How to practice emotional first aid | Guy Winch | TED

Guy Winch: Neden hepimizin duygusal sağlık bilgisi uygulamalarına ihtiyacı var

Çeviri: Gülçin Koçyiğit Gözden geçirme: Bahar Tuncgenc

I grew up with my identical twin,

İkiz kardeşimle beraber büyüdüm,

who was an incredibly loving brother.

inanılmaz derecede sevecen bir kardeşti.

Now, one thing about being a twin is,

İkiz olmak sizi bir konuda uzman yapar;

it makes you an expert at spotting favoritism.

iltiması tespit etme.

If his cookie was even slightly bigger than my cookie,

Onun kurabiyesi benimkinden azıcık olsun büyükse, kuşkulanırdım.

I had questions.

And clearly, I wasn't starving.

Açlıktan ölmediğim ortada.

(Laughter)

(Gülme sesleri)

When I became a psychologist, I began to notice favoritism

Psikolog olunca farklı tür bir iltimas fark ettim.

of a different kind;

and that is, how much more we value the body than we do the mind.

O da vücuda akıldan daha çok değer veriyor olmamızdı.

I spent nine years at university earning my doctorate in psychology,

Psikoloji doktoramı hak etmek için üniversitede 9 sene geçirdim.

and I can't tell you how many people look at my business card and say,

Kaç insanın kartvizitime bakıp şöyle dediğini anlatamam:

"Oh -- a psychologist. So, not a real doctor,"

"Ha, psikolog.

Yani gerçek doktor değilsin!"

as if it should say that on my card.

adeta kartımda belirtilmesi gerekmiş gibi.

[Dr. Guy Winch, Just a Psychologist (Not a Real Doctor)]

(Gülme sesleri)

(Laughter)

This favoritism we show the body over the mind --

Vücudu akıldan üstün tutan bu iltiması, her yerde görüyorum.

I see it everywhere.

I recently was at a friend's house,

Geçenlerde bir arkadaşımın evindeydim.

and their five-year-old was getting ready for bed.

Beş yaşındaki çocuğu yatmaya hazırlanıyordu.

He was standing on a stool by the sink, brushing his teeth,

Tabureye çıkmış lavaboda dişlerini fırçalarken

when he slipped and scratched his leg on the stool when he fell.

kaydı ve düşerken bacağını tabureye sürterek çizdi.

He cried for a minute, but then he got back up,

Bir dakika kadar ağladı. Sonra yerinden kalktı,

got back on the stool, and reached out for a box of Band-Aids

tekrar tabureye çıktı ve yara bandı kutusuna uzandı,

to put one on his cut.

yarasının üzerine bir bant yapıştırmak için.

Now, this kid could barely tie his shoelaces,

Bu çocuk daha ayakkabısını bile zor bağlarken,

but he knew you have to cover a cut so it doesn't become infected,

yarasını kapatması gerektiğini, böylece iltihaplanmayacağını

and you have to care for your teeth by brushing twice a day.

ve dişlerine bakmak için günde iki kere fırçalaması gerektiğini biliyor.

We all know how to maintain our physical health

Hepimiz bedensel sağlığımızı ve diş sağlığımızı

and how to practice dental hygiene, right?

We've known it since we were five years old.

Beş yaşından beri biliyoruz.

But what do we know about maintaining our psychological health?

Peki, zihinsel sağlığımızı korumak için ne yapıyoruz?

Doğrusu hiçbir şey.

Well, nothing.

What do we teach our children about emotional hygiene?

Çocuklarımıza duygusal sağlık bilgisi hakkında ne öğretiyoruz?

Nothing.

Hiçbir şey.

How is it that we spend more time taking care of our teeth

Nasıl olur da dişlerimize

aklımızdan daha çok zaman ayırırız?

than we do our minds?

Why is it that our physical health is so much more important to us

Zihinsel sağlığımız, bedensel sağlığımızdan

neden çok daha önemlidir?

than our psychological health?

