Matthew O'Reilly: "Am I dying?" The honest answer.

Translator: sann tint Reviewer: Myo Aung

I've been a critical care EMT for the past seven years in Suffolk County, New York.

New York၊ Suffolk County မှာ အရေးပေါ် စောင့်ရှောက်မှု EMT လုပ်တာ ၇ နှစ်ရှိပါပြီ

I've been a first responder in a number of incidents

ယဉ်မတော်တဆမှု ကနေ Sandy မုန်တိုင်းအထိ များပြားလှတဲ့

ranging from car accidents to Hurricane Sandy.

ဖြစ်ရပ်တွေမှာ ပထမဆုံးတုံ့ပြန်ရသူ ဖြစ်ဖူးပါတယ်

အများစုလိုပဲဆိုရင် သေခြင်းဟာခင်ဗျားရဲ့

If you are like most people, death might be

အကြီးမားဆုံး ကြောက်စရာတစ်ခု ဖြစ်ကောင်းဖြစ်မှာပါ

one of your greatest fears.

Some of us will see it coming.

တစ်ချို့က အဲဒါလာနေတာကို မြင်လိမ့်မယ်

Some of us won't.

တစ်ချို့ကျတော့ မမြင်ဘူးပေါ့

There is a little-known documented medical term

ဆေးဖက်ဆိုင်ရာဝေါဟာရ "သေမည့်ဆဲဆဲ" အခြေအနေနဲ့ ပတ်သက်ပြီး

called impending doom.

မှတ်တမ်းပြုစုထားမှု မရှိသလောက်ပါ။

It's almost a symptom.

အရိပ်အခြည်လောက်ပါပဲ။

အခြားဟာတွေလိုပဲ ဒီအရိပ်လက္ခဏာကို တုံ့ပြန်ဖို့

As a medical provider, I'm trained to respond

to this symptom like any other,

ဆေးဖက်ဝန်ထမ်းဖြစ်တာမို့ ကျင့်သားရထားသူပါ

so when a patient having a heart attack looks at me

နှလုံးရောဂါရှိသူက ကျွန်တော့ကိုကြည့်ပြီး

and says, "I'm going to die today,"

"ကျွန်တော် ဒီနေ့ သေတော့မှာလား"လို့မေးတော့

we are trained to reevaluate the patient's condition.

လူနာရဲ့အခြေအနေကို ပြန်ချင့်တွက်ဖို့ ကျင့်သားရနေပြီ

Throughout my career, I have responded

ကျွန်တော့ အလုပ်သက်တမ်းတ စ်လျှောက်မှာ

to a number of incidents where the patient

မိနစ်ပိုင်းလောက်ပဲ အသက်ရှင်နိုင်မယ့် သူတွေအတွက်

had minutes left to live

ကျွန်တော်ဘာမှမတတ်နိူင်တော့တဲ့

and there was nothing I could do for them.

လူနာတွေ အများအပြားကို တုံ့ပြန်ရခဲ့ဖူးတယ်။

With this, I was faced with a dilemma:

အဲဒါက ဘေးကျပ်နံကျပ်ဖြစ်စရာ ကိ္စစတစ်ခုပါပဲ။

Do I tell the dying that they are about to face death,

သေခါနီးလူနာကို သေရတော့မယ်လို့ ပြောရမလား၊

or do I lie to them to comfort them?

ဒါမှမဟုတ် သူတို့ကိုနှစ်သိမ့်ဖို့ ညာပြောရမလား

Early in my career, I faced this dilemma

အလုပ် အစပိုင်းတုန်းကတော့ ဒီဘေးကျပ်နံကျပ်ကိစ္စမျိုးကို

by simply lying.

လိမ်ပြောပြီးတော့

I was afraid.

ရင်ဆိုင်မိခဲ့ပါတယိဗျာ။

I was afraid if I told them the truth,

သူတို့ကို အမှန်ပြောပြလိုက်ရင် သူတို့တွေ

that they would die in terror, in fear,

ကြောက်ရွံ့ထိတ်လန့်ပြီး ဘဝရဲ့နောက်ဆုံး ကာလတွေကို

just grasping for those last moments of life.

ဆုပ်ကိုင်ရင်း သေသွားမှာကို စိုးရွံ့မိခဲ့တယ်။

That all changed with one incident.

အဖြစ်အပျက်တစ်ခုကြောင့် အဲဒါ ပြောင်းလဲသွားခဲ့ပါတယ်။

Five years ago, I responded to a motorcycle accident.

လွန်ခဲ့တဲ့၅နှစ်က ဆိုင်ကယ်တိုက်မှုတစ်ခုကို တုံ့ပြန်ခဲ့ရတယ်။

The rider had suffered critical, critical injuries.

