The thrilling potential of SixthSense technology | Pranav Mistry

پراناو میستری: قابلیت‌های هیجان انگیز فن‌آوری سیکس سنس

Translator: ali Yazdi Reviewer:

We grew up

ما رشد کردیم

interacting with the physical objects around us.

و این در حالی بوده که با اشیاء مادی اطرافمان رابطه ای متقابل داشته ایم.

There are an enormous number of them that we use every day.

تعداد بسیار زیادی از آنها وجود دارد

که ما روزمره از آنها استفاده می‌کنیم.

Unlike most of our computing devices,

کار کردن با آنها برخلاف ابزار های رایانه‌ای مان

these objects are much more fun to use.

بسیار لذت بخش تر است.

وقتی که ما در مورد اشیاء صحبت می‌کنیم,

When you talk about objects,

one other thing automatically comes attached to that thing,

عامل دیگری هم بطور خودکار با آنهاهمراه می‌شود،

and that is gestures:

و آن نحوه ی حرکات بدن ما در استفاده از این اشیاء است :

how we manipulate these objects,

این که ما چگونه این اشیاء را تحت تاثیر قرار می‌دهیم،

how we use these objects in everyday life.

چطور از آنها در زندگی روزمره استفاده می‌کنیم.

We use gestures not only to interact with these objects,

ما از حرکات بدنمان نه فقط برای تعامل با این اشیاء استفاده می‌کنیم،

but we also use them to interact with each other.

بلکه از آنها برای ارتباط با یکدیگر هم استفاده می‌کنیم.

A gesture of "Namaste!", maybe, to respect someone, or maybe,

به عنوان مثال حرکت " نماسته" ! , که شاید , برای ادای احترام به شخصی استفاده شود ,

یا شاید --

in India I don't need to teach a kid that this means

در هند نیازی به آموزش معنای این

"four runs" in cricket.

حرکت به یک بچه وجود ندارد.

It comes as a part of our everyday learning.

چنین مطلبی به خودی خود در زندگی روز مره فرا گرفته می شود.

So, I am very interested, from the beginning,

بنا براین ، من

تمایل زیادی دارم بدانم, که --

how our knowledge about everyday objects and gestures,

چگونه دانش ما

در مورد اشیاء و حرکات روزمره‌،

and how we use these objects,

ونحوه ی استفاده ی ما از این اشیاء ،

can be leveraged to our interactions with the digital world.

می‌تواند روی رابطه ی ما با دنیای دیجیتال نفوذپذیر باشد.

Rather than using a keyboard and mouse,

به جای استفاده از ماوس و کیبرد،

why can I not use my computer

چرا من نتوانم از کامپیوترم

in the same way that I interact in the physical world?

به همان شکلی که با اشیاء اطرافم در تماس هستم استفاده کنم ؟

So, I started this exploration around eight years back,

بنابراین، من تحقیق در این مورد را از حدود هشت سال پیش شروع کردم،

and it literally started with a mouse on my desk.

و این در واقع از یک ماوس روی میزم شروع شد.

Rather than using it for my computer, I actually opened it.

به جای اینکه از آن برای رایانه‌ام استفاده کنم،

بازش کردم.

Most of you might be aware that, in those days,

بیشتر شما می دانید که , در آن روزها ،

the mouse used to come with a ball inside,

ماوس ها‌ با توپی در داخلشان طراحی می شدند.

and there were two rollers

و دو غلطک

that actually guide the computer where the ball is moving,

که در واقع رایانه را راهنمایی می کردند که توپ در چه مسیری در حال حرکت است،

and, accordingly, where the mouse is moving.

و در نتیجه جهت حرکت ماوس کدام طرف است.

So, I was interested in these two rollers,

در واقع , نکته ی توجه من این دو غلطک بودند,

and I actually wanted more, so I borrowed another mouse from a friend --

و من در حقیقت تعداد ماوس های بیشتری احتیاج داشتم، در نتیجه یک ماوس دیگر از دوستم قرض کردم --

never returned to him --

که هیچ وقت هم پسش ندادم --

and I now had four rollers.

و من الان چهار غلطک داشتم.