We sustain psychological injuries even more often than we do physical ones,

Oysa psikolojik yaralanmalar, bedensel yaralanmalardan daha sık başımıza gelir.

injuries like failure or rejection or loneliness.

Başarısızlık, reddedilme veya yalnızlık gibi yaralanmalar.

And they can also get worse if we ignore them,

Ve onlar da durumu görmezden gelirsek kötüleşebilir,

and they can impact our lives in dramatic ways.

hayatlarımızı derinden etkileyebilir.

And yet, even though there are scientifically proven techniques

Psikolojik yaralanmalardan korunmak amacıyla kullanabileceğimiz,

we could use to treat these kinds of psychological injuries,

bilimsel olarak kanıtlanmış teknikler olmasına rağmen

we don't.

kullanmıyoruz.

It doesn't even occur to us that we should.

Kullanmamız gerektiği aklımıza bile gelmiyor.

"Oh, you're feeling depressed? Just shake it off; it's all in your head."

"Aa, canın mı sıkkın? Salla gitsin! İş kafanda bitiyor "

Bunu ayağı kırık birine söylediğinizi düşünebiliyor musunuz?

Can you imagine saying that to somebody with a broken leg:

"Oh, just walk it off; it's all in your leg."

" Yürü git ya! Altı üstü bacak !"

(Laughter)

(Gülme sesleri)

It is time we closed the gap

Bedensel ve psikolojik sağlımız arasındaki boşluğu doldurma zamanı geldi.

between our physical and our psychological health.

It's time we made them more equal,

Şimdi ikisinede daha eşit davranma zamanı,

more like twins.

tıpkı ikiz kardeşler gibi.

Speaking of which, my brother is also a psychologist.

Hazır ikiz demişken, kardeşim de benim gibi psikolog.

So he's not a real doctor, either.

Yani o da gerçek bir doktor değil.

(Laughter)

(Gülme sesleri)

We didn't study together, though.

Gerçi, onunla birlikte okumadık.

In fact, the hardest thing I've ever done in my life

Aslında, hayatımda yaptığım en zor şey

psikoloji doktoramı almak için

is move across the Atlantic to New York City

to get my doctorate in psychology.

Atlantik'i aşıp New York'a gitmekti.

We were apart then for the first time in our lives,

Hayatımızda ilk defa birbirimizden ayrı düşmüştük

and the separation was brutal for both of us.

ve ayrılık ikimiz için de katlanılmazdı.

But while he remained among family and friends,

Fakat o, aile ve arkadaşlarımızla birlikteyken

I was alone in a new country.

ben yepyeni bir ülkede tek başımaydım.

We missed each other terribly,

Birbirimizi korkunç derecede özlüyorduk.

but international phone calls were really expensive then,

Ama o dönemde uluslararası telefon görüşmeleri çok pahalıydı.

and we could only afford to speak for five minutes a week.

Paramız ancak haftada beş dakika konuşmaya yetiyordu.

Doğum günümüz geldiğinde

When our birthday rolled around,

it was the first we wouldn't be spending together.

bu bir ilkti ve birlikte olamayacaktık.

We decided to splurge,

Savurganlık yapıp, o hafta on dakika konuşmaya karar verdik.

and that week, we would talk for 10 minutes.

(Laughter)

I spent the morning pacing around my room, waiting for him to call --

Sabah boyunca odamda volta atarak aramasını bekledim

ve bekledim ve bekledim ama telefon çalmadı.

and waiting ...

and waiting.

But the phone didn't ring.

Saat farkına vererek: " Tamam şimdi arkadaşlarıyla

Given the time difference, I assumed,

"OK, he's out with friends, he'll call later."

dışarıdadır sonra arayacaktır." diye düşündüm.

There were no cell phones then.

O dönemde cep telefonları yoktu.

But he didn't.

Ama aramadı.

