The playful wonderland behind great inventions | Steven Johnson

Translator: hassan qodusi Reviewer: soheila Jafari

(Music)

(موسیقی)

Roughly 43,000 years ago,

نزدیک به ۴۳/۰۰۰ سال قبل،

a young cave bear died in the rolling hills

یک خرس جوان غارنشین میان تپه‌های شمال غربیِ

on the northwest border of modern day Slovenia.

اسلوونیای امروزی مرد.

A thousand years later, a mammoth died in southern Germany.

هزار سال بعد، یک ماموت در جنوب آلمان مرد.

A few centuries after that, a griffon vulture also died

چند قرن بعد از آن، یک لاشخور گریفون نیز

in the same vicinity.

در همان اطراف مرد.

And we know almost nothing about how these animals met their deaths,

و ما چیزی از نحوه‌ی مرگ اینها نمی‌دانیم،

but these different creatures dispersed across both time and space

اما این جانوران متفاوت در زمان و مکانی دور از هم

did share one remarkable fate.

به سرنوشت مشابه جالبی دچار شدند.

After their deaths, a bone from each of their skeletons

بعد از مرگشان، یک استخوان از اسکلت‌هایشان

was crafted by human hands

بوسیله‌ی دست انسان

into a flute.

تبدیل به فلوت شد.

Think about that for a second.

یک ثانیه به این فکر کنید.

Imagine you're a caveman, 40,000 years ago.

تصور کنید مرد غارنشینی هستید در ۴۰/۰۰۰ سال قبل.

You've mastered fire.

مسلط به آتش شده‌اید.

You've built simple tools for hunting.

ابزار ساده‌ای برای شکار ساخته‌اید.

You've learned how to craft garments from animal skins

آموخته‌اید چگونه از پوستِ حیوانات لباس درآورید

to keep yourself warm in the winter.

تا خودتان را در زمستان گرم کنید.

What would you choose to invent next?

انتخاب بعدی‌تان برای اختراع چیست؟

It seems preposterous that you would invent the flute,

به نظر احمقانه است که بخواهید فلوت را اختراع کنید،

a tool that created useless vibrations in air molecules.

وسیله‌ای که مولکول‌های هوا را بیهوده مرتعش می‌کند.

But that is exactly what our ancestors did.

اما اجدادمان همین کار را کردند.

Now this turns out to be surprisingly common

عجیب اینکه این کار به صورت مشترک

in the history of innovation.

در تاریخ نوآوری انجام شده.

Sometimes people invent things

معمولاً مردم چیزهایی اختراع می‌کنند

because they want to stay alive or feed their children

چون می‌خواهند زنده بمانند یا بچه‌هایشان را سیر کنند

or conquer the village next door.

یا به روستای مجاور حمله کنند.

But just as often,

اما گاهی اوقات،

new ideas come into the world

ایده‌های جدید به دنیا می‌آیند

simply because they're fun.

فقط چون سرگرم‌کننده هستند.

And here's the really strange thing:

و اینجا به مسأله‌ای عجیب برمی‌خوریم:

many of those playful but seemingly frivolous inventions

بیشتر آن اختراعات جالب ولی در ظاهر احمقانه

ended up sparking momentous transformations

شکل‌های مهم و درخشان دیگری شدند

in science, in politics and society.

در علم، در سیاست و در جامعه.

Take what may be the most important invention of modern times:

مهم‌ترین اختراع عصر نوین را در نظر بگیرید:

programmable computers.

رایانه‌های برنامه‌پذیر.

Now, the standard story is that computers descend from military technology,

داستان عمومی این است که اختراع رایانه‌ها به فناوری نظامی بازمی‌گردد،

since many of the early computers were designed specifically

چون بیشتر رایانه‌های ابتدایی مخصوص این طراحی شده بودند

to crack wartime codes or calculate rocket trajectories.

که رمزهای جنگی را شکسته یا مسیر حرکت موشک‌ها را حساب کنند

But in fact, the origins of the modern computer

اما در واقع، خاستگاه رایانه‌ی نوین

are much more playful,

بیش از همه در سرگرمی است،

even musical,

حتی در موسیقی،

than you might imagine.

بیش از آنچه تصور می‌کنید.

The idea behind the flute,

ایده‌ي پشت فلوت،

of just pushing air through tubes to make a sound,

یا دمیدن هوا درون لوله به منظور ایجاد صدا،

was eventually modified to create the first organ

در نهایت به ساخت اولین ارگ تکامل یافت

more than 2,000 years ago.

بیش از ۲/۰۰۰ سال پیش.

Someone came up with the brilliant idea of triggering sounds

یک نفر به این ایده‌ی درخشان از تولید صدا رسید

by pressing small levers with our fingers,

که با انگشت دکمه‌هایی کوچک را فشار دهیم،

inventing the first musical keyboard.

و نخستین ساز کیبورد اختراع شد.

