Gever Tulley: 5 dangerous things you should let your kids do

گیور تالی درباره پنج چیز خطرناک برای بچه ها صحبت می کند.

Translator: Mehdi Yaghoubi Reviewer: soheila Jafari

به گفتگوی "پنج کار خطرناکی که باید اجازه بدید بچه ها انجام دهند خوش آمدید"

Welcome to "Five Dangerous Things You Should Let Your Children Do."

I don't have children.

من بچه ندارم.

I borrow my friends' children, so --

من بچه های دوستانم رو قرض گرفتم

(Laughter)

(خنده حضار)

take all this advice with a grain of salt.

بنابراین این پیشنهاد را با کمی احتیاط بپذیرید.

من گیور تالی هستم.

I'm Gever Tulley.

I'm a contract computer scientist by trade,

من کارشناس کامپیوتری هستم که برای امور تجاری قرارداد می بندم،

و بنیانگذار مدرسه ای بنام تینکرینگ هستم.

but I'm the founder of something called the Tinkering School.

It's a summer program which aims to help kids

در یک برنامه تابستونی به بچه ها کمک می کردم

learn how to build the things that they think of.

یاد بگیرند چیزهایی که فکر می کنند را چجوری بسازند.

So we build a lot of things,

کلی چیز ساختیم.

and I do put power tools into the hands of second-graders.

و ابزارهای برقی را دادم دست کلاس دومی ها.

اگر می خواهید بچه هاتونو به مدرسه تینکرینگ بفرستید،

So if you're thinking about sending your kid to Tinkering School,

they do come back bruised, scraped and bloody.

اونها کبود، داغون و خونی برمی گردند.

(Laughter)

ما در دنیایی زندگی می کنیم،

You know, we live in a world

that's subjected to ever more stringent child safety regulations.

که تحت سختگیرانه ترین قوانین امنیتی کودک قرار دارد.

There doesn't seem to be any limit on how crazy

به نظر نمیرسه هیچ محدودیتی

child safety regulations can get.

برای وضع قوانین امنیتی کودک وجود داشته باشد.

تمام اخطارهای خفه کنند را روی محصولات پلاستیکی

We put suffocation warnings on every piece of plastic film

manufactured in the United States,

که در امریکا به فروش می رسد قرار می دهیم.

or for sale with an item in the United States.

و حتی کوچکترین چیزی که در امریکا به فروش می رسد.

We put warnings on coffee cups

روی فنجونهای قهوه اخطار می چسبانیم که

to tell us that the contents may be hot.

که ممکن است محتویات آن داغ باشد.

And we seem to think that any item sharper than a golf ball is too sharp

و فکر می کنیم برای کودکان زیر 10 سال

هر چیزی تیزتر از توپ گلف

چیز خیلی تیزیه.

for children under the age of 10.

اینا به کجا میرسن؟

So where does this trend stop?

When we round every corner and eliminate every sharp object,

وقتی هر گوشه ای را گرد و تیزی را حذف می کنیم

every pokey bit in the world,

همه جا زندان کردیم ،

then the first time that kids come in contact with anything sharp,

وقتی کودک برای اولین بار با چیز تیزی تماس پیدا می کند،

یا از پلاستیک لبه گرد نشده ساخته شده باشد،

or not made out of round plastic,

خودشون را با اون زخمی می کنند.

they'll hurt themselves with it.

So, as the boundaries of what we determine as the safety zone

و محدودیتهایی که به عنوان مناطق امن تعیین می کنیم،

grow ever smaller,

همواره کوچکتر می شود و بچه ها را از فرصتهای ارزشمندی،

we cut off our children from valuable opportunities

to learn how to interact with the world around them.

برای یادگیری در برخورد با دنیای اطرافش محروم می کنیم.

And despite all of our best efforts and intentions,

و علی رغم تمام تلاشی که می کنیم،

kids are always going to figure out

بچه ها همیشه به دنبال این هستند،

تا در هر محیطی خطرناکترین کاری که،

how to do the most dangerous thing they can,

in whatever environment they can.

