Science can answer moral questions | Sam Harris

سام هاریس: دانش می تواند به پرسشهای اخلاقی پاسخ دهد

Translator: saman dadbin Reviewer: Behrad Tehrani

I'm going to speak today about the relationship

من قصد دارم امروز درباره روابط

between science and human values.

بین دانش و ارزش های انسانی صحبت کنم.

Now, it's generally understood that

خوب ، این به صورت عمومی درک شده و در جامعه جا افتاده است که

questions of morality --

سوال از معنویات،

questions of good and evil and right and wrong --

-پرسش از خوبی و بدی ، درستی و نادرستی-

are questions about which science officially has no opinion.

سوالاتی هستند که دانش درباره آنها هیچ نظری ندارد.

It's thought that science can help us

این یک تفکر است که دانش می تواند به ما کمک کند

get what we value,

تا به چیزهایی که با ارزش می دانیم، دست یابیم.

but it can never tell us what we ought to value.

اما این هیچگاه نتوانسته که به ما بگوید ما چه چیزی را باید با ارزش بدانیم.

And, consequently, most people -- I think most people

و در نتیجه، بیشتر مردم ، فکر می کنم بیشتر مردم

probably here -- think that science will never answer

شاید حتی اینجا، فکر می کنند که دانش هیچگاه به

the most important questions in human life:

مهمترین پرسش ها در زندگی بشر پاسخ نخواهد داد:

questions like, "What is worth living for?"

سوالاتی مانند : چه چیزی ارزش آن را دارد که برای آن زندگی کنیم؟

"What is worth dying for?"

چه چیزی ارزش آنرا دارد که برایش بمیریم؟

"What constitutes a good life?"

چه چیزی بنای زندگی خوب را می گذارد؟

So, I'm going to argue

لذا من قصد دارم که استدلال و ثابت کنم که

that this is an illusion -- that the separation between

جدایی بین دانش و ارزش های انسانی

science and human values is an illusion --

یک خیال باطل است.

and actually quite a dangerous one

و در حقیقت کاملا خطرناک است اگر از منظر

at this point in human history.

تاریخچه بشری به آن نگاه کنیم.

Now, it's often said that science

خوب، گاهی گفته می شود که دانش

cannot give us a foundation for morality and human values,

نمی تواند به ما یک شالوده برای موضوعات اخلاقی و ارزش های انسانی بدهد

because science deals with facts,

چرا که دانش با واقعیت ها سر و کار دارد.

and facts and values seem to belong to different spheres.

و واقعیت ها و ارزش ها ، به نظر می رسد که از دو قلمرو متفاوت هستند.

It's often thought that there's no description

گاهی به نظر می آید که هیچ شرحی و توضیحی برای اینکه

of the way the world is

جهان چگونه است تا بتواند

that can tell us how the world ought to be.

که بگوید جهان باید چگونه باشد، وجود ندارد.

But I think this is quite clearly untrue.

اما من فکر می کنم که این عقیده کاملا غلط است.

Values are a certain kind of fact.

ارزش ها ، انواع مسلمی از واقعیت ها هستند.

They are facts about the well-being of conscious creatures.

درباره رفاه موجودات دارای آگاهی واقعیت هایی وجود دارند.

Why is it that we don't have ethical obligations toward rocks?

چرا ما هیچ تعهد اخلاقی به صخره ها (به عنوان مثال یک موجود غیر زنده) نداریم ؟

Why don't we feel compassion for rocks?

چرا ما هیچ احساس دلسوزی برای صخره ها نداریم ؟

It's because we don't think rocks can suffer. And if we're more

این به این دلیل است که ما تصور نمی کنیم که ممکن است صخره ها رنج ببینند. و اگر ما بیشتر

concerned about our fellow primates

دلواپس پستانداران هم رده خودمان هستیم تا

than we are about insects, as indeed we are,

اینکه نگران حشره ها باشیم، همانطوری که در واقعیت نیز اینگونه است،

it's because we think they're exposed to a greater range

به این دلیل است که ما تصور می کنیم آنها بیشتر در معرض و تیررس

of potential happiness and suffering.

شادی ها و رنج های بیشتری هستند.

Now, the crucial thing to notice here

اکنون مساله بسیار مهمی که باید در نظر گرفته شود این است که

is that this is a factual claim:

آیا این ادعایی واقعی است :

This is something that we could be right or wrong about. And if we

این چیزی است که ما می توانیم درباره آن اشتباه کنیم یا حق به جانب ما باشد.و اگر ما

have misconstrued the relationship between biological complexity

دچار یک سوتفاهم در رابطه بین پیچیدگی حیات و

and the possibilities of experience

امکان رخداد تجربه ها شویم،

well then we could be wrong about the inner lives of insects.

بعد از آن ممکن است که ما دچار اشتباه درباره زندگی حشرات شویم.

And there's no notion,

و هیچ اندیشه ای وجود ندارد،

no version of human morality

هیچ نسخه ای از اخلاق انسانی و

and human values that I've ever come across

ارزش های انسانی که من تا کنون برخورده ام

that is not at some point reducible

که از جهتی قابل تقلیل داده شدن به

to a concern about conscious experience

یک نگرانی در رابطه با تجربه وجدان باشد و

and its possible changes.

این یک تغییر امکان پذیر است.

Even if you get your values from religion,

حتی اگر شما ارزش هایی که دارید را از یک مذهب گرفته باشید،

even if you think that good and evil ultimately

حتی اگر معتقد باشید که خوبی و بدی بی نهایت هستند

relate to conditions after death --

در رابطه با شرایط پس از مرگ-

either to an eternity of happiness with God

--چه ابدی بودن رستگاری با خدا یا

or an eternity of suffering in hell --

ابدی بودن عذاب جهنم--

you are still concerned about consciousness and its changes.

شما همچنان به هوشیاری و تغیراتش اهمیت می دهید.

And to say that such changes can persist after death

و باید بگویم که تغیرات اینچنینی می تواند بعد از مرگ نیز به عنوان

is itself a factual claim,

یک ادعای حقیقی باقی بماند

which, of course, may or may not be true.

که ، البته ، این می تواند درست یا نادرست باشد.

Now, to speak about the conditions of well-being

خوب، اکنون برای صحبت در باره شرایط رفاه

in this life, for human beings,

در این زندگی و برای یک زندگی انسانی ،

we know that there is a continuum of such facts.

