Mike Biddle: We can recycle plastic

Translator: Cheeratikarn Phithakham Reviewer: yamela areesamarn

I'm a garbage man.

ผมเป็นคนเก็บขยะครับ

And you might find it interesting that I became a garbage man,

คุณอาจจะคิดว่ามันน่าสนใจนะที่ผมกลายมาเป็นคนเก็บขยะ

because I absolutely hate waste.

เพราะผมไม่่ชอบขยะครับ

I hope, within the next 10 minutes,

ผมหวังว่าใน 10 นาทีข้างหน้านี้

to change the way you think

จะช่วยเปลี่ยนวิธีคิดของคุณ

about a lot of the stuff in your life.

เกี่ยวกับของใช้ทั้งหลายที่คุณมีอยู่

And I'd like to start at the very beginning.

ผมอยากจะเริ่มจากจุดแรกเริ่มเดิมทีเลยนะครับ

Think back when you were just a kid.

ลองคิดย้อนกลับไปสมัยคุณยังเป็นเด็กนะครับ

How did look at the stuff in your life?

คุณเคยมองของใช้ในชีวิตของคุณอย่างไรครับ

Perhaps it was like these toddler rules:

บางทีอาจจะคล้ายกับกฏของเด็กวัยหัดเดินทีว่า

It's my stuff if I saw it first.

ของชิ้นนี้เป็นของฉันถ้าฉันเป็นคนเห็นมันก่อน

The entire pile is my stuff if I'm building something.

ของกองนี้ทั้งกองเป็นของฉันถ้าฉันกำลังสร้างบางอย่างอยู่

The more stuff that's mine, the better.

ยิ่งผมมีของมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งดี

And of course, it's your stuff if it's broken.

และแน่นอนว่า มันจะเป็นของๆคุณทันทีถ้ามันใช้ไม่ได้แล้ว

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Well after spending about 20 years in the recycling industry,

หลังจากใช้เวลาราว 20 ปี ในวงการอุตสาหกรรมรีไซเคิล

it's become pretty clear to me

ทำให้ผมเห็นภาพชัดเจนขึ้นมาก

that we don't necessarily leave these toddler rules behind

ว่าเราไม่จำเป็นต้องเอากฎวัยเด็กของเราทิ้งไว้เบื้องหลัง

as we develop into adults.

แม้ว่าเราจะโตเป็นผู้ใหญ่แล้วก็ตาม

And let me tell you why I have that perspective.

ในมุมมองของผมแล้ว

Because each and every day

เพราะว่าทุกๆวันนี้

at our recycling plants around the world

โรงงานรีไซเคิลของเราที่มีอยู่ทั่วโลก

we handle about one million pounds

ต้องจัดการกับขยะที่คนไม่ต้องการใช้

of people's discarded stuff.

ประมาณหนึ่งล้านปอนด์

Now a million pounds a day sounds like a lot of stuff,

ฟังดูแล้วเหมือนจะเยอะใช่ไหมครับ

but it's a tiny drop of the durable goods

แต่มันเป็นแค่ส่วนเล็กน้อยของสิ่งของที่คงทนพวกนี้

that are disposed each and every year around the world --

ที่ถูกทิ้งทุกปีทั่วโลก

well less than one percent.

ซึ่งน้อยกว่าหนึ่งเปอร์เซ็นต์

In fact, the United Nations estimates

จริงๆแล้ว,องค์การสหประชาชาติประมาณว่า

that there's about 85 billion pounds a year

ประมาณ 85 พันล้านปอนด์ต่อปี

of electronics waste

เป็นขยะอีเล็กโทรนิค

that gets discarded around the world each and every year --

ที่ถูกโล๊ะทิ้งทั่วโลกทุกปี

and that's one of the most rapidly growing parts of our waste stream.

และเป็นขยะที่เพิ่มมากขึ้นอย่างรวดเร็วที่สุดของขยะทั้งหมดเลยทีเดียว

And if you throw in other durable goods like automobiles and so forth,

ยิ่งถ้าคุณทิ้งของที่คงทนอย่างอื่นเช่นรถยนต์หรืออื่นๆ

that number well more than doubles.