Interestingly, what I did with these rollers is,

جالب‌تر اینکه, کاری که من با این غلطک‌ها کردم این بود که،

basically, I took them off of these mouses and then put them in one line.

در اصل، ‌آنها از ماوس‌ها بیرون آوردم

و در یک خط قرارشان دادم.

It had some strings and pulleys and some springs.

آنها شامل چند بند و کشنده و فنر بودند.

What I got is basically a gesture-interface device

چیزی که من با آن مواجه شدم در اصل یک دستگاه رابط حرکتی بود

that actually acts as a motion-sensing device

که در حقیقت به عنوان یک دستگاه حساس به حرکت عمل می‌کند

made for two dollars.

که با هزینه ای برابر با دو دلار ساخته شده است.

So, here, whatever movement I do in my physical world

پس هر حرکتی که من در دنیای فیزکی خودم انجام می‌دهم

is actually replicated inside the digital world

در واقع در دنیای مجازی تکرار می‌شد

just using this small device that I made, around eight years back,

قفط با استفاده از این دستگاه که من در حدود ۸ سال پیش

in 2000.

در سال ۲۰۰۰ ساختم.

Because I was interested in integrating these two worlds,

بخاطر اینکه من علاقمند بودم این دو دنیا را با هم ترکیب کنم,

I thought of sticky notes.

من به فکر کاغذهای یادداشت چسبی افتادم.

I thought, "Why can I not connect

فکر کردم، " چرا نتوانم

the normal interface of a physical sticky note

از یک کاغذ یادداشت چسبی کوچک به عنوان یک

to the digital world?"

منبع الهام استفاده کنم و آن را به دنیای دیچیتال پیوند بزنم؟ "

A message written on a sticky note to my mom,

یک پیام بر روی یک یاداشت چسبی برای مادرم

on paper,

بر روی کاغذ

can come to an SMS,

می‌تواند تبدیل به یک پیام کوتاه دیجیتالی شود،

or maybe a meeting reminder

یا شاید یک پیام یاد‌آوری کننده برای یک ملاقات

automatically syncs with my digital calendar --

که به طور خودکار با تقویم دیجیتالی من هماهنگ شود --

a to-do list that automatically syncs with you.

همینطوریک لیست انجام کارها که با شما به صورت خودکار هماهنگ ‌شود.

But you can also search in the digital world,

ولی همچنین این امکان را به شما بدهد که قادر باشید در دنیای مجازی جستجو کنید،

or maybe you can write a query, saying,

یا اینکه شاید این امکان را پیدا کنید که پرسشی بنویسید، مثلا اینکه بگویید،

"What is Dr. Smith's address?"

«آدرس دکتر اسمیت چیست؟»

and this small system actually prints it out --

و این سیستم کوچک می تواند اطلاعات را در اختیار شما قرار بدهد --

so it actually acts like a paper input-output system,

در واقع این سیستم مثل یک سیستم ورودی-خروجی اطلاعات عمل می کند،

just made out of paper.

که فقط از کاغذ ساخته شده است.

In another exploration,

در یک اکتشاف دیگر،

I thought of making a pen that can draw in three dimensions.

من فکر ساخت یک قلم به سرم زد که می‌تواند بطور سه بعدی طراحی کند.

So, I implemented this pen that can help designers and architects

پس، من این قلم را ساختم

که می‌تواند به طراحان و معماران کمک کند

not only think in three dimensions,

که بتوانند طرحی های سه بعدی را که به ذهنشان خطور می کند ،

but they can actually draw,

طراحی کنند

so that it's more intuitive to use that way.

در نتیجه این روشی است که با حواس در تعامل بیشتری است.

Then I thought, "Why not make a Google Map,

بعد فکر کردم، "چرا یک نقشه ی گوگل,

but in the physical world?"

که در دنیای فیزیکی باشد نسازم؟ "

Rather than typing a keyword to find something,

که در آن به جای تایپ یک کلمه ی کلیدی برای یافتن چیزی،

I put my objects on top of it.

بتوانم شیء مورد نظرم را روی آن قرار دهم.

If I put a boarding pass, it will show me where the flight gate is.

مثلا اگر یک کارت سوار شدن به هواپیما را روی آن قرار دهم، به من دروازه ی خروجی را نشان ‌دهد.

