On being wrong | Kathryn Schulz

Translator: Tamar Chubabria Reviewer: Nick Mano

So it's 1995,

1995 წელია

I'm in college,

მე უნივერსიტეტში ვსწავლობ

and a friend and I go on a road trip

და დაქალთან ერთად ვმოგზაურობ

from Providence, Rhode Island

პროვიდენსიდან (როდ აილენდის შტატი)

to Portland, Oregon.

პორტლენდში (ორეგონის შტატი) მივდივართ.

And you know, we're young and unemployed,

ხომ იცით... ახალგაზრდები ვართ, დაუსაქმებლები

so we do the whole thing on back roads

და ყველაფერს ვაკეთებთ ჩვენს გზაზე,

through state parks

გავდივართ ეროვნული პარკებით

and national forests --

და ტყეებით.

basically the longest route we can possibly take.

მოკლედ, ყველაზე გრძელი გზით მივდივართ, რაც ალბათ შეიძლება, რომ აირჩიო.

And somewhere in the middle of South Dakota,

და სადღაც შუაგულ სამხრეთ დაკოტაში,

I turn to my friend

მივუბრუნდი ჩემს მეგობარს

and I ask her a question

და ვუსვამ კითხვას,

that's been bothering me

რომელიც

for 2,000 miles.

2 000 მილის მანძილზე მაწუხებდა.

"What's up with the Chinese character I keep seeing by the side of the road?"

„რას უნდა ნიშნავდეს ის ჩინური იეროგლიფი, ყველგან რომ ვხედავ გზებზე?“

My friend looks at me totally blankly.

ჩემი მეგობარი გაკვირვებული მიყურებს.

There's actually a gentleman in the front row

ახლა წინა რიგში ჯენტლმენი

who's doing a perfect imitation of her look.

ზუსტ იმიტაციას აკეთებს ამ გამომეტყველებისა.

(Laughter)

(სიცილი)

And I'm like, "You know,

და მე ისევ ვეუბნები, „აი ხო იცი,

all the signs we keep seeing

ის ნიშნები, ყველგან, რომ გვხვდება,

with the Chinese character on them."

ზედ ჩინური იეროგლიფით“

She just stares at me for a few moments,

რამდენიმე წუთი მაკვირდება

and then she cracks up,

და მერე კვდება სიცილით,

because she figures out what I'm talking about.

რადგან ხვდება რას ვგულისხმობდი.

And what I'm talking about is this.

და აი რაზე ვეკითხებოდი.

(Laughter)

(სიცილი)

Right, the famous Chinese character for picnic area.

დიახ, ცნობილი ჩინური იეროგლიფი საპიკნიკე სივრცის აღსანიშნავად.

(Laughter)

(სიცილი)

I've spent the last five years of my life

ჩემი ცხოვრების ბოლო ხუთი წელი

thinking about situations

გავატარე სწორედ ამგვარ სიტუაციებზე ფიქრში.

exactly like this --

სწორედ ესეთებზე

why we sometimes misunderstand

რატომ არის, რომ ხანდახან არასწორად აღვიქვამთ

the signs around us,

ნიშნებს ჩვენს გარშემო?

and how we behave when that happens,

როგორ ვიქცევით, როდესაც ესე ხდება?

and what all of this can tell us about human nature.

რას გვეუბნება ყველაფერი ეს ადამიანურ ბუნებაზე ?

In other words, as you heard Chris say,

სხვა სიტყვებით, რომ ვთქვა

I've spent the last five years

ბოლო ხუთი წელი გავატარე იმაზე ფიქრში

thinking about being wrong.

თუ რას ნიშნავს, ცდებოდე.

This might strike you as a strange career move,

შეიძლება იფიქროთ, რომ ეს უცანაური არჩევანია კარიერაში წინსვლისთვის.

but it actually has one great advantage:

მაგრამ ერთი დიდი უპირატესობა აქვს,

no job competition.

არანაირი კონკურენცია არ არის სამსახურებზე.

(Laughter)

(სიცილი)

In fact, most of us do everything we can

უმრავლესობა ჩვენთაგანი აკეთებს ყველაფერს,

to avoid thinking about being wrong,

რომ თავი აარიდოს ცდომაზე ფიქრს,

or at least to avoid thinking about the possibility

თუ არა და სულ ცოტა აარიდოს თავი იმაზე ფიქრს,

that we ourselves are wrong.

რომ ჩვენ თავად ვცდებით.

We get it in the abstract.

აბსტრაქტულად ჩვენ გვესმის,

We all know everybody in this room makes mistakes.

რომ ყველა ამ ოთახში მყოფი უშვებს შეცდომებს,

The human species, in general, is fallible -- okay fine.

