The disarming case to act right now on climate change | Greta Thunberg

Translator: Akinori Oyama Reviewer: Peter van de Ven

Translator: Tanicha Suavansri Reviewer: Thanyanuch Tantikul

When I was about eight years old,

ตอนหนูอายุแปดขวบ

I first heard about something called climate change or global warming.

หนูได้ยินเรื่องการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ หรือโลกร้อนเป็นครั้งแรก

Apparently, that was something humans had created by our way of living.

แน่ละ ภาวะนี้เกิดจาก การใช้ชีวิตของคนเรานี่เอง

I was told to turn off the lights to save energy

ใครๆ ก็บอกให้หนูปิดไฟ เพื่อประหยัดพลังงาน

and to recycle paper to save resources.

บอกให้รีไซเคิลกระดาษ เพื่อประหยัดทรัพยากร

I remember thinking that it was very strange

หนูเคยคิดว่า มันแปลกมาก

that humans, who are an animal species among others,

ที่คนเรา ซึ่งก็เป็นสัตว์ประเภทหนึ่ง

could be capable of changing the Earth's climate.

จะสามารถเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศของโลกได้

Because if we were, and if it was really happening,

เพราะถ้าเราทำได้ และถ้า การเปลี่ยนแปลงนี้กำลังเกิดขึ้นจริง

we wouldn't be talking about anything else.

เราต้องไม่พูดถึงเรื่องอื่น นอกจากเรื่องนี้

As soon as you'd turn on the TV, everything would be about that.

พอเปิดทีวี ก็จะต้องมีแต่เรื่องนี้

Headlines, radio, newspapers,

พาดหัวข่าว วิทยุ หนังสือพิมพ์

you would never read or hear about anything else,

เราจะไม่ได้อ่านหรือได้ยินเรื่องอื่นๆ เลย

as if there was a world war going on.

เหมือนว่ากำลังเกิดสงครามโลกขึ้น

But no one ever talked about it.

แต่หนูไม่เห็นมีใครพูดถึงเรื่องนี้เลย

If burning fossil fuels was so bad that it threatened our very existence,

ถ้าการเผาไหม้เชื้อเพลิงฟอสซิลเป็นสิ่งไม่ดี จนคุกคามชีวิตของพวกเรา

how could we just continue like before?

แล้วเรายังทำมันเหมือนเดิมได้ยังไง

Why were there no restrictions?

ทำไมไม่มีการควบคุม

Why wasn't it made illegal?

ทำไมถึงไม่ผิดกฎหมาย

To me, that did not add up.

หนูคิดว่ามันไม่มีเหตุผล

It was too unreal.

ไม่น่าเชื่อเลย

So when I was 11, I became ill.

พอหนูอายุ 11 ขวบ ก็เริ่มป่วย

I fell into depression,

หนูเป็นโรคซึมเศร้า

I stopped talking,

ไม่พูดกับใคร

and I stopped eating.

และไม่กินอะไรเลย

In two months, I lost about 10 kilos of weight.

น้ำหนักหนูลดลงไป 10 กิโล ภายในสองเดือน

Later on, I was diagnosed with Asperger syndrome,

หมอวินิจฉัยว่าหนูเป็น โรคแอสเพอร์เกอร์ซินโดรม

OCD and selective mutism.

โรคย้ำคิดย้ำทำ (OCD) และ ภาวะไม่พูดในบางสถานการณ์

That basically means I only speak when I think it's necessary -

คือหนูจะพูดเมื่อคิดว่าจำเป็นต้องพูด

now is one of those moments.

และตอนนี้หนูว่ามันจำเป็น

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

For those of us who are on the spectrum,

พวกเราที่เป็นโรคนี้

almost everything is black or white.

มักจะตรงไปตรงมา

We aren't very good at lying,

เราโกหกไม่เก่ง

and we usually don't enjoy participating in this social game

และเราก็ไม่ค่อยชอบเข้าสังคม

that the rest of you seem so fond of.

