Listening to shame | Brené Brown | TED

برنه براون: گوش دادن به شرم

Translator: Reviewer: Babak Mohit

من می‌خواهم کمی

I'm going to tell you a little bit about my TEDxHouston Talk.

در مورد سخنرانی‌ام در TEDxHuston برای شما بگویم.

I woke up the morning after I gave that talk

صبح بعد از سخنرانی

with the worst vulnerability hangover of my life.

با بدترین سردرد ناشی از«آسیب پذیری»

زندگی‌ام از خواب بیدار شدم.

And I actually didn't leave my house for about three days.

و در واقع نتوانستم از خانه‌‌ام

تقریباً برای سه روز خارج بشوم.

اولین باری که خارج شدم برای دیدار با دوستی برای ناهار بود.

The first time I left was to meet a friend for lunch.

And when I walked in, she was already at the table.

و زمانی که وارد شدم، او سر میز نشسته بود.

من نشستم و او گفت:

I sat down, and she said, "God, you look like hell."

«ای خدا، چقدر چهره‌ات شکسته است.»

I said, "Thanks. I feel really --

گفنم: «مرسی. من احساس می‌کنم...

... هیچ کاری نمی‌توانم بکنم.»

I'm not functioning."

And she said, "What's going on?"

او از من پرسید: «چرا؟ چی شده؟»

And I said, "I just told 500 people

و من گفتم: «من جلوی

۵۰۰ نفر آدم گفتم

that I became a researcher to avoid vulnerability.

که من پژوهش‌گر شدم

تا بتونم از آسیب‌پذیر بودنِ خودم جلوگیری کنم.

And that when being vulnerable emerged from my data,

ولی وقتی که پژوهش خودم

نشان داد که آسیب‌پذیری

جزء لازمی از

as absolutely essential to whole-hearted living,

زندگی معنی‌دار واقعی ما است،

I told these 500 people that I had a breakdown.

من به آن ۵۰۰ نفر گفتم

که من [از لحاظ روحی] متلاشی شدم.

I had a slide that said 'Breakdown.'

[در آن سخنرانی] من یک اسلاید داشتم تحت عنوان «شکست روحی».

At what point did I think that was a good idea?"

نمی‌دانم چرا فکر کرده بودم که ایده خوبی است؟

(Laughter)

«خنده حضار»

And she said, "I saw your talk live-streamed.

دوستم به من گفت که: «من سخنرانی تو را به صورت زنده دیدم.

It was not really you.

آن واقعا شخصیت واقعی تو نبود.

It was a little different than what you usually do.

کمی با دفعات پیشت فرق داشت.

ولی خیلی عالی بود.»

But it was great."

And I said,

من گفتم:

"This can't happen.

«این اتفاق نباید بیافتد.

YouTube, they're putting this thing on YouTube.

قرار است این سخن‌رانی را بگذارند روی YouTube.

And we're going to be talking about 600, 700 people."

الان ابعاد فاجعه تنها در حد ۶۰۰ یا ۷۰۰ نفر است.»

(Laughter)

«خنده حضار»

And she said, "Well, I think it's too late."

او گفت: «فکر کنم کمی برای این فکر دیر شده.»

And I said, "Let me ask you something."

و من گفتم: «بگذار من چیزی از تو بپرسم»

او گفت: «بفرمائید.»

And she said, "Yeah."

I said, "Do you remember when we were in college,

و من گفتم: «یادت می‌آید وقتی که دانشجو بودیم

really wild and kind of dumb?"

و وحشی و خنگ بودیم»

او گفت: «بله.»

She said, "Yeah."

I said, "Remember when we'd leave a really bad message

و من گفتم: «یادت می‌آید وقتی که پیغام بَدی

on our ex-boyfriend's answering machine?

روی پیغام‌گیر دوست‌پسر‌های قدیدم‌مون می‌گذاشتیم؟

بعدش باید می‌رفتیم قایمکی داخل اطاق‌شون

Then we'd have to break into his dorm room and then erase the tape?"

که اون پیغام را پاک کنیم؟»

(Laughter)

«خنده حضار»

و او گفت: «امممم... نه!»

And she goes, "Uh... no."

(Laughter)

«خنده حضار»

و در اینجا تنها فکری که به ذهن من رسید این بود که من‌هم بگویم:

Of course, the only thing I could say at that point was,

"Yeah, me neither.

«من‌هم همین‌طور، من‌هم همین‌طور

برای آن، من‌هم همین‌طور»

Yeah -- me neither."

And I'm thinking to myself,

با خودم فکر می‌کردم:

«برنه، چه کار داری می‌کنی؟ چه کار داری می‌کنی؟

"Brené, what are you doing?

Why did you bring this up?

برای چی در مورد این صحبت کردی؟ مگر عقلت را از دست دادی؟

Have you lost your mind?

Your sisters would be perfect for this."

این کار مال خواهر‌های تو بود.»

(Laughter)

So I looked back up and she said,

بعدش که به دوستم نگاه کردم، او پرسید:

"Are you really going to try to break in and steal the video

«تو واقعا می‌خواهی بروی و

ویدئو را بدزدی

before they put it on YouTube?"

