How can we control the coronavirus pandemic? | Adam Kucharski

Translator: Leila Ataei Reviewer: Masoud Motamedifar

[How can we control the coronavirus pandemic?]

[ چگونه همه‌گیری ویروس کرونا را مهار کنیم؟]

[From infectious disease expert Adam Kucharski]

[کارشناس امراض مسری آدام کوچارسکی]

[Question 1: What does containment mean when it comes to outbreaks?]

[پرسش ۱: وقتی پای همه‌گیری در میان است بازداری به چه معناست؟

Containment is this idea that you can focus your effort on control

بازداری این ایده است که شما می‌توانید اقدامات خود را روی کنترل بیشتر

very much on the cases and their contacts.

بیماران و افراد در تماس با آنها متمرکز کنید.

So you're not causing disruption to the wider population,

در نتیجه باعث مختل شدن جامعه‌ای وسیع‌تر نمی‌شوید.

you have a case that comes in, you isolate them,

یک بیمار دارید و او را ایزوله می‌کنید،

you work out who they've come into contact with,

سعی می‌کنید بفهمید با چه کسانی در تماس بوده،

who's potentially these opportunities for exposure

افرادی که بالقوه فرصت انتشار آن را فراهم می‌کنند

and then you can follow up those people,

و بعد می‌توانید دنبال آن افراد را بگردید،

maybe quarantine them, to make sure that no further transmission happens.

شاید آنها را قرنطینه کنید، برای این که سرایت بیشتری اتفاق نیفتد.

So it's a very focused, targeted method,

خب این روش بسیار هدفمند و متمرکز است،

and for SARS, it worked remarkably well.

و برای سارس، خیلی خوب جواب داد.

But I think for this infection,

اما برای این واگیری،

because some cases are going to be missed, or undetected,

چون برخی از بیماران ناپیدا یا کشف نشده می‌مانند،

you've really got to be capturing a large chunk of people at risk.

واقعا لازم است یک دسته بزرگی از آدمهای تحت ریسک را اسیر کنید.

If a few slip through the net,

اگر تعداد کمی از تور سر بخورند،

potentially, you're going to get an outbreak.

بالقوه، با یک همه‌گیری مواجه خواهید شد.

[Question 2: If containment isn't enough, what comes next?]

[ پرسش دوم: اگر بازداری کافی نباشد، چه پیش می‌آید؟]

In that respect,

در آن صورت،

it would be about massive changes in our social interactions.

تغییرات انبوهی در تعاملات اجتماعی خویش لازم داریم.

And so that would require,

و خب چنین چیزی مستلزم فرصتهایی است

of the opportunities that could spread the virus

که می‌توانند ویروس را پخش کنند،

so these kind of close contacts,

خب در روابط نزدیک،

everybody in the population, on average,

هر عضوی از جمعیت، به طور متوسط

will be needing to reduce those interactions

ملزم به کاستن دو- سوم روابط بالقوه‌اش

potentially by two-thirds to bring it under control.

خواهد بود تا اوضاع کنترل شود.

That might be through working from home,

که می‌تواند در شکل کار از خانه باشد،

from changing lifestyle

از تغییر سبک زندگی و مکانهای شلوغ

and kind of where you go in crowded places and dinners.

و جاهایی که برای شام خوردن می‌روید باشد.

And of course, these measures, things like school closures,

و البته، این اقدامات، چیزهایی مثل بستن مدارس و

and other things that just attempt to reduce

سایر چیزها فقط تلاشی در جهت کاهش

the social mixing of a population.

دورهمی‌های اجتماعی جمعیت است.

[Question 3: What are the risks that we need people to think about?]

[پرسش سوم: مردم باید درباره چه ریسک‌هایی فکر کنند؟]

It's not just whose hand you shake,

فقط فردی که با او دست می‌دهید نیست،

it's whose hand that person goes on to shake.

بلکه آن دست با چه کسانی در ادامه دست می‌دهد.

