How to Raise Successful Kids -- Without Over-Parenting | Julie Lythcott-Haims | TED

Vertaald door: Irene schillings Nagekeken door: Peter van de Ven

You know, I didn't set out to be a parenting expert.

Weet je, ik was niet van plan een opvoeddeskundige te worden.

In fact, I'm not very interested in parenting, per Se.

Ik ben zelfs niet eens zo geïnteresseerd in opvoeding, niet per se.

It's just that there's a certain style of parenting these days

Maar er bestaat een bepaalde opvoedstijl tegenwoordig

that is kind of messing up kids,

die kinderen min of meer verpest,

impeding their chances to develop into theirselves.

ze hun kansen ontneemt zichzelf te worden.

There's a certain style of parenting these days

Er is een bepaalde opvoedstijl tegenwoordig

that's getting in the way.

die dat in de weg staat.

I guess what I'm saying is,

Ik denk dat ik wil zeggen

we spend a lot of time being very concerned

dat we vaak erg bezorgd zijn

about parents who aren't involved enough in the lives of their kids

over ouders die niet voldoende betrokken zijn

bij het leven van hun kinderen en hun onderwijs en hun opvoeding,

and their education or their upbringing,

and rightly so.

en terecht.

But at the other end of the spectrum,

Maar aan de andere kant van het spectrum

there's a lot of harm going on there as well,

geschiedt er ook een heleboel kwaad,

where parents feel a kid can't be successful

waar ouders denken dat een kind niet kan slagen

unless the parent is protecting and preventing at every turn

tenzij de ouder het steeds beschermt en behoedt

and hovering over every happening, and micromanaging every moment,

en overal bovenop zit, zich overal mee bemoeit

and steering their kid towards some small subset of colleges and careers.

en het kind in een richting stuurt van een paar hogescholen en carrières.

When we raise kids this way,

Als we kinderen op deze manier opvoeden,

and I'll say we,

en ik kan 'we' zeggen,

because Lord knows, in raising my two teenagers,

want bij het opvoeden van mijn twee tieners

I've had these tendencies myself,

had ik deze neigingen zelf ook,

our kids end up leading a kind of checklisted childhood.

dan krijgen onze kinderen een soort checklist-jeugd.

And here's what the checklisted childhood looks like.

En zo'n checklist-jeugd ziet er dan zo uit.

We keep them safe and sound

We zorgen voor veiligheid,

and fed and watered,

hun droogje en hun natje,

and then we want to be sure they go to the right schools,

vervolgens willen we dat ze naar de juiste scholen gaan,

that they're in the right classes at the right schools,

dat ze in de juiste klassen op de juiste scholen zitten

and that they get the right grades in the right classes in the right schools.

en dat ze daar dan ook nog de juiste cijfers halen.

But not just the grades, the scores,

Maar niet alleen de cijfers,

and not just the grades and scores, but the accolades and the awards

ook de onderscheidingen en de prijzen,

en de sporten, activiteiten en het leiderschap.

and the sports, the activities, the leadership.

Onze kids zijn geen lid bij een club,

We tell our kids, don't just join a club,

ze richten er een op, dát willen scholen zien.

start a club, because colleges want to see that.

And check the box for community service.

Maatschappelijke dienstverlening: check!

I mean, show the colleges you care about others.

Laat de scholen zien dat je om anderen geeft.

(Laughter)

(Gelach)

And all of this is done to some hoped-for degree of perfection.

En dit allemaal vanuit hoop op een bepaalde perfectie.

We expect our kids to perform at a level of perfection

We verwachten een bepaald perfectieniveau van ze

we were never asked to perform at ourselves,

dat nooit van onszelf gevraagd is,

and so because so much is required,

en omdat er dus zoveel gevraagd wordt,

we think,

denken we

well then, of course we parents have to argue with every teacher

dat wij ouders wel in gesprek moeten met iedere leraar

and principal and coach and referee

en schoolhoofd en coach en scheidsrechter,

and act like our kid's concierge

en ons gedragen als de conciërge van ons kind,

and personal handler

zijn personal coach

and secretary.

en secretaresse.

And then with our kids, our precious kids,

En bij onze kinderen, onze dierbare kinderen,

we spend so much time nudging,

besteden we veel tijd aan het porren,

cajoling, hinting, helping, haggling, nagging as the case may be,

bepraten, sturen, helpen, kibbelen, zonodig zeuren,

to be sure they're not screwing up,

om er zeker van te zijn dat ze er geen zootje van maken,

not closing doors,

geen deuren sluiten,

not ruining their future,

hun toekomst niet verpesten,

some hoped-for admission

een gehoopte toelating

to a tiny handful of colleges

tot een klein handjevol hogescholen

that deny almost every applicant.

die bijna iedere aanvraag afwijzen.

