The disarming case to act right now on climate change | Greta Thunberg

Translator: Akinori Oyama Reviewer: Peter van de Ven

Translator: Willy Mandrake Reviewer: sann tint

When I was about eight years old,

ကျွန်မ အသက် ၈နှစ်တုန်းက စပြီး

I first heard about something called climate change or global warming.

ရာသီဥတုပြောင်းလဲမှု သို့ ကမ္ဘာကြီး ပူနွေးလာမူဆိုတာကို စကြားခဲ့တယ်။

Apparently, that was something humans had created by our way of living.

ကြည့်ရတာတော့ လူတွေနေထိုင်မူ ပုံစံကြောင့် ဖြစ်လာတဲ့ပုံ

I was told to turn off the lights to save energy

ကျွန်မကို စွမ်းအင်ချွေတာဖို့ မီးတွေပိတ်ခိုင်းတယ်။

and to recycle paper to save resources.

သဘာဝအရင်းအမြစ်တွေချွေတာဖို့ စက္ကူတွေ ပြန်သုံးခိုင်းတယ်။

I remember thinking that it was very strange

ကျွန်မ အရမ်းထူးဆန်းတယ် လို့ထင်တာမှတ်မိသေးတယ်....

that humans, who are an animal species among others,

သက်ရှိမျိုးစိတ်တွေကြားမှာ လူတွေက

could be capable of changing the Earth's climate.

ကမ္ဘာ့ ရာသီဥတုကိုတောင် ပြောင်းနိုင်တယ်ဆိုပြီး။

Because if we were, and if it was really happening,

တကယ်သာ အဲ့တာ ဖြစ်နေတာအမှန်ဆိုရင်

we wouldn't be talking about anything else.

ကျွန်တော်တို့တွေ တခြားကိစ္စ တွေပြောနေတာမှာ မဟုတ်ဘူး။

As soon as you'd turn on the TV, everything would be about that.

တီဗွီဖွင့်လိုက်တာနဲ့ တွေ့သမျှဟာတွေက အဲ့အကြောင်းပဲဖြစ်နေမှာ။

Headlines, radio, newspapers,

သတင်းခေါင်းစီးကြီးတွေ၊ ရေဒီယို၊ သတင်းစာတွေ

you would never read or hear about anything else,

တခြားအကြောင်းတွေ ဖတ်ရကြားရမှာ မဟုတ်ဘူး..

as if there was a world war going on.

ကမ္ဘာစစ်ဖြစ်နေသလိုပဲ နေမှာ..

But no one ever talked about it.

တကယ်က ဘယ်သူမှ ပြောမနေဘူး။

If burning fossil fuels was so bad that it threatened our very existence,

ရုပ်ကျွင်းလောင်စာတွေသုံးတာ ဆိုးလွန်းလို့ ကျွန်တော်တို့ ဖြစ်တည်မှုကိုခြိမ်းခြောက်ရင်

how could we just continue like before?

ဘာလို့အရင်လိုပဲ ဆက်လုပ်နေကြလဲ။

Why were there no restrictions?

ဘာလို့ တားဆီးမှုတွေ မရှိတာလဲ။

Why wasn't it made illegal?

ဘာလို့ တရားမဝင်ဘူးလို့ မသတ်မှတ်တာလဲ။

To me, that did not add up.

ကျွန်မတော့ နားမလည်ဘူး။

It was too unreal.

အရမ်းကို မယုံနိုင်စရာပဲ။

So when I was 11, I became ill.

ဒါနဲ့ ကျွန်မ အသက် ၁၁နှစ် ရောက်တော့ နေမကောင်းဖြစ်လာတယ်။

I fell into depression,

စိတ်ဓာတ် ထိုးကျတယ်။

I stopped talking,

စကားမပြောတော့ဘူး။

and I stopped eating.

စားလည်းမစားတော့ဘူး။

In two months, I lost about 10 kilos of weight.

၂လအတွင်း ၁၀ကီလိုလောက် ဝိတ်ကျသွားတယ်။

Later on, I was diagnosed with Asperger syndrome,

နောက်တော့ ကျွန်မမှာ Asperger syndrome

OCD and selective mutism.

