Dave Meslin: The antidote to apathy

Translator: Gohar Khachatryan Reviewer: Kristine Sargsyan

How often do we hear that people just don't care?

Որքա՞ն հաճախ ենք մենք լսում

այն մասին, որ մարդիկ անտարբեր են։

Որքա՞ն անգամ են ձեզ ասել,

How many times have you been told

that real, substantial change isn't possible

որ իրական փոփոխությունն անհնար է,

քանի որ մարդիկ չափազանց եսասեր են,

because most people are too selfish,

հիմար կամ ծույլ,

too stupid or too lazy

որպեսզի փորձեն ինչ-որ բան փոխել իրենց համայնքում։

to try to make a difference in their community?

I propose to you today that apathy as we think we know it

Ես այսօր առաջ եմ քաշում այն միտքը, որ անտարբերությունը

doesn't actually exist;

իրականում գոյություն չունի,

but rather, that people do care,

ավելին, մարդիկ մտահոգված են,

but that we live in a world that actively discourages engagement

բայց մենք ապրում ենք մի աշխարհում,

որն ակտիվորեն խոչընդոտում է մասնակցությունը՝

by constantly putting obstacles and barriers in our way.

մարդկանց համար անըդհատ արգելքներ ստեղծելով։

I'll give you some examples of what I mean.

Ես մի քանի օրինակ կբերեմ՝ ցույց տալու համար, թե ինչ նկատի ունեմ։

Եկեք սկսենք քաղաքապետարանից։

Let's start with city hall.

Երբևէ տեսե՞լ եք սրա նման մի բան։

You ever see one of these before?

Սա թերթի գովազդ է։

This is a newspaper ad.

It's a notice of a zoning application change for a new office building

Այն ծանուցում է տարածքի օգտագործման դիմումի փոփոխության մասին, գրասենյակի նոր շենքի տեղափոխման հետ կապված,

որպեսզի հարևանությամբ ապրող մարդիկ իմանան, թե ինչ է կատարվում։

so the neighborhood knows what's happening.

Ինչպես տեսնում եք, սա անհնար է կարդալ։

As you can see, it's impossible to read.

Պետք է կարդալ դրա կեսը,

You need to get halfway down

to even find out which address they're talking about,

գտնելու համար հասցեն, որի մասին նրանք խոսում են,

և շարունակել կարդալ մանր 10-չափի տառատեսակով գրված տեքստը,

and then further down, in tiny 10-point font,

հասկանալու համար, թե ինչպես իրականում մասնակցել գործընթացին։

to find out how to actually get involved.

Imagine if the private sector advertised in the same way --

Պատկերացրեք որ մասնավոր սեկտորը նույն կերպ գովազդ աներ,

if Nike wanted to sell a pair of shoes --

որ Nike-ը ցանկանար վաճառել մի զույգ կոշիկ,

(Laughter)

And put an ad in the paper like that.

և այսպիսի գովազդ տեղադրեր թերթում։

(Applause)

(Ծափահարություններ)

Now, that would never happen.

Նման բան երբեք տեղի չէր ունենա։

Դուք երբեք այդպիսի գովազդ չէիք տեսնի,

You'll never see an ad like that,

որովհետև Nike-ը ցանկանում է, որ դուք գնեք իրենց կոշիկները։

because Nike actually wants you to buy their shoes,

whereas the city of Toronto clearly doesn't want you involved

Մինչդեռ Տորոնտո քաղաքը

ակնհայտորեն չի ցանկանում, որ դուք մասնակցեք պլանավորման գործընթացին,

with the planning process,

otherwise their ads would look something like this,

այլապես իրենց գովազդներն այսպիսի տեսք կունենային,

ամբողջ տեղեկատվությունը պարզ նշված կլիներ։

with all the information laid out clearly.

Քանի դեռ քաղաքապետարանը նման ծանուցումներ է տարածում

As long as the city's putting out notices like this

մարդկանց ներգրավելու համար,

to try to get people engaged,

մարդիկ անկհայտ է, որ ոչինչ չեն անելու։

then of course people aren't going to be engaged.

Բայց դա անտարբերություն չէ,

But that's not apathy; that's intentional exclusion.

դա կանխամտածված բացառում է։

Public space.

Հանրային տարածք։

(Applause)

(Ծափահարություններ)

The manner in which we mistreat our public spaces

Այն թե ինչպես ենք մենք վարվում մեր հանրային տարածքների հետ

հսկայական արգելք է

is a huge obstacle towards any type of progressive political change,

ցանկացած տեսակի քաղաքական փոփոխության ճանապարհին։

because we've essentially put a price tag on freedom of expression.