قبل از این ‌که آنها آن را بگذارند روی YouTube»

(Laughter)

And I said, "I'm just thinking about it a little bit."

و من گفتم: «دارم کمی در موردش فکر می‌کنم.»

(Laughter)

«خنده حضار»

She said, "You're like the worst vulnerability role model ever."

و او گفت: «تو واقعا بدترین معلم آسیب‌پذیری هستی»

«خنده حضار»

(Laughter)

Then I looked at her and I said something

و بعد من به او نگاه کردم و حرفی زدم

that at the time felt a little dramatic,

که در آن موقع کمی بغرنج بود،

but ended up being more prophetic than dramatic.

ولی بعدا بیشتر به پیش‌بینی می‌ماند تا بغرنجی.

من گفتم،

"If 500 turns into 1,000

«اگر ۵۰۰ نفر بشه ۱۰۰۰

or 2,000,

یا ۲۰۰۰ نفر

my life is over."

زندگیم تمام شده»

(Laughter)

«خنده حضار»

I had no contingency plan for four million.

من هیچ‌گونه آمادگی برای چهار میلیون تماشاگر نداشتم.

(Laughter)

«خنده حضار»

And my life did end when that happened.

وقتی این مساله پیش آمد، زندگی پیشین من تمام شد.

And maybe the hardest part about my life ending

و شاید سخت‌ترین چیزی که با پایان زندگی پیشینم به وجود آمد،

is that I learned something hard about myself,

درس سختی بود که درباره خودم یاد گرفتم،

and that was that,

که این بود که

as much as I would be frustrated

هرچند من اعصابم از این خورد بود که

about not being able to get my work out to the world,

نمی‌توانستم کارم را به دنیا نشان دهم،

there was a part of me that was working very hard

چیزی در وجودم به سختی می‌کوشید که

to engineer staying small,

کارم را کوچک جلوه دهد،

staying right under the radar.

و در خارج از دید ردیاب‌ها نگه دارد.

But I want to talk about what I've learned.

اما حالا دوست دارم در مورد چیز‌هائی که یاد گرفتم صحبت کنم.

There's two things that I've learned in the last year.

در دو سال گذشته من دو چیز یاد گرفتم.

The first is:

اول این ‌که

vulnerability is not weakness.

آسیب‌پذیری یک ضعف نیست،

And that myth is profoundly dangerous.

و این اسطوره

بسیار خطرناک است.

اجازه دهید چیزی را صادقانه از شما بپرسم،

Let me ask you honestly --

و این هشدار را به شما می‌دهم که

and I'll give you this warning,

I'm trained as a therapist,

من مشاور روانشناسی هستم،

so I can out-wait you uncomfortably --

و بنابراین صبرم از شما بیشتر است --

so if you could just raise your hand that would be awesome --

. پس خواهش می‌کنم دست خود را بلند کنید--

how many of you honestly,

صادقانه چند نفر از شما

when you're thinking about doing or saying something vulnerable

وقتی که به یک کار که خطر آسیب‌پذیری دارد فکر می‌کنید

یا چیزی که خطر آسیب‌پذیری دارد را می‌گوئید،

think, "God, vulnerability is weakness."

با خودتان فکر می‌کنید «ای خدا آسیب‌پذیر بودن نشانه ضعیف بودن است. نشانه ضعف است.»

How many of you think of vulnerability and weakness synonymously?

و چند نفر از شما آسیب‌پذیری را هموزن ضعیف بودن می‌دانید؟

بیشتر آدم‌ها.

The majority of people.

حالا بگذارید این سوال را از شما بکنم.

Now let me ask you this question:

This past week at TED,

وقتی که در طول هفته گذشته وقتی که درTED

how many of you, when you saw vulnerability up here,

آسیب‌پذیری افراد را می‌دیدید چند نفراز شما٬

thought it was pure courage?

به این فکر افتادید که این شجاعت خالص است؟

Vulnerability is not weakness.

آسیب‌پذیری ضعف نیست.

I define vulnerability as emotional risk,

من آسیب‌پذیری را

ریسک‌پذیری احساسی، و

exposure, uncertainty.

خود را در معرض قرار دادن و بی اطمینانی تعریف می‌کنم.

It fuels our daily lives.

این چیزی است که به زندگی روزمره ما نیرو می‌دهد.

And I've come to the belief --

و من به این باور رسیده‌ام که –

this is my 12th year doing this research --

این دوازدهمین سالی است که در این باره تحقیق می‌کنم –

that vulnerability is our most accurate measurement of courage --

که آسیب‌پذیری

دقیق‌ترین میزان سنجش

شجاعت ما است.

to be vulnerable, to let ourselves be seen,

– آسیب‌پذیر بودن، اجازه دیده شدن به خودمان دادن،

to be honest.

رو راست بودن.

One of the weird things that's happened is, after the TED explosion,

چیز عجیبی که پیش آمد این بود که

بعد از انفجار خبر من در TED

I got a lot of offers to speak all over the country --

تعداد زیادی درخواست برای سخنرانی از سراسر کشور گرفتم –

everyone from schools and parent meetings

که دامنه آن از جلسات مدرسه‌ها و اولیا مربیان

to Fortune 500 companies.

