Bring on the learning revolution! | Ken Robinson

Translator: Senthuraan Ponnampalam Reviewer: Pradeep Balasubramanian

I was here four years ago,

நான் இங்கே நான்கு வருடங்களுக்கு முன்னர் வந்திருக்கிறேன்,

and I remember, at the time,

எனக்கு நினைவு இருக்கிறது, அந்த நேரத்தில்,

that the talks weren't put online.

பேச்சுக்கள் வலை பதிவில் பதியப்பட்டிருக்கவில்லை

I think they were given to TEDsters in a box,

நான் நினைக்கிறன் அவை டேட்ஸ்டெர்களுக்கு ஒரு பெட்டியில் கொடுக்கப்பட்டிருக்கிறது,

a box set of DVDs,

ஓர் DVD தொகுப்பு பெட்டி

which they put on their shelves, where they are now.

அவர்கள் அதை ஒரு படித்தட்டில் அடுக்கி வைத்தார்கள், இப்போதும் அது அங்கே தான் இருக்கும்.

(Laughter)

(சிரிப்பு)

And actually, Chris called me a week after I'd given my talk, and said,

உண்மையில் க்றிஸ் என்னை அழைத்திருந்தார்

நான் பேசிய ஒரு வாரத்திற்கு பின்

"We're going to start putting them online. Can we put yours online?"

பின்னர் அவர் சொன்னார் "நாங்கள் பேச்சுக்களை வலைபதிவில் இட இருக்கிறோம்

நாங்கள் உங்களுடையதை இடலாமா?" நான் சொன்னேன், "நிச்சயமாக."

And I said, "Sure."

And four years later,

அத்துடன் நான்கு வருடங்களின் பின்,

it's been downloaded four million times.

நான் சொன்னது போல், அது பார்க்கப்பட்டது நான்கு...

நல்லது, அது நான்கு மில்லியன் தடவை பதிவிறக்கபட்டுள்ளது.

நான் நினைகிறேன் நீங்கள் அதை 20 ஆல் பெருக்கலாம் அல்லது ஏதாவது

So I suppose you could multiply that by 20 or something

to get the number of people who've seen it.

எத்தனை நபர்கள் பார்த்து இருக்கிறார்கள் என்பதை அறிந்துகொள்வதற்கு

அத்துடன் க்றிஸ் சொன்னதுபோல, ஒரு பசி இருக்கிறது

And, as Chris says, there is a hunger for videos of me.

என்னுடைய காணொலிகளுக்கு

(Laughter)

(சிரிப்பு)

(Applause)

(கைதட்டல்)

Don't you feel?

... நீங்கள் உணரவில்லையா?

(Laughter)

(சிரிப்பு)

So, this whole event has been an elaborate build-up

அத்துடன், இந்த நிகழ்ச்சி ஒரு ஒழுங்கமைக்கப்பட்ட ஒரு திட்டம்

to me doing another one for you, so here it is.

நான் இன்னொரு நிகழ்ச்சியை உங்களுக்கு தருவதற்கு, எனவே இதோ.

(Laughter)

(சிரிப்பு)

Al Gore spoke at the TED conference I spoke at four years ago

அல் கோர் பேசினார்

நான்கு வருடத்திருக்கு முன், நான் பேசிய அதே டேட் குழுமத்தில்

and talked about the climate crisis.

வானிலை நெருக்கடி பற்றி.

And I referenced that at the end of my last talk.

நான் அதைப்பற்றி குறிப்பிட்டிருந்தேன்

என்னுடைய கடைசி பேச்சின் முடிவில்.

So I want to pick up from there

ஆகையால் நான் அதில் இருந்து தொடங்க இருக்கிறேன்.

because I only had 18 minutes, frankly.

ஏன் வெளிப்படையாக சொல்ல வேண்டும் என்றால், எனக்கு 18 நிமிடம் மட்டுமே இருக்கிறது,

(Laughter)

So, as I was saying --

ஆகையால், நான் சொன்னதுபோல்...

(Laughter)

(சிரிப்பு)

நீங்கள் பாருங்கள், அவர் (அல் கோர்) சரி.

You see, he's right.

I mean, there is a major climate crisis, obviously,

என்னவென்றால், அங்கே பெரிய வானிலை பிரச்சினை இருக்கிறது, தெளிவாக.

and I think if people don't believe it, they should get out more.

அதோடு நான் நினைக்கிறேன் மக்கள் நம்பவில்லை என்றால், அவர்கள் இன்னும் நிறைய கொண்டு வருதல் வேண்டும்.

(Laughter)

(சிரிப்பு)

ஆனால் நான் நம்புகிறேன் இங்கே இன்னொரு காலநிலை நெருக்கடி,

But I believe there is a second climate crisis,

which is as severe,

அதேபோல் கடுமையுடன்,

which has the same origins,

அது அதே மூலத்தில் இருந்து வந்திருக்கிறது,

and that we have to deal with with the same urgency.

நாம் அதை அதே அவசரத்துடன் அணுக வேண்டும்,

அத்துடன் நான் சொல்லவருவது --

And you may say, by the way,

அத்துடன் நீங்கள் சொல்லலாம், "பாருங்கள், நான் சரி.

"Look, I'm good.

என்னிடம் ஏற்கனவே ஒரு காலநிலை பிரச்சினை இருக்கிறது;

I have one climate crisis, I don't really need the second one."

எனக்கு உண்மையிலேயே இன்னொன்று வேண்டாம்."

(Laughter)

But this is a crisis of, not natural resources --

ஆனால் இது இயற்கை வளத்தின் தொடர்புடைய நெருக்கடி அல்ல

இருப்பினும் நான் நம்புகிறேன், அது உண்மையில்,

though I believe that's true --

but a crisis of human resources.

மனித வளத்தின் நெருக்கடி.

I believe fundamentally,

அடிப்படையில், நான் நம்புகிறேன்

as many speakers have said during the past few days,

கடந்த சில தினங்களாக பேசியவர்கள் சொன்னது போல

நாங்கள் மிகவும் குறைந்த உபயோகத்திலேயே

that we make very poor use of our talents.

திறமையை பயன்படுத்திகிறோம்.