A coffee cup will show where you can find more coffee,

یا اینکه با قرار دادن یک فنجان قهوه روی آن به شما نشان می‌دهد که کجا می‌توانید قهوه‌ی بیشتری پیدا کنید.

or where you can trash the cup.

یا اینکه کجا می‌توانید آن فنجان قهوه را دور بیاندازید.

So, these were some of the earlier explorations I did

بنابراین، این‌ها تحقیقات اولیه‌ای بود که من انجام دادم بخاطر اینکه

because the goal was to connect these two worlds seamlessly.

هدف این بود که این دو دنیا بطور یکپارچه به هم مرتبط شوند.

Among all these experiments,

دربین همه‌ ی این تجربیات،

there was one thing in common:

یک چیز مشترک بود:

I was trying to bring a part of the physical world

و آن اینکه من تلاش می‌کردم که یک قسمت از دنیای مادی را به دنیای مجازی وارد کنم.

to the digital world.

من قسمت‌هایی از اشیاء را می‌گرفتم،

I was taking some part of the objects,

or any of the intuitiveness of real life,

یا هر بخشی از زندگی واقعی را ،

and bringing them to the digital world,

و آنها را به دنیای دیچیتالی می‌آوردم،

because the goal was to make our computing interfaces more intuitive.

به خاطر اینکه هدف حسی تر کردن رابط‌های رایانه‌ای بود.

But then I realized that we humans are not actually interested in computing.

ولی بعد پی بردم که ما انسان‌ها

در حقیقت به محاسبه علاقمند نیستیم.

What we are interested in is information.

چیزی که ما به آن علاقمند هستیم اطلاعات است.

We want to know about things.

ما می‌خواهیم در مورد چیزها بدانیم.

We want to know about dynamic things going around.

ما می‌خواهیم در مورد چگونگی کارکرد چیزهای اطرافمان بدانیم.

So I thought, around last year -- in the beginning of the last year --

در نتیجه من -- حدودا اوایل سال گذشته -- فکر کردم

I started thinking, "Why can I not take this approach in the reverse way?"

" چرا در مسیری معکوس به بررسی چنین نکته ای نپردازم ؟ "

" چطور است دنیای دیجیتال خود را داشته باشم

Maybe, "How about I take my digital world

and paint the physical world with that digital information?"

و دنیای مادی را با اطلاعات دیجیتالی نقاشی کنم؟ "

برای اینکه پیکسل ها در واقع، درحال حاضر، در این قطعات مسطتیل شکل

Because pixels are actually, right now, confined in these rectangular devices

که در جیب‌های ما جامی‌شوند محدود هستند.

that fit in our pockets.

Why can I not remove this confine

چرا این محدودیت را برطرف نکنم

and take that to my everyday objects, everyday life

و آنها را به اشیاء مورد استفاده در زندگی روزمره انتقال ندهم ؟

so that I don't need to learn the new language

در چنین حالتی نیازی به یادگیری یک زبان جدید نیست

for interacting with those pixels?

تا بتوان معنی این پیکسل‌ها در یافت.

So, in order to realize this dream,

پس، برای به تحقق بخشیدن این رویا،

I actually thought of putting a big-size projector on my head.

فکر کردم که یک پروژکتور بزرگ را روی سرم قرار بدهم.

I think that's why this is called a head-mounted projector, isn't it?

فکر کنم برای همین است که به آن پروژکتور کله ای می‌گویند، این طور نیست؟

I took it very literally,

این ایده را مو به مو به اجرا در آوردم،

and took my bike helmet,

و کاسکت دوچرخه‌سواری‌ام را گرفتم،

put a little cut over there so that the projector actually fits nicely.

و بالای آن را یک برش کوچک ایجاد کردم تا پروژکتور به راحتی روی آن قرار بگیرد.

So now, what I can do --

بنابراین حالا، کاری که می‌توانم انجام دهم --

I can augment the world around me with this digital information.

این است که می‌توانم پیرامونم را با این اطلاعات دیجیتالی تقویت کنم.

But later,

ولی بعدا،

I realized that I actually wanted to interact

فهمیدم که حتی می‌خواهم با پیکسل های دیجیتالی هم ارتباطی متقابل داشته باشم.

with those digital pixels, also.

