Why do we sleep? | Russell Foster

Translator: Kelwalin Dhanasarnsombut Reviewer: Weerawan Thongpradab

What I'd like to do today is talk about one of my favorite subjects,

ที่ผมอยากจะพูดในวันนี้

เป็นหนึ่งในวิชาที่ผมชอบที่สุด

and that is the neuroscience of sleep.

และมันก็คือประสาทวิทยาเกี่ยวกับการนอนหลับ

Now, there is a sound --

เอาล่ะครับ มันมีเสียง --

(Alarm clock)

(เสียงนาฬิกาปลุก) --

Ah, it worked!

อ่า ได้ผล--

A sound that is desperately familiar to most of us,

เสียงที่พวกเราส่วนใหญ่ คุ้นเคยกับมันอย่างที่สุด

and of course it's the sound of the alarm clock.

และแน่นอน มันคือเสียงของนาฬิกาปลุก

And what that truly ghastly, awful sound does

และสิ่งที่เจ้าเสียงเขย่าประสาทแสนน่ารังเกียจ ทำก็คือ

is stop the single most important behavioral experience

หยุดพฤติกรรมหนึ่งที่สำคัญที่สุด

that we have, and that's sleep.

ที่เรามี และมันก็คือ การนอน

If you're an average sort of person,

ถ้าคุณเป็นคนธรรมดาทั่วๆไป

36 percent of your life will be spent asleep,

36 เปอร์เซ็นต์ของชีวิตคุณนั้น หมดไปกับการนอนหลับ

which means that if you live to 90,

ซึ่งหมายความว่า ถ้าคุณอยู่จนมีอายุได้ 90 ปีแล้ว

then 32 years will have been spent entirely asleep.

คุณจะใช้เวลาไปกับการนอนหลับเต็มๆเป็นเวลา 32 ปี

Now what that 32 years is telling us is that sleep at some level is important.

ทีนี้ สิ่งที่ 32 ปีนั้นบอกเรา

ก็คือ การนอนนั้นสำคัญในระดับหนึ่ง

And yet, for most of us, we don't give sleep a second thought.

แต่อย่างไรก็ตาม สำหรับพวกเราส่วนใหญ่ เราไม่ได้เฉลียวคิดถึงมัน

We throw it away.

เราลืมมันไปเลย

We really just don't think about sleep.

เราไม่ได้คิดถึงเรื่องการนอนซะเลยจริงๆ

And so what I'd like to do today is change your views,

และที่ผมอยากจะทำในวันนี้

คือเปลี่ยนทัศนะของคุณ

change your ideas and your thoughts about sleep.

เปลี่ยนความคิดและแนวคิดของคุณที่มีต่อการนอนหลับ

And the journey that I want to take you on,

และการเดินทางที่ผมอยากจะนำคุณไปนั้น

เราจะต้องเริ่มจากการย้อนเวลากลับไป

we need to start by going back in time.

"Enjoy the honey-heavy dew of slumber."

"โสมนัสสา มนต์มธุรสแห่งนิทรา"

Any ideas who said that?

คิดว่าใครพูดครับ

Shakespeare's Julius Caesar.

จากเรื่อง จูเลียต ซีซาร์ (Julius Caesar) ของเชคสเปียร์ (Shakespeare)

Yes, let me give you a few more quotes.

ครับ อนุญาตให้ผมกล่าวอ้างอีกสักอันสองอัน

"O sleep, O gentle sleep, nature's soft nurse,

"โอ้ ไสยาสน์ เปรมนิทรารมณ์ เจ้าผู้ปกปักพิทักษ์รักษา

how have I frighted thee?"

ข้ากระทำสิ่งใดฤา ที่พรั่นพรึงเจ้า"

Shakespeare again, from -- I won't say it --

เชคสเปียร์อีกแล้วครับ จากเรื่อง -- ผมจะไม่พูดถึงนะครับ --

the Scottish play.

เรื่องเกี่ยวกับสกอต (แฮมเลต) นั่นล่ะครับ [แก้ไข: ข้อความนี้มาจากเรื่อง เฮนรี่ที่ 4 องค์ที่ 2]

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

From the same time:

ในเวลาเดียวกัน

"Sleep is the golden chain that ties health and our bodies together."

"การนอนหลับเป็นดั่งโซ่ทองคำ

ที่ผูกคล้องสุขภาพและร่างกายของเราเอาไว้ด้วยกัน"

Extremely prophetic, by Thomas Dekker, another Elizabethan dramatist.

สละสลวยทีเดียว โดย โทมัส เดคเคอร์ (Thomas Dekker)

นักเขียนบทละครสมัยเอลิซาเบธอีกท่านหนึ่ง

But if we jump forward 400 years,

แต่ถ้าเรากระโดดข้ามไป 400 ปี

the tone about sleep changes somewhat.

แนวความรู้สึกต่อการนอนหลับนั้นค่อนข้างจะเปลี่ยนไป

นี่เป็นคำพูดจาก โทมัส เอดิสัน จากช่วงต้นยุค ศตวรรษที่ 20

This is from Thomas Edison, from the beginning of the 20th century:

"Sleep is a criminal waste of time and a heritage from our cave days."

"การนอนหลับเป็นอาชญากรผู้ผลาญเวลา

และเป็นมรดกที่เราได้มาแต่ยุคถ้ำ" เปรี้ยง

Bang!

(เสียงหัวเราะ)

(Laughter)

And if we also jump into the 1980s, some of you may remember

และถ้าเรากระโดดไปในยุค 1980 พวกคุณบางคน

อาจจะจดจำได้ว่า มาร์กาเรต แทตเชอร์ (Margaret Thatcher)

that Margaret Thatcher was reported to have said,

ถูกอ้างว่าเธอได้กล่าวไว้ว่า "การนอนเป็นเรื่องงี่เง่า"

"Sleep is for wimps."

And of course the infamous -- what was his name? --

และแน่นอน จอมฉาวโฉ่ -- เอ ชื่ออะไรแล้วนะตานี่ --

the infamous Gordon Gekko from "Wall Street" said,

จอมฉาว กอร์ดอน เก็คโค่ (Gordon Gekko) จาก "วอร์ สตรีท" (Wall Street) บอกว่า

"Money never sleeps."

