Philip Zimbardo: The psychology of time

Translator: Worawach Tungjitcharoen Reviewer: Heartfelt Grace

I want to share with you

ผมอยากจะแบ่งปัน

some ideas about the secret power of time,

แนวคิดเกี่ยวกับพลังแห่งเวลา

in a very short time.

ด้วยเวลาสั้นๆครับ

Video: All right, start the clock please. 30 seconds studio.

วีดิโอ: เอาล่ะ จับเวลากันนะครับ 30 วินาที

Keep it quiet please. Settle down.

เงียบกันหน่อยครับ ใจเย็นๆ

It's about time. End sequence. Take one.

ใกล้จะถึงเวลาแล้ว จบไปช่วงหนึ่งแล้ว เทคที่หนึ่ง

15 seconds studio.

เหลืออีก 15 วินาที

10, nine, eight, seven,

สิบ เก้า แปด เจ็ด

six, five, four, three, two ...

หก ห้า สี่ สาม สอง หนึ่ง

Philip Zimbardo: Let's tune into the conversation

ฟิลิป ซิมบาร์โด: เอาล่ะ เรามาพูดถึงเรื่อง

of the principals in Adam's temptation.

หลักการพื้นฐานของสิ่งที่ล่อใจอดัม

"Come on Adam, don't be so wishy-washy. Take a bite." "I did."

เอาเลย อดัม อย่าลังเลไปหน่อยเลย กัดสิ ฉันยังทำเลย

"One bite, Adam. Don't abandon Eve."

คำเดียว อดัม อย่าทิ้งอีฟ

"I don't know, guys.

อ่า ผมไม่รู้ครับ

I don't want to get in trouble."

ผมไม่อยากมีปัญหา

"Okay. One bite. What the hell?"

ก็ได้ ซักคำ อะไรกันนี่

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Life is temptation. It's all about yielding, resisting,

ชีวิตคือสิ่งล่อลวงใจ เป็นเรื่องของการยินยอม การยับยั้งชั่งใจ

yes, no, now, later, impulsive, reflective,

ใช่ ไม่ใช่ ตอนนี้ ทีหลัง อยากได้ตอนนี้ ไว้รอเดี๋ยวก็ได้

present focus and future focus.

อยู่กับปัจจุบันและอยู่กับอนาคต

Promised virtues fall prey to the passions of the moment.

ความดีงามที่ได้ปฏิญาณไว้มาพ่ายแพ้ต่อแรงปรารถนาชั่วอึดใจ

Of teenage girls who pledged sexual abstinence and virginity until marriage --

เด็กสาววัยรุ่นผู้ที่ปฏิญาณว่ารักษาความบริสุทธิ์จนกระทั่งแต่งงาน

thank you George Bush --

ขอบคุณจอร์จ บุช (George Bush)

the majority, 60 percent, yielded to sexual temptations within one year.

เด็กส่วนใหญ่นั้นซึ่งมีราวร้อยละ 60 ยอมแพ้กับสิ่งล่อใจทางเพศภายในเวลาหนึ่งปี

And most of them did so without using birth control.

และส่วนใหญ่ทำโดยไม่มีการคุมกำเนิด

So much for promises.

สิ้นสุดกันทีกับคำสัญญา

Now lets tempt four-year-olds, giving them a treat.

ตอนนี้มาลองล่อใจเด็กสี่ขวบด้วยขนม

They can have one marshmallow now. But if they wait

พวกเขาจะได้มาร์ชเมลโลว์หนึ่งชิ้นเลยตอนนี้ แต่ถ้าเขารอ

until the experimenter comes back, they can have two.

จนผู้ทดลองกลับมา เขาจะได้สองชิ้น

Of course it pays, if you like marshmallows, to wait.

แน่นอนถ้าคุณชอบมาร์ชเมลโลว์ มันคุ้มกว่าที่จะรอ

What happens is two-thirds of the kids give in to temptation.

สิ่งที่เกิดขึ้นคือเด็กสองในสามยอมแพ้กับการล่อใจ

They cannot wait. The others, of course, wait.

พวกเขารอไม่ได้ แต่ส่วนที่เหลือ ยอมรอ

They resist the temptation. They delay the now for later.

เขาต่อต้านสิ่งล่อลวง เขายอมอดเปรี้ยวไว้กินหวาน

Walter Mischel, my colleague at Stanford,

วอลเตอร์ มิสเชล (Walter Mischel) เพื่อนรวมงานของผมที่สแตนฟอร์ด

went back 14 years later,

ย้อนไปเมื่อ 14 ปีที่แล้วนะครับ

to try to discover what was different about those kids.

