Why every world map is wrong - Kayla Wolf

Translator: Fah Kanchanakul Reviewer: Sakunphat Jirawuthitanant

Fourteen Greenlands could fit in Africa,

ทวีปแอฟริกาสามารถจุ เกาะกรีนแลนด์ได้ถึง 14 เกาะ

but you wouldn’t guess it from most maps of the world.

แต่ดูจากแผนที่โลกส่วนใหญ่แล้วคงคิดไม่ถึง

The fact is, every world map humans have ever made is wrong.

แต่ความจริงคือ แผนที่โลก ที่มนุษย์สร้างขึ้นผิดพลาดทุกฉบับ

Actually, it’s impossible to make a map of the world 100% right.

แท้จริงแล้ว การเขียนแแผนที่โลก ที่แม่นยำ 100% นั้นเป็นไปไม่ได้เลย

No, not you, globe— we know you’re accurate.

ไม่ ไม่ใช่เธอ ลูกโลก เรารู้ว่าเธอข้อมูลถูกต้องแม่นยำ

Not you, Google Earth, you’re just a digital globe.

ไม่ใช่เธอเหมือนกัน กูเกิล เอิร์ธ เธอก็เป็นเหมือนลูกโลกดิจิทัล

We're talking about flat maps, which, let's face it,

พวกเรากำลังพูดถึงแผนที่โลกแบบแผ่น ซึ่ง พูดกันตามตรง

are way more convenient for a lot of things.

มันใช้งานสะดวกกว่าแผนที่ประเภทอื่น ๆ

Anyway, as we were saying,

แต่อย่างที่บอกไป

it’s impossible to make a 100% accurate flat map of a spherical planet.

การเขียนแแผนที่โลกกลม ให้แม่นยำ 100% นั้นเป็นไปไม่ได้เลย

For a long time, people didn't even try.

คนเราไม่พยายามทำให้อะไรให้ถูกต้องมานานแล้ว

They just plonked places down in arbitrary locations without any consistent scale.

พวกเขาก็แค่วางตำแหน่งลง โดยไม่มีมาตราส่วนที่สอดคล้องกัน

Then in 150 AD, the Greek mathematician and astronomer Ptolemy

จากนั้นในปีค.ศ.150 นักคณิตศาสตร์ และนักดาราศาสตร์ชาวกรีก ชื่อว่า ทอเลมี

systematically mapped the Earth on a grid

ได้ร่างเส้นของลูกโลกขึ้นมาอย่างเป็นระบบ

and placed locations on the grid according to coordinates,

และวางตำแหน่งสถานที่ต่างๆ ตามเส้นพิกัด

so maps could be checked against others and replicated.

เพื่อให้สามารถตรวจสอบแผนที่กับแผ่นที่อื่นๆ และนำมาผลิตแผนที่ต่อไปเรื่อยๆ ได้

Ptolemy built his grid out of lines we still use today:

ทอเลมี สร้างตารางจากเส้น ที่พวกเราใช้อยู่ในทุกวันนี้

180 lines of latitude and 360 lines of longitude.

ละติจูด 180 เส้น และลองจิจูด 360 เส้น

In spite of these advances, people kept getting lost.

ถึงแม้ว่าจะมีความก้าวหน้าเหล่านี้ มนุษย์ก็ยังคงหลงทางอยู่ดี

Part of the problem was a— shall we say—

ส่วนหนึ่งของปัญหาคือ แบบว่า

incomplete understanding of the world’s geography.

ความเข้าใจที่ไม่สมบูรณ์ เกี่ยวกับภูมิศาสตร์ของโลก

But it was also just really difficult to navigate using a map.

แต่มันยังลำบากมาก ที่จะนำทางด้วยการใช้แผนที่

Because the Earth is round,

เนื่องจากว่าโลกเป็นทรงกลม

the shortest route from one place to another is a path along a circle.

เส้นทางที่สั้นที่สุดจากสถานที่หนึ่ง ไปอีกที่หนึ่งคือ ทางขนานรอบโลก

If we draw this route on a flat map,

ถ้าเราวาดเส้นนี้ลงบนแผนที่แบบแผ่น

it passes through every line of longitude at a different angle.