Քանի որ մենք փաստացիորեն վաճառում ենք խոսքի ազատությունը։

Whoever has the most money gets the loudest voice,

Ամենաշտ գումար ունեցողը ստանում է ամենաբարձ ձայնի իրավունքը՝

dominating the visual and mental environment.

իշխելով վիզուալ և մտավոր միջավայրը։

The problem with this model is there are some amazing messages

Այս մոդելի դեպքում խնդիրը նրանում է,

որ կան մի շարք հրաշալի մտքեր, որոնք պետք է բարձրաձայնել,

that need to be said, that aren't profitable to say.

բայց դրանց բարձրաձայնելը շահավետ չէ։

So you're never going to see them on a billboard.

Այնպես, որ դուք դրանք երբեք չեք տեսնի փողոցում հայտարարությունների տախտակի վրա։

Զանգվածային մամուլը շատ կարևոր դեր ունի

The media plays an important role

in developing our relationship with political change,

քաղաքականության մեջ մեր մասնակցության գործում,

mainly by ignoring politics and focusing on celebrities and scandals,

հիմնականում անտեսելով քաղաքականությունը

և կենտրոնանալով հայտնի մարդկանց և բամբասանքների վրա։

Բայց, նույնիսկ, երբ նրանք խոսում են կարևոր քաղաքական հարցերի շուրջ,

but even when they do talk about important political issues,

they do it in a way that I feel discourages engagement.

դա արվում է այն կերպ, որ խոչընդոտում է մասնակցությունը։

I'll give you an example.

Ես մի օրինակ կբերեմ․ ահա անցած շաբաթվա Now ամսագիրը,

The "Now" magazine from last week: progressive, downtown weekly in Toronto.

սա Տորոնտոյի պրոգրեսիվ շաբաթական հանդեսներից մեկն է։

Ահա առաջին էջի նյութը։

This is the cover story.

It's an article about a theater performance,

Սա մի հոդված է թատերական ներկայացման մասին,

and it starts with basic information about where it is,

և այն սկսվում է հիմնական տեղեկությամբ, թե որտեղ է այն տեղի ունենում,

in case you actually want to go and see it after you've read the article --

հաշվի առնելով, որ հոդվածը կարդալուց հետո, միգուցե դուք ցանկություն կունենանք գնալ տեսնել այն,

where, the time, the website.

նշված է ներկայացման վայրը, ժամը, վեբ կայքը։

Same with this -- it's a movie review.

Նույն էլ այս մյուս հոդվածի դեպքում է, սա մի ֆիլմի ակնարկ է,

An art review.

սա գեղարվեստական ակնարկ է,

A book review -- where the reading is in case you want to go.

գրքի ակնարկ, նշված է, թե որտեղ է տեղի ունենալու գրքի ընթերցումը, եթե դուք ցանկանում եք դրան մասնակցել։

A restaurant -- you might not want to just read about it,

Ռեստորանի ակնարկ․ հնարավոր է, որ դուք ոչ միայն ցանկություն ունենաք կարդալ ռեստորանի մասին,

այլ նաև այցելել այն։

maybe you want to go there.

So they tell you where it is, the prices, the address, the phone number, etc.

Այդ իսկ պատճառով, նշված է ռեստորանի հասցեն, գները,

հեռախոսի համարը և այլն։

Then you get to their political articles.

Հիմա անցնենք քաղաքական հոդվածներին։

Here's a great article about an important election race that's happening.

Ահա մի հրաշալի հոդված ներկայումս տեղի ունեցող ընտրարշավի մասին։

Այն պարունակում է թեկնածուների մասին տեղեկություն, շատ լավ է գրված,

It talks about the candidates, written very well,

բայց չկա որևէ տեղեկատվություն, չկա հետադարձ կապի հնարավորություն,

but no information, no follow-up, no websites for the campaigns,

նշված չէ ընտրարշավների վեբ կայքը,

no information about when the debates are, where the campaign offices are.

չկա որևէ տեղեկատվություն ընտրական բանավեճերի մասին։

Ահա մեկ այլ շատ լավ հոդված

Here's another good article,

about a new campaign opposing privatization of transit,

մի նոր արշավի մասին՝ ուղղված տրանզիտ փոխադրումների սեփականաշնորհման դեմ,

without any contact information for the campaign.

կրկին առանց որևէ տեղեկատվության արշավի մասին։

The message seems to be

Կարծես մեզ ուզում են համոզել,

that the readers are most likely to want to eat, maybe read a book,

որ ընթերցողներն ավելի հակված են ուտել,

գիրք կարդալ, ֆիլմ դիտել, քան մասնակցել համայնքի կառավարման գործընթացին։

maybe see a movie, but not be engaged in their community.

