David Hoffman: How would you feel if you lost everything?

Vertaald door: Felix Degenaar Nagekeken door: Rudolf Penninkhof

I had a fire nine days ago.

Negen dagen geleden had ik een brand.

My archive:

Mijn archief:

175 films, my 16-millimeter negative,

175 films, mijn 16 millimeter negatief,

all my books, my dad's books, my photographs.

al m'n boeken, de boeken van mijn vader,

I'd collected --

die ik had verzameld --

I was a collector, major, big-time.

Ik was een verzamelaar, niet te zuinig --

It's gone.

weg.

I just looked at it,

Ik keek er naar,

and I didn't know what to do.

en wist niet wat ik moest doen.

I mean, this was --

Ik bedoel, dit was --

was I my things?

was ik mijn spullen?

I always live in the present -- I love the present.

Ik leef altijd in het hier en nu -- ik ben er dol op.

I cherish the future.

Ik koester de toekomst.

And I was taught some strange thing as a kid,

Ik leerde vreemde dingen als kind,

like, you've got to make something good out of something bad.

zoals: je moet het slechte ten goede keren.

You've got to make something good out of something bad.

Je moet het slechte ten goede keren.

This was bad! Man, I was --

Dit was klote! Jongens, ik was --

I cough. I was sick.

Ik hoest. Ik was ziek.

That's my camera lens. The first one --

Dat is mijn cameralens. De eerste --

the one I shot my Bob Dylan film with 35 years ago.

de lens waarmee ik de Bob Dylan film maakte, 35 jaar geleden.

That's my feature film. "King, Murray"

Dat is mijn speelfilm. "King, Murray"

won Cannes Film Festival 1970 --

die het Cannes Filmfestival van 1970 won --

the only print I had.

de enige kopie die ik had.

That's my papers.

Dat zijn mijn papieren.

That was in minutes -- 20 minutes.

Het gebeurde in minuten -- 20 minuten.

Epiphany hit me. Something hit me.

Ik kreeg een openbaring.

"You've got to make something good out of something bad,"

"Je moet het slechte ten goede keren,"

I started to say to my friends, neighbors, my sister.

zei ik tegen m'n vrienden, buren, m'n zus.

By the way, that's "Sputnik." I ran it last year.

Dat is trouwens "Sputnik", die ik vorig jaar vertoond heb.

"Sputnik" was downtown, the negative. It wasn't touched.

"Sputnik" was in de stad, het negatief. Onaangeraakt.

These are some pieces of things I used in my Sputnik feature film,

Dit zijn wat stukjes die ik gebruikte in de Sputnik speelfilm,

which opens in New York in two weeks

die in New York in première gaat over twee weken

downtown.

in het centrum.

I called my sister. I called my neighbors. I said, "Come dig."

Ik belde m'n zus. Ik belde m'n buren. Ik zei: "Kom graven."

That's me at my desk.

Daar zit ik achter m'n bureau.

That was a desk took 40-some years to build.

Het kostte 40 jaar om dat bureau te maken.

You know -- all the stuff.

Weet je -- alle spullen.

That's my daughter, Jean.

Dat is mijn dochter Jean.

She came. She's a nurse in San Francisco.

Ze kwam. Ze is verpleegkundige in San Francisco.

"Dig it up," I said. "Pieces.

"Graaf 't op," zei ik. "Stukjes.

I want pieces. Bits and pieces."

Ik wil stukjes, stukjes en beetjes."

I came up with this idea: a life of bits and pieces,

Ik had een idee: een leven uit stukjes en beetjes,

which I'm just starting to work on -- my next project.

waar ik nu net aan begin -- mijn volgende project.

That's my sister. She took care of pictures,

Dat is m'n zus. Ze ontfermde zich over de foto's,

because I was a big collector of snapshot photography

ik was namelijk een groot verzamelaar van foto's

that I believed said a lot.

die ik veelzeggend vond.

And those are some of the pictures that --

Dit zijn wat foto's die --

something was good about the burnt pictures.

er was iets goeds aan de verbrande foto's.

I didn't know. I looked at that --

Ik weet niet. Ik keek naar die --

I said, "Wow, is that better than the --"

Ik zei: "Wow, dat is beter dan de --"

That's my proposal on Jimmy Doolittle. I made that movie for television.

Mijn voorstel voor Jimmy Doolittle. Ik heb die film voor TV gemaakt.

It's the only copy I had. Pieces of it.

Het was mijn enige kopie -- delen ervan.

Idea about women.

Idee over vrouwen.

So I started to say, "Hey, man, you are too much!

Ik zei dus: "Hé man, je bent onvoorstelbaar!

You could cry about this." I really didn't.

Je kunt er wel van janken." Dat deed ik niet.

I just instead said,

In plaats daarvan zei ik:

"I'm going to make something out of it, and maybe next year ... "

"Ik ga er iets van maken, en volgend jaar misschien..."

And I appreciate this moment

Ik stel dit moment op prijs,

to come up on this stage with so many people

om dit podium op te gaan met zoveel mensen

who've already given me so much solace,

die me al zoveel troost hebben geboden,

and just say to TEDsters:

en om gewoon tegen TEDsters te zeggen:

I'm proud of me. That I take something bad,

Ik ben trots op mezelf. Dat ik iets slechts nam,

I turn it, and I'm going to make something good out of this,

het omdraai, en het ten goede ga laten keren,

all these pieces.

al deze brokstukken.

That's Arthur Leipzig's original photograph I loved.

Dat is Arthur Leipzig's originele foto waar ik gek op was.

I was a big record collector --

Ik was een groot platenverzamelaar --

the records didn't make it. Boy, I tell you,

de platen hebben 't niet gehaald. Ik zal je zeggen:

film burns. Film burns.

film kan flink branden.

I mean, this was 16-millimeter safety film.

Dit was 16-millimeter 'safety film'.

The negatives are gone.

De negatieven zijn weg.

That's my father's letter to me, telling me to

Dat is de brief van m'n vader die schrijft dat

marry the woman I first married when I was 20.

ik de vrouw moet trouwen die ik voor het eerst trouwde toen ik 20 was.

That's my daughter and me.

Dat zijn m'n dochter en ik.

She's still there. She's there this morning, actually.

Ze is daar nog. Vanmorgen nog, zelfs.

That's my house.

Dat is mijn huis.

My family's living in the Hilton Hotel in Scotts Valley.

Mijn familie woont in het Hilton Hotel in Scotts Valley.

That's my wife, Heidi,

Mijn vrouw, Heidi,

who didn't take it as well as I did.

die er minder goed mee om ging dan ik.

My children, Davey and Henry.

Mijn kinderen, Davey en Henry.

My son, Davey, in the hotel two nights ago.

Mijn zoon Davey, in het hotel eergisteren.

So, my message to you folks,

Mijn boodschap is dus, mensen,

from my three minutes, is that I appreciate the chance

uit de drie minuten, is dat ik de gelegenheid op prijs stel

to share this with you. I will be back. I love being at TED.

om dit met jullie te delen. Ik kom terug. Ik vind het heerlijk bij TED.

I came to live it, and I am living it.

Ik moest het doormaken, en ik maak het door.

That's my view from my window outside of Santa Cruz, in Bonny Doon,

Dat is het uitzicht uit mijn raam buiten Santa Cruz, in Bonny Doon,

just 35 miles from here.

maar 55 kilometer hier vandaan.

Thank you everybody.

Allemaal bedankt.

(Applause)

.