ตัวเลขจะยิ่งสูงขึ้นเป็นเท่าตัวครับ

And of course, the more developed the country,

และแน่นอนว่า ยิ่งประเทศพัฒนามากขึ้นเท่าใด

the bigger these mountains.

ขยะยิ่งกองเป็นภูเขาเลากามากขึ้นเท่านั้น

Now when you see these mountains,

ตอนนี้เมื่อคุณมองเห็นภูเขาเหล่านี้

most people think of garbage.

คนส่วนใหญ่ก็จะคิดว่ามันเป็นแค่ขยะ

We see above-ground mines.

แต่เรามองว่ามันเป็นเหมืองแร่ที่อยู่บนพื้นดิน

And the reason we see mines is because there's a lot of valuable raw materials

ที่เห็นเป็นเหมืองแร่ก็เพราะว่ามันมีวัตถุดิบที่มีค่ามากมาย

that went into making all of this stuff in the first place.

ที่นำมาผลิตเป็นของเหล่านี้ตั้งแต่เริ่มแรก

And it's becoming increasingly important

และกลายมาเป็นเรื่องที่สำคัญมากยิ่งขึ้น

that we figure out how to extract these raw materials

ว่าถ้าเรารู้วิธีการสกัดวัตถุดิบเหล่านี้ออกมาได้

from these extremely complicated waste streams.

จากพวกขยะอื่นๆที่ปนกันอยู่อย่างมากมาย

Because as we've heard all week at TED,

เพราะว่าเมื่อเราได้ฟังกันมาทั้งอาทิตย์นี้ที่ TED

the world's getting to be a smaller place with more people in it

โลกใบนี้เล็กลงเรื่อยๆเมื่อคนมีจำนวนเพิ่มมากขึ้น

who want more and more stuff.

คนซึ่งมีความต้องการของใช้มากขึ้นมากขึ้น

And of course, they want the toys and the tools

แน่นอน,พวกเขาต้องการของเล่นและเครื่องไม้มือเหล่านั้น

that many of us take for granted.

ที่พวกเราหลายคนทึกทักเอาเองว่าเราต้องมี

And what goes into making those toys and tools

และอะไรล่ะครับที่นำมาผลิตเป็นของเล่นและเครื่องใช้เหล่านั้น

that we use every single day?

ที่เราใช้กันอยู่ทุกวันนี้

It's mostly many types of plastics and many types of metals.

ส่วนใหญ่ก็จะเป็นพลาสติกและโลหะหลายประเภท

And the metals, we typically get

และโลหะนั้นโดยปกติเราได้

from ore that we mine

มาจากแร่ที่เราขุดขึ้นมา

in ever widening mines

จากเหมืองแร่ที่ยิ่งขยายใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ

and ever deepening mines around the world.

และเหมืองที่ยิ่งลึกลงไปเรื่อยๆทั่วโลก

And the plastics, we get from oil,

ส่วนพลาสติกนั้นเราได้มาจากนํ้ามัน

which we go to more remote locations

ซึ่งเราออกไปหาจากแหล่งน้ำมันที่ยิ่งไกลออกไป

and drill ever deeper wells to extract.

และยิ่งเจาะลึกลงๆเพื่อสกัดเอามา

And these practices have

ซึ่งกระบวนการต่างๆเหล่านี้

significant economic and environmental implications

มีผลกระทบอย่างสำคัญต่อทั้งระบบเศรฐกิจและสิ่งแวดล้อม

that we're already starting to see today.