می تونن انجام بدن.

(Laughter)

So despite the provocative title,

برخلاف عنوان جذاب آن این گفتگو درباره امنیت است،

this presentation is really about safety,

and about some simple things that we can do

و اینکه چطوری با کارهای ساده،

to raise our kids to be creative,

می توانید خلاقیت و اعتماد به نفس کودکانمان را بالا ببریم،

confident and in control of the environment around them.

و محیط اطراف آنها را کنترل کنیم.

And what I now present to you

و چیزی که به شما ارائه می کنیم گزیده ای از یک کتاب در حال نوشتن است.

is an excerpt from a book in progress.

The book is called "50 Dangerous Things."

کتاب بنام "پنجاه چیز خطرناک"

This is "Five Dangerous Things."

و این درباره پنج چیز خطرناک است.

Thing number one: Play with fire.

شماره 1 – بازی با آتش.

Learning to control one of the most elemental forces in nature

یادگیری کنترل کردن مهمترین عنصر طبیعت،

is a pivotal moment in any child's personal history.

لحظه تاثیرگذاری در تاریخچه شخصیتی کودک است.

Whether we remember it or not,

ممکنه یادمون باشه یا نباشه،

it's the first time we really get control

در حقیقت اولین لحظه ای است که

کنترل کردن یکی از این چیزهای مرموز است.

of one of these mysterious things.

These mysteries are only revealed

وقتی به چیزهای مرموز پی می برند،

to those who get the opportunity to play with it.

که فرصت بازی کردن با آنها را پیدا کنند.

یعنی بازی با آتش.

So, playing with fire.

آتش، بزرگترین چیزی است که کشف کرده ایم.

This is like one of the great things we ever discovered, fire.

From playing with it, they learn some basic principles about fire,

در بازی با آن چند اصلی اساسی در مورد آنرا یاد می گیرند،

about intake, combustion, exhaust.

درباره ترکیب با هوا، اشتعال و دود کردن.

These are the three working elements of fire

اینها عوامل ایجاد آتش هستند،

that you have to have for a good, controlled fire.

که باید باید باید یک کنترل کننده مناسب آتش باشید.

And you can think of the open-pit fire as a laboratory.

می توانید به آتش در هوای ازاد به عنوان یک لابراتوار فکر کنید.

You don't know what they're going to learn from playing with it.

نمی دانید از بازی با آن چه چیزی یاد می گیرند.

منظورم اینه که بگذارید با شرایط خودشان دور و ور آتش باشند و به من اعتماد کنید

Let them fool around with it on their own terms and trust me,

they're going to learn things

که کلی چیز یاد می گیرند،

that you can't get out of playing with Dora the Explorer toys.

چیزی که از بازی با اسباب بازی های دورا پیدا نمی کنند.

(Laughter)

Number two: Own a pocketknife.

دوم – داشتن چاقوی جیبی.

Pocketknives are kind of drifting out of our cultural consciousness,

چاقویهای جیبی چیزهایی هستند که به خاطر مسائل فرهنگی جمع آوری شده اند،

which I think is a terrible thing.

که منم فکر می کنم چیز ترسناکی است.

(Laughter)

(خنده حضار)

Your first pocketknife is like the first universal tool

اولین چاقوی جیبی شما اولین ابزاری بود که داشتید.

that you're given.

You know, it's a spatula, it's a pry bar,

می دونید که این یک کارده این یه دیلم،

it's a screwdriver and it's a blade, yeah.

این یه پیچ گوشتی و این یه تیغه.

And it's a powerful and empowering tool.

و ابزاری قدرتمند و قدرت بخش است.

And in a lot of cultures they give knives --

در بسیاری از فرهنگها،

like, as soon as they're toddlers, they have knives.

به بچه هایی که تازه که راه می افتن چیزی شبیه چاقو می دن.

These are Inuit children cutting whale blubber.

اینها بچه های آدمی زاد هستند که چربی وال می برند.