ما می دانیم که یک زنجیره ای از واقعیت ها وجود دارد.

We know that it's possible to live in a failed state,

ما می دانیم که این امکان وجود دارد که به شکل یک شکست خورده زندگی کرد،

where everything that can go wrong does go wrong --

در شرایطی که هر چیزی که می تواند نادرست باشد، نادرست بشود،

where mothers cannot feed their children,

در جایی که مادر نتواند به فرزندش غذا بدهد،

where strangers cannot find the basis for peaceful collaboration,

در جایی که یک شخص غریب نتواند یک محیط مسالمت آمیز برای همکاری و کار مشترک بیابد ،

where people are murdered indiscriminately.

در جایی که انسان ها یکسره و یکجا کشته می شوند.

And we know that it's possible to move along this continuum

و این را می دانیم که این ممکن است که جلوتر از این زنجیره اتفاقات حرکت کرد،

towards something quite a bit more idyllic,

به سوی دست یافتن به جایی که کاملا بهتر و قابل تحمل تر است،

to a place where a conference like this is even conceivable.

به سوی داشتن جایی مانند این که در آن کنفرانس هایی مانند این کنفرانس برگزار می شود.

And we know -- we know --

و ما می دانیم ، می دانیم

that there are right and wrong answers

که جواب های درست و غلطی وجود دارد به اینکه

to how to move in this space.

چگونه به یک اینچنین محیطی دست یابیم.

Would adding cholera to the water be a good idea?

آیا اضافه کردن عامل بیماری وبا به آب آشامیدنی ، ایده درست و خوبی است ؟

Probably not.

شاید نه.

Would it be a good idea for everyone to believe in the evil eye,

آیا این ایده خوبی است که هر کسی به چشم شور اعتقاد داشته باشد،

so that when bad things happened to them

و در نتیجه زمانی که اتفاق بدی برای آنها افتاد

they immediately blame their neighbors? Probably not.

آنها به سرعت همسایه خود را سرزنش کنند؟ احتمالا نه.

There are truths to be known

اینها واقعیتی هایی است که باید دانسته شود درباره

about how human communities flourish,

اینکه چگونه اجتماع انسانی پیشرفت می کند،

whether or not we understand these truths.

فارغ از اینکه ما این حقایق را بدانیم یا ندانیم.

And morality relates to these truths.

و اخلاق در ارتباط با این واقعیت ها است.

So, in talking about values we are talking about facts.

پس ، در زمان صحبت درباره ارزش ها ، ما درباره واقعیت ها صحبت می کنیم.

Now, of course our situation in the world can be understood at many levels --

اکنون، جایگاه ما در دنیا می تواند در چندین سطح دانسته شود،

from the level of the genome

--گردامده از سطح ژن ها ، تا

on up to the level of economic systems

سطح سیستم اقتصادی

and political arrangements.

و نظام سیاسی.

But if we're going to talk about human well-being

اما اگر ما می خواهیم درباره رفاه انسان ها صحبت کنیم،

we are, of necessity, talking about the human brain.

باید که ، لزوما"، از مغز انسان ها سخن بگوییم.

Because we know that our experience of the world and of ourselves within it

به دلیل اینکه ما می دانیم که تجربه ما از دنیا و خودمان در داخل

is realized in the brain --

مغزمان درک می شود.

whatever happens after death.

--فارغ از هر اتفاقی که بعد از مرگ ما می افتد.

Even if the suicide bomber does get 72 virgins in the afterlife,

حتی اگر یک بمب گذار انتحاری 72 به دختر باکره بعد از مرگش برسد،

in this life, his personality --

در این زندگی، شخصیت او

his rather unfortunate personality --

--او یک شخصیت بدبختی دارد---

is the product of his brain.

این محصول مغز اوست.

So the contributions of culture --

لذا، --این نتیجه فرهنگ است--

if culture changes us, as indeed it does,

اگر فرهنگ ما را عوض می کند- که البته اینکار را قطعا انجام می دهد؛

it changes us by changing our brains.

فرهنگ این تغییر را با تغییر در مغز و با تغییر تفکر ما انجام می دهد.

And so therefore whatever cultural variation there is

و لذا هر دگرگونی فرهنگی که اینجا داریم

in how human beings flourish

که چگونه باعث رشد گونه انسانی می شود

can, at least in principle, be understood

می تواند، حداقل در مبادی اصولی

in the context of a maturing science of the mind --

با کمک علم پیشرفته در زمینه مغز، درک شود.

neuroscience, psychology, etc.

---علومی مانند روان شنانسی و اعصاب و غیره --

So, what I'm arguing is that

لذا، چیزی که من درباره آن بحث می کنم این است که

value's reduced to facts --

ارزش ها قابل استحاله کردن [تبدیل کردن] به واقعیت ها هستند و می شود ارزش ها را مساوی واقعیت ها قلمداد کرد.

to facts about the conscious experience

--به واقعیت های درباره تجربه وجدانی و آگاهی --

of conscious beings.

واقعیت های چون آگاه بودن.

And we can therefore visualize a space

و در نتیجه ما می توانیم محیطی را متصور شویم که در آن

of possible changes in the experience of these beings.

امکان تجربه این تغییرات وجود دارد.

And I think of this as kind of a moral landscape,

و من به این تغییرات به چشم دورنمای اخلاقی نگاه می کنم،

with peaks and valleys that correspond

با فراز و نشیب هایی که ارتباط با

to differences in the well-being of conscious creatures,

تفاوت هایی از رفاه در تفکر موجودات ، وجود دارد،

both personal and collective.

هم شخصی و هم اجتماعی.

And one thing to notice is that perhaps

وشاید نکته ای که باید متذکر شد این است که

there are states of human well-being

انواع حالات رفاهی است که ما

that we rarely access, that few people access.

واقعا به آن دسترسی داریم، درر واقع تعداد کمی از انسان ها به آن دسترسی دارند.

And these await our discovery.

و اینها منتظر کشف شدن توسط ما هستند.

Perhaps some of these states can be appropriately called

و شاید تعدادی از این حالات به درستی

mystical or spiritual.

عرفانی و یا روحانی خوانده شوند.

