The surprising habits of original thinkers | Adam Grant | TED

Translator: Waristha ratanaphanlop Reviewer: Sritala Dhanasarnsombut

Seven years ago, a student came to me and asked me to invest in his company.

7 ปีที่แล้ว มีนักเรียนมาหาผม และชวนให้ผมลงทุนในบริษัทของเขา

He said, "I'm working with three friends,

เขาพูดว่า "ผมกำลัง ทำงานกับเพื่อนอีก 3 คน"

and we're going to try to disrupt an industry by selling stuff online."

"พวกเราจะปฏิวัติวงการ โดยการขายของออนไลน์"

And I said, "OK, you guys spent the whole summer on this, right?"

ผมตอบว่า "โอเค พวกคุณ จะใช้เวลาทั้งหน้าร้อนกับเรื่องนี้ใช่ไหม"

"No, we all took internships just in case it doesn't work out."

"เปล่าครับ พวกเราจะฝึกงานไปด้วย เผื่อว่าธุรกิจไปไม่รอด"

"All right, but you're going to go in full time once you graduate."

"ตกลง แต่คุณจะทำงานนี้เต็มเวลา หลังจากคุณเรียนจบแล้วใช่ไหม"

"Not exactly. We've all lined up backup jobs."

"ก็ไม่เชิง ยังไงเราก็ต้องมีงานอื่นสำรอง"

Six months go by,

ผ่านไปหกเดือน

it's the day before the company launches,

ในวันก่อนเปิดตัวบริษัท

and there is still not a functioning website.

และบริษัทก็ยังไม่มีเว็บที่ สามารถใช้งานได้

"You guys realize, the entire company is a website.

พวกคุณก็รู้ว่าเว็บไซต์สำคัญ กับบริษัทอย่างไร

That's literally all it is."

มันเป็นแบบนั้นจริง ๆ

So I obviously declined to invest.

ผมเลยปฏิเสธที่จะลงทุนอย่างไม่ต้องสงสัย

And they ended up naming the company Warby Parker.

สุดท้ายพวกเขาตั้งชื่อบริษัทว่า "วอร์บี้ พาร์คเคอร์"

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

They sell glasses online.

พวกเขาขายแว่นออนไลน์

They were recently recognized as the world's most innovative company

ซึ่งไม่นานนี้ เป็นที่รู้จักว่าบริษัทมี นวัตกรรมยอดเยี่ยมที่สุดในโลก

and valued at over a billion dollars.

และมีมูลค่ากว่าพันล้านดอลลาร์

And now? My wife handles our investments.

ตอนนี้ ภรรยาของผมเลยต้องมา ดูแลเรื่องการเงินแทนผม

Why was I so wrong?

ทำไมผมจึงคิดผิดเช่นนั้น ?

To find out, I've been studying people that I come to call "originals."

เพื่อหาคำตอบ ผมจึงศึกษาบุคคลที่ผม เรียกว่าเป็น"ผู้ริเริ่ม"

Originals are nonconformists,

ผู้ริเริ่ม ไม่เหมือนกับ คนนอกรีต

people who not only have new ideas

หมายถึงคนที่ไม่ใช่แค่มีความคิดใหม่ ๆ

but take action to champion them.

แต่ยังลงมือทำเพื่อเอาชนะมัน

They are people who stand out and speak up.

พวกเขากล้าที่จะเดินออกมา และแสดงความเห็น

Originals drive creativity and change in the world.

ผู้ริเริ่มขับเคลื่อนความคิดสร้างสรรค์ และเปลี่ยนแปลงโลก

They're the people you want to bet on.

พวกเขาคือคนที่คุณกล้าวางเดิมพัน

And they look nothing like I expected.

ซึ่งพวกเขาไม่เหมือนกับที่ผมเคยคิดไว้

I want to show you today three things I've learned

วันนี้ ผมอยากจะบอกพวกคุณถึง สามสิ่งที่ผมได้เรียนรู้

about recognizing originals

เกี่ยวกับการเข้าใจผู้ริเริ่ม

and becoming a little bit more like them.

และเป็นให้ได้อย่างพวกเขา แม้เพียงเล็กน้อย

So the first reason that I passed on Warby Parker

เหตุผลแรกที่ผมไม่สนใจ วอร์บี้ พาร์คเคอร์

was they were really slow getting off the ground.

คือพวกเขาเชื่องช้าในช่วงเริ่มต้น

Now, you are all intimately familiar with the mind of a procrastinator.

ตอนนี้ พวกคุณคงจะคุ้นเคยกับ ความคิดของคนที่ชอบผัดวันประกันพรุ่ง

Well, I have a confession for you. I'm the opposite. I'm a precrastinator.

ผมขอสารภาพว่า ผมเป็นตรงกันข้าม ผมเป็นพวกชอบวางแผนล่วงหน้า

Yes, that's an actual term.

ใช่ครับ มันเป็นคำศัพท์จริง ๆ

You know that panic you feel a few hours before a big deadline

เวลาที่คุณรู้สึกตื่นตระหนก ไม่กี่ช่วงโมงก่อนถึงเวลาสำคัญ

when you haven't done anything yet.

