Success, failure and the drive to keep creating | Elizabeth Gilbert

Elizabeth Gilbert: Başarı, başarısızlık ve çalışmayı sürdürmek

Çeviri: Fatih Yuvacı Gözden geçirme: Bengisu Kiraz

So, a few years ago I was at JFK Airport

Birkaç sene önce JFK Havalimanı'nda

about to get on a flight,

uçağa binmek için beklerken,

when I was approached by two women

yanıma kendilerini

who I do not think would be insulted

"ufak, keskin konuşan İtalyan-Amerikan hatun"

to hear themselves described

olarak tanıtsam,

as tiny old tough-talking Italian-American broads.

alınmayacak iki kadın bana doğru yaklaştı.

The taller one, who is like up here,

Yaklaşık şu kadar olan uzun boylu olan

she comes marching up to me, and she goes,

bana bakıp şöyle dedi:

"Honey, I gotta ask you something.

"Tatlım, sana bir şey sormam lazım"

You got something to do with that whole

Senin şu "Ye, Dua et, Sev" şeyiyle ilgili

'Eat, Pray, Love' thing that's been going on lately?"

bir olayların var mı?

And I said, "Yes, I did."

Ben de "Evet, var" dedim

And she smacks her friend and she goes,

Sonra arkadaşını dürtüp,

"See, I told you, I said, that's that girl.

"Bak, gördün mü, sana demiştim odur diye.

That's that girl who wrote that book

Filmden esinlenip kitabını yazan

based on that movie."

bu kadın işte"

(Laughter)

(Gülüşmeler)

So that's who I am.

İşte ben buyum.

And believe me, I'm extremely grateful to be that person,

Ve emin olun böyle olmaktan fazlasıyla memnunum,

because that whole "Eat, Pray, Love" thing

çünkü bu "Ye, Dua et, Sev" şeyi

was a huge break for me.

benim için devasa bir çıkıştı.

But it also left me in a really tricky position

Fakat aynı zamanda kendini ilerletmeye çalışan

moving forward as an author

bir yazar olarak beni

trying to figure out how in the world

nasıl böylesine herkesi memnun edebilen

I was ever going to write a book again

bir kitap yazabilirim

that would ever please anybody,

diye düşünmeye sevk etti.

because I knew well in advance

Çünkü peşin olarak biliyorum ki

that all of those people who had adored "Eat, Pray, Love"

"Ye, Dua et, Sev"e bayılan bütün insanlar

were going to be incredibly disappointed

ne yazarsam yazayım

in whatever I wrote next

inanılmaz hayal kırıklığına uğrayacaklar.

because it wasn't going to be "Eat, Pray, Love,"

Çünkü yazacağım "Ye, Dua et, Sev" olmayacak.

and all of those people who had hated "Eat, Pray, Love"

ve "Ye, Dua et, Sev"den nefret eden bütün insanlar da

were going to be incredibly disappointed

ne yazarsam yazayım

in whatever I wrote next

inanılmaz hayal kırıklığına uğrayacaklar.

because it would provide evidence that I still lived.

Çünkü bu hala yaşadığıma dair bir kanıt oluşturacak.

So I knew that I had no way to win,

Hiçbir türlü kazanamayacağımı biliyordum,

and knowing that I had no way to win

ve kazanamayacağımı bilmek

made me seriously consider for a while

beni ciddi şekilde işi bırakmayı

just quitting the game

ve corgislerin (köpek cinsi) yetiştiği köye gitmeyi

and moving to the country to raise corgis.

düşünmeye sevk etti.

But if I had done that, if I had given up writing,

Fakat eğer böyle yapsaydım, eğer yazmayı bıraksaydım

I would have lost my beloved vocation,

çok sevdiğim mesleğimi kaybetmiş olacaktım.

so I knew that the task was that I had to find

Biliyordum ki benim işim

some way to gin up the inspiration

sonraki kitabı yazmam için

to write the next book

gereken ilhamı bulmaktı.

regardless of its inevitable negative outcome.

Kaçınılmaz olumsuz sonuçlara bakmaksızın.