Perhaps there are other states that we can't access

شاید تعدادی از از حالات وجود داشته باشد که ما به آن دسترسی نداشته باشیم، چراکه

because of how our minds are structured

مغز ما به این شکل ساختار یافته است

but other minds possibly could access them.

اما مغزهای دیگر امکان دسترسی به آن حالات را داشته باشند.

Now, let me be clear about what I'm not saying. I'm not saying

اکنون، اجازه بدهید که به صورت شفاف بگویم من چه چیزی منظورم نیسـت، منظور من این نیست که

that science is guaranteed to map this space,

علم تضمین می کند که این محیط را ترسیم کند،

or that we will have scientific answers to every

یا ما دانشمندانی خواهیم داشت که به تمام سوالات ما

conceivable moral question.

جواب های امکان پذیر و اخلاقی خواهند داد.

I don't think, for instance, that you will one day consult

من تصور نمی کنم، به عنوان مثال، که شما یک روز

a supercomputer to learn whether you should have a second child,

مجبور شوید که با یک کامپیوتر درباره داشتن فرزند دوم مشورت کنید،

or whether we should bomb Iran's nuclear facilities,

یا مثلا یک کامیپیوتر در باره بمباران مراکز اتمی ایران به ما پاسخ داد،

or whether you can deduct the full cost of TED as a business expense.

یا اینکه می توانید در باب کسر قسمتی از هزینه هایی که صرف کنفرانس های تد می شود ، با کامپیوتر ها مشورت کنید!

(Laughter)

خنده حضار

But if questions affect human well-being

اما اگر سوال رفاه انسانی را تحت تاثیر قرار بدهد،

then they do have answers, whether or not we can find them.

آنگاه دانشمندان جواب آن را خواهند داشت، چه ما آن ها را بیابیم یا نه.

And just admitting this --

و تنها تصدیق این،

just admitting that there are right and wrong answers

--- تنها تصدیق اینکه جواب غلط یا درست به

to the question of how humans flourish --

این سوالات که چگونه انسان ها رشد می کنند--

will change the way we talk about morality,

این تصدیق باعث تغییر در اینکه چگونه با اخلاقیات برخورد کنیم ، خواهد شد؛

and will change our expectations

و در نتیجه تمام انتظارات ما را از همکاری انسان ها در

of human cooperation in the future.

آینده تغییر خواهد داد.

For instance, there are 21 states in our country

به عنوان مثال، بیست و یک ایالت در کشور(آمریکا) ما وجود دارد

where corporal punishment in the classroom is legal,

که تنبیه بدنی در انها در کلاس های درس قانونی است:

where it is legal for a teacher to beat a child with a wooden board, hard,

بدین معنی که آموزگار حق دارد که با تخته چوبی کودکان را کتک بزند، بشدت کتک بزند،

and raising large bruises and blisters and even breaking the skin.

و می تواند که شدت تنبیه را بالا ببرد، تا جایی که بدن کودک تاول زند و پوست پاره شود،

And hundreds of thousands of children, incidentally,

و علاوه بر آن ، صدها هزار کودک ،

are subjected to this every year.

محکوم به تنبیه بر اساس قانون یاد شده هستند.

The locations of these enlightened districts, I think, will fail to surprise you.

فکر می کنم روشنگری در این باره، شما را شگفت زده نخواهد کرد،

We're not talking about Connecticut.

ما درباره ایالت کانکتیکت صحبت نمی کنیم،

And the rationale for this behavior is explicitly religious.

و به صورت کاملا روشنی ، پایه و اساس قانون تنبیه کودکان در مدارس بر اساس ادیان بنا شده است.

The creator of the universe himself

آفریدگار هستی خودش

has told us not to spare the rod,

به ما گفته است که از کتک زدن مضایقه نکنید،

lest we spoil the child --

(مبادا که ما به کودکان (رو) بدهیم):

this is in Proverbs 13 and 20, and I believe, 23.

این از آیات 13 و 20 و 23 (انجیل) است.

But we can ask the obvious question:

و اما ما می توانیم یک سوال بسیار واضح بپرسیم:

Is it a good idea, generally speaking,

به صورت کلی ، آیا این ایده خوبی است،

to subject children to pain

که به بچه ها عذاب و خشونت و

and violence and public humiliation

تحقیر در انظار بدهیم ؟

as a way of encouraging healthy emotional development

آن هم به عنوان یک روش سالم رای تشویق و توسعه احساسات آنها و

and good behavior?

تشویق آنها به رفتار خوب است؟

(Laughter)

(خنده حضار)

Is there any doubt

آیا هیچ شک و تردیدی وجود دارد

that this question has an answer,

که این سوال دارای جواب است ،

and that it matters?

و این مساله مهمی است ؟

Now, many of you might worry

و اکنون ، چند نفر از شما ممکن است که نگران باشید که

that the notion of well-being is truly undefined,

تفکر رفاه واقعا تعریف نشده است

and seemingly perpetually open to be re-construed.

و به صورت مداوم بر روی تعریف مجدد، باز است.

And so, how therefore can there be an

و در نتیجه چگونه می تواند یک تعریف کاملا عینی

objective notion of well-being?

از رفاه وجود داشته باشد؟

Well, consider by analogy, the concept of physical health.

خوب، اگر قیاس را در نظر بگیریم، مفهوم سلامت جسمانی.

The concept of physical health is undefined.

مفهوم سلامت جسمانی نیز تعریف نشده است.

As we just heard from Michael Specter, it has changed over the years.

همانطوری که ما از (مایکل سپکتور-دانشمند و خبرنگار مجلات علمی) شنیده ایم، این مفهوم در طی سالها عوض شده است.

When this statue was carved

زمانی که این تندیس کنده کاری شده است (این مفهوم تعریف شده است)

the average life expectancy was probably 30.

متوسط عمر بشر حدود سی سال بوده است.

It's now around 80 in the developed world.

که اکنون حدود هشتاد سال در کشورهای پیشرفته است.

There may come a time when we meddle with our genomes

و ممکن است زمانی باشد که ما با دستکاری ژن هایمان

in such a way that not being able to run a marathon

به روشی که اگر شخصی نتوانند در سن دویست سالگی در

at age 200 will be considered a profound disability.

مسابقات دو ماراتن شرکت کنند، به عنوان یک آدم معلول شناخته شوند.

People will send you donations when you're in that condition.

و مردم برای شما به عنوان آدم های ناتوانی خواهند شناخت و برای شما کمک های خیریه خواهند فرستاد.

