The neurons that shaped civilization | VS Ramachandran

وی اِس رَماچَندران: نورونهایی (سلولهای عصبی) که تمدن را تشکیل داده اند.

Translator: Pouria Montazeri Reviewer: Behrad Tehrani

I'd like to talk to you today about the human brain,

میخواهم امروز در مورد مغز انسان صحبت کنم،

which is what we do research on at the University of California.

که ما در مورد آن در دانشگاه کالیفرنیا تحقیق میکنیم.

Just think about this problem for a second.

برای لحظه ای، به این مسئله بیاندیشید.

Here is a lump of flesh, about three pounds,

اینجا، یک توده ی گوشتی است، حدود یک کیلوگرم،

which you can hold in the palm of your hand.

که میتوانید روی کف دستتان نگه دارید.

But it can contemplate the vastness of interstellar space.

لیکن میتواند در مورد پهناوری و عظمت فاصله ی میان ستارگان بیاندیشد.

It can contemplate the meaning of infinity,

میتواند در مورد معنی ابدیت بیاندیشد،

ask questions about the meaning of its own existence,

میتواند در مورد معنی هستی خود

about the nature of God.

و ذات خداوند سؤال کند.

And this is truly the most amazing thing in the world.

و بدرستی، این شگفت انگیز ترین چیزیست در دنیا.

It's the greatest mystery confronting human beings:

و مهم ترین معماییست که بشر با آن مواجهه میشود:

How does this all come about?

چطوری تمامي آن به این حد رسیده است؟

Well, the brain, as you know, is made up of neurons.

خوب، همانطوری که میدانید، مغز بوسیله ی نورونها تشکیل شده است.

We're looking at neurons here.

اینها نورون هستند.

There are 100 billion neurons in the adult human brain.

در مغز یک انسان بالغ، صد بیلیون نورون وجود دارد.

And each neuron makes something like 1,000 to 10,000 contacts

و هر نورون، حدود هزار تا ده هزار اتصال

with other neurons in the brain.

با نورونهای دیگر ایجاد میکند.

And based on this, people have calculated

و مبنی بر این، حساب شده است که

that the number of permutations and combinations of brain activity

رقم استحاله و ترکیب فعالیت مغزی

exceeds the number of elementary particles in the universe.

فراتر از رقم خرده های ابتدایی جهان است.

So, how do you go about studying the brain?

پس، چطوری میتوانیم مغز را بررسی کنیم؟

One approach is to look at patients who had lesions

یک روش اینست که، تغییرات اخلاقي بیمارانی که

in different part of the brain, and study changes in their behavior.

دارای غبنهایی (آسیبهای) در قسمتهای مختلف مغزشان هستند، را در نظر گیریم.

This is what I spoke about in the last TED.

این روشی است که در صحبت قبلي TED مطرح کردم.

Today I'll talk about a different approach,

امروز میخواهم در مورد یک روش دیگری صحبت کنم

which is to put electrodes in different parts of the brain,

که شامل قرار دادن الكترودها در قسمتهای مختلف مغز میباشد،

and actually record the activity of individual nerve cells in the brain.

تا فعالیتهای فردی سلولهای عصبی مغز را ثبت کنند.

Sort of eavesdrop on the activity of nerve cells in the brain.

بطریقی، استراق سمع کردن از فعالیتهای سلولهای عصبی مغز است.

Now, one recent discovery that has been made

حال، کشف اخیری، که بتوسط

by researchers in Italy, in Parma,

متحققین در پارما، ایتالیا

by Giacomo Rizzolatti and his colleagues,

ژیاکامو ریتزولتی و همکارانش، بدست آمده است،

is a group of neurons called mirror neurons,

یک دسته نورونهایی هستند بنام نورونهای آينه ای،

which are on the front of the brain in the frontal lobes.

که در قسمت جلوی مغز، لب قدامی مغز، قرار دارند.

Now, it turns out there are neurons

حال، نورونهایی وجود دارند

which are called ordinary motor command neurons in the front of the brain,

بنام نورونهای حرکتي فرماندهي عادی، در قسمت جلوی مغز،

which have been known for over 50 years.

