Why the best hire might not have the perfect resume | Regina Hartley

Translator: Sarunyhot Suvannachoti Reviewer: Kelwalin Dhanasarnsombut

Your company launches a search for an open position.

เมื่อบริษัทของคุณประกาศรับสมัครงาน

The applications start rolling in,

เริ่มมีใบสมัครถูกส่งเข้ามา

and the qualified candidates are identified.

ผู้สมัครที่มีคุณสมบัติเหมาะสม ถูกคัดเลือกแยกออกมา

Now the choosing begins.

แล้วก็ได้เวลาตัดสินใจ

Person A: Ivy League, 4.0, flawless resume,

ผู้สมัคร A : จบจากมหาวิทยาลัยชั้นนำ จดหมายสมัครงานดูดีไร้ที่ติ

great recommendations.

มีการรับรองมาเป็นอย่างดี

All the right stuff.

เป็นบุคคลที่ดูดีไปหมดเสียทุกอย่าง

Person B: state school, fair amount of job hopping,

ผู้สมัคร B : เรียนมหาวิทยาลัยรัฐบาล เปลี่ยนงานมาเยอะพอสมควร

and odd jobs like cashier and singing waitress.

เเละทำงานจิปาถะ เช่น พนักงานเก็บเงิน และพนักงานเสิร์ฟที่ต้องร้องเพลงด้วย

But remember -- both are qualified.

เเต่จำไว้นะคะ -- ทั้งคู่มีคุณสมบัติที่เหมาะสม

So I ask you:

ดังนั้น ฉันขอถามคุณว่า

who are you going to pick?

คุณจะเลือกใคร

My colleagues and I created very official terms

เพื่อนร่วมงานเเละฉัน ได้กำหนดนิยามที่ใช้อย่างเป็นทางการ

to describe two distinct categories of candidates.

เพื่ออธิบายสมัครงานสองกลุ่ม ที่แตกต่างกันอย่างชัดเจน

We call A "the Silver Spoon,"

เราเรียกผู้สมัคร A ว่า ''พวกช้อนเงิน''

the one who clearly had advantages and was destined for success.

เป็นพวกที่มีความได้เปรียบอย่างชัดเจน และถูกกำหนดมาให้พบกับความสำเร็จ

เเละเราเรียกผู้สมัคร B ว่า "พวกนักสู้"

And we call B "the Scrapper,"

the one who had to fight against tremendous odds

พวกที่ต่อสู้กับปัญหาสารพัด

to get to the same point.

เพื่อที่จะได้อยู่ในจุดเดียวกัน

You just heard a human resources director refer to people

คุณเพิ่งได้ฟังจากหัวหน้าฝ่ายบุคคล จัดกลุ่มแบ่งแยกคน

as Silver Spoons and Scrappers --

เป็น ''พวกช้อนเงิน''เเละ"พวกนักสู้"

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

which is not exactly politically correct and sounds a bit judgmental.

ซึ่งไม่ได้เป็นการจำแนกอย่างถูกต้องนัก และฟังดูตัดสินกันมากไปหน่อย

But before my human resources certification gets revoked --

แต่ก่อนที่ใบรับรองฝ่ายบุคคลของฉันจะถูกยึด

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

let me explain.

ฉันขออธิบายก่อนว่า

A resume tells a story.

จดหมายสมัครงานบอกเล่าเรื่องราว

And over the years, I've learned something about people

เเละที่ผ่านมาหลายปี ฉันได้เรียนรู้บางอย่างเกี่ยวกับผู้คน

whose experiences read like a patchwork quilt,

ที่ประสบการณ์ของพวกเขา เหมือนการประติดประต่อเรื่องราว

that makes me stop and fully consider them

ที่ทำให้ฉันหยุดเเละพิจารณา พวกเขาอย่างเต็มที่

before tossing their resumes away.

ก่อนที่จะโยนจดหมายสมัครงานนั้นทิ้งไป

A series of odd jobs may indicate

การทำงานจิปาถะอาจบ่งบอกได้ถึง

inconsistency, lack of focus, unpredictability.

ความไม่คงเส้นคงวา ไม่มีสมาธิที่จะจดจ่อ ไม่สามารถคาดเดาได้

Or it may signal a committed struggle against obstacles.

หรือมันอาจเป็นสัญญาณแห่งความมุ่งมั่น ที่จะต่อสู้กับอุปสรรค

At the very least, the Scrapper deserves an interview.

