How autism freed me to be myself | Rosie King

Translator: Dussadee Suebsangin Reviewer: Chatchaya Jianswatvatana

I haven't told many people this,

จริง ๆ ฉันไม่ได้บอกใครเท่าไหร่

but in my head, I've got

แต่ในหัวฉัน สิ่งที่ฉันเห็น

thousands of secret worlds all going on

มีโลกลึกลับอีกเป็นพัน ๆ ใบ

all at the same time.

หมุนอยู่ในหัวฉันพร้อม ๆ กัน

I am also autistic.

ฉันก็เป็นออทิสติก

People tend to diagnose autism

คนอื่นชอบวินิจฉัยอาการของออทิสติก

with really specific check-box descriptions,

โดยเช็คจากรายละเอียดอาการเป็นข้อ ๆ

but in reality, it's a whole variation as to what we're like.

แต่ที่จริงแล้ว เรามีความหลากหลายมาก

For instance, my little brother,

ยกตัวอย่าง น้องชายของฉัน

he's very severely autistic.

เค้าเป็นออทิสติกขั้นรุนแรง

He's nonverbal. He can't talk at all.

เค้าไม่พูด พูดไม่ได้เลย

But I love to talk.

แต่ฉันกลับชอบพูด

People often associate autism

หลายคน ๆ ชอบเชื่อมโยงออทิสติก

with liking maths and science and nothing else,

ว่าต้องเก่งคณิตศาสตร์ เก่งวิทยาศาสตร์ แค่นั้น

but I know so many autistic people

แต่ฉันรู้จักคนที่เป็นออทิสติกหลายคน

who love being creative.

ที่ชอบด้านครีเอทีฟ

But that is a stereotype,

แต่นั่นมันเป็นการเหมารวม

and the stereotypes of things

และการตัดสินเอากับสิ่งต่าง ๆ

are often, if not always, wrong.

บ่อยครั้ง มันมักจะผิด

For instance, a lot of people

อย่างเช่น ผู้คนมากมาย

think autism and think "Rain Man" immediately.

พอนึกถึงออทิสติก ก็จะนึกถึงหนังเรื่อง "เรนแมน (Rain Man)"

That's the common belief,

แสดงว่า เชื่อกันว่า

that every single autistic person is Dustin Hoffman,

คนที่เป็นออทิสติกทุกคน คือ ดัสติน ฮอฟแมน

and that's not true.

ซึ่งมันไม่ใช่อยู่แล้ว

But that's not just with autistic people, either.

ไม่ใช่เฉพาะกับคนที่เป็นออทิสติกนะ

I've seen it with LGBTQ people,

คนที่เป็น LGBTQ (กลุ่มรักร่วมเพศ)

with women, with POC people.

หรือผู้หญิงที่ใช้ POC (การคุมกำเนิด) ก็เช่นกัน

People are so afraid of variety

คนทั่วไปกลัวความแตกต่างเอามาก ๆ

that they try to fit everything into a tiny little box

พวกเค้าจึงพยายามจัดทุกอย่าง ให้อยู่ในกล่องใบเล็ก ๆ

with really specific labels.

แล้วแปะป้ายชื่อให้มันซะ

This is something that actually

นั่นคือสิ่งที่มักเกิดขึ้น

happened to me in real life:

กับตัวฉันเองในชีวิตจริง

I googled "autistic people are ..."

ฉันพิมพ์ลงกูเกิ้ลว่า "ผู้ป่วยออทิสติก คือ..."

and it comes up with suggestions

กูเกิ้ลจะเดาคำให้

as to what you're going to type.

ว่าคุณกำลังจะพิมพ์อะไร

I googled "autistic people are ..."

ฉันพิมพ์ "ผู้ป่วยออทิสติก คือ..."

and the top result was "demons."

ผลการเดาคำคือ "ปีศาจ"

That is the first thing that people think

นั่นแสดงถึงสิ่งแรกที่ผู้คนคิด

when they think autism.

เมื่อนึกถึงออทิสติก

They know.

พวกเค้ารู้แหะ!

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

One of the things I can do because I'm autistic —

สิ่งหนึ่งที่ฉันทำได้ เพราะความเป็นออทิสติก

it's an ability rather than a disability —

มันเป็นความสามารถ มากกว่าจะเป็นความพิการ

is I've got a very, very vivid imagination.

คือฉันมีจินตนาการที่มีชีวิตมาก ๆ

Let me explain it to you a bit.

ขออธิบายให้เห็นภาพอย่างนี้ค่ะ

It's like I'm walking in two worlds most of the time.