"เงินไม่เคยหลับ"

What do we do in the 20th century about sleep?

พวกเราทำอะไรกันในยุคศตวรรษที่ 20 ในเรื่องการนอน

Well, of course, we use Thomas Edison's light bulb

เอาล่ะครับ แน่นอน พวกเราใช้หลอดไฟของเอดิสัน

to invade the night, and we occupied the dark,

เพื่อรุกรานค่ำคืน และ พวกเราก็ยึดครองความมืดมิดนั้น

and in the process of this occupation,

และในกระบวนการยึดครองที่ว่านี้

พวกเราปฏิบัติต่อการนอนหลับราวกับเป็นโรคภัย

we've treated sleep as an illness, almost.

We've treated it as an enemy.

พวกเราทำราวกับว่ามันเป็นศัตรู

At most now, I suppose, we tolerate the need for sleep,

ที่สำคัญที่สุดในตอนนี้ ผมคาดว่า พวกเราอดทนต่อความต้องการนอน

และบางที ที่แย่ที่สุดคือพวกเราหลายคนคิดว่าการนอน

and at worst perhaps many of us think of sleep

as an illness that needs some sort of a cure.

เป็นดั่งโรค ที่ต้องการการรักษาอะไรสักอย่าง

And our ignorance about sleep is really quite profound.

และความเขลาในเรื่องการนอนของเรานั้น ค่อนข้างจะฝังรากลึกทีเดียว

Why is it? Why do we abandon sleep in our thoughts?

ทำไมเป็นเช่นนั้น ทำไมเราจึงละเลยเรื่องการนอนไปจากสมองเรา

Well, it's because you don't do anything much while you're asleep, it seems.

มันเป็นเพราะว่าคุณไม่ได้ทำอะไรมากนัก

ในระหว่างที่คุณกำลังหลับ มันราวว่าเป็นเช่นนั้น

คุณไม่ได้กิน คุณไม่ได้ดื่ม

You don't eat. You don't drink.

And you don't have sex.

และคุณก็ไม่ได้มีเพศสัมพันธ์

Well, most of us anyway.

เอ่อ พวกเราส่วนใหญ่อะนะครับ

And so, therefore it's --

และ ดังนั้น มันก็ --

Sorry.

ขอโทษทีครับ มันเปลืองเวลาไร้สาระใช่ไหมครับ ผิดครับ

It's a complete waste of time, right?

Wrong.

Actually, sleep is an incredibly important part of our biology,

ที่จริงแล้ว การนอนมีความสำคัญอย่างน่าอัศจรรย์ ต่อชีววิทยาของร่างกายเรา

and neuroscientists are beginning to explain

และนักประสาทวิทยากำลังเริ่มที่จะอธิบายได้ว่าทำไม

why it's so very important.

มันสำคัญเป็นอย่างยิ่ง

So let's move to the brain.

เอาล่ะ ไปดูกันที่สมอง

Now, here we have a brain.

ทีนี้ เรามีสมอง

This is donated by a social scientist,

อันนี้บริจาคให้โดยนักสังคมศาสตร์

และพวกเขาบอกว่า พวกเขาไม่รู้ว่ามันคืออะไร

and they said they didn't know what it was or indeed, how to use it, so --

หรือแน่ละ ไม่รู้ว่าใช้มันอย่างไร ฉะนั้น --

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Sorry.

ขออภัยนะครับ

So I borrowed it.

ฉะนั้นผมก็เลยยืมมา ผมไม่คิดว่าพวกเขาจะทันเห็น เอาล่ะ

I don't think they noticed. OK.

(เสียงหัวเราะ)

(Laughter)

The point I'm trying to make is that when you're asleep,

ประเด็นที่ผมจะสื่อก็คือว่า เมื่อคุณนอนหลับ

this thing doesn't shut down.

เจ้าสิ่งนี้ไม่ได้ปิดตัวลง

In fact, some areas of the brain are actually more active

อันที่จริง บางส่วนของสมองนั้นมีการทำงานมาก

ในช่วงการนอนหลับ ยิ่งกว่าตอนช่วงที่ตื่นซะอีก

during the sleep state than during the wake state.

The other thing that's really important about sleep

อีกสิ่งหนึ่งที่สำคัญจริงๆต่อการนอนหลับ

is that it doesn't arise from a single structure within the brain,

ก็คือว่า มันไมได้เกิดขึ้น จากโครงสร้างใดเพียงหนึ่งเดียวในสมอง

แต่มันเกิดจากระบบเครือข่ายที่กินบริเวณกว้าง

but is to some extent a network property.

If we flip the brain on its back --

และถ้าเราพลิกสมองขึ้นดู --

I love this little bit of spinal cord here --

ผมชอบไขสันหลังเล็กๆนี้ครับ --

this bit here is the hypothalamus,

ส่วนเล็กๆตรงนี้คือ ไฮโปทาลามัส (hypothalamus)

and right under there is a whole raft of interesting structures,

และใต้ลงไป มีผืนบริเวณที่มีโครงสร้างที่น่าสนใจ

not least the biological clock.

ที่สำคัญที่สุด นาฬิกาชีวภาพ (biological clock)

The biological clock tells us when it's good to be up,

นาฬิกาชีวภาพบอกเราว่าเมื่อไหร่ที่เราควรตื่น

when it's good to be asleep,

เมื่อไหร่ที่ควรนอน

and what that structure does is interact

และที่โครงสร้างนั้นทำก็คือทำงานร่วมกับ

ส่วนบริเวณอื่นๆภายในไฮโปทาลามัส (hypothalamus)

with a whole raft of other areas within the hypothalamus,

the lateral hypothalamus, the ventrolateral preoptic nuclei.

ไฮโปทาลามัสทางด้านข้าง ด้านล่างและด้านข้างของพรีออปติกนิวคลีไอน์ (preoptic nuclei)

All of those combine,

และด้วยการประสานงานกัน พวกมันส่งสัญญาณ

and they send projections down to the brain stem here.

