Why the best hire might not have the perfect resume | Regina Hartley

Translator: sann tint Reviewer: Myo Aung

Your company launches a search for an open position.

သင့်ကုမ္ပဏီဟာ လစ်လပ်ရာထူးအတွက် လူသစ်ကို စရှာနေပါတယ်။

The applications start rolling in,

လျှောက်လွှာတွေ လှိမ့်ဝင်လာကြလို့

and the qualified candidates are identified.

အရည်အချင်းမီတဲ့ လျှောက်လွာရှင်တွေကို တွေ့တယ်ပေါ့။

Now the choosing begins.

အခုတော့ ရွေးချယ်မှု စတယ်ပေါ့။

Person A: Ivy League, 4.0, flawless resume,

ပထမလူ၊ ကျောင်းက Ivy League၊ ၄.၀ ခြောက်ပြစ်ကင်း ကိုယ်ရေးအကျဉ်း

great recommendations.

ထောက်ခံချက် အပျံစား။

All the right stuff.

အားလုံး ကောင်းတယ်။

Person B: state school, fair amount of job hopping,

ဒုတိယလူ၊ အစိုးရကျောင်းထွက်၊ အလုပ် ဟိုခုန်ဒီခုန် နည်းနည်းရှိ၊

and odd jobs like cashier and singing waitress.

အလုပ်တွေက ငွေကိုင်တို့၊ သီချင်းဆို စာပွဲထိုးလို ကျပန်း အလုပ်တွေ။

But remember -- both are qualified.

နှစ်ယောက်လုံး အဆင့်မီတာကို မမေ့ကြပါနဲ့။

So I ask you:

ဒီတော့ ရှင်တို့ကို မေးမယ်၊

who are you going to pick?

ဘယ်သူ့ကို ရွေးကြမလဲ ရှင်။

My colleagues and I created very official terms

ကျွန်မနဲ့ အလုပ်ဖော်တွေဟာ လျှောက်လွှာရှင် တွေရဲ့ထူခြားတဲ့

to describe two distinct categories of candidates.

အမျိုးအစား နှစ်ခုကို ထုတ်ဖော်ဖို့ သတ်မှတ်ချက်တွေကို ချမှတ်ထားတယ်။

We call A "the Silver Spoon,"

ပထမလူကို "ငွေဇွန်း" လို့ခေါ်လိုက်တယ်၊

the one who clearly had advantages and was destined for success.

သိသိသာသာ တစ်ပန်းသာနေလို့ အောင်မြင်ဖို့ လျာထားပြီးသားလေ။

And we call B "the Scrapper,"

ဒုတိယလူကိုတော့ "ရုန်းကန်ခဲ့ရသူ" လို့ပေါ့။

the one who had to fight against tremendous odds

ဒီနေရာကိုရဖို့ များပြားလှတဲ့ ကြုံရာ အခက်အခဲတွေနဲ့

to get to the same point.

ရုန်းကန်ခဲ့ရသူလေ။

You just heard a human resources director refer to people

လူ့အရင်းအမြစ် ဒါရိုက်တာ တစ်ဦးက ရှင်တို့ကြားလိုက်ရသလို ငွေဇွန်းတွေနဲ့

as Silver Spoons and Scrappers --

ရုန်းကန်ခဲ့ရသူဆိုပြီး ခေါ်ထားပါတယ်

(Laughter)

(ရယ်သံများ)

which is not exactly politically correct and sounds a bit judgmental.

ဒီလို သုံးနှုန်းမှုဟာ စောဒက တက်စရာ ဖြစ်နိုင်ကာ တန်ဖိုးဖြတ်သလို ရှိနေပါတယ်။

But before my human resources certification gets revoked --

ဒါပေမဲ့ ကျွန်မရဲ့ လူ့အရင်းအမြစ် အောင်လက်မှတ် ရုပ်သိမ်းမခံရခင်

(Laughter)

(ရယ်သံများ)

let me explain.

ရှင်းပြပါရစေ။

A resume tells a story.

