Dave Meslin: The antidote to apathy

دیو مسلین: پادزهر بی‌تفاوتی

Translator: Sepideh Sekehchi Reviewer: Saeed Salehi

How often do we hear that people just don't care?

چقدر این جمله را می‌شنویم

که برای مردم اصولا اهمیت ندارد؟

چند بار به شما گفته شده که

How many times have you been told

that real, substantial change isn't possible

تغییر واقعی و بنیادی به این دلیل امکان‌پذیر نـیـسـت که

مردم زیادی خودخواه، احمق یا تنبل هستند که تلاش کنند در جامعۀ خود تغییری ایجاد کنند؟

because most people are too selfish,

مردم زیادی خودخواه، احمق یا تنبل هستند که تلاش کنند در جامعۀ خود تغییری ایجاد کنند؟

too stupid or too lazy

مردم زیادی خودخواه، احمق یا تنبل هستند که تلاش کنند در جامعۀ خود تغییری ایجاد کنند؟

to try to make a difference in their community?

I propose to you today that apathy as we think we know it

امروز برای شما مطرح می‌کنم که بی‌تفاوتی آنگونه که ما می‌شناسیم

doesn't actually exist;

در واقع وجود ندارد.

but rather, that people do care,

بلکه حتی مردم اهمیت می‌دهند

but that we live in a world that actively discourages engagement

ولی ما در جهانی زندگی می‌کنیم که

به طور فعالانه با قرار دادن مانع و سد

by constantly putting obstacles and barriers in our way.

بر سر راه ما، مانع از مشارکت می‌شود.

I'll give you some examples of what I mean.

منظورم را در چند مثال برایتان می‌گویم.

بیاید از شهرداری شروع کنیم.

Let's start with city hall.

قبلا یکی از اینها را دیده‌اید؟

You ever see one of these before?

این یک تبلیغ در روزنامه است.

This is a newspaper ad.

It's a notice of a zoning application change for a new office building

این آگهی تغییر کاربرد برای ساختمان اداری جدید است

تا اهل محل بدانند چه چیزی در جریان است.

so the neighborhood knows what's happening.

و همانطور که می‌بینید، این اعلامیه قابل خواندن نیست.

As you can see, it's impossible to read.

باید تا نصف مطلب را بخوانید تا

You need to get halfway down

to even find out which address they're talking about,

فقط متوجه بشوید دربارۀ کدام آدرس صحبت می‌کنند

و پایین‌تر، با فونت خیلی کوچک

and then further down, in tiny 10-point font,

تازه متوجه می‌شوید که چطور باید دخالت کنید.

to find out how to actually get involved.

Imagine if the private sector advertised in the same way --

تصور کنید بخش خصوصی به همین روش تبلیغ می‌کرد --

if Nike wanted to sell a pair of shoes --

اگر " نایکی " می‌خواست یک جفت کفش بفروشد

(Laughter)

And put an ad in the paper like that.

و همچین تبلیغی را در روزنامه می‌گذاشت.

(Applause)

{ تشویق }

Now, that would never happen.

این هیچ وقت پیش نمی‌آید.

هیچ وقت چنین تبلیغی را نخواهید دید.

You'll never see an ad like that,

چون " نایکی " واقعا می‌خواهد شما کفش‌هایش را بخرید.

because Nike actually wants you to buy their shoes,

whereas the city of Toronto clearly doesn't want you involved

در حالی که شهر " تورنتو"

به وضوح نمی‌خواهد شما در روند برنامه‌ریزی دخالت کنید

with the planning process,

otherwise their ads would look something like this,

وگرنه تبلیغات‌شان چیزی شبیه این بود --

که در آن همۀ اطلاعات به طور مشخص صفحه بندی شده‌اند.

with all the information laid out clearly.

تا هنگامی که شهر اعلامیه‌هایی شبیه این

As long as the city's putting out notices like this

برای مشارکت دادن مردم، پخش می‌کند،

to try to get people engaged,

البته که مردم مشارکت نخواهند کرد.

then of course people aren't going to be engaged.

ولی این بی‌تفاوتی نیست

But that's not apathy; that's intentional exclusion.

محروم‌سازی عمدی است.

Public space.

