Drew Dudley: Everyday leadership

Translator: Joseph Geni Reviewer: Morton Bast

Translator: Dimitar Dimitrovski Reviewer: ALEKSANDAR MITEVSKI

I wanted to just start by asking everyone a question:

Сакам да започнам со тоа што ќе ви поставам прашање:

How many of you are completely comfortable

На колкумина од вас ви е сосема пријатно

да се нарекувате себеси лидер?

with calling yourselves a leader?

Видете, го поставив истото прашање ширум земјата

I've asked that question all across the country,

and everywhere I ask it, no matter where,

и каде и да го поставев, без разлика,

there's a huge portion of the audience that won't put up their hand.

голем дел од публиката не креваше рака.

И сфатив дека сме го претвориле лидерството

And I've come to realize that we have made leadership

во нешто поголемо од нас.

into something bigger than us; something beyond us.

Сме го претвориле во нешто над нас,

божем постои само за промена на светот.

We've made it about changing the world.

We've taken this title of "leader"

А титулата лидер ја третираме

and treat it as something that one day we're going to deserve.

како да е нешто што еден ден ќе го заслужиме,

But to give it to ourselves right now

но да си ја припишеме себеси сега

means a level of arrogance or cockiness that we're not comfortable with.

значи дека сме арогантни или самобендисани, кое пак прави да се чувствуваме непријатно.

And I worry sometimes that we spend so much time

И се грижам понекогаш дека поминуваме многу време

славејќи неверојатни работи кои се недостижни за обичниот човек,

celebrating amazing things that hardly anybody can do,

that we've convinced ourselves those are the only things worth celebrating.

веруваме дека тие се

единствените работи вредни за славење, и почнуваме

We start to devalue the things we can do every day,

да ги обезвреднуваме работите кои ги правиме секојдневно,

а за моментите пак во кои сме навистина лидери

We take moments where we truly are a leader

and we don't let ourselves take credit for it, or feel good about it.

не си даваме заслуга, и не си дозволуваме

да се чувствуваме добро во врска со тоа.

I've been lucky enough over the last 10 years

И бев особено среќен во изминатите

10 години да работам со едни неверојатни луѓе

to work with amazing people who've helped me redefine leadership

кои ми помогнаа да го редефинирам лидерството на начин

што мислам дека ме направи посреќен.

in a way that I think has made me happier.

И накратко денес, сакам само да споделам со вас

With my short time today,

I want to share with you the one story that is probably most responsible

една приказна која најверојатно е „виновна“ за таа редефиниција.

for that redefinition.

I went to a little school

Бев на факултет на еден мал универзитет наречен

called Mount Allison University in Sackville, New Brunswick.

Маунт Алисон Универзитет во Секвил, Њу Брунсвик

и на мојот последен ден таму, дојде една девојка кај мене

And on my last day there, a girl came up to me and said,

и ми вели, „Се сеќавам на првиот пат кога те сретнав.“

"I remember the first time I met you."

И потоа ми раскажа приказна за тоа што се случило четири години претходно.

And she told me a story that had happened four years earlier.

Ми рече, „Дента пред да тргнам на факултет,

She said, "On the day before I started university,

I was in the hotel room with my mom and dad,

бев во хотелската соба со мајка ми и татко ми и

and I was so scared and so convinced that I couldn't do this,

бев толку исплашена и толку убедена дека не можам да го направам ова,

that I wasn't ready for university, that I just burst into tears.

дека не бев спремна за факултет, што постојано плачев.

My mom and dad were amazing.

А мајка ми и татко ми беа неверојатни. Ми рекоа,

They were like, "We know you're scared, but let's just go tomorrow,

„Види, знаеме дека си исплашена, ама ајде да одиме утре.

Ајде да одиме на првиот ден и ако

go to the first day, and if at any point you feel as if you can't do this,

почувствуваш дека не можеш да се справиш, во ред е, само кажи

that's fine; tell us, and we'll take you home.

и ќе те однесеме дома. Те сакаме без оглед на сè.“

We love you no matter what.'"

Потоа вели, „Отидовме следниот ден

She says, "So I went the next day.

и стоев во редот припремајќи се за регистрација

I was in line for registration,

and I looked around and just knew I couldn't do it; I wasn't ready.

и разгледав наоколу и едноставно знаев дека не можам.

Знаев дека не сум подготвена. Знаев дека мора да се откажам.“

I knew I had to quit.

I made that decision and as soon as I made it,

И вели, „Ја донесов одлуката и само што се решив,

ме обзеде некое неверојатно чувство на смиреност.

an incredible feeling of peace came over me.

И се свртев кон мајка ми и татко ми да им кажам

I turned to my mom and dad to tell them we needed to go home,

дека треба да одиме дома, и токму во тој момент,

and at that moment, you came out of the student union building

се појави ти од зградата на Студентската унија

носејќи го најглупавиот шешир што некогаш сум го видела во мојот живот.“ (Смеа)

wearing the stupidest hat I've ever seen in my life."