And I began to realize that after being away for over 10 months,

Ayrı geçen on ayın sonunda fark etmeye başadım ki

he no longer missed me the way I missed him.

artık beni, benim onu özlediğim şekilde özlemiyordu.

Sabah olunca arayacağını biliyordum

I knew he would call in the morning,

ama o gece hayatımda geçirdiğim en üzgün ve en uzun gecelerden biriydi.

but that night was one of the saddest and longest nights of my life.

I woke up the next morning.

Ertesi sabah kalktım.

I glanced down at the phone,

Yerdeki telefona baktım ve fark ettim ki bir önceki gün ortalıkta

and I realized I had kicked it off the hook

when pacing the day before.

dolanırken ahizeyi yerinden oynatmışım.

I stumbled out of bed,

Yataktan fırladım.

I put the phone back on the receiver, and it rang a second later.

Ahizeyi yerine koydum ve koyduğum an telefon çaldı.

And it was my brother,

Arayan kardeşimdi ve of, çok sinirliydi.

and boy, was he pissed.

(Laughter)

(Gülme sesleri)

It was the saddest and longest night of his life as well.

Onun da hayatının en üzgün ve en uzun gecesiymiş meğer.

Neler olduğunu açıklamaya çalışıyordum.

Now, I tried to explain what happened, but he said,

"I don't understand.

Ama o: "Anlamıyorum, aramadığımı gördüğünde neden

If you saw I wasn't calling you,

why didn't you just pick up the phone and call me?"

telefonu eline alıp da sen aramadın?" dedi

He was right.

Haklıydı da, neden aramamıştım ki?

Why didn't I call him?

I didn't have an answer then.

O zaman verilecek bir cevabım yoktu ama bugün var.

But I do today,

Ve cevap çok basit: Yanlızlık.

and it's a simple one:

loneliness.

Loneliness creates a deep psychological wound,

Yalnızlık psikolojimizde oldukça derin bir yara açar.

Öyle ki, algılarımızı bozar ve aklımızı karıştırır.

one that distorts our perceptions and scrambles our thinking.

Çevremizdekilerin bizi gerçekte olduğundan

It makes us believe that those around us care much less than they actually do.

daha az önemsediklerini düşündürtür.

Bizi, insanlara temasa geçmekten korkar hale getirir.

It make us really afraid to reach out,

because why set yourself up for rejection and heartache

Kalbin halihazırda dayanılmaz bir şekilde acıyorken

kendini reddedilme ve kalp kırıklığı olasılığına neden açasın ki?

when your heart is already aching more than you can stand?

I was in the grips of real loneliness back then,

O sıralar gerçekten yalnızlığın pençesindeydim.

but I was surrounded by people all day, so it never occurred to me.

Bütün gün insanlarla iç içe olduğum hiç aklıma gelmedi.

But loneliness is defined purely subjectively.

Yalnızlık kavramı, tamamen, kişisel olarak tanımlanır.

It depends solely on whether you feel emotionally or socially disconnected

Kişisel olarak kendinizi, sosyal veya duygusal anlamda

etrafınızdaki insanlardan kopuk hissedip hissetmediğinize bağlıdır.

from those around you.

And I did.

Ben öyle hissediyordum.

Yalnızlık üzerine yapılan pek çok araştırma var ve hepsi korkutucu.

There is a lot of research on loneliness, and all of it is horrifying.

Loneliness won't just make you miserable;

Yalnızlık sizi yalnızca perişan etmez, öldürür de.

it will kill you.

I'm not kidding.

Şaka yapmıyorum.

Chronic loneliness increases your likelihood of an early death

Kronik yalnızlık, erken yaşta ölme ihtimalinizi

by 14 percent.

% 14 arttırır.

Fourteen percent!

% 14 arttırır!

Loneliness causes high blood pressure,

Yalnızlık, yüksek kan basıncına ve yüksek kolesterole neden olur.

high cholesterol.