OCD နဲ့ selective mutism တွေရှိနေတာ သိရတယ်။

That basically means I only speak when I think it's necessary -

အဓိပ္ပါယ်ကတော့ ကျွန်မ စကားပြောဖို့ လိုတယ်ထင်မှပဲ စကားပြောတယ်ဆိုတာပဲ။

now is one of those moments.

အခုက အဲ့လိုပြောဖို့ လိုအပ်တဲ့အချိန်ပဲ။

(Applause)

(လက်ခုပ်သံများ)

For those of us who are on the spectrum,

ကျွန်မတို့လို စိတ်အခြေအနေရှိသူတွေအတွက်တော့

almost everything is black or white.

အရာအားလုံးနီးပါးက အဖြူနဲ့ အမည်းပဲ။

We aren't very good at lying,

ကျွန်မတို့က လိမ်တာလည်း မတော်ဘူး။

and we usually don't enjoy participating in this social game

လူမှုဆက်ဆံရေးကစားပွဲတွေမှာလည်း မပျော်ဘူး။

that the rest of you seem so fond of.

ကျန်တဲ့သင်တို့အားလုံး နှစ်သက်ပုံရတယ်နော်။

(Laughter)

(ရယ်သံများ)

I think in many ways that we autistic are the normal ones,

ကျွန်မတို့ autistic တွေက ပိုပြီးတော့ ပုံမှန်သဘာဝကျပြီး

and the rest of the people are pretty strange,

ကျန်တဲ့လူတွေက တော်တော်ထူးဆန်းတယ်လို့ထင်တယ်။

(Laughter)

(ရယ်သံများ)

especially when it comes to the sustainability crisis,

အထူးသဖြင့် ရေရှည်ရှင်သန် နိုင်ရေး ပြဿနာ မှာပေါ့။

where everyone keeps saying climate change is an existential threat

လူတိုင်းက ရာသီဥတုပြောင်းလဲမှုကြီးက ကျွန်မတို့ဖြစ်တည်မှု ခြိမ်းခြောက်နေတဲ့

and the most important issue of all,

အရေးအကြီးဆုံးကိစ္စဖြစ်နေတာတောင်

and yet they just carry on like before.

ကျန်တဲ့လူတွေက ဘာမှမဖြစ်သလို ဆက်လုပ်နေကြတယ်။

I don't understand that,

ကျွန်မတော့ နားမလည်ဘူး။

because if the emissions have to stop,

မီးခိုးတွေထွက်နေတာရပ်မှရမယ်ဆိုရင်

then we must stop the emissions.

ကျွန်မတို့တွေ မီးခိုးထွက်နေတာ ရပ်ရမယ်။

To me that is black or white.

ကျွန်မအတွက်တော့ အဖြူ(သို့) အမည်းပဲ။

There are no gray areas when it comes to survival.

ရှင်သန်ဖို့အတွက်မှာ မီးခိုးရောင် မရှိဘူး။

Either we go on as a civilization or we don't.

ကျွန်မတို့ လူအဖွဲ့အစည်းအနေနဲ့ ဆက်ရှိမယ်နဲ့ မရှိဘူးပဲ။

We have to change.

ကျွန်မတို့တွေ ပြောင်းဖို့လိုတယ်။

Rich countries like Sweden need to start reducing emissions

ဆွီဒင်လို ချမ်းသာတဲ့နိုင်ငံတွေက မီးခိုးထွက်နေတာတွေ စတင်လျော့ချဖို့လိုတယ်။

by at least 15 percent every year.

နှစ်စဉ် ၁၅ ရာခိုင်နှုန်း ဆိုတာအနည်းဆုံးပဲ။

And that is so that we can stay below a two-degree warming target.

ဒါက ကမ္ဘာကြီးပူနွေးမှု သတ်မှတ်ချက် ၂ ဒီဂရီအောက်မှာ နေနိုင်ဖို့ပါ။

Yet, as the IPCC have recently demonstrated,

ဒါပေမယ့် IPCC က များမက​ကြာ ခင်က သရုပ်ပြခဲ့သလို

aiming instead for 1.5 degrees Celsius

ဒီအစား သတ်မှတ်ချက် ၁.၅ ဒီဂရီ ထားခြင်းက

would significantly reduce the climate impacts.