So I put a small camera over there that acts as a digital eye.

پس من یک دوربین کوچک را نیز هم اضافه کردم،

که به عنوان یک چشم دیجیتالی عمل می‌کرد.

Later, we moved to a much better,

بعدها ، ما این ایده را به

consumer-oriented pendant version of that,

طرحی مشتری پسند ارتقاء دادیم ,

that many of you now know as the SixthSense device.

که بسیاری از شما آن را به عنوان دستگاه سیکس سنس می شناسید.

But the most interesting thing about this particular technology

ولی جالب‌ترین قسمت این تکنولوژی به خصوص این است که

is that you can carry your digital world with you

شما می‌توانید دنیای دیجیتال خود را به هر کجا که می‌روید

wherever you go.

با خود حمل کنید.

You can start using any surface, any wall around you,

شما می‌توانید از هر سطحی, هر دیواری که اطراف شما است به عنوان یک رابط ,

as an interface.

استفاده کنید.

The camera is actually tracking all your gestures.

دوربین در حقیقت تمامی حرکات شما را تعقیب می‌کند.

Whatever you're doing with your hands,

هرکاری که شما با دستهایتان انجام می‌دهید،

it's understanding that gesture.

دوربین آن را به عنوان یک حرکت می‌شناشد.

And, actually, if you see, there are some color markers

و در واقع، اگردقت کنید، اینجا چند نشان رنگی وجود دارند

that in the beginning version we are using with it.

که در طرح اولیه ما از آن ها استفاده می‌کردیم.

You can start painting on any wall.

شما می‌توانید روی هر دیواری نقاشی کنید.

You stop by a wall, and start painting on that wall.

در مقابل دیوار بایستید, و شروع به نقاشی بر روی آن ‌کنید.

But we are not only tracking one finger, here.

ولی مااینجا فقط یک انگشت را تعقیب نمی‌کنیم،

We are giving you the freedom of using all of both of your hands,

ما به شما آزادی استفاده از هر دو دست خود را می‌دهیم،

so you can actually use both of your hands to zoom into or zoom out

بنابراین شما می‌توانید از هر دو دست خود برای کوچک و بزرگ کردن

of a map just by pinching all present.

نقشه استفاده کنید.

The camera is actually doing -- just, getting all the images --

دوربین در حقیقت --

،همه تصاویر را می‌گیرد --

is doing the edge recognition and also the color recognition

عمل تشخیص لبه‌ها و همچنین رنگ‌ها را هم به عهده دارد

and so many other small algorithms are going on inside.

و این در حالی است که محاسبات عددی بسیاری هم در داخلش در حال انجام شدن هستند.

So, technically, it's a little bit complex,

پس، از لحاظ تکنیکی، این یک مقدار پیچیده است،

but it gives you an output which is more intuitive to use, in some sense.

ولی به شما این امکان را می‌دهد که به نوعی بتوانید بیشتر با حواس خود در ارتباط باشید.

But I'm more excited that you can actually take it outside.

ولی من بسیار هیچان زده هستم از این که شما می توانید چنین وسیله ای را با خود به فضای بیرون ببرید.

Rather than getting your camera out of your pocket,

به جای اینکه دوربین خود را از جیبتان بیرون بیاورید،

you can just do the gesture of taking a photo,

فقط لازم است که ژست گرفتن عکس را بگیرید

and it takes a photo for you.

و آن برای شما عکس می‌گیرد.

(Applause)

(تشویق)

Thank you.

ممنون.

And later I can find a wall, anywhere,

و بعدها من می‌توانم یک دیوار را در هر کجا, پیدا کنم،

and start browsing those photos

و این عکس‌ها را مرور کنم

or maybe, "OK, I want to modify this photo a little bit

و یا شاید، "بسیار خب , بخواهم یک مقدار این عکس را تغییر بدهم

and send it as an email to a friend."

و آن‌را برای یک دوست ایمیل کنم."

So, we are looking for an era

بنابراین، ما به دنبال دورانی هستیم که در واقع

where computing will actually merge with the physical world.

در آن دنیای محاسبات با مادیات ادغام خواهند شد.