เมื่อคุณยังไม่ได้เริ่มทำอะไรเลย

I just feel that a few months ahead of time.

ผมก็รู้สึกแบบนั้น แต่หลายเดือน ก่อนเวลาจริง

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

So this started early: when I was a kid, I took Nintendo games very seriously.

นิสัยนี้เป็นมานานแล้ว สมัยที่ผมเป็นเด็ก ผมจริงจังกับการเล่นเกมนินเทนโด้มาก

I would wake up at 5am,

ผมตื่นตั้งแต่ตีห้า

start playing and not stop until I had mastered them.

เพื่อเล่นเกม และจะไม่หยุดเล่น จนกว่าผมจะเล่นมันอย่างชำนาญ

Eventually it got so out of hand that a local newspaper came

สุดท้าย เรื่องก็เริ่มลุกลาม ถึงขั้นมีการติดต่อจากหนังสือพิมพ์ท้องถิ่น

and did a story on the dark side of Nintendo, starring me.

และขอทำข่าวเกี่ยวกับด้านมืดของนินเทนโด้ โดยมีผมเป็นตัวละครเอก

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

Since then, I have traded hair for teeth.

หลังจากนั้นเป็นต้นมา ฟันของผมเริ่มงอก แต่ผมกลับเริ่มร่วง

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

But this served me well in college,

แต่นิสัยนี้ช่วยผมได้มาก ตอนเรียนปริญญาตรี

because I finished my senior thesis four months before the deadline.

เพราะผมสามารถทำวิทยานิพนธ์ปีสุดท้าย เสร็จตั้งแต่ 4 เดือนก่อนถึงกำหนดส่ง

And I was proud of that, until a few years ago.

และผมก็ภูมิใจกับมันมาก จนกระทั่งไม่กี่ปีที่ผ่านมา

I had a student named Jihae, who came to me and said,

ผมมีนักเรียนคนหนึ่ง ชื่อจีเฮ เธอมาหาผมแล้วบอกว่า

"I have my most creative ideas when I'm procrastinating."

"ความคิดสร้างสรรค์หนูมากสุด เมื่อหนูกำลังผัดวันประกันพรุ่ง"

And I was like, "That's cute, where are the four papers you owe me?"

ผมตอบว่า "น่ารักจริง ว่าแต่ การบ้าน 4 เรื่องที่ยังไม่ส่งผมอยู่ไหน?"

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

No, she was one of our most creative students,

เธอเป็นนักเรียนที่มี ความคิดสร้างสรรค์ที่สุด

and as an organizational psychologist, this is the kind of idea that I test.

ในฐานะนักจิตวิทยาองค์กร นี่เป็นอะไรที่ผมจะนำมาทดลอง

So I challenged her to get some data.

ผมท้าเธอ ให้เธอไปรวบรวม ข้อมูลจำนวนหนึ่ง

She goes into a bunch of companies.

เธอไปหาบริษัทหลายแห่ง

She has people fill out surveys about how often they procrastinate.

ขอให้พวกเขากรอกแบบสำรวจเกี่ยวกับ ความถี่ในการผัดวันประกันพรุ่ง

Then she gets their bosses to rate how creative and innovative they are.

จากนั้น ให้หัวหน้าของพวกเขาให้คะแนน ความคิดสร้างสรรค์ ความคิดริเริ่ม

And sure enough, the precrastinators like me,

และก็จริงที่ คนที่ชอบทำอะไรล่วงหน้าอย่างผม

who rush in and do everything early

ผู้ที่ทำทุกอย่างเสร็จก่อนเวลา

are rated as less creative

ถูกประเมินว่า มีความคิดสร้างสรรค์ต่ำ

than people who procrastinate moderately.

กว่าคนที่ชอบผัดวันประกันพรุ่งเป็นประจำ

So I want to know what happens to the chronic procrastinators.

ผมจึงอยากรู้ว่า เกิดอะไรขึ้นกับ คนที่ชอบผัดวันประกันพรุ่งเรื้อรัง

She was like, "I don't know. They didn't fill out my survey."

เธอเลยบอกว่า "หนูไม่รู้ พวกเขาไม่ได้กรอกแบบสำรวจให้หนู"

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

No, here are our results.

ล้อเล่นครับ นี่คือผลสำรวจ

You actually do see that the people who wait until the last minute

คุณจะเห็นว่าได้ชัดว่า คนที่ชอบรอ จนนาทีสุดท้าย

are so busy goofing off that they don't have any new ideas.

มัวแต่กังวลว่า พวกเขาจะไม่มีความคิดใหม่ ๆ

And on the flip side, the people who race in

และในทางตรงข้าม คนที่กำลัง

are in such a frenzy of anxiety that they don't have original thoughts either.

ง่วนอยู่กับความวิตกกังวลว่า พวกเขาจะไม่มีความคิดริเริ่มเช่นกัน

There's a sweet spot where originals seem to live.

