Adam Ostrow: After your final status update

آدام اوسترو: پس از به هنگام کردن آخرین وضعیتتان

Translator: soheila Jafari Reviewer: Iraj Hosseini

By the end of this year,

تا پایان امسال،

there'll be nearly a billion people on this planet

نزدیک به یک میلیارد نفر بر روی این سیاره

that actively use social networking sites.

فعالانه از سایتهای شبکه های اجتماعی استفاده خواهند کرد.

The one thing that all of them have in common

یک چیزی که همه آنها به طور مشترک دارند

is that they're going to die.

این است که همه آنها خواهند مرد.

While that might be a somewhat morbid thought,

در حالی که ممکن است فکر وحشت آوری باشد،

I think it has some really profound implications

من فکر می کنم که این برخی مفاهیم خیلی عمیق دارد

that are worth exploring.

که ارزش جستجو دارند.

What first got me thinking about this

چیزی که برای اولین بار باعث شد که من در این مورد فکر کنم

was a blog post authored earlier this year by Derek K. Miller,

یک پست وبلاگ در اوایل سال جاری نوشته شده توسط درک ک. میلر (Derek K. Miller) بود،

who was a science and technology journalist

که یک روزنامه نگار علمی و فن آوری بود.

who died of cancer.

که در اثر سرطان جان باخت.

And what Miller did was have his family and friends write a post

و آنچه که میلر انجام داد این بود که خانواده و دوستان خود را وادار به نوشتن

that went out shortly after he died.

یک پست کرده بود که مدت کوتاهی پس از مرگ او ارسال شد.

Here's what he wrote in starting that out.

اینجا چیزی است که او برای شروع نوشته بود.

He said, "Here it is. I'm dead,

او گفت، "همین است. من مرده ام

and this is my last post to my blog.

و این آخرین پست من در وبلاگم هست.

In advance, I asked that once my body finally shut down

پیشاپیش، من می خواستم وقتی بدن من

from the punishments of my cancer,

از مجازات سرطانم خاموش شد،

then my family and friends publish this prepared message I wrote --

خانواده و دوستانم این پیام آماده شده را که من نوشته ام منتشر کنند --

the first part of the process

اولین قسمت از فرایند

of turning this from an active website to an archive."

تبدیل این سایت از یک وب سایت فعال به یک سایت آرشیو است."

Now, while as a journalist,

در حالی که به عنوان یک روزنامه نگار،

Miller's archive may have been better written

آرشیو میلر ممکن است بهتر نوشته شده

and more carefully curated than most,

و با دقت خیلی بیشتری از اکثریت مردم مواظبت شده باشد،

the fact of the matter is that all of us today

واقعیت این است که همه ما امروز

are creating an archive

در حال ایجاد یک آرشیو هستیم

that's something completely different

که چیزی کاملا متفاوت

than anything that's been created

از هر چیزی دیگری است که

by any previous generation.

توسط نسلهای قبلی ایجاد شده است.

Consider a few stats for a moment.

چند آمار را برای یک لحظه در نظر بگیرید.

Right now there are 48 hours of video

هم اکنون 48 ساعت ویدیو

being uploaded to YouTube every single minute.

در هر دقیقه در یوتوب (YouTube) آپلود می شود.

There are 200 million Tweets being posted every day.

200 میلیون پیام توییت (Tweets) هر روز ارسال می شود.

And the average Facebook user

و کاربران فیسبوک به طور متوسط

is creating 90 pieces of content each month.

90 قطعه مطلب هر ماه ایجاد می کنند.

So when you think about your parents or your grandparents,

زمانی که شما در مورد والدین و یا پدر بزرگ و مادر بزرگتان فکر می کنید،

at best they may have created

در بهترین حالت آنها ممکن است

some photos or home videos,

تعدادی عکس و یا فیلم های خانگی،

or a diary that lives in a box somewhere.

و یا یک دفتر خاطرات زندگی که در جایی در یک جعبه است را ایجاد کرده باشند.

But today we're all creating this incredibly rich digital archive

اما امروز ما همه در حال ایجاد این آرشیو فوق العاده غنی دیجیتالی هستیم

that's going to live in the cloud indefinitely,

که سالها پس از ما به طور نامحدود در

years after we're gone.