And here's what it feels like to be a kid in this checklisted childhood.

En zo voelt het voor een kind, zo'n checklist-jeugd.

First of all, there's no time for free play.

Allereerst is er geen tijd om lekker te spelen.

There's no room in the afternoons,

Er is 's middags geen tijd,

because everything has to be enriching, we think.

want alles moet verrijkend zijn, denken we.

It's as if every piece of homework, every quiz, every activity

Het is alsof ieder stukje huiswerk, iedere test, iedere activiteit

is a make-or-break moment for this future we have in mind for them,

de doorslag geeft in het al of niet slagen van ons idee van hun toekomst,

and we absolve them of helping out around the house,

en we ontslaan ze van het meehelpen thuis,

and we even absolve them of getting enough sleep

en we ontslaan ze ervan genoeg te slapen,

as long as they're checking off the items on their checklist.

zolang ze hun checklist maar afvinken.

And in the checklisted childhood, we say we just want them to be happy,

We zeggen: we willen gewoon dat ze gelukkig zijn,

but when they come home from school,

maar als ze uit school komen,

what we ask about all too often first

vragen we maar al te vaak als eerste

is their homework and their grades.

naar hun huiswerk en hun cijfers.

And they see in our faces

En ze zien aan ons gezicht

that our approval, that our love,

dat onze goedkeuring, dat onze liefde,

that their very worth,

dat hun waarde

comes from A's.

wordt bepaald door hoge cijfers.

And then we walk alongside them

En als we naast ze lopen

and offer clucking praise like a trainer at the Westminster Dog Show --

en ze ophemelen als een hondenshowtrainer --

(Laughter)

(Gelach)

coaxing them to just jump a little higher and soar a little farther,

ze verleidend om wat hoger en wat verder te springen,

day after day after day.

iedere dag opnieuw.

And when they get to high school,

En op de middelbare school zeggen ze niet:

they don't say, "Well, what might I be interested in studying

"Wat zou ik eens willen studeren of willen doen?"

or doing as an activity?"

They go to counselors and they say,

Ze gaan naar adviseurs en zeggen:

"What do I need to do to get into the right college?"

"Hoe kom ik binnen bij de juiste hogeschool?"

And then, when the grades start to roll in in high school,

En dan, als ze cijfers krijgen op de middelbare school

and they're getting some B's,

en ze halen een paar zevens,

or God forbid some C's,

of zelfs een paar zessen,

they frantically text their friends

appen ze koortsachtig naar hun vrienden:

and say, "Has anyone ever gotten into the right college with these grades?"

"Kom je wel binnen bij de juiste hogeschool met zulke cijfers?"

And our kids,

En onze kinderen,

regardless of where they end up at the end of high school,

ongeacht waar ze terecht komen na hun middelbare school,

they're breathless.

zijn buiten adem.

They're brittle.

Ze zijn breekbaar.

They're a little burned out.

Ze hebben al een lichte burn-out.

They're a little old before their time,

Een beetje oud voor hun leeftijd

wishing the grown-ups in their lives had said, "What you've done is enough,

en ze hadden gewild dat de volwassenen hadden gezegd: "Je hebt genoeg gedaan,

this effort you've put forth in childhood is enough."

je bent nog maar een kind, het is wel mooi zo".

And they're withering now under high rates of anxiety and depression

En ze kwijnen nu weg onder angsten en depressies

and some of them are wondering,

en sommigen van hen vragen zich af

will this life ever turn out to have been worth it?

of ooit zal blijken dat dit het allemaal waard is geweest?

Well, we parents,

Tja, wij ouders,

we parents are pretty sure it's all worth it.

wij ouders weten vrij zeker dat het het waard is.

We seem to behave --

We gedragen ons alsof --

it's like we literally think they will have no future

het is alsof we denken dat ze geen toekomst hebben

if they don't get into one of these tiny set of colleges or careers

als ze niet precies op die hogescholen of in die beroepen terechtkomen

we have in mind for them.

die we in gedachten hebben.

Or maybe, maybe, we're just afraid

Of misschien zijn we gewoon bang

they won't have a future we can brag about

dat we niet over ze kunnen opscheppen

to our friends and with stickers on the backs of our cars.

tegen onze vrienden en met stickers achter op onze auto's.

Yeah.

Yes!

