My year reading a book from every country in the world | Ann Morgan

Translator: Leila Ataei Reviewer: Hajar Almasi

It's often said that you can tell a lot about a person

اغلب گفته مى شود كه با نگاه انداختن به قفسه‎های کتاب یک نفر

by looking at what's on their bookshelves.

می‎توانید درباره آن شخص خیلی چیزها بگویید.

What do my bookshelves say about me?

اما قفسه‎های کتاب من چه درباره‎ام می‎گویند؟

Well, when I asked myself this question a few years ago,

خب، وقتی از خودم چند سال قبل این را پرسیدم،

I made an alarming discovery.

کشف هشدار‎دهنده ای داشتم.

I'd always thought of myself as a fairly cultured,

همیشه خودم را فردی نسبتا فرهنگی

cosmopolitan sort of person.

و به نوعی شهروند جهان می‎دیدم.

But my bookshelves told a rather different story.

اما قفسه‎های کتابم داستان نسبتا متفاوتی را می‎گفتند.

Pretty much all the titles on them

تقریبا بخش عمده عنوان آنها

were by British or North American authors,

به نویسندگان آمریکای شمالی یا بریتانیایی تعلق داشت،

and there was almost nothing in translation.

و تقریبا هیچکدام ترجمه نبودند.

Discovering this massive, cultural blind spot in my reading

پی بردن به این نقطه کور فرهنگی عظیم در کتابخوانی‎ام،

came as quite a shock.

شوک بزرگی بود.

And when I thought about it, it seemed like a real shame.

و هنگامی که درباره آن فکر کردم، برایم جای شرمندگی داشت.

I knew there had to be lots of amazing stories out there

می‎دانستم که باید کلی داستانهای جالب، آن بیرون از نویسندگانی باشد

by writers working in languages other than English.

که آثارشان به زبانی غیر از انگلیسی است.

And it seemed really sad to think that my reading habits meant

و واقعا فکرش غم‎انگیز بود که عادات کتابخوانی من به این معنا بود

I would probably never encounter them.

که من احتمالا هرگز با آنها برخورد نداشته‎ام.

So, I decided to prescribe myself

پس تصمیم گرفتم تا برای خودم

an intensive course of global reading.

مسیر فشرده‎ای از کتابخوانی جهانی را تجویز کنم.

2012 was set to be a very international year for the UK;

۲۰۱۲ قرار بود یک سال خیلی بین‎المللی برای بریتانیا باشد؛

it was the year of the London Olympics.

همان سالی که المپیک لندن برگزار شد.

And so I decided to use it as my time frame

و من تصمیم گرفتم از آن بعنوان چارچوب زمانی‎ام

to try to read a novel, short story collection

برای خواندن یک رمان یا مجموعه داستانهای کوتاه

or memoir from every country in the world.

یا زندگی نامه از همه کشورهای جهان استفاده کنم.

And so I did.

و این کار را کردم.

And it was very exciting

و بسیار هیجان‎انگیز بود

and I learned some remarkable things

و چیزهای قابل توجه‎ای یاد گرفتم

and made some wonderful connections

و ارتباطات جالبی در این میان ایجاد شد

that I want to share with you today.

که مایلم امروز با شما در میان بگذارم.

But it started with some practical problems.

اما شروعش با مشکلات کاربردی همراه شد.

After I'd worked out which of the many different lists of countries in the world

بعد از کار کردن روی لیستهای بسیارمختلفی از کشورهای جهان

to use for my project,

برای استفاده در پروژه‎ام،

I ended up going with the list of UN-recognized nations,

در آخر با فهرست کشورهای سازمان ملل پیش رفتم،

to which I added Taiwan,

که البته تایوان را به آن افزودم،

which gave me a total of 196 countries.

و در مجموع ۱۹۶ کشور شدند.

