Ziyah Gafić: Everyday objects, tragic histories

ضیا گافیک: اشیای روزمره، شرح حال های غم انگیز

Translator: Babak Azizafshari Reviewer: Amin Behshad

These are simple objects:

اینها اشیای ساده ای هستند:

clocks, keys, combs, glasses.

ساعت، کلید، شانه، عینک.

They are the things the victims of genocide in Bosnia

لوازمی که قربانیان نسل كشی در بوسنی؛

carried with them on their final journey.

در آخرین سفر خود به همراه داشتند.

We are all familiar with these mundane,

همه ما با این چیزها آشنا هستیم،

everyday objects.

لوازم روزمره.

The fact that some of the victims carried

این واقعیت که بعضی قربانیان

personal items such as toothpaste and a toothbrush

لوازم شخصی مانند خمیردندان و مسواک به همراه داشتند

is a clear sign they had no idea

علامت روشنی از این است که نمی دانستند

what was about to happen to them.

قراره چه اتفاقی برای آنها بیفته.

Usually, they were told that they were going to be

معمولاً به آنها گفته شده بود كه قراره

exchanged for prisoners of war.

با زندانیان جنگی مبادله شوند.

These items have been recovered

این اشیا

from numerous mass graves across my homeland,

از گورهای دسته جمعی متعدد در کشور من به دست آمده،

and as we speak, forensics are exhuming bodies

و در همین لحظه که صحبت می کنیم، پزشکی قانونی در حال نبش

from newly discovered mass graves,

گورهای دسته جمعی تازه پیدا شده،

20 years after the war.

۲۰ سال پس از جنگ است.

And it is quite possibly the largest ever discovered.

و این شاید بزرگترین گور دسته جمعی باشه که تا حالا پیدا شده.

During the four years of conflict

در طول چهار سال جنگ

that devastated the Bosnian nation in the early '90s,

که در اوایل دهه ۹۰، ملت بوسنی را از هم پاشید و

approximately 30,000 citizens, mainly civilians,

حدود ۳۰ هزار شهروند، عمدتاً غیرنظامی،

went missing, presumed killed,

مفقود و احتمالاً کشته شدند،

and another 100,000 were killed

و ۱۰۰هزار نفر دیگر هم

during combat operations.

در عملیات جنگی کشته شدند.

Most of them were killed

بیشتر آنها يا

either in the early days of the war

در روزهای اول جنگ

or towards the end of the hostilities,

یا در اواخر جنگ،

when U.N. safe zones like Srebrenica

هنگامی که مناطق تحت حفاظت سازمان ملل مانند سِربْرِنیتسا

fell into the hands of the Serb army.

به اشغال ارتش صرب درآمد، کشته شدند.

The international criminal tribunal

دادگاه جنایی بین المللی

delivered a number of sentences

احکامی برای جرایم ضد انسانی و نسل کشی صادر کرد.

for crimes against humanity and genocide.

احکامی برای جرایم ضد انسانی و نسل کشی صادر کرد.

Genocide is a systematic and deliberate

نسل کشی اقدامی برنامه ریزی شده و آگاهانه

destruction of a racial, political, religious

برای نابود ساختن یک گروه نژادی، سیاسی، مذهبی یا قومی است.

or ethnic group.

برای نابود ساختن یک گروه نژادی، سیاسی، مذهبی یا قومی است.

As much as genocide is about killing.

نسل کشی همان قدر که به کشتن مربوط میشه

It is also about destroying their property,

به از بین رفتن دارایی آنها،

their cultural heritage,

میراث فرهنگی شان،

and ultimately the very notion that they ever existed.

و در نهایت مفهوم اینکه اصلاً وجود داشته اند هم مربوط می شه.

Genocide is not only about the killing;

نسل کشی فقط به معنی کشتن نیست؛

it is about the denied identity.

به معنی انکار هویت است.

There are always traces —

همیشه رد بعضی چیزها هست--

no such thing as a perfect crime.

نه مثل ردهایی که در یک جنایت تمام عیار هست.

There are always remnants of the perished ones

همیشه چیزهایی از مرده ها باقی میمون

that are more durable than their fragile bodies

که از جسدهای فاسد شدنی اونها

and our selective and fading memory of them.

و خاطره گزینش شده و در حال محو آنها در ذهن ما با دوام تر هستن.

