Christopher deCharms: A look inside the brain in real time

کریستوفر دی چارمز مغز را بلادرنگ اسکن می کند.

Translator: Mitra Dehghan Reviewer: ghasem vahedi

Hi. I'm going to ask you to raise your arms and wave back,

سلام، از شما می خواهم دست هایتان را بالا ببرید و تکان بدید.

just the way I am -- kind of a royal wave.

مثل من -- بای بای کنید.

You can mimic what you can see.

شما می توانید چیزهایی را که می بینید تقلید کنید.

You can program the hundreds of muscles in your arm.

می توانید هزاران ماهیچه ای که توی دستتان هست را برنامه ریزی کنید.

Soon, you'll be able to look inside your brain and program,

به زودی شما قادر خواهید بود که درون مغز خودتان را ببینید و برنامه ریزی کنید،

control the hundreds of brain areas that you see there.

می توانید بخش های مختلف مغز را که آن جا می بینید کنترل کنید.

I'm going to tell you about that technology.

می خواهم درباره این تکنولوژی با شما صحبت کنم

People have wanted to look inside the human mind,

سالیان متمادی انسان مایل بود که بداند داخل ذهن،

the human brain, for thousands of years.

و مغز انسان چه می گذرد.

Well, coming out of the research labs just now, for our generation, is the possibility to do that.

خوب! به لطف آزمایشگاه های تحقیقاتی، امروزه این امر برای نسل ما محقق شده است.

People envision this as being very difficult.

مردم تصور می کنند که این باید کار خیلی مشکلی باشد.

You had to take a spaceship, shrink it down, inject it into the bloodstream.

مثلاً باید یک سفینه فضایی را بگیرند، کوچکش کنند و تزریق کنند توی جریان خون.

It was terribly dangerous. (Laughter)

کار خیلی خطرناکیه!

You could be attacked by white blood cells in the arteries.

ممکن است توی آئورت گلبول های سفید به شما حمله کنند.

But now, we have a real technology to do this.

ولی ما یک تکنولوژی واقعی برای انجام این کار داریم.

We're going to fly into my colleague Peter's brain.

می خواهیم یک سفر به مغز همکارم "پیتر" داشته باشیم.

We're going to do it non-invasively using MRI.

این کار بدون هیچ صدمه ای با " ام-آر-آی" انجام می شود.

We don't have to inject anything. We don't need radiation.

هیچ نیازی به تزریق یا تاباندن اشعه به بدن هم نداریم.

We will be able to fly into the anatomy of Peter's brain -- literally, fly into his body --

ما فقط وارد آناتومی مغز پیتر می شویم --اصطلاحا می گوییم وارد بدن او شده ایم--

but more importantly, we can look into his mind.

ولی نکته مهم این است که ما می توانیم نگاهی به درون ذهن او بیاندازیم.

When Peter moves his arm, that yellow spot you see there

وقتی که پیتر دستش را حرکت می دهد، آن لکه زرد رنگی که می بینید،

is the interface to the functioning of Peter's mind taking place.

واسطی است که عملیات مغزی پیتر در آن اتفاق می افتد.

Now you've seen before that with electrodes you can control robotic arms,

قبلا دیده اید که می توان با استفاده از الکترودها بازوهای روباتیکی را کنترل کرد،

that brain imaging and scanners can show you the insides of brains.

تصویربردای و اسکن های انجام شده از مغز به شما درون مغز را نشان می دهد.

What's new is that that process has typically taken days or months of analysis.

مسئله ای که مطرح می شود این است که تحلیل این روند روزها و ماه ها وقت می برد.

We've collapsed that through technology to milliseconds,

ولی ما به کمک تکنولوژی این مدت به چند میلی ثانیه کاهش داده ایم.

and that allows us to let Peter to look at his brain in real time as he's inside the scanner.

بنابراین پیتر می تواند درست همان موقع که در دستگاه اسکنر است، واکنش های مغزی خودش را نگاه بکند.

He can look at these 65,000 points of activation per second.

او می تواند در هر ثانیه 65,000 نقطه فعال را در مغزش مشاهده کند.

If he can see this pattern in his own brain, he can learn how to control it.

اگر او بتواند این الگو را در مغزش مشاهده کند، می تواند یاد بگیرد که آن را کنترل کند.

There have been three ways to try to impact the brain:

سه راه برای تحت تاثیر قرار دادن مغز وجود دارد.

the therapist's couch, pills and the knife.

مراجعه به یک متخصص، قرص و چاقوی جراحی.

This is a fourth alternative that you are soon going to have.

ولی به زودی راه حل چهارمی هم در اختیار شما قرار می گیرد.