Now, keyboards evolved from organs to clavichords to harpsichords

حالا، کیبوردها از ارغنون به کلاویکورد و بعد به هارپسیکورد

to the piano,

و به پیانو تکامل پیدا کردند

until the middle of the 19th century,

تا نیمه‌ی قرن نوزدهم،

when a bunch of inventors finally hit on the idea

زمانیکه عده‌ای مخترع بالاخره این فکر افتادند که

of using a keyboard to trigger not sounds but letters.

از کیبورد نه برای صدا بلکه برای تولید حروف استفاده شود.

In fact, the very first typewriter

درواقع، ابتدایی ترین ماشین تحریر

was originally called "the writing harpsichord."

در اصل «هارپسیکورد مخصوص تحریر» نامیده میشد.

Flutes and music led to even more powerful breakthroughs.

فلوت و موسیقی به پیشرفت‌های بیشتری هم انجامید.

About a thousand years ago,

نزدیک هزار سال پیش،

at the height of the Islamic Renaissance,

در اوج رنسانس اسلامی،

three brothers in Baghdad designed a device

سه برادر در بغداد وسیله‌ای طراحی کردند

that was an automated organ.

که یک اُرگ خودکار بود.

They called it "the instrument that plays itself."

اسمش را گذاشتند «سازی که خودش می‌نوازد.»

Now, the instrument was basically a giant music box.

این وسیله اساساً یک جعبه‌ی موسیقی بزرگ بود.

The organ could be trained to play various songs by using instructions

این ارگ می‌توانست یاد بگیرد آهنگ‌های گوناگون را با دستورالعمل‌هایی بنوازد

encoded by placing pins on a rotating cylinder.

که با میخ‌هایی ثابت روی یک استوانه‌ی دوار حک شده بود.

And if you wanted the machine to play a different song,

و اگر می‌خواستید این ماشین موسیقی متفاوتی بنوازد،

you just swapped a new cylinder in with a different code on it.

تنها استوانه‌ای دیگر را جایگزین می‌کردید که کد متفاوتی داشت.

This instrument was the first of its kind.

این ساز در نوع خودش اولین بود.

It was programmable.

قابل برنامه‌ریزی بود.

Now, conceptually, this was a massive leap forward.

حالا، از نظر مفهومی این یک گام بزرگ رو به جلو بود.

The whole idea of hardware and software

ایده‌ی کلی سخت‌افزار و نرم‌افزار

becomes thinkable for the first time with this invention.

برای اولین بار با این اختراع قابل بررسی شد.

And that incredibly powerful concept

و این مفهوم بسیار قدرتمند

didn't come to us as an instrument of war or of conquest,

به عنوان ابزاری جنگی یا برای غلبه

or necessity at all.

یا ضرورت هیچگاه اختراع نشد

It came from the strange delight of watching a machine play music.

اختراعش به خاطر لذت کمیاب تماشای یک ماشین نوازنده بود.

In fact, the idea of programmable machines

درواقع، ایده‌ی ماشین‌های قابل برنامه‌ریزی

was exclusively kept alive by music for about 700 years.

تا ۷۰۰ سال منحصراً به وسیله‌ی موسیقی زنده ماند.

In the 1700s, music-making machines

در سال‌های ۱۷۰۰ ماشین‌های تولید آهنگ

became the playthings of the Parisian elite.

یکی از بازیچه‌های نخبگان پاریسی شد.

Showmen used the same coded cylinders

شومِن از استوانه‌های کدگذاری شده‌ی مشابهی

to control the physical movements of what were called automata,

برای کنترل حرکات فیزیکی چیزی به نام آتوماتا استفاده کرد

an early kind of robot.

یک جور روبات نخستین.

One of the most famous of those robots

یکی از مشهورترین آن ربات‌ها

was, you guessed it, an automated flute player

درست حدس زدید، یک فلوت‌نواز خودکار بود

designed by a brilliant French inventor

که یک مخترع کاردرست فرانسوی طراحی‌ش کرد

named Jacques de Vaucanson.

به اسم ژاک دِو وکسا

And as de Vaucanson was designing his robot musician,

و چون دو.واکسا ربات‌های نوازنده‌ی خودش را طراحی می‌کرد،

he had another idea.

ایده‌ی دیگری طرح کرد.

If you could program a machine to make pleasing sounds,

اگر بتوانید به یک ماشین برنامه بدهید که صداهای زیبا تولید کند

why not program it to weave delightful patterns of color out of cloth?

چرا برنامه‌ریزی‌اش نکنید که پارچه‌ای با الگوهای رنگی چشم‌نواز ببافد؟

Instead of using the pins of the cylinder to represent musical notes,

به جای استفاده از میخ‌های استوانه برای بازخوانی نوت‌های آهنگین

they would represent threads with different colors.

می‌توانند چندین نخ با رنگ‌های مختلف را بخوانند

If you wanted a new pattern for your fabric,

اگر برای پارچه‌تان الگوی دیگری خواستید

you just programmed a new cylinder.

استوانه‌ای با برنامه‌ی دیگر دارید

This was the first programmable loom.

