Bring on the learning revolution! | Ken Robinson

Çeviri: Zeynep Delen Gözden geçirme: osman oguz ahsen

I was here four years ago,

Bundan dört yıl önce buradaydım,

and I remember, at the time,

ve hatırlıyorum da o zaman,

that the talks weren't put online.

konuşmalar internete konulmuyordu.

I think they were given to TEDsters in a box,

Sanırım TED'lilere bir kutu içinde veriliyorlardı,

a box set of DVDs,

bir DVD seti kutusu.

which they put on their shelves, where they are now.

Bu kutuyu alıp rafa kaldırıyordunuz, herhalde hala orada duruyordur.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

And actually, Chris called me a week after I'd given my talk, and said,

Hatta Chris beni aradığında

konuşmamdan bir hafta sonraydı

"We're going to start putting them online. Can we put yours online?"

bana şöyle söyledi "Konuşmaları internete koyacağiz.

Seninkini de koyabilir miyiz?" Ben de "tabi" dedim.

And I said, "Sure."

And four years later,

Ve dört yıl sonra,

it's been downloaded four million times.

dediğim gibi, konuşmayı gören insan sayısı dört ....

Şey, aslında dört milyon kere indirilmiş bu video.

Yani sanırım bu sayıyı 20 ile falan çarparsak

So I suppose you could multiply that by 20 or something

to get the number of people who've seen it.

aşağı yukarı videoyu gören insan sayısını buluruz.

Demek Chris'in dediği gibi, insanlar beni

And, as Chris says, there is a hunger for videos of me.

videoda görmeye hasretmişler.

(Laughter)

(Kahkahalar)

(Applause)

(Alkış)

Don't you feel?

...siz de böyle hissetmiyor musunuz?

(Laughter)

(Kahkahalar)

So, this whole event has been an elaborate build-up

Yani, bütün bu düzen benim size bir konuşma daha yapmam için

to me doing another one for you, so here it is.

ayarlanmış bir oyun. İşte buyrun.

(Laughter)

(Kahkahalar)

Al Gore spoke at the TED conference I spoke at four years ago

Dört yıl önce Al Gore

TED konferansında konuşmuştu

and talked about the climate crisis.

ve iklim krizinden bahsetmişti.

And I referenced that at the end of my last talk.

Son konuşmamın sonunda

onun sözlerine değinmiştim.

So I want to pick up from there

Bıraktığım yerden devam edeyim

because I only had 18 minutes, frankly.

ne yapayım o zaman sadece 18 dakikam vardı.

(Laughter)

So, as I was saying --

Nerede kalmıştık...

(Laughter)

(Kahkahalar)

Haklıydı.

You see, he's right.

I mean, there is a major climate crisis, obviously,

Ciddi bir iklim krizinin olduğu gün gibi ortada.

and I think if people don't believe it, they should get out more.

Buna inanmayanların biraz daha sık sokağa çıkmalarını öneririm.

(Laughter)

(Kahkahalar)

Ama bence bir iklim krizi daha var

But I believe there is a second climate crisis,

which is as severe,

birincisi kadar ağır,

which has the same origins,

ve çıkış noktası aynı

and that we have to deal with with the same urgency.

ve bu krize de aynı aciliyetle yaklaşmalıyız.

Demek istediğim --

And you may say, by the way,

bu arada

"Look, I'm good.

"Bak, zaten başımda bir kriz var

I have one climate crisis, I don't really need the second one."

ikinci bir tanesine ihtiyacım yok" diyebilirsiniz.

(Laughter)

But this is a crisis of, not natural resources --

Ama bu kriz, doğal nedenlerden değil

inancıma göre

though I believe that's true --

but a crisis of human resources.

insan kaynaklı bir kriz.

I believe fundamentally,

Bence, temel olarak,

as many speakers have said during the past few days,

son günlerde çoğu konuşmacının da dediği gibi

yeteneklerimizi çok verimsiz

that we make very poor use of our talents.

kullanıyoruz.

