How economic inequality harms societies | Richard Wilkinson

ریچارد ویلکینسن : چگونه نابرابری اقتصادی به جوامع آسیب می زند

Translator: eagle sky Reviewer: soheila Jafari

You all know the truth of what I'm going to say.

همه شما این حقیقی را که من قصد گفتنش را دارم ، می دانید.

I think the intuition that inequality is divisive and socially corrosive

فکر کنم بینش و درک اینکه نابرابری تفرقه برانگیز و از لحاظ اجتماعی مخرب است

has been around since before the French Revolution.

هول و هوش قبل از انقلاب فرانسه بوده است.

What's changed

چیزی که عوض شده

is we now can look at the evidence,

اینست که ما می توانیم به شواهد نگاه کنیم،

we can compare societies, more and less equal societies,

می توانیم جوامع را مقایسه کنیم ، جوامعی با برابری های بیشتر و کمتر،

and see what inequality does.

و دریابیم که نابرابری چه می کند.

I'm going to take you through that data

می خواهم شما رابه بسمت اطلاعات ببرم

and then explain why

و سپس توضیح می دهم که چرا

the links I'm going to be showing you exist.

ارتباط هایی که به شما نشان می دهم وجود دارند.

But first, see what a miserable lot we are.

اما نخست ، ببینیم چه بخشهایی بدبختی ما هستیم .

(Laughter)

( خنده حضار)

I want to start though

می خواهم با یک تضاد

with a paradox.

آغاز کنم.

This shows you life expectancy

این به شما امیدواری به زندگی را در برابر

against gross national income --

درآمد ناخالص سرانه ملی نشان می دهد --

how rich countries are on average.

چگونه کشورهای ثروتمند در میانه هستند.

And you see the countries on the right,

و کشورهای سمت راست را می بینید،

like Norway and the USA,

نظیر نروژ و ایالات متحده ،

are twice as rich as Israel, Greece, Portugal on the left.

دو برابر ثروتمند تر از اسرائیل ، یونان ، پرتغال در سمت چپ هستند.

And it makes no difference to their life expectancy at all.

و این به هیچ وجه تغییری را در شاخص امیدواری به زندگی ایجاد نمی کند.

There's no suggestion of a relationship there.

هیچگونه نظری دال بر یک رابطه اینجا نیست.

But if we look within our societies,

اما اگر ما بداخل جوامع مان توجه کنیم،

there are extraordinary social gradients in health

سراشیبی های اجتماعی غیرعادی در سلامتی وجود دارند که

running right across society.

درست بر سراسر جامعه جاری هستند.

This, again, is life expectancy.

دوباره این یکی امیدواری به زندگی است.

These are small areas of England and Wales --

اینها نواحی کوچکی از انگلیس و ویلز هستند --

the poorest on the right, the richest on the left.

فقیرترین در سمت راست ، غنی ترین در سمت چپ.

A lot of difference between the poor and the rest of us.

اختلاف بسیارزیادی بین فقیر و بقیه ما است.

Even the people just below the top

حتی مردمی که درست پایین راس هستند

have less good health

بهبود سلامتی کمتری دارند

than the people at the top.

نسبت به مردم واقع در راس.

So income means something very important

بنابراین درآمد یعنی چیزی خیلی مهم

within our societies,

در درون جوامع ما ،

and nothing between them.

و چیز دیگری در این بین نیست.

The explanation of that paradox

توضیح این تضاد

is that, within our societies,

اینست که در جوامع ما ،

we're looking at relative income

ما بدنبال درآمد های مرتبط یا موقعیت اجتماعی

or social position, social status --

وضعیت اجتماعی می گردیم --

where we are in relation to each other

جائیکه ما در ارتباط با هم هستیم

and the size of the gaps between us.

و میزان فاصله های مابین ما .

And as soon as you've got that idea,

و بمحض اینکه شما این عقیده را حاصل کردید،

you should immediately wonder:

شما باید فورا متعجب شوید از اینکه :

what happens if we widen the differences,

چه اتفاقی خواهد افتاد اگر ما اختلافات را گسترش دهیم ،و یا آنها را کاهش دهیم

or compress them,

چه اتفاقی خواهد افتاد اگر ما اختلافات را گسترش دهیم ،و یا آنها را کاهش دهیم

make the income differences bigger or smaller?

اختلاف در آمدها را بزرگتر میشود و یا کوچکتر؟

And that's what I'm going to show you.

و این چیزیست که قصد دارم به شما نشان دهم .

I'm not using any hypothetical data.

من از اطلاعات فرضی استفاده نمی کنم.