มันจะผ่านเส้นลองจิจูดทุกเส้น ในมุมที่ต่างกัน

To follow the route, you’d have to constantly shift

เพื่อที่จะตามเส้นทาง คุณจะต้องเปลี่ยน

the direction you're traveling.

ทิศทางที่คุณกำลังเดินทางอยู่ตลอดเวลา

Any slight error would land you in the wrong place.

จุดผิดพลาดเล็กน้อย อาจจะทำให้ คุณไปผิดที่ได้

In 1569, Gerardus Mercator fixed this problem.

ในปีค.ศ. 1569 เจอราร์ดัส เมอร์เคเตอร์ แก้ปัญหานี้

He created a world map proportioned

เขาสร้างแผนที่โลกตามสัดส่วน

so these curved navigational routes would be straight,

เพื่อให้เส้นทางเดินเรือโค้งเหล่านี้ เป็นเส้นตรง

passing through every line of longitude at the same angle

ผ่านเส้นลองจิจูดทุกเส้นในมุมเดียวกัน

and therefore allowing navigators to set a constant bearing—

และช่วยให้นักเดินเรือกำหนดทิศทางที่คงที่ -

in other words, travel in one direction— for a whole journey.

ซึ่งอีกนัยหนึ่งคือเดินทางไปในทิศทางเดียว - ตลอดการเดินทางได้

There was just one tiny hitch:

แต่มีปัญหาเล็กๆ น้อยๆ หนึ่งประการ นั้นคือ

to do this, he had to distort land masses and bodies of water

ในการทำเช่นนั้น เขาจะต้องบิดเบือนมวลดินและแหล่งน้ำ

so those furthest from the equator got larger

เพื่อให้ส่วนที่อยู่ห่างจาก เส้นศูนย์สูตรมากที่สุดใหญ่ขึ้น

and those closest to the equator shrank.

และส่วนที่อยู่ใกล้กับ เส้นศูนย์สูตรมากที่สุดเล็กลง

In spite of its inaccuracies, Mercator’s map was very useful.

แม้ว่าแผนที่จะไม่ถูกต้องก็ตาม แผนที่ของเมอร์เคเตอร์ก็มีประโยชน์มาก

In fact, it’s still widely used today, including in online maps.

มันยังคงใช้กันอย่างแพร่หลายในปัจจุบัน รวมถึงในแผนที่ออนไลน์

But it’s still wrong!

แต่แผนที่นี้ก็ยังผิดอยู่ดี

In 1925, the Goode Homolosine Projection was created as— get this—

ในปีค.ศ.1925 การฉายภาพแผนที่แบบโฮโมโลไซน์ ของกู๊ด ถูกสร้างขึ้นโดยเป็น -แบบนี้น่ะ-

an interrupted pseudo-cylindrical equal area projection.

การฉายภาพพื้นที่เท่าเทียมทรงกระบอกเทียม ที่ไม่เป็นรูปเป็นร่าง

What does that mean? Not important.

มันมีความสำคัญอะไรมั้ย ไม่มีเลย

The point was to minimize distortion for the entire world.

ประเด็นของแผนที่โลกคือ เพื่อลดการบิดเบือนให้เหลือน้อยที่สุด

The map can be land-oriented... or ocean-oriented.

แผนที่อาจเป็นแบบภาคพื้น... หรือแบบมหาสมุทรก็ได้

Either way, the so-called orange peel map isn’t very easy to read.

ไม่ว่าจะด้วยวิธีใด แผนที่ที่เรียกว่า แผนที่เปลือกส้มนั้นอ่านได้ไม่ง่ายนัก

The Dymaxion Projection by American architect Buckminster Fuller

การฉายแผนที่แบบไดแม็กเซี่ยนที่คิดค้นโดย สถาปนิก บักมินสเตอร์ ฟุลเลอร์

in the 1940s is even better.

ในทศวรรษที่ 1940 นั้นยังดีกว่าอีก

Sorry, did we say better?

โทษน่ะ เมื่อกี้พูดดีกว่าหรือ

It’s not better if you want to understand where things are in the world.