ကမ္ဘာရာသီဥတုထိခိုက်မှုကို သိသိသာသာလျော့ချနိုင်လိမ့်မယ်။

But we can only imagine what that means for reducing emissions.

ဒါပေမဲ့ မီးခိုးထွက်တာလျှော့ဖို့ဆိုတာ စိတ်ကူးပဲ ယဉ်လို့ရတယ်။

You would think the media and every one of our leaders

မီဒီယာတွေနဲ့ ခေါင်းဆောင်တိုင်းက တစ်ခြားအကြာင်းမပြောပဲ

would be talking about nothing else,

ဒီအကြောင်းပဲ ပြောနေမယ်လို့ သင်ထင်မိမယ်။

but they never even mention it.

ဒါပေမဲ့ သူတို့အရေးတောင် မလုပ်ဘူး။

Nor does anyone ever mention

တခြားဘယ်သူမှလည်း မပြောကြတာက

the greenhouse gases already locked in the system.

စနစ်ထဲမှာ ပိတ်မိနေနှင့်တဲ့ ဖန်လုံအိမ်ဓာတ်ငွေ့တွေအကြောင်း၊

Nor that air pollution is hiding a warming

ရုပ်ကြွင်းလောင်စာတွေကို မီးရှို့တာ ရပ်လိုက်တဲ့အခါ

so that when we stop burning fossil fuels,

လေထုညစ်ညမ်းမှုက ပူနွေးလာမှုကို ဆက်ဖုံးထားမှာ မဟုတ်တဲ့ အကြောင်း၊

we already have an extra level of warming

ကျွန်တော်တို့တွေ တစ်ဆင့်ပိုပူနေနှင့် ပြီးပါပြီ၊

perhaps as high as 0.5 to 1.1 degrees Celsius.

၀.၅ ကနေ ၁.၁ ဒီဂရီ ဆဲလ်စီးရက် လောက်အထိပေါ့။

Furthermore does hardly anyone speak about the fact

ပြီးတော့ ဘယ်သူမှပြောမနေကြတဲ့ နောက်တစ်ချက်က

that we are in the midst of the sixth mass extinction,

နေ့စဉ် မျိုးသုဉ်းပျောက်ကွယ်နေတဲ့ မျိုးစိတ်ပေါင်း ၂၀၀ လောက်နဲ့အတူ

with up to 200 species going extinct every single day,

ကျွန်မတို့ဟာ ဆဌမ အစုလိုက် မျိုးသုဉ်း ပျောက်ကွယ်မှုကြီးရဲ့ အလယ်မှာဆိုတာပါ။

that the extinction rate today

ယနေ့ မျိုးသုဉ်းပျောက်ကွယ်နှုန်းက

is between 1,000 and 10,000 times higher

ပုံမှန်လို့ ယူဆလို့ရတာထက်

အဆ ၁၀၀၀ ကနေ ၁၀၀၀၀ လောက်ထိပိုများနေတယ်ဆိုတာပါ။

than what is seen as normal.

Nor does hardly anyone ever speak about the aspect of equity or climate justice,

နောက် ဘယ်သူမှသိပ်မပြောသလောက်က ညီမျှမှုရှုထောင့်နဲ့ ရာသီဥတု တရားမျှတမှု။

clearly stated everywhere in the Paris Agreement,

တစ်ကမ္ဘာလုံးလိုက်နာ ကျင့်သုံးဖို့ လုံးဝလိုတယ်ဆိုတာ

which is absolutely necessary to make it work on a global scale.

ပါရီသဘောတူညီမှုမှာ ရှင်းရှင်းလင်းလင်း ပြောထားပြီးသားပါ။

That means that rich countries

ဆိုထားတာက ချမ်းသာတဲ့နိုင်ငံတွေက

need to get down to zero emissions within 6 to 12 years,

ဒီနေ့မီးခိုးထွက်နှုန်းအနေနဲ့အတူ မီးခိုးထွက်နေတာတွေ ၆နှစ်ကနေ၁၂နှစ်အတွင်း

with today's emission speed.