(Laughter)

(خنده حضار)

Notice that the fact that the concept of health

این را در نظر داشته باشید که واقعیت مفهوم سلامتی

is open, genuinely open for revision,

باز است و واقعا می شود در آن تجدید نظر کرد و

does not make it vacuous.

تجدید نظر در آن ، آنرا پوچ نخواهد کرد.

The distinction between a healthy person

تفاوت قایل شدن بین یک فرد سالم و

and a dead one

یک فرد مرده ، همانقدر که

is about as clear and consequential as any we make in science.

شفاف و مهم است که دیگر تصمیمات ما در حیطه علم.

Another thing to notice is there may be many peaks on the moral landscape:

و نکته حائز توجه این است که قله های زیادی در محدوده اخلاق وجود دارد:

There may be equivalent ways to thrive;

ممکن است که روش های متعدد و برابری برای رسیدن به کامیابی وجود داشته باشد؛

there may be equivalent ways to organize a human society

ممکن است روش های برابر و متعددی برای نظم بخشی به جامعه انسانی نیز وجود داشته باشد

so as to maximize human flourishing.

که جامعه را به بیشترین حد تعالی برساند.

Now, why wouldn't this

اکنون، چرا این موضوع (وجود راه های متعدد)،

undermine an objective morality?

به صورت کاملا مشخصی بنیان اخلاقیات را به لرزه در می آورد ؟

Well think of how we talk about food:

خوب ، با تصور اینکه ما چگونه راجع به غذا فکر می کنیم:

I would never be tempted to argue to you

من هیچ وقت هوس این نخواهم کرد که با شما بحث کنم در رابطه با اینکه

that there must be one right food to eat.

فقط یک غذا باید به عنوان غذای سالم وجود داشته باشد!

There is clearly a range of materials

به صورت کاملا مشخص بازه گسترده ای از مواد وجود دارد که

that constitute healthy food.

می تواند به عنوان غذای سالم مورد استفاده قرار گیرد.

But there's nevertheless a clear distinction

اما با این وجود تفاوت زیادی و مرز مشخصی

between food and poison.

بین غذا و سم وجود دارد.

The fact that there are many right answers

این واقعیت که تعداد زیادی پاسخ صحیح وجود دارد به

to the question, "What is food?"

این سوال که : (غذا چیست؟)

does not tempt us

جواب سوال فوق، ما را به هوس این نخواهد انداخت که

to say that there are no truths to be known about human nutrition.

بگوییم هیچ حقیقتی درباره تغذیه نوع بشر کشف نشده است.

Many people worry

بسیاری از مردم نگران هستند که

that a universal morality would require

اخلاقیات همه گیر نیاز به

moral precepts that admit of no exceptions.

یک قانون و قاعده ای دارند که هیچ استثنایی را نپذیرد.

So, for instance, if it's really wrong to lie,

خوب، به عنوان مثال، دروغ گویی بسیار بد است،

it must always be wrong to lie,

و دروغ گفتن همیشه باید کار اشتباهی باشد،

and if you can find an exception,

و اگر شما بتوانید یک استثنا پیدا کنید،

well then there's no such thing as moral truth.

دیگر چنین چیزی به عنوان یک اخلاق حقیقی نخواهد بود.

Why would we think this?

چرا ما چنین فکر می کنیم ؟

Consider, by analogy, the game of chess.

با در نظر گرفتن بازی شطرنج به عنوان یک مثال،

Now, if you're going to play good chess,

خوب ، اگر شما قصد دارید که شطرنج بازی کنید،

a principle like, "Don't lose your Queen,"

اصولی شبیه این:(وزیر نباید خورده شود)،

is very good to follow.

چیز بسیار خوبی برای دنبال کردن است.

But it clearly admits some exceptions.

ولی به صورت واضحی این یک استثنا را می پذیرد.

There are moments when losing your Queen is a brilliant thing to do.

زمانی وجود خواهد داشت که از دست دادن وزیر ، کار بسیار عالی خواهد بود.

There are moments when it is the only good thing you can do.

زمانی وجود خواهد داشت که از دست دادن وزیر تنها کار خوب موجود خواهد بود.

And yet, chess is a domain of perfect objectivity.

و اکنون، شطرنج یک محدوده ای است که در آن بدون احساس تصمیم گیری خواهد شد.

The fact that there are exceptions here does not

این واقعیت که استثناهایی در اینجا وجود دارد ، همه چیز را

change that at all.

عوض نخواهد کرد.

Now, this brings us to the sorts of moves

خوب ، این ما را به سمت تغییراتی سوق خواهد داد که

that people are apt to make in the moral sphere.

مردم تمایل دارند تا یک فضای اخلاقی به وجود بیاورند.

Consider the great problem of women's bodies:

با در نظر گرفتن تفاوت هایی که در بدن زنان است :

What to do about them?

در این رابطه ما چه باید بکنیم ؟

Well this is one thing you can do about them:

خوب یک کاری است که شما در این رابطه می توانید انجام دهید،

You can cover them up.

شما می توانید این واقعیت را پنهان کنید.

Now, it is the position, generally speaking, of our intellectual community

خوب، این یک حالت است، اما اگر به صورت کلی بخواهیم در نظر بگیریم، جامعه روشنفکری که ما

that while we may not like this,

شاید شباهتی به آنها نداشته باشیم،

we might think of this as "wrong"

ممکن است که این کار را غلط بدانند

in Boston or Palo Alto,

در (بوستون) و(یا پالو آلتو)

who are we to say

کسانی که ما آنها را افرادی خواهیم دانست که

that the proud denizens of an ancient culture

از تعلق خود به فرهنگی باستانی مفتخر هستند ،

are wrong to force their wives and daughters

آنها به خاطر مجبور کردن همسران یا دخترانشان به پوشیدن

to live in cloth bags?

چادر در اشتباه هستند.

And who are we to say, even, that they're wrong

و کسانی که ما آنها را دارای اشتباه می خوانیم که حتی

to beat them with lengths of steel cable,

اگر زنان از پذیرش سکوت در مقابل آنها سر باز زنند

or throw battery acid in their faces

با چوب یا کابل فلزی زنان را کتک می زنند،

if they decline the privilege of being smothered in this way?

یا به صورت آنها اسید می پاشند.