რომ ადამიანები... ზოგადად არ არიან უშეცდომონი - კარგი, გასაგებია.

But when it comes down to me, right now,

მაგრამ, როდესაც საქმე მე მეხება, აქ და აი ახლა

to all the beliefs I hold,

როდესაც საქმე ეხება ყველა ჩემს რწმენას,

here in the present tense,

ახლა, აწმყოში,

suddenly all of this abstract appreciation of fallibility

მოულოდნელად ეს აბსტრაქტული მოწიწება „უშეცდომობის“ წინაშე,

goes out the window --

უჩინარდება.

and I can't actually think of anything I'm wrong about.

არაფერი მომივა თავში, რაზეც ვცდები.

And the thing is, the present tense is where we live.

საქმე ისაა, რომ აწმყო დრო არის ის, სადაც ჩვენ ვცხოვრობთ.

We go to meetings in the present tense;

ჩვენ გვაქვს შეხვედრები აწმყოში,

we go on family vacations in the present tense;

ჩვენ მივდივართ ოჯახთან ერთად დასასვენებლად აწმყო დროში,

we go to the polls and vote in the present tense.

ჩვენ მივდივართ არჩევნებზე და ხმას ვაძლევთ აწმყო დროში.

So effectively, we all kind of wind up traveling through life,

საბოოლო ჯამში, ჩვენ ძალზე ეფექტურად ვახერხებთ ამ ცხოვრებაში მოგზაურობას

trapped in this little bubble

ჩვენს პატარა ბუშტებში გამომწყვდეულები,

of feeling very right about everything.

ბუშტებში, სადაც ყველაფერში ძალიან მართლები გვგონია ჩვენი თავები.

I think this is a problem.

ჩემი აზრით ეს პრობლემაა.

I think it's a problem for each of us as individuals,

ჩემი აზრით, ეს პრობლემაა თითოეული ჩვენგანისთვის, როგორც ინდივიდუალთათვის

in our personal and professional lives,

ჩვენივე პირადულ და პროფესიულ ცხოვრებაში.

and I think it's a problem for all of us collectively as a culture.

და ასევე, მე ვფიქრობ, ეს პრობლემაა ყველა ჩვენგანისთვის კოლექტიურად, როგორც კულტურისთვის.

So what I want to do today

დღეს მინდა პირველ რიგში ვილაპარაკო იმაზე,

is, first of all, talk about why we get stuck

თუ რატომ ვიჭედებით იმ განცდაში,

inside this feeling of being right.

რომ ვართ ყოველთვის მართლები

And second, why it's such a problem.

და მეორე, რატომ არის ეს პრობლემა.

And finally, I want to convince you

და საბოლოოდ, მე მინდა თქვენ დაგარწმუნოთ,

that it is possible

რომ შესაძლებელია

to step outside of that feeling

გვერდიდან შეხედო ამ გრძნობას.

and that if you can do so,

და თუ შენ ეს შეძელი მიხვდები, რომ

it is the single greatest

ეს არის ის ერთადერთი დიდებული , მორალური, ინტელექტუალური

moral, intellectual and creative leap you can make.

და შემოქმედებითი ნახტომი, რომლის გაკეთებაც შენ შეგიძლია.

So why do we get stuck

ჰო და, რატომ ვიჭედებით

in this feeling of being right?

ამ უშეცდომლობის გრძნობაში?

One reason, actually, has to do with a feeling of being wrong.

ერთერთი მიზეზია - გრძნობა, რომლის დროსაც ხვდები, რომ შენ ცდები.

So let me ask you guys something --

მოდით რაღაცას გკითხავთ.

or actually, let me ask you guys something, because you're right here:

მოდით თქვენ გკითხავთ, რადგან ახლოს სხედხართ.

How does it feel -- emotionally --

რა გრძნობა გაქვს, სუფთა ემოციურად,

how does it feel to be wrong?

რას გრძნობ, როდესაც ცდები?

Dreadful. Thumbs down.

საშინელი... დაშვებული ცერა თითი...

Embarrassing. Okay, wonderful, great.

შემარცხვენელი. . . კარგით, გადასარევია.

Dreadful, thumbs down, embarrassing --

საშინელი, დაშვებული ცერა თითი, შემარცხვენელი--

thank you, these are great answers,

დიდი მადლობა, არაჩვეულებრივი პასუხებია,

but they're answers to a different question.

მაგრამ ესენი სხვა კითხვას პასუხობენ.

You guys are answering the question:

თქვენ პასუხობთ კითხვას:

How does it feel to realize you're wrong?

„რა გრძნობაა, როდესაც აცნობიერებ, რომ შეცდი?“

(Laughter)

(სიცილი)

Realizing you're wrong can feel like all of that and a lot of other things, right?