ลงไปยังก้านสมองตรงนี้

The brain stem then projects forward

ก้านสมองนั้นก็ส่งสัญญาณต่อไป

and bathes the cortex, this wonderfully wrinkly bit over here,

และแพร่มันไปยังส่วนนอกของสมอง (cortex) ส่วนที่ดูเหี่ยวยับแต่น่าอัศจรรย์นี้

with neurotransmitters that keep us awake

สัญญาส่งประสาทเหล่านี้แหละทำให้เราตื่น

and essentially provide us with our consciousness.

และมีความสำคัญในการทำให้เรามีสติสัมปชัญญะ

ดังนั้นการนอนหลับเกิดขึ้นจากแบบแผน

So sleep arises from a whole raft

of different interactions within the brain,

ของการปฏิกิริยาที่แตกต่างไปในสมอง

and essentially, sleep is turned on and off

และที่สำคัญ การนอนหลับนั้นถูกเปิดและปิด

as a result of a range of interactions in here.

อันเป็นผลจากปฏิกิริยาต่างๆในสมองนั้น

เอาล่ะ เราไปกันถึงไหนแล้ว

OK. So where have we got to?

We've said that sleep is complicated

เราบอกว่า การนอนหลับนั้นซับซ้อน

and it takes 32 years of our life.

และมันกินเวลา 32 ปีของชีวิตเรา

But what I haven't explained is what sleep is about.

แต่ที่ผมยังไม่ได้อธิบายก็คือการนอนหลับนี่มันเกี่ยวกับอะไร

So why do we sleep?

ทำไมเราจะต้องนอนด้วย

And it won't surprise any of you that, of course,

และแน่นอน มันคงจะไม่ทำให้คุณแปลกใจหรอกว่า

as scientists, we don't have a consensus.

นักวิทยาศาสตร์ไม่ได้มีความเห็นพ้องต้องกันเลย

There are dozens of different ideas about why we sleep,

มันมีแนวคิดที่แตกต่างกันเป็นโหลๆ ว่าทำไมเราต้องนอน

และผมกำลังที่จะยกสามตัวอย่างหลักๆ

and I'm going to outline three of those.

The first is sort of the restoration idea,

ประการแรกเป็นความคิดเกี่ยวกับสภาวะการฟื้นฟู

and it's somewhat intuitive.

และมันออกจะเป็นแนวสัญชาตญาณ

Essentially, all the stuff we've burned up during the day,

หลักๆแล้ว ทุกอย่างที่ผ่านเข้ามาให้เราพบเจอระหว่างวัน

we restore, we replace, we rebuild during the night.

เราจะจัดเก็บมัน แทนที่มัน สร้างมันขึ้นมาใหม่ในตอนกลางคืน

And indeed, as an explanation, it goes back to Aristotle,

และแน่ล่ะ เพื่อเป็นการอธิบาย

มันต้องย้อนกลับถึงอริสโตเติล

so that's what -- 2,300 years ago.

ซึ่งก็ เท่าไรนะ 2,300 ปีก่อน

It's gone in and out of fashion.

มันทันสมัยและล้าสมัย

It's fashionable at the moment

ในขณะนี้มันนำสมัยเพราะว่ามันแสดงว่า

because what's been shown is that within the brain,

ภายในสมอง มียีนมากมายหลายชนิด

a whole raft of genes have been shown to be turned on only during sleep,

ที่ได้แสดงให้เห็นว่าพวกมันทำงานระหว่างการนอนหลับ

and those genes are associated with restoration and metabolic pathways.

และยีนเหล่านั้นเกี่ยวข้องกับสภาวะการฟื้นฟู

และระบบเมแทบอลิซึม

So there's good evidence for the whole restoration hypothesis.

ดังนั้นมันมีหลักฐานที่ดีสำหรับสมมติฐานเรื่องสภาวะการฟื้นฟู

What about energy conservation?

แล้วเรื่องการสงวนพลังงานล่ะ

Again, perhaps intuitive.

อีกครั้งหนึ่ง บางทีมันเป็นสัญชาตญาณ

You essentially sleep to save calories.

หลักๆแล้วคุณนอนหลับเพื่อที่จะประหยัดแคลอรี่

Now, when you do the sums, though, it doesn't really pan out.

แต่เมื่อคุณลองทำการคำนวณ

มันไม่ได้ให้ผลสรุปที่สมบูรณ์

If you compare an individual who has slept at night,

ถ้าคุณลองเปรียบเทียบ

คนที่หลับตอนกลางคืน หรือตื่นตลอดคืนและไม่ได้ขยับเขยื้อนมากนัก

or stayed awake and hasn't moved very much,

พลังงานที่ประหยัดได้จากการนอนนั้น มีค่าประมาณ 110 แคลอรี่ต่อคืน

the energy saving of sleeping is about 110 calories a night.

Now, that's the equivalent of a hot dog bun.

ทีนี้ มันมีค่าเท่ากับขนมปังฮอทดอกหนึ่งอัน

Now, I would say that a hot dog bun

เอาล่ะ ผมอยากจะบอกว่าขนมปังไส้กรอกอันเดียว

is kind of a meager return

มันออกจะเป็นผลตอบแทนที่ไม่คุ้มสำหรับพฤติกรรม

for such a complicated and demanding behavior as sleep.

ที่ซับซ้อนและเรียกร้องอะไรมากเกินควร อย่างการนอนหลับ

So I'm less convinced by the energy conservation idea.

ดังนั้นผมไม่ค่อยจะเชื่อแนวคิดการสงวนพลังงานนัก

But the third idea I'm quite attracted to,

แต่แนวความคิดที่สามนั้น ผมค่อนข้างจะติดใจ

which is brain processing and memory consolidation.

ซึ่งก็คือ การทำงานของสมองและการรวบรวมความทรงจำ

What we know is that, if after you've tried to learn a task,

ที่เรารู้ก็คือว่า ถ้าหลังจากที่คุณพยายามเรียนรู้งานสักชิ้น

และไม่ให้คน ๆ นั้นนอน

and you sleep-deprive individuals,

the ability to learn that task is smashed.