(Laughter)

"It was awesome.

„Беше прекрасно.

И имаше голем знак, ја промовираше Шинерама,

And you had a big sign promoting Shinerama," --

т.е. Студентите кои се борат против цистична фиброза,“

which is Students Fighting Cystic Fibrosis,

-- добротворна организација --

a charity I've worked with for years --

„и имаше една кофа полна со лижавчиња.

"And you had a bucketful of lollipops.

И така одеше делејќи ги лижавчињата

You were handing the lollipops out to people in line,

на луѓето во редот и зборувајќи за Шинерама.

and talking about Shinerama.

All of the sudden, you got to me, and you just stopped.

И сосема одеднаш, доаѓаш до мене и застана,

и само гледаш. Беше морничаво.“ (Смеа)

And you stared. It was creepy."

(Laughter)

This girl knows what I'm talking about.

Оваа девојка овде знае точно за што зборувам. (Смеа)

(Laughter)

"Then you looked at the guy next to me, smiled, reached into your bucket,

„И тогаш го погледна типот до мене,

се насмевна, посегна во кофата и извади

лижавче и му го подаде, велејќи,

pulled out a lollipop, held it out to him and said,

„Дај го лижавчево на убавата девојка до тебе.“

'You need to give a lollipop to the beautiful woman next to you.'"

И таа вели, „Немав видено некој да се засрами толку брзо.

She said, "I've never seen anyone get more embarrassed faster in my life.

He turned beet red, he wouldn't even look at me.

Тој стана црвен во образите и не сакаше ни да ме погледне.

Само го држеше лижавчето вака.“ (Смеа)

He just kind of held the lollipop out like this."

(Laughter)

"I felt so bad for this dude that I took the lollipop.

„И се чувствував толку лошо за дечкото што го земав лижавчето,

As soon as I did, you got this incredibly severe look on your face,

и само што го сторив тоа, ти направи еден сериозен израз

и погледна кон мајка ми и татко ми,

looked at my mom and dad and said, 'Look at that! Look at that!

и им рече, „Погледнете. Погледнете го ова.

Прв ден надвор од дома, и веќе зема благо

First day away from home,

and already she's taking candy from a stranger?'"

од непознат!?“ (Смеа)

(Laughter)

И вели, „Сите се изнасмејаа. Наоколу во секоја насока,

She said, "Everybody lost it.

Twenty feet in every direction, everyone started to howl.

секој се кикотеше до завивање.

I know this is cheesy, and I don't know why I'm telling you this,

Знам дека ова е клише и не знам зошто ви го раскажувам ова,

но во тој момент кога секој се смееше,

but in that moment when everyone was laughing, I knew I shouldn't quit.

знаев дека не треба да се откажам.

I knew I was where I was supposed to be; I knew I was home.

Знаев дека сум онаму каде што треба да бидам

и знаев дека тука ми е местото, а немам зборувано со тебе

And I haven't spoken to you once in the four years since that day.

ниту еднаш од тој ден,

но слушнав дека си заминуваш

But I heard that you were leaving, and I had to come and tell you

и сакав да дојдам и да ти кажам дека ти беше

навистина важна личност во мојот живот и ќе ми недостигаш. Со среќа.“

you've been an incredibly important person in my life.

I'm going to miss you. Good luck."

And she walks away, and I'm flattened.

Тргна да си оди, а јас бев шокиран.

She gets six feet away, turns around, smiles and goes,

Се оддалечи околу два метри, се сврте, се насмевна и ми рече,

"You should probably know this, too:

„Би требало да го знаеш и ова.

И после четири години сè уште се гледам со истиот тој дечко.“ (Смеа)

I'm still dating that guy, four years later."

(Laughter)

A year and a half after I moved to Toronto,

Година и пол откако се преселив во Торонто,

I got an invitation to their wedding.

добив покана за нивната свадба.

(Laughter)

Here's the kicker: I don't remember that.

Но еве што е интересно. Не се сеќавам на тоа.

I have no recollection of that moment.

Не се сеќавам на тој момент,

I've searched my memory banks,

пробав да се присетам, а бидејќи е смешно би требало

because that is funny and I should remember doing it and I don't.

да се сеќавам дека сум направил такво нешто, а не се сеќавам.

И тоа толку многу ми ги отвори очите, ме преобрази,

That was such an eye-opening, transformative moment for me,

што мислам дека тоа е најголемото влијание што некогаш сум го имал

to think that maybe the biggest impact I'd ever had on anyone's life,

врз нечиј живот, момент кој ја натера оваа жена да му пријде

a moment that had a woman walk up to a stranger four years later and say,

на еден непознат четири години подоцна и да му каже

„Ти беше навистина важна личност во мојот живот,“

"You've been an important person in my life,"

а беше момент на кој не се ни сеќавам.

was a moment that I didn't even remember.