เเละอย่างน้อยที่สุด "พวกนักสู้" ก็สมควรที่จะได้รับการเรียกมาสัมภาษณ์

To be clear,

ฟังให้ชัด ๆ นะคะ

I don't hold anything against the Silver Spoon;

ฉันไม่ได้จะต่อต้านพวกช้อนเงิน

getting into and graduating from an elite university

เข้าศึกษาและจบจากมหาวิทยาลัยชั้นนำ

takes a lot of hard work and sacrifice.

ผ่านการทำงานหนักและอุทิศตนมามาก

But if your whole life has been engineered toward success,

เเต่ถ้าทั้งชีวิตของคุณ ถูกออกแบบมาให้มุ่งสู่ความสำเร็จ

how will you handle the tough times?

คุณจะรับมือ กับช่วงเวลายากลำบากได้อย่างไร

One person I hired felt that because he attended an elite university,

บุคคลหนึ่งที่ฉันรับเข้าร่วมงาน เพราะเขาจบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยชั้นนำ

there were certain assignments that were beneath him,

เขาทำงานบางอย่าง ที่ต่ำกว่าวุฒิความสามารถของเขา

like temporarily doing manual labor to better understand an operation.

เช่นทำงานชั่วคราวที่ต้องใช้แรงงาน เพื่อให้เข้าใจกระบวนการทำงานได้ดีขึ้น

Eventually, he quit.

ท้ายที่สุด เขาลาออก

But on the flip side,

เเต่ลองมองอีกด้านนึง

what happens when your whole life is destined for failure

จะเกิดอะไรขึ้นถ้าตลอดชีวิตคุณ ถูกกำหนดมาให้ล้มเหลว

and you actually succeed?

แต่คุณกลับประสบความสำเร็จได้

I want to urge you to interview the Scrapper.

ฉันอยากให้คุณลองสัมภาษณ์พวกนักสู้ดู

I know a lot about this because I am a Scrapper.

ฉันรู้ดี เพราะฉันคือพวกนักสู้

Before I was born,

ก่อนที่ฉันจะเกิด

my father was diagnosed with paranoid schizophrenia,

พ่อของฉันได้รับการวินิจฉัยว่า เป็นโรคหวาดระเเวง

and he couldn't hold a job in spite of his brilliance.

เขาไม่สามารถทำงานได้ ทั้งๆ ที่เขาเป็นคนเก่ง

Our lives were one part "Cuckoo's Nest,"

ชีวิตพวกเราเป็นส่วนหนึ่งเหมือนกับเรื่อง "บ้าก็บ้าวะ" (Cuckoo's Nest)

one part "Awakenings"

ส่วนหนึ่งเหมือนเรื่อง "ตื่นเถิดเพื่อน ถ้าใจยังมีฝัน" (Awakenings)

and one part "A Beautiful Mind."

เเละอีกส่วนเป็นเรื่อง "ผู้ชายหลายมิติ" (A Beautiful Mind)

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

I'm the fourth of five children raised by a single mother

ฉันเป็นลูกคนที่สี่ในบรรดาพี่น้องห้าคน ที่ถูกเลี้ยงดูมาด้วยแม่คนเดียว

in a rough neighborhood in Brooklyn, New York.

ในย่านที่ไม่ค่อยจะสวยงามนัก ในบรู๊คลิน นิวยอร์ก

We never owned a home, a car, a washing machine,

เราไม่เคยมีอะไรเป็นของตัวเอง ทั้งบ้าน รถ เเละเครื่องซักผ้า

and for most of my childhood, we didn't even have a telephone.

ชีวิตในช่วงวัยเด็ก เราไม่มีแม้แต่โทรศัพท์

So I was highly motivated

ดังนั้น ฉันจึงมีเเรงจูงใจอย่างสูง

to understand the relationship between business success and Scrappers,

ที่จะเข้าใจความสัมพันธ์ระหว่าง การประสบความสำเร็จในธุรกิจเเละการเป็นนักสู้

because my life could easily have turned out very differently.

เพราะชีวิตของฉัน คงจะเปลี่ยนไปอย่างมากทีเดียว

As I met successful business people

เมื่อฉันพบกับนักธุรกิจที่ประสบความสำเร็จ

and read profiles of high-powered leaders,

เเละอ่านประวัติของผู้นำที่มีอิทธิพล

I noticed some commonality.

ฉันสังเกตเห็นบางอย่างมีลักษณะเหมือนกัน

Many of them had experienced early hardships,

พวกเขาส่วนใหญ่ มีประสบการณ์ความยากลำบากมาก่อน

anywhere from poverty, abandonment,

ตั้งแต่ความยากจน การถูกทอดทิ้ง

death of a parent while young,

พ่อเเม่ตายตั้งเเต่พวกเขายังเด็ก

to learning disabilities, alcoholism and violence.