Դուք կարող եք մտածել, որ դա մանրուք է,

You might think this is a small thing, but I think it's important,

բայց ես կարծում եմ, որ դա կարևոր է, քանի որ

because it sets a tone

and it reinforces the dangerous idea that politics is a spectator sport.

այն ամրապնդում է այն վտանգավոր միտքը,

որ քաղաքականության մեջ մենք հանդիսատես ենք։

Heroes: How do we view leadership?

Հերոսներ․ ինչպե՞ս ենք մենք դիտում առաջնորդությունը։

Look at these 10 movies. What do they have in common?

Նայեք այս տաս ֆիլմերին։ Ի՞նչ ընդհանուր բան կա։

Anyone?

Որևէ մեկը կարո՞ղ է գուշակել։

Նրանց բոլորի հերոսներն ընտրյալներ են։

They all have heroes who were chosen.

Ինչ որ մեկը մոտեցել է նրանց և ասել․ «Դու ընտրյալ ես։

Someone came up to them and said, "You're the chosen one.

Մարգարեության համաձայն, դու պետք է փրկես աշխարհը»։

There's a prophecy. You have to save the world."

Եվ ապա այդ ինչ-որ մեկը գնում փրկում է աշխարհը, որովհետև նրան այդպես են ասել,

And then they go off and save the world because they've been told to,

և մի քանի մարդ է տանում իր հետևից։

with a few people tagging along.

Սա օգնում է ինձ հասկանալ,

This helps me understand

why a lot of people have trouble seeing themselves as leaders --

թե ինչու շատ մարդիկ իրենց որպես առաջնորդ չեն տեսնում։

because it sends all the wrong messages about what leadership is about.

Դա այն պատճառով է, որ առաջնորդության մասին սխալ պատկերացումներ են ստեղծվում։

Հերոսական ջանքը դա հավաքական ջանքն է,

A heroic effort is a collective effort,

նախ և առաջ։

number one.

Երկրորդ հերթին, այն հեռու է կատարյալ և հմայիչ լինելուց,

Number two, it's imperfect; it's not very glamorous,

և այն հանկարծակի չի սկսվում և ավարտվում։

and doesn't suddenly start and suddenly end.

Դա ձեր ամբողջ կյանքի ընթացքում անընդմեջ տեղի ունեցող գործընթաց է։

It's an ongoing process your whole life.

Բայց ամենակարևորը, այն կամավոր է։

But most importantly, it's voluntary.

Այն կամավոր է։

It's voluntary.

Քանի դեռ մենք սովորեցնում ենք մեր երեխաներին,

As long as we're teaching our kids

that heroism starts when someone scratches a mark on your forehead,

որ հերոսությունը սկսվում է, երբ ինչ-որ մեկը ձեր ճակատին նշան է նկարում,

or someone tells you you're part of a prophecy,

կամ ինչ-որ մեկն ասում է ձեզ, որ դուք մարգարեության մի մասն եք կազմում,

նրանք մոռանում են առաջնորդության ամենակարևոր առանձնահատկության մասին․

they're missing the most important characteristic of leadership,

այն գալիս է ներսից։

which is that it comes from within.

It's about following your own dreams, uninvited,

Այն ձեր երազանքներին հետևելու ձգտումն է,

առանց հատուկ հրավերի,

and then working with others to make those dreams come true.

և ապա համատեղ աշխատանքն է՝ իրականացնելու համար այդ երազանքները։

Political parties: oh, boy.

Քաղաքական կուսակցությունները։ Աստված իմ։

Քաղաքական կուսակցությունները պետք է և կարող են լինել

Political parties could and should be one of the basic entry points

քաղաքականության մեջ

for people to get engaged in politics.

մարդկանց նեգրավելու հիմնական միջոցը։

Instead, they've become, sadly,

Դրա փոխարեն, դճբախտաբար, դրանք

ոգևորություն և ստեղծարարություն չներշնչող կազմակերպություններ են,

uninspiring and uncreative organizations

that rely so heavily on market research and polling and focus groups

որոնք հույսը դրել են շուկայի հետազոտության,

հարցումների և ֆոկուս խմբերի վրա,

that they end up all saying the same thing,

որոնք բոլորն էլ նույն բանն են ասում, և որպես արդյունք,

pretty much regurgitating back to us what we already want to hear

մենք ստանում ենք տեղեկատվություն, որն ուզում ենք ստանալ,

համարձակ և ստեղծարար որոշումների և մտքերի հաշվին։

at the expense of putting forward bold and creative ideas.