It even suppress the functioning of your immune system,

Bağışıklık sisteminizin çalışmasını baskılar,

making you vulnerable to all kinds of illnesses and diseases.

sizi her türlü rahatsızlık ve hastalığa karşı savunmasız hale getirir.

In fact, scientists have concluded that taken together,

Dahası bilim adamları, kronik yalnızlığın,

chronic loneliness poses as significant a risk

uzun vadede sağlık ve yaşam süresini, en az sigara kadar çarpıcı ölçüde

for your long-term health and longevity

tehlikeye soktuğu konusunda fikir birliğine vardılar.

as cigarette smoking.

Now, cigarette packs come with warnings saying, "This could kill you."

Bugün sigara paketlerinin üzerinde "Sigara sizi öldürebilir" uyarısı var.

Ama yalnızlık için uyarı yok.

But loneliness doesn't.

And that's why it's so important

Bu yüzden duygusal sağlık bilgisini uygularken

that we prioritize our psychological health,

duygusal sağlığa öncelik vermemiz önemli.

that we practice emotional hygiene.

Because you can't treat a psychological wound

Eğer yaralandığınızın farkında değiseniz,

if you don't even know you're injured.

psikolojik yaraları tedavi edemezsiniz.

[Duygusal Acıya Dikkat Edin]

Loneliness isn't the only psychological wound

Algılarımızı bozan ve bizi yanlış yönlendiren tek şey

that distorts our perceptions and misleads us.

yalnızlık değildir.

Failure does that as well.

Başarısızlık da aynı şeyi yapar.

I once visited a day care center,

Bir keresinde bir anaokulunu ziyaret etmiştim.

Üç küçük çocuk, birbiriyle tıpatıp aynı oyuncaklarla oynuyorlardı.

where I saw three toddlers play with identical plastic toys.

Kırmızı düğmeyi kaydırırsanız içinden sevimli bir köpek çıkıyordu.

You had to slide the red button, and a cute doggie would pop out.

One little girl tried pulling the purple button, then pushing it,

Küçük bir kız, mor düğmeyi çekmeyi denedi sonra da itmeyi.

and then she just sat back and looked at the box

Olmayınca arkasına yasladı ve titreyen alt dudağıyla kutuya baktı.

with her lower lip trembling.

Yanındaki küçük oğlan olanları izledi sonra

The little boy next to her watched this happen,

then turned to his box and burst into tears without even touching it.

kendi kutusuna döndü daha kutuya dokunmadan gözyaşlarına boğuldu.

Meanwhile, another little girl tried everything she could think of

Bu esnada başka bir kız, kırmızı düğmeyi kaydırana kadar

until she slid the red button,

aklına gelen her şeyi denedi

the cute doggie popped out, and she squealed with delight.

sevimli köpek dışarı çıktı ve kız sevinçle bağırdı.

So: three toddlers with identical plastic toys,

Tıpatıp aynı oyuncağa sahip üç küçük çocuk,

ama başarısızlığa karşı bambaşka tepkileri var.

but with very different reactions to failure.

The first two toddlers were perfectly capable of sliding a red button.

İlk ikisi de pekala kırmızı düğmeyi kaydırabilecek yetenekteydi.

The only thing that prevented them from succeeding

Başarılı olmalarına mani olan tek şey

was that their mind tricked them into believing they could not.

onları yanıltan ve yapamayacaklarına inandıran akıllarıydı.

Now, adults get tricked this way as well, all the time.

Yetişkinler de aynı bu şekilde, sürekli yanılıyorlar.

Aslında hepimizin, ne zaman bir düş kırıklığına ve başarısızlığa uğrasak

In fact, we all have a default set of feelings and beliefs

that gets triggered whenever we encounter frustrations and setbacks.

hazırda bekleyen ve tetiklenen bir takım duyguları ve inançları var.

Are you aware of how your mind reacts to failure?

Aklınızın, başarısızlığa nasıl tepki gösterdiğinden haberdar mısınız ?

You need to be.

Olmalısınız.