We all know that as we form thoughts, they form deep channels in our minds and in our brains.

همه می دانیم که وقتی فکر می کنیم، این افکار کانال های عمیقی در ذهن و مغز ما ایجاد می کنند.

Chronic pain is an example. If you burn yourself, you pull your hand away.

برای مثال دردهای مزمن را در نظر بگیرید. اگر دستتان بسوزد، درد باعث می شود که سریع آن را عقب بکشید.

But if you're still in pain in six months' or six years' time,

ولی اگر شش ماه یا سال متمادی از دردی رنج ببرید،

it's because these circuits are producing pain that's no longer helping you.

به این معنا است که این مدارها دردی را تولید می کنند که دیگر برای شما موثر نیست.

If we can look at the activation in the brain that's producing the pain,

پس اگر بتوانیم فعالیت های مغزی که منجر به تولید درد می شوند را ببینیم،

we can form 3D models and watch in real time the brain process information,

می توانیم مدل های سه بعدی درست کنیم و فرایند پردازش مغز را در لحظه وقوع آن مشاهده کنیم،

and then we can select the areas that produce the pain.

و سپس براساس مشاهداتمان می توانیم ناحیه هایی از مغز را که در تولید درد نقش دارند شناسایی کنیم.

So put your arms back up and flex your bicep.

حالا دستتان را بالا ببرید و پشت بازو بیاورید.

Now imagine that you will soon be able to look inside your brain

حالا تصور کنید که به زودی قادر خواهید بود که به درون مغزتان نگاه کنید

and select brain areas to do that same thing.

و مناطقی از مغز را انتخاب کنید که دقیقا همین کار را برای شما انجام می دهند.

What you're seeing here is, we've selected the pathways in the brain of a chronic pain patient.

چیزی که اینجا می بینید این است که ما کانال های درد مزمن در مغز بیمار را مشخص کرده ایم.

This may shock you, but we're literally reading this person's brain in real time.

اگرچه ممکن است این مسئله شما را شوکه کرده باشد ولی در حقیقت ما توانسته ایم که مغز این بیمار را در حین عمل بخوانیم.

They're watching their own brain activation,

آن ها می توانند فعالیت های مغزی خودشان را نگاه کنند،

and they're controlling the pathway that produces their pain.

و می توانند کانال هایی را که باعث ایجاد درد می شوند را کنترل کنند.

They're learning to flex this system that releases their own endogenous opiates.

یاد می گیرند که این سیستم را مهار کنند تا خودش مواد ضد درد تولید کند.

As they do it, in the upper left is a display

وقتی که آن ها این کار را انجام می دهند، در گوشه بالا سمت چپ نمایشگری است

that's yoked to their brain activation of their own pain being controlled.

که به فعالیت های آن بخش از مغز آن ها که درد را کنترل می کند متصل شده.

When they control their brain, they can control their pain.

وقتی که آن ها مغزشان را کنترل کنند، می توانند دردشان را هم کنترل کنند.

This is an investigational technology,

این یک تکنولوژی تحقیقاتی است،

but, in clinical trials, we're seeing a 44 to 64 percent decrease in chronic pain patients.

ولی در آزمایش های کلینیکی ما 44 تا 64 درصد کاهش در مورد دردهای مزمن داشته ایم.

This is not "The Matrix." You can only do this to yourself. You take control.

این فیلم " ماتریکس" نیست. شما فقط می توانید این کار را در باره خودتان انجام دهید. شما تنها خودتان را کنترل می کنید.

I've seen inside my brain. You will too, soon.

من درون مغز خودم را دیده ام. شما هم به زودی قادر خواهید شد که این کار را انجام دهید.

When you do, what do you want to control?

وقتی موفق به انجام این کار شوید، دوست دارید چه چیزی را کنترل کنید؟

You will be able to look at all the aspects that make you yourself, all your experiences.

شما قادر خواهید بود جنبه های مختلفی(از ذهنتان) را ببینید که هویت شما را تشکیل می دهند، یعنی مجموعۀ به های شما.

These are some of the areas we're working on today that I don't have time to go into in detail.

زمینه های مختلفی وجود دارند که ما امروزه روی آن ها کار می کنیم. ولی من الان فرصت کافی برای پرداختن به آن ها ندارم.

But I want to leave with you the big question.

ولی مایلم که سوال مهمی را مطرح کنم.

We are the first generation that's going to be able to enter into,

ما اولین نسلی خواهیم بود که قادر است از این

using this technology, the human mind and brain.

تکنولوژی، ذهن انسان و مغز، استفاده کند.

Where will we take it?

سوال این است که چگونه از آن استفاده خواهیم کرد.