2- فضای عمومی

(Applause)

{ تشویق }

The manner in which we mistreat our public spaces

طرز برخورد ما با فضاهای عمومی

یک مانع بزرگ در حرکت

is a huge obstacle towards any type of progressive political change,

به سوی هر نوع تغییر سیاسی مستمر است.

because we've essentially put a price tag on freedom of expression.

چون ما در اصل بر روی آزادی بیان برچسبِ قیمت، زده‌ایم

Whoever has the most money gets the loudest voice,

هر کس پول بیشتری دارد صدای بلندتری با

dominating the visual and mental environment.

نفوذ بر محیط بصری و ذهنی، نصیب‌‌اش می‌شود.

The problem with this model is there are some amazing messages

مشکل این الگو در این است که

پیام‌های شگفت‌انگیز زیادی برای گفتن وجود دارند که

that need to be said, that aren't profitable to say.

گفتن‌شان سودآور نیست.

So you're never going to see them on a billboard.

بنابراین هیچ وقت آنها را روی بیلبورد نمی‌بینید.

رسانه‌ها نقش مهمی در توسعۀ

The media plays an important role

in developing our relationship with political change,

ارتباط ما با تغییرات سیاسی، بازی می‌کنند،

mainly by ignoring politics and focusing on celebrities and scandals,

بیشتر با چشم‌پوشی از سیاست

و تمرکز بر افراد مشهور و رسوایی‌ها.

ولی حتی وقتی در مورد مسائل مهم سیاسی حرف می‌زنند،

but even when they do talk about important political issues,

they do it in a way that I feel discourages engagement.

آن را به گونه‌ای که مشارکت منصرف شود، بیان می‌کنند.

I'll give you an example.

یک مثال می‌زنم از مجلۀ " نا " در هفتۀ پیش -- این مجلۀ هفتگی و پیشرو در مرکز شهر " تورنتو " به فروش می‌رسد. --

The "Now" magazine from last week: progressive, downtown weekly in Toronto.

یک مثال می‌زنم از مجلۀ " نا " در هفتۀ پیش -- این مجلۀ هفتگی و پیشرو در مرکز شهر " تورنتو " به فروش می‌رسد. --

این گزارشی است که تیتر آن روی جلد آمده، دربارۀ یک نمایش تئاتر

This is the cover story.

It's an article about a theater performance,

این گزارشی است که تیتر آن روی جلد آمده، دربارۀ یک نمایش تئاتر

and it starts with basic information about where it is,

و با اطلاعات ساده که کجا برگزار می‌شود، شروع شده

in case you actually want to go and see it after you've read the article --

تا اگر بعد از خواندن مقاله خواستید، برید ببینید.

where, the time, the website.

مکان، زمان و سایت داده شده.

Same with this -- it's a movie review.

مثل این ---- این یک نقد و بررسی فیلم است

An art review.

یک نقد هنری --

A book review -- where the reading is in case you want to go.

یک نقد کتاب -- روخوانی کتاب کجا برگزار می‌شود

A restaurant -- you might not want to just read about it,

یک رستوران -- که شاید فقط نخواهید درباره‌اش بخوانید، شاید بخواهید به آنجا بروید.

یک رستوران -- که شاید فقط نخواهید درباره‌اش بخوانید، شاید بخواهید به آنجا بروید.

maybe you want to go there.

So they tell you where it is, the prices, the address, the phone number, etc.

بنابراین به شما مکان و سطح قیمت‌‌ها را می‌گویند

آدرس، شماره تلفن و غیره.

Then you get to their political articles.

و بعد به مقالۀ سیاسی می‌رسید.

Here's a great article about an important election race that's happening.

این یک مقالۀ عالی است دربارۀ رقابت انتخاباتی که در جریان است.

در مورد نامزدها می‌گوید --- خیلی خوب نوشته شده

It talks about the candidates, written very well,

ولی بدون هیچ اطلاعاتی، بدون دنباله

but no information, no follow-up, no websites for the campaigns,

بدون هیچ سایتی برای مبارزات انتخاباتی

no information about when the debates are, where the campaign offices are.

بدون هیچ اطلاعاتی که مناظرات چه زمانی است، ستادها کجا هستند.

این یک مقالۀ خوب دیگر است.

Here's another good article,

about a new campaign opposing privatization of transit,

دربارۀ یک کمپین علیه خصوصی‌سازی حمل و نقل

without any contact information for the campaign.