In other words, I had to find a way to make sure

Diğer yandan, yaratıcılığımın kendi başarısıyla hayatta kaldığından

that my creativity survived its own success.

emin olmak için bir yol bulmak zorundaydım.

And I did, in the end, find that inspiration,

Ve buldum, en sonunda, o ilham geldi,

but I found it in the most unlikely

fakat onu en umulmadık

and unexpected place.

ve en alakasız yerde buldum.

I found it in lessons that I had learned earlier in life

Hayatta daha önce öğrenmem gereken derslerin arasında buldum.

about how creativity can survive its own failure.

Yaratıcılığın, kendi beceriksizliğiyle nasıl hayatta kalacağıyla ilgili.

So just to back up and explain,

Açıklamak için biraz geriye gidelim,

the only thing I have ever wanted to be

tüm hayatım boyunca istediğim tek şey

for my whole life was a writer.

yazar olmaktı.

I wrote all through childhood, all through adolescence,

Tüm çocukluğum boyunca yazdım, ergenliğim boyunca yazdım,

by the time I was a teenager I was sending

20'li yaşlarıma gelene kadar The New Yorker'a

my very bad stories to The New Yorker,

berbat hikayelerimi gönderdim.

hoping to be discovered.

keşfedilmeyi umdum.

After college, I got a job as a diner waitress,

Üniversiteden sonra, garsonluk işine girdim,

kept working, kept writing,

yazmayı sürdürdüm, sürdürdüm,

kept trying really hard to get published,

yayınlanmaları için gerçekten çok uğraştım,

and failing at it.

ve başaramadım.

I failed at getting published

Yayınlatmakta başarısız oldum.

for almost six years.

Hemen hemen altı yıl.

So for almost six years, every single day,

Neredeyse altı yıl, her Allah'ın günü,

I had nothing but rejection letters

Elimde bir şey yoktu ancak

waiting for me in my mailbox.

posta kutumda red mektupları beni bekliyordu.

And it was devastating every single time,

Bu her seferinde yıkıcı oluyordu,

and every single time, I had to ask myself

ve her seferinde, kendime sordum

if I should just quit while I was behind

bu işi bırakmalı mıyım? Bu acıdan kaçmalı ve

and give up and spare myself this pain.

pes etmeli miyim?

But then I would find my resolve,

Ama sonra çözümümü buldum,

and always in the same way,

her zamanki yoldan,

by saying, "I'm not going to quit,

"Bırakmıyorum, eve gidiyorum."

I'm going home."

diyerek.

And you have to understand that for me,

Şunu anlamak zorundasınız,

going home did not mean returning to my family's farm.

eve gitmek ailemin yanına gitmek değil,

For me, going home

Benim için eve gitmek,

meant returning to the work of writing

yazmaya dönmek demek,

because writing was my home,

çünkü yazmak benim evim,

because I loved writing more than I hated failing at writing,

çünkü yazmaya, başarısız olmaya duyduğum nefretten daha büyük bir aşkla bağlıyım.

which is to say that I loved writing

Yazmaya aşığım derken,

more than I loved my own ego,

egomu sevdiğimden daha fazla,

which is ultimately to say

o kadar ki, sonunda söylenecek şey

that I loved writing more than I loved myself.

yazmaya kendimden daha çok aşığım demek.

And that's how I pushed through it.

İşte kendimi böyle zorluyorum.

But the weird thing is that 20 years later,

Fakat garip olan, 20 yıl sonra

during the crazy ride of "Eat, Pray, Love,"

"Ye, dua et, sev"'in çılgın gösterimi sırasında

I found myself identifying all over again

Kendimi tekrar o yayınlanmayan eserli genç garson

with that unpublished young diner waitress

olarak tanımlarken buldum.

who I used to be, thinking about her constantly,

Olmaya alıştığım kişi olarak. Sürekli bunu düşünüyordum,

and feeling like I was her again,

onun gibi hissediyordum,

which made no rational sense whatsoever

hiç gerçekçi bir his değildi

because our lives could not have been more different.

çünkü bizim hayatlarımız daha farklı olamamıştı.

She had failed constantly.

O sürekli başarısız oldu.

I had succeeded beyond my wildest expectation.