มีจุดสมดุล ซึ่งดูเหมือนว่า นี่คือจุดเกิดของไอเดียไม่เหมือนใคร

Why is this?

ทำไมจึงเป็นเช่นนั้น

Maybe original people just have bad work habits.

เป็นไปได้ว่า คนที่มีความคิดริเริ่ม ก็แค่มีนิสัยการทำงานที่แย่

Maybe procrastinating does not cause creativity.

การผัดวันประกันพรุ่ง อาจไม่ได้ เป็นสาเหตุของความคิดสร้างสรรค์

To find out, we designed some experiments.

เพื่อหาคำตอบ เราจึงได้ ออกแบบการทดลอง

We asked people to generate new business ideas,

เราขอให้ผู้คน สร้างแนวคิดทางธุรกิจใหม่ ๆ

and then we get independent readers

จากนั้น เราติดต่อนักอ่านอิสระ

to evaluate how creative and useful they are.

เพื่อประเมินความคิดสร้างสรรค์ และประโยชน์ที่ได้จากพวกเขา

And some of them are asked to do the task right away.

ซึ่งบางคนก็ถูกขอให้ทำแบบทดสอบทันที

Others we randomly assign to procrastinate

ส่วนคนอื่น ๆ ถูกสุ่มให้ผัดวันประกันพรุ่ง

by dangling Minesweeper in front of them

โดยการเล่นเกมไมน์สวีปเปอร์ตรงนั้น

for either five or 10 minutes.

เป็นเวลาห้า หรือ สิบนาที

And sure enough, the moderate procrastinators

และแน่นอน พวกที่ผัดวันประกันพรุ่งเป็นประจำ

are 16 percent more creative than the other two groups.

อยู่กลุ่ม 16 เปอร์เซ็นต์ของ คนมีความคิดสร้างสรรค์กว่าอีกสองกลุ่ม

Now, Minesweeper is awesome, but it's not the driver of the effect,

ไมน์สวีปเปอร์ก็เจ๋งดี แต่มันไม่ใช่ปัจจัยหลักที่ก่อให้เกิดผลลัพธ์

because if you play the game first before you learn about the task,

เพราะว่า หากคุณเล่นเกมก่อนที่คุณ จะทราบภารกิจ

there's no creativity boost.

ความคิดสร้างสรรค์จะไม่กระฉูด

It's only when you're told that you're going to be working on this problem,

มันจะกระฉูดต่อเมื่อมีคนบอกคุณว่า คุณจะต้องเล่นเกมนี้

and then you start procrastinating,

จากนั้น คุณได้ผัดวันประกันพรุ่ง

but the task is still active in the back of your mind,

และปล่อยให้ภารกิจยังคง อยู่ในจิตใต้สำนึกของคุณ

that you start to incubate.

ให้คุณได้เริ่มฟูมฟักความคิด

Procrastination gives you time to consider divergent ideas,

การผัดวันประกันพรุ่ง ทำให้คุณมีเวลา ในการพิจารณาความคิดที่หลากหลาย

to think in nonlinear ways, to make unexpected leaps.

ได้คิดถึงวิธีการที่ไม่จำเจ นำไปสู่วิธีการที่ไม่คาดคิด

So just as we were finishing these experiments,

โดยเมื่อเราทำการทดลองเหล่านี้เสร็จสิ้น

I was starting to write a book about originals,

ผมจึงเริ่มเขียนหนังสือ เกี่ยวกับผู้ริเริ่ม

and I thought, "This is the perfect time to teach myself to procrastinate,

และผมคิดว่า นี่เป็นเวลาที่เหมาะที่สุด ที่จะฝึกตัวเองให้เป็นคนผัดวันประกันพรุ่ง

while writing a chapter on procrastination."

ระหว่างเขียนบทเกี่ยวกับ การผัดวันประกันพรุ่ง

So I metaprocrastinated,

ผมพยามยามจะผัดวันประกันพรุ่ง

and like any self-respecting precrastinator,

และเหมือนกับคนที่ชอบทำอะไรล่วงหน้า ผู้ซึ่งเคารพตนเอง คนอื่น ๆ

I woke up early the next morning

ผมตื่นเช้าวันรุ่งขึ้น

and I made a to-do list with steps on how to procrastinate.

เพื่อเขียนสิ่งที่ต้องทำ เกี่ยวกับวิธีการผัดวันประกันพรุ่ง

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

And then I worked diligently

จากนั้น ผมทำงานอย่างหนัก

toward my goal of not making progress toward my goal.

เพื่อให้ถึงเป้าหมาย ที่จะไม่ไปถึงเป้าหมายของผม

I started writing the procrastination chapter,

ผมเริ่มเขียนบท การผัดวันประกันพรุ่ง

and one day -- I was halfway through --

และเมื่อถึงวันที่ ผมเขียนมาถึงครึ่งทาง

I literally put it away in mid-sentence

ผมจงใจเขียนประโยคค้างไว้

for months.

เป็นเดือน ๆ

It was agony.

