Why every world map is wrong - Kayla Wolf

Translator: mohammad sadegh ebrahimzadeh Reviewer: Leila Ataei

Fourteen Greenlands could fit in Africa,

چهارده گرینلند می‌تواند در آفریقا جای بگیرد،

but you wouldn’t guess it from most maps of the world.

اما شما از اکثر نقشه‌های جهان این را حدس نمی‌زنید.

The fact is, every world map humans have ever made is wrong.

واقعیت این است که، هر نقشه جهان که تاکنون انسان‌ها ترسیم کرده‌اند اشتباه است.

Actually, it’s impossible to make a map of the world 100% right.

در واقع، تهیه نقشه از جهان به صورت ۱۰۰٪ صحیح غیرممکن است.

No, not you, globe— we know you’re accurate.

نه، شما نه، کره زمین— ما می‌دانیم که شما دقیق هستید.

Not you, Google Earth, you’re just a digital globe.

گوگل ارث شما نه، شما فقط یک کره دیجیتالی هستید.

We're talking about flat maps, which, let's face it,

اگر راستش را بخواهید، ما در مورد نقشه‌های مسطح صحبت می‌کنیم

are way more convenient for a lot of things.

که روشی راحت‌تر برای بسیاری از چیز‌ها است.

به هر حال، همانطور که می‌گفتیم،

Anyway, as we were saying,

it’s impossible to make a 100% accurate flat map of a spherical planet.

غیرممکن است که از یک سیاره‌ی کروی یک نقشه مسطح ۱۰۰٪ دقیق تهیه کنید.

For a long time, people didn't even try.

برای مدت طولانی، مردم حتی تلاش نمی‌کردند.

They just plonked places down in arbitrary locations without any consistent scale.

آنها فقط مکان‌های دلخواه و بدون مقیاس ثابت را ثبت و ضبط می‌کردند.

Then in 150 AD, the Greek mathematician and astronomer Ptolemy

سپس در۱۵۰ سال پس از میلاد، ریاضیدان و منجم یونانی، بطلمیوس

systematically mapped the Earth on a grid

به طور سازمان‌یافته زمین را روی یک شبکه‌ نقشه برداری کرد

and placed locations on the grid according to coordinates,

و مکانها را طبق مختصات روی شبکه قرار داد،

so maps could be checked against others and replicated.

بنابراین می‌توان نقشه‌ها را در برابر یکدیگر بررسی و بازتولید کرد.

Ptolemy built his grid out of lines we still use today:

بطلمیوس شبکه خود را از خطوط ساخت که امروزه هم استفاده می‌کنیم:

180 lines of latitude and 360 lines of longitude.

۱۸۰ خط برای عرض جغرافیایی و ۳۶۰ خط برای طول جغرافیایی.

In spite of these advances, people kept getting lost.

علی رغم این پیشرفت‌ها، مردم مدام گم می‌شدند

Part of the problem was a— shall we say—

بخشی از مشکل — که باید بگوییم —

incomplete understanding of the world’s geography.

درک ناقص از جغرافیای جهان بود.

But it was also just really difficult to navigate using a map.

اما پیمایش با استفاده از نقشه نیز واقعاً دشوار بود.

Because the Earth is round,

از آنجا که زمین گرد است،

the shortest route from one place to another is a path along a circle.

کوتاهترین راه از یک مکان به مکان دیگر یک مسیر در امتداد یک دایره است.

If we draw this route on a flat map,

اگر این مسیر را روی یک نقشه مسطح ترسیم کنیم،

it passes through every line of longitude at a different angle.

از هر خط طول جغرافیایی با زاویه‌ی متفاوتی عبور می‌کند.

To follow the route, you’d have to constantly shift

برای دنبال کردن مسیر، باید دائماً

the direction you're traveling.

مسیری را که طی می‌کنید تغییر دهید.

Any slight error would land you in the wrong place.

هرگونه خطای جزئی شما را در مکان نادرستی قرار می‌دهد.

In 1569, Gerardus Mercator fixed this problem.

در سال ۱۵۶۹، گراردوس مرکاتور این مشکل را برطرف کرد.

He created a world map proportioned

او یک نقشه جهانی متناسب ایجاد کرد

so these curved navigational routes would be straight,

بنابراین این مسیرهای ناوبری منحنی مستقیم خواهند بود،

passing through every line of longitude at the same angle

از هر خط طول جغرافیایی در یک زاویه عبور می‌کنند

and therefore allowing navigators to set a constant bearing—

و بنابراین به ناوبران اجازه می‌دهد برای یک سفر کامل

in other words, travel in one direction— for a whole journey.

یک جهت ثابت را تنظیم کنند. — به عبارت دیگر، در یک جهت حرکت می‌کنند —

There was just one tiny hitch:

فقط یک مشکل کوچک وجود داشت:

to do this, he had to distort land masses and bodies of water

برای این کار، او مجبور بود توده‌های خشکی و آب را تحریف کند

so those furthest from the equator got larger

بنابراین دورترین آن‌ها از خط استوا بزرگتر شدند

and those closest to the equator shrank.