ซึ่งเราก็เริ่มจะเห็นกันได้แล้วในทุกวันนี้

The good news is we are starting to recover materials from our end-of-life stuff

ข่าวดีก็คือว่าเรากำลังจะเริ่มนำสิ่งของที่หมดประโยชน์เหล่านี้กลับมาใช้ใหม่

and starting to recycle our end-of-life stuff,

และเริ่มที่จะรีไซเคิลของที่ไร้ประโยชน์เหล่านี้อีกครั้ง

particularly in regions of the world like here in Europe

โดยเฉพาะอย่างยิ่งในพื้นที่ของโลกเช่นแถบยุโรปนี้

that have recycling policies in place

ที่มีนโยบายเกี่ยวกับการรีไซเคิล

that require that this stuff be recycled

ซึ่่่งบังคับให้นำสิ่งของเหล่านี้มารีไซเคิล

in a responsible manner.

อย่างมีความรับผิดชอบ

Most of what's extracted from our end-of-life stuff,

ส่วนใหญ่สิ่งที่เราแยกออกมาจากสิ่งที่หมดประโยชน์เหล่านี้

if it makes it to a recycler, are the metals.

เมื่อมันไปถึงโรงงานรีไซเคิล,คือโลหะต่างๆ

To put that in perspective --

ในมุมมองนี้--

and I'm using steel as a proxy here for metals,

ผมใช้เหล็กเป็นตัวแทนของโลหะต่างๆในที่นึ้,

because it's the most common metal --

เพราะว่ามันเป็นโลหะที่ธรรมดาสามัญที่สุด--

if your stuff makes it to a recycler,

ถ้าสิ่งของนั้นไปถึงโรงงานรีไซเคิลได้,

probably over 90 percent of the metals

ประมาณ 90 เปอร์เซ็นต์ของโลหะ

are going to be recovered and reused for another purpose.

จะถูกนำกลับไปใช้ใหม่เพื่อวัตถุประสงค์ใหม่ๆ

Plastics are a whole other story:

ส่วนพลาสติกนะหรือครับ เป็นอีกเรื่องเลย

well less than 10 percent are recovered.

น้อยกว่า 10 เปอร์เซ็นต์เท่านั้นที่ถูกนำกลับไปใช้

In fact, it's more like five percent.

จริงๆแล้วเพียงแค่ 5เปอร์เซ็นต์กว่าเท่านั้นเอง

Most of it's incinerated or landfilled.

พลาสติกส่วนใหญ่จะถูกเผาหรือไม่ก็ฝังกลบ

Now most people think that's because plastics are a throw-away material,

คนส่วนใหญ่มักคิดว่าเพราะว่าพลาสติกเป็นของที่ใช้แล้วก็ทิ้งไป

have very little value.

จึงมีค่าแค่น้อยนิด

But actually, plastics are several times more valuable than steel.

แต่จริงๆแล้ว พลาสติกมีค่ามากกว่าโลหะหลายเท่าตัว

And there's more plastics produced and consumed

ในทุกๆปีมีการผลิตและใช้พลาสติก

around the world on a volume basis

ทั่วโลกในปริมาณ

every year than steel.

มากกว่าการใช้เหล็ก

So why is such a plentiful and valuable material

แล้วทำไมวัสดุที่มีอยู่มากมายและมีค่ามากอย่างนี้

not recovered at anywhere near the rate

ไม่ถูกนำกลับมาใช้ในอัตราที่ใกล้เคียง

of the less valuable material?

กับวัสดุที่ค่าน้อยกว่าเล่า?

Well it's predominantly because

ส่วนใหญ่ก็เพราะว่า

metals are very easy to recycle

โลหะนั้นแยกได้ง่ายมาก

from other materials and from one another.

จากวัสดุอื่นๆและจากโลหะด้วยกันเอง

They have very different densities.

เพราะว่ามันมีความหนาแน่นที่แตกต่างกันมาก

They have different electrical and magnetic properties.

มันมีคุณสมบัติทางไฟฟ้าและแม่เหล็กที่ต่างกัน

And they even have different colors.

และมันยังมีสีที่แตกต่างกันอีกด้วย

So it's very easy for either humans or machines

ซึ่งทำให้ง่ายมากสำหรับคนหรือเครื่องจักร

to separate these metals

ที่จะแยกโลหะเหล่านี้

from one another and from other materials.

