Our natural sleep cycle | Jessa Gamble

Translator: yamela areesamarn Reviewer: Phatra Sae-ting

Let's start with day and night.

เรามาเริ่มต้นด้วยกลางวันและกลางคืน

Life evolved under conditions

ชีวิตวิวัฒนาการมาภายใต้เงื่อนไขของ

of light and darkness,

แสงสว่างและความมืด

light and then darkness.

แสงสว่างแล้วก็ไปเป็นความมืด

And so plants and animals

ดังนั้นพืชและสัตว์

developed their own internal clocks

จึงได้ตั้งเวลาภายในร่างกายตัวเอง

so that they would be ready for these changes in light.

เพื่อรับมือกับแสงสว่างที่แปรเปลี่ยนระหว่างวัน

These are chemical clocks,

ปฏิกิริยานี้เกิดจากนาฬิกาเคมี

and they're found in every known being that has two or more cells

ซึ่งพบในสิ่งมีชีวิตทุกประเภทที่ประกอบไปด้วยเซลล์สองเซลล์หรือมากกว่านั้น

and in some that only have one cell.

และในสิ่งมีชีวิตบางประเภทที่มีเซลล์เดียว

I'll give you an example --

ตัวอย่างเช่น

if you take a horseshoe crab off the beach,

หากคุณเอาปูทะเลสักตัวมาจากชายหาด

and you fly it all the way across the continent,

พามันบินข้ามทวีปไป

and you drop it into a sloped cage,

แล้วปล่อยมันลงไว้ในกรงที่ลาดเอียง

it will scramble up the floor of the cage

มันจะค่อยๆตะกายตัวขึ้นมาจากพื้นกรง

as the tide is rising

เหมือนกับขึ้นมาตามกระแสน้ำที่ขึ้น

on its home shores,

บนชายฝั่งทะเลบ้านเกิดของมัน

and it'll skitter down again right as the water is receding

แล้วมันก็จะวิ่งลงมาอีก เหมือนตอนที่นํ้าลดลง

thousands of miles away.

บนชายฝั่งที่ไกลออกไปเป็นพันๆไมล์

It'll do this for weeks,

มันจะทำเช่นนี้ต่อเนื่องหลายสัปดาห์

until it kind of gradually loses the plot.

จนกระทั่งมัน คล้ายๆจะค่อยๆสับสนในตัวเอง

And it's incredible to watch,

เป็นสิ่งที่แปลกประหลาดมากที่ได้เห็น

but there's nothing psychic or paranormal going on;

แต่พฤติกรรมเหล่านี้ไม่ได้จัดว่าผิดปกติแต่อย่างใด

it's simply that these crabs have internal cycles

มันเป็นเพียงเพราะว่าปูเหล่านี้มีวงจรอยู่ภายใน

that correspond, usually, with what's going on around it.

ที่ปกติจะสัมพันธ์กับสภาพแวดล้อมรอบๆตัวเอง

So, we have this ability as well.

มนุษย์เราก็มีความสามารถพิเศษนี้เช่นกัน

And in humans, we call it the "body clock."

ที่เราเรียกกันว่า "วัฐจักรเวลาของร่างกาย"

You can see this most clearly when you take away someone's watch

คุณจะเห็นได้ชัดที่สุด เมื่อคุณยึดนาฬิกาข้อมือของใครสักคนมาเก็บไว้

and you shut them into a bunker, deep underground,

แล้วขังเขาคนนั้นลงในห้องลึกใต้ดิน

for a couple of months. (Laughter)

สักสองสามเดือน (หัวเราะ)

People actually volunteer for this,

หลายๆคนอาสาเข้าทดลองเองด้วยนะคะ

and they usually come out

แล้วพวกเขาก็มักจะออกมา

kind of raving about their productive time in the hole.

คล้ายๆพร่ำบ่นสับสนเรื่องที่เขาทำ ตลอดช่วงที่อยู่ในหลุมนั้น

So, no matter how atypical these subjects would have to be,

เพราะฉะนั้น ไม่ว่าผู้เข้าร่วมการทดลองจะเป็นอย่างไร

they all show the same thing.

สิ่งหนึ่งที่เหมือนกันของกลุ่มคนเหล่านี้ คือ

They get up just a little bit later every day -- say 15 minutes or so --

พวกเขาจะตื่นสายขึ้นในแต่ละวัน อาจจะสัก 15 นาที หรือประมาณนั้น

and they kind of drift all the way around the clock like this

และเวลาของพวกเขา คล้ายๆค่อยๆเลื่อนออกไปเรื่อยๆเช่นนี้

over the course of the weeks.

ตลอดช่วงหลายสัปดาห์

And so, in this way we know that they are working on their own internal clocks,

พวกเราจึงรู้ว่า ร่างกายพวกเขาทำงานตามเวลาในร่างกาย

rather than somehow sensing the day outside.

มากกว่าตามแสงที่ส่องสว่างด้านนอก

So fine, we have a body clock,

โอเค พวกเรามีวัฏจักรเวลาในร่างกาย

and it turns out that it's incredibly important in our lives.