فضای اینترنت زندگی خواهد کرد.

And I think that's going to create some incredibly intriguing opportunities

من فکر می کنم که این در حال ایجاد فرصتهای فوق العاده جذابی

for technologists.

برای تکنولوژی است.

Now to be clear, I'm a journalist and not a technologist,

برای اینکه روشن تر شود، من یک روزنامه نگار هستم نه یک تکنولوژیست،

so what I'd like to do briefly

کاری که من میخواهم انجام دهم به طور مختصر

is paint a picture

اینه که یک تصویری از

of what the present and the future are going to look like.

اینکه حال و آینده چگونه خواهند بود را ارائه کنم.

Now we're already seeing some services

در حال حاضر ما می بینیم سرویسهایی

that are designed to let us decide

طراحی شده اند که به ما اجازه می دهند تا تصمیم بگیریم

what happens to our online profile and our social media accounts

پس از مرگمان، بر سر مشخصات آنلاین ما و رسانه های اجتماعیمان

after we die.

چه اتفاقی بیفتد.

One of them actually, fittingly enough,

در واقع یکی از آنها مرا

found me when I checked into a deli

در حالی که در یک رستوران درمیدان فورسکور (foursquare)

at a restaurant in New York

در نیویورک بودم

on foursquare.

یافت

(Recording) Adam Ostrow: Hello.

(پخش صدا) آدام اوسترو: سلام

Death: Adam?

مرگ: آدام؟

AO: Yeah.

آ. ا: بله.

Death: Death can catch you anywhere, anytime,

مرگ: مرگ می تواند تو را در هر زمان و هر جایی بگیرد،

even at the Organic.

حتی در رستوران ارگانیک.

AO: Who is this?

آ. ا: این کیه؟

Death: Go to ifidie.net

مرگ: برو به سایت "اگر من بمیرم" ifidie.net

before it's too late.

قبل از اینکه دیر بشود.

(Laughter)

(خنده تماشاگران)

Adam Ostrow: Kind of creepy, right?

آ. ا: یک جور وحشت آوره، درسته؟

So what that service does, quite simply,

خوب کاری که این سرویس انجام می دهد به طور ساده

is let you create a message or a video

اینه که به شما اجازه می دهد که یک پیغام یا ویدیو بسازید

that can be posted to Facebook after you die.

که بتواند بعد از مرگ شما در فیسبوک پست شود.

Another service right now

در حال حاضر سرویس دیگری هست

is called 1,000 Memories.

به نام 1000 خاطره.

And what this lets you do is create an online tribute to your loved ones,

این به شما اجازه می دهد که ستایش آنلاینی را برای کسانی که دوستشان دارید ایجاد کنید،

complete with photos and videos and stories

با عکس ها و فیلم ها و داستان ها آن را تکمیل کنید

that they can post after you die.

که پس از مرگ شما آنها می توانند آن را ارسال کنند.

But what I think comes next is far more interesting.

اما آنچه من فکر می کنم که بسیار جالب تر است بعدیست.

Now a lot of you are probably familiar with Deb Roy

بسیاری از شما احتمالا با دب روی (Deb Roy) آشنا هستید

who, back in March,

که در ماه مارس،

demonstrated how he was able to analyze more than 90,000 hours of home video.

نشان داد که چگونه او قادر به تجزیه و تحلیل بیش از 90000 ساعت ویدیوی خانگی بود.

I think as machines' ability

گمان کنم همانطور که توانایی ماشینها

to understand human language and process vast amounts of data

در درک زبان انسان و پردازش گسترده مقدار زیادی داده

continues to improve,

بهبود می یابد،

it's going to become possible

تجزیه و تحلیل کل محتوای یک زندگی

to analyze an entire life's worth of content --

امکان پذیر خواهد شد --

the Tweets, the photos, the videos, the blog posts --

پیامهای توییت، عکس ها، فیلم ها، پست های وبلاگ --

that we're producing in such massive numbers.

که ما در سطح بسیار گسترده ای در حال تولید آنها هستیم.