که بیش از پنجاه سال است که از آنها خبر داریم.

These neurons will fire when a person performs a specific action.

این نورونها، در حین انجام یک عمل خاص، فعال میشوند.

For example, if I do that, and reach and grab an apple,

برای مثال، اگر من دستم را بسوی یک سیب دراز کنم و آنرا بگیرم،

a motor command neuron in the front of my brain will fire.

یک نورون حرکتي فرماندهي در جلوی مغزم فعال خواهد شد.

If I reach out and pull an object, another neuron will fire,

اگر من دستم را دراز کنم و شیئی را بطرف خودم بکشم، یک نورون دیگر فعال خواهد شد،

commanding me to pull that object.

که بمن فرمان میدهد که آن شیئی را بطرف خودم بشکم.

These are called motor command neurons that have been known for a long time.

اینها بنام نورونهای حرکتی فرماندهي هستند که مدتهاست شناخته شده اند.

But what Rizzolatti found was

ولی چیزی که ریتزولتی دریافت این بود که،

a subset of these neurons,

یک زيرمجموعه از این نورونها--

maybe about 20 percent of them, will also fire

شاید حدود بیست درصد از آنها--

when I'm looking at somebody else performing the same action.

با مشاهده کردن همان عمل از طرف یک شخص دیگر، نیز فعال میشوند.

So, here is a neuron that fires when I reach and grab something,

پس، اینجا نورونی است که فعال میشود در زمانی که من دستم را دراز مینکم و چیزی را برمیدارم،

but it also fires when I watch Joe reaching and grabbing something.

و همچنین، زمانی که {جو} را در حین همان عمل مشاهده میکنم، فعال میشود.

And this is truly astonishing.

و این واقعا شگفت آور است.

Because it's as though this neuron is adopting

چون، گویا این نورون دارد

the other person's point of view.

دیدگاه شخص دیگر را اتخاذ میکند.

It's almost as though it's performing a virtual reality simulation

تقریبا مانند این میماند که دارد یک وانمود مجازی حقیقي

of the other person's action.

از عمل کرد یک شخص دیگری را انجام میدهد.

Now, what is the significance of these mirror neurons?

حال، اهمیت و معني این نورونهای آینه ای چیست؟

For one thing they must be involved in things like imitation and emulation.

اولاً، آنها میبایست گرفتار چیزهایی مانند تقلید و پژهان باشند.

Because to imitate a complex act

چون تقلید کردن از یک عمل پیچیده،

requires my brain to adopt the other person's point of view.

لازم میدارد که مغزم دیدگاه شخص دیگر را اتخاذ کند.

So, this is important for imitation and emulation.

پس این برای تقلید و پژهان مهم است.

Well, why is that important?

خب، چرا مهم است؟

Well, let's take a look at the next slide.

بیاییم به عکس بعدی نگاه کنیم.

So, how do you do imitation? Why is imitation important?

ما چطوری تقلید میکنیم و چرا تقلید کردن مهم است؟

Mirror neurons and imitation, emulation.

نورونهای آینه ای و تقلید، پژهان.

Now, let's look at culture, the phenomenon of human culture.

حال به فرهنگ نگاه کنیم، به پدیده ی فرهنگ انسانی.

If you go back in time about [75,000] to 100,000 years ago,

اگر ما به هفتاد و پنج هزار تا صد هزار سال پیش برگردیم،

let's look at human evolution, it turns out

و به تکامل بشریت بنگریم، خواهیم دید که،

that something very important happened around 75,000 years ago.

یک اتفاق بسیار مهمی حدود هفتاد و پنج هزار سال پیش رخ داد.