แบบที่พวกคุณดูเหมือนจะชอบ

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

I think in many ways that we autistic are the normal ones,

หนูว่าคนออทิสติกอย่างเรา ก็เป็นคนธรรมดาในหลายๆ เรื่อง

and the rest of the people are pretty strange,

แต่คนอื่นๆ นั่นแหละที่ออกจะแปลกๆ

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

especially when it comes to the sustainability crisis,

โดยเฉพาะกับเรื่อง วิกฤติการณ์ความยั่งยืน

where everyone keeps saying climate change is an existential threat

ทุกคนพูดว่าการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ เป็นสิ่งที่คุกคามชีวิตของพวกเรา

and the most important issue of all,

และเป็นปัญหาที่สำคัญที่สุด

and yet they just carry on like before.

แต่ทุกคนก็ยังทำทุกอย่างเหมือนเดิม

I don't understand that,

หนูไม่เข้าใจเลย

because if the emissions have to stop,

เพราะถ้าต้องหยุดการปล่อยมลพิษ

then we must stop the emissions.

เราก็ต้องหยุด

To me that is black or white.

หนูว่ามันตรงไปตรงมาเลยละ

There are no gray areas when it comes to survival.

ถ้าเป็นเรื่องของความอยู่รอด มันไม่มีความคลุมเครือเลย

Either we go on as a civilization or we don't.

ว่าเราจะสร้างความเจริญต่อไปหรือจะหยุด

We have to change.

เราต้องเปลี่ยนแปลง

Rich countries like Sweden need to start reducing emissions

ประเทศที่ร่ำรวยอย่างสวีเดน ต้องเริ่มลดการปล่อยมลพิษ

by at least 15 percent every year.

อย่างน้อย 15 เปอร์เซ็นต์ทุกปี

And that is so that we can stay below a two-degree warming target.

นั่นถึงจะทำให้อุณหภูมิของโลกเพิ่มขึ้น น้อยกว่า 2 องศาเซลเซียสที่ตั้งเป้าไว้

Yet, as the IPCC have recently demonstrated,

แต่คณะกรรมการ IPCC เพิ่งจะรายงานว่า

aiming instead for 1.5 degrees Celsius

การตั้งเป้าที่ 1.5 องศาเซลเซียส

would significantly reduce the climate impacts.

จะช่วยลดผลกระทบต่อ สภาพภูมิอากาศได้มากกว่า

But we can only imagine what that means for reducing emissions.

แต่เราคงได้แค่จินตนาการ ว่าการลดการปล่อยมลพิษมันเป็นยังไง

You would think the media and every one of our leaders

เราคงคิดว่าสื่อและผู้นำประเทศของเราทุกคน

would be talking about nothing else,

ควรจะต้องพูดกันแต่เรื่องนี้

but they never even mention it.

แต่พวกเขาก็ไม่เคยเอ่ยถึง

Nor does anyone ever mention

ไม่เคยมีใครพูดว่า

the greenhouse gases already locked in the system.

ก๊าซเรือนกระจกเกิดขึ้นบนโลกนี้แล้ว

Nor that air pollution is hiding a warming

มลพิษทางอากาศกำลังทำให้โลกร้อนขึ้น

so that when we stop burning fossil fuels,

แม้ว่าเราจะหยุดเผาไหม้เชื้อเพลิงฟอสซิล

we already have an extra level of warming

อุณหภูมิของโลกก็เพิ่มขึ้นมาอีกระดับแล้ว

perhaps as high as 0.5 to 1.1 degrees Celsius.

อาจจะสูงถึง 0.5 ถึง 1.1 องศาเซลเซียสเลย

Furthermore does hardly anyone speak about the fact

แทบไม่มีใครพูดถึงเรื่องที่ว่า

that we are in the midst of the sixth mass extinction,

เราอยู่ในยุคการสูญพันธุ์ใหญ่ครั้งที่ 6

with up to 200 species going extinct every single day,

สิ่งที่มีชีวิตถึง 200 ชนิด กำลังสูญพันธุ์ไปทุกๆ วัน

that the extinction rate today

อัตราการสูญพันธุ์วันนี้

is between 1,000 and 10,000 times higher

อยู่ระหว่าง 1,000 ถึง 10,000 เท่า

than what is seen as normal.