มันทรมานมาก

But when I came back to it, I had all sorts of new ideas.

แต่เมื่อผมกลับมาทำต่อ ผมคิดอะไรใหม่ ๆ ได้หลายอย่าง

As Aaron Sorkin put it,

อย่างที่ แอรอน ซอร์คิน ว่า

"You call it procrastinating. I call it thinking."

"คุณเรียกว่า ผัดวันประกันพรุ่ง ฉันเรียกมันว่า การคิด"

And along the way I discovered

และตลอดทาง ผมค้นพบ

that a lot of great originals in history were procrastinators.

ว่านักคิดริเริ่มผู้ยิ่งใหญ่ในประวัติศาสตร์ หลายคนผัดวันประกันพรุ่ง

Take Leonardo da Vinci.

ดู เลโอนาร์โด ดา วินชี เป็นตัวอย่าง

He toiled on and off for 16 years

เขาทำ ๆ เลิก ๆ กว่า 16 ปี

on the Mona Lisa.

ในการวาด โมนา ลีซ่า

He felt like a failure.

เขารู้สึกล้มเหลว

He wrote as much in his journal.

เขาเขียนเอาไว้ในบันทึกของเขา

But some of the diversions he took in optics

แต่วิธีการใหม่บางอย่างที่เขาใช้ เกี่ยวกับแสง

transformed the way that he modeled light

ได้แปลงโฉมวิธีการที่เขาใช้ในการ แรงเงาแสง

and made him into a much better painter.

และทำให้เขาเป็นนักวาดภาพที่เก่งขึ้น

What about Martin Luther King, Jr.?

แล้วมาร์ติน ลูเทอร์ คิง จูเนียร์ ล่ะ?

The night before the biggest speech of his life,

ในคืนก่อนวันที่เขาจะกล่าว สุนทรพจน์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุด

the March on Washington,

ในเดือนมีนาคม ที่วอชิงตัน

he was up past 3am, rewriting it.

เขาอยู่ถึงตีสาม เพื่อเขียนสุนทรพจน์ใหม่

He's sitting in the audience waiting for his turn to go onstage,

เขานั่งรวมอยู่กับผู้ฟัง รอให้ถึงคิวเขาขึ้นพูดบนเวที

and he is still scribbling notes and crossing out lines.

และเขายังคงเขียนโน๊ต และขีดฆ่าบท

When he gets onstage, 11 minutes in,

เมื่อเขาขึ้นเวที ผ่านไป 11 นาที

he leaves his prepared remarks

เขาทิ้งกระดาษโน๊ต

to utter four words that changed the course of history:

เพื่อกล่าวคำสี่คำ ซึ่งเปลี่ยนแปลงหน้าประวัติศาสตร์

"I have a dream."

"ผมมีความฝัน"

That was not in the script.

นั่นไม่อยู่ในบทพูด

By delaying the task of finalizing the speech until the very last minute,

โดยการประวิงเวลาในการจบบทพูด จนนาทีสุดท้าย

he left himself open to the widest range of possible ideas.

เขาเปิดโอกาสให้ตัวเอง มีความคิดหลากหลายที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้

And because the text wasn't set in stone,

และเนื่องจากบทพูดไม่ได้ถูกจารึกไว้ในหิน

he had freedom to improvise.

เขาจึงมีอิสระที่จะด้นสด

Procrastinating is a vice when it comes to productivity,

การผัดวันประกันพรุ่ง เป็นมารร้าย ในแง่ของผลผลิต

but it can be a virtue for creativity.

แต่สามารถเป็นสิ่งดีงาม ในแง่ความคิดสร้างสรรค์

What you see with a lot of great originals

คุณจะเห็นได้บ่อยในตัวผู้ริเริ่มที่ยิ่งใหญ่

is that they are quick to start but they're slow to finish.

ว่าพวกเขาเริ่มต้นเร็ว แต่ช้าในการทำให้เสร็จ

And this is what I missed with Warby Parker.

และนี่คือที่ผมพลาด กับวอร์บี้ พาร์คเคอร์

When they were dragging their heels for six months,

ตอนที่เขากำลังก่อร่างสร้างตัว อยู่หกเดือน

I looked at them and said,

ผมมองพวกเขา แล้วพูดว่า

"You know, a lot of other companies are starting to sell glasses online."

"รู้ไหมว่าหลายบริษัทกำลังเริ่ม ขายแว่นออนไลน์กันแล้ว"

They missed the first-mover advantage.

พวกเขาพลาดสิทธิ์จากการเป็นเจ้าแรก

But what I didn't realize was they were spending all that time

แต่ผมกลับไม่ตระหนักว่า พวกเขากำลังใช้เวลาทั้งหมด

trying to figure out how to get people

ในการคิดวิธีการทำให้ผู้คน

to be comfortable ordering glasses online.

รู้สึกสบายใจที่จะสั่งซื้อแว่นออนไลน์

And it turns out the first-mover advantage is mostly a myth.