Very many people go through their whole lives

மிகவும் அதிகமான மக்கள் தங்கள் வாழ்க்கை முழுவதிலும், வாழ்கிறார்கள்

having no real sense of what their talents may be,

தங்கள் உண்மையான திறமையை உணராமலேயே

or if they have any to speak of.

அல்லது அதைபற்றி பேச ஏதுமில்லாமல்.

நான் எல்லா விதமான மனிதர்களையும் சந்திக்கின்றேன்

I meet all kinds of people

who don't think they're really good at anything.

அவர்கள் தாங்கள் எதிலுமே திறமை இல்லாதவர்கள் என்று நினைக்கிறார்கள்.

Actually, I kind of divide the world into two groups now.

உண்மையில், நான் இப்போது உலகத்தை இரண்டு பிரிவாக பிரிக்கிறேன் .

Jeremy Bentham, the great utilitarian philosopher,

ஜெரேமி பெந்தம், மிகப்பெரிய திறமையியல் சிந்தனையாளர்,

once spiked this argument.

ஒருமுறை இந்த வாதம் பற்றி காட்டி இருக்கிறார்

He said, "There are two types of people in this world:

அவர் சொன்னார், " இரண்டு விதமான மனிதர்கள் உலகத்தில் இருக்கிறார்கள்,

those who divide the world into two types

உலகத்தை இரண்டுவிதமாக பிரிக்கின்ற பிரிவு ஒன்று

and those who do not."

அத்துடன் இரண்டாக பிரிக்காத பிரிவு."

(Laughter)

(சிரிப்பு)

Well, I do.

நல்லது, நான் செய்கிறேன்.

(Laughter)

(சிரிப்பு)

I meet all kinds of people who don't enjoy what they do.

நான் எல்லா விதமான மனிதர்களையும் சந்திக்கின்றேன்

தங்களுடைய வேலையில் மகிழ்ச்சி இல்லாதவர்கள்

They simply go through their lives getting on with it.

அவர்கள் சாதாரணமாக வாழ்கிறார்கள்

வாழ்க்கையுடன் போகிறார்கள்.

They get no great pleasure from what they do.

அவர்கள் பெரிய சந்தோஷத்தை வேலையில் பெறுவதில்லை.

They endure it rather than enjoy it,

அவர்கள் அனுபவிப்பதற்கு பதிலாக பொறுத்து கொள்கிறார்கள்

and wait for the weekend.

வார இறுதிக்காக காத்திருக்கிறார்கள்.

But I also meet people

ஆனால் அத்துடன் நான்

who love what they do and couldn't imagine doing anything else.

தங்கள் செய்வதை விரும்புகிற மனிதர்களையும் சந்திக்கிறேன்

வேறு எதையும் செய்வதை கற்பனையில் கூட நினைக்காதவர்கள்.

If you said, "Don't do this anymore,"

நீங்கள் அவர்களிடம், "இதை இனிமேல் செய்யவேண்டாம்," என்றால். அவர்கள் நீங்கள் என்ன சொல்கிறீர்கள் என யோசிப்பார்கள்.

they'd wonder what you're talking about.

ஏனென்றால் அது அவர்கள் செய்யும் தொழிலல்ல, அதுதான் அவர்கள். அவர்கள் சொல்வார்கள்,

It isn't what they do, it's who they are.

They say, "But this is me, you know.

"ஆனால் இதுதான் நான், நீங்கள் தெரிந்து கொள்ளுங்கள்.

It would be foolish to abandon this,

இதை நான் கைவிடுவது முட்டாள்தனம், ஏனென்றால்

because it speaks to my most authentic self."

இது என்னுடைய உண்மையான தன்மையை சொல்கிறது."

And it's not true of enough people.

ஆனால் இது போதுமான மக்களுக்கு உண்மையில்லை.

In fact, on the contrary, I think it's still true of a minority of people.

மாறாக நான் நினைக்கிறன், உண்மையில்,

இது நிச்சயமாக சிறிய அளவு மக்கள் மட்டுமே.

And I think there are many possible explanations for it.

அத்துடன் நான் நினைக்கிறன், அதற்கு

நிறைய காரணங்கள் இருக்கிறது.

And high among them is education,

அதில் மிக பெரியது

கல்வி

because education, in a way,

ஏன் என்றால் கல்வி, ஒரு வகையில்

அதிகமான மக்களை இடம்பெயர செய்கிறது

dislocates very many people from their natural talents.

அவர்களுடைய இயற்கையான திறமையில் இருந்து

அத்துடன், மனித வளம் இயற்கை வளத்தை போன்றது;

And human resources are like natural resources;

அவை அதிகமாக ஆழத்தில் புதைக்கபட்டிருகிறது.

they're often buried deep.

You have to go looking for them,

நீங்கள் அவற்றை தேடவேண்டியிருக்கும்.

they're not just lying around on the surface.

அவை பூமியின்மேல் சும்மா போடப்பட்டிருக்கவில்லை.

You have to create the circumstances where they show themselves.

நீங்கள் அவை தங்களை வெளிபடுத்தும் வகையில் நிலைமையை அமைக்கவேண்டும்.

And you might imagine education would be the way that happens,

அத்துடன் நீங்கள் கற்பனை செய்யலாம்

கல்விதான் அதை செய்யகூடிய வழி என்று.

but too often, it's not.

ஆனால் மிக அதிக நேரத்தில், அது அல்ல.

Every education system in the world is being reformed at the moment

உலகத்தின் ஒவ்வொரு கல்வி திட்டமும்

இந்த நேரத்தில் திருத்தி அமைக்கப்பட்டு கொண்டு இருக்கிறது.

and it's not enough.

அத்துடன் அது போதாது.

Reform is no use anymore,

திருத்தி அமைத்தல் இனிமேல் பயன்படாது

ஏனென்றால் அது உடைந்த அமைப்பை திருத்தி அமைத்தல்.

because that's simply improving a broken model.

நமக்கு எது தேவை --

What we need --

and the word's been used many times in the past few days --

அத்துடன் கடந்த சில தினங்களாக மிகவும் பேசப்பட்ட சொல் -

மலர்ச்சி அல்ல

is not evolution,

கல்வியில் புரட்சி.

but a revolution in education.