بدون هیچ اطلاعات تماسی از کمپین

The message seems to be

پیام این است

that the readers are most likely to want to eat, maybe read a book,

خواننده‌ها به احتمال زیاد می‌خواهند بخورند

کتاب بخوانند، فیلم ببینند، ولی نمی‌خواهند در مسائل جامعۀ خود، درگیر شوند.

maybe see a movie, but not be engaged in their community.

و ممکن است فکر کنید این موضوع کوچکی است

You might think this is a small thing, but I think it's important,

ولی مهم است چون جو را می‌سازد

because it sets a tone

and it reinforces the dangerous idea that politics is a spectator sport.

و این ایدۀ خطرناک را تقویت می‌کند که

سیاست مثل یک ورزش پرتماشاچی است.

Heroes: How do we view leadership?

4- قهرمانان -- ما رهبری را چگونه می‌بینیم؟

Look at these 10 movies. What do they have in common?

به این 10 فیلم نگاه کنید. چه اشتراکی دارند؟

Anyone?

کسی می‌داند؟

همۀ اینها قهرمانانی دارند که برگزیده شده‌اند.

They all have heroes who were chosen.

کسی پیش آنان رفته و گفته " تو آن فرد برگزیده هستی ..

Someone came up to them and said, "You're the chosen one.

.. پیش‌گویی می‌گوید تو باید جهان را نجات دهی "

There's a prophecy. You have to save the world."

بعد او طبق پیش‌گویی جهان را نجات می‌دهد، چون به او گفته شده

And then they go off and save the world because they've been told to,

با چند نفر همراه که به او وصل شده‌اند.

with a few people tagging along.

این کمک می‌کند، درک کنم،

This helps me understand

why a lot of people have trouble seeing themselves as leaders --

چرا خیلی از افراد با تصور خود به عنوان رهبر، مشکل دارند.

because it sends all the wrong messages about what leadership is about.

چون این دربارۀ ماهیت رهبری، پیام‌های اشتباه می‌فرستد.

یک اقدام قهرمانانه یک اقدام جمعی است

A heroic effort is a collective effort,

اولا.

number one.

از این گذشته، کامل نیست، خیلی پر زرق و برق نیست

Number two, it's imperfect; it's not very glamorous,

ناگهانی شروع نمی‌شود و ناگهانی تمام نمی‌شود.

and doesn't suddenly start and suddenly end.

یک جریان ادامه‌دار در طول عمر شماست

It's an ongoing process your whole life.

ولی مهتر از همه اینکه، داوطلبانه است.

But most importantly, it's voluntary.

داوطلبانه است.

It's voluntary.

تا زمانی که به بچه‌هایمان یاد می‌دهیم ..

As long as we're teaching our kids

that heroism starts when someone scratches a mark on your forehead,

دلاوری زمانی آغاز می‌شود که کسی یک علامت بر پیشانی تو بخراشد

or someone tells you you're part of a prophecy,

یا کسی به تو بگوید که قسمتی از یک پیش‌گویی هستی،

آنان مهمترین ویژگی رهبری را متوجه نمی‌شوند

they're missing the most important characteristic of leadership,

اینکه رهبری از درون می‌آید.

which is that it comes from within.

It's about following your own dreams, uninvited,

رهبری دنبال کردن رویاهای خودتان است

ناخوانده و خودجوش

and then working with others to make those dreams come true.

و بعد کار کردن با بقیه برای به حقیقت رساندن آن رویاها

Political parties: oh, boy.

5- احزاب سیاسی:

احزاب سیاسی می‌توانند و باید

Political parties could and should be one of the basic entry points

یکی از نقاط اولیۀ ورود مردم

for people to get engaged in politics.

برای مشارکت در سیاست باشند.

Instead, they've become, sadly,

در عوض، آنها متاسفانه

سازمان‌های غیر خلاق و بی‌روحی شده‌اند که

uninspiring and uncreative organizations

that rely so heavily on market research and polling and focus groups

به شدت بر تحقیقات بازاریابی و نظرسنجی و

گروه‌های کانون (مصاحبه‌های دسته جمعی)، متکی هستند.

that they end up all saying the same thing,

که همه در نهایت یک چیز را می‌گویند

pretty much regurgitating back to us what we already want to hear

در واقع نشخوار دوبارۀ آنچه می‌خواهیم بشنویم

به قیمت هدر دادن ایده‌های خلاقانه و چشمگیر ارائه شده.

at the expense of putting forward bold and creative ideas.

