Cameron Sinclair: The refugees of boom-and-bust

پناه جویان دوران رکود اقتصادی

Translator: Behrad Tehrani Reviewer: Rouhollah (Aali) Alizadeh

A few years ago, my eyes were opened

چند سال قبل دید من به سوی

to the dark side of the construction industry.

ابعاد تلخ صنعت ساختمان سازی باز شدند.

In 2006, young Qatari students

در سال 2006 ، دانشجوهای جوان قطری

took me to go and see the migrant worker camps.

مرا برای دیدن کمپ های کارگران مهاجر بردند.

And since then I've followed the unfolding issue of worker rights.

و از آن موقع تا الان مساله حقوق کارگری را دنبال کرده ام.

In the last six months, more than 300 skyscrapers

در شش ماه گذشته، ساخت بیش از سیصد آسمانخراش

in the UAE have been put on hold or canceled.

در امارات به حالت تعلیق در آمده است.

Behind the headlines that lay behind these buildings

در پس غوغای تبلیغاتی این سازه ها

is the fate of the often-indentured construction worker.

سرنوشت کارگرانی ساختمانی که محتاج درآمد اندکی هستند وجود دارد.

1.1 million of them.

یک میلیون و صد هزار نفر از آنها

Mainly Indian, Pakistani, Sri Lankan

غالبا هندی، پاکستانی، سریلانکایی

and Nepalese, these laborers risk everything

و نپالی، این کارگران همه چیز خود را برای

to make money for their families back home.

پول در آوردن برای خانواده هایشان به خطر می اندازند.

They pay a middle-man thousands of dollars to be there.

آنها هزاران دلار به یک واسطه پرداخت میکنند تا آنجا بروند.

And when they arrive, they find themselves in labor camps with no water,

و وقتی میرسند، خودشان را در کمپ های کارگری بدون آب

no air conditioning, and their passports taken away.

و بدون تهویه هوا می بینند، و پاسپورت هایشان گرفته می شود.

While it's easy to point the finger at local officials and higher authorities,

اگرچه به آسانی می توان مسوولیت را بر گردن مقامات رسمی و مراجع بالاتر انداخت،

99 percent of these people are hired by the private sector,

نود و نه درصد این کارگران توسط بخش خصوصی استخدام شده اند.

and so therefore we're equally, if not more, accountable.

و بنابراین همه ما کم و بیش در این قبال مسوولیت داریم.

Groups like Buildsafe UAE have emerged,

گروه هایی مانند "ایمنی ساختمان امارات" دست به کار شده اند.

but the numbers are simply overwhelming.

ولی آمارها تکان دهنده است.

In August 2008,

در آگوست 2008،

UAE public officials noted

مقامات رسمی امارات گزارش دادند که

that 40 percent of the country's 1,098 labor camps

چهل درصد از 1098 کمپ کارگری در کشور

had violated minimum health and fire safety regulations.

از میزان حداقل مقررات بهداشتی و آتش نشانی تخلف کرده بودند.

And last summer, more than 10,000 workers

و تابستان گذشته، بیش از ده هزار کارگر

protested for the non-payment of wages,

برای دستمزدهای پرداخت نشده شان ،

for the poor quality of food, and inadequate housing.

برای کیفیت بد غذا و خانه های ناکافی دست به اعتراض زدند.

And then the financial collapse happened.

و در این حال بود که رکود مالی و اقتصادی رخ داد.

When the contractors have gone bust,

زمانی که پیمان کاران ورشکسته شدند،

as they've been overleveraged like everyone else,

و مانند بقیه بدهی های فراوانی داشتند،

the difference is everything goes missing,

تفاوتش این است که همه چیز به هم می ریزد،

documentation, passports,

مدارک ، گذرنامه ها،

and tickets home for these workers.

و بلیط های برگشت به خانه برای این کارگران.

Currently, right now, thousands of workers are abandoned.

در حال حاضر هزاران کارگر به حال خود رها شده اند.

There is no way back home.

هیچ راه برگشتی برایشان نیست.

And there is no way, and no proof of arrival.

و حتی مدرکی برای ورودشان وجود ندارد.

These are the boom-and-bust refugees.

اینان پناهندگان دوران رکود اقتصادی هستند.

The question is, as a building professional,

سوال این است که، به عنوان یک متخصص ساختمان،

as an architect, an engineer, as a developer,

به عنوان یک معمار، یک مهندس، یک توسعه گر،

if you know this is going on,

اگر می دانید که چنین چیزی درحال رخ دادن است،

as we go to the sights every single week,

و همواره در معرض دید عمومی قرار می گیریم،

are you complacent or complicit

آیا شما خشنود یا شریک این

in the human rights violations?

نقض حقوق بشری هستید؟

So let's forget your environmental footprint.

پس بیایید "اثر زیست محیطی ساختمانها" را فراموش کنیم.

Let's think about your ethical footprint.

بیایید به "اثر اخلاقی خودتان" فکر کنید.

What good is it

چه نفعی در این وجود دارد که

to build a zero-carbon, energy efficient complex,

یک مجموعه کربن-صفر با انرژی بهینه شده بسازیم

when the labor producing this architectural gem

زمانی که کار ایجاد کننده این گوهر معماری

is unethical at best?

در بهترین حالت غیر اخلاقی است؟

Now, recently I've been told I've been taking the high road.

اخیرا به من گفته اند که مسیر سختی را در پیش گرفته ام .

But, quite frankly, on this issue,

ولی، رک بگویم، در مورد این مساله،

there is no other road.

هیچ مسیر دیگری وجود ندارد.

So let's not forget who is really paying the price of this financial collapse.

پس فراموش نکنیم چه کسی واقعا بهای این رکود اقتصادی را پرداخت میکند.

And that as we worry about our next job in the office,

و همانطوری که ما نگران شغل بعدی خود در اداره هستیم،

the next design that we can get, to keep our workers.

و دنبال پروژه بعدی هستیم که میتوانیم بگیریم تا کارمندانمان را نگه داریم.

Let's not forget these men, who are truly dying to work.

بیایید این مردان را که حقیقتا برای کار می میرند فراموش نکنیم.

Thank you.

سپاسگذارم.

(Applause)

(تشویق حضار)