Very many people go through their whole lives

Bir çok insan hayatını

having no real sense of what their talents may be,

yeteneklerinin ne olduğunun farkında olmadan geçiriyor,

or if they have any to speak of.

veya bir yeteneğin varlığından bile habersiz.

Bir sürü insanla tanışıyorum

I meet all kinds of people

who don't think they're really good at anything.

sanıyorlar ki iyi yaptıkları hiç bir şey yok.

Actually, I kind of divide the world into two groups now.

Ben dünyayı iki gruba bölüyorum.

Jeremy Bentham, the great utilitarian philosopher,

Jeremy Bentham, büyük faydacı (utilitaryan) filozof

once spiked this argument.

bir defasında bir tartışma başlatmıştı.

He said, "There are two types of people in this world:

Dedi ki, "Dünyada iki çeşit insan var,

those who divide the world into two types

dünyadaki insanları ikiye bölenler

and those who do not."

ve bölmeyenler."

(Laughter)

(Kahkahalar)

Well, I do.

Ben bölenlerdenim.

(Laughter)

(Kahkahalar)

I meet all kinds of people who don't enjoy what they do.

Bir sürü insanla tanışıyorum

yaptıkları işi sevmiyorlar.

They simply go through their lives getting on with it.

Hayatlarını yuvarlanıp giderek

öylesine geçiriyorlar.

They get no great pleasure from what they do.

Yaptıkları işten zevk duymuyorlar.

They endure it rather than enjoy it,

Zevk almak yerine, o işe tahammül ediyorlar

and wait for the weekend.

ve haftasonunu bekliyorlar.

But I also meet people

Ama başka insanlarla da tanışıyorum

who love what they do and couldn't imagine doing anything else.

yaptıkları işi seviyorlar

ve başka bir iş yapmayı düşünemiyorlar bile.

If you said, "Don't do this anymore,"

Onlara "Artık bu işi yapma" deseniz, "Sen ne dediğinin farkında mısın?" diye sorarlar.

they'd wonder what you're talking about.

Çünkü yaptıkları iş değildir bahsettiğiniz, onların benliğidir.

It isn't what they do, it's who they are.

They say, "But this is me, you know.

"Ama bu benim." derler.

It would be foolish to abandon this,

"En çok kendim gibi hissetmemi sağlayan

because it speaks to my most authentic self."

işten vazgeçmem aptallık olur."

And it's not true of enough people.

Malesef bu durum yeterince insan için geçerli değil.

In fact, on the contrary, I think it's still true of a minority of people.

Aslına bakarsanız, bence tam tersine

çok az insan için geçerli.

And I think there are many possible explanations for it.

Bence bunun bir çok

açıklaması olabilir.

And high among them is education,

Bunlardan en üst sırada olanı

eğitim,

because education, in a way,

çünkü eğitim insanları

doğal yeteneklerinden

dislocates very many people from their natural talents.

uzaklaştırabilir.

Insan yetenekleri, doğanın kaynakları gibidir

And human resources are like natural resources;

genellikle çok derinlerde gömülüdürler.

they're often buried deep.

You have to go looking for them,

Iyice aramak gerekir.

they're not just lying around on the surface.

Ortalıkta, yüzeyde durmazlar.

You have to create the circumstances where they show themselves.

Ortaya çıkabilecekleri ortamın hazırlanması gerekir.

And you might imagine education would be the way that happens,

Tahmin edebileceğiniz gibi

bunun yolu eğitimden geçmelidir.

but too often, it's not.

Ama sıklıkla geçmez.

Every education system in the world is being reformed at the moment

Dünyadaki tüm eğitim sistemleri

şu anda reform içindeler.

and it's not enough.

Ama bu yeterli değil.

Reform is no use anymore,

Reform artık yeterli bir çözüm değil

çünkü reform demek bozuk bir modeli tamir etmek demektir.

because that's simply improving a broken model.

Ihtiyacımız olan --

What we need --

and the word's been used many times in the past few days --

gerçi bu laf son zamanlarda çok sık kullanılır oldu ama--

eğitiminin evrim geçirmesi değildir,

is not evolution,

ihtiyacımız olan bir eğitim devrimidir.

but a revolution in education.