இந்த நிலை மாற்றம் அடையவேண்டும்

This has to be transformed into something else.

இன்னொன்றாக.

(Applause)

(கைதட்ட்டல்)

One of the real challenges is to innovate fundamentally in education.

உண்மையான சவால்களில் ஒன்று

அடிப்படையில் கல்வியில் புதுமையை கண்டுபிடித்தல்

அடிப்படையில் கல்வியில் புதுமையை கண்டுபிடித்தல்

Innovation is hard,

புதிதாய் கண்டுபிடித்தல் கடினம்

because it means doing something that people don't find very easy,

ஏனென்றால் ஒன்றை செய்வது என்று அர்த்தம்

அதன் அதிக பகுதிகளை மக்கள் மிகவும் இலகுவாய் உணரமாட்டார்கள்.

for the most part.

அப்படியென்றால், தடைகளை அப்படியே ஏற்றுகொள்ளுதல்,

It means challenging what we take for granted,

things that we think are obvious.

நாங்கள் நடைமுறையானதென்று நம்பும் விடயங்கள்,

The great problem for reform or transformation

திருத்தத்திற்கான மிகப்பெரிய பிரச்சினை.

அல்லது நிலைமாற்றத்திற்கான

is the tyranny of common sense.

இயல்பான சிந்தனையின் எதிர்ப்பாட்ச்சி

மக்கள் நினைக்கும் விடயங்கள்

Things that people think,

"It can't be done differently, that's how it's done."

"நல்லது, அது வேறேந்தவகையிலும் செய்யமுடியாது, ஏனென்றால் அது அந்தவகையில்தான் செய்யமுடியும்."

நான் அண்மையில் அறிந்த ஆபிரகாம் லின்கானின் சொற்றொடர்,

I came across a great quote recently from Abraham Lincoln,

who I thought you'd be pleased to have quoted at this point.

நான் நினைத்தேன் நீங்கள் அவரின் சொற்றடரை இந்த வேளையில் விரும்புவீர்கள் என்று.

(Laughter)

(சிரிப்பு)

He said this in December 1862 to the second annual meeting of Congress.

அவர் இதை 1862 மார்கழியில்

காங்கிரஸின் இரண்டாவது வருட சந்திப்பில் சொன்னார்.

I ought to explain that I have no idea what was happening at the time.

இந்த நேரத்தில் என்ன நடந்தது என்று நான் அறியேன் என்பதை நான் உங்களுக்கு சொல்ல கடமைபட்டிருக்கிறேன்.

We don't teach American history in Britain.

பிரித்தானியாவில் அமெரிக்காவின் சரித்திரம் புகட்டபடுவதில்லை

(Laughter)

(சிரிப்பு)

We suppress it. You know, this is our policy.

நாங்கள் அதை கட்டுப்படுத்துகிறோம். எங்கள் வழமை உங்களுக்கு தெரியும்.

(Laughter)

(சிரிப்பு)

No doubt, something fascinating was happening then,

எனவே, சந்தேகமே இல்லை எதோ அற்புதமானது 1862 மார்கழியில் நடந்துகொண்டிருக்க வேண்டும்,

which the Americans among us will be aware of.

எங்களுடன் இருக்கும் அமேரிக்கர்கள்

அறிந்திருப்பார்கள்.

But he said this:

அவர் சொன்னது:

"The dogmas of the quiet past are inadequate to the stormy present.

" கடந்தகால

நம்பிக்கை

புயல்போன்ற எதிர்காலத்திற்கு போதுமானதல்ல.

காலம்

The occasion is piled high with difficulty,

கடினத்துடன் உயர அடுக்கபட்டிருக்கிறது,

and we must rise with the occasion."

நாங்கள் காலத்துடன் உயர வேண்டும்."

அதை நான் மிகவும் விரும்புகிறேன்

I love that.

Not rise to it, rise with it.

அதற்கு உயர்வதல்ல, அதனுடன் உயர்வது.

"As our case is new,

"எங்களுடைய நிலைமை புதியது,

so we must think anew and act anew.

ஆகவே நாங்கள் புதிதாக சிந்திக்க வேண்டும்

அத்துடன் புதிதாக நடைமுறைபடுத்த வேண்டும்

We must disenthrall ourselves,

நாம் நம்மிலிருந்து விடுபடவேண்டும்

and then we shall save our country."

அத்துடன் நாம் நம் நாட்டை காப்பாற்றலாம்."

I love that word, "disenthrall."

நான் "விடுபடுவது" என்கிற சொல்லை மிகவும் விரும்புகிறேன்

You know what it means?

உங்களுக்கு அது என்ன என்று புரிகிறதா?

That there are ideas that all of us are enthralled to,

நாம் எண்ணங்களால் கட்டுண்டிருக்கிறோம்,

which we simply take for granted as the natural order of things,

நாம் அதை சாதாரணமாக எடுத்திருக்கிறோம்

இயற்கையான ஒரு வழியாக, எல்லாவற்றையும் போல.

the way things are.

And many of our ideas have been formed,

அத்துடன் கூடுதலான நம் எண்ணங்கள்

இந்த நூற்றாண்டினை எதிர்கொள்ளும் வகையில் உருவாக்கப்படவில்லை,

not to meet the circumstances of this century,

but to cope with the circumstances of previous centuries.

ஆனால் சென்ற நூற்றாண்டின் காலத்தை பொறுக்கும் வகையில் இருக்கிறது.

But our minds are still hypnotized by them,

எங்களுடைய மனதில் அவற்றால் மயக்கப்பட்டிருக்கிறோம்.

and we have to disenthrall ourselves of some of them.

அத்துடன் நாம் அவற்றின் சிலவற்றில் இருந்து நம்மை விடுபடுத்த வேண்டும்.

Now, doing this is easier said than done.

இப்போது, செய்வது சொல்வதை விடவும் இலகு.

It's very hard to know, by the way, what it is you take for granted.

எதை, இருக்கிறது என்பதால் பிடித்து வைத்திருக்கிறோம், என்பதை அறிவது மிகவும் கடினம்.

And the reason is that you take it for granted.