จากโลหะด้วยกันเองและจากวัสดุอื่นๆ

Plastics have overlapping densities over a very narrow range.

ส่วนพลาสติกนั้นมีความหนาแน่นเหลื่อมกันอยู่ในแนวที่แคบมากๆ

They have either identical or very similar

มันมีลักษณะเหมือนกันทุกประการหรือไม่ก็เหมือนกันมาก

electrical and magnetic properties.

ด้านคุณสมบัติทางไฟฟ้าและแม่่เหล็ก

And any plastic can be any color,

และพลาสติกยังมีได้หลายหลากสี

as you probably well know.

อย่างที่คุณทราบกันดีแหละครับ

So the traditional ways of separating materials

ดังนั้นการแยกวัสดุด้วยวิธีดั้งเดิม

just simply don't work for plastics.

จึงเพียงแค่ใช้ไม่ได้กับพลาสติก

Another consequence of metals being so easy to recycle by humans

อีกเหตุผลที่ทำให้เราแยกโลหะได้ง่ายมากก็คือ

is that a lot of our stuff from the developed world --

ขยะของเรามากมายจากโลกที่พัฒนาแล้ว--

and sadly to say, particularly from the United States,

มันเศร้านะครับที่จะบอกว่า,โดยเฉพาะจากอเมริกา

where we don't have any recycling policies in place like here in Europe --

ที่ยังไม่มีนโยบายเรื่องการรีไซเคิลเหมือนกับในยุโรป--

finds its way to developing countries

ได้เข้าไปในประเทศที่กำลังพัฒนา

for low-cost recycling.

เพื่อการรีไซเคิลในราคาที่ตํ่า

People, for as little as a dollar a day, pick through our stuff.

คนที่ได้ค่าแรงเพียงน้อยนิดแค่หนึ่งดอลลาล์ต่อวัน แยกขยะของเรา

They extract what they can, which is mostly the metals --

เขาพยายามแยกออกมาเท่าที่จะทำได้, ซึ่งส่วนใหญ่เป็นโลหะ

circuit boards and so forth --

แผงวงจรไฟฟ้าและอื่นๆ--

and they leave behind mostly what they can't recover,

เหลือไว้สิ่งที่เขานำกลับไปใช้ใหม่ไม่ได้เป็นส่วนใหญ่,

which is, again, mostly the plastics.

ซึ่งก็อีกนั่นแหละครับ ส่วนใหญ่ก็คือพลาสติก

Or they burn the plastics to get to the metals

หรือไม่พวกเขาก็เผาพลาสติกเพื่อเอาโลหะออกมา

in burn houses like you see here.

ในเตาเผาอย่างที่คุณเห็นนี่

And they extract the metals by hand.

พวกเขาแยกโลหะออกโดยใช้มือ

Now while this may be the low-economic-cost solution,

ถึงแม้ว่าอาจจะดูเป็นวิธีการที่มีต้นทุนทางเศรษฐกิจต่ำ

this is certainly not the low-environmental

ที่แน่ๆไม่ใช่วิธีการที่มีผลกระทบน้อยกับสิ่งแวดล้อม

or human health-and-safety solution.

หรือไม่ใช่ทางแก้ปัญหาที่ปลอดภัยกับสุขภาพของเรา

I call this environmental arbitrage.

ผมเรียกสิ่งนี้ว่า การค้ากำไรกับสิ่งแวดล้อม

And it's not fair, it's not safe

มันไม่ถูกต้อง และไม่ปลอดภัย

and it's not sustainable.

และเป็นการแก้ปัญหาที่ไม่ยั่งยืน

Now because the plastics are so plentiful --

เพราะว่ามีพลาสติกอยู่มากมาย

and by the way,

และมีอีกเรื่องหนึ่ง,

those other methods don't lead to the recovery of plastics, obviously --

วิธีการข้างต้นไม่ได้นำไปสู่การนำพลาสติกมาใช้ใหม่,อย่างเห็นได้ชัด--

but people do try to recover the plastics.