พยายามจะค้นหาความแตกต่างระหว่างเด็กสองกลุ่มนี้

There were enormous differences between kids who resisted

ปรากฏว่ามีความแตกต่างกันอย่างมหาศาลในหลายๆทางระหว่างเด็กที่ทนต่อการล่อใจ

and kids who yielded, in many ways.

และเด็กที่ยอมแพ้กับการล่อใจ

The kids who resisted scored 250 points higher on the SAT.

เด็กที่ทนการล่อใจนั้น ได้คะแนนเอสเอที (SAT) สูงกว่าถึง 250 คะแนน

That's enormous. That's like a whole set of different IQ points.

เยอะมากนะครับ เหมือนเป็นคนที่อยู่ในช่วงไอคิว (IQ) ต่างกัน

They didn't get in as much trouble. They were better students.

พวกเขาไม่ค่อยจะสร้างปัญหาอะไรนัก พวกเขาเป็นนักเรียนที่ดีกว่า

They were self-confident and determined. And the key for me today,

พวเขามีความมั่นใจในตัวเองและมุ่งมั่น และสำคัญมากเลยสำหรับผม

the key for you,

สำหรับคุณด้วย

is, they were future-focused rather than present-focused.

นั่นคือ พวกเขาสนใจในอนาคตมากกว่าปัจจุบัน

So what is time perspective? That's what I'm going to talk about today.

แล้วอะไรคือมุมมองทางเวลา นี่คือสิ่งที่ผมจะพูดวันนี้

Time perspective is the study of how individuals,

มุมมองทางเวลาคือการศึกษาว่าปัจเจกบุคคล

all of us, divide the flow of your human experience

เราทุกคนนั้น แบ่งกระแสของประสบการณ์

into time zones or time categories.

ออกแบ่งช่วงเวลาและประเภทเวลาอย่างไร

And you do it automatically and non-consciously.

และเราจะทำไปโดยอัตโนมัติ แบบใต้จิตสำนึก

They vary between cultures, between nations,

มันแปรผันตามวัฒนธรรม ชนชาติ

between individuals, between social classes,

ปัจเจก ฐานะทางสังคม

between education levels.

ระดับการศึกษา

And the problem is that they can become biased,

และปัญหาคือ มันอาจเกิดอคติขึ้นได้

because you learn to over-use some of them and under-use the others.

เพราะเราเรียนรู้ที่จะใช้ตัวแปรบางตัวมากเกินไปและบางตัวน้อยเกินไป

What determines any decision you make?

แล้วอะไรที่กำหนดการติดสินใจของเรา

You make a decision on which you're going to base an action.

เราตัดสินใจว่าการกระทำของเราจะขึ้นกับสิ่งไหน

For some people it's only about what is in the immediate situation,

สำหรับบางคน ก็ขึ้นอยู่กับแค่อะไรที่กำลังจะเกิดขึ้นปัจจุบันทันด่วน

what other people are doing and what you're feeling.

อะไรที่คนอื่นทำอยู่และอะไรที่เรารู้สึกอยู่

And those people, when they make their decisions in that format --

และคนกลุ่มนี้ เมื่อเขาตัดสินใจตามรูปแบบนั้น

we're going to call them "present-oriented,"

เราจะเรียกคนกลุ่มนี้ว่าพวกที่ "อยู่กับปัจจุบัน"

because their focus is what is now.

เพราะพวกเขาสนใจกับสิ่งที่เป็นอยู่ ณ ขณะนั้น

For others, the present is irrelevant.

สำหรับคนอีกบางจำพวก ปัจจุบันอาจไม่มีความเกี่ยวข้อง

It's always about "What is this situation like that I've experienced in the past?"

แต่อาจมักจะเป็นว่า "เมื่อฉันประสบเหตุการ์นั้นๆในอดีต มันเป็นอย่างไร"

So that their decisions are based on past memories.

ดังนั้น การตัดสินใจของพวกเขาจะขึ้นกับความทรงจำในอดีต

And we're going to call those people "past-oriented," because they focus on what was.

และเราจะเรียกคนพวกนี้ว่าพวกที่ "อยู่กับอดีต" เพราะพวกเขาสนใจกับสิ่งที่เกิดไปแล้ว

For others it's not the past, it's not the present,

สำหรับอีกพวกที่เหลือ มันไม่เกี่ยวกับอดีต ไม่เกี่ยวกับปัจจุบัน

it's only about the future.

แต่เป็นเรื่องของอนาคตเท่านั้น

Their focus is always about anticipated consequences.

ความสนใจของพวกเขามักจะเกี่ยวกับผลของการกระทำ

Cost-benefit analysis.