ความสามารถที่จะเรียนรู้งานนั้นจะแหลกไม่เป็นท่า

It's really hugely attenuated.

มันถูกทำให้อ่อนฤทธิ์ลงอย่างมากจริงๆ

So sleep and memory consolidation is also very important.

ดังนั้น การนอนและการรวบรวมความทรงจำนั้นสำคัญมาก

However, it's not just the laying down of memory

อย่างไรก็ดี มันไม่ใช่แค่วางเรียงความทรงจำ

and recalling it.

และระลึกถึงมัน

What's turned out to be really exciting

กลายเป็นว่าที่มันน่าตื่นเต้นจริงๆก็คือ

ความสามารถของเรา ที่จะได้มาซึ่งวิธีใหม่ในการแก้ปัญหา

is that our ability to come up with novel solutions to complex problems

ต่อปัญหาที่ซับซ้อนนั้น ถูกเพิ่มประสิทธิภาพอย่างมาก โดยการนอนตอนกลางคืน

is hugely enhanced by a night of sleep.

ที่จริงแล้ว มีการคาดการว่า มันทำให้มีประสิทธิภาพมากขึ้นถึงสามเท่า

In fact, it's been estimated to give us a threefold advantage.

Sleeping at night enhances our creativity.

การนอนหลับตอนกลางคืน เพิ่มประสิทธิภาพความคิดสร้างสรรค์

And what seems to be going on is that, in the brain,

และสิ่งที่เหมือนจะเกิดขึ้นก็คือว่า ในสมองของเรา

การเชื่อมโยงของเส้นประสาทเหล่านั้นที่มันสำคัญ

those neural connections that are important,

those synaptic connections that are important,

ไซเนปส์ที่เชื่อมต่อเหล่านั้นที่มันสำคัญ

are linked and strengthened,

ได้ถูกเชื่อมโยงถึงกันและทำให้เข้มแข็งขึ้น

while those that are less important tend to fade away and be less important.

ระหว่างที่พวกที่ไม่ค่อยสำคัญ

มีแนวโน้มที่จะค่อยๆหายไปและมีความสำคัญน้อยลง

OK.

เอาล่ะ เรามีคำอธิบายสามข้อว่าทำไมเราต้องนอน

So we've had three explanations for why we might sleep,

and I think the important thing to realize is that the details will vary,

และผมคิดว่า สิ่งที่สำคัญที่เราต้องตระหนักก็คือ

รายละเอียดจะแตกต่างกัน และอาจเป็นไปได้ว่า เรานอนก็เพราะเหตุผลต่างๆมากมาย

and it's probable we sleep for multiple different reasons.

But sleep is not an indulgence.

แต่การนอนไม่ใช่อะไรที่ผ่อนผันได้

It's not some sort of thing that we can take on board rather casually.

มันไม่ใช่สิ่งที่เราจะยอมรับเข้าใจได้อย่างง่ายๆสบายๆ

I think that sleep was once likened to an upgrade

ผมเคยคิดว่าการนอนหลับเหมือนกับการยกระดับ

from economy to business class, you know, the equivalent of.

จากชั้นประหยัดไปชั้นธุรกิจ อะไรแนวๆนั้น

It's not even an upgrade from economy to first class.

แต่มันไม่ได้เป็นการยกระดับจากชั้นประหยัดไปชั้นธุรกิจด้วยซ้ำ

The critical thing to realize is that if you don't sleep,

สิ่งสำคัญที่ต้องตระหนักก็คือว่า

ถ้าคุณไม่ได้นอน คุณก็ไม่ต้องบิน

you don't fly.

Essentially, you never get there.

ที่สำคัญเลยก็คือคุณไปไม่ถึงจุดนั้นแน่

And what's extraordinary about much of our society these days

และที่ไม่ธรรมดาเกี่ยวกับสังคมของเราทุกวันนี้ก็คือ

is that we are desperately sleep-deprived.

พวกเราเล่นไม่อยากที่จะหลับนอน

So let's now look at sleep deprivation.

ลองมาดูการอดนอนกัน

ส่วนใหญ่ของสังคมนั้นนอนไม่เพียงพอ

Huge sectors of society are sleep-deprived,

และลองดูที่เครื่องวัดการนอนของเรา

and let's look at our sleep-o-meter.

So in the 1950s, good data suggests that most of us

ดังนั้นในยุค 1950 ข้อมูลที่น่าเชื่อถือชี้ว่า พวกเราส่วนใหญ่

were getting around eight hours of sleep a night.

นอนประมาณ 8 ชั่วโมงต่อคืน

Nowadays, we sleep one and a half to two hours less every night,

ทุกวันนี้ พวกเรานอนน้อยลง ชั่วโมงครึ่ง ถึงสองชั่วโมงต่อคืน

so we're in the six-and-a-half-hours every-night league.

ดังนั้น เรานอนกันราวๆ 6 ชั่วโมงครึ่งต่อคืน

For teenagers, it's worse, much worse.

สำหรับวัยรุ่น มันยากกว่านั้น แย่กว่ามาก

They need nine hours for full brain performance,

พวกเขาต้องการนอน 9 ชั่วโมง เพื่อการทำงานอย่างเต็มประสิทธิภาพของสมอง

and many of them, on a school night, are only getting five hours of sleep.

และพวกเขาหลายคน ในคืนก่อนไปเรียน

ได้นอนแค่ 5 ชั่วโมง

It's simply not enough.

โดยพื้นฐานแล้วมันไม่พอ

If we think about other sectors of society -- the aged;

ถ้าเราลองนึกถึงส่วนอื่นๆของสังคม คนที่อายุมากๆแล้ว

if you are aged, then your ability to sleep in a single block

ถ้าคุณอายุมากขึ้น ความสามารถในการนอนของคุณในช่วงหนึ่ง

is somewhat disrupted, and many sleep, again,

จะค่อนข้างถูกแทรกแซง และการนอนหลายๆครั้ง

less than five hours a night.