And after I'd worked out how to fit reading and blogging

و بعد از این که یاد گرفتم چطور بین کتابخوانی ووبلاگ نویسی هماهنگی ایجاد کنم ،

about, roughly, four books a week

درباره آنها را برای تقریبا چهار کتاب در هفته

around working five days a week,

که پنج روز آن کاری بود را انجام دهم،

I then had to face up to the fact that I might even not be able

بعدش مجبور شدم با این اقعیت مواجه شوم که احتمالا قادر نباشم

to get books in English from every country.

همه کتابها را به انگلیسی از همه کشورها بدست بیاورم.

Only around 4.5 percent of the literary works published

تنها حدود ۴/۵ درصد از آثار ادبی منتشر شده بصورت سالانه

each year in the UK are translations,

در بریتانیا ترجمه هستند،

and the figures are similar for much of the English-speaking world.

و تقریبا این ارقام در بیشتر جهان انگلیسی زبان یکسان است.

Although, the proportion of translated books published

اگر چه، تناسب کتابهای ترجمه شده

in many other countries is a lot higher.

در خیلی از کشورهای دیگر بسیار بالاتر است.

4.5 percent is tiny enough to start with,

۴/۵ درصد، برای شروع خیلی کمه (ناکافی است)،

but what that figure doesn't tell you

اما چیزی که این رقم به شما نمی‎گوید

is that many of those books will come from countries

این است که خیلی از آن کتابها از کشورهای صاحب

with strong publishing networks

شبکه‎های انتشاراتی قوی

and lots of industry professionals primed to go out and sell those titles

و کلی حرفه‏‎‎‎ای‎های این صنعت هستند که هدفشان پیدا کردن مشتری از بین

to English-language publishers.

ناشران انگلیشی زبان است.

So, for example, although well over 100 books are translated from French

خب برای مثال، اگر چه بیش از ۱۰۰ کتاب سالانه از فرانسوی

and published in the UK each year,

در بریتانیا ترجمه و منتشر می‎شود،

most of them will come from countries like France or Switzerland.

اغلب از کشورهایی مثل فرانسه و سوییس میایند.

French-speaking Africa, on the other hand,

آفریقای فرانسوی زبان،از سوی دیگر

will rarely ever get a look-in.

بندرت توجه‎ای را بخود جلب خواهد کرد.

The upshot is that there are actually quite a lot of nations

نتیجه ‎اش این می‎شود که بسیاری از ملل

that may have little or even no commercially available literature

که از ادبیاتشان در بازار به انگلیسی هیچ اثری نیست،

in English.

یا که خیلی کم هست.

Their books remain invisible to readers

کتابهایشان برای خوانندگان زبانی که

of the world's most published language.

بیشترین سهم را در جهان نشر دارد، ناشناخته(مخفی) می‌ماند.

But when it came to reading the world,

اما وقتی پای کتابخوانی در مقیاس جهانی به میان آمد

the biggest challenge of all for me

بزرگترین چالش برایم این واقعیت بود

was that fact that I didn't know where to start.

که نمی‎دانستم از کجا شروع کنم.

Having spent my life reading almost exclusively British

من که عمرم را تقریبا تنها صرف مطالعه کتابهای آمریکای شمالی

and North American books,

و بریتانیا کرده بودم،

I had no idea how to go about sourcing and finding stories

هیچ ایده‎ای نداشتم که چطور سراغ منبع‎یابی و پیدا کردن داستانها

and choosing them from much of the rest of the world.

و انتخابشان از بین آنهمه از بقیه دنیا باشم.

I couldn't tell you how to source a story from Swaziland.

بلد نبودم چطور دنبال داستانی از سوییس باشم.

I wouldn't know a good novel from Namibia.

هیچ رمان خوبی از نامبیا نمی‎شناختم.

There was no hiding it --

چیزی برای پنهان کردن ندارم--

I was a clueless literary xenophobe.

من بیگانه هراسِ ادبیِ نادانی بودم.

So how on earth was I going to read the world?

پس محض رضای خدا چطور می‌‎خواستم ادبیان جهان را بخوانم؟

I was going to have to ask for help.

باید کمک می‎گرفتم.