Because if your mind tries to convince you you're incapable of something,

Çünkü eğer aklınız sizi bir şeyi yapamayacağınız konusunda ikna ederse

and you believe it,

ve siz de inanırsanız,

then like those two toddlers, you'll begin to feel helpless

aynı o iki çocuk gibi siz de çaresiz hissetmeye başlar,

and you'll stop trying too soon, or you won't even try at all.

ya çok çabuk pes eder ya da denemezsiniz bile.

And then you'll be even more convinced you can't succeed.

Sonra da başaramayacağınıza daha da ikna olursunuz.

You see, that's why so many people function below their actual potential.

Bu yüzden pek çok insan gerçek potansiyellerinin altında kalıyor.

Because somewhere along the way, sometimes a single failure

Çünkü hayatlarının bir yerinde bazen tek bir başarısızlık,

convinced them that they couldn't succeed, and they believed it.

onları başaramayacaklarına ikna ediyor ve onlar da inanıyor.

Bir şeye ikna olduktan sonra fikrimizi değiştirmek çok zor.

Once we become convinced of something, it's very difficult to change our mind.

I learned that lesson the hard way when I was a teenager with my brother.

Ben bu dersi zor yoldan, kardeşimle, ergen bir çocukken öğrendim.

We were driving with friends down a dark road at night,

Arkadaşlarımızla, gece karanlık bir yolda araba ile geziniyorduk.

when a police car stopped us.

Polis arabası bizi durdurdu.

Dolaştığımız bölgede bir soygun olmuştu ve şüphelileri arıyorlardı.

There had been a robbery in the area and they were looking for suspects.

The officer approached the car, and shined his flashlight on the driver,

Polis arabanın yanına geldi, fenerini önce sürücü koltuğundaki kardeşime

then on my brother in the front seat,

and then on me.

sonra da bana tuttu.

And his eyes opened wide and he said,

Gözleri kocaman açıldı ve

"Senin suratını daha önce de gördüm" dedi.

"Where have I seen your face before?"

(Laughter)

(Gülme sesleri)

And I said,

Ben de "ön koltukta" dedim.

"In the front seat."

(Laughter)

(Gülme sesleri)

But that made no sense to him whatsoever,

Ama her nedense bu ona bir şey ifade etmedi.

so now he thought I was on drugs.

Şimdi de uyuşturucu etkisinde olduğumu düşünüyordu.

(Laughter)

(Gülme sesleri)

So he drags me out of the car, he searches me,

Beni arabadan çıkardı, üzerimi aradı,

he marches me over to the police car,

polis arabasının yanına götürdü

and only when he verified I didn't have a police record,

ancak sabıkam olmadığını teyit ettikten sonra

ön koltukta oturan kişinin ikizim olduğunu gösterebildim.

could I show him I had a twin in the front seat.

But even as we were driving away,

Arabayla uzaklaşırken bile bende yanlış bir şey olduğunu

you could see by the look on his face he was convinced

düşündüğü suratından okunuyordu.

that I was getting away with something.

(Laughter)

Bir kez ikna olduk mu fikrimizi değiştirmek zordur.

Our mind is hard to change once we become convinced.

So it might be very natural to feel demoralized

Dolayısıyla başarısız olduktan sonra cesaretinizin kırılması çok doğal olabilir.

and defeated after you fail.

But you cannot allow yourself to become convinced you can't succeed.

Ama başaramayacağınıza ikna olmaya izin veremezsiniz.

You have to fight feelings of helplessness.

Çaresizliklik duygusuyla savaşmak zorundasınız.

Durumun kontrolünü elinize almalısınız

You have to gain control over the situation.

And you have to break this kind of negative cycle

ve daha başlamadan bu olumsuz döngüyü kırmalısınız.

before it begins.

[Duygusal Kanamayı Durdurun]

[Stop Emotional Bleeding]

Aklımız ve duygularımız,

Our minds and our feelings --

they're not the trustworthy friends we thought they were.

düşündüğümüz kadar güvenilir arkadaşlar değil.