จะน้อยกว่า 5 ชั่วโมงต่อคือน

Shift work.

งานเข้ากะกลางคืนนั้นก็ไม่ปกติธรรมดา

Shift work is extraordinary,

perhaps 20 percent of the working population,

บางที 20 เปอร์เซ็นต์ของประชากรที่ทำงาน

และนาฬิการ่างกายไม่ได้ปรับให้เข้ากับความต้องการ

and the body clock does not shift to the demands of working at night.

สำหรับการทำงานตอนกลางคืน

It's locked onto the same light-dark cycle as the rest of us.

มันถูกกำหนดให้เป็นไปตามวงจรมืดสว่าง เหมือนกับเราทุกๆคน

ดังนั้นเมื่อผู้ทีทำงานกะดึก กลับบ้าน

So when the poor old shift worker is going home

to try and sleep during the day, desperately tired,

เพื่อที่จะพยายามและนอนในตอนกลางวัน เหนื่อยมากๆเลย

the body clock is saying, "Wake up. This is the time to be awake."

นาฬิกาของร่างกายจะบอกว่า "ตื่นๆ นี่มันเวลาตื่นนะ"

So the quality of sleep that you get as a night shift worker

ดังนั้น คุณภาพของการนอนหลับที่คุณได้ เมื่อเป็นผู้ทำงานกะดึก

is usually very poor, again in that sort of five-hour region.

ปกติแล้วจะไม่ดีนัก ในช่วงประมาณ 5 ชั่วโมงนั้น

And then, of course, tens of millions of people suffer from jet lag.

และแน่นอน คนเป็นหลายสิบล้าน

ต้องมาลำบากกับอาการอ่อนเพลียจากการเดินทาง (jet lack)

So who here has jet lag?

มีใครที่นี้เพลียจากการนั่งเครื่องบินมามั่งครับ ?

Well, my goodness gracious.

โอ้ ตายละ

Well, thank you very much indeed for not falling asleep,

ขอบคุณมากเลยนะครับที่ไม่ผลอยหลับ

because that's what your brain is craving.

เพราะนั่นเป็นสิ่งที่สมองคุณโหยกระหาย

One of the things that the brain does is indulge in micro-sleeps,

สิ่งหนึ่งที่สมองทำก็คือ

ยอมผ่อนผันให้เกิดการนอนช่วงสั้นๆ

this involuntary falling asleep,

การผลอยหลับที่เกิดโดยไม่รู้ตัว

and you have essentially no control over it.

และคุณก็ไม่สามารถที่จะมาบังคับอะไรมันได้

Now, micro-sleeps can be sort of somewhat embarrassing,

ทีนี้ การงีบสั้นๆอาจเป็นอะไรที่น่าอับอาย

แต่มันยังมีอันตรายมากอีกด้วย

but they can also be deadly.

มีการคาดการไว้ว่า 31 เปอร์เซนต์ของผู้ขับขี่

It's been estimated that 31 percent of drivers

will fall asleep at the wheel at least once in their life,

จะผลอยหลับคาพวงมาลัยอย่างน้อยสักครั้งในชีวิต

และในสหรัฐฯ สถิติค่อนข้างจะดีทีเดียว:

and in the US, the statistics are pretty good:

100,000 accidents on the freeway have been associated with tiredness,

อุบัติเหตุ 100,000 รายบนทางด่วน

มีความเชื่อมโยงกับความเหนื่อยล้า

loss of vigilance, and falling asleep -- a hundred thousand a year.

ขาดความระมัดระวัง และง่วงหลับ

หนึ่งแสนรายต่อปี มันไม่ธรรมดาเลย

It's extraordinary.

At another level of terror,

ณ อีกระดับหนึ่งของความน่ากลัว

we dip into the tragic accidents at Chernobyl

เราจะแตะเข้าไปในเรื่องโศกนาฎกรรมภัยพิบัติเชียร์โนบิล (Cernobyl)

and indeed the space shuttle Challenger,

และแน่นอน ยานอวกาศแชเลนเจอร์ (Challenger)

which was so tragically lost.

ซึ่งมันเป็นความสูญเสียอันน่าเศร้า

And in the investigations that followed those disasters,

และในการสอบสวนที่เกิดขึ้นหลังเหตุวินาศภัยนี้

การตัดสินใจที่ไม่ดี อันเป็นผลมาจากการทำงานล่วงเวลา

poor judgment as a result of extended shift work

and loss of vigilance and tiredness

และขาดความระมัดระวัง และความเหนื่อยล้าอ่อนเพลีย

was attributed to a big chunk of those disasters.

เป็นปัจจัยใหญ่ที่ทำให้เกิดวินาศกรรมเหล่านี้

ดังนั้น เมื่อคุณเหนื่อย และคุณนอนไม่พอ

When you're tired and you lack sleep,

you have poor memory, you have poor creativity,

คุณมีความทรงจำที่ไม่ดี คุณมีความคิดสร้างสรรค์ที่ไม่ดี

คุณหุนหันพลันแล่นมากกว่าเดิม

you have increased impulsiveness,

and you have overall poor judgment.

และโดยรวมแล้วคุณมีการตัดสินใจที่ไม่ดี

But my friends, it's so much worse than that.

แต่เพื่อนๆครับ มันแย่ไปมากกว่านั้นอีก

(เสียงหัวเราะ)

(Laughter)

If you are a tired brain,

ถ้าคุณเป็นสมองที่เหน็ดเหนื่อย

สมองเรียกร้องหาสิ่งที่จะทำให้มันตื่น

the brain is craving things to wake it up.

ดังนั้น ยา สารกระตุ้นต่างๆ คาเฟอีนเป็นตัวแทน

So drugs, stimulants.

Caffeine represents the stimulant of choice

ของสารกระตุ้นที่มีการเลือกใช้อย่างกว้างขวางในโลกตะวันตก

across much of the Western world.

Much of the day is fueled by caffeine,

ส่วนใหญ่ของวันขับเคลื่อนได้ด้วยคาเฟอีน

and if you're a really naughty tired brain, nicotine.