แต่เราก็ได้พยายามจะนำพลาสติกกลับมาใช้ใหม่

This is just one example.

นี่เป็นเพียงตัวอย่างเดียว

This is a photo I took standing on the rooftops

ส่วนนี่เป็นภาพที่ผมถ่ายขณะยืนบนหลังคาบ้านหลังหนึ่ง

of one of the largest slums in the world in Mumbai, India.

ของสลัมที่ใหญ่ที่สุดในเมืองมุมไบ, อินเดีย

They store the plastics on the roofs.

พวกเขาเก็บพลาสติกไว้บนหลังคา

They bring them below those roofs into small workshops like these,

แล้วเอาลงไปยังโรงงานเล็กๆแบบนี้ที่อยู่ใต้หลังคา,

and people try very hard to separate the plastics,

พวกเขาพยายามอย่างมากที่จะแยกพลาสติก

by color, by shape, by feel,

โดยแยกจากสี จากรูปร่าง จากการสัมผัส

by any technique they can.

ด้วยเทคนิกต่างๆเท่าที่เขาจะทำได้

And sometimes they'll resort to what's known as the "burn and sniff" technique

บางครั้งถึงกับใช้เทคนิกที่รู้จักกันว่า "เผาแล้วดม"

where they'll burn the plastic and smell the fumes

ซึ่งพวกเขาจะเผาพลาสติกแล้วดมกลิ่นของมัน

to try to determine the type of plastic.

เพื่อพยายามตัดสินเกี่ยวกับชนิดของพลาสติกนั้นๆ

None of these techniques result in any amount of recycling

เทคนิคเหล่านี้ไม่มีอันไหนที่ให้ผลในด้านของปริมาณการรีไซเคิล

in any significant way.

ในแบบที่มีนัยสำคัญ

And by the way,

และอย่าลืมนะครับว่า

please don't try this technique at home.

กรุณาอย่าลองใช้เทคนิคเหล่านี้ที่บ้านของท่านนะครับ

So what are we to do about this space-age material,

แล้วเราจะต้องทำอย่างไรดีกับวัสดุยุคอวกาศนี้,

at least what we used to call a space-aged material, these plastics?

อย่างน้อยสิ่งที่เราก็เคยเรียกมันว่าวัสุดุยุคอวกาศ,พลาสติคเหล่านี้

Well I certainly believe that it's far too valuable and far too abundant

ยังไงผมก็ยังเชื่ออย่างแน่นอนว่ามันยังคงมีมูลค่ามากและมีจำนวนมากมาย

to keep putting back in the ground

เกินกว่าที่เราจะแค่ฝังกลบ

or certainly send up in smoke.

หรือเผาทิ้ง

So about 20 years ago, I literally started in my garage tinkering around,

ดังนั้นประมาณ 20 ปีที่ผ่านมา ในโรงรถ,ผมจึงเริ่มทำแบบลองผิดลองถูก

trying to figure out how to separate

พยายามหาวิธีการแยก

these very similar materials from each other,

พลาสติกที่เหมือนกันมากเหล่านี้ออกจากกัน,

and eventually enlisted a lot of my friends,

และในที่สุดก็ขอการสนับสนุนจากเพื่อนของผม

in the mining world actually, and in the plastics world,

จากอุตสาหกรรมเหมืองแร่และพลาสติก,

and we started going around to mining laboratories around the world.

เราเดินทางไปยังห้องทดลองเหมืองแร่ทั่วโลก

Because after all, we're doing above-ground mining.

เพราะในที่สุด,เรากำลังทำเหมืองแร่เหนือพื้นดิน

And we eventually broke the code.

ในที่สุดเราก็แก้รหัสได้

This is the last frontier of recycling.

นี้เป็นแนวคิดรีไซเคิลวิธีใหม่ล่าสุด

It's the last major material

มันเป็นวัสดุสำคัญท้ายสุด

to be recovered in any significant amount on the Earth.