They're more like a really moody friend,

Daha çok dengesiz bir arkadaşa benziyorlar.

who can be totally supportive one minute, and really unpleasant the next.

Son derece destekleyici olabilirken aniden gerçekten sevimsizleşebiliyor.

Bir kadın hastam olmuştu.

I once worked with this woman who, after 20 years marriage

20 yıllık evlilikten sonra çok çirkin bir boşanma süreci yaşamıştı

and an extremely ugly divorce,

ve nihayet ilk buluşmasına hazırdı.

was finally ready for her first date.

She had met this guy online,

İnternetten bir adamla tanıştı. Adam iyi, başarılı ve en önemlisi

and he seemed nice and he seemed successful,

onunla gerçekten ilgileniyor görünüyordu.

and most importantly, he seemed really into her.

So she was very excited, she bought a new dress,

Kadın çok heyecanlıydı, yeni bir elbise aldı ve

and they met at an upscale New York City bar for a drink.

şık bir New York barında buluştular.

Ten minutes into the date, the man stands up and says,

Buluşmadan on dakika sonra adam ayağa kalkıp

"I'm not interested," and walks out.

"senle ilgilenmiyorum" diyor ve gidiyor.

Rejection is extremely painful.

Rededilmek son derece acı vericidir.

The woman was so hurt she couldn't move.

Kadın o kadar incindi ki olduğu yerde kalakaldı.

All she could do was call a friend.

Tek yapabildiği bir arkadaşını aramak oldu.

Here's what the friend said: "Well, what do you expect?

Arkadaşı şöyle dedi: " İyi de ne bekliyordun?

You have big hips, you have nothing interesting to say.

Kocaman kalçaların var, söyleyecek ilginç hiçbir şeyin yok,

Why would a handsome, successful man like that

neden yakışıklı, başarılı bir adam

senin gibi bir ezikle çıksın?"

ever go out with a loser like you?"

Sarsıcı değil mi? Nasıl bir arkadaş bu kadar acımasız olabilir?

Shocking, right, that a friend could be so cruel?

But it would be much less shocking

Ama bunların bir arkadaşın

lafları olmadığını söylesem bu kadar çarpıcı olmazdı.

if I told you it wasn't the friend who said that.

It's what the woman said to herself.

Bunları söyleyen kadının kendisiydi.

And that's something we all do,

Bu hepimizin yaptığı bir şey, özellikle de reddedilmenin ardından.

especially after a rejection.

We all start thinking of all our faults and all our shortcomings,

Hepimiz hatalarımızı ve eksiklerimizi,

what we wish we were, what we wish we weren't.

ne istediğimizi, ne yapamadığımızı düşünmeye başlar,

We call ourselves names.

kendimize isimler takarız.

Maybe not as harshly, but we all do it.

Belki bu kadar sert değil ama hepimiz yapıyoruz.

And it's interesting that we do,

İlginç, çünkü özsaygımız zaten yara almış durumda.

because our self-esteem is already hurting.

Why would we want to go and damage it even further?

Neden daha da ileri gidip yaraya tuz basıyoruz?

We wouldn't make a physical injury worse on purpose.

Oysa bedensel bir yaraya kasten tuz basmayız.

You wouldn't get a cut on your arm and decide, "Oh! I know --

"Tamam! Bakalım, bıçağı ne kadar derine sokabileceğim." diye,

I'm going to take a knife and see how much deeper I can make it."

kolunuza kesik atmayı düşünmezsiniz.

But we do that with psychological injuries all the time.

Ama ruhsal yaralanmalarda bunu her zaman yapıyoruz.

Why? Because of poor emotional hygiene.

Peki neden? Yetersiz duygusal sağlık bilgisinden.

Because we don't prioritize our psychological health.

Psikolojik sağlığımıza öncelik vermediğimizden.