I'm taking data from the U.N. --

اطلاعات را از سازمان ملل می آورم --

it's the same as the World Bank has --

اینها همانی هستند که بانک جهانی هم دارد --

on the scale of income differences

برمعیار تفاوت درآمد ها

in these rich developed market democracies.

در این بازارهای دموکراتیک پیشرفته .

The measure we've used,

اندازه هایی که بکار برده ایم،

because it's easy to understand and you can download it,

برای اینکه آنها بسادگی قابل فهم هستند و شما می توانید آنرا دانلود کنید،

is how much richer the top 20 percent

اینست که تا چه اندازه 20 درصد بالایی

than the bottom 20 percent in each country.

از 20 درصد پایینی در هر کشور ثروتمند تر است.

And you see in the more equal countries on the left --

و اغلب کشورهای با در آمد همگن و برابر در سمت چپ مشاهده می کنید --

Japan, Finland, Norway, Sweden --

ژاپن ، فنلاند، نروژ، سوئد --

the top 20 percent are about three and a half, four times as rich

20 درصد بالایی در حدود سه و نیم ، چهار مرتبه ثروتمند تر از

as the bottom 20 percent.

20 درصد پایینی هستند.

But on the more unequal end --

اما در سمت غالبا نابرابر --

U.K., Portugal, USA, Singapore --

انگلیس ، پرتغال ، آمریکا ، سنگاپور --

the differences are twice as big.

اختلاف به بزرگی دو برابر است.

On that measure, we are twice as unequal

در این مقیاس ، ما دو چندان نابرابر هستیم

as some of the other successful market democracies.

از برخی از سایر بازارهای دموکراتیک موفق .

Now I'm going to show you what that does to our societies.

اکنون ، به شما نشان می دهم که این با جوامع ما چه می کند.

We collected data on problems with social gradients,

اطلاعاتی را بر اساس معظلات در روندهای اجتماعی جمع آوری کردیم،

the kind of problems that are more common

از دسته معظلاتی که در رده های اجتماعی پایین

at the bottom of the social ladder.

بیشتر شیوع دارند.

Internationally comparable data on life expectancy,

اطلاعات قابل مقایسه جهانی بر روی امیدواری به زندگی،

on kids' maths and literacy scores,

بروی نمرات ریاضی و ادبیات بچه ها ،

on infant mortality rates, homicide rates,

بروی مرگ و میر نوزادان ، میزان قتل ،

proportion of the population in prison, teenage birthrates,

نسبت جمعیت در زندان ، میزان زایش در نوجوانی،

levels of trust,

سطوح اعتماد ،

obesity, mental illness --

چاقی ، بیماریهای روانی --

which in standard diagnostic classification

که در دسته بندی استاندارد تشخیصی

includes drug and alcohol addiction --

اعتیاد به الکل و مواد مخدر را هم در بر می گیرد --

and social mobility.

و جابجایی اجتماعی .

We put them all in one index.

همه اینها در یک شاخص می گذاریم.

They're all weighted equally.

همه اینها بطور برابر سنجیده شدند.

Where a country is is a sort of average score on these things.

جائیکه که یک کشور در اینگونه چیزها بنوعی در نمره میانگین قراردارد.

And there, you see it

و آنجا ، آنرا می بینید

in relation to the measure of inequality I've just shown you,

در ارتباط با مقیاس نابرابری که به شما نشان دادم،

which I shall use over and over again in the data.

که شاید باید آنرا بارها و بار ها در این اطلاعات بکار ببرم.

The more unequal countries

بیشتر کشورهای نابرابر

are doing worse

در شرایط بدتری هستند

on all these kinds of social problems.

در همه این دسته از معظلات اجتماعی .

It's an extraordinarily close correlation.

این یک رابطه مشترک نزدیک غیر متعارف است.

But if you look at that same index

اما اگر شما به همان شاخص از سلامتی و

of health and social problems

معضلات اجتماعی در ارتباط با سرانه تولید ناخالص GNP ملی توجه کنید،

in relation to GNP per capita,

معضلات اجتماعی در ارتباط با سرانه تولید ناخالص GNP ملی توجه کنید،

gross national income,

در آمد ناخالص ملی ،

there's nothing there,

چیزی آنجا نیست ،

no correlation anymore.

هیچ گونه هم بستگی وجود ندارد.

We were a little bit worried

ما کمی نگران بودیم

that people might think

که شاید مردم فکر کنند

we'd been choosing problems to suit our argument

مشکلاتی را انتخاب کردیم که برای بحث ما مناسب بوده

and just manufactured this evidence,

و تنها این شواهد را ایجاد کند،

so we also did a paper in the British Medical Journal

بنابراین ما یک مقاله بر روی شاخص سلامتی کودک یونیسف در مجله پزشکی انگلیسی نوشتیم

on the UNICEF index of child well-being.