So in October 2011, I registered my blog,

بنابراین در اکتبر ۲۰۱۱، بلاگم را ثبت نام کردم،

ayearofreadingtheworld.com,

ayearofreadingtheworld.com

and I posted a short appeal online.

و یک درخواست کوتاه انلاین پست کردم.

I explained who I was,

توضیح دادم چه کسی بودم،

how narrow my reading had been,

چقدر دایره مطالعاتی‎ام کم عمق بود،

and I asked anyone who cared to

و از کسانی که اهمیت می‎دادند درخواست داشتم

to leave a message suggesting what I might read

برایم پیغام بگذارند که چه آثاری از دیگر

from other parts of the planet.

قسمتهای جهان بخوانم.

Now, I had no idea whether anyone would be interested,

آنموقع، حتی فکرش را نمی کردم که کسی علاقمند باشد،

but within a few hours of me posting that appeal online,

اما ظرف چند ساعت از پست آنلاینی که گذاشتم،

people started to get in touch.

مردم شروع به تماس گرفتن کردند.

At first, it was friends and colleagues.

اولش دوستان و همکاران بودند.

Then it was friends of friends.

بعد دوستانِ دوستان.

And pretty soon, it was strangers.

و خیلی زود غریبه‎ها.

Four days after I put that appeal online,

چهار روز بعد از آن که درخواست آنلاین را گذاشتم،

I got a message from a woman called Rafidah in Kuala Lumpur.

پیغامی را از زنی به اسم رفیدا در کوالا‎لامپور دریافت کردم.

She said she loved the sound of my project,

گفت که از پروژه من خوشش آمده،

could she go to her local English-language bookshop

آیا می‎توانست سری به کتابفروشی انگلیسی زبان محلشان بزند

and choose my Malaysian book and post it to me?

و کتاب مالزیایی‎ام را انتخاب کرده و برایم پست کند؟

I accepted enthusiastically,

مشتاقانه پذیرفتم،

and a few weeks later,

و چند هفته بعد،

a package arrived containing not one, but two books --

بسته را دریافت کردم که به جای یکی، حاوی دو کتاب بود--

Rafidah's choice from Malaysia,

انتخاب رفیدا از مالزیا،

and a book from Singapore that she had also picked out for me.

و یک کتاب از سنگاپور که باز او برایم انتخاب کرده بود.

Now, at the time, I was amazed

در آن زمان برایم جای شگفتی داشت

that a stranger more than 6,000 miles away

که یک غریبه ۹٫۶۵۰ کیلومتر دورتر

would go to such lengths to help someone

تا این حد پیش برود و به کسی که هرگز شاید

she would probably never meet.

او را نبیند اینقدر کمک کند.

But Rafidah's kindness proved to be the pattern for that year.

اما مهربانی رفیدا اثباتی بود بر الگوی کلی آن سال.

Time and again, people went out of their way to help me.

بارها آدمها زحمت کمک کردن به من را به خودشان دادند.

Some took on research on my behalf,

بعضی حتی از طرف من تحقیق انجام دادند،

and others made detours on holidays and business trips

و برخی دیگر مسیرشان را طی تعطیلات و سفرهای کاری کج می‎کردند

to go to bookshops for me.

تا بجایم به کتابفروشی بروند.

It turns out, if you want to read the world,

معلوم شد، اگر قصد مطالعه جهان را داشته باشید،

if you want to encounter it with an open mind,

اگر قصد مواجه با آن را با ذهنی باز داشته باشید،

the world will help you.

جهان به شما کمک خواهد کرد.

When it came to countries

وقتی نوبت کشورهایی می‎شد

with little or no commercially available literature in English,

که در بازار انگشت‎شمار یا اصلا هیچ اثری به انگلیسی نداشتند،

people went further still.

آدمها باز کوتاه نمی‌آمدند.

Books often came from surprising sources.

کتابها اغلب از منابع شگفت‎آوری می‌آمد.