And I think as that happens,

گمان می کنم که زمانی که اون اتفاق بیافته،

it's going to become possible for our digital personas

برای شخصیتهای دیجیتالی مان ممکن خواهد شد تا مدتها پس از مرگمان

to continue to interact in the real world long after we're gone

همچنان با دنیای واقعی ارتباطشان را ادامه دهند

thanks to the vastness of the amount of content we're creating

به لطف مقدار زیادی از مطالبی که ما در حال ایجاد آنها هستیم

and technology's ability to make sense of it all.

و توانایی فن آوری که آنها را بفهمد.

Now we're already starting to see some experiments here.

ما همین الان شروع به دیدن بعضی از این تجربیات کرده ایم.

One service called My Next Tweet

سرویسی به نام توییت بعدی من (My Next Tweet)

analyzes your entire Twitter stream, everything you've posted onto Twitter,

تمام جریان پیامهای توییتر شما را، هر چیزی که شما بر روی توییتر پست کرده اید را تجزیه و تحلیل می کند،

to make some predictions as to what you might say next.

برای پیش بینی اینکه پیام بعدی شما در تویتر چه می تواند باشد.

Well right now, as you can see,

خوب، همانطور که می توانید ببینید،

the results can be somewhat comical.

نتیجه یک جورهایی می تواند خنده دار باشد.

You can imagine what something like this might look like

شما می توانید تصور کنید که یک چیزی شبیه این

five, 10 or 20 years from now

پنج، ده یا بیست سال دیگر

as our technical capabilities improve.

وقتی توانایی های فنی ما بهبود یابد چه شکلی خواهد شد.

Taking it a step further,

یک گام فراتر رویم،

MIT's media lab is working on robots

آزمایشگاه رسانه ای دانشگاه MIT بر روی روباتهایی کار می کند

that can interact more like humans.

که خیلی شبیه انسان تعامل می کنند

But what if those robots were able to interact

خوب اگر این رباتها قادر بودند

based on the unique characteristics of a specific person

بر پایه شخصیت منحصر بفرد یک فرد مشخص ارتباط برقرار کنند

based on the hundreds of thousands of pieces of content

بر پایه صدها هزار قطعه مطالبی

that person produces in their lifetime?

که شخص در طول عمر خود آنها را تولید می کند، چی می شد؟

Finally, think back to this famous scene

نهایتا، به صحنه مشهور

from election night 2008

از شب انتخابات سال ۲۰۰۸

back in the United States,

در ایالات متحده فکر کنید،

where CNN beamed a live hologram

که CNN یک هولوگرام (نوعی هنر در نورپردازی)

of hip hop artist will.i.am into their studio

از هنرمند هیپ هاپ به نام will.i.am در استودیو به صورت زنده مخابره کرد

for an interview with Anderson Cooper.

برای مصاحبه با آندرسون کوپر (Anderson Cooper).

What if we were able to use that same type of technology

چی می شد اگر ما قادر به استفاده از همان نوع فن آوری بودیم

to beam a representation of our loved ones into our living rooms --

برای نمایش هولوگرام عزیزانمان در اتاق نشیمن مان --

interacting in a very lifelike way

که خیلی شبیه شیوه زندگی شان با ما تعامل کنه

based on all the content they created while they were alive?

بر پایه همه مطالبی که آنها در طول زندگیشان ساخته بودند.

I think that's going to become completely possible

گمان کنم این کاملا ممکن شود

as the amount of data we're producing

زیرا میزان داده ای که ما در حال استفاده از آنها هستیم

and technology's ability to understand it

و توانایی تکنولوژی برای درک آن

both expand exponentially.

هر دو بصورت نمایی توسعه می یابند.

Now in closing, I think what we all need to be thinking about

برای جمع بندی، فکر می کنم چیزی که همه ما نیاز داریم راجع به آن فکر کنیم

is if we want that to become our reality --

این است که آیا ما می خواهیم این به واقعیت تبدیل شود --

and if so,

و اگر اینچنین است،

what it means for a definition of life and everything that comes after it.

این برای مفهوم زندگی و هر چه که بعد از آن می آید چه معنایی را می دهد.

Thank you very much.

بسیار سپاسگزارم.

(Applause)

(تشویق تماشاگران)