بنابراین ما یک مقاله بر روی شاخص سلامتی کودک یونیسف در مجله پزشکی انگلیسی نوشتیم.

It has 40 different components

این 40 موئلفه مختلف دارد

put together by other people.

که توسط افراد دیگری جمع آوری شده است .

It contains whether kids can talk to their parents,

این شامل این است که آیا کودکان می توانند با والدینشان حرف بزنند،

whether they have books at home,

آیا کتاب در خانه دارند،

what immunization rates are like, whether there's bullying at school.

نرخ واکسینه کردن چگونه است ، آیا زورگویی در مدارس وجود دارد.

Everything goes into it.

همه موارد داخل آن می شود.

Here it is in relation to that same measure of inequality.

اینجا این در ارتباط با همان معیارهای نابرابری است.

Kids do worse in the more unequal societies.

کودکان در جوامع بیشتر نابرابر بدتر عمل می کنند.

Highly significant relationship.

ارتباط بسیار قابل توجه .

But once again,

اما بار دیگر ،

if you look at that measure of child well-being,

اگر شما به معیار سلامت کودک در ارتباط با

in relation to national income per person,

درآمد ملی بر هر فرد ، توجه کنید،

there's no relationship,

هیچ رابطه ای بین انها نیست،

no suggestion of a relationship.

هیچ زمینه ای از رابطه وجود ندارد.

What all the data I've shown you so far says

چیزی که تمامی داده هایی که تا کنون به شما نشان دادم می گوید

is the same thing.

همه یکی است.

The average well-being of our societies

میانگین سلامت جوامع ما به در آمد ملی و رشد اقتصادی دیگر وابسته نیست.

is not dependent any longer

میانگین سلامت جوامع ما به در آمد ملی و رشد اقتصادی دیگر وابسته نیست.

on national income and economic growth.

میانگین سلامت جوامع ما به در آمد ملی و رشد اقتصادی دیگر وابسته نیست.

That's very important in poorer countries,

در کشورهای فقیرتر این خیلی مهم است ، اما نه در دنیای پیشرفته ثروتمند.

but not in the rich developed world.

در کشورهای فقیرتر این خیلی مهم است ، اما نه در دنیای پیشرفته ثروتمند.

But the differences between us

اما تفاوت ها بین ما

and where we are in relation to each other

و جایی که در مقایسه با همدیگر هستیم ،

now matter very much.

اکنون خیلی زیاد مهم است.

I'm going to show you some of the separate bits of our index.

می خواهم به شما چند بخش مجزا از فهرست مان را نشان بدهم.

Here, for instance, is trust.

بعنوان نمونه ، اینجا اعتماد است .

It's simply the proportion of the population

بطور ساده این نسبتی است از جمعیتی که

who agree most people can be trusted.

قبول دارند به اغلب مردم می توان اعتماد کرد.

It comes from the World Values Survey.

این آمار از موسسه ورد ولیوز سروی ( بازرسی جهانی ارزشها) آمده است.

You see, at the more unequal end,

می بینید ، در انتهای بیشتر نابرابر،

it's about 15 percent of the population

در حدود 15 درصد از جمعیت هستند که

who feel they can trust others.

احساس می کنند که می توانند به دیگران اعتماد کنند.

But in the more equal societies,

اما در جوامع با درآمد همگن و برابرتر ،

it rises to 60 or 65 percent.

این درصد به 60 یا 65 افزایش پیدا می کند.

And if you look at measures of involvement in community life

و اکر شما به معیار مشارکت در زندگی جمعی توجه کنید

or social capital,

یا سرمایه اجتماعی ،

very similar relationships

ارتباطات بسیار مشابه نزدیک با نابرابری دارند

closely related to inequality.

ارتباطات بسیار مشابه نزدیک با نابرابری دارند

I may say, we did all this work twice.

شاید بگویم که ما این کار را دو مرتبه انجام دادیم.

We did it first on these rich, developed countries,

ابتدا آنرا در این کشورهای ثروتمند پیشرفته انجام دادیم،

and then as a separate test bed,

و سپس درقالب یک بستر آزمون مجزا ،

we repeated it all on the 50 American states --

آنرا در همه 50 ایالت آمریکا تکرار کردیم --

asking just the same question:

با پرسیدن همان پرسش :

do the more unequal states

آیا در موقعیت نابرابرتر تمامی این قبیل معیارها بدتر عمل میکند؟

do worse on all these kinds of measures?