These items are recovered

این چیزها

from numerous mass graves,

از گورهای دسته جمعی بیشماری به دست آمده،

and the main goal of this collection of the items

و هدف اصلی از جمع آوری این اشیا،

is a unique process

کار منحصربه فرد

of identifying those who disappeared in the killings,

شناسایی افرادی است که در کشتارها ناپدید شدند،

the first act of genocide on European soil

اولین نسل کشی در خاک اروپا

since the Holocaust.

پس از هولوکاست.

Not a single body should remain undiscovered

حتی یک جسد نباید کشف نشده

or unidentified.

یا شناسایی نشده باقی بمونه.

Once recovered,

اشیایی که قربانیان در مسیر اعدام همراه خود داشتند پس از کشف،

these items that the victims carried with them

اشیایی که قربانیان در مسیر اعدام همراه خود داشتند پس از کشف،

on their way to execution

اشیایی که قربانیان در مسیر اعدام همراه خود داشتند پس از کشف،

are carefully cleaned, analyzed,

به دقت تمیز، بررسی،

catalogued and stored.

فهرست برداری و انبار می شوند.

Thousands of artifacts are packed in white plastic bags

هزاران شیء در کیسه های پلاستیکی سفید بسته بندی شده

just like the ones you see on CSI.

درست شبیه چیزهایی که در بررسی صحنه جنایت (سی اس آی، مجموعه تلویزیونی پرطرفدار آمریکایی) می بینید.

These objects are used as a forensic tool

این اشیا به عنوان ابزار پزشکی قانونی

in visual identification of the victims,

برای شناسایی بصری قربانیان به کار می روند،

but they are also used as very valuable forensic evidence

ولی کاربرد دیگر آنها به عنوان مدارک ارزشمند پزشکی قانونی

in the ongoing war crimes trials.

در دادگاه های در حال انجام جرایم جنگی است.

Survivors are occasionally called

گاهی بازماندگان

to try to identify these items physically,

برای شناسایی فیزیکی این اشیا فرا خوانده می شوند،

but physical browsing is extremely difficult,

ولی جستجوی فیزیکی، کار بسیار مشکل،

an ineffective and painful process.

كم بازده و دردناکی است.

Once the forensics and doctors and lawyers

وقتی پزشکی قانونی و وکلا

are done with these objects,

کارشان با این اشیا تمام شد،

they become orphans of the narrative.

آنها مثل بچه یتیم های داستان می شوند.

Many of them get destroyed, believe it or not,

بیشتر آنها از بین می روند، باور کنید یا نه،

or they get simply shelved,

یا فقط بایگانی می شوند،

out of sight and out of mind.

به دور از چشمها و به دور از یادها.

I decided a few years ago

چند سال پیش تصمیم گرفتم

to photograph every single exhumed item

از تک تک اشیای نبش قبر عکس بگیرم

in order to create a visual archive

تا بایگانی تصویری ایجاد کنم كه

that survivors could easily browse.

بازماندگان به راحتی بتوانند درون آن به جستجو بپردازند.

As a storyteller, I like to give back to the community.

من به عنوان راوی، دوست دارم دین خود را به جامعه ادا کنم.

I like to move beyond raising awareness.

دوست دارم فراتر از افزایش آگاهی حرکت کنم.

And in this case, someone may

و در این مورد، ممکن است کسی

recognize these items

این اشیا را بشناسد

or at least their photographs will remain

یا دست کم عکس آنها

as a permanent, unbiased and accurate reminder

به عنوان یک خاطره ماندنی، بدون اشتباه و دقیق

of what happened.

از آنچه رخ داده باقی خواهد ماند.

Photography is about empathy,

عکاسی هنر "همدلی" است،

and the familiarity of these items guarantee empathy.

و خودمانی بودن این اشیا، تضمین کننده این همدلی است.

In this case, I am merely a tool,

در این مورد، من تنها یک ابزار هستم،

a forensic, if you like,

یک مأمور قانون، اگر دوست دارید،

and the result is a photography that is as close

و نتیجه آن عکسی است که

as possible of being a document.

تا حد امکان به سند بودن نزدیک شده.

Once all the missing persons are identified,

وقتی همه افراد گمشده شناسایی شدند،

only decaying bodies in their graves

تنها جسد پوسیده آنها در قبر

and these everyday items will remain.

و این اشیای روزمره باقی خواهند ماند.

In all their simplicity,

این اشیا با همه سادگی خود،

these items are the last testament

آخرین مدارک به جا مانده

to the identity of the victims,

از هویت قربانیان هستند،

the last permanent reminder

آخرین خاطره ماندنی

that these people ever existed.

از اینکه این افراد وجود داشته اند.

Thank you very much.

بسیار متشکرم.

(Applause)

(تشویق)