(Applause)

(Applaus)

But if you look at what we've done,

Maar als je kijkt naar wat we hebben gedaan,

if you have the courage to really look at it,

als je de moed hebt hier echt naar te kijken,

you'll see that not only do our kids think their worth comes

zul je zien dat onze kids niet alleen denken dat hun waarde afhangt van cijfers,

from grades and scores,

but that when we live right up inside their precious developing minds

maar dat als we altijd naast ze zitten in dat brein in ontwikkeling,

all the time, like our very own version of the movie "Being John Malkovich,"

continu, als in onze eigen versie van de film 'Being John Malkovich',

we send our children the message:

we onze kinderen dit signaal afgeven:

"Hey kid, I don't think you can actually achieve any of this without me."

"Hé kind, zonder mij kun je dit allemaal niet."

And so with our overhelp,

Dus, met te veel hulp van ons,

our overprotection and overdirection and hand-holding,

te veel bescherming, te veel sturing en handje vasthouden,

we deprive our kids of the chance to build self-efficacy,

ontnemen we onze kinderen de kans om zelfredzaamheid te ontwikkelen,

which is a really fundamental tenet of the human psyche,

een hele belangrijke pijler van de menselijke psyche,

far more important than that self-esteem they get

veel belangrijker dan de eigenwaarde die ze krijgen

every time we applaud.

als we weer applaudisseren.

Self-efficacy is built when one sees that one's own actions lead to outcomes,

Zelfredzaamheid krijg je als je ziet dat je eigen acties gevolgen hebben,

not --

niet --

There you go.

Dat bedoel ik.

(Applause)

(Applaus)

Not one's parents' actions on one's behalf,

Niet de acties van je ouders namens jou,

but when one's own actions lead to outcomes.

maar als je eigen acties tot gevolgen leiden.

So simply put,

Dus simpel gezegd,

if our children are to develop self-efficacy, and they must,

als onze kids zelfredzaamheid moeten opbouwen, en dat moeten ze,

then they have to do a whole lot more of the thinking, planning, deciding,

dan moeten ze veel meer zelf denken, plannen, beslissen,

doing, hoping, coping, trial and error,

doen, hopen, nadoen, vallen en opstaan,

dreaming and experiencing of life

dromen en het leven ervaren,

for themselves.

zelf.

Now, am I saying

Zeg ik nu

every kid is hard-working and motivated

dat ieder kind hard werkt en gemotiveerd is

and doesn't need a parent's involvement or interest in their lives,

en geen betrokkenheid van een ouder nodig heeft

and we should just back off and let go?

en we ze los moeten laten?

Hell no.

Zeker weten van niet.

(Laughter)

(Gelach)

That is not what I'm saying.

Dat is niet wat ik zeg.

What I'm saying is, when we treat grades and scores and accolades and awards

Ik zeg dat als we cijfers, onderscheidingen en prijzen

as the purpose of childhood,

zien als het doel van een jeugd,

all in furtherance of some hoped-for admission to a tiny number of colleges

alles in de hoop op toelating tot een select aantal hogescholen

or entrance to a small number of careers,

of toegang tot een klein aantal carrières,

that that's too narrow a definition of success for our kids.

dat dat een te smalle definitie van succes voor onze kids is.

And even though we might help them achieve some short-term wins

En ook al helpen we ze misschien aan wat kortetermijnsuccessen

by overhelping --

door ze te veel te helpen --

like they get a better grade if we help them do their homework,

misschien halen ze een beter cijfer als we met huiswerk helpen,

they might end up with a longer childhood résumé when we help --

of misschien kunnen we ze aan een langer jeugd-CV helpen --

what I'm saying is that all of this comes at a long-term cost

ik zeg dat dit allemaal langetermijnverlies betekent

to their sense of self.

voor hun zelfbesef.

What I'm saying is, we should be less concerned

Ik zeg dat we minder bezorgd moeten zijn over de specifieke hogescholen

with the specific set of colleges

they might be able to apply to or might get into

waar ze misschien naar toe zouden kunnen

and far more concerned that they have the habits, the mindset, the skill set,

en veel bezorgder dat ze de gewoontes, de mentaliteit, de vaardigheden

the wellness, to be successful wherever they go.

en het zelfvertrouwen hebben om overal succesvol te kunnen zijn.

What I'm saying is,

Wat ik zeg is

our kids need us to be a little less obsessed with grades and scores

dat wij minder geobsedeerd moeten zijn door cijfers

and a whole lot more interested

en veel meer geïnteresseerd

in childhood providing a foundation for their success

in een jeugd die een basis biedt voor hun succes,

built on things like love

gebaseerd op dingen als liefde

and chores.

en huishoudelijke taken.