تا شرکت‌های چند ملیتی را در بر می‌گرفت.

And so many of the calls went like this,

و بسیاری از مکالمات این‌گونه شروع می‌شد:

"Dr. Brown, we loved your TED talk.

«دکتر براون، ما عاشق سخنرانی TED شما شدیم.

We'd like you to come in and speak.

دوست داریم که شما بیایید و صحبت کنید.

We'd appreciate it

[فقط] خواهش می‌کنیم در مورد آسیب‌پذیری و شرم صحبت نکنید!»

if you wouldn't mention vulnerability or shame."

[فقط] خواهش می‌کنیم در مورد آسیب‌پذیری و شرم صحبت نکنید!»

(Laughter)

«خنده حضار»

What would you like for me to talk about?

پس راجع به چه می‌خواهید صحبت کنم؟

سه پاسخ عمده بود.

There's three big answers.

This is mostly, to be honest with you, from the business sector:

برای این که روراست باشم، این بیشتر از طرف شرکت‌ها بود:

innovation, creativity and change.

در مورد نو‌آوری، خلاقیت،

و تغییر.

(Laughter)

So let me go on the record and say,

بنابراین اجازه دهید که ثبت شود

که من می‌گویم

vulnerability is the birthplace of innovation, creativity and change.

که آسیب‌پذیر بودن زادگاه

نو‌آوری، خلاقیت و تغییر است.

(Applause)

«تشویق حضار»

To create is to make something that has never existed before.

خلق کردن یعنی پدید آوردن چیزی

که تا به حال وجود نداشته.

There's nothing more vulnerable than that.

چیزی آسیب‌پذیر‌تر از آن وجود ندارد.

Adaptability to change is all about vulnerability.

سازگاری با تغییر

تماما به آسیب‌پذیری ختم می‌شود.

دومین چیز،

The second thing,

in addition to really finally understanding

علاوه بر اینکه بالاخره

the relationship between vulnerability and courage,

ارتباط بین آسیب‌پذیری و شجاعت را فهمیدم،

the second thing I learned, is this:

دومین چیزی که آموختم این بود:

We have to talk about shame.

ما باید درباره مسائله شرم صحبت کنیم.

And I'm going to be really honest with you.

من با شما بسیار روراست خواهم بود.

When I became a "vulnerability researcher"

وقتی که من محقق آسیب‌پذیری شدم،

and that became the focus because of the TED talk --

و این موضوع به علت سخنرانی TED کانون تحقیق من شد –

and I'm not kidding.

شوخی نمی‌کنم.

I'll give you an example.

یک مثال برای شما می‌زنم.

About three months ago, I was in a sporting goods store

تقریبا سه ماه پیش، در یک مغازه لوازم ورزشی

داشتم عینک محافظ و زانوبند و

buying goggles and shin guards

and all the things that parents buy at the sporting goods store.

این گونه چیز‌هائی که یک مادر از مغازه ورزشی می‌خرد می‌خریدم.

از تقریبا سی متر آن طرف‌تر می‌شنوم :

About from a hundred feet away, this is what I hear:

"Vulnerability TED! Vulnerability TED!"

«خانم آسیب‌پذیری TED! آسیب‌پذیری TED!»

(Laughter)

«خنده حضار»

(Laughter ends)

I'm a fifth-generation Texan.

من یک تکزاسی نسل پنجم هستم.

Our family motto is "Lock and load."

شعار خانوادگی ما هستش «خشاب را پر کن و نشانه بگیر».

I am not a natural vulnerability researcher.

من به طور طبیعی پژوهشگر آسیب‌پذیری نیستم.

So I'm like,

پس من به خودم می‌گویم،

just keep walking, she's on my six.

فقط به راه رفتنت ادامه بده، و او پشت سر من است.

(Laughter)

«خنده حضار»

And then I hear, "Vulnerability TED!"

و بعدش می‌شنوم: « آسیب‌پذیری TED!».

I turn around, I go, "Hi."

من برگشتم و گفتم «سلام»

She's right here and she said,

او همانجا بود و گفت،

"You're the shame researcher who had the breakdown."

«شما همان محقق شرمندگی هستی که دچار حمله روحی شده بود»

(Laughter)

«خنده حضار»

At this point, parents are, like, pulling their children close.

در این موقع

مادر‌ها داشتند دست بچه‌هایشان را می‌گرفتند و

(Laughter)

"Look away."

به آنها می‌گفتند: «نگاه نکن».

And I'm so worn out at this point in my life,

و من در این مقطع این قدر خسته بودم که

I look at her and I actually say,

به او نگاه کردم و در واقع گفتم:

"It was a fricking spiritual awakening."

«این یک بیداریِ روحیِ لعنتی بود!»

(Laughter)

«خنده حضار»

(Applause)

«تشویق حضار»

And she looks back and does this,

و او نگاه کرد و گفت:

«می‌دانم»

"I know."

