Dave Meslin: The antidote to apathy

Dave Meslin: İlgisizliğin Panzehiri

Çeviri: Diba Szamosi Gözden geçirme: Sancak Gülgen

How often do we hear that people just don't care?

İnsanların hiç de umursamadığını

ne sıklıkta duyarız?

Size, gerçek ve özlü bir değişimin

How many times have you been told

that real, substantial change isn't possible

insanların, toplumda bir değişiklik

yapamayacak kadar bencil

because most people are too selfish,

tembel ya da aptal olmalarından dolayı

too stupid or too lazy

mümkün olmadığı kaç defa söylendi?

to try to make a difference in their community?

I propose to you today that apathy as we think we know it

Bugün size, bildiğimiz anlamda bir ilgisizliğin

doesn't actually exist;

aslında var olmadığını söylüyorum.

but rather, that people do care,

ve aslında insanların umursadığını

but that we live in a world that actively discourages engagement

ancak, harekete geçmekten, önlerine çıkan egeller

ve bariyerlerle vazgeçirildiği

by constantly putting obstacles and barriers in our way.

bir dünyada yaşadığımızı söylüyorum

I'll give you some examples of what I mean.

Şimdi size ne demek istediğimi gösteren örnekler vereceğim.

Belediyeden bahsedelim.

Let's start with city hall.

Daha önce bunlardan birini görmüş müydünüz?

You ever see one of these before?

Bu bir gazete reklamı.

This is a newspaper ad.

It's a notice of a zoning application change for a new office building

Bu, yeni ofis için imar başvurusunda yapılan bi değişiklik bildirisi

bu sayede çevredekiler neler olduğunu anlayabilir.

so the neighborhood knows what's happening.

Gördüğünüz gibi okumak mühimdir.

As you can see, it's impossible to read.

Hangi adresten bahsettiklerini anlayabilmek için

You need to get halfway down

to even find out which address they're talking about,

neredeyse yarısını okumanız gerekiyor.

Ve bu işe nasıl katılacağınızı anlamak için

and then further down, in tiny 10-point font,

10 puntoluk yazılarda bir o kadar daha ilerlemeniz lazım.

to find out how to actually get involved.

Imagine if the private sector advertised in the same way --

Özel sektörün de bu şekilde çalıştığını bi düşünün --

if Nike wanted to sell a pair of shoes --

Nike'ın bi ayakkabı satmak istediğini

(Laughter)

And put an ad in the paper like that.

ve böyle bir reklam verdiğini!

(Applause)

(Alkış)

Now, that would never happen.

Böyle bişi asla olmazdı.

Böyle bir reklamı asla göremezsiniz.

You'll never see an ad like that,

çünkü Nike'ın asıl istediği sizin o ayakkabıları almanız.

because Nike actually wants you to buy their shoes,

whereas the city of Toronto clearly doesn't want you involved

Ancak, Toronto şehri açıkça

sizin plan işlerine burnunuzu sokmanızı istemiyor,

with the planning process,

otherwise their ads would look something like this,

yoksa, ilanları şöyle olurdu --

tüm bilgiler açık ve net belirtilmiş bir şekilde.

with all the information laid out clearly.

Şehirler insanların katılması için

As long as the city's putting out notices like this

böyle ilanlar verdikçe

to try to get people engaged,

tabi ki kimse bir harekete geçemeyecektir.

then of course people aren't going to be engaged.

Ama buna ilgisizlik diyemeyiz;

But that's not apathy; that's intentional exclusion.

işte bu kasıtlı dışlamadır.

Public space.

Kamusal alan.

(Applause)

(Alkış)

The manner in which we mistreat our public spaces

Kamusal alanlara yaptığımız yanlış muamele

politik değişimdeki herhangi bir ilerlemenin

is a huge obstacle towards any type of progressive political change,

karşısındaki devasa engeldir.

because we've essentially put a price tag on freedom of expression.

Çünkü biz aslında ifade özgürlüğüne bir fiyat biçiyoruz.

Whoever has the most money gets the loudest voice,

Parası olan en yüksek sesi alır,

dominating the visual and mental environment.

görsel ve zihisel çevreye hükmeder.

The problem with this model is there are some amazing messages

Bu modeldeki problem

söylenmesinde bir kazanç olmayan ama söylenmesi gereken

that need to be said, that aren't profitable to say.

bir çok büyüleyici mesajın olmasıdır.

So you're never going to see them on a billboard.

Bu yüzden onları billboardlarda asla göremezsiniz.

Medyanın, politikayı görmezden gelerek

The media plays an important role

in developing our relationship with political change,

ve ünlülerin skandallarına odaklanarak

mainly by ignoring politics and focusing on celebrities and scandals,

politik değişimle ilgili bağlantımızı geliştirmede

büyük rolü vardır.

Ama aslında önemli konulardan bahsettiklerinde bile

but even when they do talk about important political issues,

they do it in a way that I feel discourages engagement.

harekete geçmekten vazgeçirici bir tavır takındıklarını hissediyorum.