როდესაც აცნობიერებ, რომ ცდები თავს ზუსტად ეგრე გრძნობ და უარესადაც, არა?

I mean it can be devastating, it can be revelatory,

ეს შეიძლება იყოს გამანადგურებელი, გამომააშკარავებელი,

it can actually be quite funny,

ასევე შეიძლება იყოს საკმაოდ სასაცილოც,

like my stupid Chinese character mistake.

როგორც ჩემ სულელური ჩინური იეროგლიფის შეცდომა.

But just being wrong

მაგრამ უბრალოდ არასწორი ყოფნა

doesn't feel like anything.

არნაირად არ იგრძნობა.

I'll give you an analogy.

მაგალითს მოვიყვან.

Do you remember that Loony Tunes cartoon

გახსოვთ ლუნი თუნის მულტფილმი?

where there's this pathetic coyote

სადაც ერთი პათეტიკური კოიოტი

who's always chasing and never catching a roadrunner?

მუდამ დასდევს მრბოლელს და ვერასდროს ეწევა.

In pretty much every episode of this cartoon,

ამ მულტფილმის თითქმის ყველა სერიაში,

there's a moment where the coyote is chasing the roadrunner

არის ისეთი მომენტი, სადაც კოიოტი მისდევს მრბოლელს

and the roadrunner runs off a cliff,

და მრბოლელი კი ვარდება კლდიდან.

which is fine -- he's a bird, he can fly.

პრობლემა არ არის, ის ჩიტია და მას ფრენა შეუძლია.

But the thing is, the coyote runs off the cliff right after him.

მაგრამ მას თან მიჰყვება კოიოტიც.

And what's funny --

სასაცილო კი ის არის -

at least if you're six years old --

ნუ, თუ თქვენ 6 წლის ხართ -

is that the coyote's totally fine too.

რომ კოიოტიც მშვენივრად გრძნობს თავს.

He just keeps running --

ის უბრალოდ აგრძელებს სირბილს.

right up until the moment that he looks down

სწორედ იმ მომენტამდე, სანამ ქვევით ჩაიხედავს

and realizes that he's in mid-air.

და გააცნობიერებს, რომ ჰაერშია.

That's when he falls.

აი მომენტი, როდესაც ის ვარდება.

When we're wrong about something --

როდესაც ჩვენ რამეზე ვცდებით --

not when we realize it, but before that --

არა მაშინ, როდესაც ჩვენ ამას ვათვითცნობიერებთ, არამედ მანამდე -

we're like that coyote

ჩვენ იმ კოიოტს ვგავართ ,

after he's gone off the cliff and before he looks down.

რომლიც უკვე გასცდა კლდეს, მაგრამ ჯერ არ ჩაუხედავს ქვევით.

You know, we're already wrong,

იცით, ჩვენ უკვე შევცდით,

we're already in trouble,

უკვე შარში ვართ.

but we feel like we're on solid ground.

მაგრამ ისეთი განცდა გვაქვს, თითქოს მყარ ნიადაგზე ვდგავართ.

So I should actually correct something I said a moment ago.

ასე, რომ მგონი, ერთ წუთის წინ რაც გითხარით ის უნდა შევასწორო.

It does feel like something to be wrong;

რაღაც განცდა არსებობს, როდესაც შეცდი -

it feels like being right.

განცდა იმისა, რომ მართალი ხარ.

(Laughter)

(სიცილი)

So this is one reason, a structural reason,

ეს არის ერთერთი მიზეზი, სტრუქტრურული მიზეზი იმისა,

why we get stuck inside this feeling of rightness.

თუ რატომ ვიჭედებით იმ გრძნობაში, რომ ვართ მართლები.

I call this error blindness.

მე ამას შეცდომით სიბრმავეს ვეძახი.

Most of the time,

უმრავლეს შემთხვევაში

we don't have any kind of internal cue

ჩვენ არ გვაქვს შინაგანი ალღო,

to let us know that we're wrong about something,

რომელიც მიგვახვედრებს, რომ ვცდებით,

until it's too late.

მანამ სანამ ეს ძალიან გვიანი არ არის.

But there's a second reason that we get stuck inside this feeling as well --

მაგრამ არსებობს მეორე მიზეზიც ჩვენი ტყვეობის ასახსნელად

and this one is cultural.

და ეს უკვე კულტურულია.

Think back for a moment to elementary school.

წამით გაიხსენეთ დაწყებითი სკოლა.

You're sitting there in class,

კლასში ზიხართ

and your teacher is handing back quiz papers,

და თქვენი მასწავლებელი შემოწმებულ საკონტროლო ნაწერს უკან გიბრუნებთ.

and one of them looks like this.

ერთერთი მათგანი ასე გამოიყურება. <ასე არ ქნა> <მნახე> <C -> .