Bense en vahşi ideallerimin de üstünde başarılı olmuştum.

We had nothing in common.

Ortak bir yanımız yoktu.

Why did I suddenly feel like I was her all over again?

Niçin tekrar aniden onun gibi hissediyordum?

And it was only when I was trying to unthread that

Bu sadece ben bir çıkış yolu ararken olurdu

that I finally began to comprehend

sonunda anlamaya başlamıştım

the strange and unlikely psychological connection

bize yabancı gelen ve alışılmadık psikolojik bağ

in our lives between the way we experience great failure

hayatta büyük başarısızlıklarımıza giden

and the way we experience great success.

ve büyük başarılarımıza giden yolun arasındaydı.

So think of it like this:

Bunu şöyle düşünün:

For most of your life, you live out your existence

Yaşamınızın çoğunda, varlığınızın dışında yaşıyorsunuz

here in the middle of the chain of human experience

başınıza gelen olaylar zincirinde

where everything is normal and reassuring and regular,

her şeyin normal olduğu yerde, güvenli ve düzenli şekilde,

but failure catapults you abruptly way out over here

ama başarısızlık sizi bu yerden birden fırlatır atar

into the blinding darkness of disappointment.

hayal kırıklığının o kör karanlığının tam içine.

Success catapults you just as abruptly but just as far

Başarı ise yine aynı hızla fakat aynı uzaklıkta

way out over here

diğer tarafa yollar

into the equally blinding glare

aynı derecede göz kamaştıran körlüğün içine

of fame and recognition and praise.

şöhretin, tanınmanın ve övgünün.

And one of these fates

Bunun akibetlerinden biri

is objectively seen by the world as bad,

tarafsız olarak dünyayı kötü görmek,

and the other one is objectively seen by the world as good,

diğeri ise tarafsızca dünyayı iyi görmek,

but your subconscious is completely incapable

fakat bilinçaltınız tamamen yeteneksiz

of discerning the difference between bad and good.

iyi ve kötü arasındaki farkı ayırt etmekte.

The only thing that it is capable of feeling

Yetenekli olduğu tek şey

is the absolute value of this emotional equation,

bu duygusal denklemin kesin değerini hissetmek.

the exact distance that you have been flung

Kendinizden ne kadar uzağa fırlatıldığınızın

from yourself.

tam mesafesini hissetmek.

And there's a real equal danger in both cases

Ve iki olayda da gerçek bir denklik tehlikesi var

of getting lost out there

oradan kaybolmakla ilgili

in the hinterlands of the psyche.

zihnin içlerinde bir yerde.

But in both cases, it turns out that there is

Fakat iki olayda da, kendini yenileme açısından

also the same remedy for self-restoration,

aynı şey meydana geliyor,

and that is that you have got to find your way back home again

ve bu, sizin eve geri dönmek için yolunuzu bulmanız oluyor.

as swiftly and smoothly as you can,

Yapabildiğiniz kadar hızlı ve pürüzsüz,

and if you're wondering what your home is,

eğer evinizin ne olduğunu merak ediyorsanız,

here's a hint:

işte ipucu:

Your home is whatever in this world you love

Eviniz bu dünyada kendinizden çok sevdiğiniz

more than you love yourself.

herhangi bir şeydir.

So that might be creativity, it might be family,

Yaratıcılık olabilir, aile olabilir,

it might be invention, adventure,

icatlar olabilir, macera,

faith, service, it might be raising corgis,

inanç, hizmet, corgis beslemek olabilir,

I don't know, your home is that thing

bilmiyorum, eviniz bu

to which you can dedicate your energies

bireysel fedakarlığınızla

with such singular devotion

sonunda sonucu önemsiz olarak

that the ultimate results become inconsequential.

enerjinizi verebileceğiniz şey.

For me, that home has always been writing.

Benim için, o ev her zaman yazmaktı.

So after the weird, disorienting success

O gariplikten sonra, "Ye, dua et, sev"in yolunu şaşırmış

that I went through with "Eat, Pray, Love,"

başarısıyla yürüdüm.