My Panamanian read, for example, came through a conversation

برای مثال کتابم از پاناما، حاصل مکالمه‎ای بود

I had with the Panama Canal on Twitter.

که در توییتر با کانال پاناما داشتم.

Yes, the Panama Canal has a Twitter account.

بله کانال پاناما حساب توییتر دارد.

And when I tweeted at it about my project,

و وقتی درباره پروژه‎ام توییت کردم،

it suggested that I might like to try and get hold of the work

بهم پیشنهاد که شاید بد نباشد اثری از نویسنده پانامایی،

of the Panamanian author Juan David Morgan.

خوان دیوید مورگان را امتحان کنم.

I found Morgan's website and I sent him a message,

وب سایت مورگان را پیدا کردم و برایش پیغام دادم،

asking if any of his Spanish-language novels

پرسیدم آیا هیچ یک از رمانهای اسپانیایی زبانش

had been translated into English.

به انگلیسی ترجمه شده بود.

And he said that nothing had been published,

و او گفت که هیچکدام ترجمه نشده بود،

but he did have an unpublished translation

اما یک ترجمه منتشر نشده

of his novel "The Golden Horse."

از رمانش به اسم «اسب زرین» داشت.

He emailed this to me,

آن را برایم ایمیل کرد،

allowing me to become one of the first people ever

به من اجازه داد تا یکی از اولین کسانی باشم

to read that book in English.

که کتاب را به انگلیسی بخوانم.

Morgan was by no means the only wordsmith

مورگان به هیچ وجه تنها استاد سخنی نبود

to share his work with me in this way.

که اثرش را اینطور با قسمت کرد.

From Sweden to Palau,

از سوئد گرفته تا پالائو،

writers and translators sent me self-published books

نویسندگان و مترجمان کتابهایی که خودشان منتشر کننده بودند و

and unpublished manuscripts of books

آنانی که از سوی ناشران انگلیسی برای انتشار

that hadn't been picked up by Anglophone publishers

انتخاب نشده بودند یا دیگر موجود نبودند،

or that were no longer available,

را برایم ارسال می‎کردند،

giving me privileged glimpses of some remarkable imaginary worlds.

و به من امتیاز مطالعه اجمالی برخی از جهانهای تخیلی قابل توجه را می‎دادند.

I read, for example,

برای مثال درباره

about the Southern African king Ngungunhane, who led the resistance

پادشاه آفریقای جنوبی Ngungunhane را خواندم که علیه پرتقالیها

against the Portuguese in the 19th century;

در قرن نوزدهم مقاومت کرده بود؛

and about marriage rituals in a remote village

و درباره آیین ازدواج در دهکده‎ای دورافتاده

on the shores of the Caspian sea in Turkmenistan.

در سواحل دریای خزر در ترکمنستان.

I met Kuwait's answer to Bridget Jones.

پاسخ کویت به بریجیت جونز را ملاقات کردم.

(Laughter)

(خنده حضار)

And I read about an orgy in a tree in Angola.

و درباره عیاشی و میگساری زیر درختی در آنگولا خواندم.

But perhaps the most amazing example

اما شاید جالب‎ترین مثال،

of the lengths that people were prepared to go to

از وقتی که آدمها صرف کمک به من‎ کردند

to help me read the world,

تا دنیا را بخوانم،

came towards the end of my quest,

به پایان درخواستم مربوط می‎شود،

when I tried to get hold of a book from the tiny, Portuguese-speaking

وقتی سعی کردم به کتابی از یک جزیره کوچک پرتقالی زبان

African island nation of São Tomé and Príncipe.

از ملت آفریقایی سائوتومه و پرنسیپ دست یابم.

Now, having spent several months trying everything I could think of to find

وقتی چند ماه را صرف پیدا کردن هر راهی برای یافتن کتابی کرده بودم

a book that had been translated into English from the nation,

که به انگلیسی از آن ملت ترجمه شده بود،

it seemed as though the only option left to me

تنها راه باقیمانده برایم این بود که

was to see if I could get something translated for me from scratch.