We know from dozens of studies that when your self-esteem is lower,

Yapılan onlarca çalışmadan biliyoruz ki özsaygınız düşükken

you are more vulnerable to stress and to anxiety;

baskı ve gerilime karşı daha kırılgan oluyor,

that failures and rejections hurt more,

başarısızlıklar ve reddedilme daha dayanılmaz oluyor ve iyileşmeniz uzuyor.

and it takes longer to recover from them.

So when you get rejected, the first thing you should be doing

Yani reddedildiğinizde ilk yapmanız gereken şey

is to revive your self-esteem,

özsaygınızı canladırmak,

not join Fight Club and beat it into a pulp.

Dövüş Klubü'ne katılıp haşatınızı çıkarmak değil.

Duygusal olarak yaralandığınızda kendinize

When you're in emotional pain,

treat yourself with the same compassion

gerçek bir dostan beklediğiniz şevkatle yaklaşın.

you would expect from a truly good friend.

[Özsaygını Koru]

[Protect Your Self-Esteem]

We have to catch our unhealthy psychological habits and change them.

Sağlıksız psikolojik alışkanlıklarımızı fark etmeli ve değiştirmeliyiz.

And one of unhealthiest and most common is called rumination.

Bunlardan en sağlıksızı ve en yaygını; geviş getirmek.

To ruminate means to chew over.

Geviş getirmek, tekraren çiğnemek demek.

It's when your boss yells at you

Patronunuz size bağırdığında, hocanız sınıfta sizi aptal durumuna düşürdüğünde

or your professor makes you feel stupid in class,

or you have big fight with a friend

veya arkadaşınızla kavga ettiğinizde,

and you just can't stop replaying the scene in your head for days,

kafanızda günlerce bazen haftalarca dönüp duran

sometimes for weeks on end.

ve durduramadığız sahnedir.

Üzücü olay hakkındaki düşüncelerinizi, geviş getirmek

Now, ruminating about upsetting events in this way can easily become a habit,

and it's a very costly one,

kolaylıkla bir alışkanlığa dönüşebilir ve bedeli ağırdır.

because by spending so much time focused on upsetting and negative thoughts,

Üzücü ve olumsuz düşüncelere odaklanıp zamanını harcarken

kendinizi gerçekten önemli bir riske atıyorsunuz:

you are actually putting yourself at significant risk

klinik depresyon, alkolizm, yeme bozukluğu ve

for developing clinical depression,

alcoholism,

eating disorders,

and even cardiovascular disease.

hatta kalp hastalıkları.

The problem is,

Esas sorun geviş getirmekte ısrar etmek. O kadar güçlü ve baskın bir his ki

the urge to ruminate can feel really strong and really important,

so it's a difficult habit to stop.

bu alışkanığı durdurmak çok zor

I know this for a fact,

Biliyorum çünkü bir seneyi biraz aşkın bir süre evvel

because a little over a year ago, I developed the habit myself.

kendim de bu alışkanlığı edindim.

You see, my twin brother was diagnosed with stage 3 non-Hodgkin's lymphoma.

Kardeşime üçüncü evre, Hodgkin dışı lenfoma teşhisi kondu.

His cancer was extremely aggressive.

Kanseri ileri derecede saldırgandı.

He had visible tumors all over his body.

Tüm vücudunda görülebilir urlar vardı.

And he had to start a harsh course of chemotherapy.

Sarsıcı bir kemoterapi sürecine girdi.

And I couldn't stop thinking about what he was going through.

Kendimi, onun neler yaşadığını düşünmekten alıkoyamıyordum.

I couldn't stop thinking about how much he was suffering,

Tek bir kez bile şikayet etmemiş olsa da,

kendimi, onun nasıl acı çektiğini düşünmekten alamıyordum.

even though he never complained, not once.

İnanılmaz olumlu bir tutumu vardı.

He had this incredibly positive attitude.

Psikolojik sağlığı fevkaledeydi.

His psychological health was amazing.

I was physically healthy, but psychologically, I was a mess.