သုညအထိလျော့ဖို့လိုတာပါ။

And that is so that people in poorer countries

ဆောက်ပြီးသား အခြေခံ အဆောက်အအုံတွေ တည်ဆောက်ရင်း

can have a chance to heighten their standard of living

ပိုဆင်းရဲတဲ့နိုင်ငံကလူတွေ

by building some of the infrastructure that we have already built,

လူနေမှုအဆင့်အတန်းမြှင့်ဖို့ အခွင့်အလမ်းရရှိဖို့ပါ။

such as roads, schools, hospitals,

ဥပမာ လမ်းတို့၊ ကျောင်းတို့၊ ဆေးရုံတို့

clean drinking water, electricity, and so on.

သောက်ရေသန့်တို့၊ လျှပ်စစ်မီးတို့ အစရှိသဖြင့်ပါ။

Because how can we expect countries like India or Nigeria

အကြောင်းက ကျွန်မတို့တွေ ဘယ်လိုလုပ်ပြီး

အိန္ဒိ ယတို့၊ နိုင်ဂျီးရီးယား တို့လိုနိုင်ငံတွေကို

ရာသီဥတုအရေးပေါ်အခြေအနေကို ဂရုစိုက်ခိုင်းနိုင်မှာလဲ။

to care about the climate crisis

if we who already have everything don't care even a second about it

ကျွန်မတို့လို အရာရာရှိပြီးသားသူတွေတောင် ဒီကိစ္စကိုရော

ပါရီသဘောတူညီချက်ကို ပေးထားတဲ့ကတိတွေပါ တစ်စက္ကန့်လေးတောင် ဂရုမစိုက်နိုင်မှတော့

or our actual commitments to the Paris Agreement?

So, why are we not reducing our emissions?

ဒါဆို ဘာလို့ ကျွန်မတို့တွေ မီးခိုးထွက်တာတွေ မလျော့ကြသေးတာလဲ

Why are they in fact still increasing?

ဘာလို့ ထပ်တောင်တိုးနေကြသေးတာလဲ

Are we knowingly causing a mass extinction?

သိသိကြီးနဲ့ အစုလိုက် အပြုံလိုက်

မျိုးသုန်းပျောက်ကွယ်မှုကြီးတွေ ဖြစ်နေစေတာလား

Are we evil?

ကျွန်မတို့က မကောင်းဆိုးဝါးတွေလား။

No, of course not.

မဟုတ်ပါဘူး။ ဘယ်ဟုတ်လိမ့်မလဲ။

People keep doing what they do

လူတွေက လုပ်နေကျကိစ္စတွေ ဆက်လုပ်နေတယ်ဆိုတာက

because the vast majority doesn't have a clue

အများစုက ကျွန်မတို့နေ့စဥ်ဘဝရဲ့ တကယ့်အကျိုးဆက်တွေကို

about the actual consequences of our everyday life,

နည်းနည်းမှ မသိကြလို့ရယ်၊

and they don't know that rapid change is required.

လျှင်မြန်စွာ ပြောင်းလဲဖို့ လိုအပ်တယ် ဆိုတာတို့ကို မသိကြလို့ ဖြစ်တယ်။

We all think we know, and we all think everybody knows,

ကျွန်မတို့က သိတယ်ထင်ကြတယ်၊ လူတိုင်းလည်းသိတယ်လို့ထင်ကြတယ်။

but we don't.

ဒါပေမယ့် မသိကြဘူး။

Because how could we?

အကြောင်းက ဘယ်လိုလို့ သိနိုင်မှာလဲ။

If there really was a crisis,

တကယ်သာအရေးပေါ်အခြေအနေဆိုရင်

and if this crisis was caused by our emissions,

အဲ့အရေးပေါ်အခြေအနေက ကျွန်မတို့ရဲ့မီးခိုးတွေကြောင့်သာဆိုရင်

you would at least see some signs.