ซึ่งสุดท้าย ข้อได้เปรียบในการเป็นเจ้าแรก ส่วนมากเป็นภาพลวงตา

Look at a classic study of over 50 product categories,

ดูกรณีศึกษาต้นแบบเรื่องนี้ ซึ่งครอบคลุมปกลุ่มผลิตภัณฑ์กว่า 50 ประเภท

comparing the first movers who created the market

เปรียบเทียบเจ้าแรกผู้บุกเบิกตลาด

with the improvers who introduced something different and better.

กับนักพัฒนา ผู้ซึ่งนำเสนอ ความแตกต่างที่ดีกว่า

What you see is that the first movers had a failure rate of 47 percent,

คุณจะเห็นว่าผู้บุกเบิกตลาดมีอัตรา ความล้มเหลวถึง 47 เปอร์เซ็นต์

compared with only 8 percent for the improvers.

ในขณะที่นักพัฒนา ล้มเหลวเพียง 8 เปอร์เซ็นต์

Look at Facebook, waiting to build a social network

ดูอย่างเฟสบุ๊ค ที่เริ่มพัฒนาสื่อสังคมออนไลน์

until after Myspace and Friendster.

หลังจากที่มายเสปซ และ เฟรนด์เสตอร์ได้เริ่มไปแล้ว

Look at Google, waiting for years after Altavista and Yahoo.

หรืออย่างกูเกิ้ล ที่รออยู่หลายปี หลังจากอัลทาวิสต้า และ ยาฮู

It's much easier to improve on somebody else's idea

มันง่ายกว่า ที่จะต่อยอดความคิด ของคนอื่น

than it is to create something new from scratch.

แทนที่จะคิดสิ่งใหม่โดยเริ่มจากศูนย์

So the lesson I learned is that to be original you don't have to be first.

บทเรียนที่ผมเรียนรู้คือ การเป็นผู้ริเริ่ม ไม่จำเป็นต้องเป็นคนแรก

You just have to be different and better.

เพียงแค่คุณต้องแตกต่างและดีกว่า

But that wasn't the only reason I passed on Warby Parker.

แต่ไม่ใช่เพียงเรื่องเดียวที่ผมพลาด เกี่ยวกับ วอร์บี้ พาร์คเคอร์

They were also full of doubts.

พวกเขาเต็มไปด้วยความสงสัยใคร่รู้

They had backup plans lined up,

พวกเขามีแผนสำรองเตรียมไว้

and that made me doubt that they had the courage to be original,

และทำให้ผมสงสัยเกี่ยวกับความกล้า ที่จะเป็นผู้ริเริ่มของเขา

because I expected that originals would look something like this.

เพราะผมคิดไปเองว่า ผู้ริเริ่มคงจะหน้าตาประมาณนี้

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Now, on the surface,

โดยผิวเผิน

a lot of original people look confident,

ผู้ริเริ่มส่วนมากดูเหมือนจะมั่นใจในตัวเอง

but behind the scenes,

แต่เบื้องหลังแล้ว

they feel the same fear and doubt that the rest of us do.

พวกเขารู้สึกกลัว และสงสัย เหมือนกันกับพวกเรา

They just manage it differently.

พวกเขาแค่ทำสิ่งที่แตกต่างออกไป

Let me show you: this is a depiction

ให้ผมแสดงภาพนี้ให้คุณดู

of how the creative process works for most of us.

กลไกที่ให้เกิดความคิดสร้างสรรค์ ของพวกเราส่วนมาก

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Now, in my research, I discovered there are two different kinds of doubt.

ในงานวิจัยของผม ผมพบว่า ความสงสัยมีด้วยกันสองแบบ

There's self-doubt and idea doubt.

คือ การสงสัยในตัวเอง และความคิด

Self-doubt is paralyzing.

การสงสัยในตัวเอง ทำให้เกิดอัมพาต

It leads you to freeze.

มันจะทำให้คุณหยุดนิ่ง

But idea doubt is energizing.

แต่การสงสัยในความคิด คือพลัง

It motivates you to test, to experiment, to refine,

มันผลักดันให้คุณทดสอบ ทดลอง กลั่นกรอง

just like MLK did.

เหมือนอย่างที่ MLK ทำ

And so the key to being original

และกุญแจสู่การเป็นผู้ริเริ่ม

is just a simple thing

มันธรรมดามาก

of avoiding the leap from step three to step four.

ก็คือ หลีกเลี่ยงการกระโดดจากขั้นที่สาม ไปขั้นที่สี่

Instead of saying, "I'm crap,"

แทนที่จะพูดว่า "ฉันมันห่วย"

you say, "The first few drafts are always crap,

ให้พูดว่า "ร่างแรก ๆ ก็ห่วยแบบนี้เสมอแหละ"

and I'm just not there yet."

ผมยังพูดไม่จบครับ

So how do you get there?

แล้วจะทำอย่างไรให้คุณไปถึงเป้าหมาย

Well, there's a clue, it turns out,

เหมือนว่าจะมีคำใบ้อยู่

in the Internet browser that you use.