آیا در موقعیت نابرابرتر تمامی این قبیل معیارها بدتر عمل میکند؟

So here is trust from a general social survey of the federal government

خب ، اعتماد اینجاست در یک بررسی اجتماعی کلی از دولت فدرال

related to inequality.

مربوط به نابرابری.

Very similar scatter

یک پراکندکی بسیار مشابه

over a similar range of levels of trust.

بروی یک دسته مشابه از سطوحی از اعتماد.

Same thing is going on.

همان چیز در جریان است.

Basically we found

اساسا ما دریافتیم

that almost anything that's related to trust internationally

که تقریبا هر چیزی که به مربوط به اعتماد در سطح جهانی است

is related to trust amongst the 50 states

به اعتماد در میان 50 ایالت در بستر آزمونی مجزا وابسته است.

in that separate test bed.

به اعتماد در میان 50 ایالت در بستر آزمونی مجزا وابسته است.

We're not just talking about a fluke.

ما تنها در مورد یک اتفاق صحبت نمی کنم.

This is mental illness.

این بیماری روانی است.

WHO put together figures

سازمان بهداشت جهانی تصاویری را جمع آوری کرده است

using the same diagnostic interviews

با استفاده از مصاحبه های تشخیصی مشابه

on random samples of the population

بروی نمونه های تصادفی از جمعیت آماری

to allow us to compare rates of mental illness

که بما این امکان را بدهد تا نرخ های بیماری روانی

in each society.

را در هر جامعه مقایسه کنیم.

This is the percent of the population

این درصدی از جمعیت آماری است

with any mental illness in the preceding year.

با هرگونه بیماری روانی در سالهای قبل.

And it goes from about eight percent

و این از حدود هشت درصد تا

up to three times that --

تا سه برابر بالا می رود --

whole societies

همه جوامع

with three times the level of mental illness of others.

با سه برابر سطح بیماری روانی از بقیه.

And again, closely related to inequality.

و دوباره ، بطور تنگاتنگی به نابرابری وابسته است.

This is violence.

این جرم است .

These red dots are American states,

این نقاط قرمز ایالات آمریکا هستند،

and the blue triangles are Canadian provinces.

و مثلثهای آبی استان های کانادایی هستند.

But look at the scale of the differences.

اما به میزان اختلاف توجه کنید.

It goes from 15 homicides per million

از 15 قتل در هر میلیون

up to 150.

تا 150 تا بالامی رود.

This is the proportion of the population in prison.

این نسبت جمعیت در زندان است.

There's a about a tenfold difference there,

یک اختلاف ده چندان در آنجا وجود دارد ،

log scale up the side.

مقیاس لگاریتمی تا کنار.

But it goes from about 40 to 400

اما این از حدود 40 تا 400 نفر

people in prison.

در زندان بالا می رود.

That relationship

این رابطه

is not mainly driven by more crime.

بطور کلی با جرم بیشتر هدایت نشده است.

In some places, that's part of it.

در بعضی جاها ، این بخشی از آن است.

But most of it is about more punitive sentencing,

اما بشترین آن در خصوص محکومیت های تنبیهی است،

harsher sentencing.

محکومیت های سخت تر .

And the more unequal societies

و جوامع با نابرابری بیشتر

are more likely also to retain the death penalty.

احتمال بیشتری دارد که مجازات اعدام را نگهدارند.

Here we have children dropping out of high school.

اینجا بچه هایی را داریم که از دبیرستان اخراج شده است .

Again, quite big differences.

دوباره ، تفاوتهای قابل توجه .

Extraordinarily damaging,

آسیب های غیر معمول ،

if you're talking about using the talents of the population.

اگر درمورد استفاده از استعدادهای جمعیت صحبت می کنید.

This is social mobility.

این جابجایی اجتماعی است.

It's actually a measure of mobility

بواقع این یک معیار جابجایی است

based on income.

بر مبنای درآمد.

Basically, it's asking:

اساسا، می پرسد :

do rich fathers have rich sons

آیا پدران ثروتمند پسران ثروتمند دارند

and poor fathers have poor sons,

و پدران فقیر پسران فقیر دارند،

or is there no relationship between the two?

یا هیچ رابطه ای بین این دو نیست ؟

And at the more unequal end,

و در سمت نابرابرتر ،

fathers' income is much more important --

درآمد پدران بسیار مهم تر است --

in the U.K., USA.

در انگلستان و در آمریکا.

And in Scandinavian countries,

و در کشورهای اسکاندیناوی ،

fathers' income is much less important.