ကိုယ်ရေးအကျဉ်းဟာ ဇာတ်လမ်းတစ်ခုကို ပြောပြပါတယ်။

And over the years, I've learned something about people

နှစ်တွေကြာတော့ လူတွေရဲ့အတွေ့အကြုံကို ဖတ်ရတာဟာ

whose experiences read like a patchwork quilt,

စပ်ချုပ်ထားတဲ့ အိပ်ရာဖုံးနဲ့ တူတာကို နားလည်လာပြီး

that makes me stop and fully consider them

သူတို့ရဲ့ ကိုယ်ရေးအကျဉ်းတွေကို မလွှင့်ပစ်ခင်မှာ

before tossing their resumes away.

ဘာက်စုံမှ ပြန်ပြီးစဉ်းစားဖို့ ဆုံးဖြတ်ရပါတယ်။

A series of odd jobs may indicate

ကျပန်းအလုပ်တွေ တသီကြီးလုပ်ခဲ့မှုက ရှေ့နောက်မညီမှု၊

inconsistency, lack of focus, unpredictability.

အာရုံမစိုက်နိုင်မှုကို ပြနိုင်ပါတယ်။

Or it may signal a committed struggle against obstacles.

ဒါမှမဟုတ် အတားအဆီးတွေကို ရုန်းကန်ကျော်လွှားခဲ့ရမှုကို ပြနိုင်ပါတယ်။

At the very least, the Scrapper deserves an interview.

အနည်းဆုံးတော့ ရုန်းကန်ခဲ့ရသူကို လူတွေ့ မေးမြန်းထိုက်ပါတယ်။

To be clear,

ရှင်းသွားရအောင်

I don't hold anything against the Silver Spoon;

ငွေဇွန်းတွေကို ကျွန်မ မဆန့်ကျင်ပါဘူး။

getting into and graduating from an elite university

အကောင်းစား တက္ကသိုလ်တစ်ခုကို တက်ပြီး ဘွဲ့ရဖို့ဆိုတာ

takes a lot of hard work and sacrifice.

တော်တော်ကြိုးစားပြီး စွန့်လွှတ်ရမှုတွေ လိုပါတယ်။

But if your whole life has been engineered toward success,

ဒါပေမဲ့ ကိုယ့်ဘဝတစ်ခုလုံးကို အောင်မြင်မှုဆီကိုပဲ ကြံစည်ထားတယ်ဆိုရင်

how will you handle the tough times?

ခက်ခဲတဲ့ကာလတွေကို ဘယ်လိုကိုင်တွယ်မလဲ။

One person I hired felt that because he attended an elite university,

ကျွန်မ အလုပ်ခန့်ခဲ့တဲ့ သူတစ်ယောက်က အကောင်းစား တက္ကသိုလ်တွေတက်ခဲ့လို့

there were certain assignments that were beneath him,

တစ်ချို့အလုပ်တာဝန်တွေဟာ သူနဲ့မတန်ဘူးလို့ ခံစားရတယ်တဲ့။

like temporarily doing manual labor to better understand an operation.

လုပ်ငန်းကို ပိုနားလည်ဖို့ ကာယအားနဲ့ လုပ်ရတဲ့ ယာယီ အလုပ်မျိုးတွေပေါ့။

Eventually, he quit.

နောက်ဆုံး သူထွက်သွားတယ်။

But on the flip side,

ဒါပေမဲ့ အခြားတစ်ဘက်မှာက

what happens when your whole life is destined for failure

ကိုယ့်ဘဝတစ်ခုလုံးကို ကျဆုံးမှုအတွက် လျာထားတယ် ဆိုရင်

and you actually succeed?

သင်ဟာ တကယ်ပဲ အောင်မြင်သူလား။

I want to urge you to interview the Scrapper.

ရုန်းကန်ခဲ့ရသူကို တွေဆုံမေးမြန်းဖို့ တိုက်တွန်းချင်ပါတယ်။

I know a lot about this because I am a Scrapper.