Artık eğitim olduğu şeyden

This has to be transformed into something else.

başka bir şeye dönüşmelidir.

(Applause)

(Alkış)

One of the real challenges is to innovate fundamentally in education.

En büyük zorluklardan biri

eğitimin temelinden

yenileştirmektir.

Innovation is hard,

Yenilik zordur

because it means doing something that people don't find very easy,

çünkü insanların alışmakta zorlanacakları

yeni bir şeyler yapmalarını gerektirir.

for the most part.

doğru varsaydığımız şeyleri sorgulamayı gerektirir,

It means challenging what we take for granted,

things that we think are obvious.

apaçık ortada olduğunu düşündüğümüz şeyleri yeniden gözden geçirmemizi gerektirir.

The great problem for reform or transformation

Reform

ya da değişimle ilgili en büyük sorun

is the tyranny of common sense.

sağduyunun koşulsuz kabulüdür.

İnsanlar bir şeyi kabul ederler çünkü derler ki

Things that people think,

"It can't be done differently, that's how it's done."

"Bu iş başka türlü yapılmaz çünkü bu hep böyle yapılmıştır."

Geçenlerde Abraham Lincoln'un çok müthiş bir sözüne denk geldim,

I came across a great quote recently from Abraham Lincoln,

who I thought you'd be pleased to have quoted at this point.

bu noktada ondan bir alıntının hoşunuza gideceğini düşündüm, haklıyım değil mi?

(Laughter)

(Gülüşmeler)

He said this in December 1862 to the second annual meeting of Congress.

Bunu 1862 Aralık'ta

kongrenin ikinci yıllık toplantısında söylemiş.

I ought to explain that I have no idea what was happening at the time.

Yalnız itiraf etmeliyim o sırada neler olup bittiği konusunda hiç bir fikrim yok

We don't teach American history in Britain.

biz Ingiltere'de Amerika tarihi okutmuyoruz çünkü.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

We suppress it. You know, this is our policy.

Özellikle saklıyoruz, politikamız böyle.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

No doubt, something fascinating was happening then,

Neyse, 1862'de mutlaka ki çok önemli şeyler oluyordu

which the Americans among us will be aware of.

aramızdaki Amerikalılar

bilirler.

But he said this:

Şöyle söylemiş:

"The dogmas of the quiet past are inadequate to the stormy present.

"Sakin geçmişin

dogmaları

fırtınalı bugün için yetersizdir."

Bir durum

The occasion is piled high with difficulty,

şartlar zorlaştıkça aşılması zor hale gelebilir,

and we must rise with the occasion."

o zaman biz de zorlukların üzerine tırmanarak o durumu aşmalıyız.

Ben bu yaklaşıma bayıldım.

I love that.

Not rise to it, rise with it.

Bir durumun üstesinden, zorluklardan kaçarak değil onları kullanarak gelmek.

"As our case is new,

"Bizim davamız yeni,

so we must think anew and act anew.

demek ki yeni düşüncelerimiz olmalı

ve eylemlerimiz de yeni olmalı.

We must disenthrall ourselves,

Kendimizi azat etmeliyiz

and then we shall save our country."

ancak ondan sonra ülkemizi kurtarabiliriz."

I love that word, "disenthrall."

"Azat etmek" bu söze de bayıldim.

You know what it means?

Ne demek olduğunu biliyor musunuz?

That there are ideas that all of us are enthralled to,

Tutsak olduğumuz fikirler var demek

which we simply take for granted as the natural order of things,

hep olduğunu ve hep olacağını varsaydığımiz

doğal gidişatın parçası saydığımız.

the way things are.

And many of our ideas have been formed,

Fikirlerimizin çoğu

içinde bulunduğumuz yüzyılın şartlarına göre oluşmamış

not to meet the circumstances of this century,

but to cope with the circumstances of previous centuries.

tersine geçmiş yüzyılların sorunlarıyla başetmek için ortaya çıkmışlar.

But our minds are still hypnotized by them,

Ama zihinlerimiz hala bu fikirlerle hipnotize edilmiş halde.

and we have to disenthrall ourselves of some of them.