This is not mine, by the way.

ეს ჩემი არ არის, ისე.

(Laughter)

(სიცილი)

So there you are in grade school,

და აი ხართ დაწყებით სკოლაში

and you know exactly what to think

და ზუსტად იცით რა იფიქროთ

about the kid who got this paper.

ამ ბავშვზე.

It's the dumb kid, the troublemaker,

„შტერი ბავშვია, წესრიგის დამრღვევი,

the one who never does his homework.

რომელიც არასდროს აკეთებს საშინაო დავალებას“.

So by the time you are nine years old,

იმ დროისთვის, როდესაც უკვე 9 წლის ხართ,

you've already learned, first of all,

იცით, რომ, პირველ რიგში,

that people who get stuff wrong

ხალხი, რომელიც ცდება არიან ზარმაცები,

are lazy, irresponsible dimwits --

სულელები და უპასუხისმგებლონი.

and second of all,

და მეორე -

that the way to succeed in life

წარმატების მისაღწევად ცხოვრებაში

is to never make any mistakes.

არასდროს შეცდომა არ უნდა დაუშვათ.

We learn these really bad lessons really well.

ჩვენ ამ ძალიან ცუდ გაკვეთილებს ძალიან კარგად შევიმეცნებთ ხოლმე.

And a lot of us --

ბევრი ჩვენგანი

and I suspect, especially a lot of us in this room --

და მე ეჭვი მაქვს განსაკუთრებით დიდი რაოდენობა ამ ოთახში მყოფთა

deal with them by just becoming

პრობლემას იმით წყვეტს, რომ

perfect little A students,

საბოლოო ჯამში ხდება უნაკლო ხუთოსანი.

perfectionists, over-achievers.

პერფექციონისტი, მეტის მიღწევის მოსურნე.

Right,

მართალია, არა?

Mr. CFO, astrophysicist, ultra-marathoner?

მისტერ აღმასრულებელო დირექტორო, ასტროფიზიკოსო და ულტრა-მარათონელო?

(Laughter)

(სიცილი)

You're all CFO, astrophysicists, ultra-marathoners, it turns out.

ჩანს, თქვენ ყველანი აღმასრულებელი დირექტორები, ასტრო ფიზიკოსები და ულტრა-მარათონელები ხართ!

Okay, so fine.

კარგი, მშვენიერია.

Except that then we freak out

ყველაფერი გადასარევია ... უბრალოდ მერე ჩვენ ვმწარდებით,

at the possibility that we've gotten something wrong.

როდესაც არის ალბათობა, რომ ჩვენ შეიძლება რაღაც შეგვშლოდა.

Because according to this,

რადგან ამის მიხედვით,

getting something wrong

რაღაცაში მცდარობა

means there's something wrong with us.

ნიშნავს, რომ რაღაც ვერ არის ჩვენში ჯანსაღად, რომ ჩვენ თავად გვჭირს რაღაც.

So we just insist that we're right,

შემდეგ ჩვენ უბრალოდ დავიჟინებთ ხოლმე, რომ მართლები ვართ.

because it makes us feel smart and responsible

ეს ხომ გვაგრძნობინებს, რომ ვართ გონიერები, პასუხისმგებლიანები

and virtuous and safe.

სათნოები და უსაფრთხოდ.

So let me tell you a story.

მოდით ერთ ამბავს მოგიყვებით.

A couple of years ago,

ერთ-ორი წლის წინ

a woman comes into Beth Israel Deaconess Medical Center for a surgery.

ქალი შედის ბეთ ისრაელის სამედიცინო ცენტრში ოპერაციის გასაკეთებლად.

Beth Israel's in Boston.

ბეთ ისრაელი ბოსტონში მდებარეობს.

It's the teaching hospital for Harvard --

ეს ჰარვარდის სასწავლებელი საავადმყოფოა.

one of the best hospitals in the country.

ერთერთი საუკეთესოა ქვეყანაში.

So this woman comes in and she's taken into the operating room.

ჰო და, ეს ქალი შეყავთ საოპერაციოში,

She's anesthetized, the surgeon does his thing --

უკეთებენ ანესთეზიას, ექმი აკეთებს თავის საქმეს,

stitches her back up, sends her out to the recovery room.

კერავს პაციენტს და უშვებს უკან გამოსაჯანსაღებლად.

Everything seems to have gone fine.

თითქოს, ყველაფერმა კარგად ჩაიარა.

And she wakes up, and she looks down at herself,

ქალს ეღვიძება, თავის თავის დახედავს

and she says, "Why is the wrong side of my body in bandages?"