ไปจนถึงความพิการทางการเรียนรู้ การเสพติดสิ่งมึนเมา เเละความรุนเเรง

The conventional thinking has been that trauma leads to distress,

ความคิดตามปกติธรรดา กลายเป็นรอยเเผลที่นำพาความเจ็บปวดมาให้

and there's been a lot of focus on the resulting dysfunction.

และผลจากความวุ่นวายนั้น ก็มันมีอะไรมากมายให้ต้องจัดการ

But during studies of dysfunction, data revealed an unexpected insight:

เเต่ระหว่างการศึกษาสิ่งผิดปกติ ข้อมูลได้เปิดเผยถึงสิ่งที่ไม่คาดฝัน

that even the worst circumstances can result in growth and transformation.

ซึ่งคือ เเม้เเต่สถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุด มันก็ยังเกิดการเติบโตเเละการเปลี่ยนแปลงได้

A remarkable and counterintuitive phenomenon has been discovered,

ปรากฏการณ์ที่น่าสนใจ และค้านกับแนวคิดเดิมได้ถูกค้นพบ

which scientists call Post Traumatic Growth.

ซึ่งนักวิทยาศาตร์เรียกมันว่า การเติบโตหลังบาดแผล

In one study designed to measure the effects of adversity

ในการศึกษาที่ถูกออกแบบมา เพื่อวัดผลกระทบจากความลำบาก

on children at risk,

ในเด็กที่มีความเสี่ยง

among a subset of 698 children

จากกลุ่มเด็ก 698 คน

who experienced the most severe and extreme conditions,

ซึ่งได้รับประสบการณ์ที่รุนแรง และอยู่สิ่งแวดล้อมที่เลวร้าย

fully one-third grew up to lead healthy, successful and productive lives.

หนึ่งในสามเติบโตขึ้นเป็นผู้ที่ประสบความสำเร็จ และใช้ชีวิตอย่างมีคุณภาพ

In spite of everything and against tremendous odds, they succeeded.

ถึงแม้จะต้องสู้กับความยากลำบาก แต่ในที่สุดพวกเขาก็ประสบความสำเร็จ

One-third.

ถึงหนึ่งในสาม

Take this resume.

ลองดูจดหมายสมัครงานฉบับนี้

This guy's parents give him up for adoption.

พ่อแม่ของเขามอบเขาให้คนอื่นอุปการะ

He never finishes college.

เรียนไม่จบปริญญา

He job-hops quite a bit,

เค้าเปลี่ยนงานค่อนข้างบ่อย

goes on a sojourn to India for a year,

ไปอาศัยอยู่ที่ประเทศอินเดียปีหนึ่ง

and to top it off, he has dyslexia.

และนอกจากนี้ เขามีความบกพร่อง ในการอ่านหนังสือ

Would you hire this guy?

คุณจะจ้างผู้ชายคนนี้ไหม

His name is Steve Jobs.

เขามีชื่อว่า สตีฟ จอบส์

In a study of the world's most highly successful entrepreneurs,

จากผลศึกษานักลงทุนระดับโลกส่วนใหญ่ ที่ประสบความสำเร็จอย่างสูง

it turns out a disproportionate number have dyslexia.

สถิติฟ้องถึงความไม่สมดุล ของจำนวนผู้ที่มีความบกพร่องในการอ่านหนังสือ

In the US,

ในสหรัฐอเมริกา

35 percent of the entrepreneurs studied had dyslexia.

35 เปอร์เซ็นของนักลงทุน มีความบกพร่องในการอ่านหนังสือ

What's remarkable -- among those entrepreneurs

สิ่งที่ทำให้นักลงทุนเหล่านี้โดดเด่นก็คือ

who experience post traumatic growth,

พวกเขามีการเติบโตหลังบาดแผล

they now view their learning disability

ตอนนี้พวกเขามองว่า ความบกพร่องทางการเรียนรู้ของพวกเขา

as a desirable difficulty which provided them an advantage

เป็นความอยากลำบากที่พวกเขาปรารถนา ซึ่งมันให้ความได้เปรียบกับพวกเขา

because they became better listeners and paid greater attention to detail.

มันทำให้พวกเขาเป็นผู้ฟังที่ดี และให้ความสนใจกับรายละเอียดมากขึ้น

They don't think they are who they are in spite of adversity,

พวกเขาคิดว่าจะเป็นตัวเองในวันนี้ได้ หากปราศจากความยากลำบากพวกนั้น

they know they are who they are because of adversity.