Bu fikirlerden kendimizi azat etmemiz gerek.

Now, doing this is easier said than done.

Bunu yapmaktan bahsetmek elbette yapmaktan daha kolay.

It's very hard to know, by the way, what it is you take for granted.

Bu arada neyi sorgusuz kabullendiğimizi bilmek çok zordur.

And the reason is that you take it for granted.

Bunun nedeni de sorgulamamamızdır.

(Laughter)

Örnek vermek için size bir soru sorayım

Let me ask you something you may take for granted.

How many of you here are over the age of 25?

Bu salondakilerden kaçınız 25 yaşının üstünde?

That's not what you take for granted, I'm sure you're familiar with that.

Sorgulamadan varsaydığınızı düşündüğüm şey bu değil.

Bu gerçeğin farkında olduğunuza eminim.

Are there any people here under the age of 25?

Burada yaşı 25'in altında kimse var mı?

Güzel. Şimdi, 25'in üstü olanlar,

Great. Now, those over 25,

could you put your hands up if you're wearing your wristwatch?

kol saatiniz varsa elinizi kaldırabilir misiniz?

Baya fazla bir sayı öyle değil mi?

Now that's a great deal of us, isn't it?

Ask a room full of teenagers the same thing.

Bir de bir oda dolusu liseliye sorun aynı soruyu.

Teenagers do not wear wristwatches.

O yaşta gençlerin çoğu kol saati takmıyor.

I don't mean they can't,

Takamazlar veya takmalarına izin verilmez demiyorum

they just often choose not to.

sadece genellikle takmamayı tercih ediyorlar.

And the reason is we were brought up in a pre-digital culture,

Bunun nedeni, bizim, yani 25 üstülerin,

dijital öncesi bir dünyada büyümüş olmamız.

those of us over 25.

And so for us, if you want to know the time,

Bizler zamanı öğrenmek için

you have to wear something to tell it.

zamanı bize söyleyecek bir alete ihtiyaç duyuyoruz.

Kids now live in a world which is digitized,

Çağımızın çocukları dijital bir dünyada yaşıyorlar,

and the time, for them, is everywhere.

ve onlar için zaman her yerde.

They see no reason to do this.

Takip etmek için özel bir alete ihtiyaçları yok.

And by the way, you don't need either;

Bu arada sizin de yok

it's just that you've always done it and you carry on doing it.

sadece siz bunu hep yapmış olduğunuz için buna alışkınsınız.

My daughter never wears a watch, my daughter Kate, who's 20.

Kızım Kate, 20 yaşında, hiç saat takmıyor.

She doesn't see the point.

Anlamsız buluyor.

As she says,

"Tek fonksiyonlu bir alet bu" diyor.

"It's a single-function device."

(Laughter)

(Gülüşmeler)

"Like, how lame is that?"

"Ne sıkıcı."

And I say, "No, no, it tells the date as well."

"Hayır hayır!" diyorum. "Tarihi de söylüyor."

(Laughter)

(Gülüşmeler)

"It has multiple functions."

"Birden fazla özelliği var."

(Laughter)

But, you see, there are things we're enthralled to in education.

Neyse görüyorsunuz, eğitim konusunda da tutsak olduğumuz düşünceler var.

Bir kaç örnek vermeme izin verin.

A couple of examples.

One of them is the idea of linearity:

Bunlardan bir tanesi çizgisellik fikri,

that it starts here and you go through a track

bir yerden başlarsınız, bir yolu takip edersiniz,

and if you do everything right,

ve eğer her şeyi doğru yaparsanız, hayatınızın sonunda

you will end up set for the rest of your life.

hayatınızı iyi bir yola oturtmuş olursunuz.

Everybody who's spoken at TED has told us implicitly,

TED'de konuşan herkes bize alttan alta

or sometimes explicitly, a different story:

bazen de açık açık şunu söyledi,

that life is not linear; it's organic.

hayat çizgisel değildir, organiktir.

We create our lives symbiotically

Hayatlarımızı simbiotik olarak

as we explore our talents

yeteneklerimizi ortaya çıkaracak

in relation to the circumstances they help to create for us.

olay ve durumlara bağlı olarak oluştururuz.

