David Hoffman: How would you feel if you lost everything?

David Hoffman "herşeyi kaybetmek" üzerine

Çeviri: Abdülkadir İnel Gözden geçirme: Ramazan Gurer

I had a fire nine days ago.

9 gün önce bir yangın vardı.

My archive:

Arşivlerim:

175 films, my 16-millimeter negative,

175 film, 16-milimetre negativim,

all my books, my dad's books, my photographs.

bütün kitaplarım, babamın kitapları,

I'd collected --

biriktirirdim --

I was a collector, major, big-time.

ben bir koleksiyoncuydum, çok büyük, geniş --

It's gone.

hepsi yok oldu.

I just looked at it,

Sadece bakakalmıştım,

and I didn't know what to do.

ve ne yapacağımı bilmiyordum.

I mean, this was --

Demek istediğim, bu --

was I my things?

ben, sahip olduğum şeyler miydim?

I always live in the present -- I love the present.

Her zaman günü yaşarım -- "Bugün"ü severim.

I cherish the future.

Geleceğe değer veririm.

And I was taught some strange thing as a kid,

Ve küçükken bana oldukça ilginç bir şey öğretmişlerdi,

like, you've got to make something good out of something bad.

her zaman kötü bir şeyi iyi bir şeye çevirmek zorundayız.

You've got to make something good out of something bad.

Kötü bir şeyi iyi bir şeye çevirmek zorundayız.

This was bad! Man, I was --

Bu kötü bir şeydi! Ben --

I cough. I was sick.

öksürüyordum. Hastaydım.

That's my camera lens. The first one --

Bu, benim kamera lensim. İlk lensim --

the one I shot my Bob Dylan film with 35 years ago.

35 yıl önce Bob Dylan filmimi çektiğim lensim.

That's my feature film. "King, Murray"

Bu, uzun metrajlı filmim. "Kral, Murray"

won Cannes Film Festival 1970 --

1970 Cannes Film Festivali ödülünü kazandı --

the only print I had.

elimdeki tek baskısıydı.

That's my papers.

Bunlar benim kağıtlarım.

That was in minutes -- 20 minutes.

Herşey dakikalar içinde olmuştu -- 20 dakika.

Epiphany hit me. Something hit me.

Epifani beni sarstı. Bir şey beni sarstı.

"You've got to make something good out of something bad,"

"Kötü bir şeyi iyi bir şeye dönüştürmek zorundasın,"

I started to say to my friends, neighbors, my sister.

Arkadaşlarıma, komşularıma, kız kardeşime bunu söylemeye başladım.

By the way, that's "Sputnik." I ran it last year.

Bu arada, bu "Sputnik", geçen sene çekmiştim.

"Sputnik" was downtown, the negative. It wasn't touched.

"Sputnik" negatifti. Ona dokunulmamıştı.

These are some pieces of things I used in my Sputnik feature film,

Bunlar uzun metrajlı çektiğim ve New York'ta iki hafta içinde

which opens in New York in two weeks

gösterilecek olan Sputnik'te kullandığım

downtown.

bazı parçalar.

I called my sister. I called my neighbors. I said, "Come dig."

Kardeşimi çağırdım. Komşularımı çağırdım. Dedim, "Gelin, kazın."

That's me at my desk.

Bu benim, masamdayım.

That was a desk took 40-some years to build.

Yapılması 40 küsür sene süren bir masaydı.

You know -- all the stuff.

Bilirsiniz -- bütün herşey.

That's my daughter, Jean.

Bu kızım, Jean.

She came. She's a nurse in San Francisco.

O da geldi. Kendisi San Francisco'da bir hemşire.

"Dig it up," I said. "Pieces.

"Kazıp çıkarın" dedim. "Parçalar.

I want pieces. Bits and pieces."

Parçaları istiyorum. Kırıntılar ve parçalar."

I came up with this idea: a life of bits and pieces,

Henüz başlamak üzere olduğum bu fikir aklıma geldi:

which I'm just starting to work on -- my next project.

küçük parça ve kırıntıların hayatı -- sıradaki projem.