آیا می‎توانستم اثر از صفر ترجمه شده‎ای داشته باشم؟

Now, I was really dubious

دیگر واقعا مشکوک شده بودم

whether anyone was going to want to help with this,

که کسی قصدشو دارد که بخواهد در این مساله کمکم کند،

and give up their time for something like that.

و وقتش را برای چیزی مثل آن بگذارد.

But, within a week of me putting a call out on Twitter and Facebook

اما ظرف یک هفته از گذاشتن فراخوانم روی توییتر و فیس‎بوک

for Portuguese speakers,

برای پرتقالی زبانها،

I had more people than I could involve in the project,

نیروی بیش از حد لازم برای مشارکت در پروژه داشتم،

including Margaret Jull Costa, a leader in her field,

از جمله مارگارت جول کوستا، که در حوزه خود سردمدار است،

who has translated the work of Nobel Prize winner José Saramago.

مترجم آثار خوزه ساراماگو برنده جایزه نوبل.

With my nine volunteers in place,

بهمراه نه نفر دواطلبی که داشتم،

I managed to find a book by a São Toméan author

موفق به یافتن کتابی از سائو تومیان نویسنده شدم

that I could buy enough copies of online.

که می‎توانستم نسخه‎های کافی اثر وی را انلاین بخرم.

Here's one of them.

این یکی از آنهاست.

And I sent a copy out to each of my volunteers.

و برای هر کدام از داوطلبانم یک نسخه بفرستم.

They all took on a couple of short stories from this collection,

هرکدام دو تا داستان کوتاه از این مجموعه انتخاب کردند،

stuck to their word, sent their translations back to me,

سر حرفشان ماندند و ترجمه‎هایشان را برایم ارسال کردند،

and within six weeks, I had the entire book to read.

و طی شش هفته، کتابی کامل برای خواندن داشتم.

In that case, as I found so often during my year of reading the world,

در آن مورد، همانطور كه به دفعات در سال کتابخوانی جهانى‌ام مواجه شدم،

my not knowing and being open about my limitations

عدم دانش کافی و اِشراف داشتن به محدودیتهایم

had become a big opportunity.

به فرصت بزرگی تبدیل شده بود.

When it came to São Tomé and Príncipe,

وقتی نوبت سائوتومه و پرنسیپ شد،

it was a chance not only to learn something new

نه تنها فرصت لازم برای یادگیری چیزی جدید

and discover a new collection of stories,

و کشف مجموعه جدیدی از داستانها بود

but also to bring together a group of people

بلکه همچنین گردآوردنده گروهی از آدمها

and facilitate a joint creative endeavor.

و تسهیل کردن یک تلاش مشترک خلاقانه بود.

My weakness had become the project's strength.

ضعف من نقطه قوت پروژه شده بود.

The books I read that year opened my eyes to many things.

کتابهایی که آن سال خواندم چشمم را به روی خیلی چیزها گشود.

As those who enjoy reading will know,

همانطور که لذت بردندگان از کتابخوانی مستحضرند

books have an extraordinary power to take you out of yourself

کتابها قدرتی خارق‎العاده‎ برای از خود بیخود کردن و

and into someone else's mindset,

قرار دادندتان در چارچوب فکری شخص دیگری دارند،

so that, for a while at least,

بنابراین برای مدتی هم که شده

you look at the world through different eyes.

دنیا را با چشمانی متفاوت می‎بینید.

That can be an uncomfortable experience,

هرچند می‎تواند تجربه‎ای ناراحتی باشد،

particularly if you're reading a book

بخصوص اگر کتابی که می‎خوانید

from a culture that may have quite different values to your own.

از فرهنگی کاملا متفاوت از ارزشهای فرهنگی شماست.

But it can also be really enlightening.

اما خب می‎تواند واقعا روشنگرانه باشد.

Wrestling with unfamiliar ideas can help clarify your own thinking.

دست و پنجه نرم کردن با ایده‎های ناآشنا به شفافیت فکری شما کمک می‎کند.