(Laughter)

(Gelach)

(Applause)

(Applaus)

Did I just say chores? Did I just say chores? I really did.

Zei ik huishoudelijke taken? Zei ik dat? Ja, dat zei ik.

But really, here's why.

Serieus. Ik zal je vertellen waarom.

The longest longitudinal study of humans ever conducted

Het langste longitudinale onderzoek onder mensen ooit

is called the Harvard Grant Study.

heet de Harvard Grant Study.

It found that professional success in life,

Hieruit bleek dat professioneel succes,

which is what we want for our kids,

dat wat we voor onze kinderen willen,

that professional success in life comes from having done chores as a kid,

afhankelijk is van het feit of je als kind klusjes hebt gedaan

and the earlier you started, the better,

en hoe eerder je bent gestart hoe beter;

that a roll-up-your-sleeves- and-pitch-in mindset,

dat een mentaliteit van rol-je-mouwen-op-en-pak-aan,

a mindset that says, there's some unpleasant work,

een mentaliteit die zegt dit is een vervelende klus,

someone's got to do it, it might as well be me,

iemand moet het doen, waarom ik niet,

a mindset that says,

een mentaliteit die zegt

I will contribute my effort to the betterment of the whole,

ik zal mijn steentje bijdragen aan het algemeen belang,

that that's what gets you ahead in the workplace.

dat juist dát je vooruit helpt op je werkplek.

Now, we all know this. You know this.

Nu weten we dit allemaal. Jullie weten 't.

(Applause)

(Applaus)

We all know this, and yet, in the checklisted childhood,

We weten dit allemaal, en toch, in de checklistjeugd,

we absolve our kids of doing the work of chores around the house,

stellen we onze kinderen thuis vrij van huishoudelijke klusjes

and then they end up as young adults in the workplace

en dan worden het later op het werk jonge volwassenen

still waiting for a checklist,

die wachten op een checklist,

but it doesn't exist,

maar die is daar niet,

and more importantly, lacking the impulse, the instinct

en nog belangrijker, ze hebben de impuls niet

to roll up their sleeves and pitch in

om de mouwen op te rollen, aan te pakken

and look around and wonder, how can I be useful to my colleagues?

en zich af te vragen: hoe kan ik van nut zijn voor mijn collega's?

How can I anticipate a few steps ahead to what my boss might need?

Hoe kan ik anticiperen op wat mijn baas nodig heeft?

A second very important finding from the Harvard Grant Study

Een tweede belangrijke uitkomst van de Harvard Grant Study

said that happiness in life

luidde dat geluk in het leven

comes from love,

door liefde komt,

not love of work,

niet liefde voor je werk,

love of humans:

liefde van mensen:

our spouse, our partner, our friends, our family.

onze echtgenoot, partner, vrienden, familie.

So childhood needs to teach our kids how to love,

Dus een kind moet in zijn jeugd leren hoe lief te hebben

and they can't love others if they don't first love themselves,

en je kan niet van anderen houden als je niet van jezelf houdt

and they won't love themselves if we can't offer them unconditional love.

en ze zullen niet van zichzelf houden

als we ze niet onvoorwaardelijk onze liefde geven.

(Applause)

(Applaus)

Right.

Juist.

And so,

Dus,

instead of being obsessed with grades and scores

in plaats van geobsedeerd te zijn door cijfers

when our precious offspring come home from school,

als ons dierbare nageslacht thuiskomt uit school

or we come home from work,

of wij thuiskomen van het werk,

we need to close our technology, put away our phones,

moeten we onze telefoons wegleggen

and look them in the eye

en ze aankijken

and let them see the joy that fills our faces

en ze laten zien hoe we stralen van geluk

when we see our child for the first time in a few hours.

als we ons kind sinds een paar uur voor het eerst weer zien.

And then we have to say,

En dan moeten we zeggen:

"How was your day?

"Hoe was je dag?

What did you like about today?"

Wat vond je leuk aan vandaag?"

And when your teenage daughter says, "Lunch," like mine did,

En als je tienerdochter "de lunch" zegt, zoals de mijne,

and I want to hear about the math test,

en ik over de wiskundetoets wil horen,

not lunch,

niet over de lunch,

you have to still take an interest in lunch.

moet je toch belangstelling tonen voor de lunch.

You gotta say, "What was great about lunch today?"

Je moet zeggen, "Wat was zo leuk aan de lunch vandaag?"

They need to know they matter to us as humans,

Ze moeten beseffen dat ze ertoe doen als mensen,

not because of their GPA.

niet vanwege hun gemiddelde eindcijfer.