But, you know, we have become obsessed with this linear narrative.

Ancak farkındaysanız

çizgisel anlatımı bir takıntı haline getirmiş durumdayız.

And probably the pinnacle for education is getting you to college.

Eğitimin doruk noktası da

üniversiteye girmek.

I think we are obsessed with getting people to college.

Sanırım insanları üniversiteye sokmayı da takıntı haline getirdik,

Certain sorts of college.

en azından bazı çeşit üniversitelere.

I don't mean you shouldn't go, but not everybody needs to go,

Üniversiteye gitmeyin demiyorum, ama herkesin gitmesi de gerekmiyor

or go now.

veya herkesin hemen gitmesi gerekmiyor.

Maybe they go later, not right away.

Belki daha sonra gidebilirler, hemen değil.

And I was up in San Francisco a while ago doing a book signing.

Bir süre önce San Francisco'daydım

kitap imzalamak için.

There was this guy buying a book, he was in his 30s.

30 yaşlarında bir adam bir kitap satın alıyordu.

I said, "What do you do?"

Ne iş yaptığını sordum.

And he said, "I'm a fireman."

Bana itfaiyeci olduğunu söyledi.

I asked, "How long have you been a fireman?"

Ne kadar zamandır itfaiyeci olduğunu sordum.

"Always. I've always been a fireman."

"Hep öyleydim." diye yanıtladı.

Bu mesleği seçmeye ne zaman karar verdiğini sordum.

"Well, when did you decide?" He said, "As a kid.

"Çocukken" dedi. "Hatta okulda bu yüzden sorun yaşadım

Actually, it was a problem for me at school,

because at school, everybody wanted to be a fireman."

çünkü okuldaki herkes itfaiyeci olmak istiyordu."

(Laughter)

"Ama ben gerçekten itfaiyeci olmak istiyordum."

He said, "But I wanted to be a fireman."

"Lise son sınıfa geldiğimde,

And he said, "When I got to the senior year of school,

my teachers didn't take it seriously.

öğretmenlerim beni ciddiye almıyorlardı.

This one teacher didn't take it seriously.

Hele bir öğretmen vardı, o hiç ciddiye almıyordu.

He said I was throwing my life away

Bana eğer tüm yapmak istediğim buysa

if that's all I chose to do with it;

hayatımı çöpe atıyor olduğumu söyledi.

that I should go to college, I should become a professional person,

Üniversiteye gitmemi, bir profesyonel olmamı

that I had great potential

çok potansiyelim olduğunu

and I was wasting my talent to do that."

ve harcandığımı söyledi."

He said, "It was humiliating.

"Onurum kırıldı çünkü

It was in front of the whole class and I felt dreadful.

bunları tüm sınıfın önünde söyledi. Gerçekten korkunç hissettim.

But it's what I wanted, and as soon as I left school,

Ama benim istediğim buydu onun için ben de okulu bıraktım.

I applied to the fire service and I was accepted.

Itfaiye birliğine başvurdum ve kabul edildim."

You know, I was thinking about that guy recently,

Sonra ekledi, "Biliyor musunuz, tam siz konuyu açmadan önce

just a few minutes ago when you were speaking, about this teacher,

o öğretmeni düşünüyordum."

because six months ago, I saved his life."

"Çünkü altı ay kadar önce,

adamın hayatını kurtardım."

(Laughter)

(Gülüşmeler)

"Bir araba kazası geçirmişti" dedi.

He said, "He was in a car wreck, and I pulled him out, gave him CPR,

"ve ben onu arabadan çıkardım, ilkyardım uyguladım,

and I saved his wife's life as well."

ve hayatını kurtardım."

He said, "I think he thinks better of me now."

"Sanırım artık benim hakkımdaki fikirleri artık biraz daha olumlu olmuştur."

(Laughter)

(Gülüşmeler)

(Applause)

(Alkış)

You know, to me,

Biliyor musunuz, bence

human communities depend upon a diversity of talent,

bir toplumda

ne kadar çeşitli yetenekler olduğu önemlidir,

not a singular conception of ability.

bir şeyi ne kadar yapabilen olduğu değil.