And that is, there is a sudden emergence and rapid spread

و آن، امور فوق العاده و غير منتظره ی ناگهان و گسترش سریع

of a number of skills that are unique to human beings

تعداد بسیاری از کاردانی و مهارت منحصر به فرد بشریت بوده است.

like tool use,

مانند استفاده از ابزار،

the use of fire, the use of shelters, and, of course, language,

استفاده از آتش، پناه گاه و البته، زبان،

and the ability to read somebody else's mind

و قابلیت خواندن افکار اشخاص دیگر

and interpret that person's behavior.

و تفسیر کردن رفتارشان.

All of that happened relatively quickly.

تمام اینها، نسبتا بسرعت رخ داد.

Even though the human brain had achieved its present size

ولواینکه مغز انسان تفریبا سه یا چهار هزار سال پیش،

almost three or four hundred thousand years ago,

به سایز کنوني خود رسیده بود،

100,000 years ago all of this happened very, very quickly.

صد هزار سال پیش، تمام اینها بسرعت بسیار تندی رخ داد.

And I claim that what happened was

و ادعای من اینست که اتفاقی که افتاد،

the sudden emergence of a sophisticated mirror neuron system,

در اصل، امر فوق العاده ی ناگهان یک شبکه ی خبره و پیشرفته ی نورون آینه ای بود،

which allowed you to emulate and imitate other people's actions.

که به ما قابلیت تقلید کردن از رفتار و اخلاق دیگران را داد.

So that when there was a sudden accidental discovery

به این وجه، زمانی که یک کشف تصادفی ناگهان،

by one member of the group, say the use of fire,

بتوسط یک عضو گروه، همانند استفاده از آتش،

or a particular type of tool, instead of dying out,

یا یک ابزار بخصوص، بدست آمد، بجای اینکه از بین برود

this spread rapidly, horizontally across the population,

بلعکس، آن کشف، بصورت افقی، بسرعت بین بقیه ی جمعیت پخش شد،

or was transmitted vertically, down the generations.

و یا بصورت عمودی، از نسل به نسل دیگر انتقال پذیرقت.

So, this made evolution suddenly Lamarckian,

و این ناگهان دیدگاه تکامل را به نظریه ی لامارک نسبط داد،

instead of Darwinian.

بجای نظریه ی داروین.

Darwinian evolution is slow; it takes hundreds of thousands of years.

نظریه ی تکامل داروین تدریجی و آهسته است. صدها هزار سال طول میکشد.

A polar bear, to evolve a coat,

برای یک خرس قطبی،

will take thousands of generations, maybe 100,000 years.

هزاران نسل، شاید صد هزار سال طول میکشد تا پشم درآورد.

A human being, a child, can just watch its parent

یک انسال، یک بچه، میتواند عینا مشاهده کند که

kill another polar bear,

چطوری مادر و پدرش یک خرس قطبی را میکشند،

and skin it and put the skin on its body, fur on the body,

و پوستش را میکنند و آنرا بصورت لباس میپوشند.

and learn it in one step. What the polar bear

و تمام این را در یک مرحله یاد میگیرد. چیزی که

took 100,000 years to learn,

صد هزار سال طول کشید تا یک خرس قطبی یاد بگیرد،

it can learn in five minutes, maybe 10 minutes.

آن بچه در پنج یا ده دقیقه یاد میگیرد.

And then once it's learned this it spreads

و یکمرتبه آنچیزی را که یاد گرفت را

in geometric proportion across a population.

به وجه تناسب هندسی به جمعیت گسترش میدهد.

This is the basis. The imitation of complex skills

این اساس و زمینه است. آنچه ما فرهنگ مینامیم،

is what we call culture and is the basis of civilization.

تقلید از چیره دستیها و مهارتهای پیچیده است که زمینه و اساس تمدن میباشد.

Now there is another kind of mirror neuron,

حال، نورونهای آینه اي دیگری وجود دارند،

which is involved in something quite different.

که درگیر چیزی کاملا متفاوت هستند.

And that is, there are mirror neurons,

همانطور که نورونهای آینه اي برای عمل وجود دارند،

just as there are mirror neurons for action, there are mirror neurons for touch.

نورونهای آینه اي برای لمس کردن نیز وجود دارند.