การวิเคราะห์ การลงแรงและสิ่งที่จะได้ตอบกลับมา

We're going to call them "future-oriented." Their focus is on what will be.

เราจะเรียกพวกเขาว่าพวกที่ "อยู่กับอนาคต" ความสนใจของพวกเขาอยู่ที่สิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น

So, time paradox, I want to argue,

นั่นคือ ปฏิทรรศน์หรือความแย้งย้อนของเวลา ที่ผมอยากจะกล่าวถึง

the paradox of time perspective,

ความแย้งย้อนกันเองของมุมองทางเวลา

is something that influences every decision you make,

เป็นอะไรที่มีผลต่อทุกๆการตัดสินใจของเรา

you're totally unaware of.

เรามักจะไม่ได้ตระหนักถึงมันเลยด้วยซ้ำ

Namely, the extent to which you have one of these

นั่นคือ ขอบข่ายที่เราจะมีได้กับ

biased time perspectives.

ทัศคติต่อเวลาอย่างมีไม่เท่าเทียมเสมอกัน

Well there is actually six of them. There are two ways to be present-oriented.

จริงๆแล้วมันมี 6 แบบนะครับ การอยู่กับปัจจุบันมีอยู่ 2 แบบ

There is two ways to be past-oriented, two ways to be future.

อีกสองสำหรับอดีต และสองสำหรับอนาคต

You can focus on past-positive, or past-negative.

เราอาจพุ่งความสนใจไปที่เรื่องทางบวกหรือเรื่องทางลบในอดีต

You can be present-hedonistic,

เราอาจเป็นผู้แสวงหาความสุขจากปัจจุบันกาล

namely you focus on the joys of life, or present-fatalist --

ก็คือ เราจะมุ่งเก็บเกี่ยวความสุขของชีวิตหรือเราจะซังกะตายกับปัจจุบัน

it doesn't matter, your life is controlled.

ไม่เห็นจะเป็นอะไรนี่ ชีวิตของเราควบคุมได้

You can be future-oriented, setting goals.

เราอาจจะยึดอยู่กับอนาคต ตั้งเป้าหมาย

Or you can be transcendental future:

หรือเราอาจจะอยู่แบบไร้อนาคต

namely, life begins after death.

นั่นก็คือชีวิตเริ่มต้นหลังความตายไงครับ

Developing the mental flexibility to shift time perspectives fluidly

การพัฒนาความยืดหยุ่นทางจิตเพื่อเปลี่ยนแปลงมุมมองทางเวลา

depending on the demands of the situation,

ขึ้นอยู่กับความเป็นไปตามสภาพการณ์

that's what you've got to learn to do.

นั่นเป็นสิ่งที่เราต้องหัดเรียนรู้ที่จะทำ

So, very quickly, what is the optimal time profile?

งั้น อย่างเร็วเลยนะครับ อะไรคือรูปแบบมุมมองทางเวลาที่ดีที่สุด

High on past-positive. Moderately high on future.

ให้คุณค่ากับอดีตเชิงบวกอย่างสูง กับอนาคตค่อนข้างสูง

And moderate on present-hedonism.

และปานกลางกับการแสวงหาความสุขในปัจจุบัน

And always low on past-negative

และต่ำเสมอในอดีตเชิงลบ

and present-fatalism.

กับการซังกะตายในปัจจุบัน

So the optimal temporal mix is what you get from the past --

ดังนั้นแล้ว ส่วนผสมที่ดีที่สุดคือ สิ่งที่เราได้จากอดีต

past-positive gives you roots. You connect your family, identity and your self.

อดีตในเชิงบวกจะเป็นรากฐานให้กับเรา เราจะเชื่อมโยงครอบครัว อัตลักษณ์ และตัวตนของเราเอง

What you get from the future is wings

สิ่งที่เราได้จากอนาคตจะเป็นปีก

to soar to new destinations, new challenges.

ที่จะพาเราบินไปสู่จุดหมายใหม่ ความท้าทายใหม่

What you get from the present hedonism

สิ่งที่เราได้จากการแสวงหาความสุขในปัจจุบัน

is the energy, the energy to explore yourself,

จะเป็นพลัง พลังที่เราใช้ในการสำรวจตัวเอง

places, people, sensuality.

สถานที่ ผู้คน ความสุขทางโลกย์

Any time perspective in excess has more negatives than positives.

ไม่ว่ามุมมองเวลาแบบไหน หากมากเกินไปจะมีผลทางลบมากกว่าทางบวก

What do futures sacrifice for success?

คนที่ยึดติดกับอนาคตต้องเสียสละอะไรบ้างเพื่อได้มาซึ่งความสำเร็จ

They sacrifice family time. They sacrifice friend time.