I first saw this in a Canadian Film Board film when I was 10,

وقتی 10 سالم بود برای اولین بار آنرا در یک فیلم کانادایی دیدم،

and it left a lasting impression,

دیدن بچه هایی که با چاقو بازی می کردند بر من بسیار تاثیر گذار بود.

to see babies playing with knives.

And it shows that kids can develop an extended sense of self

و نشان می داد که بچه می توانستند شخصیت خود را توسعه بدن،

through a tool at a very young age.

اونهم با بازی با ابزاری در سن پایین.

چند قانون خیلی ساده تعیین می کنید --

You lay down a couple of very simple rules --

always cut away from your body, keep the blade sharp, never force it --

از بدنت دور نگه دار، همیشه تیزه و بزور جایی فرو نکن.

and these are things kids can understand and practice with.

و اینها چیزهایی است که بچه ها می فهمند و بکار می گیرند.

And yeah, they're going to cut themselves.

با این وجود بازهم دستشونو می برند.

من به خاطر چاقو زخمهای وحشتناکی روی پاهام دارم.

I have some terrible scars on my legs from where I stabbed myself.

But you know, they're young. They heal fast.

اما اونها جوان هستند و زود خوب میشن.

(Laughter)

(خنده حضار)

Number three: Throw a spear.

شماره سوم – پرتاب نیزه

It turns out that our brains are actually wired for throwing things,

باید بدانید که مغز ما برای پرتاب اشیا ساخته شده،

and like muscles, if you don't use parts of your brain,

مانند عضلات از بخشهای خاصی از مغز استفاده نمی کنید،

they tend to atrophy over time.

به مرور تحلیل می روند.

But when you exercise them,

اما با تمرین

any given muscle adds strength to the whole system,

موجب افزایش قدرت عضلانی بدن شما می شود.

and that applies to your brain, too.

و این مورد در مورد مغز ما هم صادقه.

So practicing throwing things has been shown to stimulate

نشان داده شده که پرتاب اشیاء

لبهای جلویی و کناری مغز ما را تحریک می کند،

the frontal and parietal lobes,

which have to do with visual acuity, 3D understanding,

جایی که موجب تیزبینی و درک سه بعدی ما می شود،

and structural problem solving,

و حل مشکلات ساختاری، از اینرو

so it helps develop their visualization skills and their predictive ability.

به رشد مهارتهای بصری و توانایی پیش بینی آنها کمک می کند.

And throwing is a combination of analytical and physical skill,

و پرتاب کردن مهارتی فیزیکی و تحلیلی است.

so it's very good for that kind of whole-body training.

و برای تمرین کل بدن بسیار مناسب است.

همچنین تمرین به هدف زدن

These kinds of target-based practices also help kids develop

به مهارتهای تمرکزی و توجهی کودک کمک می کند.

attention and concentration skills,

so those are great.

بنابراین خیلی عالی هستند.

Number [four]: Deconstruct appliances.

چهارم – خراب کردن وسایل خانگی.

There is a world of interesting things inside your dishwasher.

درون ماشین ظرفشویی شما دنیای بسیار جالبی قرار داره.

Next time you're about to throw out an appliance,

دفعه بعد که خواستید چیزی رو دور بندازید، دور نندازید.

don't throw it out.

Take it apart with your kid,

بذارید بچه اونو باز کنه یا بفرستید به مدرسه من،

or send him to my school, and we'll take it apart with them.

و ما با بچه ها اونو باز می کنیم.

Even if you don't know what the parts are,

حتی اگر ندانید قطعات چی هستند

puzzling out what they might be for

و چجوری سرهم میشن،

is a really good practice for the kids

تمرین خوبی برای بچه هاست،

to get sort of the sense that they can take things apart,

حس اینکه می تونن چیزی رو از هم باز کنن،

and no matter how complex they are,

بدون توجه به پیچیدگی آن،

they can understand parts of them.

می تونند قطعات آنرا بفهمند و این یعنی

And that means that eventually, they can understand all of them.

می تونن سر از کل آن دربیارن.

It's a sense of knowability, that something is knowable.