ในอินเทอร์เน็ตเบราเซอร์ที่คุณใช้อยู่

We can predict your job performance and your commitment

เราสามารถคาดเดาผลการทำงาน และความจริงจังของคุณ

just by knowing what web browser you use.

เพียงแค่ทราบอินเทอร์เน็ตเบราเซอร์ ที่คุณใช้อยู่

Now, some of you are not going to like the results of this study --

ตอนนี้ พวกคุณบางคนคงจะไม่ชอบ ผลการศึกษาเรื่องนี้

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

But there is good evidence that Firefox and Chrome users

แต่มีหลักฐานแสดงว่า ผู้ใช้ไฟร์ฟอกซ์ และโครม

significantly outperform Internet Explorer and Safari users.

ทำงานเก่งกว่าผู้ใช้ เอ็กซ์พลอเรอร์ และซาฟารีอย่างมีนัยสำคัญ

Yes.

เย่

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

They also stay in their jobs 15 percent longer, by the way.

จริง ๆ แล้ว พวกเขาทำงานต่อเนื่อง กว่า คิดเป็น 15 เปอร์เซ็นต์

Why? It's not a technical advantage.

ทำไม? มันไม่เกี่ยวกับข้อได้เปรียบทางเทคนิค

The four browser groups on average have similar typing speed

เบราเซอร์ทั้งสี่ ต่างมีค่าเฉลี่ยความเร็ว ในการประมวลผลเท่ากัน

and they also have similar levels of computer knowledge.

และมีความรู้เกี่ยวกับคอมพิวเตอร์เท่าๆกัน

It's about how you got the browser.

มันเกี่ยวกับคุณได้เบราเซอร์ มาอย่างไรมากกว่า

Because if you use Internet Explorer or Safari,

เพราะถ้าคุณใช้ เอ็กซ์พลอเรอร์ หรือ ซาฟารี

those came preinstalled on your computer,

โปรแกรมเหล่านี้ติดตั้งมาพร้อมกับ คอมพิวเตอร์ของคุณ

and you accepted the default option that was handed to you.

แสดงว่าคุณยอมรับ เบราเซอร์มาตรฐานที่ส่งมอบให้แก่คุณ

If you wanted Firefox or Chrome, you had to doubt the default

หากต้องการติดตั้ง ไฟร์ฟอกซ์ และโครม คุณต้องสงสัยโปรแกรมมาตรฐาน

and ask, is there a different option out there,

และสอบถามว่า มีทางเลือกอื่น ๆ อีกหรือไม่

and then be a little resourceful and download a new browser.

จากนั้น จึงเริ่มค้นหาข้อมูล และดาวน์โหลด เบราเซอร์ตัวใหม่

So people hear about this study and they're like,

คนที่ได้ฟังผลการศึกษานี้ ก็เลยบอกว่า

"Great, if I want to get better at my job, I just need to upgrade my browser?"

"เยี่ยม หากฉันอยากทำงานเก่งขึ้น ฉันต้อง อัพเกรดเบราเซอร์ที่ฉันใช้สินะ"

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

No, it's about being the kind of person

ไม่ใช่ครับ มันเกี่ยวกับประเภท ของคนต่างหาก

who takes the initiative to doubt the default

ที่สงสัยใคร่รู้เกี่ยวกับโปรแกรมมาตรฐาน

and look for a better option.

และมองหาตัวเลือกที่ดีกว่า

And if you do that well,

และหากคุณทำมันได้ดี

you will open yourself up to the opposite of déjà vu.

เท่ากับคุณเปิดโอกาสให้ตัวเอง ให้สิ่งพบตรงข้ามของ เดจาวู

There's a name for it. It's called vuja de.

ชื่อของมันก็คือ วูจาเด

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Vuja de is when you look at something you've seen many times before

วูจาเด เกิดขึ้นเมื่อคุณพบ บางสิ่งที่คุณเคยเห็นมาแล้วหลาย ๆ ครั้ง

and all of a sudden see it with fresh eyes.

และทันใดนั้น คุณได้มองมันใหม่อีกครั้ง

It's a screenwriter who looks at a movie script

เหมือนกับนักเขียนบท ที่มองดูบทภาพยนตร์ของเขา

that can't get the green light for more than half a century.

ที่ไม่เคยถูกนำมาทำเป็นภาพยนตร์ กว่าครึ่งศตวรรษ

In every past version, the main character has been an evil queen.

ทุกเรื่องที่ผ่านมา ตัวละครเอกจะเป็น ราชินีที่ร้ายกาจ

But Jennifer Lee starts to question whether that makes sense.

แต่ เจนิเฟอร์ ลี ได้เริ่มตั้งคำถามว่า มันสมเหตุสมผลหรอ

She rewrites the first act,

เธอจึงเขียนบทใหม่เป็นครั้งแรก

reinvents the villain as a tortured hero

นำเสนอตัวร้ายให้เป็นวีรสตรีผู้โดนทำร้าย

and Frozen becomes the most successful animated movie ever.

