Lucy McRae: How can technology transform the human body?

لوسی مک رای: چگونه تکنولوژی قادره بدن انسان را دگرگون کنه؟

Translator: Farnaz Saghafi Reviewer: soheila Jafari

I call myself a body architect.

من خود را یک معمار بدن می نامم.

I trained in classical ballet

من در باله ی کلاسیک آموزش دیده

and have a background in architecture and fashion.

و سابقه ای در معماری و مد دارم.

As a body architect, I fascinate with the human body

به عنوان معمار بدن، من مجذوب بدن انسان بوده

and explore how I can transform it.

و دربارۀ چگونگی تغییر وتحول آن بررسی می کنم.

I worked at Philips Electronics

من در شرکت فیلیپس الکترونیک

in the far-future design research lab,

درآزمایشگاه تحقیقاتی طراحی آیندۀ دور، با نگاهی به 20 سال بعد کار میکردم.

looking 20 years into the future.

درآزمایشگاه تحقیقاتی طراحی آیندۀ دور، با نگاهی به 20 سال بعد کار میکردم.

I explored the human skin, and how technology can transform the body.

من پوست انسان ، و اینکه چگونه فن آوری قادر است بدن را تغییر حالت دهد را بررسی کردم.

I worked on concepts like an electronic tattoo,

من بر روی مفاهیمی مانند خال کوبی های الکترونیکی کار کردم،

which is augmented by touch,

که توسط لمس بزرگ می شوند،

or dresses that blushed and shivered with light.

یا لباس هایی که با نور، سرخ شده و می لرزند.

I started my own experiments.

من شروع به انجام آزمایشات خود کردم.

These were the low-tech approaches to the high-tech conversations I was having.

من روشهایی با تکنولوژی پایین نسبت به مکالماتی با تکنولوژی بالا داشتم.

These are Q-tips stuck to my roommate with wig glue.

اینها گوش پاکنهایی هستند که با چسب کلاه گیس به هم اتاقی ام چسبانده شده اند.

(Laughter)

(خنده تماشاگران)

I started a collaboration with a friend of mine, Bart Hess --

من با یکی از دوستانم، بارت هس ،کار مشترکی را آغاز کردم

he doesn't normally look like this --

-- او معمولا این شکلی نیست -

and we used ourselves as models.

و ما از خودمان به عنوان مدل استفاده کردیم.

We transformed our apartments into our laboratories,

ما آپارتمان خود را به آزمایشگاه تبدیل کردیم،

and worked in a very spontaneous and immediate way.

و خیلی بی مقدمه و به سرعت کار می کردیم.

We were creating

ما تصاویر بصری منجر به تحول بشری می ساختیم.

visual imagery provoking human evolution.

ما تصاویر بصری منجر به تحول بشری می ساختیم.

Whilst I was at Philips, we discussed this idea of a maybe technology,

زمانیکه در شرکت فیلیپس بودم، در مورد ایده ای از تکنولوژی احتمالی تبادل نظر می کردیم،

something that wasn't either switched on or off, but in between.

چیزی که روشن یا خاموش نبود، بلکه حالتی مابین آن دو بود.

A maybe that could take the form of a gas or a liquid.

احتمالی که می تونست حالت گاز یا مایع بخود بگیرد.

And I became obsessed with this idea of blurring the perimeter of the body,

ومن بشدت علاقه مند این ایده شدم که پیرامون بدن را درهم برهم کنم،

so you couldn't see where the skin ended and the near environment started.

طوری که نتونید جائیکه که پوست تمام می شه و محیط اطراف شروع می شه را ببینید.

I set up my studio in the red-light district

من استودیو خود را درمنطقه مخصوص فحشا راه اندازی کردم

and obsessively wrapped myself in plumbing tubing,

و بطور وسواس گونه ای خودم را در لوله های لوله کشی پیچیدم

and found a way to redefine the skin

و راهی برای توصیف مجدد پوست یافتم

and create this dynamic textile.

واین الیاف متحرک را درست کردم.

I was introduced to Robyn, the Swedish pop star,

من با "رابین"، ستاره پاپ سوئدی آشنا شدم.

and she was also exploring

و او نیز به بررسی چگونگی همزیستی تکنولوژی با احساسات بکر بشری مشغول بود.

how technology coexists with raw human emotion.