And at the heart of our challenges --

Ve karşımızdaki zorlukların kalbinde

(Applause)

(Alkış)

At the heart of the challenge

Karşımızdaki zorlukların kalbinde

is to reconstitute our sense of ability and of intelligence.

yapabilirliğimizi ve zekamızı

yeni baştan tanımlayabilmemiz yatar.

This linearity thing is a problem.

Bu çizgisellik işi bir sorundur.

Dokuz yıl önce

When I arrived in L.A. about nine years ago,

Los Angeles'e geldiğimde

I came across a policy statement --

bir ilke ile karşılaştım.

çok iyi niyetle yazılmıştı

very well-intentioned --

which said, "College begins in kindergarten."

şöyle diyordu, "Üniversite anaokulunda başlar."

No, it doesn't.

Hayır, başlamaz.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

It doesn't.

Başlamaz.

If we had time, I could go into this, but we don't.

Eğer zamanımız olsa devam ederdim, ama yok.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

Kindergarten begins in kindergarten.

Anaokulu anaokulunda başlar.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

Bir arkadaşım bir keresinde şöyle söylemişti,

A friend of mine once said,

"A three year-old is not half a six year-old."

"Üç yaşında bir çocuk, altı yaşındaki bir çocuğun yarısı değildir."

(Laughter)

(Gülüşmeler)

(Applause)

(Alkış)

They're three.

Üç yaşındadır.

But as we just heard in this last session,

Ama şu son konuşmalarda duyduğumuz gibi

there's such competition now to get into kindergarten --

anaokuluna girmek için öyle bir rekabet varki

to get to the right kindergarten --

doğru anaokuluna girmek için

that people are being interviewed for it at three.

artık üç yaşında çocuklar mülakata alınıyorlar.

Umursamaz bir panelin önünde oturan bir çocuk düşünün

Kids sitting in front of unimpressed panels,

önünde özgeçmişi,

you know, with their resumes --

(Laughter)

(Gülüşmeler)

Flicking through and saying, "What, this is it?"

Panelistler sayfaları çevirirken, "Ee, bu kadar mı?"

(Laughter)

(Gülüşmeler)

(Applause)

(Alkış)

"You've been around for 36 months, and this is it?"

"36 aydır yaşıyorsun, bu kadar mı?"

(Laughter)

(Gülüşmeler)

"You've achieved nothing -- commit.

"Hiç bir şey başaramamışsin.

(Laughter)

Spent the first six months breastfeeding, I can see."

Zaten belliki ilk altı ayı meme emerek geçirmişsin."

(Laughter)

(Gülüşmeler)

See, it's outrageous as a conception.

Görüyorsunuz, kavram olarak saçma sapan ama insanlara çekici geliyor.

The other big issue is conformity.

Bir başka büyük sorun da uyum.

We have built our education systems on the model of fast food.

Eğitim sistemlerimizi

fast food modeline uyarlamışız.

This is something Jamie Oliver talked about the other day.

Jamie Oliver bu konuya değindi geçen gün.

There are two models of quality assurance in catering.

Catering kalite güvence sisteminde iki model vardır.

Bunlardan biri olan fast food modelinde

One is fast food, where everything is standardized.

her şey standarttır.

The other is like Zagat and Michelin restaurants,

Diğer model Zagat ve Michelin gibi restoranlardır,

where everything is not standardized,

bunlarda hiç bir şey standart değildir

they're customized to local circumstances.

Her şey o anki duruma göre özel olarak hazırlanır.

And we have sold ourselves into a fast-food model of education,

Eğitim dünyasi olarak biz kendimize fast food modelini layık görüyoruz.

and it's impoverishing our spirit and our energies

ve bu yaklaşım ruhumuzu ve enerjimizi tüketiyor

as much as fast food is depleting our physical bodies.

aynı hamburgerlerin sağlığımızı tükettiği gibi.

(Alkış)

(Applause)

Burada bir kaç noktaya dikkat etmeliyiz bence.

We have to recognize a couple of things here.