این اولین ماشین نساجی برنامه‌خور بود.

Now, the cylinders were too expensive and time-consuming to make,

حالا، این استوانه‌ها زیادی گران بودند و ساختن‌شان وقت‌گیر بود،

but a half century later,

اما نیم قرن بعد،

another French inventor named Jacquard

مخترع فرانسوی دیگری به اسم جاکورد

hit upon the brilliant idea of using paper-punched cards

به فکر بکر استفاده از کارت‌های پانچ شده رسید

instead of metal cylinders.

جایگزین استوانه‌های فلزی.

Paper turned out to be much cheaper and more flexible

کاغذ در عوض خیلی ارزان‌تر و منعطف‌تر بود

as a way of programming the device.

برای برنامه‌دادن به ماشین.

That punch card system inspired Victorian inventor Charles Babbage

آن سیستم کارت پانچ شده الهام‌بخش چارلز ببیج مخترع دوره ویکتوریا شد

to create his analytical engine,

که موتور محاسباتی خود را بسازد،

the first true programmable computer

نخستین رایانه‌ی برنامه‌خور واقعی

ever designed.

که ساخته شده.

And punch cards were used by computer programmers

و کارت‌های پانچ شده تا دهه‌ی ۱۹۷۰

as late as the 1970s.

مورد استفاده برنامه‌نویس‌های رایانه بود.

So ask yourself this question:

حالا این سوال را از خود بپرسید:

what really made the modern computer possible?

واقعاً چه چیزی ساختن رایانه‌های امروزی را ممکن کرد؟

Yes, the military involvement is an important part of the story,

بله، تکامل نظامی بخش مهمی از قصه است،

but inventing a computer also required other building blocks:

ولی اختراع یک رایانه مصالح دیگری هم نیاز داشت:

music boxes,

جعبه‌های نغمه‌خوان،

toy robot flute players,

ربات‌های اسباب‌بازی فلوت‌نواز،

harpsichord keyboards,

صفحه‌کلیدهای هارپسیکورد،

colorful patterns woven into fabric,

الگوهای رنگی بافته شده در پارچه،

and that's just a small part of the story.

و این تنها بخش کوچکی از داستان است.

There's a long list of world-changing ideas and technologies

لیست بلندی از فناوری‌ها و ایده‌های دنیاساز هست

that came out of play:

که نتیجه‌ی بازی هستند:

public museums, rubber,

موزه‌های عمومی، پاک‌کن،

probability theory, the insurance business

نظریه‌ی احتمالات، کسب‌وکار بیمه

and many more.

و خیلی بیشتر.

Necessity isn't always the mother of invention.

احتیاج همیشه مادر اختراع نیست.

The playful state of mind is fundamentally exploratory,

روحیه‌ی بازی‌دوست ذهن، اساساً اکتشاف‌گر است،

seeking out new possibilities in the world around us.

که دنبال شیوه‌های نوین در دنیای پیرامون‌مان است.

And that seeking is why so many experiences

و این جستجوگری پاسخِ چرایی خیلی از تجربه‌هایی‌ست

that started with simple delight and amusement

که با تفریح و سرگرمی ساده‌ای شروع شده

eventually led us to profound breakthroughs.

ولی در نهایت ما را به پیشرفت‌های عمیقی رسانده‌اند.

Now, I think this has implications for how we teach kids in school

حالا، فکر می‌کنم معنای تلویحی آن این است که چگونه بچه‌ها را در مدرسه آموزش دهیم

and how we encourage innovation in our workspaces,

و چگونه از نوآوری در فضای کاری‌مان حمایت کنیم،

but thinking about play and delight this way

ولی این طرز فکر درمورد بازی و سرگرمی

also helps us detect what's coming next.

همچنین کمکمان می‌کند مقصد بعدی را شناسایی کنیم.

Think about it: if you were sitting there in 1750

فکر کنید: اگر در سال ۱۷۵۰ میلادی بودید

trying to figure out the big changes coming to society

و سعی داشتید بفهمید تغییرات بزرگی بعدی در جامعه‌ی

in the 19th, the 20th centuries,

قرن نوزده و بیستم چیست،

automated machines, computers,

ماشین‌های خودکار، رایانه‌ها،

artificial intelligence,

هوش مصنوعی،

a programmable flute

یک فلوت برنامه‌خور

entertaining the Parisian elite

که بازیچه‌ی نخبگان پاریسی است

would have been as powerful a clue as anything else at the time.

مثل خیلی چیزهای دیگر در آن زمان سرنخ محکمی بود.

It seemed like an amusement at best,

در بهترین حالت به تفریح می‌مانست،

not useful in any serious way,

که به طور جدی به کار نمی‌آید،

but it turned out to be the beginning of a tech revolution

اما معلوم شد شروعی است از یک انقلاب فناوری

that would change the world.

که دنیا را تغییر می‌دهد.

You'll find the future

آینده را جایی خواهید یافت

wherever people are having the most fun.

که مردم سرشان گرم آنجاست.