လက္ခဏာအနည်းငယ်တော့ တွေ့ရမှာပေါ့။

Not just flooded cities, tens of thousands of dead people,

ရေလျှံနေတဲ့ မြို့တွေတင်မကဘဲ ထောင်သောင်းချီတဲ့လူသေတွေ၊

and whole nations leveled to piles of torn down buildings.

တစ်စစီပြိုလဲကျနေတဲ့အဆောက်အဦးအုတ်ပုံတွေနဲ့ ပြားပြားဝပ်နေတဲ့ နိုင်ငံတွေ၊

You would see some restrictions.

တားမြစ်မှုတွေလည်းတွေ့ရမှာပေါ့။

But no.

ဒါပေမယ့် အဲ့လိုမဟုတ်ဘူး။

And no one talks about it.

ဘယ်သူမှပြောမနေကြဘူး

There are no emergency meetings, no headlines, no breaking news.

အရေးပေါ်အစည်းအဝေးတွေ၊ ခေါင်းကြီးသတင်းတွေ၊ အရေးပေါ်သတင်းတွေလည်း ရှိမနေဘူး။

No one is acting as if we were in a crisis.

ဘယ်သူမှလည်း အရေးပေါ်အခြေနေထဲ ရောက်နေသလို ဖြစ်မနေဘူး။

Even most climate scientists or green politicians

ရာသီဥတုသိပ္ပံပညာရှင်နဲ့ စိမ်းလန်းရေး နိုင်ငံရေးသမား အများစုတောင်

keep on flying around the world, eating meat and dairy.

လေယာဥ်တွေနဲ့ကမ္ဘာပတ်တုန်း၊ အသားနဲ့ နို့ထွက်ပစ္စည်းတွေ စားနေကြတုန်း။

If I live to be 100, I will be alive in the year 2103.

ကျွန်မ အသက် ၁၀၀ ထိနေမယ်ဆိုရင် ၂၁၀၃ ခုနှစ်အထိရှိနေဦးမယ်။

When you think about the future today, you don't think beyond the year 2050.

ဒီနေ အနာဂါတ်အကြောင်းကို စဥ်းစားရင် ၂၀၅၀ခုနှစ်ကျော်အောင် မစဥ်းစားကြဘူး။

By then, I will, in the best case, not even have lived half of my life.

ဒီအတိုင်းသာဆိုရင်အကောင်းဆုံးအခြေနေမှာတောင် ကျွန်မ သက်တမ်းတစ်ဝက်တောင်နေရမှာ မဟုတ်ဘူး။

What happens next?

ဘာတွေ ဆက်ဖြစ်မှာလဲ။

The year 2078, I will celebrate my 75th birthday.

၂၀၇၈ ခုနှစ်မှာကျွန်မရဲ့ ၇၅ နှစ်မြောက် မွေးနေ့ကို ကျင်းပမယ်။

If I have children or grandchildren, maybe they will spend that day with me.

ကျွန်မမှာ သားသမီးမြေးတွေရှိမယ်ဆိုရင် သူတို့တွေ အဲ့နေ့ ကျွန်မနဲ့ တူတူရှိကြမယ်။

Maybe they will ask me about you,

သင်တို့တွေ အကြောင်းသူတို့ မေးရင်မေးကြလိမ့်မယ်။

the people who were around, back in 2018.

၂၀၁၈ခုနှစ်က လူတွေအကြောင်းပေါ့။

Maybe they will ask why you didn't do anything

သူတို့မေးကောင်းမေးကြလိမ့်မယ်။ ဘာလို့ မင်းတို့တွေ လုပ်လို့ရနိုင်တဲ့အချိန်တုန်းက

while there still was time to act.

ဘာမှမလုပ်ခဲ့ကြတာလဲ ဆိုပြီး...

What we do or don't do right now will affect my entire life

အခု လုပ်မယ် မလုပ်ဘူးဆိုတဲ့ကိစ္စက ကျွန်မ တစ်ဘဝလုံး ထိခိုက်လိမ့်မယ်။

and the lives of my children and grandchildren.