ที่จะถูกนำกลับมาใช้ใหม่ในปริมาณที่มากพอบนโลกใบนี้

And we finally figured out how to do it.

และในที่สุดเราก็คิดหาวิธีการได้

And in the process, we started recreating

ในกระบวนการนี้,เราริเริ่มวิธีการใหม่

how the plastics industry makes plastics.

ที่อุตสาหกรรมพลาสติกจะผลิตพลาสติกขึ้นมา

The traditional way to make plastics

วิธีการดั้งเดิมในการผลิตพลาสติกนั้น

is with oil or petrochemicals.

ใช้นํ้ามันหรือปิโตรเคมี

You breakdown the molecules, you recombine them in very specific ways,

โดยแยกโมเลกุลออก แล้วนำรวมเข้าไปใหม่โดยวิธีเฉพาะ

to make all the wonderful plastics that we enjoy each and every day.

เพื่อผลิตพลาสติกดีๆทั้งมวลที่เราชอบใช้กันทุกวันนี้

We said, there's got to be a more sustainable way to make plastics.

เราเห็นว่า,ต้องมีวิธีที่ยั่งยืนกว่านี้ในการผลิตพลาสติก

And not just sustainable from an environmental standpoint,

และไม่ใช่จะยั่งยืนเฉพาะในมุมมองด้านสิ่งแวดล้อมเท่านั้น

sustainable from an economic standpoint as well.

จะต้องมีความยั่งยืนด้านเศรษฐกิจอีกด้วย

Well a good place to start is with waste.

สิ่งแรกที่เราควรเริ่มต้นก็คือขยะนั่นเอง

It certainly doesn't cost as much as oil,

มันไม่ได้มีต้นทุนสูงเหมือนนํ้ามันอย่างแน่นอน,

and it's plentiful,

และมีอยู่อย่างมากมายด้วย

as I hope that you've been able to see from the photographs.

ซึ่งผมหวังว่าทุกท่านคงเห็นได้จากรูปนี้นะครับ

And because we're not breaking down the plastic into molecules

และเพราะว่าเราไม่ได้แยกโมเลกุลของพลาสติกออกมา

and recombining them,

และรวมมันเข้าไปใหม่

we're using a mining approach to extract the materials.

เราใช้วิธีของการทำเหมืองแร่ในการแยกสกัดวัสดุ

We have significantly lower capital costs

เราจึงมีต้นทุนที่ตํ่ากว่ามาก

in our plant equipment.

เกี่ยวกับเครื่องมือเครื่องใช้ในโรงงานของเรา

We have enormous energy savings.

เราประหยัดพลังงานได้มากมาย

I don't know how many other projects on the planet right now

ผมไม่ทราบว่ามีอีกกี่โครงการปัจจุบันบนโลกใบนี้ที่

can save 80 to 90 percent of the energy

สามารถประหยัดพลังงานได้ถึง 80 - 90 เปอร์เซ็นต์

compared to making something the traditional way.

เมื่อเทียบกับการผลิตด้วยวิธีดั้งเดิม

And instead of plopping down several hundred million dollars

และแทนที่จะใช้เงินหลายร้อยล้านดอลลาร์

to build a chemical plant

เพื่อสร้างโรงงานเคมี

that will only make one type of plastic for its entire life,

ซึ่งจะผลิตได้เพียงพลาสติกชนิดเดียวตลอดอายุไขของโรงงาน,

our plants can make any type of plastic we feed them.

โรงงานของเราสามารถผลิตพลาสติกได้ตามที่เราต้องการ

And we make a drop-in replacement

เรายังได้ผลิตของที่สามารถนำมาใช้แทน

for that plastic that's made from petrochemicals.

พลาสติกที่ผลิตจากปิโตรเคมีด้วย

Our customers get to enjoy

ลูกค้าของเราต่างก็ชอบที่จะ

huge CO2 savings.

ลดการปล่อยก๊าซคาร์บอกไดออกไซด์

They get to close the loop with their products.

พวกเขาได้ปิดวงจรขยะพลาสติกด้วยผลิตภัณฑ์ของพวกเขา

And they get to make more sustainable products.

