Allison Hunt: How I got my new hip

الیسون هانت صاحب یک مفصل ران جدید می شود

Translator: Farnaz Saghafi Reviewer: soheila Jafari

Allison Hunt: My three minutes hasn't started yet, has it?

الیسون هانت: سه دقیقه من هنوز شروع نشده! شده؟

Chris Anderson: No, you can't start the three minutes.

کریس اندرسن : نه ، نمی تونی سه دقیقه را از اول شروع کنی.

Reset the three minutes, that's just not fair.

زمان را صفر کنید ، این عادلانه نیست.

AH: Oh my God, it's harsh up here.

الیسن هانت : خدای من! این بالا همه چی بی رحمانه است!

I mean I'm nervous enough as it is.

منظورم اینه که منم به همون اندازه دستپاچه و عصبی هستم.

But I am not as nervous as I was five weeks ago.

ولی نه به آن اندازه که پنج هفته پیش بودم.

Five weeks ago I had total hip replacement surgery.

پنج هفته پیش من یک عمل جراحی تعویض کامل مفصل ران داشتم.

Do you know that surgery?

راجع به این عمل چیزی میدانید؟

Electric saw, power drill, totally disgusting

مته و اره برقی ، کاملا منزجر کننده.

unless you're David Bolinsky, in which case it's all truth and beauty.

مگر اینکه " دیوید بالینسکی" باشی ، در آن صورت برای شما کاملاٌ زیبا و دوست داشتنی خواهد بود.

Sure David, if it's not your hip, it's truth and beauty.

بله دیوید ، وقتی عمل جراحی روی مفصل ران تو نباشد ، در آنصورت زیباست.

Anyway, I did have a really big epiphany around the situation,

بگذریم ، در این موقعیت من به یک چیز بزرگ و مهم پی بردم،

so Chris invited me to tell you about it.

و " کریس " مرا دعوت کرد که آنرا برای شما هم بگویم.

But first you need to know two things about me.

اما قبل از آن باید دو نکته را در مورد من بدانید.

Just two things.

فقط دو نکته.

I'm Canadian, and I'm the youngest of seven kids.

من کانادایی هستم و من کوچکترین فرزند از بین هفت بچه دیگر هستم.

Now, in Canada, we have that great healthcare system.

خب ، در کانادا ما یک سیستم خدمات درمانی عالی داریم.

That means we get our new hips for free.

یعنی ما مفصل ران جدیدمان را بصورت رایگان دریافت می کنیم.

And being the youngest of seven,

و چون من جوانترین عضو خانواده بودم،

I have never been at the front of the line for anything. OK?

هیچ وقت برای هیچ چیزی دراول صف نبودم ، درسته؟

So my hip had been hurting me for years.

خلاصه ، مفصل ران من سالها درد می کرد.

I finally went to the doctor, which was free.

من بالاخره رفتم دکتر ، که البته رایگان بود.

And she referred me to an orthopedic surgeon, also free.

و او هم من را به یک جراح استخوان معرفی کرد که آن هم مجانی بود.

Finally got to see him after 10 months of waiting -- almost a year.

بالاخره من آن دکتر را بعد از ۱۰ ماه - تقریباً یک سال- انتظار دیدم.

That is what free gets you.

این مشکل مجانی بودن است!

I met the surgeon, and he took some free X-rays,

من جراح را دیدم و او چند عکس رادیولوژی بصورت رایگان از من گرفت.

and I got a good look at them. And you know,

و من خوب به آنها نگاهی انداختم. و می دونید،

even I could tell my hip was bad,

حتی خود من هم می توانستم ببینم که مفصل رانم خیلی مشکل دارد،

and I actually work in marketing.

و من در واقع در کار بازاریابی هستم.

So he said, "Allison, we've got to get you on the table.

پس او گفت،" الیسون، باید تو را روی تخت بخوابانیم.

I'm going to replace your hip -- it's about an 18-month wait."

من مفصل ران تو را عوض می کنم -- حدود ۱۸ ماه لیست انتظار آن است."

18 more months.

۱۸ ماه دیگه.

I'd already waited 10 months, and I had to wait 18 more months.

من تا اونموقه ۱۰ ماه صبر کرده بودم و حالا باید ۱۸ ماه دیگه صبر کنم.

You know, it's such a long wait that I actually

می دونید، اونقدر طولانیه که من براستی حتی در مورد برنامه تد هم فکر کردم.

started to even think about it in terms of TEDs.

می دونید، اونقدر طولانیه که من براستی حتی در مورد برنامه تد هم فکر کردم.

I wouldn't have my new hip for this TED.

مفصل ران جدیدم برای این برنامه تد آماده نمی شه.

I wouldn't have my new hip for TEDGlobal in Africa.

مفصل ران جدیدم برای برنامه تد TEDGlobal در آفریقا آماده نمی شه.

I would not have my new hip for TED2008.

مفصل ران جدیدم برای برنامه تد سال 2008 آماده نمی شه.

I would still be on my bad hip. That was so disappointing.

هنوز با مفصل ران خرابم خواهم بود. و خیلی نا امید کننده بود.

So, I left his office and I was walking through the hospital,

بدین ترتیب، من از مطب بیرون آمده و توی راه بیمارستان میرفتم،

and that's when I had my epiphany.

و اون موقعی بود که چیزی در من جرقه زد.

This youngest of seven had to get herself to the front of the line.

این کوچکترین فرد خانواده باید راهش را برای رفتن به جلوی صف پیدا کنه.

Oh yeah.

اوه آره.

Can I tell you how un-Canadian that is?