Колкумина од вас сте имале момент-лижавче,

How many of you guys have a lollipop moment,

момент кога некој кажал или направил нешто

a moment where someone said or did something

што од корен ви го подобрило животот?

that you feel fundamentally made your life better?

Во ред. Колкумина од вас сте ѝ кажале на таа личност за тоа?

All right. How many of you have told that person they did it?

See, why not?

Гледате, зошто не? Славиме родендени,

We celebrate birthdays,

where all you have to do is not die for 365 days --

каде сè што треба да направите е да не умрете во наредните 365 дена --

(Laughter)

Yet we let people who have made our lives better

а сепак дозволуваме луѓето кои ни го разубавиле животот

да шетаат наоколу без да го знаат тоа.

walk around without knowing it.

Every single one of you has been the catalyst

И секој од вас, секој поединечно

предизвикал момент-лижавче.

for a lollipop moment.

You've made someone's life better by something you said or did.

Сте разубавиле нечиј живот со нешто

што сте го кажале или направиле и ако мислите дека не е така

If you think you haven't,

think of all the hands that didn't go up when I asked.

размислете само за не-кренатите рацете кога го поставив тоа прашање.

Вие сте само еден од луѓето кому не му е кажано тоа.

You're just one of the people who hasn't been told.

Навистина е страшно кога ќе помислиме дека сме толку моќни.

It's scary to think of ourselves as that powerful,

frightening to think we can matter that much to other people.

Застрашувачки е дека можеме да имаме толкаво значење

за други луѓе, а тоа е така бидејќи мислиме дека лидерството е нешто поголемо од нас,

As long as we make leadership something bigger than us,

as long as we keep leadership beyond us

и сè додека сметаме дека не сме дораснати за него,

and make it about changing the world,

сè додека го воздигнуваме,

си даваме себеси изговор да не бидеме

we give ourselves an excuse not to expect it every day,

лидери во секојдневниот живот.

from ourselves and from each other.

Marianne Williamson said, "Our greatest fear is not that we are inadequate.

Мериен Вилијамсон рекла, „Нашиот најголем страв не е од тоа дека не вредиме.

Нашиот најголем страв е од тоа дека сме моќни вон сите граници.

[It] is that we are powerful beyond measure.

Нè плаши нашата светлина, а не нашата темнина.“

It is our light and not our darkness that frightens us."

И Ве повикувам сите заедно да го надминеме тоа.

My call to action today is that we need to get over our fear

Треба да го надминеме стравот од тоа колку

of how extraordinarily powerful we can be in each other's lives.

силно можеме да влијаеме едни врз други.

Треба да го надминеме за да можеме да продолжиме

We need to get over it so we can move beyond it,

and our little brothers and sisters and one day our kids --

и нашите мали браќа и сестри, а еден ден и нашите деца --

or our kids right now -- can watch and start to value

или нашите деца сега -- да можат да го видат и да почнат да го ценат

the impact we can have on each other's lives,

влијанието кое можеме да го имаме едни врз други,

да го ценат повеќе од парите, моќта, титулите и статусот.

more than money and power and titles and influence.

We need to redefine leadership as being about lollipop moments --

Лидерството треба да го поврземе со ваквите моменти-лижавче,

how many of them we create, how many we acknowledge,

да создадеме и да препознаеме што повеќе вакви моменти,

how many of them we pay forward and how many we say thank you for.

да возвратиме со исти вакви моменти и да се заблагодариме за истите.

Because we've made leadership about changing the world,

Мислиме дека лидерството служи за менување на светот,

and there is no world.

но всушност нема свет. Има само 6 милијарди сфаќања за светот,

There's only six billion understandings of it.

And if you change one person's understanding of it,

и ако го промените сфаќањето на еден човек,

сфаќањето за тоа што е способен да направи,

understanding of what they're capable of,

сфаќањето за тоа колку луѓе се грижат за него,

understanding of how much people care about them,

сфаќањето за тоа колку е моќен да предизвика

understanding of how powerful an agent for change

промена во светот, е тогаш сте завршиле голема работа.

they can be in this world,

you've changed the whole thing.

И ако можеме вака да гледаме на лидерството,

And if we can understand leadership like that,

I think if we can redefine leadership like that,

ако можеме да го редефинираме на овој начин,

мислам дека можеме да промениме сè.

I think we can change everything.

And it's a simple idea, but I don't think it's a small one.

Ова е едноставна идеја, но не мислам дека е мала,

I want to thank you so much for letting me share it with you today.

и сакам да ви се заблагодарам многу на сите што ми дозволивте да ја споделам со вас денес.