و او نیز به بررسی چگونگی همزیستی تکنولوژی با احساسات بکر بشری مشغول بود.

And she talked about how technology with these new feathers,

و او در مورد حالت تکنولوژی با این پرهای جدید،

this new face paint, this punk, the way that we identify with the world,

رنگ چهره جدید، این مدل پانکی، راهی که ما با آن جهان را می شناسیم، صحبت کرد،

and we made this music video.

و ما این موزیک ویدئو را ساختیم.

I'm fascinated with the idea

من شیفته این ایده شدم

of what happens when you merge biology with technology,

که وقتی فن آوری با زیست شناسی ادغام می شه، چه اتفاقی می افته،

and I remember reading about this idea of being able to reprogram

ویادم می یاد که در مورد این ایده مطلبی خوانده ام

biology, in the future, away from disease and aging.

که در آینده قادرند زیست شناسی را بدور از بیماری و پیری، طراحی مجدد کنند.

And I thought about this concept of,

و من در مورد این مفهوم فکرکردم،

imagine if we could reprogram

تصور کنید اگر ما بتونیم بوی بدن خود را عوض کنیم، آنرا تغییر و از لحاظ زیستی اصلاح کنیم،

our own body odor, modify and biologically enhance it,

تصور کنید اگر ما بتونیم بوی بدن خود را عوض کنیم، آنرا تغییر و از لحاظ زیستی اصلاح کنیم،

and how would that change the way that we communicate with each other?

و چطور اینکار روابط ما با یکدیگر را تغییر می دهد؟

Or the way that we attract sexual partners?

یا راهی که از طریق آن فردی را از لحاظ جنسی جذب می کنیم؟

And would we revert back to being more like animals,

و آیا ما به حالتی که بیشتر شبیه حیوانات است یا روشهای ابتدایی ارتباطات، برمی گردیم؟

more primal modes of communication?

و آیا ما به حالتی که بیشتر شبیه حیوانات است یا روشهای ابتدایی ارتباطات، برمی گردیم؟

I worked with a synthetic biologist,

من با همکاری یک زیست شناس الیاف مصنوعی ،

and I created a swallowable perfume,

یک عطر قابل بلع درست کردم،

which is a cosmetic pill that you eat

که اون یه قرص آرایشی و بهداشتی است که شما می خورید

and the fragrance comes out through the skin's surface when you perspire.

و وقتی عرق می کنید، عطر اون از طریق سطح پوست شما بیرون می آید.

It completely blows apart the way that perfume is,

اون کاملا شکل و شمایل عطر را دگرگون کرده،

and provides a whole new format.

و یک قالب کاملا" جدید ایجاد می کند.

It's perfume coming from the inside out.

بوی عطر آن از داخل به خارج صاتع می شود.

It redefines the role of skin, and our bodies become an atomizer.

اون تعبیری دیگر بر نقش پوست بدن بوده، و بدن ما به مانند یک اسپری عطرعمل می کند.

I've learned that there's no boundaries,

من یاد گرفته ام که هیچ حد و مرزی وجود ندارد،

and if I look at the evolution of my work

و اگر به تکامل پروژه ام نگاهی بیندازم

i can see threads and connections that make sense.

رشته ها و ارتباطات معنی داری می بینم.

But when I look towards the future,

اما زمانی که به آینده نگاه می کنم،

the next project is completely unknown and wide open.

پروژه بعدی کاملا" ناشناخته و کاملا" باز است.

I feel like I have all these ideas existing embedded inside of me,

احساس می کنم همه این ایده های موجود در درون من تعبیه شده،

and it's these conversations and these experiences

و این گفتگوها و این تجارب باعث شدند

that connect these ideas, and they kind of instinctively come out.

که این ایده ها با هم مرتبط ، و یه جوری بطور غریزی شکوفا شوند.

As a body architect,

به عنوان یک معمار بدن،

I've created this limitless and boundless platform

من این صحنۀ بدون حد و مرز را برای خود بوجود آورده

for me to discover whatever I want.

تا به کشف آنچه می خواهم بپردازم.

And I feel like I've just got started.

و احساس می کنم تازه شروع کاره.

So here's to another day at the office.

خُب اینم یه روز کاری دیگه تو دفتره.

(Laughter) (Applause)

(خنده حاضرین) (تشویق حاضرین)

Thank you!

با تشکر از شما!

Thank you!

با تشکر از شما!