เทียบกับอัตราปกติ

Nor does hardly anyone ever speak about the aspect of equity or climate justice,

แทบไม่มีใครพูดในมุมของความเท่าเทียม หรือความเป็นธรรมทางภูมิอากาศ

clearly stated everywhere in the Paris Agreement,

ที่พูดถึงอยู่มากมายในความตกลงปารีส

which is absolutely necessary to make it work on a global scale.

และจำเป็นที่ต้องทำให้สำเร็จในระดับโลก

That means that rich countries

นั่นหมายความว่าประเทศที่ร่ำรวยทั้งหลาย

need to get down to zero emissions within 6 to 12 years,

ต้องหยุดปล่อยมลพิษภายใน 6 ถึง 12 ปี

with today's emission speed.

ด้วยอัตราการปล่อยมลพิษทุกวันนี้

And that is so that people in poorer countries

เพื่อให้คนในประเทศที่ยากจนกว่า

can have a chance to heighten their standard of living

มีโอกาสยกระดับมาตรฐานการใช้ชีวิตให้สูงขึ้น

by building some of the infrastructure that we have already built,

โดยสร้างสาธารณูปโภคพื้นฐาน ที่เรามีอยู่แล้ว

such as roads, schools, hospitals,

เช่น ถนน โรงเรียน โรงพยาบาล

clean drinking water, electricity, and so on.

น้ำดื่มสะอาด ไฟฟ้า และอื่นๆ อีกมากมาย

Because how can we expect countries like India or Nigeria

เราไม่ควรคาดหวังให้ ประเทศอย่างอินเดียหรือไนจีเรีย

to care about the climate crisis

สนใจเรื่องการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ

if we who already have everything don't care even a second about it

ถ้าแม้แต่เราที่มีทุกอย่างพร้อม ยังไม่สนใจเรื่องนี้

or our actual commitments to the Paris Agreement?

หรือเรื่องข้อผูกพันของเรา ในความตกลงปารีสเลยสักนิด

So, why are we not reducing our emissions?

อย่างนี้แล้ว ทำไมเราไม่ลดการปล่อยมลพิษ

Why are they in fact still increasing?

ยังกลับเพิ่มขึ้นด้วยซ้ำ

Are we knowingly causing a mass extinction?

เรากำลังทำให้เกิดการสูญพันธุ์ครั้งใหญ่เหรอ

Are we evil?

เราเป็นคนเลวจริงเหรอ

No, of course not.

เปล่า ไม่ใช่เลย

People keep doing what they do

คนเราทำสิ่งที่ทำอยู่ไปเรื่อยๆ

because the vast majority doesn't have a clue

เพราะคนส่วนใหญ่ไม่รู้เลย

about the actual consequences of our everyday life,

ว่าสิ่งที่ทำมีผลต่อชีวิตประจำวันยังไง

and they don't know that rapid change is required.

และไม่รู้ว่าต้องเปลี่ยนแปลงทันที

We all think we know, and we all think everybody knows,

เราคิดว่าเรารู้ และคิดว่าทุกๆ คนก็รู้

but we don't.

แต่จริงๆ แล้วเราไม่รู้หรอก

Because how could we?

จะรู้ได้ยังไงล่ะ

If there really was a crisis,

ถ้ามีวิกฤติการณ์จริงๆ

and if this crisis was caused by our emissions,

และวิกฤติการณ์นี้เกิดจากการปล่อยมลพิษ

you would at least see some signs.

เราก็น่าจะได้เห็นสัญญาณอะไรบ้าง

Not just flooded cities, tens of thousands of dead people,

ไม่ใช่แค่น้ำท่วมเมือง คนหลายหมื่นคนล้มตาย

and whole nations leveled to piles of torn down buildings.

ซากตึกถล่มกองทับถมเต็มเมือง

You would see some restrictions.