ကျွန်မဟာ ရုန်းကန်လှုပ်ရှားခဲ့ရသူဖြစ်လို့ ဒီအကြောင်း အများကြီးသိပါတယ်။

Before I was born,

ကျွန်မ မမွေးခင်က

my father was diagnosed with paranoid schizophrenia,

ကျွန်မအဖေဟာ သံသယလွန်ကဲတဲ့ စိတ်ကစဉ့်ကလျားရောဂါ ဖြစ်ခဲ့ပြီး

and he couldn't hold a job in spite of his brilliance.

သူဟာ ထက်မြက်ခဲ့ပေမဲ့ အလုပ်တစ်ခုမှာ မမြဲနိုင်ခဲ့ပါဘူး။

Our lives were one part "Cuckoo's Nest,"

ကျွန်မတို့ ဘဝဟာ တစ်ပိုင်းက"Cuckoo's Nest"

one part "Awakenings"

တစ်ပိုင်းက " Awakenings"

and one part "A Beautiful Mind."

တစ်ပိုင်းက "A beautiful Mind " ဖြစ်ခဲ့တယ်။

(Laughter)

( ရယ်သံများ)

I'm the fourth of five children raised by a single mother

ကျွန်မဟာ New York က Brooklyn မှာရှိတဲ့ ကြမ်းတမ်းတဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်မှာ

in a rough neighborhood in Brooklyn, New York.

အမေတစ်ဦးတည်းက ပြုစုခဲ့ရတဲ့ ကလေး ငါးယောက်ထဲက စတုတ္ထမြောက်ပါ။

We never owned a home, a car, a washing machine,

ကိုယ်ပိုင် အိမ်တစ်လုံး၊ ကားတစ်စီး၊ အဝတ်လျှော်စက် တစ်ခါမှ မရှိခဲ့ပဲ

and for most of my childhood, we didn't even have a telephone.

ကလေးဘဝ အများစုမှာ ဖုန်းတစ်လုံးတောင် မရှိခဲ့ပါဘူး။

So I was highly motivated

ဒီတော့ စီးပွားရေး အောင်မြင်မှု

to understand the relationship between business success and Scrappers,

နဲ့ ရုန်းကန်လှုပ်ရှားသူ ကြားက ဆက်စပ်မှုကို နားလည်ဖို့ သိပ်ကို စိတ်ဓာတ်တက်ကြွခဲ့တယ်။

because my life could easily have turned out very differently.

အကြောင်းက ကျွန်မဘဝဟာ အလွယ်လေးနဲ့ လုံးဝတစ်မျိုး ပြောင်းသွားနိုင်ခဲ့လို့ပါ။

As I met successful business people

အောင်မြင်တဲ့ လုပ်ငန်းရှင်တွေကိုတွေ့ခဲ့ပြီး

and read profiles of high-powered leaders,

ဩဇာကြီးမားတဲ့ ခေါင်းဆောင်တွေ အကြောင်းဖတ်ရင်း

I noticed some commonality.

တူညီတဲ့ အရည်အသွေးကို သတိထားမိလိုက်တယ်။

Many of them had experienced early hardships,

အများအပြားတို့ဟာ အစောပိုင်း ခက်ခဲမှုတွေ ရှိခဲ့တယ်၊

anywhere from poverty, abandonment,

ဆင်းရဲမှု ကနေ ၊ စွန့်လွှတ်ခံရမှု

death of a parent while young,

ငယ်စဉ်မှာ မိဘတစ်ဦး သေဆုံးမှု၊

to learning disabilities, alcoholism and violence.

သင်ယူမှု ချို့ယွင်းတာ၊ အရက်စွဲခြင်း၊ အကြမ်းဖက်မှုတွေ အထိပါ။

The conventional thinking has been that trauma leads to distress,

အစဉ်အလာတွေးခေါ်မှုက စိတ်ဒဏ်ရာက သောကဖြစ်စေပြီး

and there's been a lot of focus on the resulting dysfunction.

ကမောက်ကမဖြစ်ခြင်းအကျိုးဆက်ကို အရမ်းအာရုံစိုက်ခဲ့ရပါတယ်။

But during studies of dysfunction, data revealed an unexpected insight:

ဒါပေမဲ့ အဲဒါတွေကို လေ့လာစဉ် ဒေတာ တွေက မထင်မိတဲ့အတွင်းသဘောကို ပြတာက

that even the worst circumstances can result in growth and transformation.