In other words, if somebody touches me,

بمعنی اینکه، اگر شخصی دست مرا لمس کند،

my hand, neuron in the somatosensory cortex

نورونی در ناحیه حسی حرکتی کورتکس،

in the sensory region of the brain fires.

در ناحیه حسی مغز، فعال میشود.

But the same neuron, in some cases, will fire

ولی همان نورون، بسادگی، در بعضی از موارد،

when I simply watch another person being touched.

صرفا با دیدن لمس کردن دست شخصی دیگر، فعال میشود.

So, it's empathizing the other person being touched.

همچنان، لمس شدن آن شخص را همدلی میکند.

So, most of them will fire when I'm touched

پس، بسیاری از آنها در زمانی که بمن دست زده میشود، فعال میشوند

in different locations. Different neurons for different locations.

در ناحیه های مختلف. نورونهای متفاوت برای ناحیه های متفاوت.

But a subset of them will fire even when I watch somebody else

لیکن، زيرمجموعه ای از این نورونها در حین دیدن لمس شدن شخص دیگری

being touched in the same location.

در همان ناحیه، فعال میشوند.

So, here again you have neurons

پس، نورونهایی هستند

which are enrolled in empathy.

که کارشان همدلی است.

Now, the question then arises: If I simply watch another person being touched,

حال یک سؤالی پیش میآید: اگر من بسادگی لمس شدن شخص دیگری را مشاهده کنم،

why do I not get confused and literally feel that touch sensation

چرا گیج نمیشوم و بطور تحت اللفظي، آن احساس را

merely by watching somebody being touched?

صرفا با دیدن شخص دیگر، حس نمیکنم؟

I mean, I empathize with that person but I don't literally feel the touch.

منظورم اینست که، با آن شخص همدلی میکنم ولی آن لمس را مستقیما حس نمیکنم.

Well, that's because you've got receptors in your skin,

به این دلیل که، پوست بدنمان دارای گیرنده هایی هستند،

touch and pain receptors, going back into your brain

گیرنده های لمسی و درد، که بسوی مغز حرکت میکنند،

and saying "Don't worry, you're not being touched.

و میگویند: "نگران نباش، این تو نیستی که دارد لمس میشود.

So, empathize, by all means, with the other person,

پس، همدلی کن با آن شخص،

but do not actually experience the touch,

ولی آن لمس را تجربه نکن

otherwise you'll get confused and muddled."

وگرنه گیج و درهم وبرهم خواهی شد."

Okay, so there is a feedback signal

پس یک سیگنال بازخورد وجود دارد

that vetoes the signal of the mirror neuron

که سیگنال نورون آینه ای را رد میکند،

preventing you from consciously experiencing that touch.

و مانع میشود تا شما آن لمس را از روي قصد تجربه نکنید.

But if you remove the arm, you simply anesthetize my arm,

ولی اگر شما این دست منرا از جا بکنید و کلاً بی هوشش کنید،

so you put an injection into my arm,

یعنی به آن چیزی تزريق کنید،

anesthetize the brachial plexus, so the arm is numb,

که شبکه بازویی را بی هوش کند تا دستم کلاً بی حس شود،

and there is no sensations coming in,

و دیگر هیچ نوع حسی واردش نشود،

if I now watch you being touched,

اگر من ببینم که کسی دست شما را لمس کرد،

I literally feel it in my hand.

من آن را در دستم حس خواهم کرد.

In other words, you have dissolved the barrier

بدان معنی که شما مانع بین

between you and other human beings.

خود و دیگری را منحل کردید.

So, I call them Gandhi neurons, or empathy neurons.

پس من آنها را نورونهای گاندی یا نورونهای همدلی نامیده ام.

(Laughter)

(خنده)

And this is not in some abstract metaphorical sense.

و این بعنوان یک مفهوم انتزاعي تشبيهي نیست که

All that's separating you from him,

تنها چیزی که شما را از آن شخص دیگر جدا میدارد،

from the other person, is your skin.

پوست بدنتان است.

Remove the skin, you experience that person's touch in your mind.