I'll give you an example.

Size bir örnek vereyim: Geçen haftaki Now dergisi --

The "Now" magazine from last week: progressive, downtown weekly in Toronto.

Toronto'nun gelişen haftalık dergisi.

Bu kapak hikayesi.

This is the cover story.

It's an article about a theater performance,

Bir tiyatro oyunuyla ilgili makale,

and it starts with basic information about where it is,

ve oyunun nerede olduğunu söyleyerek başlıyor,

in case you actually want to go and see it after you've read the article --

makaleyi okuduktan sonra gitmek istersiniz diye --

where, the time, the website.

yerini, saatini, websitesini.

Same with this -- it's a movie review.

Burada da aynı -- bir sinema eleştirisi,

An art review.

sanat eleştirisi,

A book review -- where the reading is in case you want to go.

kitap eleştirisi -- gitmek istersiniz diye yerini söylemişler.

A restaurant -- you might not want to just read about it,

bi lokanta -- sadece okumakla kalmak istemeyebilirsiniz,

belki lokantaya gitmeye karar verirsiniz.

maybe you want to go there.

So they tell you where it is, the prices, the address, the phone number, etc.

Yani, size nerede olduğunu, fiyatları,

adresi, telefon numarasını falan veriyorlar.

Then you get to their political articles.

Sonra, politik makalelere geliyorsunuz.

Here's a great article about an important election race that's happening.

Burada mühim bir seçim yarışından bahseden harika bir makale var.

Adaylardan bahsetmiş -- çok iyi bir şekilde --

It talks about the candidates, written very well,

ancak bilgi yok, takip etme şansı yok,

but no information, no follow-up, no websites for the campaigns,

kampanyayla ilgili websiteleri yok,

no information about when the debates are, where the campaign offices are.

tartışmaların saati ya da kampanya ofislerinin adresi yok.

İşte taşımanın özelleştirilmesi karşıtı

Here's another good article,

about a new campaign opposing privatization of transit,

bir mücadeleyle ilgili başka bir güzel makale.

without any contact information for the campaign.

yine bir iletişim bilgisi yok.

The message seems to be

Mesaj çok açık

that the readers are most likely to want to eat, maybe read a book,

okuyucular çoğunlukla yemek yemek isterler,

belki okumayı, sinemayı sever ama topluma karışmayı sevmezler.

maybe see a movie, but not be engaged in their community.

Bunun küçük bir şey olduğunu düşünebilirsiniz,

You might think this is a small thing, but I think it's important,

ama bence büyük, çünkü bir tavır oluşturuyor

because it sets a tone

and it reinforces the dangerous idea that politics is a spectator sport.

ve tehlikeli bir fikri yayıyor:

politika izleyerek katılınabilen bir spordur.

Heroes: How do we view leadership?

Kahramanlar: Liderliği nasıl görüyorsunuz?

Look at these 10 movies. What do they have in common?

Şuradaki 10 filme bakın. Ortak noktaları ne?

Anyone?

Cevap var mı?

Hepsinde seçilmiş bir kahraman var.

They all have heroes who were chosen.

Birileri yanlarına gelir ve "Sen seçilmiş olansın,

Someone came up to them and said, "You're the chosen one.

bir kehanete göre, sen dünyayı kurtaracaksın." der

There's a prophecy. You have to save the world."

Ve birileri gidip peşlerine takılan çok az kişiyle dünyayı kurtarır

And then they go off and save the world because they've been told to,

çünkü kendilerinden bu istenmiştir.

with a few people tagging along.

Bu, insanların kendilerini lider olarak

This helps me understand

why a lot of people have trouble seeing themselves as leaders --

görememesinin sebebini açıklıyor.

because it sends all the wrong messages about what leadership is about.

Çünkü lideliğin ne olduğuyla ilgili yanlış mesajlar gönderiliyor.

Kahramanlık çabası ortak bir çabadır.

A heroic effort is a collective effort,

bu bir.

number one.

İki, mükemmellikten uzaktır ve çok parıltılı değildir.

Number two, it's imperfect; it's not very glamorous,

ve birden başlayıp birden bitmez.

and doesn't suddenly start and suddenly end.

Hayat boyu devam eden bir süreçtir.

It's an ongoing process your whole life.

Ama en önemlisi, gönüllülük gerektirir.

But most importantly, it's voluntary.

Gönüllülük gerekttirir.

It's voluntary.

Çocuklarımıza, kahramanlığın birileri alnınıza bir işaret kazıdığında

As long as we're teaching our kids

that heroism starts when someone scratches a mark on your forehead,

ya da size kehanetin bir parçası olduğunu söylendiğinde başladığını

or someone tells you you're part of a prophecy,

anlattığımız sürece

Liderliğin en önemli gerçeğini farketmelerini engelliyoruz.

they're missing the most important characteristic of leadership,

içimizden geldiği gerçeğini.

which is that it comes from within.