நீங்கள் இருகிறதேன்பதற்காக வைத்திருக்கிறீர்கள் என்பதே காரணம்.

(Laughter)

இருக்கிறதென்பதற்காக வைத்திருப்பதில் ஒன்றை கேட்கிறேன்.

Let me ask you something you may take for granted.

How many of you here are over the age of 25?

உங்களில் எத்தனை பேர் 25 வயதை விட அதிகமானவர்கள்?

That's not what you take for granted, I'm sure you're familiar with that.

அதை நீங்கள் இருக்கிறதேன்பதற்காக வைத்திருப்பதாக சொல்லவில்லை.

நாங்கள் அதனுடன் இலகுவாக இருக்கீர்கள் என்பதை நான் மிகவும் நம்புகிறேன்.

Are there any people here under the age of 25?

25 வயதை விட சிறியவர்கள் இருக்கிறீர்கள்?

நல்லது. இப்போது 25 வயதை தாண்டியவர்கள்,

Great. Now, those over 25,

could you put your hands up if you're wearing your wristwatch?

கடிகாரம் கட்டியிருந்தால் கையை உயர்த்த முடியுமா?

அது நம்மில் நிறைய பேர் இல்லையா?

Now that's a great deal of us, isn't it?

Ask a room full of teenagers the same thing.

இதையே அறை நிறைந்த விடலை பிள்ளைகளை கேளுங்கள்.

Teenagers do not wear wristwatches.

விடலை பிள்ளைகள் கடிகாரம் அணிவதில்லை

I don't mean they can't,

நான் அவர்கள் அணியமுடியாதோ அல்லது அணிவதற்கு தடை என்று சொல்லவில்லை

they just often choose not to.

அவர்கள் அதிகளவில் அணிவதை தவிர்க்கிறார்கள்

And the reason is we were brought up in a pre-digital culture,

நீங்கள் காரணத்தை பாருங்கள், நாம் டிஜிட்டல் கலாச்சாரத்திற்கு

முன்பு வளர்கப்பட்டிருக்கிறோம், நம்மில் 25 ஐ தாண்டியவர்கள்.

those of us over 25.

And so for us, if you want to know the time,

ஆகையால் நமக்கு நேரம் அறிய விரும்பினால்,

you have to wear something to tell it.

நீங்கள் சொல்வதற்கு என்று ஒன்றை அணியவேண்டும்.

Kids now live in a world which is digitized,

சிறுவர்கள் இலத்திரனியல் மயமாக்கப்பட்ட உலகில் வாழ்கிறார்கள்,

and the time, for them, is everywhere.

அத்துடன் அவர்களுக்கு நேரம் எல்லா இடத்திலும் இருக்கிறது.

They see no reason to do this.

அவர்களுக்கு இதை செய்வதற்கு காரணமில்லை

And by the way, you don't need either;

அத்துடன் நீங்கள் அதை செய்ய வேண்டிய அவசியமும் இல்லை

it's just that you've always done it and you carry on doing it.

இதேப்படிஎன்றால் நீங்கள் எப்போதும் இதை செய்ததால், நீங்கள் செய்துகொண்டிருகிறீர்கள்.

My daughter never wears a watch, my daughter Kate, who's 20.

என்னுடைய 20 வயது மகள் கேட் எப்போதும் கடிகாரம் அணிந்ததில்லை.

She doesn't see the point.

அவளுக்கு அதற்கான காரணம் புரியவில்லை

As she says,

அவள் சொன்னது போல "அது ஒரு இயக்கமுள்ள கருவி"

"It's a single-function device."

(Laughter)

(சிரிப்பு)

"Like, how lame is that?"

"எவ்வளவு பொருளில்லாதது அது?"

And I say, "No, no, it tells the date as well."

அத்துடன் நான் சொன்னேன், "இல்லை இல்லை, அது நாளையும் சொல்கிறது."

(Laughter)

(சிரிப்பு)

"It has multiple functions."

"அது நிறைய இயக்கம் உடையது"

(Laughter)

But, you see, there are things we're enthralled to in education.

ஆனால் நீங்கள் அறியவேண்டும், நாம் கல்விக்காக கட்டுண்டு உள்ள விடயங்கள் இருக்கின்றன

இன்னும் சில உதாரணங்களை கூற அனுமதியுங்கள்

A couple of examples.

One of them is the idea of linearity:

அதில் ஒன்று ஒற்றை வழி பற்றிய எண்ணம்

that it starts here and you go through a track

அது இங்கே தொடங்குகிறது, நீங்கள் ஒற்றை வழியிநூடு செல்கிறீர்கள்

and if you do everything right,

அத்துடன் நீங்கள் எல்லாவற்றையும் சரியாக செய்தால், முடிவில் நீங்கள்

you will end up set for the rest of your life.

மிச்சமுள்ள வாழ்வுக்கு தயாராகிவிடுகிரீர்கள்.

Everybody who's spoken at TED has told us implicitly,

டேட் இல் பேசிய அனைவரும் உட்படையாக சொல்லி இருக்கிறார்கள்

or sometimes explicitly, a different story:

சிலவேளைகளில் வெளிப்படையாக, வேறு ஒரு கதை,

that life is not linear; it's organic.

அதாவது வாழ்க்கை ஒற்றை வழியானது அல்ல, அது இயற்கை வழியானது.

We create our lives symbiotically

நாம் கூட்டான வாழ்கையை உருவாக்குகிறோம்

as we explore our talents

நாம் நம் திறமைகளை கண்டறியும் அதேநேரத்தில்

in relation to the circumstances they help to create for us.

சூழ்நிலையின் தொடர்பில் அவை நம் திறமைகளை உருவாக்க உதவுகின்றன

But, you know, we have become obsessed with this linear narrative.

ஆனால் உங்களுக்கு தெரியும், நம் விருப்பத்திற்கு அடிமைகளாகி இருக்கிறோம்.

இந்த ஒருவழிப்பட்ட விடயத்திற்கு.

And probably the pinnacle for education is getting you to college.

ஒருவழியில் கல்வியின் உச்சம்

கல்லூரிக்கு செல்வது.

I think we are obsessed with getting people to college.

