getting old.

بخش غیرقابل اجتناب و عادی پیر شدن است.

But we only have to look at a picture

اما تنها باید به تصویر مغز پیر شده سالمی

of a healthy aged brain compared to the brain of an Alzheimer's patient

نگاه کنیم و آن را با مغز بیمار آلزایمری مقایسه کنیم تا

to see the real physical damage caused by this disease.

تا آسیب فیزیکی واقعی ایجاد شده توسط این مرض را ببینیم.

As well as triggering severe loss of memory and mental abilities,

همینطور موجب از دست دادن شدید حافظه و قابلیت‎های ذهنی می‎گردد،

the damage to the brain caused by Alzheimer's

آسیب مغزی که بواسطه آلزایمر است

significantly reduces life expectancy and is always fatal.

بطور قالا توجهی امید به زندگی را کاهش داده و همیشه مهلک است.

Remember Dr. Alzheimer found strange plaques and tangles

دکتر آلزایمر را بخاطر بیاورید که پلاکهای خونی و پیچ‎خوردگیهای عجیبی

in Auguste's brain a century ago.

را یک قرن پیش در مغز آگوستی یافت.

For almost a century, we didn't know much about these.

برای تقریبا یک قرن، خیلی درباره اینها نمی‎دانستیم.

Today we know they're made from protein molecules.

امروزه می‎دانیم که از مولکولهای پروتئین ساخته می‎شوند.

You can imagine a protein molecule

می‎توانید یک مولکول پروتئین را بعنوان

as a piece of paper that normally folds into an elaborate piece of origami.

یک تکه کاغذ تجسم کنید که بطور معمول به یک تکه اوریگامی پیچیده تبدیل می‎شود.

There are spots on the paper that are sticky.

نقطه‌های چسبناکی روی کاغذ وجود دارند،

And when it folds correctly, these sticky bits end up on the inside.

و وقتی به درستی تا می‎خورند، این تکه‎های چسبناک رو به داخل ختم می‎شوند.

But sometimes things go wrong, and some sticky bits are on the outside.

اما گاهی همه چیز بهم می‎ریزد، و تعدادی از این تکه‎های چسبنده آن بیرون هستند.

This causes the protein molecules to stick to each other,

و این باعث می‎شود که مولکولهای پروتئین به یکدیگر بچسبند،

forming clumps that eventually become large plaques and tangles.

توده‎هایی را تشکیل دهند که به مرور پلاکهای خونی و پیچ خوردگی می‎شوند.

That's what we see in the brains of Alzheimer's patients.

همان چیزی که در مغزهای بیماران آلزایمری می‎بینیم.

We've spent the past 10 years at the University of Cambridge

۱۰ سال گذشته را در دانشگاه کامبریج صرف تلاش جهت فهمیدن

trying to understand how this malfunction works.

نحوه کژکاری آن نموده‎اند.

There are many steps, and identifying which step to try to block is complex --

گامهای زیادی هست، و تشخیص این که کدام گام تلاش در انسداد دارد، پیچیده است--

like defusing a bomb.

مثل خنثی کردن بمب.

Cutting one wire might do nothing.

قطع کردن یک سیم شاید بی‎اثر باشد.

Cutting others might make the bomb explore.

بریدن بقیه شاید منجر به انفجار بمب شود.

We have to find the right step to block,

باید گام صحیح به انسداد را بیابیم،

and then create a drug that does it.

و بعد دارویی را خلق کنیم که آن را انجام دهد.

Until recently, we for the most part

تا همین اواخر، در بیشتر مواقع

have been cutting wires and hoping for the best.

سیمها را بریده‎ایم و امید به بهترینها را داشته‎ایم.

But now we've got together a diverse group of people --

اما اکنون گروه متنوعی از آدمها را گرد هم داریم--

medics, biologists, geneticists, chemists, physicists, engineers and mathematicians.

پزشکان، زیست‎شناس‎ها، متخصصان ژنتیک، شیمی‎دانها، فیزیکدانها، مهندسین و ریاضیدانها.

And together, we've managed to identify a critical step in the process

و باهم، موفق به شناسایی گامی حیاتی در این فرایند شده‎ایم

and are now testing a new class of drugs which would specifically block this step

و اکنون کلاس جدیدی از داروهایی را تست می‎کنیم که بطور خاص این گام را مسدود کرده

and stop the disease.

و مرض را متوقف می‎کنند.