And, of course, if you don't have any surface,

و البته، در سیستم مورد بحث حتی اگر هیچ سطحی را پیدا نکنید،

you can start using your palm for simple operations.

می‌توانید از کف دست خود برای عملکرد‌های ساده استفاده کنید.

Here, I'm dialing a phone number just using my hand.

اینچا، من در حال گرفتن یک شماره ی تلفنم فقط با استفاده از دستم.

The camera is actually not only understanding your hand movements,

دوربین نه تنها متوجه حرکات دست شماست ,

but, interestingly,

بلکه ، جالب این است که،

is also able to understand what objects you are holding in your hand.

همچنین توانایی تشخیص شیء ای که شما در دست خود دارید را هم دارد.

کاری که در واقع ما اینجا در حال انجامش هستیم --

For example, in this case,

برای مثال، در این مورد، دوربین

the book cover is matched

جلد یک کتاب را

with so many thousands, or maybe millions of books online,

با هزاران, یا شاید ملیون‌ها کتابی که در اینترنت وجود دارد تطابق می‌ دهد،

and checking out which book it is.

و همین طور چک می‌کند که این کتاب در رابطه با چه موضوعی است.

Once it has that information,

بعد از یافتن این اطلاعات،

it finds out more reviews about that,

در مرحله ی بعد نظرات و انتقادات در مورد کتاب را می یابد،

or maybe New York Times has a sound overview on that,

یا حتی نقد با فرمت صدا توسط نیویورک تایمز در مورد کتاب را نیزمی یابد,

so you can actually hear, on a physical book,

پس در واقع شما این امکان را خواهید داشت، که انتقادی را در ارتباط با یک کتاب

a review as sound.

به صورت صوتی نیز بشنوید.

(Video) Famous talk at Harvard University --

( " یک سخنرانی معروف در دانشگاه هاروارد ... ")

This was Obama's visit last week to MIT.

این بازدید اوباما در دانشگاه ام آی تی در هفته‌ی گذشته بود.

(Video) And particularly I want to thank two outstanding MIT --

( " و من به خصوص می‌خواهم از دو استاد برجسته ی ام آی تی تشکر کنم ")

Pranav Mistry: So, I was seeing the live [video] of his talk,

تصور کنید، من در حال دیدن یک ویدئو زنده از سخنرانی او بودم ، بیرون ، فقط با در دست داشتن یک روزنامه.

outside, on just a newspaper.

Your newspaper will show you live weather information

روزنامه‌ ی شما اطلاعات هواشناسی را به طور زنده نشان می‌دهد

rather than having it updated.

به جای اینکه شما رایانه‌ی خود را برای یافتن

You have to check your computer in order to do that, right?

چنین اطلاعاتی چک کنید ,

(Applause)

(تشویق)

When I'm going back, I can just use my boarding pass

وقتی که در حال برگشت هستم، فقط می‌توانم از کارت ورود به هواپیمای خود استفاده کنم

to check how much my flight has been delayed,

تا ببینم که پروازم چقدر تاخیر داشته است،

because at that particular time,

بخاطر اینکه من در آن زمان مشخص،

I'm not feeling like opening my iPhone,

حوصله‌ی باز کردن آی فونم را،

and checking out a particular icon.

برای چک کردن این مورد به خصوص ندارم.

And I think this technology will not only change the way --

و فکر می‌کنم که این فن‌‌آوری نه تنها مسیر را عوض می‌کند --

(Laughter)

بله. (خنده‌)

Yes.

It will change the way we interact with people, also,

اما حتی نحوه ی ارتباط ما با یکدیگر را نیز تغییر می‌دهد.

not only the physical world.

واین تغییرتنها در ارتباط با دنیای مادی نیست.

The fun part is, I'm going to the Boston metro,

قسمت جالب ماجرا این است که، من به مترو بوستون رفتم،

and playing a pong game inside the train on the ground, right?

و بازی پانگ در داخل قطار انجام دادم

بر روی زمین، می توانید تصور کنید ؟

(Laughter)

(خنده)

And I think the imagination is the only limit

و من فکر می‌کنم که این تنها تخیل شماست که

of what you can think of

در رابطه با موضوعاتی که فکر می کنید محدودیت ایجاد می کند

when this kind of technology merges with real life.