ทำให้ฟรอสเซนเป็นภาพยนตร์ การ์ตูนที่ประสบความสำเร็จสูงสุดตลอดกาล

So there's a simple message from this story.

การ์ตูนเรื่องนี้ส่งสาร ง่าย ๆ อย่างหนึ่ง

When you feel doubt, don't let it go.

เมื่อคุณสงสัยบางสิ่ง อย่าปล่อยมันไป

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

What about fear?

แล้วความกลัวล่ะ ?

Originals feel fear, too.

ผู้ริเริ่มก็รู้สีกกลัวเช่นกัน

They're afraid of failing,

พวกเขากลัวความล้มเหลว

but what sets them apart from the rest of us

แต่อะไรล่ะ ที่ทำให้พวกเขาต่างไปจากพวกเรา

is that they're even more afraid of failing to try.

นั่นคือ พวกเขากลัวการไม่ได้ พยายามอะไรเลยมากกว่า

They know you can fail by starting a business that goes bankrupt

เขารู้ว่า คนเราอาจผิดพลาดได้ จากการเริ่มทำธุรกิจที่สุดท้ายล้มละลาย

or by failing to start a business at all.

หรือผิดพลาดจากการที่ไม่เริ่มทำธุรกิจเลย

They know that in the long run, our biggest regrets are not our actions

เขารู้ว่าในระยะยาวแล้ว สิ่งที่น่าเสียใจที่สุดไม่ใช่การลงมือทำ

but our inactions.

แต่คือการไม่ลงมือทำ

The things we wish we could redo, if you look at the science,

ในทางวิทยาศาสตร์ สิ่งที่คนอย่างกลับไปแก้ไข

are the chances not taken.

คือการมีโอกาสแต่ไม่คว้าไว้

Elon Musk told me recently, he didn't expect Tesla to succeed.

ไม่นานมานี้ อีลอน มัสก์พูดกับผมว่า เขาไม่ได้คาดหวังว่าเทสล่าจะประสบความสำเร็จ

He was sure the first few SpaceX launches

เขามั่นใจว่าหลังจากที่เสปซเอ๊กซ์ได้เปิดตัว

would fail to make it to orbit, let alone get back,

มันจะไม่สามารถโคจรไปอวกาศ ปล่อยให้กลับไป

but it was too important not to try.

แต่มันก็สำคัญเกินกว่าที่จะไม่ลอง

And for so many of us, when we have an important idea,

และสำหรับพวกเรา เมื่อเรามีความคิดเจ๋งๆ

we don't bother to try.

อย่ากลัวที่จะลอง

But I have some good news for you.

อย่างไรก็ตาม ผมมีข่าวดีมาบอกคุณ

You are not going to get judged on your bad ideas.

คุณจะไม่ถูกตัดสิน แม้ว่าความคิดของคุณจะแย่

A lot of people think they will.

คนส่วนมากคิดว่าจะต้อง ถูกตัดสิน

If you look across industries

หากคุณสำรวจอุตสาหกรรมหลายๆประเภท

and ask people about their biggest idea, their most important suggestion,

และถามเกี่ยวกับความคิดที่เจ๋งสุดของพวกเขา หรือคำแนะนำดีๆ ที่เคยให้ไว้

85 percent of them stayed silent instead of speaking up.

จะพบว่า 85 เปอร์เซ็นต์ของพวกเขา เลือกที่จะไม่พูดแทนการแสดงความเห็น

They were afraid of embarrassing themselves, of looking stupid.

พวกเขากลัวที่จะทำตัวเองขายหน้า หรือดูโง่

But guess what? Originals have lots and lots of bad ideas,

แต่รู้อะไรไหมครับ ผู้ริเริ่มก็มีความคิดแย่ๆ เต็มไปหมด

tons of them, in fact.

มีเยอะเลยแหละ จริงๆแล้ว

Take the guy who invented this.

ดูชายผู้คิดประดิษฐ์สิ่งนี้เป็นตัวอย่าง

Do you care that he came up with a talking doll so creepy

ใครจะสนว่าเขาเกิดปิ๊งไอเดีย ตุ๊กตาหลอนพูดได้ ได้อย่างไร

that it scared not only kids but adults, too?

ไม่ใช่หลอนแค่เด็ก ๆ แต่หลอนถึงผู้ใหญ่ด้วย

No. You celebrate Thomas Edison for pioneering the light bulb.

ไม่ คุณชื่นชม โทมัส เอดิสัน ในฐานะผู้คิดค้นหลอดไฟต่างหาก

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

If you look across fields,

หากคุณมองในแต่ละอุตสาหกรรม

the greatest originals are the ones who fail the most,

ผู้ริเริ่มที่ยิ่งใหญ่ที่สุด คือคนที่ไม่กลัวล้มเหลวมากที่สุด

because they're the ones who try the most.

เพราะพวกเขาคือคนที่พยายามมากที่สุด

Take classical composers, the best of the best.