เราน่าจะได้เห็นการควบคุมบ้าง

But no.

แต่ไม่เลย

And no one talks about it.

ไม่มีใครพูดถึงเรื่องนี้เลย

There are no emergency meetings, no headlines, no breaking news.

ไม่มีการเรียกประชุมด่วน ไม่มีพาดหัวข่าว หรือ ข่าวด่วนอะไรเลย

No one is acting as if we were in a crisis.

ไม่มีใครลงมือทำอะไรที่ควร จะทำถ้าเราอยู่ในขั้นวิกฤต

Even most climate scientists or green politicians

แม้แต่นักภูมิศาสตร์หรือ นักการเมืองที่เป็นนักอนุรักษ์

keep on flying around the world, eating meat and dairy.

ยังไม่หยุดบินไปบินมารอบโลก ยังคงกินเนื้อและผลผลิตจากสัตว์

If I live to be 100, I will be alive in the year 2103.

ถ้าหนูอยู่ถึง 100 ปี หนูจะยังมีชีวิตอยู่ในปี 2103

When you think about the future today, you don't think beyond the year 2050.

เวลาที่เราพูดถึงอนาคต เราจะไม่นึกไกลไปกว่าปี 2050

By then, I will, in the best case, not even have lived half of my life.

ถ้าโชคดี เมื่อถึงเวลานั้น หนูยังใช้ชึวิตไม่ถึงครึ่งชึวิตด้วยซ้ำ

What happens next?

แล้วจะเกิดอะไรขึ้น

The year 2078, I will celebrate my 75th birthday.

พอถึงปี 2078 หนูก็จะฉลองวันเกิดครบ 75 ปี

If I have children or grandchildren, maybe they will spend that day with me.

ถ้าหนูมีลูกหลาน พวกเขาคงอยู่ฉลองกับหนู

Maybe they will ask me about you,

พวกเขาอาจจะถามหนูเรื่องพวกคุณ

the people who were around, back in 2018.

พวกคุณที่มีชึวิตอยู่ในปี 2018

Maybe they will ask why you didn't do anything

พวกเขาอาจจะถามว่าทำไมพวกคุณไม่ทำอะไรเลย

while there still was time to act.

ในขณะที่ยังมีเวลาพอทำได้

What we do or don't do right now will affect my entire life

สิ่งที่เราทำหรือไม่ทำตอนนี้ จะส่งผลต่อชีวิตหนูในอนาคต

and the lives of my children and grandchildren.

และชีวิตของลูกหลานหนูด้วย

What we do or don't do right now,

สิ่งที่เราทำหรือไม่ทำตอนนี้

me and my generation can't undo in the future.

ในอนาคต หนูและลูกหลานหนูจะแก้ไขมันไม่ได้

So when school started in August of this year,

พอโรงเรียนเปิดเมื่อเดือนสิงหาคมนี้

I decided that this was enough.

หนูเลยตัดสินใจว่าพอกันที

I set myself down on the ground outside the Swedish parliament.

หนูไปนั่งอยู่หน้ารัฐสภาสวีเดน

I school striked for the climate.

หยุดเรียนประท้วงให้กับสภาพภูมิอากาศ

Some people say that I should be in school instead.

บางคนบอกว่าหนูควรไปเรียนจะดีกว่า

Some people say that I should study to become a climate scientist

บางคนบอกว่าหนูควรเรียนเป็นนักภูมิศาสตร์

so that I can "solve the climate crisis."

จะได้ "แก้ปัญหาวิกฤติการณ์สภาพภูมิอากาศ"

But the climate crisis has already been solved.

แต่วิกฤติการณ์นี้แก้ไขได้แล้ว

We already have all the facts and solutions.

เรามีข้อมูลและทางออกอยู่แล้ว

All we have to do is to wake up and change.

สิ่งที่เราต้องทำก็คือลุกขึ้นมาเปลี่ยนแปลง

And why should I be studying for a future that soon will be no more

แล้วทำไมหนูต้องเรียน เพื่ออนาคตที่ไม่มีวันมาถึง

when no one is doing anything whatsoever to save that future?