พวกเขาต้องเสียสละเวลาที่ให้กับครอบครัว ให้กับเพื่อน

They sacrifice fun time. They sacrifice personal indulgence.

เวลาของความสนุก การได้อยู่สบายๆ

They sacrifice hobbies. And they sacrifice sleep. So it affects their health.

งานอดิเรก และการนอน ซึ่งมันมีผลต่อสุขภาพ

And they live for work, achievement and control.

และคนที่อยู่กับอนาคตนั้นจะอยู่เพื่องาน ความสำเร็จ และการได้อำนาจในการควบคุม

I'm sure that resonates with some of the TEDsters.

ผมมั่นใจว่านี่แทงใจดำพวกเรา TED บางคน

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

And it resonated for me. I grew up as a poor kid in the South Bronx ghetto,

และมันก็สะท้อนตัวผมเหมือนกัน ผมโตมาอย่างยากจนในย่านเสื่อมโทรมที่ เสาท์ บรอนซ์ (South Bronx)

a Sicilian family -- everyone lived in the past and present.

ของครอบครัวชาว สิซิลี (Sicily) ทุกคนอยู่กับอดีตและปัจจุบัน

I'm here as a future-oriented person

แต่ผมกลับเป็นคนที่ยึดกับอนาคต

who went over the top, who did all these sacrifices

เป็นคนที่ทำทุกอย่างเพื่อให้ได้เป็นที่หนึ่ง ยอมเสียสละทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อแลกมันมา

because teachers intervened, and made me future oriented.

เพราะครูสอนและทำให้ผมเป็นคนแบบนั้น

Told me don't eat that marshmallow,

บอกผมว่า อย่าเพิ่งกินมาร์ชเมลโลว์ตอนนี้

because if you wait you're going to get two of them,

เพราะว่าถ้าเธอรอ เธอจะได้ถึงสองชิ้น

until I learned to balance out.

จนกระทั่งผมได้เรียนรู้ที่จะสร้างสมดุลแก่ตัวผมเอง

I've added present-hedonism, I've added a focus on the past-positive,

ผมได้เพิ่มการแสวงหาความสุขกับปัจจบัน ผมเพิ่มความสนใจในอดีตที่ดีของผม

so, at 76 years old, I am more energetic than ever, more productive,

ตอนนี้ผมอายุ 76 ปี ผมมีพลังกว่าแต่ก่อน มีประสิทธิภาพมากขึ้น

and I'm happier than I have ever been.

และมีความสุขกว่าที่เคย

I just want to say that we are applying this to many world problems:

ผมแค่อยากจะเล่าให้ฟังว่า พวกเราได้นำสิ่งนี้ไปใช้แก้ปัญหาระดับโลกที่มีอยู่มากมาย

changing the drop-out rates of school kids,

เปลี่ยนอัตราเด็กที่สอบตก

combating addictions, enhancing teen health,

ต่อสู้กับยาเสพติด ส่งเสริมสุขภาพของวัยรุ่น

curing vets' PTSD with time metaphors -- getting miracle cures --

รักษาโรคซึมเศร้าหลังวิกฤตชีวิต (PTSD) ของพวกทหารผ่านศึกด้วยการอุปมาทางเวลา -- เป็นการรักษาอันอัศจรรย์ --

promoting sustainability and conservation,

ส่งเสริมแนวคิดการพัฒนาอย่างยั่งยืนและการอนุรักษ์

reducing physical rehabilitation where there is a 50-percent drop out rate,

ลดการฟื้นฟูสมรรถภาพทางกายที่ซึ้งมีอัตราการเลิกทำกลางคันถึงร้อยละ 50

altering appeals to suicidal terrorists,

ปรับเปลี่ยนคำวอนขอต่อพวกพลีชีพก่อการร้าย

and modifying family conflicts as time-zone clashes.

และเปลี่ยนแปลงปัญกาครอบครัวที่เกิดจากมุมมองทางเวลาที่แตกต่างกัน

So I want to end by saying:

ผมอยากจะจบการบรรยายวันนี้ด้วยการบอกว่า

many of life's puzzles can be solved

ปัญหาชีวิตมากมายสามารถแก้ไขได้

by understanding your time perspective and that of others.

ด้วยการเข้าใจมุมมองทางเวลาของตัวเราเองและของผู้อื่น

And the idea is so simple, so obvious,

เป็นแนวคิดง่ายๆและชัดเจนมากครับ

but I think the consequences are really profound.

แต่ผมว่าผลที่เราจะได้นั้นมันล้ำลึกมากทีเดียว

Thank you so much.

ขอบคุณมากครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)