What is depression? - Helen M. Farrell

Translator: soheila Jafari Reviewer: Saeid Saadat Talab

Depression is the leading cause of disability in the world.

افسردگی عامل اصلی ناتوانی در جهان است.

In the United States,

در ایالات متحده،

close to 10% of adults struggle with depression.

حدود ۱۰ درصد بزرگسالان با اضطراب دست و پنجه نرم می‌کنند.

But because it's a mental illness,

اما به دلیل اینکه این یک بیماری روانی‌ست،

it can be a lot harder to understand than, say, high cholesterol.

خیلی سخت‌تر از بیماری‌های دیگر مثلا کسترول خون بالا درک می‌شود.

One major source of confusion is the difference between having depression

یکی از اصلی ترین دلایل این سردرگمی، تفاوت بین مبتلا بودن به بیماری افسردگی

and just feeling depressed.

با فقط احساس افسردگی کردن است.

Almost everyone feels down from time to time.

تقریبا همه گهگاهی احساس افسردگی می‌کنند.

Getting a bad grade,

نمره بد گرفتن،

losing a job,

از دست دادن شغل،

having an argument,

مشاجره کردن

even a rainy day can bring on feelings of sadness.

و حتی یک روز بارانی می‌تواند احساس غم ایجاد کند.

Sometimes there's no trigger at all.

گاهی اصلا هیچ علتی هم ندارد.

It just pops up out of the blue.

تنها احساس افسردگی و غم می‌کنید.

Then circumstances change,

سپس شرایط تغییر می‌کند،

and those sad feelings disappear.

و این احساس غم و اندوه برطرف می شود.

Clinical depression is different.

افسردگی بالینی متفاوت است.

It's a medical disorder,

این یک اختلال پزشکی (بیماری‌) است،

and it won't go away just because you want it to.

و تنها به خواست شما برطرف نخواهد شد.

It lingers for at least two consecutive weeks,

مردد بودن به مدت حداقل دو هفته متوالی،

and significantly interferes with one's ability to work,

و اختلالات قابل توجه در توانایی فرد برای کار کردن،

play,

بازی کردن،

or love.

یا عشق ورزیدن ایجاد می‌کند.

Depression can have a lot of different symptoms:

افسردگی می‌تواند علائم بسیار متفاوتی داشته باشد:

a low mood,

کم حوصلگی،

loss of interest in things you'd normally enjoy,

بی علاقگی نسبت به چیزهایی که معمولا از آن لذت می‌بردید،

changes in appetite,

تغییر در اشتها،

feeling worthless or excessively guilty,

احساس بی‌ارزشی کردن یا احساس گناه شدید،

sleeping either too much or too little,

خوابیدن خیلی زیاد یا خیلی کم،

poor concentration,

تمرکزفکری بسیار پائین،

restlessness or slowness,

بی قراری یا کندی،

loss of energy,

از دست دادن انرژی،

or recurrent thoughts of suicide.

یا بطور مکرر به خودکشی فکر کردن.

If you have at least five of those symptoms,

اگر شما پنج تا ازاین علائم را داشته باشید،

according to psychiatric guidelines,

با توجه به دستورالعمل‌های روانی،

you qualify for a diagnosis of depression.

شما برای تشخیص افسردگی واجد شرایط هستید.

And it's not just behavioral symptoms.

و این فقط علائم رفتاری نیست.

Depression has physical manifestations inside the brain.

بلکه افسردگی تظاهرات فیزیکی در داخل مغز دارد.

First of all,

نخست آنکه،

there are changes that could be seen with the naked eye

تغییرات را می‌توان با چشم غیر مسلح

and X-ray vision.

و اشعه ایکس دید.

These include smaller frontal lobes and hippocampal volumes.

لوپ پیشانی مغز کوچک می‌شود و هیپوکمپ حجیم می‌شود.

On a more microscale,

در مقیاس‌های کوچکتر،

depression is associated with a few things:

افسردگی با چند نشانه همراه است:

the abnormal transmission or depletion of certain neurotransmitters,

انتقال غیرطبیعی و یا کاهشِ انتقال دهنده‌های عصبی خاص در مغز،

especially serotonin, norepinephrine, and dopamine,

به ویژه سروتونین، نوراپی نفرین، و دوپامین،

blunted circadian rhythms,

کند شدن ریتم شبانه روزی،

or specific changes in the REM and slow-wave parts of your sleep cycle,

تغییر خاص در حرکات تند چشم در خواب و مرحله خواب عمیق در چرخه‌ی خواب‌تان،

and hormone abnormalities,

ایجاد اختلالات هورمونی

such as high cortisol and deregulation of thyroid hormones.

مانند بالا بودن هورمون کورتازل غدد فوق کلیوی و بی نظمی در هورمون‌های تیروئید.

But neuroscientists still don't have a complete picture

اما دانشمندان علوم اعصاب هنوز تصویر کاملِ

of what causes depression.

عوامل ایجاد افسردگی را نمی‌شناسند.