(Laughter)

و گفت:

And she said,

«ما سخنرانیTED شما را با گروه کتاب‌خوانی‌مان نگاه کردیم.

"We watched your TED talk in my book club.

بعدش کتاب شما را خواندیم.

Then we read your book and we renamed ourselves

و بعد اسم گروه‌مان را گذاشتیم

'The Breakdown Babes.'"

«دل‌شکستگانِ زیبا» (The Breakdown Babes)

(Laughter)

And she said, "Our tagline is:

و شعار ما این است که

'We're falling apart and it feels fantastic.'"

«داریم دگرگون می‌شویم و این حس عالی است.»

(Laughter)

«خنده حضار»

You can only imagine what it's like for me in a faculty meeting.

شما فقط می‌توانید تصورش را بکنید

که من چه حسی در جلسه‌های کاری‌ام دارم.

(Sighs)

So when I became Vulnerability TED,

خوب بعد از این که من شدم «خانم آسیب‌پذیری TED»،

مثل یک شخصیت کارتونی –

like an action figure --

Like Ninja Barbie, but I'm Vulnerability TED --

مثل عروسک‌های باربی، ولی من خانم آسیب‌پذیری TED هستم –

I thought, I'm going to leave that shame stuff behind,

با خودم فکر کردم من کار‌های شرم را می‌گذارم کنار،

because I spent six years studying shame

چون من شش سال صرف مطالعه شرم کردم

before I started writing and talking about vulnerability.

قبل از این به صورت جدی در مود آسیب‌پذیری خواندم یا نوشتم.

And I thought, thank God, because shame is this horrible topic,

و پیش خودم فکرکردم خدا را شکر، چون شرم این موضوع وحشتناکی است که

no one wants to talk about it.

هیچ کس نمی‌خواهد در مورد آن حرف بزند.

It's the best way to shut people down on an airplane.

بهترین راهی است که بغل دستیت را داخل هواپیما ساکت بکنی.

"What do you do?" "I study shame." "Oh."

«شما چه می کندید؟» «من در مورد شرم تحقیق می‌کنم» «آهان»

(Laughter)

«خنده حضار»

And I see you.

و من تو را می‌بینم.

(Laughter)

«خنده حضار»

But in surviving this last year,

ولی بعد از پارسال که زنده ماندم،

یک قانون اساسی به من یاد‌آوری شد –

I was reminded of a cardinal rule --

not a research rule,

نه یک قانون پژوهشی،

but a moral imperative from my upbringing --

بلکه یک یک ضرورت اخلاقی بود

از بچگی‌ام

"you've got to dance with the one who brung ya".

که باید با کسی که تو را [به مهمانی] آورده برقصی.

And I did not learn about vulnerability

و من راجع به آسیب‌پذیری و

and courage and creativity and innovation

شجاعت و نو‌اوری و ابتکار

from studying vulnerability.

از طریق مطالعه آسیب‌پذیری آشنا نشده بودم،

I learned about these things from studying shame.

من این‌ها را

از طریق مطالعه شرم آموختم.

And so I want to walk you in to shame.

بنابراین می‌خواهم با شما قدمی

در دنیای شرم بزنم.

Jungian analysts call shame the swampland of the soul.

پژوهشگران مکتب یونگ شرم را

مرداب روح می‌دانند.

And we're going to walk in.

و ما می‌خواهیم وارد آن شویم.

And the purpose is not to walk in

و هدف این نسیت که داخل بشویم

and construct a home and live there.

و خانه‌ای بسازیم و آن‌جا زندگی کنیم.

می‌خواهیم چکمه گالشی بپوشیم

It is to put on some galoshes --

and walk through and find our way around.

و از درونش رد شویم و راه‌مان را بیابیم.

برای این که:

Here's why.

We heard the most compelling call ever to have a conversation in this country,

ما محکم‌ترین ندا را داریم می‌شنویم که

در این کشور

and I think globally, around race, right?

و به نظر من در همه جای دنیا

درباره مسائله نژاد و نژادپرستی باید صحبت کنیم. درسته؟

بله؟ ما این را شنیدیم.

Yes? We heard that.

Yes?

بله؟

Cannot have that conversation without shame.

ما نمی‌توانیم در مورد این مسائله بدون این که در مورد مسئله شرم صحبت کنیم حرف بزنیم،

Because you cannot talk about race without talking about privilege.

زیرا نمی‌توانیم راجع به نژاد صحبت کنیم بدون این که در مورد مزیت‌های جایگاه اجتماعی صحبت کنیم.

و وقتی مردم راجع به این مزیت‌ها صحبت می‌کنند،

And when people start talking about privilege,

they get paralyzed by shame.

شرم فلج‌شان می‌کند.

We heard a brilliant simple solution to not killing people in surgery,

ما به راهی بسیار هوشمند و ساده

برای کاهش مرگ و میر جراحی گوش دادیم

which is, have a checklist.

و آن این بود که از صورت اقلام (لیست) استفاده کنیم.

نمی‌توانیم آن مسئله را بدون صحبت در مورد شرم درست کنیم.