และถ้าคุณมีสมองจอมดื้อจริงๆ ก็นิโคติน

Of course, you're fueling the waking state with these stimulants,

และแน่นอน คุณเติมพลังให้กับช่วงเวลาที่คุณตื่น

ด้วยสารกระตุ้นเหล่านี้

and then, of course, it gets to 11 o'clock at night,

และจากนั้น แน่ล่ะ พอถึงเวลา 5 ทุ่ม

และสมองก็บอกตัวมันเองว่า "อ้อ ที่จริงอะนะ

and the brain says to itself,

"Actually, I need to be asleep fairly shortly.

ฉันต้องการที่จะนอนแล้วล่ะ

What do we do about that when I'm feeling completely wired?"

แล้วเราจะทำอย่างไร เมื่อคุณรู้สึกว่ายังคึกคักอยู่เลย"

Well, of course, you then resort to alcohol.

แน่นอน คุณก็จะหันไปพึ่งแอลกอฮอล

Now alcohol, short-term, you know, once or twice,

ทีนี้ถ้าใช้แอลกอฮอล แค่ระยะสั้น แค่ครั้งสองครั้ง

to use to mildly sedate you, can be very useful.

เพื่อทำใหัคุณผ่อนคลายนั้น มันก็มีประโยชน์เชียวล่ะ

It can actually ease the sleep transition.

มันสามารถที่จะช่วยปรับการเข้านอนได้

But what you must be so aware of is that alcohol doesn't provide sleep.

แต่ที่คุณจะต้องตระหนักไว้ก็คือว่า

แอลกอฮอลไม่ได้ทำให้คุณหลับ

A biological mimic for sleep,

แต่เป็นการเลียนแบบการนอนแบบชีววิทยา มันทำให้คุณผ่อนคลาย

it sedates you.

So it actually harms some of the neural processing

ฉะนั้น ที่จริงแล้วมันทำร้ายกระบวนการทางธรรมชาติบางอย่าง

ที่เกิดขึ้นระหว่างการรวบรวมความทรงจำ

that's going on during memory consolidation and memory recall.

และการระลึกถึงความทรงจำ

ดังนั้น มันเป็นตัววัดแบบเร็วๆระยะสั้นๆ

So it's a short-term acute measure,

but for goodness sake,

แต่ให้ตายเหอะ อย่าหมกมุ่นเสพติด

don't become addicted to alcohol

สุราของมึนเมา เพื่อเป็นการทำให้คุณนอนหลับทุกๆคืนเลยครับ

as a way of getting to sleep every night.

อีกอย่างที่สัมพันธ์กับการอดนอนก็คือน้ำหนักตัวเพิ่มขึ้น

Another connection between loss of sleep is weight gain.

If you sleep around about five hours or less every night,

ถ้าคุณนอนหลับประมาณ 5 ชั่วโมง หรือน้อยกว่านั้น ทุกๆคืน

then you have a 50 percent likelihood of being obese.

คุณจะมีโอกาส 50 เปอร์เซ็นต์ที่จะอ้วน

มันมีความสัมพันธ์อะไรกันหรือ ?

What's the connection here?

Well, sleep loss seems to give rise to the release of the hormone ghrelin,

ครับ การอดนอนเหมือนจะเป็นการเพิ่มการปลดปล่อย

ของฮอร์โมน เกรลิน (ghrelin) ฮอร์โมนความหิว

the hunger hormone.

Ghrelin is released.

เกรลินถูกปลดปล่อย มันเดินทางไปยังสมอง

It gets to the brain.

The brain says, "I need carbohydrates,"

สมองบอกว่า "ฉันต้องการคาร์โบไฮเดรต"

and what it does is seek out carbohydrates and particularly sugars.

และสิ่งที่มันทำก็คือหาคาร์โบไฮเดรต

และโดยเฉพาะอย่างยิ่งน้ำตาลทั้งหลาย

So there's a link between tiredness

ดังนั้น มันมีความเกี่ยวโยงกันระหว่างความเหน็ดเหนื่อย

และอัตราการเผาผลาญพลังงาน ที่จะโน้มเอียงไปยังการเกิดการเพิ่มน้ำหนัก

and the metabolic predisposition for weight gain: stress.

ความเครียด คนที่เหน็ดเหนื่อยมีความเครียดเป็นอย่างมาก

Tired people are massively stressed.

And one of the things of stress, of course, is loss of memory,

และอย่างหนึ่งที่เกี่ยวกับความเครียด

ก็คือการสูญเสียความทรงจำ

which is what I sort of just then had a little lapse of.

ซึ่งเป็นอะไรที่หลังๆมานี้ผมหลงๆลืมๆ

แต่ความเครียดเป็นอะไรที่มากกว่านั้น

But stress is so much more.

ถ้าคุณเครียดขึ้นมาอย่างปัจจุบันทันด่วน มันไม่ใช่ปัญหาใหญ่อะไรหรอก

So, if you're acutely stressed, not a great problem,

but it's sustained stress associated with sleep loss that's the problem.

แต่มันเป็นความเครียดสะสมนั่นแหละ

ที่เกี่ยวของกับการขาดนอน นั่นล่ะปัญหา

ฉะนั้น ความเครียดสะสมนั้น นำไปสู่ภาวะภูมิคุ้มกันลดลง

Sustained stress leads to suppressed immunity.

And so, tired people tend to have higher rates of overall infection,

และคนที่เหนื่อยมากๆ มักมีแนวโน้มที่จะมีอัตราติดเชื้อที่สูงกว่า

and there's some very good studies

และมันมีการศึกษาที่ดีมากๆที่แสดงให้เห็นว่า

showing that shift workers, for example, have higher rates of cancer.

คนที่ทำงานเข้ากะ มีอัตราการเป็นมะเร็งสูงกว่า เป็นต้น

Increased levels of stress throw glucose into the circulation.