நான் நினைக்கிறன் நாம் மாணவர்களை கல்லூரிக்கு அனுப்புவதிலேயே குறியாக இருக்கிறோம்,

Certain sorts of college.

ஒருவிதமான கல்லூரிக்கு.

I don't mean you shouldn't go, but not everybody needs to go,

நீங்கள் கல்லூரிக்கு போக கூடாதென்று சொல்லவில்லை, ஆனால் ஒவ்வொருவரும் செல்லவேண்டும் என்பதில்லை,

or go now.

அத்துடன் எல்லோரும் இப்போதே போகவேண்டுமேன்பதில்லை.

Maybe they go later, not right away.

சிலவேளை அவர்கள் பின்னர் செல்லலாம், இப்போதே என்றில்லை.

And I was up in San Francisco a while ago doing a book signing.

நான் சிலகாலத்திற்கு முன்னர் சான் பிரான்சிஸ்கோவில் இருந்தேன்.

புத்தகங்களுக்கு கையொப்பம் இட்டுக்கொண்டிருந்தேன்

There was this guy buying a book, he was in his 30s.

இந்த மனிதர் அங்கே வந்திருந்தார், அவர் 30களில் இருந்தார்.

I said, "What do you do?"

நான் கேட்டேன், "என்ன வேலை செய்கிறீர்கள்?"

And he said, "I'm a fireman."

அவர் சொன்னார், "நான் ஒரு தீயணைப்பு வீரர்."

I asked, "How long have you been a fireman?"

நான் கேட்டேன்,"எத்தனை காலமாக நீங்கள் தீயணைப்பு வீரராக இருக்கிறீர்கள்?"

"Always. I've always been a fireman."

அவர் சொன்னார், "எப்போதுமே, நான் எப்போதுமே தீயணைப்பு வீரனாகத்தான் இருந்திருக்கிறேன்"

நான் சொன்னேன்,"நல்லது,எப்போது நீங்கள் அப்படியாவதற்கு முடிவுசெய்தீர்கள்?"

"Well, when did you decide?" He said, "As a kid.

அவர், "நான் சிறுவனாக இருந்தபோதே.", அவர் சொன்னார் "உண்மையில் பாடசாலையில் இது ஒரு பிரச்சினையாக இருந்தது,

Actually, it was a problem for me at school,

because at school, everybody wanted to be a fireman."

ஏனென்றால், பள்ளியில் எல்லோருமே தீயணைப்பு வீரனாக இருக்க விரும்பினார்கள்."

(Laughter)

அவர் சொன்னார், " ஆனால் நான் தீயணைப்பு வீரனாக ஆக விரும்பினேன்"

He said, "But I wanted to be a fireman."

அத்துடன் அவர் சொன்னார், "நான் பள்ளியில் முதிர்நிலையில் இருந்தபோது,

And he said, "When I got to the senior year of school,

my teachers didn't take it seriously.

எனது ஆசிரியர்கள் அதை கவனத்தில் கொள்ளவில்லை

This one teacher didn't take it seriously.

இந்த ஒரு ஆசிரியர் அதை உண்மையாக எடுக்கவில்லை.

He said I was throwing my life away

அவர் நான் எனது வாழ்க்கையை வீணடிப்பதாக சொன்னார்.

if that's all I chose to do with it;

நான் அதை மட்டுமே செய்வதாக தெரிவுசெய்திருந்தால்,

that I should go to college, I should become a professional person,

நான் கல்லூரிக்கு சென்று, ஒரு தொழில்சார் திறமைசாலியாக வரவேண்டும்,

that I had great potential

நான் மிகச்சிறந்த எதிர்காலத்தை கொண்டிருக்கிறேன்

and I was wasting my talent to do that."

அத்துடன் அதை செய்வதால் நான் என்னுடைய திறமைகளை வீணடிக்கின்றேன்."

He said, "It was humiliating.

அத்துடன் அவர் சொன்னார், "நான் அவமானப்பட்டேன் ஏனென்றால்

It was in front of the whole class and I felt dreadful.

அவர் முழு வகுப்பின் முன்பு சொன்னார், அத்துடன் நான் மிகவும் வருத்தப்பட்டேன்.

But it's what I wanted, and as soon as I left school,

ஆனால் இதுதான் எனக்கு தேவைப்பட்டது, நான் பாடசாலையை பூர்த்தி செய்த உடனேயே

I applied to the fire service and I was accepted.

நான் சேவைக்காக பதிவுசெய்தேன், நான் அங்கிகரிக்கபட்டேன்."

You know, I was thinking about that guy recently,

அத்துடன் அவர் சொன்னார், " உங்களுக்கு தெரியுமா, நான் அந்த மனிதரை பற்றி அண்மையில் நினைத்து கொண்டிருந்தேன்,

just a few minutes ago when you were speaking, about this teacher,

சில நிமிடங்களுக்கு முன்னர் நீங்கள் இந்த ஆசிரியரை பற்றி பேசிகொண்டிருக்கும்போது,"

because six months ago, I saved his life."

அவர் சொன்னார், "ஏனென்றால் ஆறு மாதங்களுக்கு முன்,

நான் அவரின் உயிரை காப்பாற்றினேன்."

(Laughter)

(சிரிப்பு)

அவர் சொன்னார், "அவர் ஒரு கார் விபத்தில் இருந்தார்,

He said, "He was in a car wreck, and I pulled him out, gave him CPR,

நான் அவரை வெளியில் எடுத்தேன், முதலுதவி கொடுத்தேன்,

and I saved his wife's life as well."

அத்துடன் நான் அவரின் மனைவியையும் காப்பாற்றினேன்."

He said, "I think he thinks better of me now."

அவர் சொன்னார், "நான் நினைக்கிறேன் அவர் இப்போது என்னைப்பற்றி நன்றாக நினைப்பார்."

(Laughter)

(சிரிப்பு)

(Applause)

(கைதட்டல்)

You know, to me,

உங்களுக்கு தெரியும், எனக்கு,

human communities depend upon a diversity of talent,

மனித இனம்

வெவ்வேறுவிதமான திறமைகளில் தங்கியிருக்கிறது,

not a singular conception of ability.

ஒரே விதமான திறமையில் இல்லை.