พวกเค้ารู้ดีว่าสิ่งที่เค้าเป็นวันนี้ มาจากความยากลำบาก

They embrace their trauma and hardships

พวกเขาเปิดรับบาดแผล และความลำบากของพวกเขา

as key elements of who they've become,

ในฐานะที่มันเป็นกุญแจสำคัญ ที่หล่อหลอมตัวตนของพวกเขา

and know that without those experiences,

และรู้ว่าถ้าไม่ได้มีประสบการณ์เหล่านี้

they might not have developed the muscle and grit required

พวกเขาจะไม่มีทางพัฒนาความแกร่ง และความอดทน

to become successful.

เพื่อที่จะกลายเป็น คนที่ประสบความสำเร็จ

One of my colleagues had his life completely upended

เพื่อนร่วมงานของฉันคนหนึ่ง มีชีวิตที่ต้องล้มลุกคลุกคลาน

as a result of the Chinese Cultural Revolution in 1966.

จากผลการปฏิวัติทางวัฒนธรรมของจีน ในปี ค.ศ. 1996

At age 13, his parents were relocated to the countryside,

เมื่อเขาอายุ 13 ปี พ่อแม่ต้องย้ายไปอยู่ต่างจังหวัด

the schools were closed

โรงเรียนปิดการสอน

and he was left alone in Beijing to fend for himself until 16,

เขาต้องอยู่คนเดียวในเมืองปักกิ่ง และเลี้ยงดูตัวเองจนถึงอายุ 16 ปี

when he got a job in a clothing factory.

เขาทำงานในโรงงานเสื้อผ้า

But instead of accepting his fate,

แต่แทนที่เขาจะยอมรับชะตากรรม

he made a resolution that he would continue his formal education.

เขาตั้งเป้าหมายว่าจะต้องเข้าเรียนให้ได้

Eleven years later, when the political landscape changed,

สิบเอ็ดปีถัดมา เมื่อสภาพทางการเมืองเปลี่ยนไป

he heard about a highly selective university admissions test.

เขาได้ยินว่ามีการเปิดให้สอบเพื่อเข้าเรียน ที่มหาวิทยาลัยที่มีการแข่งขันสูงมาก

He had three months to learn the entire curriculum

เขามีเวลาเพียงสามเดือน เพื่อเรียนหลักสูตรทั้งหมด

of middle and high school.

ของระดับมัธยมศึกษา

So, every day he came home from the factory,

ดังนั้น ทุก ๆ วันหลังกลับจากโรงงาน

took a nap, studied until 4am, went back to work

เขางีบหลับ และตื่นขึ้นมาอ่านหนึ่งสือจนถึงตีสี่ แล้วค่อยกลับไปทำงาน

and repeated this cycle every day for three months.

และเขาทำแบบนี้ไปเรื่อย ๆ ทุกวัน ตลอดสามเดือน

He did it, he succeeded.

ในที่สุดเขาก็สอบเข้าได้

His commitment to his education was unwavering, and he never lost hope.

ความมุ่งมั่นเพื่อการศึกษาของเขา ไม่เคยถูกสั่นคลอนและเขาก็ไม่เคยหมดหวัง

Today, he holds a master's degree,

ปัจจุบันนี้ เขาสำเร็จการศึกษาระดับปริญญาโท

and his daughters each have degrees from Cornell and Harvard.

ลูก ๆ ของเขาต่างจบจากมหาวิทยาลัย คอร์เนล และฮาร์วาร์ด

Scrappers are propelled by the belief

พวกนักสู้ถูกผลักดันด้วยความเชื่อมั่น

that the only person you have full control over is yourself.

ที่มีเพียงตัวคุณเท่านั้น ที่จะสามารถควบคุมมันได้อย่างสมบูรณ์

When things don't turn out well,

เมื่อมีสิ่งไม่คาดฝันเกิดขึ้น

Scrappers ask, "What can I do differently to create a better result?"

พวกนักสู้ถามตัวเองว่า "อะไรที่ฉันควรทำให้แตกต่าง เพื่อให้ผลลัพธ์ดีขึ้น"

Scrappers have a sense of purpose

พวกนักสู้มีมุมมองต่อเป้าหมาย

that prevents them from giving up on themselves,

ที่ทำให้เขาไม่ยอมล้มเลิกกับตัวเอง

kind of like if you've survived poverty, a crazy father and several muggings,

ชนิดที่ว่า ถ้าคุณรอดตายจากความยากจน พ่อที่บ้า และการปล้นหลายครั้ง

you figure, "Business challenges? --

แล้วคุณก็พบว่า "ความท้าทายทางธุรกิจน่ะหรือ --"

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Really?