It's about following your own dreams, uninvited,

Hayallerinizin peşinden koşmaktır --

orada istenmemenize rağmen --

and then working with others to make those dreams come true.

ve başkalarıyla çalışarak o hayalleri gerçek yapmaktır.

Political parties: oh, boy.

Politik partiler: aman ya.

Politik partiler, insanların

Political parties could and should be one of the basic entry points

politikaya dahil olmak için

for people to get engaged in politics.

başlayabilecekleri en basit giriş noktaları olmalılardı.

Instead, they've become, sadly,

Bunun yerine, malesef ki,

yaratıcılıktan uzak, pazar araştırmalarına

uninspiring and uncreative organizations

that rely so heavily on market research and polling and focus groups

anketlere, ve odak gruplarına dayanan

hep aynı şeyleri söyleyip duran

that they end up all saying the same thing,

yaratıcı ve parlak fikirleri erteleme pahasına

pretty much regurgitating back to us what we already want to hear

duymak istediklerimizi kusturana kadar söyleyen

sönük organizasyonlar haline geldiler.

at the expense of putting forward bold and creative ideas.

And people can smell that, and it feeds cynicism.

Ve insanlar bunun farkındalar, ve bu bencilliği besliyor.

(Applause)

(Alkış)

Charitable status.

Hayır kurumlarının durumu:

Groups who have charitable status in Canada aren't allowed to do advocacy.

Kanada'daki hayırsever grupların savunma yapmalarına müsade edilmiyor.

Bu, değişimin önünde duran kocaman bir engeldir,

This is a huge problem and a huge obstacle to change,

because it means that some of the most passionate and informed voices

çünkü bu tutkulu ve bilgili seslerden bazılarının seçim dönemlerinde

tamamen susturulduğu anlamına geliyor.

are completely silenced, especially during election time.

Bu da bizi en sona sürüklüyor,

Which leads us to the last one, which is: our elections.

kendi seçimimize.

As you may have noticed,

Farketmiş olduğunuz gibi, Kanada'daki seçimler şaka gibi.

our elections in Canada are a complete joke.

Haksız ve gelişigüzel sonuçlar veren

We use out-of-date systems

that are unfair and create random results.

eski moda sistemleri kullanıyoruz

Kanada şu anda çoğu Kanadalının istemediği

Canada's currently led by a party

that most Canadians didn't actually want.

bir parti tarafından yönetiliyor.

How can we honestly and genuinely encourage more people to vote

Kanada'da oylar işe yaramazken dürüstçe ve içtenlikle oy vermeleri için

when votes don't count in Canada?

insanları nasıl cesaretlendirebiliriz?

Bunlara siz cevap verin

You add all this up together, and of course people are apathetic.

ve tabi ki insanlar ilgisizler.

It's like trying to run into a brick wall.

Bu tıpkı tuğlayla örülü bir duvarın içinden geçmeye çalışmak gibi.

Now, I'm not trying to be negative by throwing all these obstacles out

Tüm engelleri ortaya çıkarıp, bizi durduranı açıklayarak

olumsuz olmaya çalışmıyorum.

and explaining what's in our way.

Tam tersi: İnsanların şaşırtıcı ve zeki olduğunu düşünüyorum aslında

Quite the opposite --

I actually think people are amazing and smart and that they do care,

ve umursadıklarını.

Ancak, dediğim gibi, yolumuza konmuş

but that, as I said, we live in this environment

where all these obstacles are being put in our way.

engellerle dolu bir çevrede yaşıyoruz.

As long as we believe that people, our own neighbors,

İnsanların, kendi yakın komşularımızın, bencil,

aptal ya da tembel olduğunu

are selfish, stupid or lazy,

then there's no hope.

düşündüğümüz sürece umut yoktur.

Ama bahsettiğim herşeyi değiştirebiliriz.

But we can change all those things I mentioned.

Bir belediye binası açabilir,

We can open up city hall.

We can reform our electoral systems.

seçim sistemimizi yenileyebiliriz.

We can democratize our public spaces.

Kamusal alanlarımızı demokratikleştirebiliriz.

My main message is:

Asıl mesajım şu:

if we can redefine apathy,

İlgisizliği tanımlayabilirsek,

not as some kind of internal syndrome,

içsel bir hastalı olarak değil,

but as a complex web of cultural barriers that reinforces disengagement,

geri çekilmeyi destekleyen kültürel bir engel

olarak tanımlayabilirsek,

and if we can clearly define, clearly identify what those obstacles are,

ve önümüzdeki engelleri açık ve net bir şekilde

belirleyebilirsek

ve birlikte çalışarak bu engelleri dağıtabilirsek

and then if we can work together collectively to dismantle those obstacles,

her şey mümkün olacaktır.

then anything is possible.

Teşekkürler.

Thank you.

(Applause)

(Alkış)