And at the heart of our challenges --

நம்முடைய சவால்களின் இருதயத்தில்

(Applause)

(கைதட்டல்)

At the heart of the challenge

நம்முடைய சவால்களின் இருதயத்தில்

is to reconstitute our sense of ability and of intelligence.

மீளமைப்பதற்க்கு நம்முடைய திறமைக்கான உணர்வு

மற்றும் அறிவு.

This linearity thing is a problem.

இந்த ஒருவழிப்பட்ட தன்மைதான் பிரச்சினை.

நான் எல்.எ வந்தபோது

When I arrived in L.A. about nine years ago,

உத்தேசமாக ஒன்பது வருடங்களுக்கு முன்னர்,

I came across a policy statement --

நான் ஒரு அடிப்படை வாத கட்டளை ஒன்றை கண்டேன்,

அது நன்றாக உறுதிப்படுதப்படிருந்தது,

very well-intentioned --

which said, "College begins in kindergarten."

அது சொன்னது, "கல்லூரி பாலர் வகுப்பில் தொடங்குகிறது."

No, it doesn't.

இல்லை, அது அப்படியில்லை.

(Laughter)

(சிரிப்பு)

It doesn't.

அது அப்படியல்ல.

If we had time, I could go into this, but we don't.

எங்களுக்கு நேரம் இருந்தால், நான் இதைப்பற்றி மேலும் சொல்லுவேன், ஆனால் எங்களுக்கு நேரம் இல்லை.

(Laughter)

(சிரிப்பு)

Kindergarten begins in kindergarten.

பாலர் வகுப்பு பாலர் வகுப்பில் தொடங்குகிறது.

(Laughter)

(சிரிப்பு)

என்னுடைய நண்பர் ஒருவர் ஒருமுறை சொன்னார்,

A friend of mine once said,

"A three year-old is not half a six year-old."

உனக்கு தெரியும், மூன்றுவயது குழந்தை ஆறுவயதுடைய குழந்தையின் அரைவாசி இல்லை.

(Laughter)

(சிரிப்பு)

(Applause)

(கைதட்டல்)

They're three.

அவர்கள் மூன்று வயதுடையவர்கள்

But as we just heard in this last session,

ஆனால், நாம் முந்தைய நிகழ்ச்சியில் கேட்டது போல,

there's such competition now to get into kindergarten --

அங்கே பாலர் வகுப்பில் சேர்பதற்கு நிறைய போட்டி,

to get to the right kindergarten --

சரியான பாலர் வகுப்பை தெரிவுசெய்ய,

that people are being interviewed for it at three.

மூன்று வயதில், மனிதர்கள் நேர்முக பரிட்சைக்குட்படுத்தப்படுகிறார்கள்.

மகிழ்ச்சியடையாத குழுமத்தின் முன்னால் குழந்தைகள் அமர்ந்திருக்கிறார்கள்.

Kids sitting in front of unimpressed panels,

உங்களுக்கு தெரியுமா, அவர்களின் திறமை சான்றிதள்களுடன்.

you know, with their resumes --

(Laughter)

(சிரிப்பு)

Flicking through and saying, "What, this is it?"

பக்கங்களை திருப்பியபடியே சொல்லப்பட்டது, "நல்லது, இவ்வளவுதானா?"

(Laughter)

(சிரிப்பு)

(Applause)

(கைதட்டல்)

"You've been around for 36 months, and this is it?"

"நீங்கள் 36 மாதங்கள் இருந்திருக்கிறீர்கள், இவ்வளவுதானா?"

(Laughter)

(சிரிப்பு)

"You've achieved nothing -- commit.

"நீங்கள் அடைந்தது ஒன்றுமில்லை,

(Laughter)

Spent the first six months breastfeeding, I can see."

முதல் ஆறுமாதங்களும் பால்குடித்தது, நான் பார்க்கும் வகையில்."

(Laughter)

(சிரிப்பு)

See, it's outrageous as a conception.

பாருங்கள், இது நம்பமுடியாதது, ஆனால் இது மனிதர்களை கவர்கிறது.

The other big issue is conformity.

பழமைவாதம், அடுத்த பெரிய பிரச்சினை

We have built our education systems on the model of fast food.

நாம் நம் கல்வித்திட்டத்தை

வேக உணவு போல் கட்டியிருக்கிறோம்.

This is something Jamie Oliver talked about the other day.

இது அன்றோருமுறை ஜெமி ஒலிவர் சொல்லியதுபோல.

There are two models of quality assurance in catering.

உணவு பரிமாற்றத்தில் தர நிர்ணயத்திற்கான இரண்டு கட்டுமானம் இருக்கிறது.

ஒன்று வேக உணவு,

One is fast food, where everything is standardized.

அங்கே எல்லாம் தரப்படுத்தப்பட்டுள்ளது.

The other is like Zagat and Michelin restaurants,

மற்றது சகட் மற்றும் மிசெலின் உணவுவிடுதி போன்றது,

where everything is not standardized,

அங்கே எதுவுமே தரப்படுத்தபடவில்லை.

they're customized to local circumstances.

அவை உள்ளக நிலைமைகளை கொண்டு நிர்ணயிக்கப்பட்டுள்ளது.

And we have sold ourselves into a fast-food model of education,

நாம் நம்மை வேக உணவு வகை கல்விக்கு விற்றுவிட்டோம்.

and it's impoverishing our spirit and our energies

அது நம் உணர்வையும் சக்தியையும் ஏழ்மைக்குள்ளாக்குகிறது

as much as fast food is depleting our physical bodies.

வேக உணவு நம் உடலை பழுதடைய செய்யும் வேகத்தில்.

(கைதட்டல்)

(Applause)

நான் நினைக்கிறேன் நாம் இங்கே சில விடயங்களை இனம் கண்டுகொள்ளவேண்டும்.

We have to recognize a couple of things here.

அதில் ஒன்று, மனித திறமை மிகவும் அகண்ற தன்மையுடையது.

One is that human talent is tremendously diverse.

People have very different aptitudes.

மனிதர்கள் மிகவும் வித்தியாசமான விசேட திறமைகளை கொண்டிருக்கிறார்கள்.