စီးသူကအရမ်းဆိုးဝါးတဲ့ ဒဏ်ရာတွေကို ခံစားနေခဲ့ရတာပါ

As I assessed him, I realized that there was nothing

သူ့ကိုတွက်ကြည့်လိုက်တော့ သူ့အတွက်

that could be done for him,

ဘာမှ လုပ်မပေးနိူင်တာ သဘောပေါက်လိုက်တယ်။

and like so many other cases, he looked me in the eye

အခြားများစွာသော ဖြစ်စဉ်တွေလိုပါပဲ သူက ကျွန်တော့ မျက်လုံးဆီကိုကြည့်ပြီး

and asked that question: "Am I going to die?"

ဒီမေးခွန်းမေးတယ် "ကျွန်တော်သေတော့မှာလား" တဲ့

In that moment, I decided to do something different.

ဒီအခိုက်မှာ တစ်မျိုးတစ်ဖုံ လုပ်ကိုင်ဖို့ ကျွန်တော် ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်

I decided to tell him the truth.

သူ့ကို အမှန်အတိုင်း ပြောပြဖို့ပါ။

I decided to tell him that he was going to die

သူ့ကို အမှန်အတိုင်း ပြောပြဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ကာ သူဟာသေတော့မယ်

and that there was nothing I could do for him.

သူ့အတွက် ကျွှန်တော်ဘာမှ လုပ်မပေးနိူင်တော့ဘူးလို့ပါ

His reaction shocked me to this day.

သူရဲ့တုံ့ပြန်မှုက ကျွန်တော့ကို ချောက်ခြားသွားစေခဲ့ပါတယ်

He simply laid back and had a look

သူဟာ နောက်ကို လှဲချလိုက်ပြီး

of acceptance on his face.

သူ့မျက်နှာပြင်ကျတော့ လက်ခံတဲ့ပုံမျိုး ပေါက်နေတယ်

He was not met with that terror or fear

သူကြည့်ရတာ ကျွန်တော် ထင်မှတ်နေခဲ့တဲ့

that I thought he would be.

ကြောက့်ရွံမှု ဒါမှမဟုတ် ခြောက်ြခားမှုတွေ သူမရင်ဆိုင်ခဲ့ရပါဘူး။

He simply laid there, and as I looked into his eyes,

သူဟာ လှဲနေခဲ့တယ် သူ့မျက်လုံးတွေကို ကြည့်လိုက်တော့

I saw inner peace and acceptance.

အတွင်းစိတ်ငြိမ်းချမ်းမှုနဲ့ လက်ခံမှုကိုတွေ့လိုက်ရတယ်

From that moment forward, I decided

ဒီနောက်မှာ သေခါနီးလူကို အလိမ်အညာတွေနဲ့

it was not my place to comfort the dying with my lies.

အဲဒီအချိန်ကစလို့ ဖြေသိမ့်ဖို့ဟာ ကျွန်တော့ အလုပ်မဟုတ်ဘူးလို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။

နောက်ဆုံးကာလထဲမှာ ရှိနေကြတဲ့လူနာတွေကို၊

Having responded to many cases since then

အဲဒီနောက်ပိုင်းမှာ အလားတူအဖြစ်မျိုးတွေကို တုံ့ပြန်လာခဲ့ရရာ

where patients were in their last moments

and there was nothing I could do for them,

သူတို့အတွက် ကျွန်တော် ဘာမှမတတ်နိူင်တဲ့ အချိန်မျိုးမှာ

in almost every case,

ဖြစ်စဉ်အားလုံးနီးပါးတိုင်းထဲမှာ

they have all had the same reaction to the truth,

သူတို့အားလုံးက အမှန်တရားကို တုံ့ပြန်မှုကတော့ အတူတူပါပဲ

of inner peace and acceptance.

အတွင်းစိတ်ငြီမ်းချမ်းခြင်းနဲ့ လက်ခံခြင်းပါ

In fact, there are three patterns

တကယ်တော့ ဒီဖြစ်စဉ်တွေမှာ

I have observed in all these cases.

ကျွန်တော် သတိထားမိတဲ့ ပုံစံ ၃ မျိုးရှိပါတယ်။

The first pattern always kind of shocked me.

ပထမပုံစံက ကျွန်တော့ကို အမြဲထိတ်လန့်စေပါတယ်

Regardless of religious belief or cultural background,

ဘာသာ​ရေးယုံကြည်မှု (ဝါ) ယဉ်ကျေးမူနောက်ခံ ဘယ်လိုပဲရှိရှိ

there's a need for forgiveness.