You can't fix that problem without addressing shame,

چون وقتی که به این آدم‌ها یاد می‌دهند بخیه و وصله بزنند،

because when they teach those folks how to suture,

they also teach them how to stitch their self-worth

به آنها یاد می‌دهند که ارزش خود را از طریق وصله پینه کردن اجزا

to being all-powerful.

قدرتمند سازی کنند.

And all-powerful folks don't need checklists.

و انسان‌های قدرت‌مند احتیاجی به صورت اقلام برای یاد‌آوری ندارند.

And I had to write down the name of this TED Fellow

من باید اسم یک سخنران TED را یادداشت می‌کردم

so I didn't mess it up here.

که این‌ بالا قاطی نکنم.

میشکین این‌گاوال (Myshkin Ingawale)

Myshkin Ingawale,

و امیدوارم آن را درست تلفظ کردم.

I hope I did right by you.

(Applause)

«تشویق حضار»

I saw the TED Fellows my first day here.

من ایشان را روز اول TED دیدم.

And he got up and he explained how he was driven to create

او بلند شد و در مورد این سخنرانی کرد که

پشت‌کار گذاشته که اختراعی بکند

some technology to help test for anemia,

و فن‌آوری را به یاری بگیرد برای آزمایش بیماری کم خونى

because people were dying unnecessarily.

زیرا انسان‌ها بی‌دلیل دشتند می‌مردند.

و گفت، «من این احتیاج را دیدم.

And he said, "I saw this need.

So you know what I did? I made it."

خوب می‌دانید من چه کار کردم؟ من درستش کردم.»

And everybody just burst into applause, and they were like "Yes!"

و همه از خوش‌حالى دست زدند و تشویقش کردند و گفتند: «ایول!»

و بعد گفتش که «کار نکرد.

And he said, "And it didn't work.

(Laughter)

و بعدش ۳۲ دفعه دیگر سعى کردم

And then I made it 32 more times,

and then it worked."

تا درست شد.»

You know what the big secret about TED is?

می‌دانید بزرگ‌ترین راز درمورد TED چیست؟

من نمی‌توانم صبر کنم تا به شما بگویم.

I can't wait to tell people this.

I guess I'm doing it right now.

فکر می‌کنم که همین الان بگویم.

(Laughter)

(خنده حضار)

This is like the failure conference.

اینجا گرد‌همائی آدم‌های شکست خورده است.

(Laughter)

نه واقعا هست.

No, it is.

(Applause)

«تشویق حضار»

You know why this place is amazing?

می‌دانید چرا اینجا شگفت انگیز است؟

Because very few people here are afraid to fail.

به این خاطر که آدم‌های خیلى کمى اینجا

از شکست خوردن می‌ترسنند.

و تمام آنهایى که تا به حال دیده‌ام آمده‌اند روی این سکو، شکست خورده‌اند.

And no one who gets on the stage, so far that I've seen, has not failed.

I've failed miserably, many times.

من بارها و بارها شکست‌های بزرگى خورده‌ام.

I don't think the world understands that,

ولى فکر نمی‌کنم که دنیا این مسئله را متوجه بشود

because of shame.

و علت آن شرم است.

There's a great quote that saved me this past year

یک نقل قولى هستش که در طول سال گذشته من را نجات داده

از تئودور روزولت (Theodore Roosevelt).

by Theodore Roosevelt.

A lot of people refer to it as the "Man in the Arena" quote.

خیلی‌ها این را به عنوان «مرد داخل میدان» می‌شناسند.

And it goes like this:

او می‌گوید:

"It is not the critic who counts.

«آدم منتقد مهم نیست.

It is not the man who sits and points out

آن مردى که می‌نشیند و با انگشتش

how the doer of deeds could have done things better

عامل عمل را نشان می‌دهد که چه جور می‌توانست کار را بهتر بکند

and how he falls and stumbles.

و چه جور زمین خورد هم مهم نیست.

The credit goes to the man in the arena

اعتبار برای آن مردى است که داخل میدان

صورتش را

whose face is marred with dust and blood and sweat.

خاک و خون عرق رو گرفته.

But when he's in the arena,

ولى وقتى که داخل میدان هستش،

در بهترین شرایط می‌برد،

at best, he wins,

و در بدترین حالت می‌بازد،

and at worst, he loses,

but when he fails, when he loses,

ولی وقتی شکست می‌خورد، وقتی می‌بازد،

he does so daring greatly."

با شجاعت کار می‌کند.»

و این کنفرانس برای من همین است.

And that's what this conference, to me, is about.

Life is about daring greatly, about being in the arena.

زندگى هم همین است. شجاعت زیاد،

و داخل میدان بودن.

When you walk up to that arena and you put your hand on the door,

وقتى که می‌روى نزدیک میدان، و دستت را روی در می‌گذاری،

and you think, "I'm going in and I'm going to try this,"

و فکر می‌کنى «من می‌روم داخل و من سعى می‌کنم»

شرم آن موجود موهومى است که

shame is the gremlin

who says, "Uh, uh.

می‌گوید: «ولی، ولی

You're not good enough.