และได้สร้างผลิตภัณฑ์ที่ใช้ได้ยั่งยืนมากกว่า

In the short time period I have,

ในเวลาสั้นๆที่ผมยังมีอยู่ตรงนี้,

I want to show you a little bit of a sense about how we do this.

ผมอยากจะแสดงให้ทุกคนเข้าใจอีกเล็กน้อยว่าเราทำได้อย่างไร

It starts with metal recyclers who shred our stuff into very small bits.

เริ่มที่พนักงานรีไซเคิลโลหะตัดขยะให้เป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย

They recover the metals

แล้วแยกโลหะต่างๆออกมา

and leave behind what's called shredder residue -- it's their waste --

และเหลือไว้ส่วนที่เรียกว่า เศษที่เหลือจากเครื่องตัด-- เป็นขยะที่เขาไม่ต้องการแล้ว--

a very complex mixture of materials,

ซึ่งประกอบด้วยวัสดุต่างๆผสมกันอยู่มากมาย,

but predominantly plastics.

แต่ส่วนใหญ่จะเป็นพลาสติก

We take out the things that aren't plastics,

เราแยกเอาสิ่งที่ไม่ใช่พลาสติกออกไป

such as the metals they missed, carpeting, foam, rubber,

เช่น โลหะที่พวกเขายังไม่ได้คัดออก พรม โฟม ยาง

wood, glass, paper, you name it.

ไม้ เศษแก้ว กระดาษ และอื่นๆ

Even an occasional dead animal, unfortunately.

หรือบางครั้งถึงกับเจอซากสัตว์ แย่นะครับ

And it goes in the first part of our process here, which is more like traditional recycling.

จากนั้นก็จะเข้าสู่ตอนแรกของกระบวนการของเรา ซึ่งก็จะคล้ายกับการรีไซเคิลแบบดั้งเดิม

We're sieving the material, we're using magnets,

เราร่อนเศษวัสดุ,โดยใช้แม่เหล็ก,

we're using air classification.

เราใช้อากาศแยกประเภทของขยะ

It looks like the Willy Wonka factory at this point.

ซึ่งช่วงนี้ก็ดูเหมือนกับโรงงาน Willy Wonka

At the end of this process, we have a mixed plastic composite:

และขึ้นตอนสุดท้าย เราจะได้ส่วนของพลาสติกที่ปนกันอยู่

many different types of plastics

พลาสติกหลายๆชนิดปนกันอยู่

and many different grades of plastics.

และพลาสติตที่มีคุณภาพต่างๆ

This goes into the more sophisticated part of our process,

ซึ่งจะเข้าไปสู่ขึ้นตอนที่ซับซ้อนมากขึ้น

and the really hard work, multi-step separation process begins.

และงานที่ยากจริงๆ, กระบวนการแยกที่มีหลายขั้นตอนได้เริ่มขึ้น

We grind the plastic down to about the size of your small fingernail.

เราบดพลาสติกให้มีขนาดเล็กประมาณเท่าเล็บมือของคุณ

We use a very highly automated process

เราใช้กระบวนการที่เป็นอัตโนมัติชั้นสูงมาก

to sort those plastics,

แยกพลาสติกเหล่านี้

not only by type, but by grade.

ไม่ใช่เฉพาะตามชนิดเท่านั้น แต่แยกตามคุณภาพกันเลย

And out the end of that part of the process

และสุดท้ายของขั้นตอนนี้

come little flakes of plastic:

ก็จะได้ชิ้นพลาสติกเล็กๆออกมา

one type, one grade.

แยกตามชนิดและคุณภาพ

We then use optical sorting to color sort this material.

จากนั้นเราก็จะใช้แสงแยกวัสดุนี้ออกจากกันตามสี

We blend it in 50,000-lb. blending silos.