به خصوص زمانی که چنین فن‌آوری با زندگی واقعی ادغام شود.

But many of you argue, actually,

ولی بسیاری از شما در واقع , در این مورد بحث می کنید که,

that all of our work is not only about physical objects.

تمام کارهایتان فقط در ارتباط با اشیاء فیزیکی خلاصه نمی شود.

We actually do lots of accounting and paper editing

می گوئید ما در حقیقت مقادیر بسیاری حسابداری و ویراشات کاغذی انجام می دهیم

and all those kinds of things; what about that?

و خیلی فعالیت های مشابه این، در مورد چنین فعالیت هایی چه می توان گفت؟

And many of you are excited about the next-generation tablet computers

و بسیاری از شما در مورد نسل آینده‌ ی رایانه‌های صفحه ای که بازار می‌آیند

to come out in the market.

هیجان زده هستید.

So, rather than waiting for that,

اما، من به جای اینکه برای آن‌ها منتظر بمانم،

I actually made my own, just using a piece of paper.

در حقیقت یکی برای خودم ساختم , فقط با استفاده از یک تکه کاغذ.

So, what I did here is remove the camera --

در این مورد کاری که من کردم این بود که دوربین را از سیستم مورد بحث حذف کردم --

All the webcam cameras have a microphone inside the camera.

تمام دوربین‌های وبکم مجهز به یک میکروفون در داخل خود هستند.

I removed the microphone from that,

من میکروفون را از آن خارج کردم،

and then just pinched that --

و بعد--

like I just made a clip out of the microphone --

میکروفون را به شکل یک گیره --

and clipped that to a piece of paper, any paper that you found around.

به یک قطعه کاغذ متصل کردم، و این با هر قطعه‌ ی کاغذی که در اطرافتان بیابید قابل اجراست.

So now the sound of the touch

پس الان صدای لمس را

is getting me when exactly I'm touching the paper.

دقیقا در زمانی که به کاغذ دست می‌زنم دریافت میکنم.

But the camera is actually tracking where my fingers are moving.

و این در حالی است که دوربین در واقع مسیر حرکت انگشتان من را تعقیب می کند.

You can of course watch movies.

شما حتما می‌توانید فیلم ها را هم تماشا کنید.

(Video) Good afternoon. My name is Russell,

( "عصر بخیر. اسم من راسل است ... ")

and I am a Wilderness Explorer in Tribe 54."

( " ... و من یک مکتشف در دنیای وحش در قبیله‌ی ۵۴ هستم. ")

PM: And you can of course play games.

و حتی می‌توانید بازی کنید.

(Car engine)

( صدای موتور ماشین )

Here, the camera is actually understanding how you're holding the paper

در اینجا، دوربین می‌فهمد که شما کاغذ را به چه شکل نگاه داشته‌اید

and playing a car-racing game.

و در حال مسابقه‌ ی ماشین بازی هستید.

(Applause)

(تشویق)

Many of you already must have thought, OK, you can browse.

بسیاری از شما حتما فکر کرده‌اید که با این سیستم حتما می‌توان در اینترنت گشت زد.

بله، شما می‌توانید به هر وب سایتی بروید

Yeah. Of course you can browse to any websites

or you can do all sorts of computing on a piece of paper

و یا اینکه می‌توانید همه گونه پردازشی برروی یک تکه کاغذ انجام دهید

wherever you need it.

هر کجا که لازم داشته باشید.

So, more interestingly,

ولی، جالب تر اینکه ،

I'm interested in how we can take that in a more dynamic way.

من به اینکه چطور می توان این سیستم را به شکلی پویا تر مورد استفاده قرار داد علاقمند هستم.

When I come back to my desk, I can just pinch that information

جوری که وقتی به میز کارم برمی‌گردم فقط لازم باشد اطلاعات مورد نظرم را بگیرم

back to my desktop

و به رایانه ام انتقال دهم

so I can use my full-size computer.

در نتیجه می‌توانم از رایانه ام هم استفاده کنم.

(Applause)

(تشویق)

And why only computers? We can just play with papers.