და იკითხავს, „რატომ არის ჩემი სხეულის სხვა მხარე სახვევებში?“

Well the wrong side of her body is in bandages

ნუ, იმიტომაა სახვევებში მისი სხეულის სხვა მხარე,

because the surgeon has performed a major operation

რომ ქირურგმა ეს მთავარი ოპერაცია

on her left leg instead of her right one.

მის მარცხენა ფეხზე გააკეთა მარჯვენის ნაცვლად.

When the vice president for health care quality at Beth Israel

როდესაც ბეთ ისრაელის ჯანმრთელობის ხარისხის მართვის ვიცე პრეზიდენტმა

spoke about this incident,

ამ ინციდენეტზე ისაუბრა,

he said something very interesting.

ერთი ძალზედ საინტერესო რამ თქვა.

He said, "For whatever reason,

მან თქვა „რაღაც მიზეზის გამო,

the surgeon simply felt

ქირურგმა უბრალოდ ჩათვალა,

that he was on the correct side of the patient."

რომ ის სწორ მხარეს იდგა“.

(Laughter)

(სიცილი)

The point of this story

ამ ისტორიის არსი ის არის,

is that trusting too much in the feeling

რომ ზედმეტი ნდობა გრძნობისა,

of being on the correct side of anything

რომ ხარ სწორ მხარეს, სულ ერთია რისა,

can be very dangerous.

შეიძლება ძალიან სახიფათო იყოს.

This internal sense of rightness

ეს შინაგანი გრძნობა მართებულობისა,

that we all experience so often

რომელსაც ჩვენ ყველანი ასე ხშირად განვიცდით,

is not a reliable guide

არ არის სანდო

to what is actually going on in the external world.

რეალურ ცხოვრებაში.

And when we act like it is,

მომემნტი, როდესაც თავს ვაჩვენებთ, რომ ეს მართებული ქცევაა

and we stop entertaining the possibility that we could be wrong,

და ვივიწყებთ იმ აზრს, რომ შეიძლება ვცდებოდეთ

well that's when we end up doing things

- აი, მაშინ ხდება რომ 200 მილიონი

like dumping 200 million gallons of oil into the Gulf of Mexico,

გალონი ნავთობი იღვრება მექსიკის ყურეში,

or torpedoing the global economy.

ან ვსპობთ მსოფლიო ეკონომიკას.

So this is a huge practical problem.

ასე, რომ ეს არის უდიდესი ყოველდღიური პრობლემა.

But it's also a huge social problem.

მაგრამ ეს ასევე სოციალური პრობლემაცაა.

Think for a moment about what it means to feel right.

ერთი წუთით დაფიქრდით რა გრძნობაა, როდესაც ხარ მართალი.

It means that you think that your beliefs

ასეთ დროს შენ თვლი, რომ შენი რწმენები

just perfectly reflect reality.

უნაკლოდ ასახავს რეალობას.

And when you feel that way,

როდესაც ასე ფიქრობ,

you've got a problem to solve,

ერთი პრობლემა გაქვს გადასაჭრელი.

which is, how are you going to explain

როგორ დაარწმუნო

all of those people who disagree with you?

სხვებიც ამაში.

It turns out, most of us explain those people the same way,

აღმოჩნდა, რომ უმრავლესობა ჩვენს შორის ერთნაირად ხსნის სხვათა ქცევას.

by resorting to a series of unfortunate assumptions.

ყველანი ვარაუდთა ამ სამწუხარო ჩამონათვალს მივმართავთ.

The first thing we usually do when someone disagrees with us

პირველი რასაც ხშირად ვაკეთებთ, როდესაც ვინმე არ გვეთანხმება,

is we just assume they're ignorant.

ვასკვნით, რომ ისინი უვიცები არიან.

They don't have access to the same information that we do,

მათ ხელი არ მიუწვდებათ იმავე ინფორმაციამდე, რაზეც ჩვენ.

and when we generously share that information with them,

და როდესაც ჩვენ გულუხვად გავუზიარებთ ჩვენს ხელთ არსებულ ინფორმაციას,

they're going to see the light and come on over to our team.

ისინი ნათელს ეზიარებიან და ჩვენს გუნდში გადმოვლენ.

When that doesn't work,

როდესაც ამგვარი მსჯელობა არ მუშაობს,

when it turns out those people have all the same facts that we do

როდესაც აღმოჩნდება, რომ იმ ხალხს იგივე ფაქტები ცოდნია, რაც ჩვენ

and they still disagree with us,

და კვლავ არ გვეთანხმებიან,

then we move on to a second assumption,

გადავდივართ მეორე ვარაუდზე.

which is that they're idiots.

ვარაუდზე, რომ ისინი იდიოტები არიან.

(Laughter)

(სიცილი)

They have all the right pieces of the puzzle,

რომ მათ ამოცანის ამოსახსნელად საჭირო ხელსაწყოები აქვთ,

and they are too moronic to put them together correctly.