ระดับความเครียดที่เพิ่มขึ้น ทำให้กลูโคสในเลือดพุ่งสูง

Glucose becomes a dominant part of the vasculature

กลูโคสกลายเป็นส่วนประกอบหลักในกระแสเลือด

and essentially you become glucose intolerant.

และง่ายๆก็คือว่า คุณจะกลายเป็นมีภาวะแพ้กลูโคส

Therefore, diabetes 2.

นั่นก็คือ เบาหวานแบบที่สอง

Stress increases cardiovascular disease as a result of raising blood pressure.

ความเครียดเพิ่มโรคทางหลอดเลือดหัวใจ

ซึ่งเป็นเหตุมาจากการเพิ่มขึ้นของแรงดันเลือด

So there's a whole raft of things associated with sleep loss

ดังนั้นมันมีเรื่องเยอะเป็นโหลที่เกี่ยงข้องกับการอดนอน

that are more than just a mildly impaired brain,

ที่นอกเหนือไปจากแค่การที่สมองผิดปกติอย่างอ่อนๆ

which is where I think most people think that sleep loss resides.

ซึ่งผมคิดว่า นี่เป็นสิ่งที่คนส่วนใหญ่คิดถึง

ว่าเป็นส่วนที่เกี่ยวกับการขาดนอน

So at this point in the talk, this is a nice time to think,

พูดมาถึงตรงนี้ มันเหมาะเลยที่เราจะคิดว่า

"Well, do you think on the whole I'm getting enough sleep?"

อืม คุณคิดว่า โดยภาพรวมแล้วเรานอนพอกันหรือเปล่านะ ?

So a quick show of hands.

ลองยกมือนับกันแบบเร็วๆนะครับ

ใครรู้สึกบ้างว่า นอนพอครับ

Who feels that they're getting enough sleep here?

โอ้ นั่นน่าประทับใจครับ

Oh. Well, that's pretty impressive.

Good. We'll talk more about that later, about what are your tips.

ดีครับ เราจะพูดถึงมันอีกที เกี่ยวกับว่าอะไรคือเคล็ดลับของคุณ

So most of us, of course, ask the question,

แน่ล่ะ พวกเราส่วนใหญ่ตั้งคำถามว่า

"เอ่อ แล้วฉันจะรู้ได้อย่างไรว่านอนพอแล้ว ?"

"How do I know whether I'm getting enough sleep?"

ครับ มันไม่ได้ยากเย็นอะไรเลย

Well, it's not rocket science.

If you need an alarm clock to get you out of bed in the morning,

ถ้าคุณต้องการนาฬิกาปลุกเพื่อให้คุณลุกจากเตียงในตอนเช้า

if you are taking a long time to get up,

ถ้าคุณใช้เวลานานเลยกว่าจะตื่นได้

if you need lots of stimulants,

ถ้าคุณต้องการแรงกระตุ้นเยอะมาก

if you're grumpy, if you're irritable,

ถ้าคุณมีอาการบูดบึ้ง ถ้าคุณโมโหหงุดหงิด

if you're told by your work colleagues that you're looking tired and irritable,

ถ้าคุณได้รับการบอกกล่าวจากเพื่อนๆ

ว่าคุณดูเหน็ดเหนื่อยและอารมณ์ฉุนเฉียว

chances are you are sleep-deprived.

เป็นไปได้ว่า คุณไม่ได้นอนอย่างเพียงพอ

Listen to them. Listen to yourself.

ฟังพวกเขาครับ ฟังตัวคุณเองด้วย

What do you do?

คุณจะทำอย่างไร

Well -- and this is slightly offensive --

ครับ นี่มันค่อนข้างจะบาดใจไปนิด

sleep for dummies.

การนอนหลับสำหรับมือใหม่:

(Laughter)

Make your bedroom a haven for sleep.

จัดห้องนอนให้เป็นสวรรค์แห่งการนอนหลับ

The first critical thing is make it as dark as you possibly can,

สิ่งสำคัญแรกเลยก็คือ ทำให้มันมืดที่สุดเท่าที่คุณจะทำได้

and also make it slightly cool.

และทำให้มันเย็นหน่อยๆ อันนี้สำคัญมาก

Very important.

อันที่จริง การลดการเผชิญกับแสง

Actually, reduce your amount of light exposure

at least half an hour before you go to bed.

อย่างน้อยครึ่งชั่วโมงก่อนที่คุณจะนอน

Light increases levels of alertness and will delay sleep.

แสงจะเพิ่มระดับการตื่นตัวและจะทำให้การนอนล่าช้าออกไป

สิ่งสุดท้ายที่พวกเราส่วนใหญ่ทำก่อนจะนอนคืออะไรน่ะหรอ ?

What's the last thing that most of us do before we go to bed?

เรายืนในห้องน้ำที่สว่างสุดๆ

We stand in a massively lit bathroom,

มองกระจกขณะแปรงฟัน

looking into the mirror cleaning our teeth.

It's the worst thing we can possibly do before we go to sleep.

มันเป็นสิ่งที่แย่ที่สุดเท่าที่เราจะสามารถทำได้

ก่อนที่เราจะเข้านอน

ปิดโทรศัพท์มือถือพวกนั้นซะ คอมพิวเตอร์ก็ด้วย

Turn off those mobile phones. Turn off those computers.

Turn off all of those things that are also going to excite the brain.

ปิดของพวกนั้นที่กำลังจะกระตุ้นสมองคุณให้หมด

พยายามที่จะไม่ดืมคาเฟอีนในช่วงที่สายเกินไปของวัน

Try not to drink caffeine too late in the day,

ideally not after lunch.

ถ้าจะให้ดี อย่าดื่มหลังเที่ยง

Now, we've set about reducing light exposure before you go to bed,

ทีนี้ พวกเราเข้าที่แล้วเรื่องลดการเผชิญกับแสงก่อนเข้านอน

but light exposure in the morning

แต่การได้รับแสงในช่วงเช้า

is very good at setting the biological clock to the light-dark cycle.

มีผลดีมากต่อการปรับให้นาฬิกาชีวภาพนั้นเข้าที่ ต่อวงจรมืดและสว่าง

So seek out morning light.