I worked out recently that I was given a guitar as a kid

நான் அண்மையில் ஒன்றை அறிந்திருக்கிறேன்

எனக்கு சிறுவயதில் ஒரு கிட்டாரை கொடுத்திருக்கிறார்கள்.

at about the same time that Eric Clapton got his first guitar.

கிட்டத்தட்ட எரிக் கிளாப்டன் அவரது முதல் கிட்டாரை பெற்றுக்கொண்ட அதே நேரத்தில்.

(Laughter)

It worked out for Eric, that's all I'm saying.

எரிக்கிற்கு அது நன்றாக பயன்பட்டிருக்கிறது, அவ்வளவுதான் நான் சொல்லுவேன்.

(Laughter)

(சிரிப்பு)

In a way --

ஒருவழியில், அது எனக்கு பயன்படவில்லை.

it did not for me.

I could not get this thing to work

எனக்கு அதை வேலை செய்ய வைக்க முடியவில்லை.

no matter how often or how hard I blew into it.

எவ்வளவு அதிகமாக, எவ்வளவு கடுமையாக நான் முயன்றும்

It just wouldn't work.

அது வேலை செய்யவே இல்லை

(Laughter)

ஆனால் இது அதுபற்றியது மாத்திரமல்ல.

But it's not only about that.

It's about passion.

இது எதை மிகவும் விரும்புகிறோம் என்பதை பற்றியது.

Often, people are good at things they don't really care for.

அதிகமாக மக்கள் எதை விரும்பாமல் இருக்கிறார்களோ அதிலே சிறந்து விளங்குகிறார்கள்.

இது எதை மிகவும் விரும்புகிறோம் என்பதை பற்றியது.

It's about passion,

and what excites our spirit and our energy.

அத்துடன் எது நம் உயிரையும் சக்தியையும் கிளர்ந்தெழ செயகிறது என்பது பற்றியது.

And if you're doing the thing that you love to do, that you're good at,

நீங்கள் எதை செய்வதற்கு மிகவும் விரும்புகிறீர்களோ அதை செய்யும்போது அதில் நீங்கள் சிறப்பாக இருக்கிறீர்கள்.

time takes a different course entirely.

நேரம் ஒரேயடியாக வேறொரு பாதைக்கு கொண்டுசெல்கிறது

My wife's just finished writing a novel,

என்னுடைய மனைவி இப்போதுதான் ஒரு நாவலை எழுதிமுடித்தார்,

and I think it's a great book,

நான் நினைக்கிறேன், அது ஒரு சிறந்த புத்தகம்.

but she disappears for hours on end.

ஆனால் இறுதியில் அவர் பல மணிநேரங்களுக்கு மறைந்துவிடுவார்.

You know this, if you're doing something you love,

உங்களுக்கு இது தெரியும், நீங்கள் மிகவும் நேசிப்பதை செய்யும்போது,

an hour feels like five minutes.

ஒரு மணிநேரம் ஐந்து நிமிடங்கள் போலிருக்கும்.

If you're doing something that doesn't resonate with your spirit,

நீங்கள் உங்களுக்கு உணர்வுக்கு விரோதமான அதிர்வுள்ளதை செய்யும்போது,

ஐந்து நிமிடம் ஒரு மணிநேரம் போல் இருக்கும்.

five minutes feels like an hour.

And the reason so many people are opting out of education

பல மனிதர்கள் கல்வியை தெரிவு செய்யாமல் இருப்பதற்கு காரணம்

is because it doesn't feed their spirit,

அவர்கள் அவர்களின் உள்ளுணர்வில் அதை உணராமை தான்,

it doesn't feed their energy or their passion.

இது அவர்களின் சக்தியிலோ உள்ளுணர்விலோ உணரப்படுவதில்லை.

ஆகவே நான் நினைக்கிறேன் நாம் நம் உவமைகளை மாற்றவேண்டும்.

So I think we have to change metaphors.

We have to go from what is essentially an industrial model of education,

நம் தொழிற்சாலை போன்ற கல்வி அமைப்பில் இருந்து,

தொழில்மயமாக்கபட்ட அமைப்பிலிருந்து,

a manufacturing model,

which is based on linearity and conformity and batching people.

எது தனிவழிபட்டதோ அதிலிருந்து,

கூட்டாக தரப்படுத்தலில் இருந்து வெளியேறவேண்டும்.

We have to move to a model

நாம் ஒரு அமைப்புக்கு செல்லவேண்டும்

that is based more on principles of agriculture.

அந்த விவசாயத்திற்கான நடைமுறைகள் உள்ளதிற்கு.

We have to recognize

மனித மலர்ச்சி என்பது

that human flourishing is not a mechanical process;

இயந்திரமயமான செயற்பாடு அல்ல, என்பதை நாம் அடையாளம் காண வேண்டும்

it's an organic process.

அது ஒரு இயற்கை சார்ந்த செயற்பாடு.

And you cannot predict the outcome of human development.

அத்துடன் நீங்கள் மனித மேன்மையை படுதலின் பயனை கணிக்க முடியாது;

நீங்கள் செய்ய கூடியதேல்லாம், ஒரு விவசாயி போல

All you can do, like a farmer, is create the conditions

அவர்களுக்கான பதபடுத்த பட்ட கட்டமைப்பை உருவாக்கலாம்

under which they will begin to flourish.

அவர்கள் மலர தொடங்குவார்கள்

So when we look at reforming education and transforming it,

ஆகவே நாம் மாற்ற முயற்சிக்கின்ற , திருத்தி அமைக்கின்ற கல்வியை பார்க்கும்போது,

it isn't like cloning a system.

இது ஒன்றில் இருந்து இன்னொன்றை உருவாக்குவது போலன்று.

There are great ones, like KIPP's; it's a great system.

அங்கே KIPP போன்ற மிகச்சிறந்தவை இருக்கின்றன, இது மிகச்சிறந்த அமைப்பு.

There are many great models.

மிகச்சிறந்த கட்டமைப்புகள் இருக்கின்றன.

It's about customizing to your circumstances

இது எங்களின் நிலைபாடுகளை எங்களுகேற்றவாறு செய்வது

and personalizing education to the people you're actually teaching.