And people can smell that, and it feeds cynicism.

و مردم این را حس می‌کنند و این بدبینی را تقویت می‌کند.

(Applause)

{ تشویق}

Charitable status.

6- موسسات خیریه:

Groups who have charitable status in Canada aren't allowed to do advocacy.

گروه‌های خیریه در " کانادا " اجازۀ اعلام حمایت و اعمال نفوذ ندارند.

این یک مشکل و مانع بزرگ برای تغییر است

This is a huge problem and a huge obstacle to change,

because it means that some of the most passionate and informed voices

چون به این معنی است که بعضی از آگاه‌ترین و پر شورترین صداها

کاملا ساکت می‌شوند، به خصوص در زمان انتخابات

are completely silenced, especially during election time.

که این ما را به مورد آخر

Which leads us to the last one, which is: our elections.

یعنی انتخابات می‌رساند.

As you may have noticed,

انتخابات‌‌های ما در " کانادا " جوک هستند.

our elections in Canada are a complete joke.

ما یک سیستم تاریخ گذشته را استفاده می‌کنیم

We use out-of-date systems

that are unfair and create random results.

که ناعادلانه هستند و نتایج تصادفی ایجاد می‌کنند.

" کانادا " در حال حاضر توسط حزبی رهبری می‌شود که

Canada's currently led by a party

that most Canadians didn't actually want.

اکثر کانادایی‌ها واقعا نمی‌خواهند.

How can we honestly and genuinely encourage more people to vote

چطور می‌توانیم صادقانه و خالصانه مردم بیشتری را به رای دادن تشویق کنیم

when votes don't count in Canada?

وقتی رای‌ها در " کانادا " شمرده نمی‌شوند؟

با جمع‌بندی همۀ اینها

You add all this up together, and of course people are apathetic.

البته که مردم بی‌تفاوت هستند.

It's like trying to run into a brick wall.

این مثل تلاش برای کوبیدن به یک دیوار آجری است

Now, I'm not trying to be negative by throwing all these obstacles out

حالا من نمی‌خواهم منفی باشم

وقتی این موانع سر راهمان را بیرون می‌آورم و توضیح می‌دهم

and explaining what's in our way.

کاملا برعکس، من فکر می‌کنم که مردم شگفت‌انگیز و باهوش هستند

Quite the opposite --

I actually think people are amazing and smart and that they do care,

و آنان واقعا اهمیت می‌دهند.

ولی ما در این محیط زندگی می‌کنیم که

but that, as I said, we live in this environment

where all these obstacles are being put in our way.

تمام این موانع سر راهمان گذاشته می‌شوند.

As long as we believe that people, our own neighbors,

تا هنگامی که ما معتقدیم مردم، همسایگان خودمان

خودخواه، احمق و تنبل هستند

are selfish, stupid or lazy,

then there's no hope.

هیچ امیدی نیست.

ولی ما می‌توانیم همۀ این موارد که گفتم، تغییر دهیم.

But we can change all those things I mentioned.

می‌توانیم شهرداری را قابل دسترس کنیم.

We can open up city hall.

We can reform our electoral systems.

می‌توانیم سیستم‌های انتخاباتی‌مان را اصلاح کنیم.

We can democratize our public spaces.

می‌توانیم فضاهای عمومی‌مان را مردمی کنیم.

My main message is:

پیام اصلی من این است:

if we can redefine apathy,

اگر بتوانیم معنای بی‌تفاوتی را

not as some kind of internal syndrome,

از یک نوع عارضۀ درونی ..

but as a complex web of cultural barriers that reinforces disengagement,

به یک شبکۀ پیچیده از موانع فرهنگی که

عدم مشارکت را تقویت می‌کنند، ، تغییر دهیم

and if we can clearly define, clearly identify what those obstacles are,

و اگر بتوانیم به طور روشن معنی کنیم، می‌توانیم به طور روشن شناسایی کنیم

که آن موانع چه هستند

و بعد اگر بتوانیم با همدیگر برای برچیدن آن موانع، کار کنیم

and then if we can work together collectively to dismantle those obstacles,

آن وقت هر چیزی ممکن است.

then anything is possible.

ممنون

Thank you.

(Applause)

{ تشویق }