เอาจริงสิ

Piece of cake. I got this."

ง่ายยังกับปอกกล้วย เดี๋ยวจัดการให้"

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

And that reminds me -- humor.

และมันทำให้ฉันนึกถึงอารมณ์ขัน

Scrappers know that humor gets you through the tough times,

พวกนักสู้รู้ดีว่าอารมณ์ขัน จะพาเขาผ่านช่วงเวลาที่ยากลำบาก

and laughter helps you change your perspective.

และเสียงหัวเราะช่วยคุณเปลี่ยนมุมมอง

And finally, there are relationships.

และท้ายที่สุด พวกเขามีความสัมพันธ์ที่ดี

People who overcome adversity don't do it alone.

คนที่สามารถก้าวผ่านความยากลำบากได้สำเร็จ ไม่ได้ทำได้ด้วยตัวคนเดียว

Somewhere along the way,

สักจุดหนึ่งในการผจญภัยของเขา

they find people who bring out the best in them

เขาได้พบคนที่ดึงด้านดีในตัวเขาออกมา

and who are invested in their success.

และเป็นคนที่มอบทุนความสำเร็จให้กับพวกเขา

Having someone you can count on no matter what

การมีใครซักคนหนึ่งที่คุณสามารถไว้ใจได้ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรก็ตาม

is essential to overcoming adversity.

เป็นสิ่งสำคัญ ที่จะทำให้เอาชนะความยากลำบากได้

I was lucky.

ฉันเป็นคนที่โชคดี

In my first job after college,

ตอนฉันทำงานแรกหลังจบมหาลัย

I didn't have a car, so I carpooled across two bridges

ฉันไม่มีรถ จึงได้แต่อาศัยรถคนอื่น เดินทางข้ามสองสะพาน

with a woman who was the president's assistant.

กับผู้หญิงซึ่งเป็นที่ปรึกษาของประธานบริษัท

She watched me work

เธอเฝ้าดูฉันทำงาน

and encouraged me to focus on my future

และสนับสนุนให้ฉันจริงจังกับอนาคตของตัวเอง

and not dwell on my past.

โดยไม่ไปยึดติดกับอดีตของฉัน

Along the way I've met many people

ระหว่างทาง ฉันได้เจอผู้คนมากมาย

who've provided me brutally honest feedback,

ที่ให้คำวิจารณ์ที่จริงใจตรงไปตรงมา

advice and mentorship.

คำแนะนำและการฝึกสอน

These people don't mind

คนเหล่านี้ไม่เคยสนเลยว่า

that I once worked as a singing waitress to help pay for college.

ครั้งหนึ่งฉันเคยทำงานเป็นเด็กเสิร์ฟที่ต้องร้องเพลง เพื่อหาเงินจ่ายค่าเทอม

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

I'll leave you with one final, valuable insight.

ฉันอยากจะทิ้งข้อคิดสุดท้ายที่มีค่า ไว้ให้พวกคุณ

Companies that are committed to diversity and inclusive practices

บริษัทที่ให้ความสำคัญกับความหลากหลาย และการฝึกฝนที่ครอบคลุมในเชิงกว้าง

tend to support Scrappers

มักจะสนันสนุนพวกนักสู้

and outperform their peers.

และมีประสิทธิภาพมากกว่าคนอื่น

According to DiversityInc,

จากการศึกษาโดยบริษัทดิเวอร์ซิตี้

a study of their top 50 companies for diversity

บริษัทที่มีความหลากหลายสูงสุด 50 อันดับแรก

outperformed the S&P 500 by 25 percent.

มีประสิทธิภาพเหนือกว่าบริษัทที่อยู่ในดัชนี S&P 500 ถึง 25 เปอร์เซ็นต์

So back to my original question.

ทีนี้ กลับไปยังคำถามแรกของฉัน

Who are you going to bet on:

คุณจะพนันข้างใคร

Silver Spoon or Scrapper?

พวกช้อนเงิน หรือพวกนักสู้

I say choose the underestimated contender,

ฉันจะบอกว่า ขอเลือกคู่แข่งที่คนเขาดูแคลน

whose secret weapons are passion and purpose.

ผู้ซึ่งมีอาวุธลับเป็นแรงบันดาลใจและเป้าหมาย

Hire the Scrapper.

จ้างพวกนักสู้ค่ะ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)