ခွင့်လွတ်ပေးချင်တဲ့ လိုအပ်ချက် တစ်ရပ်ရှိပါတယ်

Whether they call it sin

ဒါကို ဒုစရိက်ပဲခေါ်ခေါ်

or they simply say they have a regret,

ဒါမှမဟုတ် နောင်တရမှု ဆိုဆို

သူတို့ရဲ့အပြစ်မျိုးကို နေရာတိုင်းမှာ တွေ့နိုင်တယ်။

their guilt is universal.

တစ်ခါက နှလုံးရောဂါ အကြီးအကျယ်ဖြစ်နေတဲ့

I had once cared for an elderly gentleman

သက်ကြီး လူကြီးလူကောင်းတစ်ယောက်ကို ပြုစုစောင့်ရှောက်ခဲ့ဖူးတယ်

who was having a massive heart attack.

As I prepared myself and my equipment

သူ့ရဲ့ဖြစ်အံ့ဆဲ နှလုံးရပ်တန့်မှုအတွက်

for his imminent cardiac arrest,

ကိုယ့်ကိုယ်ကိုနဲ့ ကိရိယာတွေကို ပြင်ဆင်နေတုန်း

I began to tell the patient of his imminent demise.

လူနာအား ရင်ဆိုင်ရတော့မယ့်သေခြင်း အကြောင်းကို စပြောမိလိုက်တယ်

He already knew by my tone of voice and body language.

ကျွန်တော့ အသံအနေအထားနဲ့ ကိုယ်ဟန် အမူအရာအရ သူကသိနေပါပြီ

As I placed the defibrillator pads on his chest,

သူ့ရင်ဘတ်ပေါ် နှလုံးရှော့ရိုက်တဲ့ အပြားကို တင်ပေးလိုက်ကာ

prepping for what was going to happen,

နောက်ဖြစ်လာမယ့်ဟာကို ပြင်ဆင်နေစဉ်

he looked me in the eye and said,

ကျွန်တော့မျက်လုံးကိုကြည့်ပြီး သူပြောလိုက်တာက

"I wish I had spent more time with my children and grandchildren

"အချိန်ကို ကိုယ့်အတွက် သုံးခဲ့မှုအစား

instead of being selfish with my time."

ငါ့မြေးလေးတွေ၊ သားလေးတွေနဲ့ ပိုပြီး ကုန်ဆုံးချင်လိုက်တာ" တဲ့လေ

Faced with imminent death,

ရှောင်လွဲမရနိုင်တဲ့ သေခြင်းတရားနဲ့ ရင်ဆိုင်လိုက်ရတော့

all he wanted was forgiveness.

သူလိုချင်တာက ခွင့်လွတ်မှုပါပဲ။

The second pattern I observe

ကျွန်တော်လေ့လာမိတဲ့ ဒုတိယပုံစံကတော့

is the need for remembrance.

သတိရမှုအတွက် လိုအပ်ချက်ပါ။ ။

Whether it was to be remembered in my thoughts

ကျွန်တော့အတွေးထဲမှာ သတိရဖို့ပဲဖြစ်ဖြစ်

or their loved ones', they needed to feel

သူတို့ချစ်တဲ့လူတွေရဲ့ အတွေးများထဲမှာဖြစ်ဖြစ်

that they would be living on.

သူတို့ဆက်ပြီး ရှင်သန်နေဦးမှာကို ခံစားမိဖို့လိုပါတယ်။

There's a need for immortality

သူတို့ချစ်ကြသူတွေရဲ့ ၊ ဒါမှမဟုတ် ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်၊ ကျွန်တော့အဖွဲ့သားတွေရဲ့

within the hearts and thoughts of their loved ones,

နှလုံးသားတွေထဲမှာ၊ အတွေးတွေထဲမှာ

myself, my crew, or anyone around.

သူတို့ ထာဝရ အသက်ရှင်လျက် ရှိနေမှာကို သူတို့ လိုအပ်ပါတယ်။

Countless times, I have had a patient look me in the eyes

ကျွန်တော့မျက်လုံးတွေကိုကြည့်ပြီး "ကျုပ်ကို သတိရမှာလား"လို့

and say, "Will you remember me?"

မေးတဲ့ လူနာကို ကျွန်တော့မှာ ကြုံတွေ့ခဲ့ရတာ အကြိမ်ကြိမ်ပါပဲ။

The final pattern I observe

လေ့လာမိတဲ့ နောက်ဆုံးပုံစံကတော့ ကျွန်တော့ကို

always touched me the deepest, to the soul.

နှလုံးသားကို အသဲကို အနက်ရှိုင်းဆုံး ထိခိုက်စေခဲ့ပါတယ်

The dying need to know that their life had meaning.

သေခါနီးလူတွေဟာ သူတို့ဘဝဟာ အဓိပ္ပါယ်ရှိခဲ့တာကို သိဖို့လိုပါတယ်

They need to know that they did not waste their life

အဓိပ္ပါယ်မဲ့ လုပ်ရပ်တွေမှာ သူတို့ဘဝ မဖြုန်းတီးခဲ့ဘူး

on meaningless tasks.