အဆိုးဆုံး အခြေအနေတွေမှာတောင် တိုးတက်မှုနဲ့ ပြောင်းလဲခြင်း ဖြစ်နိုင်တယ်။

A remarkable and counterintuitive phenomenon has been discovered,

ထူးခြားပြီး ဗီဇသဘောကိုဆန့်ကျင်တဲ့ ဖြစ်ရပ်တစ်ခုကို ရှာဖွေတွေ့ရှိထားပြီး

which scientists call Post Traumatic Growth.

သိပ္ပံပညာရှင်တွေက သောက တိုးပွားမှု အလွန် လို့ခေါ်ကြတယ်။

In one study designed to measure the effects of adversity

ဘေးကြုံရတဲ့ ကလေးတွေအပေါ် ဒုက္ခ သက်ရောက်မှုတွေကို တိုင်းတာဖို့

on children at risk,

ပုံစံထုတ်ထားတဲ့ လေ့လာမှုတစ်ခုမှာ

among a subset of 698 children

အပြင်းထန်ဆုံး အခြေအနေကို တွေ့ကြုံခံစားရတဲ့

who experienced the most severe and extreme conditions,

ကလေး ၆၉၈ ထဲက သုံးပုံတစ်ပုံဟာ

fully one-third grew up to lead healthy, successful and productive lives.

ကျန်းမာ၊အောင်မြင်၊ ဖြစ်ထွန်းတဲ့ ဘဝတွေ အထိ အပြည့်အဝ ကြီးပြင်းလာခဲ့ကြတယ်။

In spite of everything and against tremendous odds, they succeeded.

အရာရာနဲ့ အဆင်မပြေမှုတွေကြုံရသော်လည်း သူတို့အောင်မြင်ကြပါတယ်။

One-third.

သုံးပုံတစ်ပုံပါ။

Take this resume.

ဒီကိုယ်ရေးအကျဉ်းကိုကြည့်ပါဦး။

This guy's parents give him up for adoption.

ဒီလူရဲ့မိဘတွေက သူ့ကို သူများကို မွေးစားဖို့ ပေးလိုက်တယ်။

He never finishes college.

ကျောင်းလည်း မပြီးခဲ့ဘူးလေ။

He job-hops quite a bit,

အလုပ် ဟိုခုန်ဒီခုန် နည်းနည်းရှိတယ်။

goes on a sojourn to India for a year,

အိန္ဒိယမှာ တစ်နှစ်လောက် အောင်းနေခဲ့ပြီး

and to top it off, he has dyslexia.

အဆိုးဆုံးက သူ့မှာ စာဖတ်ခက်တဲ့ ရောဂါရှိတယ်။

Would you hire this guy?

ဒီလူကို ခန့်ကြမလား။

His name is Steve Jobs.

သူ့နာမည်က Steve Jobs ပါ။

In a study of the world's most highly successful entrepreneurs,

ကမ္ဘာ့ အအောင်မြင်ဆုံး စွန့်ဦးထွင်တွေကို လေ့လာမှုမှာ

it turns out a disproportionate number have dyslexia.

အချိုးမကျတဲ့ အရေအတွက်က စာဖတ်ခက်တဲ့ ရောဂါပါ။

In the US,

အမေရိကမှာ

35 percent of the entrepreneurs studied had dyslexia.

လေ့လာထားတဲ့ စွန့်ဦးထွင်တွေရဲ့ ၃၅% မှာ စာဖတ်တာခက်တဲ့ ရောဂါရှိကြတယ်။

What's remarkable -- among those entrepreneurs

သောက တိုးပွားမှုအလွန် ရောဂါခံစားရတဲ့ စွန့်ဦးထွင်တွေအနက်က

who experience post traumatic growth,

အံ့သြစရာက သူတို့ရဲ့ သင်ယူမှု ချို့ယွင်းတာကို

they now view their learning disability

တစ်ပန်းသာမှုကို ထောက်ပံ့တဲ့

as a desirable difficulty which provided them an advantage

လိုလားအပ်တဲ့ အခက်အခဲလို့ရှုမြင်ကြတာပါ။

because they became better listeners and paid greater attention to detail.