Well, who are we not to say this?

خوب، ما چه کسانی را در اشتباه نخواهیم دانست؟

Who are we to pretend

آیا ما کسانی هستیم که وانمود می کنیم که

that we know so little about human well-being

آنقدر فهم ما از رفاه کم است که

that we have to be non-judgmental about a practice like this?

که ما باید درباره رفتارهای اینچینی با زنان پیشداوری نکنیم؟

I'm not talking about voluntary wearing of a veil --

من درباره پوشیدن اختیاری و بر حسب علاقه چادر صحبت نمی کنم

women should be able to wear whatever they want, as far as I'm concerned.

-- چه آنکه زنان باید مختار باشند چیزی را که می خواهند بپوشند، تا جایی که به من مربوط است.--

But what does voluntary mean

اما آیا پوشیدن به اختیار به معنای

in a community where,

این در جامعه است که

when a girl gets raped,

زمانی که دختری مورد تجاوز قرار گرفت،

her father's first impulse,

پدرش اول باید فورا" برای

rather often, is to murder her out of shame?

کشتن او به منظور پاک کردن لکه ننگ اقدام کند؟

Just let that fact detonate in your brain for a minute:

اجازه بدهید که این واقعیت برای یک لحظه در مغز شما صدا کند که :

Your daughter gets raped,

دختر شما مورد تجاوز قرار گرفته است،

and what you want to do is kill her.

و کاری که شما می خواهید انجام دهید، کشتن او است.

What are the chances that represents

این رفتار چه چیزی را از قله تکامل انسانی

a peak of human flourishing?

نمایندگی می کند ؟

Now, to say this is not to say that we have got the

اکنون، برای گفتن این نکته که ، و البته این نکته نه که ما بهترین راه حل برای

perfect solution in our own society.

ساختن جامعه انسانی داریم.

For instance,

به عنوان مثال،

this is what it's like to go to a newsstand almost anywhere

این مانند خبری است که همه جا در دنیای مدرن

in the civilized world.

وجود دارد.

Now, granted, for many men

اکنون، برای بسیاری از مردان نیاز به

it may require a degree in philosophy to see something wrong with these images.

یک مدرک دانشگاهی فلسفه است تا بتوانند بفهمند که یک چیزی در این تصاویر اشتباه است!

(Laughter)

(خنده حضار)

But if we are in a reflective mood,

و اما اگر ما خوب فکر کنیم ،

we can ask,

می توانیم بپرسیم،

"Is this the perfect expression

(( آیا این یک سیما و تجلی از

of psychological balance

تعادل روانشانسی است با

with respect to variables like youth and beauty and women's bodies?"

توجه به وجود متغییر هایی مانند جوانی و یا زیبایی و یا بدن زنان؟))

I mean, is this the optimal environment

منظور من این است که ، آیا این یک محیط بهینه است برای

in which to raise our children?

پرورش کودکانمان ؟

Probably not. OK, so perhaps there's some place

محتملا" نه، خوب، لذا ممکن است مکان هایی وجود داشته باشد

on the spectrum

در این طیف موجود بین

between these two extremes

این دو نقطه افراط و تفریط

that represents a place of better balance.

که برای ما نشان دهنده یک مکانی از تعادل بهتر است.

(Applause)

(تشویق حضار)

Perhaps there are many such places --

و البته تعداد زیادی مکان مانند این وجود دارد

again, given other changes in human culture

-- مجددا"، با دادن شانس به فرهنگ انسان ها

there may be many peaks on the moral landscape.

ممکن است که قله های زیادی در زمینه اخلاقیات وجود داشته باشد.

But the thing to notice is that there will be

اما نکته ای که باید مورد توجه قرار گیرد این خواهد بود

many more ways not to be on a peak.

تعداد زیادی راه برای رسیدن به آن قله وجود نخواهد داشت.

Now the irony, from my perspective,

خوب، جالب توجه اینکه، از منظر من

is that the only people who seem to generally agree with me

تنها اشخاصی با من همعقیده خواهند بود و

and who think that there are right and wrong answers to moral questions

تنها اشخاصی می پندارند جواب غلط و درست به اخلاقیات وجود دارد؛

are religious demagogues of one form or another.

افراد مذهبی هوچی گر یکی از آنها خواهند بود.

And of course they think they have right answers to moral questions

و البته آنها تصور خواهند کرد که خودشان جواب درست را به سوالات اخلاقی خواهند داشت

because they got these answers from a voice in a whirlwind,

چرا که انها این سوالات را از گردباد گرفته اند(منظور وحی است)،

not because they made an intelligent analysis of the causes

به به دلیل اینکه آنها یک سری محاسبات هوشمندانه راجع به

and condition of human and animal well-being.

به شرایط و دلایل رفاه برای انسان ها و حیوانات انجام داده اند.

In fact, the endurance of religion

در حقیقت تحمل و پایداری مذاهب

as a lens through which most people view moral questions

به عنوان یک ذره بینی که بسیاری از مردم سوالات اخلاقی را می بینند،

has separated most moral talk

بسیاری از مباحث اخلاقی را از زجر دادن به انسان ها و حیوانات

from real questions of human and animal suffering.

جدا کرده است.

This is why we spend our time

و دلیل اینکه ما وقتمان را برای مباحثی

talking about things like gay marriage

چون ازدواج همجنس خواهان می گذاریم و

and not about genocide or nuclear proliferation

به جای صحبت کردن در رابطه با نسل کشی و یا تکثیر سلاح های هسته ای و یا

or poverty or any other hugely consequential issue.

فقر یا مسایل اساسی دیگر !

But the demagogues are right about one thing: We need

اما هوچی گر های مذهبی راجع به یک چیز درست فکر می کنند، ما به

a universal conception of human values.

به یک مفهموم جهانی برای ارزش های انسانی نیاز داریم.

Now, what stands in the way of this?

اکنون، چه چیزی راه ما را سد کرده است؟

Well, one thing to notice is that we

خوب، یک چیز که جلب توجه می کند این است که

do something different when talking about morality --

انجام کاری متفاوت با آنچه در رابطه با اخلاقیات صحبت می کنیم

especially secular, academic, scientist types.

---به خصوص کارهایی سکولار ، دانشگاهی و یا علمی. ---

When talking about morality we value differences of opinion

زمانی که ما در رابطه با اخلاقیات صحبت می کنیم ما به تفاوت دیدگاه ها ارزش می گذاریم به شکلی

in a way that we don't in any other area of our lives.