تو به اندزه کافى خوب نیستى.

You never finished that MBA. Your wife left you.

تو آن مدرک فوق‌لیسانس رو تمام نکردى. همسرت ولت کرد.

I know your dad really wasn't in Luxembourg,

من می‌دانم که پدر تو واقعا در لوکزامبورگ نبوده.

او در زندان سینگ سینگ بوده.

he was in Sing Sing.

I know those things that happened to you growing up.

من می‌دانم بر سر تو در بچگى چه آمده.

I know you don't think

من می‌دانم که تو فکر نمی‌کنى که به اندازه کافى خوشگل هستى،

that you're pretty, smart, talented or powerful enough.

به اندزه کافى باهوش و با استعداد نیستى و قدرت هم ندارى.

I know your dad never paid attention, even when you made CFO."

من می‌دانم که پدرت بهت توجه نکرده حتی وقتى که مدیرِ اقتصادی شدى.»

Shame is that thing.

شرم آن چیز است.

And if we can quiet it down and walk in

و اگر ما نتوانیم این را ساکتش کنیم و برویم داخل

and say, "I'm going to do this,"

و به خودمان بگوئیم که «من این کار رو می‌کنم.»

we look up and the critic that we see pointing and laughing,

بعدش بالا را نگاه می‌کنیم و میبینیم آن منتقدی را

که که با اشاره انگشت به ما دارد می‌خندد،

99 percent of the time is who?

در ۹۹ درصد اوقات چه کسی است؟

Us.

خودمان.

Shame drives two big tapes --

شرم دو تا نوار را بطور همزمان می‌خواند --

"never good enough" --

یکی، «تو به اندزه کافى نیستى»،

and, if you can talk it out of that one,

و اگر بتوانی از اولی بگذرى،

"who do you think you are?"

«فکر می‌کنى کى هستى؟».

The thing to understand about shame is, it's not guilt.

چیزى رو که در مورد شرم باید متوجه شوى این هستش که احساس گناه نیست،

کانون مرکزی شرم بر روی خود است، کانون مرکزی احساس گناه بر روی رفتار است.

Shame is a focus on self, guilt is a focus on behavior.

Shame is "I am bad."

شرم «من بد هستم» است.

Guilt is "I did something bad."

احساس گناه «من کار بدی کردم» است.

How many of you,

چند نفر از شما،

if you did something that was hurtful to me,

اگر کار اشتباهی کرده باشید که من را آزار داده باشد،

would be willing to say, "I'm sorry. I made a mistake?"

حاضر هستید به من بگوئید «من عذر می‌خواهم. من اشتباه کردم؟»

چند نفر حاضرید که این رو بگوئید؟

How many of you would be willing to say that?

Guilt: I'm sorry. I made a mistake.

احساس گناه: ببخسید، من اشتباه کردم.

Shame: I'm sorry. I am a mistake.

شرم: ببخشید، من اشتباه هستم.

There's a huge difference between shame and guilt.

تفاوت عظیمی بين شرم واحساس گناه هست.

And here's what you need to know.

و اين را شما بايد بدانيد.

Shame is highly, highly correlated

شرم ارتباط بسيار نزدیکی دارد با

with addiction, depression, violence, aggression,

اعتياد، خشونت، پرخاشگرى،

bullying, suicide, eating disorders.

افسردگى، خودكشى و اختلالات تغذیه‌ای.

And here's what you even need to know more.

و نکته مهم‌تری را که باید بدانید این است که

Guilt, inversely correlated with those things.

احساس گناه درست رابطه معکوسی با این عوارض دارد.

The ability to hold something we've done or failed to do

توانائی مقایسه كارى را كه كرده‌ايم، یا موفق نشدیم بکنیم،

با انسانى كه میخواهيم بشويم

up against who we want to be is incredibly adaptive.

تطبيق فوق‌العاده‌اى است.

It's uncomfortable, but it's adaptive.

ناراحتى دارد ولى تطبيق است.

The other thing you need to know about shame

چیز دیگری که باید در مورد شرم بدانید این است که

is it's absolutely organized by gender.

کاملا بر اساس جنسیتی طبقه‌بندی شده است.

اگر شرم من را در بر بگیرد و کریس (Chris) را در بر بگیرد

If shame washes over me and washes over Chris,

احساس آن مشابه است.

it's going to feel the same.

Everyone sitting in here knows the warm wash of shame.

هر کس در اینجا نشسته با آغوش گرم شرم آشناست.

We're pretty sure that the only people who don't experience shame

ما کاملا مطمئن هستیم که تنها آدم‌هائی که شرم را تجربه نمی‌کنند افرادی هستند که

هیچ ظرفیتی برای

are people who have no capacity for connection or empathy.

ارتباط و یا همدلی ندارند.

این بدان معناست که، بله، من کمی شرم دارم؛

Which means, yes, I have a little shame;

و نه، من یک بیمار ضد اجتماعی هستم.

no, I'm a sociopath.

So I would opt for, yes, you have a little shame.

بنابراین من بله را انتخاب می‌کنم، شما کمی شرم دارید.