Birincisi insan yetileri inanılmaz derecede çeşitlilik gösterir.

One is that human talent is tremendously diverse.

People have very different aptitudes.

Insanların farklı yatkınlıklari vardır.

I worked out recently that I was given a guitar as a kid

Geçenlerde farkına vardımki

ben çocukken

at about the same time that Eric Clapton got his first guitar.

Eric Clapton ile aynı zamanda bana da bir gitar verilmiş.

(Laughter)

It worked out for Eric, that's all I'm saying.

Dediğimi anladıniz. Eric'in şansı yaver gitmiş.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

In a way --

Ben nedense o kadar başarılı olamadım.

it did not for me.

I could not get this thing to work

Ne kadar uğraştıysam aleti çalıştırmayı başaramadım

no matter how often or how hard I blew into it.

halbuki ne kadar sık ve şevkle üflerdim içine.

It just wouldn't work.

Bir türlü olmadı işte.

(Laughter)

Sadece o da değil.

But it's not only about that.

It's about passion.

İşin biraz da tutkuyla alakası var.

Often, people are good at things they don't really care for.

Genellikle, insanlar çok umursamadıkları işleri daha iyi yaparlar.

Tutkuyla ilgili,

It's about passion,

and what excites our spirit and our energy.

ruhumuza ve enerjimize heyecan vermesiyle.

And if you're doing the thing that you love to do, that you're good at,

Eğer sevdiğiniz ve iyi yaptığınız bir iş yapıyorsanız

time takes a different course entirely.

zaman bile farklı işler.

My wife's just finished writing a novel,

Eşim, kısa zaman önce yazdığı romanı bitirdi

and I think it's a great book,

bence müthiş bir kitap,

but she disappears for hours on end.

bir başlayınca saatlerce ortadan kayboluyordu.

You know this, if you're doing something you love,

Sevdiğiniz işi yaparken

an hour feels like five minutes.

bir saat beş dakika gibi gelir.

If you're doing something that doesn't resonate with your spirit,

Ruhunuzla uyuşmayan bir iş yaparken ise

beş dakika saatler kadar uzun gelir.

five minutes feels like an hour.

And the reason so many people are opting out of education

Bu kadar çok genç insanın eğitimden umudu kesmesinin nedeni

is because it doesn't feed their spirit,

ruhlarını beslemiyor olması.

it doesn't feed their energy or their passion.

Enerjilerini, tutkularını beslemiyor.

Bence metaforları değiştirmeliyiz.

So I think we have to change metaphors.

We have to go from what is essentially an industrial model of education,

Bence sanayi modeli,

üretim modeli

a manufacturing model,

which is based on linearity and conformity and batching people.

çizgiselliğe dayalı

uyum göstermeye, insanları kümelemeye dayalı bir eğitim modelinden vazgeçmeliyiz.

We have to move to a model

Yeni bir modele,

that is based more on principles of agriculture.

ziraat prensiplerine dayalı bir modele kaymalıyız.

We have to recognize

İnsan gelişmesinin

that human flourishing is not a mechanical process;

mekanik bir süreç olmadığının

it's an organic process.

organik bir süreç olduğunun bilincinde bir modele kaymalıyız.

And you cannot predict the outcome of human development.

Insan gelişiminin sonuçlarını tahmin edemeyiz.

Sadece bir çiftçinin ürününe yaptığı gibi

All you can do, like a farmer, is create the conditions

sağlıklı büyümenin gerçekleşebileceği

under which they will begin to flourish.

ideal ortamı hazırlayabiliriz.

So when we look at reforming education and transforming it,

Yani konu eğitim reformu ve değişimi olunca

it isn't like cloning a system.

başka bir sistemi kopyalamaktan bahsedemeyiz.

There are great ones, like KIPP's; it's a great system.

KIPPS gibi muhteşem modeller var mesela. Gerçekten şahane bir sistem.

There are many great models.

Bir sürü muhteşem model var.

It's about customizing to your circumstances

Ama önemli olan kendi şartlarınıza göre uyarlama yapmak

and personalizing education to the people you're actually teaching.

ve eğitimi öğrenciye göre

kişiselleştirmek.