And I think we need to think about these second-degree steps,

و فکر می‌کنم فکر کردن درباره این گام‌های درجه دو لازم است

that you might think you have low risk

این که احتمالا فکر کنید خطر شما کمتر است

and you're in a younger group,

و در گروه سنی جوانان قرار دارید،

but you're often going to be a very short step away

اما اغلب فاصله خیلی کمی از کسی دارید که

from someone who is going to get hit very hard by this.

او از این قضیه به شدت آسیب خواهید دید.

And I think we really need to be socially minded

و فکر می‌کنم داشتن آگاهی اجتماعی واقعا نیاز باشد

and think this could be quite dramatic in terms of change of behavior,

و فکر کنم این موضوع در تغییر رفتار به شدت موثر باشد.

but it needs to be

اما برای کاستن اثر آنچه

to reduce the impact that we're potentially facing.

بالقوه روبروی ما انجامش لازم است.

[Question 4: How far apart should people stay from each other?]

[ پرسش ۴: فاصله آدمها از هم چقدر باید باشد؟]

I think it's hard to pin down exactly,

دقیقا مشخص کردنش آسان نیست،

but I think one thing to bear in mind is that there's not so much evidence

اما فکر کنم لازم است در خاطر داشته باشیم که مدرک چندانی نیست

that this is a kind of aerosol and it goes really far --

که از نوع افشانه‌ای است و تا مسافت دور می‌رود--

it's reasonably short distances.

فاصله کوتاه منطقی است.

I don't think it's the case

فکر نکنم این‌طوری باشد که

that you're sitting a few meters away from someone

چند متری شخصی نشسته باشید و

and the virus is somehow going to get across.

ویروس به یک نحوی بخواهد منتقل شود.

It's in closer interactions,

در برخوردهای نزدیک‌تر است و

and it's why we're seeing so many transmission events

برای همین شاهد بسیاری از سرایتها هستیم

occur in things like meals and really tight-knit groups.

که در چیزهای مثل وعده‌های غذایی و گروه‌های واقعا نزدیک اتفاق می‌افتند.

Because if you imagine

چون اگر تصور کنید که

that's where you can get a virus out and onto surfaces

قادریید ویروس را به کجا و سطوحی برسانید و

and onto hands and onto faces,

بعد هم به دست‌ها و صورت‌ها و

and it's really situations like that we've got to think more about.

در واقع این موقعیتهایی است که باید بیشتر به آن فکر کنیم.

[Question 5: What kind of protective measures

[پرسش ۵: چه نوع اقدامات محافظتی باید در

should countries put in place?]

کشورها مقرر شود؟]

I think that's what people are trying to piece together,

فکر کنم همان چیزی است که آدمها سعی دارند بفهمند،

first in terms of what works.

نخست در قالب چه کارهایی.

It's only really in the last sort of few weeks

واقعا تنها در همین چند هفته اخیر بوده که

we've got a sense that this thing can be controllable

این حس را پیدا کردیم که این مساله می‌تواند با این میزان

with this extent of interventions,

مداخله‌ها قابل کنترل باشد،

but of course, not all countries can do what China have done,

اما البته همه کشورها عملکردی مثل چین نداشتند‌

some of these measures

برخی از این اقدامات،

incur a huge social, economic, psychological burden

بار روانی، اقتصادی و اجتماعی هنگفتی را به جمعیت‌ها

on populations.

تحمیل می‌کند.

And of course, there's the time limit.

و البته، مساله محدودیت زمانی هم هست.

In China, they've had them in for six weeks,

در چین، شش هفته آن را اجرا کردند،

it's tough to maintain that,

حفظ آن دشوار است.

so we need to think of these tradeoffs

لازم است به آن بده- بستان‌هایی فکر کنیم

of all the things we can ask people to do,

که می‌توانیم از مردم بخواهیم انجام‌شان دهند،

what's going to have the most impact on actually reducing the burden.

آن چه در واقع بیشترین تاثیر را در کاستن این بار دارد.

[To learn more, visit: Centers for Disease Control and Prevention]

[ برای یادگیری بیشتر: به مراکز کنترل و پیشگیری امراض مراجعه کنید]

[World Health Organization]

[سازمان جهانی بهداشت]