که ما در دیگر زمینه های زندگیمان این ارزش گذاری را انجام نمی دهیم.

So, for instance the Dalai Lama gets up every morning

لذا، برای مثال ، (دالایی لاما) هر روز صبح بیدار می شود و

meditating on compassion,

شروع به مدیتیشن از روی شفقت و دلسوزی می کند،

and he thinks that helping other human beings is an integral component

و او فکر می کند که این به دیگر انسانها به عنوان اجزای کاملی از

of human happiness.

شادی انسانی کمک می کند.

On the other hand, we have someone like Ted Bundy;

از طرفی ما شخصی مانند (تد باندی) داریم:

Ted Bundy was very fond of abducting and raping

(تد باندی) بسیار علاقه به ربودن ، تجاوز و

and torturing and killing young women.

شکنجه و کشتن زنان داشت.

So, we appear to have a genuine difference of opinion

لذا، به صورت واضحی ما اینجا تفاوت دیدگاه درباره

about how to profitably use one's time.

استفاده سودبخش از عمر و وقت خودمان داریم!

(Laughter)

خنده حضار

Most Western intellectuals

بسیاری از روشنفکران غربی

look at this situation

به این موقعیت به این شکل نگاه می کنند و

and say, "Well, there's nothing for the Dalai Lama

می گویند:(خوب، واقعا هیچ دلیلی ندارد که کار (دالایی لاما)

to be really right about -- really right about --

واقعا کار صحیحی باشد --واقعا صحیح باشد--

or for Ted Bundy to be really wrong about

یا کار (تد باندی) واقعا غلط باشد بشکلی که

that admits of a real argument

با آن دلیل بشود وارد یک بحث واقعی شد بصورتی که

that potentially falls within the purview of science.

واقعا آن بحث بتواند پایه های علم را به لرزه بیاندازد.

He likes chocolate, he likes vanilla.

او شکلات دوست دارد، او وانیل دوست دارد.

There's nothing that one should be able to say to the other

هیچ چیزی وجود ندارد که یکی از آنها بتواند به دیگری بگوید و

that should persuade the other."

دیگری را وادار به تقلید ازخودش کند.

Notice that we don't do this in science.

با در نظر گرفتن این نکته که ما در علم چنین کاری نمی کنیم.

On the left you have Edward Witten.

در سمت چپ شما (ادوارد ویتین) را دارید.

He's a string theorist.

او تئوریسین نظریه ریسمان است.

If you ask the smartest physicists around

اگر شما از باهوش ترین فیزیکدان بپرسید که

who is the smartest physicist around,

چه کسی باهوش ترین فیزیکدان است،

in my experience half of them will say Ed Witten.

بر اساس تجربه من نیمی از آنها خواهند گفت (ادوارد ویتین).

The other half will tell you they don't like the question.

و نیمی دیگر به شما خواهند گفت که این سوال را دوست ندارند.

(Laughter)

(خنده حضار)

So, what would happen if I showed up at a physics conference

لذا، چه اتفاقی در یک کنفرانس فیزیک خواهد افتاد اگر من در آنجا حاضر شوم و

and said,"String theory is bogus.

بگویم: "نظریه ریسمان نظریه ای قلابی است"

It doesn't resonate with me. It's not how I chose to

این اعلام جعلی بودن نظریه ریسمان از من آدم مهمی نخواهد ساخت. مساله این نیست که من چگونه

view the universe at a small scale.

انتخاب می کنم که دنیا را در مقیاس کوچک ببینم.

I'm not a fan."

من یک ادم دارای طرفداران سینه چاک نخواهم شد!

(Laughter)

(خنده حضار)

Well, nothing would happen because I'm not a physicist;

خوب، هیچ اتفاقی نخواهد افتاد، چرا که من یک فیزیکدان نیستم،

I don't understand string theory.

و من نظریه ریسمان را درک نمی کنم.

I'm the Ted Bundy of string theory.

من تد باندی [قاتل ذکر شد] در عرصه نظریه ریسمان هستم.

(Laughter)

خنده حضار

I wouldn't want to belong to any string theory club that would have me as a member.

من مایل نیستم که به هیچ کدام از باشگاه های نظریه ریسمان که ممکن است مرا به عنوان یک عضو بپذیرند، تعلق داشته باشم.

But this is just the point.

اما این فقط یک نکته است.

Whenever we are talking about facts

چیزهایی که ما درباره آن صحبت می کنیم، حقیقت هایی هستند

certain opinions must be excluded.

از دیدگاه های کاملا مطمئن که باید مستثنی شوند.

That is what it is to have a domain of expertise.

که این چیزی که باید برایش حوزه افراد متخصص وجود داشته باشد.

That is what it is for knowledge to count.

که در آن حیطه علم است که حساب می شود.

How have we convinced ourselves

ما چگونه خودمان را راضی می کنیم

that in the moral sphere there is no such thing as moral expertise,

که در بازه اخلاقیات ، افراد متخصصی به عنوان متخصصین اخلاق وجود ندارند،

or moral talent, or moral genius even?

یا افراد با استعدادی در زمیه اخلاقیات ، یا نابغه هایی در زمینه اخلاقیات ؟

How have we convinced ourselves

ما چگونه خودمان را قانع می کنیم که

that every opinion has to count?

هر دیدگاهی باید شمرده شده و به حساب اورده شود؟

How have we convinced ourselves

چگونه خودمان را قانع می کنیم که

that every culture has a point of view

هر فرهنگی دارای یک نقطه نظری درباره

on these subjects worth considering?

این موضوع (اخلاقیات) است که ارزش در نظر گرفته شدن را دارد؟

Does the Taliban

آیا طالبان درباره

have a point of view on physics

فیزیک نقطه نظری دارند که

that is worth considering? No.

ارزش دیده شدن داشته باشد؟ نه.

(Laughter)

(خنده حضار)

How is their ignorance any less obvious

چگونه نادانی آنها درباره رفاه انسانی کمتر قابل دیده شدن از

on the subject of human well-being?

نادانی آنها در باره فیزیک است ؟

(Applause)

(تشویق حضار)

So, this, I think, is what the world needs now.