คือ เหมือนฉันเดินอยู่ในโลก 2 ใบพร้อม ๆ กัน

There's the real world, the world that we all share,

มีโลกแห่งความจริง คือโลกที่เราอยู่ร่วมกันนี่แหละ

and there's the world in my mind,

แล้วก็ โลกในใจของฉัน

and the world in my mind is often so much more real

โลกในใจของฉัน มักชัดเจน และดูจริง

than the real world.

กว่าโลกแห่งความจริงเสมอ

Like, it's very easy for me to let my mind loose

เหมือนกับ ฉันมักปล่อยใจลอยได้ง่ายมาก

because I don't try and fit myself into a tiny little box.

เพราะฉันจะไม่พยายามเอาตัวเอง ไปอยู่ในกล่องใบเล็กนั่น

That's one of the best things about being autistic.

นี่คือสิ่งที่ดีที่สุดอย่างหนึ่งของ ออทิสติก

You don't have the urge to do that.

คุณไม่ถูกชักนำให้ทำ

You find what you want to do,

คุณหาสิ่งที่คุณจะทำ

you find a way to do it, and you get on with it.

หาว่ามันต้องทำอย่างไร แล้วก็ทำไปตามนั้น

If I was trying to fit myself into a box,

ถ้าฉันพยายามจำกัดตัวเองให้อยู่ในกล่อง

I wouldn't be here, I wouldn't have achieved

ฉันคงไม่ได้อยู่ตรงนี้ ไม่ได้รับความสำเร็จ

half the things that I have now.

แม้แต่ครึ่งเดียว ของที่ฉันมีตอนนี้

There are problems, though.

แต่ก็มีปัญหาเหมือนกัน

There are problems with being autistic,

ปัญหาของการเป็นออทิสติก

and there are problems with having too much imagination.

และปัญหาของการมีจินตนาการมากเกินไป

School can be a problem in general,

การจะเข้าโรงเรียนเป็นปัญหาอยู่แล้ว

but having also to explain to a teacher

แต่การพยายามจะอธิบายให้คุณครู

on a daily basis

เข้าใจในแต่ละวันว่า

that their lesson is inexplicably dull

บทเรียนของพวกเค้า น่าเบื่อซะเหลือเกิน

and you are secretly taking refuge

และการที่คุณต้องลี้ภัยอย่างเงียบ ๆ

in a world inside your head in which you are not in that lesson,

เข้าไปในโลกในหัวคุณ แล้วก็เลยไม่ได้สนใจบทเรียน

that adds to your list of problems.

อะไรพวกนี้ เพิ่มไปในรายการปัญหาได้เลย

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Also, when my imagination takes hold,

แล้ว ถ้าฉันโดนจินตนาการครอบงำ

my body takes on a life of its own.

ร่างกายฉันจะมีอิสระของเค้าเอง

When something very exciting happens in my inner world,

ถ้าโลกภายในของฉันมีความน่าตื่นเต้นมาก ๆ

I've just got to run.

ฉันจะวิ่งไปทั่ว

I've got to rock backwards and forwards,

โยกตัวไปข้างหน้า ข้างหลัง

or sometimes scream.

หรือบางทีก็กรี๊ดออกมา

This gives me so much energy,

นั่นทำให้ฉันมีพลังมาก ๆ

and I've got to have an outlet for all that energy.

ฉันก็เลยต้องปล่อยพลังนั้นออกมา

But I've done that ever since I was a child,

แต่ฉันทำแบบนั้นตั้งแต่เด็ก

ever since I was a tiny little girl.

ตั้งแต่เป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ

And my parents thought it was cute, so they didn't bring it up,

พ่อแม่ฉันคิดว่ามันดูน่ารักดี ก็ไม่ได้สนใจอะไร

but when I got into school,

แต่พอฉันเข้าโรงเรียนเท่านั้นแหละ

they didn't really agree that it was cute.

พวกเค้าดันไม่เห็นว่ามันน่ารักซะงั้น

It can be that people don't want to be friends

คนอื่น ๆ มักไม่อยากเป็นเพื่อน

with the girl that starts screaming in an algebra lesson.

กับเด็กผู้หญิงที่กรีดร้องใน ชั่วโมงพีชคณิต

And this doesn't normally happen in this day and age,

และมันไม่ได้เกิดขึ้นเฉพาะในปัจจุบัน และในช่วงวัยเด็กเท่านั้น

but it can be that people don't want to be friends with the autistic girl.

แต่ผู้คนมักไม่ต้องการ เป็นเพื่อนกับเด็กออทิสติก

It can be that people don't want to associate

และผู้คนมักไม่อยากคบหาสมาคม

with anyone who won't or can't fit themselves

กับใครก็ตามที่ไม่ยอม

into a box that's labeled normal.