درآمد پدران خیلی کمتر اهمیت دارد.

There's more social mobility.

جابجایی اجتماعی بیشتری وجود دارد.

And as we like to say --

و همانطور که مایلیم بگوییم --

and I know there are a lot of Americans in the audience here --

و می دانم آمریکایی های زیادی در بین حاضرین در اینجا هستند --

if Americans want to live the American dream,

اگر آمریکایی ها بخواهند طبق رویای آمریکایی زندگی کنند،

they should go to Denmark.

باید به دانمارک بروند .

(Laughter)

( خنده حاضرین)

(Applause)

( تشویق)

I've shown you just a few things in italics here.

من فقط چند چیز را بشکل ایتالیک اینجا بشما نشان داده ام .

I could have shown a number of other problems.

اگر می شد تعدادی از مشکلات دیگر را نشان می دادم.

They're all problems that tend to be more common

آنها مشکلاتی هستند که در پایین شیب اجتماعی

at the bottom of the social gradient.

بسمت مشترک بودن گرایش دارند.

But there are endless problems with social gradients

اما مشکلات بی پایانی در سراشیبی های اجتماعی وجود دارند

that are worse in more unequal countries --

که در جوامع نابرابرتر وخیم تر هستند --

not just a little bit worse,

نه فقط کمی وخیم تر ،

but anything from twice as common to 10 times as common.

بلکه هر چیزی از دو برابر معمول تا ده برابر معمول وخیم تر.

Think of the expense,

به هزینه فکر کنید ،

the human cost of that.

هزینه انسانی آن .

I want to go back though to this graph that I showed you earlier

می خواهم به عقب برگردم، همان نموداری که به شما قبلا نشان دادم

where we put it all together

جاییکه که همه را جمع بندی کردیم

to make two points.

تا به دونکته برسیم .

One is that, in graph after graph,

نکته اول اینکه ، نمودار بعد نمودار ،

we find the countries that do worse,

کشورهایی را می یابیم که بدتر عمل می کنند،

whatever the outcome,

هر چه درآمد می خواهد باشد ،

seem to be the more unequal ones,

به نظر می رسد که موردی نابرابرتر هستند،

and the ones that do well

و مواردی که خوب عمل می کنند

seem to be the Nordic countries and Japan.

به نظر می رسد کشورهای شمال اروپا و ژاپن باشند.

So what we're looking at

بنابراین چیزی که ما دنبال آن هستیم

is general social disfunction related to inequality.

نا کارآمدی عمومی اجتماعی است که به نابرابری مرتبط است.

It's not just one or two things that go wrong,

این تنها یک یا دو مورد نیست که اشتباه است ،

it's most things.

در اغلب چیزهاست .

The other really important point I want to make on this graph

نکته واقعا مهمی که می خواهم در این نمودار به آن اشاره کنم

is that, if you look at the bottom,

اینستکه ، اگر به قسمت پایین نگاه کنید ،

Sweden and Japan,

سوئد و ژاپن ،

they're very different countries in all sorts of ways.

آنها از حیث تمامی جهات کشورهای متفاوتی هستند .

The position of women,

موقعیت زن ،

how closely they keep to the nuclear family,

چگونه هسته خانواده را تنگاتنگ نگه میدارند،

are on opposite ends of the poles

ازلحاظ کشورهای ثروتمند توسعه یافته آنها در سر دو قطب نمودار هستند.

in terms of the rich developed world.

ازلحاظ کشورهای ثروتمند توسعه یافته آنها در سر دو قطب نمودار هستند.

But another really important difference

اما یک تفاوت واقعا مهم دیگر

is how they get their greater equality.

اینست که چگونه آنها به برابری بهتر می رسند.

Sweden has huge differences in earnings,

سوئد اختلافات فاحشی در درآمدها دارد،

and it narrows the gap through taxation,

و فاصله را ازطریق نظام مالیاتی باریک می کند،

general welfare state,

رفاه عمومی کشوری ،

generous benefits and so on.

مزایای سخاوتمندانه و نظیر آن.

Japan is rather different though.

ژاپن تاحدودی متفاوت است.

It starts off with much smaller differences in earnings before tax.

با تفاوتهای بسیار کمتر در درآمدها قبل از مالیات شروع می کند.

It has lower taxes.

نرخ مالیات کمتری دارد.

It has a smaller welfare state.

یک رفاه عمومی کوچکتری دارد.

And in our analysis of the American states,

و در تحلیل ما از ایالات آمریکا ،

we find rather the same contrast.

تا حدودی همان تضاد را می یابیم.