Shame feels the same for men and women,

شرم احساس یکسانی برای مردان و زنان دارد،

but it's organized by gender.

اما آن را بر اساس جنس طبقه‌بندی می‌کنند.

برای زنان،

For women,

بهترین مثال می توانم برای شما بزنم

the best example I can give you is Enjoli, the commercial.

انجولی (Enjoli) است،

که یک تبلیغ است:

"I can put the wash on the line, pack the lunches, hand out the kisses

«من می‌توانم رخت‌ها را روی بند بگذارم،

ناهار را بسته‌بندی کنم، بوسه هم بدهم و

and be at work at five to nine.

از ساعت نه تا پنج در محل کارم باشم.

من می‌توانم گوشت به خانه بیاورم، آن را در تابه سرخ کنم

I can bring home the bacon, fry it up in the pan

and never let you forget you're a man."

و هرگز نگذارم فراموش کنی که تو مرد هستی.»

For women, shame is, do it all,

برای زنان، نتیجه شرم این است که همه کارها را انجام دهد،

do it perfectly

بدون نقص انجام دهد

and never let them see you sweat.

و هرگز به دیگران اجازه دیدن عرقشان را هم ندهند.

I don't know how much perfume that commercial sold,

من نمی‌دانم که آن تبلیغ چقدر عطر فروخت،

but I guarantee you,

اما به شما تضمین می‌دهم

it moved a lot of antidepressants and anti-anxiety meds.

که به بازار بسیاری از داروهای ضد افسردگی و ضد اضطراب رونق بخشید.

(Laughter)

«خنده حضار»

Shame, for women, is this web

شرم، برای زنان، این شبکه در هم تنیده

of unobtainable, conflicting, competing expectations

از انتظارات غیر قابل دسترس و متضادی است که با هم در رقابت هستند

در مورد این که ما چه باید باشیم.

about who we're supposed to be.

And it's a straight-jacket.

مانند یک قل و زنجیر است.

For men,

برای مردان،

shame is not a bunch of competing, conflicting expectations.

شرم یک مشت انتظارات غیر قابل دسترس و متضادی نیست که با هم در رقابت هستند.

Shame is one,

شرم یک چیز است،

do not be perceived as what?

به عنوان چه چیزی تصور نشوند؟

Weak.

ضعیف.

I did not interview men for the first four years of my study.

من مردان در چهار سال اول از مطالعه‌ام مصاحبه نکرده بودم.

It wasn't until a man looked at me after a book signing, and said,

و تا زمانی که یک روز پس از امضای کتابم

مردی به من گفت: «من آن‌چه شما در مورد شرم گفتید را دوست دارم،

"I love what say about shame,

ولی کنجکاوم که شما چرا به مردان اشاره نمی‌کنید.»

I'm curious why you didn't mention men."

و من گفتم: «من مردان را مطالعه نمی‌کنم.»

And I said, "I don't study men."

And he said, "That's convenient."

و او گفت: «خوب این کار را راحت می‌کند.»

«خنده حضار»

(Laughter)

و من گفتم، «چرا؟»

And I said, "Why?"

And he said, "Because you say to reach out,

و او گفت، «به خاطر این که شما می گوئید که کمک بخواهید،

tell our story,

داستان‌تان را بگوئید،

be vulnerable.

آسیب‌پذیر باشید.

But you see those books you just signed for my wife and my three daughters?"

اما آن سه کتابی را

که شما برای همسر و سه دختر من امضا کردید را می بینید؟»

من گفتم: «بله.»

I said, "Yeah."

«آنها ترجیح می دهند که من در بالای اسب سفید خودم بمیرم

"They'd rather me die on top of my white horse

than watch me fall down.

تا اینکه سقوط من را ببینند.

وقتی که ما کمک می‌خواهیم و آسیب‌پذیر می‌شویم

When we reach out and be vulnerable,

we get the shit beat out of us.

پدرمان را در می‌آورند.

و به من نگو

And don't tell me

it's from the guys and the coaches and the dads.

که این نتیجه رفتار مردان، مربی‌ها و پدران است،

چون زنان زندگی من از هر کس دیگری بر من سختگیرتر هستند.»

Because the women in my life are harder on me than anyone else."

پس من شروع کردم به مصاحبه با مردان

So I started interviewing men and asking questions.

و پرسیدن سوال.

And what I learned is this:

و آنچه یاد گرفتم این است:

You show me a woman who can actually sit with a man

شما به من یک زن را نشان بده که در عمل می‌تواند یک مرد

in real vulnerability and fear,

در حالت آسیب‌پذیری واقعی و ترس را تحمل کند،

و من باور می‌کنم که شما یک زن که کاری باورنکردنی را انجام داده نشانم داده‌اید.

I'll show you a woman who's done incredible work.

You show me a man who can sit with a woman

شما به من یک مرد را نشان بده که بتواند زنی را تحمل کند

who's just had it,

که دیگر جانش به لبش رسیده،

she can't do it all anymore,

و دیگر بارِ کار را نمی‌تواند تحمل کند،

و اولین واکنش آن مرد این نیست که بگوید:

and his first response is not,

«من ماشین ظرفشویی را خالی کردم،»

"I unloaded the dishwasher!"