All right, so you're thinking, chores and love,

Oké, dus nu denk je, klusjes en liefde,

that sounds all well and good, but give me a break.

dat klinkt allemaal goed, maar alsjeblieft zeg.

The colleges want to see top scores and grades

De scholen willen topscores en topcijfers

and accolades and awards, and I'm going to tell you, sort of.

en onderscheidingen, prijzen, en ik zeg je -- zoiets.

The very biggest brand-name schools are asking that of our young adults,

De bekendste scholen vragen dat van onze jeugd,

but here's the good news.

maar hier het goede nieuws:

Contrary to what the college rankings racket would have us believe --

in tegenstelling tot wat alle ophef over de scholenranglijst

ons wil doen geloven --

(Applause)

(Applaus)

you don't have to go to one of the biggest brand name schools

hoef je niet naar één van de bekendste scholen

to be happy and successful in life.

om gelukkig en succesvol in het leven te zijn.

Happy and successful people went to state school,

Gelukkige en succesvolle mensen gingen naar een overheidsschool,

went to a small college no one has heard of,

naar een onbekende hogeschool,

went to community college,

naar een lokale hogeschool,

went to a college over here and flunked out.

naar een hogeschool in de buurt waar ze zijn weggestuurd.

(Applause)

(Applaus)

The evidence is in this room, is in our communities,

Het bewijs is in deze ruimte en in onze gemeenschappen

that this is the truth.

dat dit de waarheid is.

And if we could widen our blinders

En als we onze oogkleppen afdeden

and be willing to look at a few more colleges,

en zouden willen kijken naar een paar meer scholen,

maybe remove our own egos from the equation,

misschien onze eigen ego's geen rol zouden laten spelen,

we could accept and embrace this truth and then realize,

zouden we deze waarheid kunnen accepteren en omarmen en beseffen

it is hardly the end of the world

dat het niet het einde van de wereld is

if our kids don't go to one of those big brand-name schools.

als onze kids niet naar zo'n eliteschool gaan.

And more importantly,

En belangrijker,

if their childhood has not been lived according to a tyrannical checklist

als hun jeugd niet beheerst is door een tirannieke checklist

then when they get to college,

dan zijn ze, als ze naar die hogeschool gaan,

whichever one it is,

welke dat dan ook is,

well, they'll have gone there on their own volition,

dan zijn ze daar heengegaan uit eigen vrije keuze,

fueled by their own desire,

gedreven door hun eigen wens,

capable and ready to thrive there.

in staat en klaar om daar tot bloei te komen.

I have to admit something to you.

Ik moet jullie iets toegeven.

I've got two kids I mentioned, Sawyer and Avery.

Zoals ik zei heb ik twee kinderen, Sawyer en Avery.

They're teenagers.

Het zijn tieners.

And once upon a time,

En ooit

I think I was treating my Sawyer and Avery

behandelde ik mijn Sawyer en Avery, denk ik,

like little bonsai trees --

als kleine bonsaiboompjes --

(Laughter)

(Gelach)

that I was going to carefully clip and prune

die ik zorgvuldig zou leiden en snoeien

and shape into some perfect form of a human

en zou vormen tot een soort perfect mens,

that might just be perfect enough to warrant them admission

misschien wel perfect genoeg om toegelaten te worden

to one of the most highly selective colleges.

tot een van de meest selecte hogescholen.

But I've come to realize, after working with thousands of other people's kids --

Maar nadat ik met duizenden andere kinderen had gewerkt

(Laughter)

(Gelach)

and raising two kids of my own,

en mijn eigen twee kinderen had opgevoed,

my kids aren't bonsai trees.

besefte ik dat kinderen geen bonsaibomen zijn.

They're wildflowers

Het zijn wilde bloemen

of an unknown genus and species --

en van een onbekend geslacht en soort,

(Laughter)

(Gelach)

and it's my job to provide a nourishing environment,

en mijn taak is een voedende omgeving bieden,

to strengthen them through chores

ze sterker te maken door klusjes,

and to love them so they can love others and receive love

van ze te houden zodat ze liefde kunnen geven en ontvangen

and the college, the major, the career,

en de hogeschool, het hoofdvak, de carrière,

that's up to them.

dat is aan hen.

My job is not to make them become what I would have them become,

Mijn taak is niet ze te maken tot wat ik graag zou zien,

but to support them in becoming their glorious selves.

maar ze te steunen in het worden van hun prachtige zelf.

Thank you.

Dank je.

(Applause)

(Applaus)