ทั้งๆ ที่ไม่มีใครทำอะไรเพื่ออนาคตเลย

And what is the point of learning facts in the school system

แล้วมันจะมีประโยชน์อะไร ที่จะเรียนในระบบโรงเรียน

when the most important facts

เมื่อความรู้ที่สำคัญที่สุด

given by the finest science of that same school system

ที่ได้มาจากวิทยาศาสตร์อันแสนวิเศษ จากระบบโรงเรียนเดียวกันนี้

clearly means nothing to our politicians and our society.

ไม่ได้มีความหมายอะไรเลย กับนักการเมืองและสังคมของเรา

Some people say that Sweden is just a small country,

บางคนบอกว่าสวีเดนเป็นแค่ประเทศเล็กๆ

and that it doesn't matter what we do,

สิ่งที่เราทำไม่มีประโยชน์อะไร

but I think that if a few children can get headlines all over the world

แต่หนูคิดว่าถ้าเด็กแค่ไม่กี่คน สามารถเป็นข่าวไปทั่วโลกได้

just by not coming to school for a few weeks,

แค่หยุดโรงเรียนเพียงไม่กี่อาทิตย์

imagine what we could all do together if you wanted to.

ลองคิดดูว่าเราทุกคนจะสามารถทำอะไรได้บ้าง ถ้าเราตั้งใจทำจริงๆ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

Now we're almost at the end of my talk,

เอาละค่ะ หนูใกล้จะพูดจบแล้ว

and this is where people usually start talking about hope,

และตอนนี้มักจะเป็นตอนที่เราพูดถึงความหวัง

solar panels, wind power, circular economy, and so on,

ไม่ว่าจะเป็น แผงโซล่าร์เซลล์ พลังงานลม เศรษฐกิจหมุนเวียน และอื่นๆ อีกมากมาย

but I'm not going to do that.

แต่หนูจะไม่พูดหรอก

We've had 30 years of pep-talking and selling positive ideas.

เราใช้เวลา 30 ปีพูดให้กำลังใจกัน ขายฝันต่างๆ นานา

And I'm sorry, but it doesn't work.

เสียใจด้วยค่ะ มันไม่มีประโยชน์เลย

Because if it would have,

ถ้ามันมีประโยชน์จริง

the emissions would have gone down by now.

การปล่อยมลพิษคงจะหมดไปนานแล้ว

They haven't.

แต่ไม่ใช่เลย

And yes, we do need hope,

ใช่ค่ะ เราต้องการความหวัง

of course we do.

เราต้องการมันแน่นอน

But the one thing we need more than hope is action.

แต่ที่เราต้องการมากกว่าความหวัง ก็คือการลงมือทำ

Once we start to act, hope is everywhere.

เมื่อเราเริ่มลงมือทำ ความหวังก็จะเกิดขึ้น

So instead of looking for hope,

แทนที่จะเฝ้ารอความหวัง

look for action.

ลงมือทำเสียเลยดีกว่า

Then, and only then, hope will come.

และเมื่อนั้น ความหวังก็จะเกิดขึ้นเอง

Today, we use 100 million barrels of oil every single day.

ในแต่ละวัน เราใช้น้ำมันดิบ 100 ล้านบาร์เรล

There are no politics to change that.

ไม่มีนโยบายการเมืองไหนคิดจะเปลี่ยนมัน

There are no rules to keep that oil in the ground.

ไม่มีกฎให้เก็บรักษาน้ำมันดิบไว้ใต้ดิน

So we can't save the world by playing by the rules,

เราเลยแก้ปัญหาไม่ได้ถ้ามัวแต่ทำตามกฎ

because the rules have to be changed.

เพราะกฎก็ต้องเปลี่ยน

Everything needs to change --

ทุกอย่างต้องเปลี่ยนแปลง

and it has to start today.

และต้องเริ่มเดี๋ยวนี้

Thank you.

ขอบคุณค่ะ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)