Now let me show you some of our latest results.

اکنون به من اجازه دهید برخی از نتایج اخیرمان را نشان دهم.

No one outside of our lab has seen these yet.

کسی بیرون از آزمایشگاه‎مان هنوز اینها را ندیده.

Let's look at some videos of what happened when we tested these new drugs in worms.

بگذارید به برخی ویدئوها از آنچه موقع تست این داروهای جدید در کِرمها اتفاق میفتد نگاه کنیم.

So these are healthy worms,

خب این کرمها سالمند،

and you can see they're moving around normally.

و می‎توانید ببینید که بطورعادی به اطراف حرکت می‎کنند.

These worms, on the other hand,

این کرمها از سوی دیگر

have protein molecules sticking together inside them --

مولکولهای پروتئینی دارند که در داخل آنها بهم چسبیده‎اند--

like humans with Alzheimer's.

مثل آدمهای مبتلا به آلزایمر.

And you can see they're clearly sick.

و می‎توانید ببینید که به وضوح بیمار هستند.

But if we give our new drugs to these worms at an early stage,

اما اگر از داروهای جدیدمان به این کرمها در مرحله آغازین دهیم،

then we see that they're healthy, and they live a normal lifespan.

بعد شاهد سالم بودنشان و داشتن طول عمر عادی در آنها هستیم.

This is just an initial positive result, but research like this

این فقط یک نتیجه اولیه مثبت است، اما تحقیقی مثل این

shows us that Alzheimer's is a disease that we can understand and we can cure.

به ما نشان می‎دهد که آلزایمر بیماری فهمیدنی و قابل درمان است.

After 114 years of waiting,

بعد از ۱۱۴ سال انتظار،

there's finally real hope for what can be achieved

سرانجام امید واقعی برای دسترسی به موفقیت

in the next 10 or 20 years.

طی ۱۰ یا ۲۰ سال بعد وجود دارد.

But to grow that hope, to finally beat Alzheimer's, we need help.

اما در جهت رشد این امیدواری که سرانجام آلزایمر را شکست دهیم، نیاز به کمک داریم.

This isn't about scientists like me --

این درباره دانشمندانی از قبیل من نیست.

it's about you.

درباره شماست.

We need you to raise awareness that Alzheimer's is a disease

لازم داریم که شما این آگاهی که الزایمر بیمار ی است را افزایش دهید،

and that if we try, we can beat it.

و این که اگر بکوشیم، می‎توانیم آن را شکست دهیم.

In the case of other diseases,

در مورد دیگر بیماریها،

patients and their families have led the charge for more research

بیماران و خانوادها‎یشان مسئولیت تحقیقات بیشتر را داشته‎اند

and put pressure on governments, the pharmaceutical industry,

و فشار را بر دولتها، صنعت داروسازی،

scientists and regulators.

دانشمندان و تنطیم کننده‎ها می‌آورند.

That was essential for advancing treatment for HIV in the late 1980s.

این در اواخر دهه ۱۹۸۰ در تداوی پیشرفته در HIV ضروری بود.

Today, we see that same drive to beat cancer.

امروزه، ما این محرک را در شکست سرطان داریم.

But Alzheimer's patients are often unable to speak up for themselves.

اما بیماران آلزایمر اغلب قادر به دفاع از خود نیستند.

And their families, the hidden victims, caring for their loved ones night and day,

و خانواده‎هایشان، قربانیان پنهان، که از عزیزانشان شبانه روزی مراقبت می‎کنند،

are often too worn out to go out and advocate for change.

اغلب برای بلند کردن صدای اعتراض و حمایت از تغییر خسته و درمانده‎اند.

So, it really is down to you.

پس کاملا به شما بستگی دارد.

Alzheimer's isn't, for the most part, a genetic disease.

آلزایمر در بیشتر موارد بیماری ژنتیکی نیست

Everyone with a brain is at risk.

هر کسی که مغز دارد در معرض خطر است.

Today, there are 40 million patients like Auguste,

امروزه ۴۰ میلیون بیمار مثل آگوستی هست،

who can't create the change they need for themselves.

کا قادر به ایجاد تغییری که برایشان لازم است نیستند .

Help speak up for them,

کمک کنید صدایشان باشیم.

and help demand a cure.

و کمک کنید طالب درمانی برایشان باشیم.

Thank you.

متشکرم.

(Applause)

(تشویق)