And it can also show up blind spots

و همینطور می‎تواند باعث پدیداری نقاط کوری شود

in the way you might have been looking at the world.

که از آن طریق به دنیا نگاه می‎کرده‎اید.

When I looked back at much of the English-language literature

وقتی برای مثال برمی‎گردم و به آن حجم از ادبیات انگلیسی زبانی

I'd grown up with, for example,

می‎نگرم که با آن بزرگ شدم،

I began to see how narrow a lot of it was,

به این آگاهی می‎رسم که چقدر کم عمق بوده،

compared to the richness that the world has to offer.

در مقایسه با غنایی که جهان ارائه می‎کند.

And as the pages turned,

و همانطور که ورقها زده می‎شدند،

something else started to happen, too.

اتفاق دیگری هم افتاد.

Little by little,

کم کم،

that long list of countries that I'd started the year with, changed

آن فهرست کشورهایی که آن سال را شروع کرده بودم از یک مشت

from a rather dry, academic register of place names

اسامی ثبت شده آکادمیک و بی‎احساس

into living, breathing entities.

به ماهیتهای زنده و پراز سرزندگی تغییر کرد.

Now, I don't want to suggest that it's at all possible

الان قصدم این نیست که بگویم تنها با خواندن یک کتاب،

to get a rounded picture of a country simply by reading one book.

تصویر واضحی از یک کشور به شما ارائه می‎شود.

But cumulatively, the stories I read that year

اما رویهمرفته، داستانهای که آن سال خواندم،

made me more alive than ever before

از من موجود سرزنده‎ تری نسبت به قبل ساخت،

to the richness, diversity and complexity of our remarkable planet.

به لطف غناء، تنوع و پیچیدگی سیاره قابل توجه‎مان.

It was as though the world's stories

به این می‌مانست که قصه‎های جهان

and the people who'd gone to such lengths to help me read them

و مردمی که تا این حد مایه گذاشته بودند تا در خواندشان به من کمک کنند

had made it real to me.

این کار را برایم ممکن کرده بود.

These days, when I look at my bookshelves

این روزها، وقتی به قفسه کتابهایم نگاه می‎کنم

or consider the works on my e-reader,

یا آثار روی کتابخوان الکترونیکی‎ام را بررسی می‎کنم،

they tell a rather different story.

قصه نسبتا متفاوتی را برایم می‎گویند.

It's the story of the power books have to connect us

داستان قدرتی که کتابها برای متصل کردن ما در این فضای سرشار از تفاوتهای

across political, geographical, cultural, social, religious divides.

سیاسی، جغرافیایی، فرهنگی، اجتماعی و مذهبی دارند.

It's the tale of the potential human beings have to work together.

قصه انسانهای بالقوه‎ایست که باید با هم کار کنند.

And, it's testament

و گواهی است

to the extraordinary times we live in, where, thanks to the Internet,

بر دوران خارق‎العاده‎ای که در آن زندگی می‎کنیم، به لطف اینترنت،

it's easier than ever before

الان خیلی راحتتر است که

for a stranger to share a story, a worldview, a book

غریبه‎ای بخواهد یک داستان، یک دیدگاه جهانی، یک کتاب را

with someone she may never meet, on the other side of the planet.

با شخصی که هرگز ملاقات نکرده و در سوی دیگری از زمین است همخوان کند.

I hope it's a story I'm reading for many years to come.

امیوارم این داستانی باشد که در سالهای درپیشرویم میخوانم.

And I hope many more people will join me.

و امید دارم مردم بیشتری به من ملحق شوند.

If we all read more widely, there'd be more incentive

اگر دامنه خواندمان را گسترش دهیم، ناشران انگیزه بیشتری

for publishers to translate more books,

برای ترجمه‎های بیشتر خواهند داشت،

and we would all be richer for that.

و ما از این لحاظ غنی‎تر خواهیم بود.

Thank you.

سپاسگزارم.

(Applause)

(تشويق حضار)