لذا، من تصور می کنم که چیزی که دنیا الان نیاز دارد.

It needs people like ourselves to admit

دنیا به اشخاصی چون ما نیاز دارد تا تصدیق کنند

that there are right and wrong answers

که جواب های درست و غلطی به

to questions of human flourishing,

سوال پیشرفت نوع بشر وجود دارد،

and morality relates

و اخلاقیات در رابطه با

to that domain of facts.

یک سری واقعیت ها هستند.

It is possible

این ممکن است

for individuals, and even for whole cultures,

برای هر فرهنگی، حتی برای کل فرهنگ ها تا

to care about the wrong things,

درباره چیزهای غلط نگران باشند:

which is to say that it's possible for them

که این را باید گفت، این امکان برای فرهنگ ها وجود دارد که

to have beliefs and desires that reliably lead

تا اعتقاد و اشتیاق داشته باشند، که انسان ها را به صورت مناسبی

to needless human suffering.

از آزار بی نیاز می کند.

Just admitting this will transform our discourse about morality.

بجاست که تصدیق شود این باعث تغییر در مباحثه ما درباره اخلاقیات می شود.

We live in a world in which

ما در دنیایی زندگی می کنیم که

the boundaries between nations mean less and less,

مرزبندی بین ملت ها در حال کاهش هر روزه است و

and they will one day mean nothing.

در بالاخره یک روزی مرز بین کشورها حذف خواهد شد.

We live in a world filled with destructive technology,

ما در دنیاییی زندگی می کنیم که پر شده از تکنولوژی برای نابود کردن است،

and this technology cannot be uninvented;

و نمی شود جلوی این تکنولوژی ویرانگر را گرفت.

it will always be easier

خراب کردن همیشه بسیار راحت تر از

to break things than to fix them.

درست کردن است.

It seems to me, therefore, patently obvious

در نتیجه به نظرم این کاملا واضح است که

that we can no more

ما بیشتر از این نمی توانیم

respect and tolerate

احترام بگذاریم و گذشت کنیم از

vast differences in notions of human well-being

تفاوت بسیار زیادی که برای رفاه انسانی بین ملت های مختلف است،

than we can respect or tolerate vast differences

البته که ما می توانیم احترام بگذاریم به اختلاف فاحش بین

in the notions about how disease spreads,

اینکه چگونه ملت ها با قضیه گسترش بیماری ها برخورد می کنند،

or in the safety standards of buildings and airplanes.

یا در رابطه با استانداردهای ایمنی ساختمانها یا هواپیماها.

We simply must converge

ما باید خیلی ساده به این نکته توجه کنیم که

on the answers we give to the most important questions in human life.

که چگونه ما به سوالات اساسی درباره زندگی بشر پاسخ می دهیم.

And to do that, we have to admit that these questions have answers.

و برای انجام این کار، ما باید تصدیق کنیم که برای این سوالات پاسخ وجود دارد.

Thank you very much.

بسیار متشکرم.

(Applause)

(تشویق حضار)

Chris Anderson: So, some combustible material there.

کریس اندرسون: خوب یک سری اطلاعات قابل توجه اینجا است.

Whether in this audience or people elsewhere in the world,

چه آدم هایی که در این سالن هستند و چه در سرتاسر دنیا که

hearing some of this, may well be doing the

این سخنرانی را می شنوند، ممکن است با صدای بلند به شما

screaming-with-rage thing, after as well, some of them.

بعد از شنیدن برخی از صحبت های شما اعتراض کند.

Language seems to be really important here.

نحوه و لهجه صحبت بسیار مهم است.

When you're talking about the veil,

زمانی که شما درباره چادر صحبت می کنید،

you're talking about women dressed in cloth bags.

شما زنان محجبه را به کسانی که در کیسه هستند ، تشبیه می کنید،

I've lived in the Muslim world, spoken with a lot of Muslim women.

من در دنیای مسلمانان زندگی می کنم، با بسیاری از زنان مسلمان صحبت کرده ام.

And some of them would say something else. They would say,

و بسیاری از آنان ممکن است چیز دیگری بگویند. آنها ممکن است بگویند،

"No, you know, this is a celebration

" نه ، می دانید، حجاب یک احترام

of female specialness,

به ویژه بودن زنان است،

it helps build that and it's a result of the fact that" --

این به زنان کمک می کند و واقعیت این چیز دیگری است..."

and this is arguably a sophisticated psychological view --

و یک بحث پیچیده از دیدگاه روانی وجود دارد،

"that male lust is not to be trusted."

"که شهوت مردان قابل اعتماد نیست."

I mean, can you engage in a conversation

منظور من این است که آیا شما می توانید وارد بحثی

with that kind of woman without seeming kind of cultural imperialist?

با این نوع زنان بدون دیدن این مولفه ها و واقعیت های بسیار اثر گذار فرهنگی شوید.

Sam Harris: Yeah, well I think I tried to broach this in a sentence,

(سام هریس): خوب، من فکر می کنم که تلاش کرده ام این جمله اختلاف برانگیز مطرح کنم

watching the clock ticking,

در زمانی که مشغول تماشای حرکت عقربه ساعت بودم،

but the question is:

اما سوال این است که ،

What is voluntary in a context

مفهوم داوطلبانه چیست و

where men have certain expectations,

افراد کجا توقع دارند ،

and you're guaranteed to be treated in a certain way

و شما تضمین می کنید که به روش خاصی با شما برخورد شود اگر

if you don't veil yourself?

شما خودتان را در چادر نپوشانید؟

And so, if anyone in this room

و لذا، اگر کسی در این اتاق

wanted to wear a veil,

می خواهد که چادر بپوشد،

or a very funny hat, or tattoo their face --

یا یک کلاه خیلی مسخره، یا یک تاتو بر روی صورتش داشته باشد،

I think we should be free to voluntarily do whatever we want,

من فکر می کنم که ما باید آزاد باشیم تا هرچه می خواهیم انجام دهیم،

but we have to be honest about

اما باید که درباره اجبار و فشاری که به این زنان

the constraints that these women are placed under.

وارد می شود ، صادق باشیم.

And so I think we shouldn't be so eager

و لذا من فکر می کنم که ما نباید زیاد مشتاق باشیم که

to always take their word for it,

این صحبت را را از این زنان جدی بگیریم و باور کنیم،

especially when it's 120 degrees out

خصوصا زمانی که هوای بیرون 50 درجه است و

and you're wearing a full burqa.