ကျွန်မရဲ့ ကလေးတွေနဲ့ မြေးတွေရဲ့ ဘဝတွေရောပ။

What we do or don't do right now,

ကျွန်မတို့ အခု လုပ်မယ် မလုပ်ဘူး ကိစ္စက

me and my generation can't undo in the future.

နောင်ကျမှ ကျွန်မနဲ့ ကျွန်မရဲ့ မျိုးဆက်တွေ ပြန်ပြင်လို့မရဘူး။

So when school started in August of this year,

ဒါနဲ့ ဒီနှစ် ဩဂုတ်လ ကျောင်းစတော့

I decided that this was enough.

ကျွန်မတော်ပြီလို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။

I set myself down on the ground outside the Swedish parliament.

ကျွန်မ ဆွီဒင် လွှတ်တော်အပြင်က မြေပေါ်မှာ ထိုင်ပြီး

I school striked for the climate.

ရာသီဥတု အတွက် ကျောင်းမတက်ဘဲ ဆန္ဒပြခဲ့တယ်။

Some people say that I should be in school instead.

တစ်ချို့လူတွေက ကျွန်မ ကျောင်းမှာပဲ ရှိနေသင့်တယ်လို့ ပြောကြတယ်။

Some people say that I should study to become a climate scientist

တစ်ချို့လူတွေက ကျွန်မ ရာသီဥတုသိပ္ပံပညာရှင် ဖြစ်အောင် သင်ယူသင့်တယ် ပြောကြတယ်။

so that I can "solve the climate crisis."

ရာသီဥတု အရေးပေါ် ပြဿနာကို ကျွန်မဖြေရှင်းနိုင်အောင်ပေါ့။

But the climate crisis has already been solved.

ဒါပေမဲ့ ရာသီဥတု အရေးပေါ် ပြဿနာက ဖြေရှင်းပြီးသားပါ။

We already have all the facts and solutions.

ကျွန်မတို့မှာ အချက်အလက်တွေရော ဖြေရှင်းနည်းတွေရော ရှိပြီးသား။

All we have to do is to wake up and change.

ကျွန်မတို့လုပ်ဖို့ကျန်တာက နိုးထပြီး ပြောင်းလဲဖို့ပဲ။

And why should I be studying for a future that soon will be no more

ဘယ်သူမှလည်း အနာဂါတ်ကို ကယ်ဖို့ ဘာမှလုပ်မနေတဲ့အခါ

when no one is doing anything whatsoever to save that future?

ကျွန်မက သိပ်မကြာခင်မှာ မရှိတော့မယ့် အနာဂါတ် အတွက် ဘာလို့စာသင်နေမှာလဲ။

And what is the point of learning facts in the school system

ပြီးတော့အဲ့ဒီကျောင်းစနစ်ကြီးကဘဲ သင်ပေးနေတဲ့ ကောင်းလှပါတယ်ဆိုတဲ့

when the most important facts

သိပ္ပံပညာရဲ့ အရေးအကြီးဆုံး အချက်တွေက ကျွန်မတို့ နိုင်ငံရေးသမားတွေနဲ့

given by the finest science of that same school system

လူ့အဖွဲ့အစည်းအတွက် ဘာမှအဓိပ္ပါယ်မရှိမှတော့

clearly means nothing to our politicians and our society.

ကျောင်းစနစ်ဖဲက အချက်အလက်တွေ မှတ်ပြီး ဘာလုပ်မှာလဲ။

Some people say that Sweden is just a small country,

တစ်ချို့လူတွေက ဆွီဒင်ဆိုတာ နိုင်ငံသေးသေးလို့ ပြောကြတယ်။

and that it doesn't matter what we do,

ငါတို့ ဘာလုပ်လုပ်မထူးဘူးပေါ့။

but I think that if a few children can get headlines all over the world

ဒါပေမဲ့ ကျွန်မကတော့ ကလေးတစ်ချို့ တစ်ပတ် နှစ်ပတ်လောက်ကျောင်းမလာတဲ့ရုံနဲ့

just by not coming to school for a few weeks,

တစ်ကမ္ဘာလုံးက ခေါင်းစီး သတင်းတွေ ရနိုင်တယ်ဆိုရင်

imagine what we could all do together if you wanted to.