There are some states that do well through redistribution,

ایالتهایی هستند که از طریق توزیع مجدد( درآمد) خوب عمل می کنند،

some states that do well

برخی ایالتها خوب عمل می کنند

because they have smaller income differences before tax.

برای اینکه اختلاف درآمد های کمتری قبل از مالیات دارند.

So we conclude

بنابراین نتیجه می گیریم

that it doesn't much matter how you get your greater equality,

که این موضوع چندان اهمیت ندارد که چگونه به برابری بهترتان می رسید ،

as long as you get there somehow.

در صورتی که به نحوی به برابری برسید .

I am not talking about perfect equality,

من راجع به برابری کامل صحبت نمی کنم،

I'm talking about what exists in rich developed market democracies.

راجع به این می گویم که چه چیزی در بازار دموکراسی های ثروتمند پیشرفته هست .

Another really surprising part of this picture

یکی دیگر از بخش های تعجب آور این تصویر

is that it's not just the poor

اینست که این تنها قشر فقیر نیست

who are affected by inequality.

که دستخوش نابرابری است.

There seems to be some truth in John Donne's

بنظر می سد که حقایقی درکتاب " هیچ مردی یک جزیره نیست " جان دونز باشد.

"No man is an island."

بنظر می سد که حقایقی درکتاب " هیچ مردی یک جزیره نیست " جان دونز باشد.

And in a number of studies, it's possible to compare

در تعدادی از مطالعات نشان داده شده ، که مقایسه اینکه

how people do in more and less equal countries

چگونه مردم کم و بیش در کشورهای با درآمد برابر،در هر سطحی از طبقه بندی اجتماعی عمل میکنند، امکان پذیر است .

at each level in the social hierarchy.

چگونه مردم کم و بیش در کشورهای با درآمد برابر،در هر سطحی از طبقه بندی اجتماعی عمل میکنند، امکان پذیر است .

This is just one example.

این تنها یک مثال است.

It's infant mortality.

این مرگ و میر نوزادان است.

Some Swedes very kindly classified a lot of their infant deaths

چندی از سوئدی ها خیلی انسان دوستانه تعداد زیادی از مرگ نوزادانشان را بر مبنای

according to the British register of general socioeconomic classification.

ثبت دسته بندی اقتصادی اجتماعی عمومی انگلیسی دسته بندی کردند.

And so it's anachronistically

و خب بصورت قدیمی

a classification by fathers' occupations,

یک دسته بندی بر اساس شغل پدر،

so single parents go on their own.

بنابراین والدین مجرد به سمت دسته خودشان می روند.

But then where it says "low social class,"

اما وقتی که که می گوید " طبقه پایین اجتماعی "

that's unskilled manual occupations.

منظور مشاغل بدنی بدون مهارت است.

It goes through towards the skilled manual occupations in the middle,

بسمت مشاغل بدنی با مهارت در میانه می رود ،

then the junior non-manual,

سپس رده پایین غیر بدنی ،

going up high to the professional occupations --

به سمت مشاغل تخصصی بالا می رود --

doctors, lawyers,

پزشکان ، وکلا ،

directors of larger companies.

مدیران شرکتهای بزرگتر.

You see there that Sweden does better than Britain

اینجا می بیند که سوئد از هر لحاظ از بریتانیا بهتر عمل میکند.

all the way across the social hierarchy.

اینجا می بیند که سوئد از هر لحاظ از بریتانیا بهتر عمل میکند.

The biggest differences are at the bottom of society.

بزرگترین اختلاف در سطوح پایین جامعه است.

But even at the top,

اما حتی در سطوح بالا ،

there seems to be a small benefit

بنظر می رسد که مزایای اندکی باشد

to being in a more equal society.

تا اینکه در یک جامعه با درآمد برابرتر باشد.

We show that on about five different sets of data

نشان می دهیم که در تقریبا پنج سری مختلف از داده ها

covering educational outcomes

در بر گیرنده نتایج تحصیلات

and health in the United States and internationally.

و بهداشت در آمریکا و جهان هستند.

And that seems to be the general picture --

و این به نظر می رسد که تصویر کلی باشد --

that greater equality makes most difference at the bottom,

که برابری بهتر بیشترین تفاوت را در سطوح پایین بوجود می آورد ،

but has some benefits even at the top.

اما مزایایی هم برای سطوح بالا دارد.

But I should say a few words about what's going on.

اما من باید جملاتی را هم در راجع به اینکه چه می گذرد بگویم.

I think I'm looking and talking

فکر کنم دارم به دنبال به تاثیرات روانی اجتماعی نابرابری میگردم و در این باره بحث میکنم.

about the psychosocial effects of inequality.