მაგრამ იმდენად ჭკუასუსტები არიან, რომ არ შეუძლიათ მათი სწორად გამოყენება

And when that doesn't work,

როდესაც ეს დაშვებაც არ მუშაობს:

when it turns out that people who disagree with us

როდესაც ამ ხალხს რომელიც არ გვეთანხმება,

have all the same facts we do

თურმე იგივე ფაქტებიც ცოდნია

and are actually pretty smart,

და საკმაოდ გონიერებიც ყოფილან,

then we move on to a third assumption:

მესამე ვარაუდზე გადავდივართ.

they know the truth,

მათ იციან სიმართლე

and they are deliberately distorting it

და განზრახ ამახინჯებენ მათ

for their own malevolent purposes.

მათ საკუთარი ბოროტი მიზნების გამო.

So this is a catastrophe.

ეს კატასტროფაა.

This attachment to our own rightness

ასეთი დამოკიდებულება ჩვენს მართებულობასთან

keeps us from preventing mistakes

გვაფერხებს ჩვენივე შეცდომების შეფერხებისაგან

when we absolutely need to

მაშინ, როდესაც ეს ძალიან გვჭირდება

and causes us to treat each other terribly.

და იწვევს იმას, რომ ერთმანეთს საზიზღრად ვეპყრობით.

But to me, what's most baffling

მაგრამ იცით რა არის

and most tragic about this

ჩემთვის ყველაზე ტრაგიკული?

is that it misses the whole point of being human.

ის, რომ აზრი ეკარგება ადამიანად ყოფნის იდეას.

It's like we want to imagine

ჩვენ გვინდა წარმოვიდგინოთ,

that our minds are just these perfectly translucent windows

რომ ჩვენი გონება უნაკლოდ გამჭვირვალე ფანჯარასავითაა

and we just gaze out of them

და ჩვენ უბრალოდ ვიცქირებით

and describe the world as it unfolds.

და აღვწერთ სამყაროს იქიდან.

And we want everybody else to gaze out of the same window

ჩვენს გვსურს ყველა სხვაც ამავე ფანჯრიდან იყურებოდეს

and see the exact same thing.

და იგივე სცენას ხედავდეს, რასაც ჩვენ.

That is not true,

ეს არ არის ჭეშმარიტება,

and if it were, life would be incredibly boring.

და ეს რომ ესე იყოს, სამყარო საოცრად მოსაწყენი იქნებოდა.

The miracle of your mind

თქვენი გონების სასწაული ის კი არ არის, რომ

isn't that you can see the world as it is.

თქვენ შეგიძლიათ ხედავდეთ სამყაროს ისეთს, როგორიც ის არის,

It's that you can see the world as it isn't.

არამედ ისეთს, როგორიც ის არ არის.

We can remember the past,

ჩვენ შეგვიძია გვახსოვდეს წარსული,

and we can think about the future,

ვიფიქროთ მომავალზე

and we can imagine what it's like

და წარმოვიდგინოთ როგორი იქნება

to be some other person in some other place.

სხვა ადამიანი სულ სხვა ადგილას.

And we all do this a little differently,

და ჩვენ ყველანი ამას სხვადასხვანაირად ვაკეთებთ.

which is why we can all look up at the same night sky

რისი შედეგიცაა ის, რომ ჩვენ ყველანი ვუყურებთ ერთსა და იმავე ღამის ცას

and see this

და ვხედავთ ამას

and also this

და ასევე ამას

and also this.

და ამას.

And yeah, it is also why we get things wrong.

და ამის შედეგია ისიც, რომ ჩვენ ვცდებით.

1,200 years before Descartes said his famous thing

1200 წლით ადრე სანამ დეკარტი იტყოდა ცნობილ ფრაზას,

about "I think therefore I am,"

„მე ვაზროვნებ, მაშასადამე მე ვარსებობ“,

this guy, St. Augustine, sat down

აი ეს ადამიანი - ნეტარიავგუსტინე, დაჯდა და თქვა „

and wrote "Fallor ergo sum" --

„Fallor ergo sum” -

"I err therefore I am."

- “მე ვცდები, მაშასადამე მე ვარსებობ.“

Augustine understood

ავგუსტინე მიხვდა, რომ

that our capacity to screw up,

ჩვენი შესაძლებლობები საქმის გაფუჭებაში

it's not some kind of embarrassing defect

არ არის ჩვენი სამარცხვინო დეფექტი

in the human system,

არ არის ისეთ რამ,

something we can eradicate or overcome.

რაც შეგვიძლია აღმოვფხვრათ ან გადავლახოთ.

It's totally fundamental to who we are.

ეს სავსებით ფუნდამენტურია ჩვენი არსებისათვის.