این حس توانایی شناخت چیزی است که قابل شناسایی است.

So these black boxes that we live with and take for granted

و جعبه های سیاهی که با اونا زندگی می کنیم و برای ما بی ارزش هستند،

are actually complex things made by other people,

اشیاء پیچیده ای هستند که توسط دیگران درست شده،

and you can understand them.

و شما می توانید آنها را بفهمید.

Number five: Two-parter.

شماره پنج – لوازم یدکی دو تکه،

Break the Digital Millennium Copyright Act.

قوانین کپی رایت دیجیتالی را نقض کنید.

(Laughter)

(خنده حضار)

There are laws beyond safety regulations

قوانین بیشتر از آنکه امنیتی باشند،

that attempt to limit how we can interact with the things

محدود کننده برخورد ما با اشیاست.

that we own -- in this case, digital media.

در این حالت چیزی که داریم یک رسانه دیجیتال است.

It's a very simple exercise:

این تمرین ساده ای است – آهنگی از آیتیون بخرید و روی سی دی رایت کنید.

Buy a song on iTunes, write it to a CD,

then rip the CD to an MP3, and play it on your very same computer.

سپس اهنگ را به ام پی 3 تبدیل کنید و روی همان کامپیوتر اجرا کنید.

You've just broken a law.

شما قانونی را نقض کرده اید.

Technically, the RIAA could come and prosecute you.

سازمان RIAA می تواند مزاحم شما شود.

It's an important lesson for kids to understand,

درک آن برای بچه ها بسیار مهم است.

that some of these laws get broken by accident,

که خیلی از این قانونها بطور اتفاقی شکسته می شوند.

and that laws have to be interpreted.

و آن قانون باید توضیح داده شود.

و این چیزی است که اغلب درباره آن با بچه ها صحبت می کنیم،

That's something we often talk about with the kids

when we're fooling around with things and breaking them open,

ما به دنبال اشیاء می گردیم آنها را خرد و باز می کنیم،

and taking them apart and using them for other things.

آنها را از هم باز می کنیم و برای کار دیگری مورد استفاده قرار می دهیم.

And also when we go out and drive a car.

همچنین حتی وقتی در حال رانندگی هستیم.

Driving a car is a really empowering act for a young child,

رانندگی کار بسیار قدرت بخشی برای نوجوانهاست،

so this is the alternate --

یعنی اینکه آخرشه.

(Laughter)

(خنده حضار)

For those of you who aren't comfortable actually breaking the law,

کسانی که تمایلی به نقض قانون ندارند،

you can drive a car with your child.

می توانید با کودکتان رانندگی کنید.

This is a great stage for a kid.

این مرحله بزرگی برای کودک است.

همان موقعی اتفاق می افتد

This happens about the same time

که به چیز بزرگی مانند دایناسور محکم می چسبند،

that they get latched onto things like dinosaurs,

these big things in the outside world,

این چیزهای بزرگ در دنیای ما،

that they're trying to get a grip on.

تلاش می کنند آنها را بگیرند.

A car is a similar object, and they can get in a car and drive it.

ماشین هم همینگونه است می توانند آنرا برداشت و رانندگی کنند.

And that really gives them a handle on a world

مانند این میمونه که یک دستگیره به او نا بدیم،

in a way that they don't often have access to.

اونهم به شیوه ای که اغلب به اون دسترسی ندارند.

And it's perfectly legal.

خوب، کاملا هم قانونیه.

Find a big empty lot, make sure there's nothing in it,

یک زمین بزرگ خالی پیدا کنید، مطمئن باشید چیزی توش نباشه،

and that it's on private property, and let them drive your car.

و این یک محل خصوصی و بگذارین ماشین را بردارند و رانندگی کنند.

It's very safe actually.

خیلی هم امن است.

And it's fun for the whole family.

برای کل خانواده هم مایه شادی ست.

(Laughter)

(خنده حضار)

خوب.

Let's see, I think that's it. That's number five and a half. OK.

فکر کنم شماره پنج بود. پنج و نیم. موفق باشید.