فکر کنم دارم به دنبال به تاثیرات روانی اجتماعی نابرابری میگردم و در این باره بحث میکنم.

More to do with feelings of superiority and inferiority,

چیزهای بسیار باید برای احساسات برتری و پستی ،باارزش بودن و بی ارزش بودن، مورد احترام بودن و بی حرمت بودن انجام داد.

of being valued and devalued,

چیزهای بسیار باید برای احساسات برتری و پستی ،باارزش بودن و بی ارزش بودن، مورد احترام بودن و بی حرمت بودن انجام داد.

respected and disrespected.

چیزهای بسیار باید برای احساسات برتری و پستی ،باارزش بودن و بی ارزش بودن، مورد احترام بودن و بی حرمت بودن انجام داد.

And of course, those feelings

والبته ، احساسات ناشی از شرایط رقابت مصرف گرایی را در جامعه ما تحریک می کند.

of the status competition that comes out of that

والبته ، احساسات ناشی از شرایط رقابت مصرف گرایی را در جامعه ما تحریک می کند.

drives the consumerism in our society.

والبته ، احساسات ناشی از شرایط رقابت مصرف گرایی را در جامعه ما تحریک می کند.

It also leads to status insecurity.

و همچنین به نا امنی منزلت اجتماعی منجر می شود.

We worry more about how we're judged and seen by others,

ما بیشتر نگران آن هستیم که چگونه توسط دیگران قضاوت و دیده می شویم

whether we're regarded as attractive, clever,

حتی اگر بعنوان فردی جذاب ، باهوش و این گونه چیزها مورد احترام باشیم.

all that kind of thing.

حتی اگر بعنوان فردی جذاب ، باهوش و این گونه چیزها مورد احترام باشیم.

The social-evaluative judgments increase,

قضاوت های ارزیابانه اجتماعی ، بیم

the fear of those social-evaluative judgments.

آندسته از قضاوتهای ارزیابانه اجتماعی را افزایش می دهد.

Interestingly,

جالب اینکه،

some parallel work going on in social psychology:

چند کار موازی در روانشناسی اجتماعی در جریان است:

some people reviewed 208 different studies

افرادی 208 مطالعه مختلف را بازنگری کردند

in which volunteers had been invited

که در آن افراد داوطلب دعوت شده بودند

into a psychological laboratory

داخل یک آزمایشگاه روانشناسی

and had their stress hormones,

و هورمون های استرس آنها،

their responses to doing stressful tasks, measured.

پاسخ هایشان به انجام تکالیف استرس آور ، اندازه گیری شده بود.

And in the review,

و در بازنگری،

what they were interested in seeing

چیزی که آنها مشتاق بودند تا ببینند

is what kind of stresses

اینست که چه نوعی از استرس ها

most reliably raise levels of cortisol,

بطور مطمئن سطح کوتیزول را افزایش می دهند،

the central stress hormone.

هرمون مرکزی استرس.

And the conclusion was

و نتیجه این بود

it was tasks that included social-evaluative threat --

تکالیفی بود که تهدید های ارزیابانه اجتماعی را شامل می شد --

threats to self-esteem or social status

تهدیدهایی برای اعتبار شخصی یا منزلت اجتماعی

in which others can negatively judge your performance.

آنهایی که دیگران بطور منفی می توانند عملکرد شما را قضاوت کنند.

Those kind of stresses

آن نوع از استرس ها

have a very particular effect

اثر بسیار خاصی بر

on the physiology of stress.

روانشناسی استرس دارند.

Now we have been criticized.

اکنون ما مورد انتقاد واقع شدیم.

Of course, there are people who dislike this stuff

البته ، هستند کسانی که اینگونه چیزها را دوست ندارند

and people who find it very surprising.

و افرادی که آنرا خیلی تعجب آور می یابند.

I should tell you though

به هر حال باید به شما بگویم

that when people criticize us for picking and choosing data,

که وقتی کسانی از ما برای برداشتن و انتخاب داده ها انتقاد می کنند،

we never pick and choose data.

ما هرگز داده ها برداشت یا انتخاب نمی کنیم.

We have an absolute rule

ما یک قانون مطلق داریم

that if our data source has data for one of the countries we're looking at,

که اگر منبع اطلاعات ما داده ای از یکی از کشورهای مورد نظر ما دارد، آن اطلاعات مورد تحلیل قرار میگیرد.

it goes into the analysis.

که اگر منبع اطلاعات ما داده ای از یکی از کشورهای مورد نظر ما دارد، آن اطلاعات مورد تحلیل قرار میگیرد.