แต่ผลของมันกลับเป็นว่า มันสำคัญกับชีวิตของเราอย่างไม่น่าเชื่อ

It's a huge driver for culture

มันเป็นสิ่งที่ขับเคลื่อนอย่างมากต่อวัฒนธรรม

and I think that it's the most underrated force on our behavior.

ฉันคิดว่า มันเป็นสิ่งที่พวกเราไม่คิดว่ามีผลกับพฤติกรรมมนุษย์เท่าไหร่

We evolved as a species near the equator,

เนื่องจากมนุษย์เราวิวัฒนาการใกล้กับเส้นศูนย์สูตร

and so we're very well-equipped

พวกเราจึงสามารถรับมือกับ

to deal with 12 hours of daylight

แสงที่ส่องสว่าง 12 ชั่วโมง

and 12 hours of darkness.

และความมืดมนอีก 12 ชั่วโมง

But of course, we've spread to every corner of the globe

แต่มนุษย์กระจายตัวอาศัยอยู่ทั่วทุกมุมโลก

and in Arctic Canada, where I live,

และบ้านฉัน ที่อาร์กติก แคนาดา

we have perpetual daylight in summer

มีแสงแดดส่องสว่างตลอดวันตลอดคืนในฤดูร้อน

and 24 hours of darkness in winter.

และอยู่กับความมืดมัวไร้แสงตะวันตลอดช่วงฤดูหนาว

So the culture, the northern aboriginal culture,

ฉะนั้น วัฒนธรรมพื้นบ้านดั้งเดิมของชาวเหนือ

traditionally has been highly seasonal.

แต่เดิมจะดำเนินไปตามฤดูกาลอย่างชัดเจน

In winter, there's a lot of sleeping going on;

ในฤดูหนาว ช่วงเวลาพักผ่อนจะค่อนข้างยาว

you enjoy your family life inside.

จะใช้เวลาอยู่กับครอบครัวในบ้าน

And in summer, it's almost manic hunting

ส่วนในฤดูร้อน ก็จะออกล่าอาหารกันอย่างไม่หยุดหย่อน

and working activity very long hours,

และทำกิจกรรมต่อเนื่องนานหลายชั่วโมง

very active.

เป็นช่วงเวลาที่กระตือรือร้นมาก

So, what would our natural rhythm look like?

ทีนี้ แล้วจังหวะชีวิตปกติของพวกเราเป็นยังไงกัน?

What would our sleeping patterns be

เวลาพักผ่อนในอุดมคติของพวกเรา

in the sort of ideal sense?

ควรจะเป็นยังไงกัน?

Well, it turns out

กลับกลายเป็นว่า

that when people are living

หากคนเหล่านี้ที่ใช้ชีวิต

without any sort of artificial light at all,

โดยที่ไม่มีแสงสว่างจำลองใดๆเลย

they sleep twice every night.

พวกเขาจะเข้านอนสองครั้งต่อคืน

They go to bed around 8:00 p.m.

เวลาเข้านอนอยู่ที่ประมาณ 2 ทุ่ม

until midnight

จนถึงช่วงเที่ยงคืน

and then again, they sleep

แล้วก็พักผ่อนอีกที

from about 2:00 a.m. until sunrise.

ตั้งแต่ช่วงตี 2 จนถึงพระอาทิตย์ขึ้น

And in-between, they have a couple of hours

และในระหว่างนั้น พวกเขาก็มีช่วงเวลาสองสามชั่วโมง

of sort of meditative quiet in bed.

สำหรับอยู่บนเตียงเงียบๆ

And during this time,

และในช่วงเวลานี้เอง

there's a surge of prolactin,

สารชนิดหนึ่งที่เรียกว่า "โปรแลคติน" จะพุ่งสูงขึ้น

the likes of which a modern day never sees.

สูงในระดับที่ไม่เคยพบเห็นในโลกปัจจุบัน

The people in these studies

อาสาสมัครในงานวิจัยเหล่านี้

report feeling so awake during the daytime,

รายงานว่าพวกเขารู้สึกตื่นตัวอย่างมากช่วงเวลากลางวัน

that they realize

และรู้ตัวว่า

they're experiencing true wakefulness

พวกเขามีประสบการณ์นอนไม่หลับอย่างจริงจัง

for the first time in their lives.

เป็นครั้งแรกในชีวิต

So, cut to the modern day.

เอาล่ะ ทีนี้กลับมาที่โลกปัจจุบันบ้าง

We're living in a culture of jet lag,

พวกเราอยู่กับวัฒนธรรมของอาการเพลีย

global travel,

จากการเดินทางท่องโลกบนเครื่องบินเจ็ต

24-hour business,

ธุรกิจตลอด 24 ชั่วโมง

shift work.

การทำงานเป็นกะ

And you know, our modern ways

คุณรู้มั้ยว่า วิถีชีวิตสมัยใหม่ของเรา

of doing things

ในการจัดการกับสิ่งต่างๆ

have their advantages,

ได้ประโยชน์จากสิ่งนี้

but I believe we should understand the costs.

แต่ดิฉันเชื่อว่าพวกเราควรจะเข้าใจถึงผลเสียของมันด้วย

Thank you.

ขอบคุณค่ะ

(Applause)

(ปรบมือ)