(Laughter)

و واقعا گوش کند –

But he really listens --

because that's all we need --

زیرا این چیزی است که همه ما نیاز داریم --

I'll show you a guy who's done a lot of work.

و من باور می‌کنم که شما مردی که کارهای زیادی را انجام داده نشانم داده‌اید.

شرم بیماری همه‌گیری در فرهنگ ما است.

Shame is an epidemic in our culture.

And to get out from underneath it --

و برای خارج شدن از زیر بار آن،

to find our way back to each other,

برای پیدا کردن راه‌مان به یکدیگر،

we have to understand how it affects us

ما باید بفهمیم که چه تاثیری بر ما می گذارد

and how it affects the way we're parenting,

و چه تاثیری بر تربیت بچه‌های‌مان می‌گذارد

the way we're working, the way we're looking at each other.

و بر روی نحوه‌ای که با هم کار می‌کنیم و چگونه از هم مراقبت می‌کنیم.

Very quickly, some research by Mahalik at Boston College.

خیلی سریع بگویم، برخی از پژوهش‌های ماهالیک (Mahalik) از کالج بوستون (Boston College) هست.

He asked, what do women need to do to conform to female norms?

او می‌پرسد: زنان نیاز به انجام چه کارهائی دارند که مطابق با هنجارهای زنانه شوند؟

The top answers in this country:

بالاترین میزان پاسخ در این کشور:

nice, thin, modest

زیبا بودن، لاغر بودن، نسبتا کم مدعا بودن

and use all available resources for appearance.

و استفاده از تمام منابع در دسترس برای ظاهری آراسته است.

(Laughter)

هنگامی که او از مردان پرسید

When he asked about men,

what do men in this country need to do to conform with male norms,

که مردان نیاز به انجام چه کارهائی دارند

که مطابق با هنجارهای مردانه شوند،

the answers were:

پاسخ همیشه این بود که:

always show emotional control,

تسلط بر احساسات، اولویت دادن به کار در جایگاه اول،

work is first,

جاه‌طلبی و خشونت.

pursue status and violence.

اگر ما قصد داریم راهی برای بازگشت به یکدیگر پیدا کنیم،

If we're going to find our way back to each other,

we have to understand and know empathy,

ما باید همدلی را درک کنیم،

because empathy's the antidote to shame.

زیرا همدلی پادزهر شرم است.

If you put shame in a Petri dish,

اگر شما شرم را در یک ظرف قرار دهید،

it needs three things to grow exponentially:

برای رشد نیاز به سه چیز نیاز دارد:

secrecy, silence and judgment.

مخفی‌کاری، سکوت و قضاوت است.

If you put the same amount in a Petri dish and douse it with empathy,

اگر شما همان میزان شرم را در یک ظرف قرار داده و به آن نمک همدلی بپاشیم،

it can't survive.

دیگر نمی تواند زنده بماند.

The two most powerful words when we're in struggle:

قوی ترین دو کلمه‌ در زمانی که در سختی هستیم:

me too.

من هم همین‌طور.

And so I'll leave you with this thought.

و من شما را با این فکر ترک میکنم.

اگر ما قصد داریم راه خود

If we're going to find our way back to each other,

به یکدیگر را پیدا کنیم،

vulnerability is going to be that path.

آسیب‌پذیری مسیر این راه است.

And I know it's seductive to stand outside the arena,

و من می‌دانم که ایستادن در خارج از صحنه اغوا کننده است،

because I think I did it my whole life,

چون فکر می‌کنم من در تمام زندگی خودم این کار را کردم،

and think to myself,

وبا خودم فکر می کنم،

I'm going to go in there and kick some ass

من قصد دارم وقتی بروم داخل وبرنده شوم

when I'm bulletproof and when I'm perfect.

که ضد‌گلوله باشم و بدون نقص.

و این اغوا کننده است.

And that is seductive.

But the truth is, that never happens.

اما حقیقت این است که چنین شرایطی هرگز رخ نمی‌دهد.

And even if you got as perfect as you could

و حتی اگر شما تا جائی که می توانید بی‌نقص،

و ضدگلوله شوید

and as bulletproof as you could possibly muster

وقتی داخل میدان شدید،

when you got in there,

that's not what we want to see.

این چیزی نیست که ما از شما می‌خواهیم.

We want you to go in.

ما می‌خواهیم که شما الان وارد شوید.

We want to be with you and across from you.

ما می‌خواهیم که با شما و رو‌به‌روی شما باشیم.

و ما فقط می‌خواهیم،

And we just want,

for ourselves and the people we care about

برای خودمان و کسانی که برای ما ارزشمند هستند

و آدم‌هائی که با آنها کار می‌کنیم،

and the people we work with,

که جرات زیادی داشته باشند.

to dare greatly.

So thank you all very much. I really appreciate it.

بنابراین از شما سپاسگزارم . واقعا قدردانی می‌کنم.

(Applause)

«تشویق حضار»