อยู่ในกล่องที่แปะป้ายว่าปกติ

But that's fine with me,

แต่ฉัน โอเคนะ

because it sorts the wheat from the chaff,

เพราะมันเหมือน แยกข้าวออกจากแกลบ

and I can find which people are genuine and true

ทำให้ฉันแยกคนที่จริงใจและจริงได้

and I can pick these people as my friends.

แล้วฉันก็จะเลือกคนเหล่านั้นเป็นเพื่อน

But if you think about it, what is normal?

แต่ถ้าคุณลองกลับมาคิด ว่าอะไรเรียกว่า ปกติ

What does it mean?

มันหมายความว่าอะไร

Imagine if that was the best compliment you ever received.

ลองคิดว่า คุณได้รับคำชม ที่ดีที่สุดว่า

"Wow, you are really normal."

"ว้าว คุณดูปกติดีจัง"

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

But compliments are,

แล้วถ้าเปลี่ยนคำชมเป็น

"you are extraordinary"

"คุณนี่ ช่างพิเศษสุด"

or "you step outside the box."

หรือ "คุณเป็นคนคิดต่าง"

It's "you're amazing."

มันคือ "คุณช่างมหัศจรรย์"

So if people want to be these things,

ดังนั้น ถ้าผู้คนต้องการคำชมแบบนี้

why are so many people striving to be normal?

ทำไมหลายคนยังพยายามทำตัวให้ปกติที่สุด

Why are people pouring their brilliant individual light into a mold?

ทำไมพวกเค้าเทตัวตนที่พิเศษสุด ลงในแม่พิมพ์

People are so afraid of variety that they try and force everyone,

พวกเค้ากลัวความแตกต่าง จึงพยายามบังคับให้ทุกคน

even people who don't want to or can't, to become normal.

แม้แต่คนที่ไม่อยาก ไม่สามารถจะเป็น ให้เป็นปกติให้ได้

There are camps for LGBTQ people

มีค่ายสำหรับ กลุ่มรักร่วมเพศ

or autistic people to try and make them this "normal,"

หรือออทิสติก เพื่อทำให้พวกเค้าเป็น "ปกติ"

and that's terrifying that people would do that in this day and age.

และน่ากลัวตรงที่ค่ายพวกนี้ยังมีอยู่ ในยุคนี้สมัยนี้

All in all, I wouldn't trade my autism and my imagination for the world.

ไม่ว่ายังไง ฉันจะไม่ยอมแลกความเป็นออทิสติก และจินตนาการกับอะไรทั้งนั้น

Because I am autistic,

เพราะความเป็นออทิสติกของฉัน

I've presented documentaries to the BBC,

ฉันได้เขียนบทความให้กับบีบีซี

I'm in the midst of writing a book,

ฉันกำลังเขียนหนังสืออีก 1 เล่ม

I'm doing this — this is fantastic —

ฉันได้ทำมัน และมันเยี่ยมมาก

and one of the best things that I've achieved,

และสิ่งหนึ่งที่ดีที่สุดที่ฉันทำสำเร็จ

that I consider to have achieved,

หรือที่คิดเอาว่ามันสำเร็จ

is I've found ways of communicating

คือฉันค้นพบวิธีการสื่อสาร

with my little brother and sister,

กับน้องชายและน้องสาวของฉัน

who as I've said are nonverbal. They can't speak.

ที่ฉันบอกว่าเค้าไม่ยอมพูด พวกเค้าพูดไม่ได้เลย

And people would often write off someone who's nonverbal,

คนอื่นมักไม่แยแสคนที่พูดไม่ได้

but that's silly, because my little brother and sister

แต่นั่นโง่มาก เพราะน้องชายและน้องสาวของฉัน

are the best siblings that you could ever hope for.

เป็นพี่น้องที่วิเศษที่สุดที่ทุกคนหวังจะมี

They're just the best, and I love them so much

พวกเค้าที่ดีที่สุดและฉันรักพวกเค้ามาก ๆ

and I care about them more than anything else.

และฉันสนใจพวกเค้ามากกว่าอะไรทั้งสิ้น

I'm going to leave you with one question:

ฉันขอทิ้งท้ายด้วยคำถามหนึ่งคำถาม

If we can't get inside the person's minds,

ตราบเท่าที่เรายังไม่สามารถอ่านใจใครได้

no matter if they're autistic or not,

ไม่ว่าพวกเค้าเป็นออทิสติกหรือไม่ก็ตาม

instead of punishing anything that strays from normal,

แทนที่จะตัดสินโทษสิ่งที่ดูไม่ปกติ

why not celebrate uniqueness

ทำไมไม่สนุกไปกับความแตกต่างนั้น

and cheer every time someone unleashes their imagination?

และแสดงความยินดีทุกครั้ง ให้คนที่กล้าปลดปล่อยจินตนาการ

Thank you.

ขอบคุณค่ะ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)