သူတို့ဟာ ပိုကောင်းတဲ့နားထောင်သူတွေနဲ့ အသေးစိပ် ဂရုစိုက်တဲ့သူတွေ ဖြစ်လာလို့ပါ။

They don't think they are who they are in spite of adversity,

အခက်အခဲရှိနေတာနဲ့ သူတို့ဖြစ်တည် နေတာလို့ မယူဆဘဲ

they know they are who they are because of adversity.

အခက်အခဲရှိနေခြင်းကြောင့် သူတို့ဖြစ်တည်နေတာကို သိတာပါ။

They embrace their trauma and hardships

သူတို့ရဲ့ စိတ်ဒဏ်ရာနဲ့ အခက်အခဲတွေကို

as key elements of who they've become,

သူတို့ဖြစ်လာတာရဲ့ အဓိက အစိတ်အပိုင်းတွေအဖြစ်

and know that without those experiences,

ပွေ့ဖက်ပြီး ဒီအတွေ့အကြုံတွေသာ မရှိရင်

they might not have developed the muscle and grit required

အောင်မြင်လာဖို့ အစွမ်းနဲ့ သတ္တိ ဖွံ့ဖြိုးမလာနိုင်လောက်ဘူး

to become successful.

ဆိုတာ သိကြပါတယ်။

One of my colleagues had his life completely upended

ကျွန်မရဲ့ လုပ်ဖော်တစ်ယောက်ဟာ ၁၉၆၆ တရုတ်ပြည် ယဉ်ကျေ;မှု တော်လှန်ရေး

as a result of the Chinese Cultural Revolution in 1966.

အကျိုးဆက်ကြောင့် သူ့ဘဝဟာ ကျွမ်းပြန်သွားခဲ့တယ်။

At age 13, his parents were relocated to the countryside,

အသက် ၁၃ နှစ်မှာ သူ့မိဘတွေဟာ တောရွာကို ပြောင်းရွေ့ခံရတယ်။

the schools were closed

ကျောင်းတွေ အပိတ်ခံရပြီး

and he was left alone in Beijing to fend for himself until 16,

အသက် ၁၆ နှစ်အထိ သူ့ဝမ်းသူကျောင်းဖို့ ဘေဂျင်းမှာ တစ်ယောက်တည်း ကျန်ခဲ့ပြီး

when he got a job in a clothing factory.

အထည်စက်ရုံမှာ အလုပ် ရခဲ့တယ်။

But instead of accepting his fate,

ဒါပေမဲ့ ကံကြမ္မာကို လက်ခံမယ့်အစား

he made a resolution that he would continue his formal education.

သူ့ရဲ့ သမရိုးကျ ပညာရေးကို ဆက်လုပ်မယ်လို့ သန္နိဋ္ဌာန်ချလိုက်တယ်။

Eleven years later, when the political landscape changed,

တစ်ဆယ့်တစ်နှစ်ကြာပြီး နိုင်ငံရေး မြင်ကွင်း ပြောင်းလဲတဲ့အခါ

he heard about a highly selective university admissions test.

အရမ်း စီစစ်ရွေးချယ်တဲ့ တက္ကသိုလ်ဝင်ခွင့် စာမေးပွဲကို ကြားမိလိုက်တယ်။

He had three months to learn the entire curriculum

အလယ်တန်းနဲ့ အထက်တန်းသင်ရိုး တစ်ခုလုံးကိုလေ့လာဖို့

of middle and high school.

သူ့မှာ အချိန် သုံးလရှိတယ်။

So, every day he came home from the factory,

ဒါနဲ့ နေ့စဉ် စက်ရုံကနေ အိမ်ရောက်ရင်

took a nap, studied until 4am, went back to work

တစ်မှေးလောက် အိပ်ပြီး မနက် ၄ နာရီအထိ စာကျက်၊ အလုပ်ကိုပြန်သွားနဲ့

and repeated this cycle every day for three months.