و چرا فقط رایانه‌ها؟ ما می‌توانیم کاغذها را نیز وارد چنین سیستمی بکنیم .

Paper world is interesting to play with.

بازی با دنیای کاغذ جالب است.

Here, I'm taking a part of a document,

در اینجا، من قسمتی از یک مطلب را برمی‌دارم

and putting over here a second part from a second place,

و قسمت باقی مانده ی مطلب را اینجا می‌گذارم --

and I'm actually modifying the information that I have over there.

و درحقیقت در حال تغییر اطلاعاتی هستم

که در اینجا دارم.

Yeah. And I say, "OK, this looks nice, let me print it out, that thing."

بله و بعد می‌گویم، " بسیار خب، این به نظر خوب می‌رسد،

بهتر است که چاپش کنم. "

So I now have a print-out of that thing.

پس من الان یک نسخه ی چاپ شده از آن را نیز دارم، و حالا --

So the workflow is more intuitive,

روند کاری بسیار طبیعی‌تر و نزدیک تر به حواس ماست به نسبت روشی که ما

the way we used to do it maybe 20 years back,

در حدود بیست سال قبل استفاده می کردیم،

rather than now switching between these two worlds.

به جای سیستم قبلی حالا می توانیم این دو دنیا را با یکدیگرادغام کنیم.

So, as a last thought,

و, در آخر،

I think that integrating information to everyday objects

فکر می‌کنم که ادغام اطلاعات با اشیاء زندگی روزمره

نه فقط به ما کمک می کند که جدایی که اعداد و ارقام،

will not only help us to get rid of the digital divide,

the gap between these two worlds,

میان این دو دنیا ایجاد می کنند را از بین ببریم،

but will also help us, in some way,

بلکه به ما کمک می‌کند، که به نوعی،

to stay human,

انسان باقی بمانیم،

to be more connected to our physical world.

تا بتوانیم با دنیای مادی خود ارتباط نزدیک تری بر قرار کنیم.

And it will actually help us not end up being machines

همینطور به ما کمک می‌کند که ماشین هایی نباشیم

sitting in front of other machines.

که در مقابل ماشین‌های دیگر می نشینند.

That's all. Thank you.

این بود یافته هایی که مایل بودم با شما قسمت کنم. ممنون هستم.

(Applause)

(تشویق)

Thank you.

ممنون.

(Applause)

(تشویق)

Chris Anderson: So, Pranav, first of all, you're a genius.

کریس اندرسون: پس, پراناو،

اول از همه، تو یک نابغه هستی.

This is incredible, really.

این غیر قابل باور است، واقعا می‌گم.

What are you doing with this? Is there a company being planned?

می‌خواهی با این ابداع چه کار کنی؟ آیا تاسیس یک شرکت را برنامه ریزی کردی؟

Or is this research forever, or what?

یا این که این برای همیشه یک تحقیق باقی می مانه، و یا چیز دیگری؟

Pranav Mistry: So, there are lots of companies,

پراناو میستری: خوب، شرکت‌های خیلی زیادی وجود دارند --

sponsor companies of Media Lab interested in taking this ahead

که در حقیقت شرکت هایی هستند که از چنین طرحی پشتیبانی می کنند --

و علاقمند هستند که به این طرح به اشکال مختلف جامه ی عمل بپوشانند.

in one or another way.

Companies like mobile-phone operators

شرکت‌هایی مثل گردانندگان تلفن های همراه

want to take this in a different way than the NGOs in India,

مایلند این طرح را بصورتی متفاوت نسبت به سازمان‌های اطلاع رسانی در هند مورد استفاده قرار دهند,

thinking, "Why can we only have 'Sixth Sense'?

آنها دراین فکر هستند که ، " چرا ما فقط باید سیستم سیکس سنس را داشته باشیم ؟

We should have a 'Fifth Sense' for missing-sense people who cannot speak.

ما باید یک سیستم فیفت سنس را نیز ابداع کنیم برای افرادی که امکان استفاده از حواس مختلف را ندارند

به عنوان مثال کسانی که نمی‌توانند صحبت کنند.

This technology can be used for them to speak out in a different way

این فن‌آوری می‌تواند برای آنها به صورتی متفاوت عرضه گردد

maybe a speaker system."

