Gever Tulley teaches life lessons through tinkering

Translator: Unnawut Leepaisalsuwanna Reviewer: Sritala Dhanasarnsombut

This is the exact moment

นี่คือช่วงเวลา

that I started creating something called Tinkering School.

ที่ผมเริ่มสร้างโรงเรียนนักประดิษฐ์ (Tinkering School)

Tinkering School is a place where kids can pick up sticks

โรงเรียนนักประดิษฐ์นี้เป็นที่ที่เด็กสามารถหยิบไม้

and hammers and other dangerous objects,

หยิบค้อน หรืออุปกรณ์อันตรายอื่นๆ

and be trusted.

โดยได้รับความไว้วางใจ

Trusted not to hurt themselves,

ไว้วางใจว่าเขาจะไม่เล่นจนเจ็บตัว

and trusted not to hurt others.

และไว้วางใจว่าจะไม่ทำให้คนอื่นบาดเจ็บด้วย

Tinkering School doesn't follow a set curriculum,

โรงเรียนนักประดิษฐ์ไม่มีหลักสูตรตายตัว

and there are no tests.

และไม่มีการทดสอบ

We're not trying to teach anybody any specific thing.

เราไม่ต้องการสอนอะไรที่แน่นอน

When the kids arrive

เมื่อเด็กก้าวเข้าโรงเรียนนี้

they're confronted with lots of stuff:

เขาจะได้เจอหลายสิ่งหลายอย่าง

wood and nails and rope and wheels,

แผ่นไม้ ตะปู เชือก ล้อรถ

and lots of tools, real tools.

และอุปกรณ์มากมาย อุปกรณ์ที่ใช้งานจริง

It's a six-day immersive experience for the kids.

มันเป็น6วันที่เปี่ยมล้นไปด้วยประสบการณ์สำหรับเด็กๆ

And within that context, we can offer the kids time --

และภายในระยะเวลานั้น เราได้มอบ 'เวลา' ให้กับเด็กๆ

something that seems in short supply

ซึ่งดูเหมือนว่าเราจะมีน้อยลงเรื่อยๆ

in their over-scheduled lives.

ในชีวิตที่ยุ่งเหยิงของเรา

Our goal is to ensure that they leave

เป้าหมายของเราคือ เพื่อแน่ใจว่าพวกเขากลับไป

with a better sense of how to make things

ด้วยสัญชาตญาณในการสร้างสิ่งต่างๆ

than when they arrived,

ที่มากขึ้น

and the deep internal realization

และให้เด็กได้รู้ว่า

that you can figure things out by fooling around.

เขาสามารถแก้ไขอะไรก็ได้ ด้วยการลองไปเรื่อยๆ

Nothing ever turns out as planned ... ever.

ไม่มีอะไรที่เป็นไปตามแผนการ ไม่เคยมีเลย

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

And the kids soon learn

แล้วเด็กก็เรียนรู้ว่า

that all projects go awry --

ทุกโปรเจกต้องเละเทะ

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

and become at ease with the idea that every step

และเพื่อให้เขาคุ้นเคยกับความคิดที่ว่า

in a project is a step closer

ทุกๆย่างก้าว คือก้าวที่

to sweet success,

เขาใกล้ถึงจุดหมายมากขึ้น

or gleeful calamity.

หรือไม่ก็เป็นความล้มเหลวที่น่ายินดีที่สุด

We start from doodles and sketches.

เราเริ่มจากการขีดๆเขียนๆ และวาดแบบร่าง

And sometimes we make real plans.

และบางครั้งเราก็วางแผนจริงๆ

And sometimes we just start building.

แต่บางครั้ง เราก็เริ่มสร้างเลย

Building is at the heart of the experience:

การสร้างคือหัวใจสำคัญของประสบการณ์นี้

hands on, deeply immersed

การได้ลงมือทำ ได้ใส่ใจ

and fully committed to the problem at hand.

ได้ใช้ความทุ่มเททั้งหมดไปกับปัญหาในมือ

Robin and I, acting as collaborators,

ผมและโรบินร่วมมือกัน

keep the landscape of the projects

พยายามทำให้โปรเจก

tilted towards completion.

มีจุดหักเหจนจบ

Success is in the doing,

ความสำเร็จอยู่ที่การลงมือทำ

and failures are celebrated and analyzed.

และเราฉลองความล้มเหลว พร้อมทั้งศึกษามัน

Problems become puzzles

ปัญหากลายเป็นเพียงเกมส์ปริศนา

and obstacles disappear.

และอุปสรรคก็หายไป

When faced with particularly difficult

เมื่อเราต้องเผชิญกับความล้มเหลว

setbacks or complexities,

หรือความซับซ้อนเป็นพิเศษ

a really interesting behavior emerges: decoration.

มีพฤติกรรมที่น่าสนใจเกิดขึ้น: การตกแต่งครับ

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Decoration of the unfinished project

การตกแต่งโปรเจกที่ยังไม่เสร็จสมบูรณ์

is a kind of conceptual incubation.

เป็นการบ่มเพาะความคิดอย่างหนึ่ง

From these interludes come deep insights

ด้วยการทำงานสลับหยุดพักแบบนี้

and amazing new approaches to solving the problems

นำมาซึ่งความเข้าใจ และวิธีการใหม่ๆ

that had them frustrated just moments before.

ในการแก้ไขปัญหาที่น่าหนักใจเมื่อครู่ที่แล้ว

All materials are available for use.

เราจะใช้อะไรสร้างก็ได้

Even those mundane, hateful, plastic grocery bags

แม้กระทั่งถุงพลาสติกที่น่าขยะแขยง

can become a bridge

ก็สามารถกลายเป็นสะพาน

stronger than anyone imagined.

ที่แข็งแรงกว่าที่ทุกคนจะจินตนาการได้

And the things that they build

และพวกเขายังประหลาดใจ

amaze even themselves.

แม้จะเป็นสิ่งที่เขาสร้างมากับมือ

Video: Three, two, one, go!

วีดีโอ: สาม สอง หนึ่ง ศูนย์ ไปได้!

Gever Tulley: A rollercoaster built by seven-year-olds.

กีเวอร์ ทัลลีย์: รถไฟเหาะที่สร้างขึ้นโดยเด็กเจ็ดขวบ

Video: Yay!

วีดีโอ: เย้!

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

GT: Thank you. It's been a great pleasure.

กีเวอร์ ทัลลีย์: ขอบคุณครับ เป็นเกียรติอย่างมากครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)