And doing that, I think, is the answer to the future

Bence gelecek için gereken çözüm

işte budur.

because it's not about scaling a new solution;

Çünkü ihtiyaca yönelik bir yama değil;

it's about creating a movement in education

eğitimde devinimden bahsediyoruz.

in which people develop their own solutions,

Öğrencinin kendi çözümünlerini üreteceği,

but with external support based on a personalized curriculum.

kişisel ders programına dayalı ama dışarıdan destekli bir modelden.

Now in this room,

Şu anda bu odadaki

there are people who represent extraordinary resources in business,

insanlar

iş dünyasının

in multimedia, in the Internet.

mutlimedyanın, internetin muazzam kaynaklarını temsil ediyorlar.

These technologies,

Bu teknolojiler,

combined with the extraordinary talents of teachers,

ögretmenlerin müthiş yetenekleriyle birleşince

provide an opportunity to revolutionize education.

eğitim sisteminde devrim yaratmak için uygun fırsat çıkıyor ortaya.

And I urge you to get involved in it

Sizi bu konuda rol almaya davet ediyorum

çünkü bu konu çok önemli, sırf bizler için değil,

because it's vital, not just to ourselves, but to the future of our children.

çocuklarımız için.

But we have to change from the industrial model

Ama sanayi modelinden vazgeçmemiz,

ziraat modeline geçmemiz gerekiyor.

to an agricultural model,

where each school can be flourishing tomorrow.

ki okullar gelişebilsin.

That's where children experience life.

Çünkü o okullar, çocuklarımızın hayatı tecrübe edecekleri mekanlardır.

Or at home, if that's what they choose,

Veya evlerimiz, eğer çocuk aileleriyle veya arkadaşlarıyla

to be educated with their families or friends.

evde eğitim görmek istiyorsa.

There's been a lot of talk about dreams over the course of these few days.

Son günlerde hayaller konusunda

çok konuştuk.

And I wanted to just very quickly --

Çok kısa bir şekilde söylemek istiyorumki --

I was very struck by Natalie Merchant's songs last night,

Natalie Merchant'ın eski şiirleri kullandıği.şarkıları

recovering old poems.

çok etkiledi beni dün gece.

I wanted to read you a quick, very short poem

Size hızlıca, çok kısa bir şiir okumak istiyorum

from W. B. Yeats, who some of you may know.

W.B. Yeats'den, belki tanıyorsunuzdur.

He wrote this to his love, Maud Gonne,

Bunu sevgilisine yazmış,

Maud Gonne,

and he was bewailing the fact

Ona istediğini düşündüğü şeyleri veremediği için,

that he couldn't really give her what he thought she wanted from him.

sızlanıyormuş.

And he says, "I've got something else, but it may not be for you."

Diyor ki, "Bir şeye sahibim, ama senin için doğru şey olmayabilir bu."

He says this:

Şöyle söylüyor:

"Had I the heavens' embroidered cloths,

"Cennet işli kumaşlarım olsaydı,

Enwrought with gold and silver light,

altın ve

gümüş renklerde yazmalı,

The blue and the dim and the dark cloths

Mavi ve donuk

ve koyu renk kumaşları

Of night and light and the half-light,

gecenin, aydınlığın ve alacakaranlığın.

Ayaklarının altına sererdim.

I would spread the cloths under your feet:

Ama fakirim,

But I, being poor, have only my dreams;

ve yalnızca hayallerim var;

I have spread my dreams under your feet;

Ben de hayallerimi seriyorum ayaklarının altına;

Nazikçe bas

Tread softly

because you tread on my dreams."

çünkü hayallerimin üzerine basıyorsun."

And every day, everywhere,

Her gün, her yerde,

our children spread their dreams beneath our feet.

çocuklarımız hayallerini ayaklarımızın altına seriyorlar.

And we should tread softly.

O hayalleri çiğnememeliyiz.

Thank you.

Teşekkür ederim.

(Applause)

(Alkış)

Thank you very much.

(Applause)

Thank you.

(Applause)

Cok teşekkür ederim.