I realized that all I had to do was exactly

Her zaman yapmaya alıştığım gibi yine

the same thing that I used to have to do all the time

aynı şeyi yapmak zorunda olduğumu farkettim.

when I was an equally disoriented failure.

Yolunu kaybetmiş şekilde başarısız olduğumda.

I had to get my ass back to work,

Kıçımı kaldırıp işime başlamak zorundaydım,

and that's what I did, and that's how, in 2010,

ve yaptığım buydu, ve nasıl, 2010'da,

I was able to publish the dreaded follow-up

"Ye, dua et, sev"i korkunç takibimle

to "Eat, Pray, Love."

yayınlatabilmiştim

And you know what happened with that book?

Ve o kitapla ne oldu biliyor musunuz?

It bombed, and I was fine.

Patladı, ve ben iyiydim.

Actually, I kind of felt bulletproof,

Aslında, kendimi kurşun geçirmez gibi hissettim,

because I knew that I had broken the spell

çünkü o dönemi atlattığımı biliyordum

and I had found my way back home

ve eve dönüş yolumu bulmuştum

to writing for the sheer devotion of it.

kendimi tamamen adayarak yazmak için.

And I stayed in my home of writing after that,

Onu yazdıktan sonra evimde kaldım,

and I wrote another book that just came out last year

ve geçen yıl yayınlanan başka bir kitap yazdım

and that one was really beautifully received,

ve hakikaten oldukça iyi kabul gördü,

which is very nice, but not my point.

çok hoştu, ama derdim bu değil.

My point is that I'm writing another one now,

Benim derdim, şu anda başka bir tane yazıyorum

and I'll write another book after that

ve ondan sonra başka bir tane yazacağım

and another and another and another

ve başka, başka, başka

and many of them will fail,

ve onların çoğu başarısız olacak

and some of them might succeed,

ve bazıları başarılı,

but I will always be safe

ama ben her zaman güvende olacağım

from the random hurricanes of outcome

sonuçların rastgele fırtınalarından.

as long as I never forget where I rightfully live.

Gerçekten yaşadığım yeri unutmadığım sürece

Look, I don't know where you rightfully live,

Bakın, sizin asıl yaşadığınız yeri bilmiyorum,

but I know that there's something in this world

ama dünyada öyle bir yer olduğunu biliyorum

that you love more than you love yourself.

kendinizden daha çok seveceğiniz bir şey.

Something worthy, by the way,

Değerli bir şeyler, bu arada,

so addiction and infatuation don't count,

aşırı bağımlılık ve karasevda sayılmaz,

because we all know that those are not safe places to live. Right?

çünkü hepimiz biliyoruz ki bunlar yaşamak için elverişli yerler değil, değil mi?

The only trick is that you've got to identify

Tek numarası sizin en sevdiğiniz, en değer verdiğiniz

the best, worthiest thing that you love most,

şey olarak tanımlanması,

and then build your house right on top of it

sonra evinizi bunun tepesine inşa edin,

and don't budge from it.

ve oradan kımıldatmayın.

And if you should someday, somehow

Eğer bir gün bir şekilde

get vaulted out of your home

evinizin çatısının üstünden atlarsanız,

by either great failure or great success,

büyük bir başarı veya başarısızlıkla,

then your job is to fight your way back to that home

işiniz, eve dönme yolunuz için savaşmak olmalı,

the only way that it has ever been done,

tek yol, daha önce yapıldığı gibi

by putting your head down and performing

başınızı öne eğip çalışarak

with diligence and devotion

çaba gösterip kendinizi adadığınızda,

and respect and reverence

saygınlık ve hayranlıkla

whatever the task is that love

aşk dediğiniz her neyse

is calling forth from you next.

görevi, ilerideki diğer sizi çağırmaktır.

You just do that, and keep doing that

Sadece bunu yapın, ve devam edin

again and again and again,

tekrar tekrar

and I can absolutely promise you, from long personal experience

ve size yemin ederim ki, uzunca kişisel deneyimlerden

in every direction, I can assure you

her koşulda, sizi temin ederim

that it's all going to be okay.

her şey iyi olacak.

Thank you.

Teşekkür ederim.

(Applause)

(Alkışlar)