เราปั่นให้มันเข้ากันในโรงปั่นขนาด 50,000 ปอนด์

We push that material to extruders where we melt it,

เราดันว้สดุนั้นไปยังเครื่องผลักที่ซึ่งเราหลอมให้มันละลาย,

push it through small die holes,

ผลักมันให้ผ่านไปในรูแม่พิมพ์เล็กๆ,

make spaghetti-like plastic strands.

ผลิตพลาสติกที่รูปร่างเหมือนเส้นสปาเกตตี้ขึ้นมา

And we chop those strands

แล้วเราก็ตัดเส้นนี้ออก

into what are called pellets.

เป็นก้อนกลมเล็กๆที่เรียกว่า เพลเลต

And this becomes the currency of the plastics industry.

ซึ่งนำมาใช้ในอุตสาหกรรมพลาสติก

This is the same material

มันเป็นวัสดุแบบเดียวกันกับ

that you would get from oil.

สิ่งที่เราได้มาจากน้ำมัน

And today,

และในวันนี้

we're producing it from your old stuff,

เรากำลังผลิตพลาสติกเหล่านี้จากของที่คุณทิ้งแล้ว

and it's going right back into your new stuff.

และมันก็กลับไปเป็นของชิ้นใหม่ของคุณ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

So now, instead of your stuff ending up

ดังนั้นแทนที่ของที่เราทิ้งขว้างไป

on a hillside in a developing country

กองเป็นภูเขาเลากาในประเทศที่กำลังพัฒนา

or literally going up in smoke,

หรือไม่ก็กลายเป็นควันไฟ,

you can find your old stuff

คุณจะพบว่าของเก่าๆของคุณ

back on top of your desk in new products,

กลับมาอยู่บนโต๊ะของคุณเป็นของชิ้นใหม่

in your office,

ในที่ทำงาน

or back at work in your home.

หรือกลับมาใช้งานได้ที่บ้าน

And these are just a few examples

นี่เป็นเพียงแค่ตัวอย่างไม่กี่ตัวอย่าง

of companies that are buying our plastic,

ของบริษัทต่างๆที่กำลังซื้้อพลาสติกของเราไป

replacing virgin plastic,

ไปใช้แทนพลาสติกแบบเดิม

to make their new products.

เพื่อผลิตสินค้าใหม่ของพวกเขา

So I hope I've changed the way you look at

ผมหวังว่าผมคงช่วยให้ทุกคนเปลี่ยนมุมมอง

at least some of the stuff in your life.

อย่างน้อยในเรื่องสิ่งของต่างๆที่คุณมีอยู่

We took our clues from mother nature.

เราได้ดูร่องรอยต่างๆจากในธรรมชาติ

Mother nature wastes very little,

จะเห็นว่าธรรมชาติสร้างขยะน้อยมาก,

reuses practically everything.

ทุกอย่างนำกลับไปใช้ได้ใหม่

And I hope that you stop looking at yourself as a consumer --

ผมหวังให้ทุกคนหยุดมองตัวเองว่าเป็นผู้บริโภค

that's a label I've always hated my entire life --

ซึ่งเป็นตราประทับที่ผมไม่ชอบเลยมาตลอดทั้งชีวิต

and think of yourself as just using resources in one form,

และคิดใหม่ว่าเราแค่ใช้ทรัพยากรในรูปแบบหนึ่ง,

until they can be transformed to another form

จนกระทั่งมันได้เปลี่ยนไปเป็นอีกรูปแบบหนึ่ง

for another use later in time.

เพื่อการใช้ได้อีกในเวลาต่อมา

And finally, I hope you agree with me

สุดท้ายนี้ ผมหวังว่าทุกคนคงจะเห็นด้วยกับผม

to change that last toddler rule just a little bit

ที่จะเปลี่ยนกฏข้อสุดท้ายของเด็กวัยหัดเดินเพียงนิดหน่อย

to: "If it's broken, it's my stuff."

เป็นว่า "ถึงมันจะใช้ไม่ได้แล้ว มันก็ยังเป็นของๆเรา"

Thank you for your time.

ขอบคุณที่สละเวลามาในวันนี้ครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)