و نزدیکترین آن‌ها به خط استوا کوچک شدند.

In spite of its inaccuracies, Mercator’s map was very useful.

نقشه مرکاتور علی رغم عدم دقت، بسیار مفید بود.

In fact, it’s still widely used today, including in online maps.

در حقیقت، امروزه همچنان از آن استفاده می‌شود، از جمله در نقشه‌های آنلاین.

But it’s still wrong!

اما هنوز هم اشتباه است!

In 1925, the Goode Homolosine Projection was created as— get this—

در سال ۱۹۲۵، سیستم تصویر Goode Homolosine به عنوان

an interrupted pseudo-cylindrical equal area projection.

یک سیستم تصویر منقطع مساحت برابر شبه استوانه‌ای ایجاد شد.

What does that mean? Not important.

این یعنی چی؟ مهم نیست.

The point was to minimize distortion for the entire world.

هدف این بود که تحریف را برای کل جهان به حداقل برسانیم.

The map can be land-oriented... or ocean-oriented.

نقشه می‌تواند زمین محور... یا اقیانوس محور باشد.

Either way, the so-called orange peel map isn’t very easy to read.

در هر صورت خواندن نقشه‌ی به اصطلاح پوست پرتقالی کار آسانی نیست.

The Dymaxion Projection by American architect Buckminster Fuller

سیستم تصویر دایمکشن توسط معمار آمریکایی، باکمینستر فولر

in the 1940s is even better.

در دهه ۱۹۴۰ حتی بهتر هم بود.

Sorry, did we say better?

ببخشید، گفتیم بهتره؟

It’s not better if you want to understand where things are in the world.

اگر می‌خواهید بفهمید چیزها در کجای جهان هستند، بهتر نیست.

It is better in the sense that there are no visibly evident distortions

از این جهت بهتر است که هیچ گونه تحریف مشهودی

of the land masses.

در توده‌های زمین مشاهده نمی‌شود.

Though if you wanted to know, say, how far Brazil is from Nigeria,

با این حال اگر می‌خواهید بدانید، بگویید فاصله برزیل از نیجریه چقدر است،

you won’t get any sense of that from this map.

از این نقشه هیچ حسی در مورد آن نخواهید گرفت.

The most accurate projection to date is the AuthaGraph World Map

دقیق‌ترین سیستم تصویر کنونی نقشه جهانی AuthaGraph است

designed by Japanese architect Hajime Narukawa in 1999.

که توسط معمار ژاپنی، حاجیمه ناروکاوا در سال ۱۹۹۹ طراحی شده است.

The continents and oceans are almost completely in proportion,

قاره‌ها و اقیانوس‌ها تقریباً کاملاً متناسب هستند

and the map is rectangular, just how we like it.

و نقشه مستطیل شکل است، دقیقاً همانطور که دوست داریم.

Could this be the perfect map?

آیا این می‌تواند نقشه کاملی باشد؟

Well... no.

خب... نه.

Since the Mercator works for navigation and reads clearly,

از آنجا که مرکاتور برای مسیریابی مؤثر واقع می‌شود و به وضوح خوانده می‌شود،

why bother with all these whacky maps?

چرا با این همه نقشه‌های غیرعادی خود را اذیت کنیم؟

Arno Peters argued that by enlarging European and North American countries,

آرنو پیترز استدلال کرد که با بزرگ شدن کشورهای اروپایی و آمریکای شمالی،

the Mercator projection gives white nations a sense of supremacy

سیستم تصویر مرکاتور احساس برتری ملت‌های سفید پوست نسبت به

over non-white nations closer to the equator.

ملت‌های غیرسفید پوست نزدیک به خط استوا را نشان می‌دهد.

He adapted the Gall-Peters Projection, which counteracts that particular problem,

او سیستم تصویر گال-پیترز که آن مشکل خاص را خنثی می‌کند، درست کرد،

but the continents are still... stretched.

اما قاره‌ها هنوز هم... کشیده شده بودند.

امروزه، برای مسیریابی کمتر و کمتر به نقشه‌ها اعتماد می‌کنیم،

Today, we rely on maps less and less for navigation,

but they still play a vital role in education.

اما آنها هنوز هم نقشی اساسی در آموزش دارند.

Peters was definitely on to something:

پیترز قطعاً در حال انجام کاری بود:

no matter what map we’re looking at,

مهم نیست که به چه نقشه‌ای نگاه می‌کنیم،

it’s a story told from the perspective of the map’s creator

این داستانی است که از دیدگاه سازنده نقشه روایت می‌شود

that in turn shapes—perhaps unduly— our perception of our world.

و به نوبه خود — شاید بی جهت — درک ما از جهان ما را شکل می‌دهد.

Simple changes in map design,

تغییرات ساده در طراحی نقشه،

even changes that have nothing to do with how we transfer

حتی تغییراتی که هیچ ارتباطی با نحوه انتقال زمین گرد به سطح صاف ندارند،

a round Earth to a flat surface, can completely shift our point of view.

می توانند دیدگاه ما را کاملاً تغییر دهند.