Because, unlike God,

ღვთისგან განსხვავებით,

we don't really know what's going on out there.

ჩვენ არ ვიცით დანამდვილებით რა ხდება გარეთ,

And unlike all of the other animals,

მაგრამ ყველა სხვა ცხოველისგან განსხვავებით,

we are obsessed with trying to figure it out.

ჩვენ ჩაციკლულები ვართ გავიგოთ რა ხდება.

To me, this obsession

ჩემთვის ეს ამგვარი კონცეტრაცია

is the source and root

წყაროცაა ყველა სახის პროდუქტიულობისა

of all of our productivity and creativity.

და შემოქმედობითობის.

Last year, for various reasons,

იცით, შარშან, ბევრი სხვადასხვა მიზეზის გამო,

I found myself listening to a lot of episodes

რომ საზოგადოებრივი რადიოს „ეს ამერიკული ცხოვრებაას“

of the Public Radio show This American Life.

ძალიან ბევრ სერიას ვუსმენდი.

And so I'm listening and I'm listening,

ჰო, და ვუსმენ, ვუსმენ

and at some point, I start feeling

და რაღაც მომენტში გავათვითცნობიერე,

like all the stories are about being wrong.

ყველა ეს ისტორია მცდარობას უკავშრდება.

And my first thought was,

ჩემი პირველი ფიქრი იყო

"I've lost it.

„მე მგონი ყველაფერში

I've become the crazy wrongness lady.

სიმცდარეს ვხედავ,

I just imagined it everywhere,"

ყველან წარმოვიდგენ ხოლმე“ ,

which has happened.

რაც რა თქმა უნდა მომხდარა.

But a couple of months later,

მაგრამ ერთი-ორი თვის შემდეგ მე მომეცა საშუალება

I actually had a chance to interview Ira Glass, who's the host of the show.

ინტერვიუ ამეღო აირა გლასისგან, ამ შოუს მასპინძლისგან.

And I mentioned this to him,

და მე ეს მოვუყევი.

and he was like, "No actually, that's true.

მან მითხრა „ არა, იცი, მგონი ეს მართალია“ .

In fact," he says,

„მართლაც“ , ის ამბობს

"as a staff, we joke

„ჩვენ, იქ მომუშავენი, ვხუმრობთ ხოლმე,

that every single episode of our show

რომ ყველა ეპიზოდს

has the same crypto-theme.

ერთი შეფარული თემა აქვს“ .

And the crypto-theme is:

. „თემა კი ასეთია:

'I thought this one thing was going to happen

მეგონა ეს მოხდებოდა

and something else happened instead.'

და სავსებით სხვა რამ მოხდა“ .

And the thing is," says Ira Glass, "we need this.

„საქმე იმაშია“, ამბობს აირა, „ რომ ჩვენ გვჭირდება ეს,

We need these moments

გვჭირდება ეს მომენტები

of surprise and reversal and wrongness

გაკვირვებისა და სიმცდარისა,

to make these stories work."

რათა ეს ისტორიები შედგეს“.

And for the rest of us, audience members,

ჩვენი მხრივ კი, ჩვენ როგორც აუდიენცია

as listeners, as readers,

როგორც მსმენელები და მკითხველები

we eat this stuff up.

ჩვენ მოვიხმართ ამ პროდუქტს.

We love things like plot twists

ჩვენ გვიყვარს

and red herrings and surprise endings.

გამაოგნებელი დასასრულები.

When it comes to our stories,

როდესაც ჩვენს ისტორიებს ეხება საქმე,

we love being wrong.

ჩვენ გვიყვარს მცდარობა.

But, you know, our stories are like this

მაგრამ იცით რა? ჩვენი ისტორიები ასეთია,

because our lives are like this.

რადგან ჩვენი ცხოვრებაა ამგვარი.

We think this one thing is going to happen

ჩვენ გვგონია, რომ ერთი მოხდება

and something else happens instead.

და ამ დროს მეორე ხდება.

George Bush thought he was going to invade Iraq,

ჯორჯ ბუშს ეგონა, რომ ის შეიჭრებოდა ერაყში,

find a bunch of weapons of mass destruction,

იპოვიდა მასობრივი განადგურების აურება იარაღს,

liberate the people and bring democracy to the Middle East.

გაათვისუფლებდა ხალხს და ახლო აღმოსავლეთში დემოკრატიას შეიტანდა.

And something else happened instead.

მაგრამ სავსებით სხვა რამ მოხდა ამ დროს.

And Hosni Mubarak

და ჰოსნი მუბარაკს ეგონა,

thought he was going to be the dictator of Egypt for the rest of his life,

რომ სიცოცხლის ბოლომდე ,

until he got too old or too sick

სანამ ძალიან არ დაბერდებოდა და დაავადმყოფდებოდა

and could pass the reigns of power onto his son.