پوست را بردارید، لمس کردن آن شخص را در مغزتان تجربه خواهید کرد.

You've dissolved the barrier between you and other human beings.

شما آن مانع بین خود و شخص دیگر را منحل کردید.

And this, of course, is the basis of much of Eastern philosophy,

و البته این اساس و زمینه ی بسیاری از فلسفه های شرقی است.

and that is there is no real independent self,

بدین معنی که یک منیت حقیقي مستقلی وجود ندارد،

aloof from other human beings, inspecting the world,

که دور از بقیه ی انسانهاست، مشغول به بازرسي دنیا،

inspecting other people.

و به بازرسي مردمان دیگر.

You are, in fact, connected not just via Facebook and Internet,

شما در حقیقت صرفا بوسیله ی فیس بوک و اینترنت با همه متصل نیستید،

you're actually quite literally connected by your neurons.

بلکه با همه بوسیله ی نورونهایتان متصل هستید.

And there is whole chains of neurons around this room, talking to each other.

این اتاق نیز پر از نورونهایی است که با هم در حال ارتباط هستند.

And there is no real distinctiveness

و هیچ نوع اختصاصیت حقیقي

of your consciousness from somebody else's consciousness.

بین آگاهي شما و آگاهي شخص دیگر، وجود ندارد.

And this is not mumbo-jumbo philosophy.

و این یک فلسفه ورد و نامفهوم نیست.

It emerges from our understanding of basic neuroscience.

بلکه از عِلم اساسي عصبشناسی سرچشمه گرفته است.

So, you have a patient with a phantom limb. If the arm has been removed

بگیم شما یک بیماری دارید که دارای یک عضو بدن خیالیست. اگر آن دست جدا شده است،

and you have a phantom, and you watch somebody else

و شما خیالی باشید، در حین دیدن لمس شدن شخص دیگر،

being touched, you feel it in your phantom.

شما آن را در خیالتان حس خواهید کرد.

Now the astonishing thing is,

حال مورد شگفت آور اینست که،

if you have pain in your phantom limb, you squeeze the other person's hand,

اگر عضو بدن خیالي شما درد داشته باشد، و دست شخص دیگری را فشار دهید،

massage the other person's hand,

دست او را ماساژ دهید،

that relieves the pain in your phantom hand,

این عمل، درد دست خیالي شما را خلاص میکند،

almost as though the neuron

بطوری که گویا آن نورون

were obtaining relief from merely

صرفا بوسیله ی دیدن ماساژ دادن دست دیگری،

watching somebody else being massaged.

درمان بدست آورد.

So, here you have my last slide.

این آخرین عکس است.

For the longest time people have regarded science

برای دوران بسیاری، نظر مردم بسوی علوم

and humanities as being distinct.

و مردم شناسی، ممتاز بوده است.

C.P. Snow spoke of the two cultures:

سی پی اِسنو در مورد دو نوع فرهنگ صحبت کرد:

science on the one hand, humanities on the other;

علوم در یک دست و مردم شناسی در دست دیگر

never the twain shall meet.

که این دو هیچ وقت در بقل همدیگر نمیتوانند زیست کنند.

So, I'm saying the mirror neuron system underlies the interface

پس، من میگویم که شبکه ی نورونهای آینه ای، زمینه ی رابط هستند

allowing you to rethink about issues like consciousness,

که به ما قابلیت دوباره در نظر داشتن موضوعاتی را میدهد، همانند آگاهی،

representation of self,

ارائه ی شخصی،

what separates you from other human beings,

چه چیزی ما را از بقیه جدا میکند،

what allows you to empathize with other human beings,

چه چیزی به ما قابلیت همدلی با دیگران را میدهد،

and also even things like the emergence of culture and civilization,

و همچنین، چیزهایی مانند امور فوق العاده و غيره منتظره ی فرهنگ و تمدن،

which is unique to human beings. Thank you.

که منحصر به فرد بشریت است. بسیار متشکرم.

(Applause)

(تشویق حضار)