ဒီအစဉ်ကို သုံးလတိုင်တိုင် နေ့စဉ် အထပ်ထပ်လုပ်ခဲ့တယ်။

He did it, he succeeded.

သူလုပ်ခဲ့တယ်၊ အောင်သွားခဲ့ပါတယ်။

His commitment to his education was unwavering, and he never lost hope.

သူ့ရဲ့ပညာရေးမှာ နှစ်မြှပ်မှုဟာ မဆုတ်မနစ်ပဲ မျှော်လင့်ချက် လုံးဝမပျောက်ခဲ့ဘူး။

Today, he holds a master's degree,

ဒီနေ့မှာ သူဟာ မဟာဘွဲ့ရဖြစ်ပြီး

and his daughters each have degrees from Cornell and Harvard.

သူ့ သမီးတွေတိုင်းဟာ Cornell နဲ့ Harvard ဘွဲ့ရတွေပါ။

Scrappers are propelled by the belief

ရုန်းကန်လှုပ်ရှားသူတွေဟာ မိမိတစ်ဦးတည်းကသာ

that the only person you have full control over is yourself.

မိမိကိုယ်ကို အပြည့်အဝ ထိန်းချုပ်မှုရှိတယ် ဆိုတဲ့ ယုံကြည်ချက်ရဲ့ မောင်းနှင်သူတွေပါ။

When things don't turn out well,

အခြေအနေတွေ ကောင်းမွန်စွာ ဖြစ်မလာတဲ့အခါ

Scrappers ask, "What can I do differently to create a better result?"

သူတို့မေးတာက " ပိုကောင်းတဲ့ ရလဒ် ဖန်တီးဖို့ ငါဘာကို မတူအောင်လုပ်နိုင်လဲ"

Scrappers have a sense of purpose

ရုန်းကန်လှုပ်ရှားရသူက မိမိတို့ကိုယ်ကို

that prevents them from giving up on themselves,

လက်လျှော့ခြင်းကနေ တားဆီးနိုင်တဲ့ အသိစိတ်ရှိပြီး၊ ဆိုပါတော့

kind of like if you've survived poverty, a crazy father and several muggings,

ကိုယ့်ဟာ ဆင်းရဲမှု၊ ကြောင်နေတဲ့အဖေ များလှတဲ့ ရိုက်နက်မှုတွေထက် ရှင်ကျန်နေရင်

you figure, "Business challenges? --

စဉ်းစားတာက "စီးပွားရေး စိန်ခေါ်မှုတွေလားဟ"

(Laughter)

(ရယ်သံများ)

Really?

တကယ်လား။

Piece of cake. I got this."

အလွယ်လေးပါ၊ ငါ့မှာ ရှိတယ်လေ"

(Laughter)

(ရယ်သံများ)

And that reminds me -- humor.

ဒါက ကျွန်မကို သတိရသွားစေတာက ဟာသပါ။

Scrappers know that humor gets you through the tough times,

ရုန်းကန်လှုပ်ရှားသူတွေဟာ ဟာသက ခက်ခဲတဲ့ ကာလတွေကို လွန်မြောက်စေပြီး

and laughter helps you change your perspective.

ရယ်မောတာဟာ သင့်အမြင်ကို ပြောင်းလဲစေတာ သိကြတယ်။

And finally, there are relationships.

နောက်ဆုံး ဆက်နွယ်မှုတွေ ရှိကြပါတယ်။

People who overcome adversity don't do it alone.

အခက်အခဲကို ကျော်လွှားသူတွေဟာ ဒါကို တစ်ယောက်တည်း မလုပ်ကြပါဘူး။

Somewhere along the way,

လမ်းတစ်လျှောက် တစ်နေရာရာမှာ

they find people who bring out the best in them

သူတို့ဆီက အကောင်းဆုံးတွေ ထွက်ပေါ်လာစေပြီး အောင်မြင်မှုမှာ

and who are invested in their success.

ရင်းနှီးမြှပ်နှံထားသူတွေကို တွေ့ပါတယ်။

Having someone you can count on no matter what

ဘာဖြစ်ဖြစ် ကိုယ်အားထားလို့ရမယ့် လူတစ်ယောက်ရှိခြင်းဟာ

is essential to overcoming adversity.