და სანამ ძალაუფლებას შვილებს არ გადასცემდა, ეგვიპტის დიქტატორი იქნებოდა.

And something else happened instead.

მაგრამ საერთოდ სხვა რამ მოხდა ამის მაგივრად.

And maybe you thought

და ალბათ თქვენ გქონდათ ფიქრი,

you were going to grow up and marry your high school sweetheart

რომ გაიზრდებოდით, შეუღლდებოდით თქვენი სკოლის სიყვარულზე,

and move back to your hometown and raise a bunch of kids together.

დაბრუნდებოდით მშობლიურ ქალაქში და გაზრდიდით ბევრ შვილს ერთად.

And something else happened instead.

მაგრამ ამის მაგივრად სხვა რამ მოხდა.

And I have to tell you

და ერთი რამ უნდა გითხრათ,

that I thought I was writing an incredibly nerdy book

მე მეგონა ვწერდი საუცხოოდ გონივრულ წიგნს საგანზე,

about a subject everybody hates

რომელიც ყველას ეზიზღება,

for an audience that would never materialize.

აუდიენციისთვის, რომელიც ამას არასდროს გამოიყენებდა.

And something else happened instead.

და საერთოდ სხვა რამ მოხდა.

(Laughter)

(სიცილი)

I mean, this is life.

ეს ცხოვრებაა.

For good and for ill,

ავად თუ კარგად,

we generate these incredible stories

ჩვენ ვართ შემოქმედნი ჩვენს გარშემო არსებული

about the world around us,

სამყააროს შესახებ საუცხოო ისტორიებისა.

and then the world turns around and astonishes us.

შემდეგ ცხოვრება გვიბრუნდება და აქეთ გვაოცებს.

No offense, but this entire conference

არავის არ ვაყენებ შეურაცყოფას , მაგრამ ეს მთელი კონფერენცია

is an unbelievable monument

ამჟაღავნებს ჩვენს დაუჯერებლად დიდ

to our capacity to get stuff wrong.

შესაძლებლობას - შევცდეთ.

We just spent an entire week

ჩვენ მთელი კვირა დავხარჯეთ, რომ

talking about innovations and advancements

გველაპარაკა ინოვაციებზე, წინსვლებზე,

and improvements,

და გაუმჯობესებაზე

but you know why we need all of those innovations

... მაგრამ იცით რატომ გვჭიდება ყველა ეს ინოვაცია,

and advancements and improvements?

წინსვლა და გაუმჯობესება?

Because half the stuff

იმიტომ, რომ ყველაზე

that's the most mind-boggling and world-altering --

გამაოგნებელი და სამყაროს შემცვლელი ... !

TED 1998 --

ნუ ხო იცით... TED 1998…!

eh.

ეჰ

(Laughter)

(სიცილი)

Didn't really work out that way, did it?

არ გამოსულა ეგრე , არა?

(Laughter)

(სიცილი)

Where's my jet pack, Chris?

სად არის ჩემი ჯეთ პექი კრის?

(Laughter)

(სიცილი)

(Applause)

(ტაში)

So here we are again.

ასე რომ ასე ვართ ისევ

And that's how it goes.

და აი ესეც გრძლედება

We come up with another idea.

ჩვენ ახალი იდეა გვიჩნდება,

We tell another story.

ახალ ამბავს ვყვებით,

We hold another conference.

ახალ კონფერენციას ვატარებთ.

The theme of this one,

ამჟამინდელის თემაა,

as you guys have now heard seven million times,

როგორც თქვენ უკვე 7 მილიონჯერ მოისმინეთ ალბათ უკვე,

is the rediscovery of wonder.

სასწაულის ხელახალი აღმოჩენა.

And to me,

ჩემი აზრით -

if you really want to rediscover wonder,

თუ მართლა გსურს სასწაულის ხელახლა აღმოჩენა,

you need to step outside

უნდა დატოვო ის პაწაწინა,

of that tiny, terrified space of rightness

დამთრგუნველი სივრცე შეუცდომლობის.

and look around at each other

უნდა მიმოვიხედოთ, დავაკვირდეთ ერთმანეთს,

and look out at the vastness

შევხედოთ უზარმაზარ,

and complexity and mystery

კომპლექსურ, მისტიკურ

of the universe

სამყაროს

and be able to say,

და შეგვეძლოს ვთქვათ

"Wow, I don't know.

„ვა, არ ვიცი,

Maybe I'm wrong."

იქნებ ვცდები“.

Thank you.

მადლობა

(Applause)

(ტაში)

Thank you guys.

მადლობა მეგობრებო

(Applause)

(ტაში)