ကျွန်မတို့တွေအားလုံး တကယ်လုပ်ချင်တယ် ဆိုရင် လုပ်နိုင်တာတွေ စဥ်းစားကြည့်ပါ။

(Applause)

(လက်ခုပ်သံများ)

Now we're almost at the end of my talk,

အခု ကျွန်မစကားပြောတာပြီးတော့မယ်။

and this is where people usually start talking about hope,

များသောအားဖြင့် လူတွေက မျှော်လင့်ချက်တွေ

solar panels, wind power, circular economy, and so on,

ဆိုလာပြား၊ လေအားလျှပ်စစ်တွေ၊ လှည့်ပတ်နေတဲ့စီးပွားရေး စတာတွေ ပြောကြတယ်။

but I'm not going to do that.

ဒါပေမဲ့ ကျွန်မ အဲ့တာတွေ မလုပ်တော့ဘူး။

We've had 30 years of pep-talking and selling positive ideas.

ကျွန်မတို့တွေ နိုးဆော်ရေးမိန့်ခွန်းတွေပြောပြီး

အကောင်းမြင် အကြံအစည်တွေပဲ ရောင်းနေတာ နှစ် ၃၀ ရှိပြီ။

And I'm sorry, but it doesn't work.

ဝမ်းနည်းပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ အဲ့တာ အလုပ်မဖြစ်ဘူး။

Because if it would have,

အကြောင်းက တကယ် အလုပ်ဖြစ်မယ်ဆိုရင်

the emissions would have gone down by now.

မီးခိုးထွက်နေတာတွေ အခုဆို လျော့ကျနေလောက်ပြီ။

They haven't.

မကျသေးဘူး။

And yes, we do need hope,

ပြီးတော့ ဟုတ်ပါတယ်။ ကျွန်မတို့ မျော်လင့်ချက်လိုတယ်။

of course we do.

ဒါပေါ့ လိုတာပေါ့။

But the one thing we need more than hope is action.

ဒါပေမဲ့ မျော်လင့်ချက်ထက်ပိုလိုတာက လက်တွေ့လုပ်ဖို့ပဲ။

Once we start to act, hope is everywhere.

လက်တွေ့ စလုပ်ပြီဆိုတာနဲ့ မျော်လင့်ချက်က နေရာတိုင်းမှာပဲ။

So instead of looking for hope,

ဒါကြောင့် မျော်လင့်နေမယ့်အစား

look for action.

တစ်ကယ်လုပ်ဖို့ ရှာပါ။

Then, and only then, hope will come.

ဒီလိုမှ ဒီလိုပဲလုပ်မှ မျော်လင့်ချက်က ရောက်လာမှာ။

Today, we use 100 million barrels of oil every single day.

ဒီနေ့ ကျွန်မတို့တွေ ရေနံစည်ပေါင်း သန်း ၁၀၀ လောက်သုံးနေကြတယ်။

There are no politics to change that.

ဒါကိုပြောင်းဖို့ နိုင်ငံရေးေ မရှိသေးဘူး။

There are no rules to keep that oil in the ground.

ရေနံတွေကို မြေကြီးထဲ ထားဖို့ စည်းမျဉ်းတွေ မရှိသေးဘူး။

So we can't save the world by playing by the rules,

ဒီတော့ စည်းမျဉ်းတွေ လိုက်နာနေရုံနဲ့ ကမ္ဘာကြီးကို ကယ်လို့မရဘူး။

because the rules have to be changed.

အကြောင်းက စည်းမျဉ်းတွေကို ပြောင်းဖို့ လိုနေသေးလို့ပါ။

Everything needs to change --

အရာရာတိုင်းပြောင်းဖို့ လိုအပ်နေတယ်။

and it has to start today.

ပြီးတော့ ဒီနေ့ပဲ စရလိမ့်မယ်။

Thank you.

ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။

(Applause)

(လက်ခုပ်သံများ)