ဆိုတာကို သိဖို့လိုပါတယ်

This came to me very, very early in my career.

အဲဒါကိုတော့ ကျွန်တော့အလုပ်သက်တမ်း ခပ်စောစောပိုင်းမှာ နားလည်လာခဲ့တာပါ

I had responded to a call.

ဖုန်းခေါ်လာတာ တစ်ခုကိုဖြေလိုက်တယ်။

There was a female in her late 50s

ကားတစ်စီးထဲမှာ အပြင်းအထန် ပိညှပ်ခံနေရတဲ့

severely pinned within a vehicle.

အသက် ၅၀ နှောင်းပိုင်း မိန်းမတစ်ယောက်ပါ။

She had been t-boned at a high rate of speed,

သူမဟာ မြင့်မားတဲ့အဟုန်နဲ့ ဘေးမှ အတိုက်ခံခဲ့ရတာပါ

critical, critical condition.

သေရေးရှင်ရေး ပြင်းထန်လှတဲ့ အခြေအနေမှာပါ။

As the fire department worked to remove her from the car,

သူမကို မီးသတ်ဌာနက ကားထဲကဆွဲထုတ်တုန်း၊

I climbed in to begin to render care.

ကျွန်တော် သူ့ကိုစပြီးပြုစုဖိဖို့ အထဲကို ဝင်လိုက်တယ်။

As we talked, she had said to me,

ကျွန်တော်တို့ စကားပြောတုန်း သူမပြောလိုက်တာက

"There was so much more I wanted to do with my life."

"ကျွန်မ ဘဝမှာလုပ်ချင်တာတွေ အများကြီးရှိသေးတယ်" တဲ့

She had felt she had not left her mark on this Earth.

ကမ္ဘာပေါ်မှာ သူမရဲ့အမှတ်အသား မချန်ခဲ့ရသေးဘူးလို့ ခံစားနေရတယ်။

As we talked further, it would turn out

နောက်ထပ်ပြီး ပြောတော့ သူမဟာ

that she was a mother of two adopted children

မွေးစာကလေး၂ယောက်ရဲ့ အမေဖြစ်နေတယ်။

who were both on their way to medical school.

၂ယောက်စလုံးက ဆေးကျောင်း တက်တော့မှာလေ။

Because of her, two children

သူမသာ မရှိခဲ့ရင်

had a chance they never would have had otherwise

အဲဒီကလေး၂ယောက် ဆေးကျောင်းကို

and would go on to save lives in the medical field

တက်နိင်ခဲ့လို့ ဆရာဝန်တွေအဖြစ်နဲ့

as medical doctors.

အသက်တွေကို ကယ်နိူင်ခဲ့မှာ မဟုတ်ဘူးလေ။

It would end up taking 45 minutes

သူမကို ကားထဲက ဆွဲထုတ်ဖို့

to free her from the vehicle.

၄၅ မိနစ်ကြာခဲ့တယ်။

However, she perished prior to freeing her.

ဒါပေမဲ့ သူမကို မထုတ်နိုင်သေးခင် ဆုံးသွားခဲ့တယ်။

ရုပ်ရှင်တွေထဲမှာ ခင်ဗျားတို့လည်း တွေ့မြင်ခဲ့ကြမှာ ဆိုတာယုံပါတယ်

I believed what you saw in the movies:

when you're in those last moments

အပြင်းအထန်ထိတ်လန့်ရတဲ့ အဲဒီနောက်ဆုံးကာလတွေမျိုး

that it's strictly terror, fear.

မြင်ခဲ့ကြရမှာပါ။

I have come to realize, regardless of the circumstance,

ကျွန်တော်နားလည်လိုက်တာက အခြေအနေတွေက ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ်

it's generally met with peace and acceptance,

အများအားဖြင့် ငြိမ်းချမ်းခြင်းနဲ့ လက်ခံခြင်းကို တွေ့ရပါတယ်၊

that it's the littlest things, the littlest moments,

ဒါက မပြောပလောက်တာလေးတွေ၊ မပြောပလေက်တဲ့ ကာလလေးတွေပါ။

the littlest things you brought into the world

လောကထဲကို ခင်ဗျားယူလာတဲ့ မဖြစ်စလောက်လေးတွေဟာ ခင်ဗျားကို

that give you peace in those final moments.

ဒီနောက်ဆုံး တဒင်္ဂလေးတွေမှာ ငြိမ်းချမ်းမှုကို ပေးတယ်ဆိုတာပါ။

Thank you.

ကျေးဇူးတင်ပါတယ်

(Applause)

(လက်ခုပ်သံများ)