Ben bedensel olarak sağlıklıydım ama psikolojik olarak tam bir enkazdım.

Yine de ne yapacağımı biliyordum.

But I knew what to do.

Studies tell us that even a two-minute distraction is sufficient

Çalışmalar, geviş getirme isteğini engellemekte iki dakikalık bir

dikkat dağıtımının bile yeterli olduğunu gösteriyor.

to break the urge to ruminate in that moment.

Ne zaman endişelensem, üzülsem, olumsuz bir düşünsem olsa

And so each time I had a worrying, upsetting, negative thought,

I forced myself to concentrate on something else until the urge passed.

bu baskıdan kurtulmak için kendimi, başka bir şeye konsantre olmaya zorluyordum.

And within one week, my whole outlook changed

Bir hafta içinde tüm görünüşüm değişti.

and became more positive and more hopeful.

Daha olumlu ve umutlu bir hale geldim.

[Battle Negative Thinking]

[Olumsuz Düşünceyle Savaş]

Nine weeks after he started chemotherapy, my brother had a CAT scan,

Kemoterapi başladıktan dokuz hafta sonra kardeşimin CAT tarama sonuçları geldiğinde

yanındaydım ve elini tutuyordum.

and I was by his side when he got the results.

All the tumors were gone.

Tüm urlar yok olmuştu.

He still had three more rounds of chemotherapy to go,

Daha bir kaç defa kemoterapi görmesi gerekiyordu

but we knew he would recover.

ama iyileşeceğini biliyorduk.

This picture was taken two weeks ago.

Bu fotoğraf bir kaç hafta önce çekildi.

By taking action when you're lonely,

Yalnızken eyleme geçerek,

by changing your responses to failure,

başarısızlık karşısındaki tepkinizi değiştirerek

by protecting your self-esteem,

özsaygınızı koruyarak,

by battling negative thinking,

olumsuz düşüncelerle savaşarak,

you won't just heal your psychological wounds,

sadece psikolojik yaralarınızı iyileştirmeyeceksiniz,

duygusal esneklik kazanacak, serpilip gelişeceksiniz.

you will build emotional resilience,

you will thrive.

A hundred years ago, people began practicing personal hygiene,

Yüzyıl önce insanlar, kişisel sağlık bilgisi üzerinde çalışmaya başladığından beri

yaşam beklentileri %50'nin üzerinde arttı.

and life expectancy rates rose by over 50 percent

in just a matter of decades.

Birkaç on yıl kadar kısa bir sürede.

I believe our quality of life could rise just as dramatically

İnanıyorum ki hepimiz duygusal sağlık bilgisi üzerinde çalışırsak

yaşam kalitemiz de bu kadar çarpıcı şekilde değişecektir.

if we all began practicing emotional hygiene.

Herkesin psikolojik sağlığının daha iyi olduğu

Can you imagine what the world would be like

bir dünyanın nasıl olabileceğini hayal edebilir misiniz?

if everyone was psychologically healthier?

If there were less loneliness and less depression?

Daha az yalnızlık ve daha az depresyon olsa.

If people knew how to overcome failure?

İnsanlar başarısızlıklarının üstesinden nasıl geleceklerini bilseler.

If they felt better about themselves and more empowered?

Kendilerini daha iyi ve daha güçlü hissetseler.

If they were happier and more fulfilled?

Daha mutlu ve daha başarılı olsalar.

I can, because that's the world I want to live in.

Ben hayal edebiliyorum çünkü bu benim yaşamak istediğim dünya.

Keza bu dünya, kardeşimin de yaşamak istediği dünya.

And that's the world my brother wants to live in as well.

And if you just become informed and change a few simple habits, well --

Sadece bilgilenir ve basit bir kaç alışkanlığı değiştirebilirseniz,

bu dünya, hepimizin yaşayabileceği dünya olur.

that's the world we can all live in.

Çok teşekkür ederim.

Thank you very much.

(Applause)

(Alkış sesleri)