அத்துடன் தனிப்பட்ட கல்வி செய்வது போன்றது,

உண்மையில் நீங்கள் கற்பிக்கும் மாணவர்களுக்கு

And doing that, I think, is the answer to the future

அதை செய்வதால், நான் நினைக்கிறேன்

அதுதான் எதிர்காலத்திற்கு பதில்

because it's not about scaling a new solution;

ஏனென்றால் இது புதிய தீர்வை வளர்ப்பது போன்றதல்ல;

it's about creating a movement in education

இது கல்வியில் புதிய நடைமுறையை உருவாக்குவது போன்றது

in which people develop their own solutions,

இதில் மனிதர்கள் தங்களுக்கான தீர்வை கண்டுபிடிப்பார்கள்,

but with external support based on a personalized curriculum.

ஆனால் வெளியில் இருந்து வரும் தனிபடுத்தப்பட்ட பாடத்திட்டத்தின் உதவியுடன்.

Now in this room,

இப்போது, இந்த அறையில்,

there are people who represent extraordinary resources in business,

இங்கே வியாபார வளம் கொண்டவர்களாக

பந்தரதகவலில், இணையத்தில்

in multimedia, in the Internet.

தங்களை முதன்மை படுத்தும் மனிதர்கள் இருக்கிறார்கள்.

These technologies,

இந்த நுட்பங்கள்

combined with the extraordinary talents of teachers,

மிக அபூர்வமான ஆசிரியர்களின் திறமைகளுடன் சேர்த்து,

provide an opportunity to revolutionize education.

ஒரு கல்வி புரட்சியை உருவாக்கும் வாய்ப்பை வழங்கும்.

And I urge you to get involved in it

அத்துடன் நாங் உங்களை இத்துடன் தொடர்பு கொள்ளும்படி விரும்பி கேட்கிறேன்

ஏனென்றால் இது நமக்கு மட்டும் அதிமுக்கியமானதன்று,

because it's vital, not just to ourselves, but to the future of our children.

நம்முடைய பிள்ளைகளின் எதிர்காலத்திற்கும்.

But we have to change from the industrial model

ஆனால் நாம் இந்த தொழிற்சாலை முறை அமைப்பை

விவசாய முறை அமைப்பிற்கு மாற்ற வேண்டும்.

to an agricultural model,

where each school can be flourishing tomorrow.

அதனால் ஒவ்வொரு பாடசாலையும் நாளை மலரட்டும்.

That's where children experience life.

அங்கே தான் சிறுவர்கள் வாழ்கையை உணர்கிறார்கள்.

Or at home, if that's what they choose,

அல்லது வீட்டில், அங்கே தான் அவர்கள் படிக்க விரும்பினால்.

to be educated with their families or friends.

அவர்களுடைய உறவினர்களுடன், அல்லது நண்பர்களுடன்.

There's been a lot of talk about dreams over the course of these few days.

கனவுகள் பற்றி நிறைய நிறைய பேச்சுகள்

சமீப நாட்களில் உள்ளன.

And I wanted to just very quickly --

அத்துடன் நான் மிகவும் விரைவாக --

I was very struck by Natalie Merchant's songs last night,

நேற்று இரவு நான் நட்டலி மெர்ச்சன்ட் இன் பாடலால் மிகவும் பாதிக்கப்பட்டேன்

recovering old poems.

பழைய கவிதைகளில் மீள்கண்டுபிடிப்பு.

I wanted to read you a quick, very short poem

நான் உங்களுக்கு ஒரு மிக சிறிய கவிதையை விரைவாக படிக்க இருக்கிறேன்

from W. B. Yeats, who some of you may know.

W.B. யீட்ஸ் உடைய கவிதை, உங்களில் சிலருக்கு அவரை தெரிந்திருக்கலாம்.

He wrote this to his love, Maud Gonne,

அவர் இதை அவரது காதலி மாவுட் கொன்னேக்கு,

எழுதினார்,

and he was bewailing the fact

அவர் வருத்ததுடன் ஒரு உண்மையை சொல்கிறார்

that he couldn't really give her what he thought she wanted from him.

அவரால் அவளுக்கு அவள் உண்மையில் எதை அவரிடமிருந்து எதிர்பார்த்தாளோ அதை கொடுக்க முடியவில்லை

And he says, "I've got something else, but it may not be for you."

அத்துடன் அவர் சொல்கிறார், "நான் உனக்காக வேறொன்று வைத்திருக்கிறேன், இது ஒருவேளை உனக்காக இருக்காது."

He says this:

அவர் இதை சொல்கிறார்:

"Had I the heavens' embroidered cloths,

நான் வானத்தின் துணிகளை கோர்த்திருக்கிறேன்,

Enwrought with gold and silver light,

தங்க பின்னல்களுடன்

வெள்ளியின் ஒளியுடன்,

The blue and the dim and the dark cloths

நீலத்துடன், மங்கலுடன்

இருண்ட துணியான

Of night and light and the half-light,

இரவின், வெளிச்சத்தின், அரை வெளிச்சத்தின்,

நான் உன்காலடியில் துணிகளை விரிக்கிறேன்

I would spread the cloths under your feet:

ஆனால், நான் ஏழையாய் இருப்பதால்,

But I, being poor, have only my dreams;

நான் என் கனவுகளை மட்டும் கொண்டிருக்கிறேன்

I have spread my dreams under your feet;

நான் என் கனவுகளை உன் காலடியில் விரித்திருக்கிறேன்;

மெதுவாக நட

Tread softly

because you tread on my dreams."

ஏனென்றால் நீ என் கனவுகளின் மேல் நடக்கிறாய்."

And every day, everywhere,

ஒவ்வொரு நாளும், எல்லா இடத்திலும்

our children spread their dreams beneath our feet.

நம் பிள்ளைகள் அவர்கள் கனவை நம் காலடியில் விரிக்கிறார்கள்.

And we should tread softly.

ஆகவே நாம் மென்மையாக காலடி எடுத்து வைக்கவேண்டும்.

Thank you.

நன்றி.

(Applause)

(கைதட்டல்)

Thank you very much.

(Applause)

Thank you.

(Applause)

உங்களுக்கு மிக்க நன்றி.