آنها باید حجاب کامل با روبنده داشته باشند.

CA: A lot of people want to believe in this

(کریس اندرسون) : تعداد زیادی از مردم بر این اعتقادند که

concept of moral progress.

مفهوم اخلاقیات پیشرفت می کند و کامل می شود.

But can you reconcile that?

آیا شما می توانید این پیشرفت را با عقیده خود تطبیق دهید؟

I think I understood you to say that you could

من فکر می کنم که شما را درک می کنم که ممکن است که

reconcile that with a world that doesn't become

تطبیق آن با دنیا تمام واقعیت ها را

one dimensional, where we all have to think the same.

نشان نخواهد داد، در جایی که همه ما مجبوریم به یک شیوه فکر کنیم.

Paint your picture of what

تصور خودتان را از دنیای پنجاه سال بعد

rolling the clock 50 years forward,

نقاشی کنید، همینطور از تصور خودتان در یکصد سال بعد،

100 years forward, how you would like to think of

شما مایلید که چگونه تصوری از دنیا داشتته باشید،

the world, balancing moral progress

با تعادل بین اخلاقیات و

with richness.

ثروتمند بودن.

SH: Well, I think once you admit

(سام هریسون) : خوب، من تصور می کنم شما با تصدیق اینکه

that we are on the path toward understanding our minds

ما به این سمت در حال حرکتیم که با درک کردن خودمان

at the level of the brain in some important detail,

در سطوحی از مغز ، در برخی از جزییات مهم،

then you have to admit

سپس شما باید تصدیق کنید

that we are going to understand all of the positive

که ما قصد داریم همه کیفیت های مثبت و

and negative qualities

منفی خودمان را با

of ourselves in much greater detail.

جزییات بیشتر درک کنیم.

So, we're going to understand positive social emotion

لذا ، ما قصد داریم که هیجان مثبت جامعه را درک کنیم، احساساتی مانند

like empathy and compassion,

دلسوزی و یکدلی،

and we're going to understand the factors

و ما قصد داریم فاکتورهایی را درک کنیم که

that encourage it -- whether they're genetic,

آنها را تشویق می کند --- فارغ از اینکه ژنتیکی است ،

whether they're how people talk to one another,

یا چگونه مردم با هم صحبت می کنند،

whether they're economic systems,

یا سیستم اقتصادی آنها چگونه است.--

and insofar as we begin to shine light on that

تا جایی که ما شروع به روشنگری به

we are inevitably going to converge

نقطه ای که ناچار به صحبت در

on that fact space.

مورد آن هستیم.

So, everything is not going to be up for grabs.

لذا، همه چیز قرار نیست که برای ما حاضر باشد.

It's not going to be like

شبیه این نیست که من

veiling my daughter from birth

دخترم را مجبور به پویشیدن چادر از لحظه تولد کنم

is just as good as teaching her

بلکه باید به او آموزش دهم تا

to be confident and well-educated

هم اعتماد به نفس بیابد و هم خوب این مفهوم را درک کند که

in the context of men who do desire women.

با این مفهوم که مردان هستند که مشتاق زنان هستند.

I mean I don't think we need an NSF grant to know

منظورم این است که من فکر نمی کنم که ما نیاز به یک مدرک دانشگاهی داشته باشیم تا بدانیم که

that compulsory veiling is a bad idea --

حجاب اجباری ایده بدی است،

but at a certain point

اما از جهتی

we're going to be able to scan the brains of everyone involved

ما در آینده قادر خواهیم بود که به بررسی مغز تمام کسانی که درگیر این ماجرا هستند و

and actually interrogate them.

و واقعا از آنها تحقیق کنیم.

Do people love their daughters

آیا آنها دختران خود را دوست دارند

just as much in these systems?

فقط به اندازه ای که در سیستم آنها ممکن است؟

And I think there are clearly right answers to that.

و من فکر می کنم واقعا جواب مشخصی به آن وجود دارد.

CA: And if the results come out that actually they do,

(کریستین اندرسون):و اگر نتیجه یاد شده معلوم شود که معمولا میشود،

are you prepared to shift your instinctive current judgment

آیا شما آماده هستید که قضاوت کنونی خودتان را در

on some of these issues?

برخی از این موارد عوض کنید؟

SH: Well yeah, modulo one obvious fact,

(سام هریس): خوب ،بله ، مثلا در یک حقیقت واضح که

that you can love someone

شما ممکن است کسی را دوست داشته باشید،

in the context of a truly delusional belief system.

با وجود اینکه توسط یک نظام فریبنده گمراه شده باشید.

So, you can say like, "Because I knew my gay son

لذا ، شما می توانید بگویید: به دلیل اینکه من می دانستم پسرم همجنس گرا است

was going to go to hell if he found a boyfriend,

و در صورت یافتن دوست پسر به جهنم خواهد رفت،

I chopped his head off. And that was the most compassionate thing I could do."

من خودم سر او را از تن جدا خواهم کرد و این دلسوزانه ترین کاری است که من می توانم انجام دهم.

If you get all those parts aligned,

اگر شما همه این تکه ها را پیش هم بچینید،

yes I think you could probably be feeling the emotion of love.

بله، فکر می کنم شما ممکن است بتوانید حس عشق را لمس کنید.

But again, then we have to talk about

ولی مجددا" ، باز نیز نیاز داریم که درباره

well-being in a larger context.

رفاه در ابعاد و مفهوم بزرگتری بحث کنیم.

It's all of us in this together,

اینکه همه ما یکجا جمع باشیم،

not one man feeling ecstasy

یک نفر به تنهایی احساس وجد نخواهد کرد و

and then blowing himself up on a bus.

و در وسط یک اتوبوس انفجار انتحاری نخواهد کرد.

CA: Sam, this is a conversation I would actually love to

(کریستین اندرسون): این مباحثه ای است که من مشتاقم آنرا برای

continue for hours.

ساعتها ادامه دهم.

We don't have that, but maybe another time. Thank you for coming to TED.

متاسفانه ما این زمان را نداریم، شاید وقتی دیگر. از حضور شما در (TED)بسیار متشکریم.

SH: Really an honor. Thank you.

(سام هریس): این افتخار من بود، متشکرم.

(Applause)

(تشویق حضار)