အခက်အခဲ ကျော်လွှားဖို့ မရှိမဖြစ်ပါ။

I was lucky.

ကျွန်မ ကံကောင်းခဲ့တယ်။

In my first job after college,

ကောလိပ်ပြီးတော့ ပထမဆုံး အလုပ်မှာ

I didn't have a car, so I carpooled across two bridges

ကျွန်မမှာ ကားမရှိခဲ့တော့ တံတား နှစ်စင်းဖြတ်ပြီး

with a woman who was the president's assistant.

ဥက္ကဋ္ဌရဲ့ လက်ထောက် အမျိုးသမီးနဲ့ ကားပေါင်းစီးခဲ့တယ်။

She watched me work

သူမက ကျွန်မ အလုပ်လုပ်တာ ကြည့်ပြီး

and encouraged me to focus on my future

အနာဂတ်ကို အာရုံစိုက်ဖို့၊ အတိတ်မှာ မနေဖို့

and not dwell on my past.

အားပေးခဲ့ပါတယ်။

Along the way I've met many people

လမ်းတစ်လျှောက် ကျွှန်မကို အင်တန်မှ ရိုးသားတဲ့

who've provided me brutally honest feedback,

တုံ့ပြန်မှု၊အကြံဉာဏ်၊ သွန်သင်မှုပေးတဲ့သူ အများအပြားကို

advice and mentorship.

ဆုံတွေ့ခဲ့ပါတယ်။

These people don't mind

ဒီလူတွေဟာ တစ်ခါက ကျွန်မဟာ

that I once worked as a singing waitress to help pay for college.

ကောလိပ်စရိတ် ပေးနိုင်ဖို့ သီချင်းဆို စားပွဲထိုးလုပ်ခဲ့တာကို စိတ်ထဲမထားကြပါဘူး။

(Laughter)

( ရယ်သံများ)

I'll leave you with one final, valuable insight.

အားလုံးကို အဖိုးတန် ပိတ်ဆုံး ထိုးထွင်း အမြင် တစ်ခု မျှပေးလိုပါတယ်။

Companies that are committed to diversity and inclusive practices

မတူကွဲပြားသဘောကို လက်ခံထားကာ လက်တွဲခေါ်ယူရန် ရည်စူးတဲ့ ကုမ္ပဏီတွေဟာ

tend to support Scrappers

ရုန်းကန်သူတွေကို ထောက်ပံ့တတ်က​ြပ​ြီး

and outperform their peers.

သူတို့ဟာ အခြားသူတို့ထက် သာတတ်ပါတယ်။

According to DiversityInc,

Diversity Inc အဆိုအရ

a study of their top 50 companies for diversity

သူတို့ရဲ့ ထိပ်တန်း ကုမ္ပဏီ ၅၀ ရဲ့ မတူကွဲပြားမှုကို လေ့လာကြည့်ခဲ့ရာ

outperformed the S&P 500 by 25 percent.

S&P 500 ထက် ၂၅% သာခဲ့ကြပါတယ်။

So back to my original question.

ဒီတော့ ကျွန်မရဲ့ မူလမေးခွန်းကို ပြန်ကောက်ရအောင်

Who are you going to bet on:

ဘယ်သူ့ကို လောင်းကြေး ထပ်မလဲ။

Silver Spoon or Scrapper?

ငွေဇွန်းလား၊ ရုန်းကန်လှုပ်ရှားခဲ့ရသူလား။

I say choose the underestimated contender,

ကျွန်မက လျှော့တွက်ခံရတဲ့ ပြိုင်ပွဲဝင်ကို ရွေးပါလို့ ပြောျင်ပါတယ်၊

whose secret weapons are passion and purpose.

သူ့ရဲ့ လျှို့ဝှက်တဲ့ လက်နက်တွေဟာ ထက်သန်မှုနဲ့ သန္နိဋ္ဌာန်ချမှုတွေလေ။

Hire the Scrapper.

ရုန်းကန် လှုပ်ရှားသူကို ခန့်လိုက်ပါ။

(Applause)

(လက်ခုပ်သံများ)