And people can smell that, and it feeds cynicism.

Մարդիկ իհարկե շատ լավ զգում են դա, և այն ցինիզմ է սնուցում։

(Applause)

(Ծափահարություններ)

Charitable status.

Բարեգործական կարգավիճակ.

Groups who have charitable status in Canada aren't allowed to do advocacy.

Խմբերը, որոնք բարեգործական կարգավիճակ ունեն Կանադայում, իրավունք չունեն շահերի պաշտպանությամբ զբաղվել:

Սա հսկայական խնդիր է և հսկայական արգելք,

This is a huge problem and a huge obstacle to change,

because it means that some of the most passionate and informed voices

քանի որ դա նշանակում է, որ ամենահոգատար և ամենատեղեկացված ձայները

դատապարտված են լռության, հատկապես ընտրությունների ընթացքում:

are completely silenced, especially during election time.

Հենց սա էլ վերջին արգելքն է, որի մասին ցանկանում եմ խոսել․

Which leads us to the last one, which is: our elections.

մեր ընտրությունները։

As you may have noticed,

Ինչպես դուք գիտեք, ընտրությունները Կանադայում խայտառակություն են։

our elections in Canada are a complete joke.

Մենք օգտվում ենք հնացած համակարգերից,

We use out-of-date systems

that are unfair and create random results.

որոնք արդար չեն և պատահական արդյունքներ են ստեղծում։

Կանադան ներկայումս ղեկավարվում է մի կուսակցության կողմից,

Canada's currently led by a party

that most Canadians didn't actually want.

որին Կանադայի քաղաքացիների մեծ մասը դեմ է։

How can we honestly and genuinely encourage more people to vote

Ինչպե՞ս մենք կարող ենք խրախուսել մարդկանց քվեարկել,

when votes don't count in Canada?

երբ քվեները որևէ բան չեն փոխում Կանադայում։

Այս ամենը գումարվում է իրար,

You add all this up together, and of course people are apathetic.

և իհարկե մարդիկ անտարբեր են թվում։

It's like trying to run into a brick wall.

Դա նման է գլխով պատը ջարդելուն։

Now, I'm not trying to be negative by throwing all these obstacles out

Ես չեմ փորձում կենտրոնանալ բացասականի վրա,

խոսելով այս բոլոր արգելքների մասին։

and explaining what's in our way.

Հակառակը․ ես իրականում համոզված եմ, որ մարդիկ լավն են և խելացի են,

Quite the opposite --

I actually think people are amazing and smart and that they do care,

և որ նրանք անտարբեր չեն։

Բայց, ինչպես ասացի, մենք ապրում ենք մի միջավայրում,

but that, as I said, we live in this environment

where all these obstacles are being put in our way.

որտեղ մեր ճանապարհին գույություն ունենա այս բոլոր արգելքները։

As long as we believe that people, our own neighbors,

Քանի դեռ մենք հավատում ենք, որ մարդիկ, մեր հարևանները,

եսասեր են, հիմար կամ ծույլ,

are selfish, stupid or lazy,

then there's no hope.

չկա ոչ մի հույս։

Բայց մենք կարող ենք փոխել այդ ամենն ինչի մասին ես պատմեցի։

But we can change all those things I mentioned.

Մենք կարող ենք մեր քաղաքապետարանն ավելի բաց դարձնել։

We can open up city hall.

We can reform our electoral systems.

Մենք կարող ենք բարեփոխել մեր ընտրական համակարգը։

We can democratize our public spaces.

Մենք կարող ենք դեմոկրատացնել մեր հանրային տարածքները։

My main message is:

Ես ցանկանում եմ ասել,

if we can redefine apathy,

որ եթե մենք կարողանանք վերասահմանել անտարբերությունը,

not as some kind of internal syndrome,

ոչ որպես ներքին սինդրոմ,

but as a complex web of cultural barriers that reinforces disengagement,

այլ որպես մի շարք մշակութային արգելքների խճճված կծիկ,

որը խոչընդոտում է մասնակցության գործընթացը,

and if we can clearly define, clearly identify what those obstacles are,

և եթե մենք կարողանանք հստակ սահմանել, հստակ ճանաչել

թե որոնք են այդ արգելքները,

և ապա միահամուռ ուժերով պայքարենք դրանց դեմ,

and then if we can work together collectively to dismantle those obstacles,

ապա ամեն ինչ հնարավոր կինի։

then anything is possible.

Շնորհակալություն։

Thank you.

(Applause)

(Ծափահարություններ)