ดูนักแต่งเพลงคลาสสิคเป็นตัวอย่าง ที่สุดของที่สุด

Why do some of them get more pages in encyclopedias than others

ทำไมพวกเขาบางคน อยู่ในหน้าสารานุกรมมากกว่าคนอื่น

and also have their compositions rerecorded more times?

และเพลงของเขา ถูกนำมาอัดเสียง หลายครั้งหลายครา

One of the best predictors

หนึ่งในตัวทำนายที่ีดีที่สุด

is the sheer volume of compositions that they generate.

คือ จำนวนบทเพลงที่พวกเขาแต่ง

The more output you churn out, the more variety you get

ยิ่งคุณสร้างออกมามากเท่าไหร่ ความหลากหลายจะมากขึ้นเท่านั้น

and the better your chances of stumbling on something truly original.

คุณยิ่งมีโอกาสที่จะพบกับสิ่งเจ๋งๆที่คุณ ไม่คาดคิดมากขึ้นเท่านั้น

Even the three icons of classical music -- Bach, Beethoven, Mozart --

แม้แต่นักดนตรีคลาสสิคในตำนานทั้ง 3 ท่าน อย่างบาค มีโธเฟน และ โมซาร์ท

had to generate hundreds and hundreds of compositions

ยังต้องแต่งเพลงเป็นร้อยๆเพลง

to come up with a much smaller number of masterpieces.

เพื่อให้ได้มาซึ่งผลงานชิ้นโบแดง เพียงไม่กี่ชิ้น

Now, you may be wondering,

ตอนนี้ คุณอาจกำลังสงสัย

how did this guy become great without doing a whole lot?

ว่านายคนนี้ประสบความสำเร็จได้อย่างไร โดยไม่ต้องทำเยอะ

I don't know how Wagner pulled that off.

ผมไม่รู้ว่าวากเนอร์ทำได้อย่างไร

But for most of us, if we want to be more original,

แต่สำหรับพวกเราส่วนใหญ่ หากเราอยากเป็นผู้ริเริ่มมากขึ้น

we have to generate more ideas.

เราจำเป็นต้องคิดไอเดียใหม่ๆมากว่าเดิม

The Warby Parker founders, when they were trying to name their company,

ตอนที่ผู้ก่อตั้งวอร์บี้ พาร์คเคอร์ พยายามจะตั้งชื่อบริษัท

they needed something sophisticated, unique, with no negative associations

พวกเขาอยากได้ชื่อที่อลังการ ไม่ซ้ำใคร ซึ่งไม่เกี่ยวข้องกับอะไรลบๆ

to build a retail brand,

เพื่อสร้างแบรนด์ขายปลีก

and they tested over 2,000 possibilities

เขาทดลองชื่อกว่า 2,000 ชื่อที่เป็นไปได้

before they finally put together

ก่อนที่จะเอามารวมกัน

Warby and Parker.

วอร์บี้ แอนด์ พาร์คเคอร์

So if you put all this together, what you see is that originals

หากคุณพิจารณาสิ่งเหล่านี้รวมกัน คุณจะพบว่าผู้ริเริ่ม

are not that different from the rest of us.

ไม่แตกต่างกับพวกเราที่เหลือ มากนัก

They feel fear and doubt. They procrastinate.

พวกเขารู้สึกกลัว และสงสัยใคร่รู้ พวกเขาผัดวันประกันพรุ่ง

They have bad ideas.

พวกเขามีความคิดแย่ๆ

And sometimes, it's not in spite of those qualities but because of them

และบางครั้งก็ไม่ใช่เพราะคุณสมบัติเหล่านี้

that they succeed.

แต่เพราะพวกเขา ประสบความสำเร็จ

So when you see those things, don't make the same mistake I did.

ดังนัน เมื่อคุณพิจารณาสิ่งเหล่านี้ อย่าทำพลาดอย่างที่ผมทำ

Don't write them off.

อย่าเพิ่งถอดใจกับพวกเขา

And when that's you, don't count yourself out either.

และเมื่อถึงทีของคุณเอง อย่าถอดใจกับตัวเองเช่นกัน

Know that being quick to start but slow to finish

รู้ไว้ว่าการเริ่มต้นเร็ว แต่ช้ากว่าจะเสร็จ

can boost your creativity,

สามารถผลักดันความคิดสร้างสรรค์ได้

that you can motivate yourself by doubting your ideas

เพียงกระตุ้นการตั้งข้อสงสัย กับความคิดของตัวเอง

and embracing the fear of failing to try,

ยอมรับความกลัวที่จะล้มเหลว

and that you need a lot of bad ideas in order to get a few good ones.

และคุณจำเป็นที่จะต้องมีไอเดียเยอะ ๆ เพื่อให้ได้เรื่องที่ดีซักเรื่องหนึ่ง

Look, being original is not easy,

การเป็นผู้ริเริ่มไม่ได้ง่าย

but I have no doubt about this:

แต่ผมไม่สงสัยเลยสักนิด

it's the best way to improve the world around us.

ว่านี่เป็นวิธีที่ดีที่สุดที่จะทำให้ โลกของเราดีขึ้น

Thank you.

ขอบคุณครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)