مثلا شاید با یک سیستم بخش صدا. "

CA: What are your own plans? Are you staying at MIT,

کریس اندرسن: برنامه‌های شخصی تو چی هستند؟ آیا در ام آی تی می‌مانی ,

or are you going to do something with this?

یا اینکه می‌خواهی کاری با نوآوریت انجام دهی ؟

پراناو میستری: من در تلاشم که این سیستم را برای افراد بیشتری قابل دسترسی کنم

PM: I'm trying to make this more available to people

در نتیجه همه بتوانند ابزار سیکس سنس خودشان را توسعه دهند

so that anyone can develop their own SixthSense device,

بخاطر اینکه تولید چنین سخت افزاری در واقع آنقدرمشکل نیست،

because the hardware is actually not that hard to manufacture

or hard to make your own.

یا سخت نیست که شما برای خودتان یکی بسازید.

We will provide all the open source software for them,

ما تمامی اطلاعات مربوط به نرم افزار را بطور رایگان برای استفاده کنندگان فراهم می‌کنیم،

maybe starting next month.

شاید این کار را از ماه آینده آغاز کنیم.

CA: Open source? Wow.

کریس اندرسن: بطور رایگان؟

(Applause)

(تشویق)

CA: Are you going to come back to India with some of this, at some point?

کریس اندرسن: آیا برنامه ای برای بازگشت به هند و اشاعه ی این نوآوری در هند را داری؟

PM: Yeah. Yes, yes, of course.

پراناو میستری: بله بله ، حتما.

CA: What are your plans? MIT? India?

کریس اندرسن: چه برنامه هایی داری؟ ماندن در ام آی تی؟

How are you going to split your time going forward?

بازگشت به هند؟ چگونه وقت خودت را در آینده تقسیم می‌کنی؟

PM: There is a lot of energy here. Lots of learning.

پراناو میستری: انرژی بسیار در هند وجود دارد. مطالب بسیاری برای یادگیری.

All of this work that you have seen is all about my learning in India.

همه‌ ی این کاری که شما اینجا دیدید مدیون

تحصیلات من در هند است.

And now, if you see, it's more about the cost-effectiveness:

و اکنون,اگر از زاویه ی اقتصادی به این طرح نگاه کنید میبینید که بسیار مقرون به صرفه است:

this system costs you $300

این سیستم برای شما ۳۰۰ دلار هزینه در بر دارد

compared to the $20,000 surface tables, or anything like that.

در مقایسه با یک میزهای حساس به تماس ۲۰۰۰۰ دلاری, یا چیزی شبیه به آن رقمی ناچیز است.

Or maybe even the $2 mouse gesture system at that time was costing around $5,000?

یا حتی در مقایسه با سیستم ماوس حرکتی دو-دولاری

که در زمان خودش حدود ۵۰۰۰ دولار هزینه داشت؟

I showed that, at a conference, to President Abdul Kalam, at that time,

-- من این سیستم را در یک کنفرانس , با

به رئیس جمهور ابدول کلام نشان دادم,

and then he said, "OK, we should use this in Bhabha Atomic Research Centre

و او گفت: " بسیار خب , ما باید این سیستم را را در مرکز تحقیقات اتمی بابها

for some use of that."

مورد استفاده قرار دهیم. "

So I'm excited about how I can bring the technology to the masses

و من بسیار هیجان زده هستم که می‌توانم فن‌آوری های تکنولوژی را در اختیار توده مردم قرار دهم

rather than just keeping that technology in the lab environment.

به جای اینکه آنها فقط در محیط‌های آزمایشگاهی استفاده شود.

(Applause)

(تشویق)

CA: Based on the people we've seen at TED,

کریس اندرسن: بین افرادی که ما در تد دیده ایم،

I would say you're truly one of the two or three

باید بگویم که تو یکی از دو یا سه

best inventors in the world right now.

بهترین مخترعین در جهان هستی.

It's an honor to have you at TED.

این افتخاری است که تو یکی از اعضای تد هستی.

Thank you so much.

خیلی ممنون.

That's fantastic.

این بی‌نظیر است.

(Applause)

(تشویق)