มันจะไม่ดีถ้าคุณอยากจะเข้าใจว่า ที่ต่างๆ ในโลกอยู่ที่ไหน

It is better in the sense that there are no visibly evident distortions

จะดีกว่าในแง่ที่ว่าไม่มีการบิดเบือน ที่เห็นได้ชัด

of the land masses.

ของมวลแผ่นดิน

Though if you wanted to know, say, how far Brazil is from Nigeria,

แม้ว่าคุณต้องการที่จะอยากรู้ แบบว่า บราซิลอยู่ห่างจากไนจีเรียแค่ไหน

you won’t get any sense of that from this map.

คุณจะไม่เข้าใจสิ่งนั้นจากแผนที่นี้เลย

The most accurate projection to date is the AuthaGraph World Map

การฉายภาพแผนที่ที่แม่นยำที่สุดในปัจจุบัน คือ แผนที่โลกออธากราฟ

designed by Japanese architect Hajime Narukawa in 1999.

ที่ถูกออกแบบโดยสถาปนิกชาวญี่ปุ่น ชื่อ ฮาจิเมะ นารุคาวะ ในปีค.ศ.1999

The continents and oceans are almost completely in proportion,

ทวีปและมหาสมุทรมีสัดส่วนเกือบสมบูรณ์

and the map is rectangular, just how we like it.

และแผนที่เป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า เหมือนที่เราใช้กัน

Could this be the perfect map?

นี่อาจเป็นแผนที่ที่สมบูรณ์แบบหรือไม่

Well... no.

ก็..ไม่เชิง

Since the Mercator works for navigation and reads clearly,

เนื่องจากแผนที่เมอร์เคเตอร์ ใช้สำหรับการนำทางและอ่านง่าย

why bother with all these whacky maps?

แล้วทำไมต้องไปใช้ แผนที่แปลกประหลาดเหล่านี้ด้วยล่ะ

Arno Peters argued that by enlarging European and North American countries,

อาร์โน่ ปีเตอร์ส แย้งว่าด้วยการขยายประเทศ ในยุโรปและอเมริกาเหนือ

the Mercator projection gives white nations a sense of supremacy

การฉายภาพแผนที่เมอร์เคเตอร์ ทำให้ประเทศผิวขาวรู้สึกถึงอำนาจสูงสุด

over non-white nations closer to the equator.

เหนือประเทศที่ไม่ใช่คนผิวขาว ใกล้ชิดกับเส้นศูนย์สูตรมากขึ้น

He adapted the Gall-Peters Projection, which counteracts that particular problem,

เขาดัดแปลงภาพฉายแผนที่ ก่อ-ปีเตอร์ส ซึ่งช่วยแก้ปัญหานั้นได้

but the continents are still... stretched.

แต่ทวีปยังคง... ยืดเยื้ออยู่

Today, we rely on maps less and less for navigation,

ทุกวันนี้ เราใช้แผนที่น้อยลงในการนำทาง

but they still play a vital role in education.

แต่ก็ยังมีบทบาทสำคัญในการศึกษา

Peters was definitely on to something:

ปีเตอร์ส ตั้งใจจะทำอะไรบางอย่างแน่เลย

no matter what map we’re looking at,

ไม่ว่าเราจะดูแผนที่ไหนก็ตาม

it’s a story told from the perspective of the map’s creator

มันเป็นเรื่องราวที่บอกเล่าจาก มุมมองของผู้สร้างแผนที่

that in turn shapes—perhaps unduly— our perception of our world.

ซึ่งในทางกลับกัน -บางทีก็เกินควร- กำหนดการรับรู้ของเราเกี่ยวกับโลกของเรา

Simple changes in map design,

การเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย ในการออกแบบแผนที่

even changes that have nothing to do with how we transfer

แม้แต่การเปลี่ยนที่ไม่เกี่ยวกับ วิธีที่เราเปลี่ยน

a round Earth to a flat surface, can completely shift our point of view.

โลกทรงกลมไปเป็นพื้นโลกผิวเรียบ ก็สามารถเปลี่ยนมุมมองของเราได้โดยสิ้นเชิง