Our data source decides

منبع اطلاعات ما تصمیم می گیرد که آیا داده ای قابل اطمینان است و یا نه ، ما تصمیم نمیگیریم.

whether it's reliable data,

منبع اطلاعات ما تصمیم می گیرد که آیا داده ای قابل اطمینان است و یا نه ، ما تصمیم نمیگیریم.

we don't.

منبع اطلاعات ما تصمیم می گیرد که آیا داده ای قابل اطمینان است و یا نه ، ما تصمیم نمیگیریم.

Otherwise that would introduce bias.

وگرنه این یک نوع گرایش جهت دار را معرفی میکند.

What about other countries?

کشورهای دیگر چگونه است؟

There are 200 studies

200 مطالعه و بررسی بر روی بهداشت مرتبط با درآمد و برابری در مجلات علمی که توسط خبره ها بازنگری می شود، وجود دارد

of health in relation to income and equality

200 مطالعه و بررسی بر روی بهداشت مرتبط با درآمد و برابری در مجلات علمی که توسط خبره ها بازنگری می شود، وجود دارد

in the academic peer-reviewed journals.

200 مطالعه و بررسی بر روی بهداشت مرتبط با درآمد و برابری در مجلات علمی که توسط خبره ها بازنگری می شود، وجود دارد

This isn't confined to these countries here,

این محدود به این کشورها در اینجا نمی شود،

hiding a very simple demonstration.

که یک اثبات بسیار ساده را پنهان می کنند.

The same countries,

کشورهای مشابه،

the same measure of inequality,

با اندازه نابرابری یکسان ،

one problem after another.

یک مشکل پس از دیگری.

Why don't we control for other factors?

چرا ما عوامل دیگر را کنترل نمی کنیم؟

Well we've shown you that GNP per capita

خب ما بشما نشان دادیم درآمد سرانه ناخالص ملی

doesn't make any difference.

چندان تفاوتی را بوجود نمی آورد.

And of course, others using more sophisticated methods in the literature

و البته ، بعضی که از روشهای استادانه تر استفاده می کنند

have controlled for poverty and education

فقر و تحصیلات و چیزهای دیگر را

and so on.

کنترل کرده اند.

What about causality?

رابطه علت و معلول چطور؟

Correlation in itself doesn't prove causality.

همبستگی در خودش رابطه علت و معلول را ثابت نمی کند.

We spend a good bit of time.

ما زمان مناسبی را صرف می کنیم.

And indeed, people know the causal links quite well

و البته، افراد رابطه عللی را در برخی از این کشورها

in some of these outcomes.

به خوبی می شناسند.

The big change in our understanding

تغییر بزرگ در فهم ما از

of drivers of chronic health

محرکهای بهداشت مستمر

in the rich developed world

در دنیای ثروتمند پیشرفته

is how important chronic stress from social sources

اینست که تا چه حد استرس مزمن ناشی از منابع اجتماعی

is affecting the immune system,

به روی دستگاه دفاعی اثر دارد ،

the cardiovascular system.

دستگاه قلب و عروق.

Or for instance, the reason why violence

و یا برای نمونه ، دلیل اینکه چرا جنایت

becomes more common in more unequal societies

بیشتر رایج می شود در جوامع بیشتر نابرابر

is because people are sensitive to being looked down on.

اینست که افراد به پست دیده شدن حساس هستند.

I should say that to deal with this,

باید خاطر نشان کنم که برای تعامل با این،

we've got to deal with the post-tax things

ما باید به چیزهای بعد از مالیات بپردازیم

and the pre-tax things.

و هم به چیزهای قبل از مالیات.

We've got to constrain income,

ما باید در آمد را تحمیل کنیم،

the bonus culture incomes at the top.

جایزه فرهنگی در آمد ها در قشر بالادستی.

I think we must make our bosses accountable to their employees

فکر می کنم باید رئیسهای مان را در برابر کارمندانشان

in any way we can.

جوابگو کنیم به هر طریقی که می توانیم.

I think the take-home message though

فکر می کنم پیامی را که به خانه می بریم

is that we can improve the real quality of human life

اینست که می توانیم کیفیت زندگی بشر را بهبود بخشیم

by reducing the differences in incomes between us.

با کاهش تفاوت در آمد ها بین خودمان .

Suddenly we have a handle

به ناگاه اهرمی خواهیم داشت

on the psychosocial well-being of whole societies,

در بهبود روانی اجتماعی همه جوامع

and that's exciting.

و این هیجان انگیز است.

Thank you.

با تشکر

(Applause)

(تشویق حضار)