می تونم بهتون بگم چطور اینکار از کانادایی بودن بدوره؟

We do not think that way.

ما اینطور فکر نمی کنیم.

We don't talk about it. It's not even a consideration.

ما درموردش حرف نمی زنیم. حتی بهش فکر نمی کنیم.

In fact, when we're traveling abroad, it's how we identify fellow Canadians.

در حقیقت، اینطوری یک هم وطن کانادایی را در سفر تشخیص می دهیم.

"After you." "Oh, no, no. After you."

" اول شما بفرمائید." " اوه، نه، نه. اول شما."

Hey, are you from Canada? "Oh, me too! Hi!"

هِی، شما کانادایی هستید؟ "اوه، منم همینطور! سلام!"

"Great! Excellent!"

"عالیه! فوق العادست!"

So no, suddenly I wasn't averse to butting any geezer off the list.

پس اینطوری نمی شه، یکدفعه بدم نیامد تا هر آدمی رو از معرکه دور کنم.

Some 70-year-old who wanted his new hip

یک نفر ۷۰ ساله که می خواد با تعویض مفصل رانش

so he could be back golfing, or gardening.

دوباره گلف بازی یا باغبونی کنه.

No, no. Front of the line.

نه نه. جلوی صف.

So by now I was walking the lobby, and of course, that hurt,

بدین ترتیب تا اونموقع داشتم تو سالن بیمارستان راه می رفتم و البته درد داشتم،

because of my hip, and I kind of needed a sign.

بخاطر مفصل رانم، و یه جورایی بدنبال نشانه ای بودم.

And I saw a sign.

و یک نشانه دیدم.

In the window of the hospital's tiny gift shop there was a sign

روی شیشه فروشگاه کوچک کادویی بیمارستان، یه تابلویی بود

that said, "Volunteers Needed." Hmm.

که رویش نوشته بود، " داوطلب لازم داریم." هوووم.

Well, they signed me up immediately.

خُب، اونا فوری منو می خواهند.

No reference checks. None of the usual background stuff, no.

هیچ معرف هم لازم نیست. هیچ تحقیق پیشینه ای هم که معمولا" می خواهند، لازم نیست.

They were desperate for volunteers

اونها مستاصل برای داوطلب بودند

because the average age of the volunteer at the hospital gift shop was 75.

چون متوسط سن افراد داوطلب در بیمارستان ۷۵ سال بود.

Yeah. They needed some young blood.

خوبه. اونا نیازمند افراد جوان بودند.

So, next thing you know, I had my bright blue volunteer vest,

خِب، مطلب بعدی که می فهمید اینه که من جلیقه آبی آسمانی داوطلبی را بر تن داشتم،

I had my photo ID, and I was fully trained by my 89-year-old boss.

کارت شناسایی داشته، و رئیس ۸۹ ساله ام کاملا" مرا آموزش داده بود.

I worked alone.

تنها کار می کردم.

Every Friday morning I was at the gift shop.

هر جمعه صبح من تو مغازه کادو فروشی بودم.

While ringing in hospital staff's Tic Tacs,

وقتی Tic Tac ( یک نوع قرص جویدنی نعنایی) کارمندان بیمارستان را بسته بندی می کردم

I'd casually ask, "What do you do?"

خیلی خودمانی می پرسیدم،" کارتون چیه؟"

Then I'd tell them, "Well, I'm getting my hip replaced -- in 18 months.

بعدش می گفتم،" خُب، من قراره مفصل رانم تعویض بشه -- بعد از ۱۸ ماه.

It's gonna be so great when the pain stops. Ow!"

خیلی عالیه وقتی دردم تمام بشه. آخ!"

All the staff got to know the plucky, young volunteer.

همه کارمندان، اون داوطلب جسور و جوان را می شناختند.

My next surgeon's appointment was, coincidentally,

وقت ملاقات بعدی من با جراح، بطور اتفاقی،

right after a shift at the gift shop.

درست بعد از شیفت کاریم در فروشگاه کادویی بود.

So, naturally, I had my vest and my identification.

پس بطور معمول، جلیقه تنم و کارت شناساییم همراهم بود.

I draped them casually over the chair in the doctor's office.

من خیلی عادی اونا رو روی صندلی در مطب دکتر انداختم.

And you know, when he walked in,

و می دونید، وقتی اومد داخل،

I could just tell that he saw them.

می دونستم که اونا رو دیده.

Moments later, I had a surgery date just weeks away,

چند لحظه بعد، من وقت جراحی را برای چند هفته بعد گرفتم،

and a big fat prescription for Percocet.

و یک نسخه بلند بالا برای داروی Percocet (مُسَکن درد).

Now, word on the street was that it was actually

حالا، حرف و سخن بر سر اینه که

my volunteering that got me to the front of the line.

کار داوطلبانه من بود که در واقع من به جلوی صف برد.

And, you know, I'm not even ashamed of that.

و می دونید، من حتی از اونکار شرمنده هم نیستم.

Two reasons.

به دو دلیل.

First of all, I am going to take such good care of this new hip.

اول اینکه، من از این لگن بخوبی مراقبت می کنم.

But also I intend to stick with the volunteering,

اما در عین حال تصمیم دارم به کار داوطلبانه ادامه دهم،

which actually leads me to the biggest epiphany of them all.

کاری که مرا بسوی بزرگترین تجلی هدایت کرد.

Even when a Canadian cheats the system,

حتی اگه یک فرد کانادایی در سیستم دست ببره،

they do it in a way that benefits society.

طوری اینکارو می کنه که نفعی برای جامعه داشته باشد.