It seems to have to do with a complex interaction between genes and environment,

به نظر می‌رسد رابطه پیچیده‌ای با ژن‌ها و محیط‌ دارد.

but we don't have a diagnostic tool

اما ابزاری برای تشخیص نداریم

that can accurately predict where or when it will show up.

که بتواند دقیقا آن‌را پیش بینی‌کند یا اینکه زمان آشکار شدنش را به ما بگوید.

And because depression symptoms are intangible,

و به دلیل اینکه علائم افسردگی نا‌محسوس هستند،

it's hard to know who might look fine but is actually struggling.

شناخت فردی که به ظاهر خوب اما در واقع با افسردگی در کشمکش است دشوار است.

According to the National Institute of Mental Health,

براساس اعلام سازمان ملی بهداشت روانی،

it takes the average person suffering with a mental illness

این افراد به‌طور متوسط ۱۰ سال طول می‌کشد تا

over ten years to ask for help.

تقاضای کمک کنند.

But there are very effective treatments.

اما درمان‌های بسیار موثری وجود دارد.

Medications and therapy complement each other to boost brain chemicals.

داروها و مکمل‌های درمانی باعث افزایش مواد شیمیایی در مغز می‌شوند.

In extreme cases, electroconvulsive therapy,

در موارد بسیار شدید، درمان با الکتروشوک انجام می‌شود

which is like a controlled seizure in the patient's brain,

که مانند تشنج کنترل شده در مغز بیمار عمل می‌کند،

is also very helpful.

و بسیار موثر است.

Other promising treatments,

درمان‌های مطمئن دیگری،

like transcranial magnetic stimulation,

مانند تحریک مغناطیسی ترانس کرانیال (بخش کوچکی از مغز)

are being investigated, too.

نیز مورد مطالعه قرار گرفته‌اند.

So, if you know someone struggling with depression,

خب، اگر شما کسی را می‌شناسید که با افسردگی دست و پنجه نرم می‌کند،

encourage them, gently, to seek out some of these options.

به آرامی او را تشویق کنید، تا به دنبال برخی از این گزینه‌ها برود.

You might even offer to help with specific tasks,

حتی می‌توانید به او پیشنهاد یک فعالیت معینی را بکنید،

like looking up therapists in the area,

مانند اینکه به دنبال یک روانشناس در آن منطقه برود،

or making a list of questions to ask a doctor.

یا لیستی از پرسش‌هایی را تهیه کند تا ازیک پزشک بپرسد.

To someone with depression,

برای فردی با افسردگی،

these first steps can seem insurmountable.

برداشتن اولین گام به نظر غیرممکن می‌آید.

If they feel guilty or ashamed,

اگر او احساس گناه یا شرم می‌کند،

point out that depression is a medical condition,

اشاره بر این دارد که افسردگی در مرحله‌ای است که باید درمان شود،

just like asthma or diabetes.

مانند کسی که آسم و یا دیابت دارد.

It's not a weakness or a personality trait,

این یک ضعف شخصیتی یا ویژگی شخصیتی نیست،

and they shouldn't expect themselves to just get over it

و نباید از خودشان این انتظار را داشته باشند که خودشان بتوانند از آن خلاص شوند

anymore than they could will themselves to get over a broken arm.

مثل اینکه کسی از خودش انتظار داشته باشد تا بازوی شکسته‌اش را خودش درمان کند.

If you haven't experienced depression yourself,

اگر خودتان تجربه‌ای از بیماری افسردگی ندارید،

avoid comparing it to times you've felt down.

از مقایسه آن با زمانی که احساس افسردگی می‌کنید اجتناب کنید.

Comparing what they're experiencing to normal, temporary feelings of sadness

مقایسه آنچه که آنها تجربه می‌کنند، با احساس موقتی و طبیعی غم و اندوه

can make them feel guilty for struggling.

می‌تواند در انها احساس گناه برای دست و پنجه نرم کردن با افسردگی ایجاد کند.

Even just talking about depression openly can help.

حتی تنها حرف زدن درباره افسردگی می‌تواند آشکارا کمک کند.

For example, research shows that asking someone about suicidal thoughts

برای مثال، تحقیقات نشان می‌دهد پرسش از شخصی که افکار مربوط به خودکشی دارد

actually reduces their suicide risk.

واقعا خطر اقدام به خودکشی را در او کاهش می‌دهد.

Open conversations about mental illness help erode stigma

گفتگوی آزاد درباره بیماری‌های روانی کمک به فرسایش و کم رنگ شدن حس ننگ بیمار کرده

and make it easier for people to ask for help.

و آن‌را برای افرادی که نیاز به کمک دارند آسانتر می‌کند.

And the more patients seek treatment,

هرچه تعداد بیشتری از بیماران به دنبال درمان بروند،

the more scientists will learn about depression,

دانشمندان بیشتر در مورد افسردگی فرا می‌گیرند

and the better the treatments will get.

و درمان‌های بهتر و موثرتری ایجاد خواهد شد.