That's my sister. She took care of pictures,

Bu kız kardeşim. O resimlerle ilgileniyor,

because I was a big collector of snapshot photography

çünkü söze gerek bırakmadığını düşündüğüm büyük bir

that I believed said a lot.

enstantane fotoğraf koleksiyonum var.

And those are some of the pictures that --

Ve bunlar da resimlerin bazıları --

something was good about the burnt pictures.

resimlerin yanmış olması bir bakıma güzel gibiydi.

I didn't know. I looked at that --

Bilmiyordum. Ona baktım --

I said, "Wow, is that better than the --"

dedim "Vay, bunlar daha mı güzel --"

That's my proposal on Jimmy Doolittle. I made that movie for television.

Bu Jimmy Doolittle hakkında bir taslak. Bu filmi televizyon için yapmıştım.

It's the only copy I had. Pieces of it.

O elimdeki tek kopyaydı -- onun parçaları.

Idea about women.

Kadınlar hakkında fikirler.

So I started to say, "Hey, man, you are too much!

Ve kendime dedim ki, "Hey, üzerine çok fazla gidiyorsun!

You could cry about this." I really didn't.

Neredeyse ağlayacaksın." Ağlamadım.

I just instead said,

Ama sadece dedim ki,

"I'm going to make something out of it, and maybe next year ... "

"Bunlardan bir şey yapacağım, belki gelecek yıla ..."

And I appreciate this moment

Ve bu ana minettarım,

to come up on this stage with so many people

burada sahnedeyim ve bana çok teselli vermiş

who've already given me so much solace,

olan insanlarla birlikteyim,

and just say to TEDsters:

ve TEDcilere şunu söylemek istiyorum:

I'm proud of me. That I take something bad,

Kendimle gurur duyuyorum. Öyle ki, kötü bir şeyi

I turn it, and I'm going to make something good out of this,

alıp çevirip, ondan iyi bir şey yapacağım,

all these pieces.

bütün hepsinden.

That's Arthur Leipzig's original photograph I loved.

Bu Arthur Leipzig'in çok sevdiğim orjinal fotografi.

I was a big record collector --

Büyük plak koleksiyonum vardı --

the records didn't make it. Boy, I tell you,

onları kurtaramadım. Evlat, diyorum ki,

film burns. Film burns.

filmler yanar, filmler yanar.

I mean, this was 16-millimeter safety film.

Misal, bu 16-milimetrelik bir güvenlik filmiydi.

The negatives are gone.

Negatiflerin hepsi gitti.

That's my father's letter to me, telling me to

Bu babamın, 20 yaşında ilk evlendiğim

marry the woman I first married when I was 20.

kadınla evlenmemi söylediği mektup.

That's my daughter and me.

Bu kızım ve ben

She's still there. She's there this morning, actually.

Hala orada. Bu sabah oradaydı aslında.

That's my house.

Bu benim evim.

My family's living in the Hilton Hotel in Scotts Valley.

Ailem Scotts Vadisi'ndeki Hilton Oteli'nde kalıyor.

That's my wife, Heidi,

Bu eşim, Heidi,

who didn't take it as well as I did.

kendisi olanları benim gibi kabullenemedi.

My children, Davey and Henry.

Çocuklarım, Davey ve Henry.

My son, Davey, in the hotel two nights ago.

Oğlum, Davey, otelde iki gece önce.

So, my message to you folks,

Yani bu üç dakikalık sürede size

from my three minutes, is that I appreciate the chance

söylemek istediğim şu: Sizlerle paylaşma şansını elde ettiğim

to share this with you. I will be back. I love being at TED.

için minnettarım. Gerş döneceğim. TED'de olmayı seviyorum.

I came to live it, and I am living it.

Onu yaşamaya geldim, ve şu an yaşıyorum.

That's my view from my window outside of Santa Cruz, in Bonny Doon,

Bu, Bonny Doon'daki -Santa Cruz'un hemen dışındaki- penceremin manzarası,

just 35 miles from here.

buraya sadece 35 mil ( ~55 km) uzaklıkta.

Thank you everybody.

Herkese teşekkür ederim.

(Applause)

(Alkışlar)