ดังนั้น จงมองหาแสงตอนเช้า

Basically, listen to yourself.

หลักๆแล้ว ฟังตัวคุณเอง

Wind down.

เริ่มทำอย่างช้าๆ ทำในสิ่งที่คุณรู้

Do those sorts of things

that you know are going to ease you off

ว่ามันจะทำให้คุณผ่อนคลาย

into the honey-heavy dew of slumber.

เข้าสู่ห้วงสวรรค์แสนหวานแห่งนิทรารมณ์

OK.

เอาล่ะครับ นั่นเป็นข้อเท็จจริง ว่าแต่เรื่องเขาเล่าว่าล่ะ

That's some facts. What about some myths?

Teenagers are lazy.

วัยรุ่นเป็นพวกขี้เกียจ ไม่ใช่สักหน่อย โถ่ น่าสงสารจริง

No. Poor things.

They have a biological predisposition to go to bed late and get up late,

พวกเขาแค่มีธรรมชาติที่จะมีแนวโน้ม

ในการเข้านอนดึกและตื่นสาย ฉะนั้นอย่าไปว่าเขาเลย

so give them a break.

We need eight hours of sleep a night.

พวกเราต้องการนอนแปดชั่วโมงต่อคืน

That's an average.

นั่นเป็นค่าเฉลี่ย คนบางคนต้องการมากกว่านี้ บางคนน้อยกว่า

Some people need more. Some people need less.

And what you need to do is listen to your body.

และคุณต้องลองฟังความต้องการของตัวคุณเองดู

Do you need that much or do you need more?

คุณต้องการขนาดนั้นเลยหรอ หรือว่า ต้องการมากกว่านั้น

Simple as that.

แค่นั้นล่ะครับ

Old people need less sleep.

คนแก่ต้องการนอนน้อยกว่า ไม่จริงครับ

Not true.

The sleep demands of the aged do not go down.

ความต้องการนอนนั้นไม่ได้ลดลงตามอายุขัย

Essentially, sleep fragments and becomes less robust,

หลักๆแล้ว พวกเขานอนเป็นช่วงๆ และไม่ค่อยสนิท

but sleep requirements do not go down.

แต่ความต้องการในการนอนนั้น ไม่ได้ลดลงเลย

And the fourth myth is early to bed, early to rise

และตำนานเรื่องที่สี่ก็คือ

นอนเร็ว ตื่นเช้า

makes a man healthy, wealthy and wise.

ทำให้ร่างกายแข็งแรง ล่ำซำ และฉลาดเฉลียว

Well, that's wrong at so many different levels.

เอ่อ นั่นมันผิดไปหลายจุดเลยครับ

(เสียงหัวเราะ)

(Laughter)

There is no evidence that getting up early and going to bed early

มันไม่มีหลักฐาน ไม่มีเลยครับ ที่การตื่นเช้า

และเข้านอนเร็วๆ จะทำให้คุณรวยขึ้น

gives you more wealth at all.

There's no difference in socioeconomic status.

มันไม่มีความแตกต่างในกลุ่มฐานะทางเศรษฐกิจสังคมเลย

In my experience,

ตามประสบการณ์ของผม อย่างเดียวที่มันแตกต่างกัน

the only difference between morning people and evening people

ระหว่างคนตื่นเช้ากับคนตื่นสาย

ก็คือ คนเหล่านั้นที่ตื่นเช้าในตอนเช้าตรู่

is that those people that get up in the morning early

are just horribly smug.

เป็นพวกขี้โกงสุดๆเลย

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ) (เสียงปรบมือ)

(Applause)

OK.

โอเค ถึงช่วงสุดท้ายแล้วครับ อีกไม่กี่นาทีสุดท้าย

So for the last few minutes,

what I want to do is change gears

ที่ผมต้องการจะทำก็คือเปลี่ยนเกียร์

and talk about some really new, breaking areas of neuroscience,

และพูดถึงสาขาที่ใหม่จริงๆในวงการประสาทวิทยา

which is the association between mental health,

ซึ่งเป็นส่วนเกี่ยวข้องระหว่างสุขภาพจิต

mental illness and sleep disruption.

อาการทางจิต และการนอนหลับไม่สนิท

We've known for 130 years that in severe mental illness,

เราทราบมากว่า 130 ปีมาแล้ว ว่าอาการทางจิตแบบรุนแรง

เป็นที่แน่นอนมากๆเลยว่า มันคือการนอนหลับไม่สนิท

there is always, always sleep disruption,

but it's been largely ignored.

แต่มันถูกละเลยไปโดยคนส่วนใหญ่

In the 1970s, when people started to think about this again,

ในยุค 1970 เมื่อผู้คนเริ่มที่จะคิดถึงมันอีกครับ

they said, "Yes, well, of course you have sleep disruption in schizophrenia,

พวกเขาว่า "ใช่ครับ แน่นอน พวกคุณนอนหลับไม่สนิท

ในแบบอาการจิตเภท เพราะว่าคุณใช้ยารักษาอาการทางจิตอยู่

because they're on antipsychotics.

It's the antipsychotics causing the sleep problems,"

มันเป็นยารักษาอาการทางจิตนั่นแหละ ที่ทำให้เกิดปัญหาการนอนหลับ"

ignoring the fact that for a hundred years previously,

ลองละเลยข้อเท็จจริงที่ว่า กว่าร้อยปีก่อน

sleep disruption had been reported before antipsychotics.

การนอนหลับไม่สนิทนั้น ถูกรายงานมาก่อนจะมียารักษาอาการทางจิต

So what's going on?

แล้ว นี่มันเกิดอะไรขึ้น

Several groups are studying

มีกลุ่มวิจัยหลายกลุ่มที่ทำการศึกษา

conditions like depression, schizophrenia and bipolar

ปัจจัยต่างๆ เช่น ความเครียด โรคจิตเภท และอาการไบโพล่า

and what's going on in terms of sleep disruption.

และมันเกิดอะไรขึ้นกับนิยามของคำว่านอนหลับไม่สนิท

We have a big study which we published last year on schizophrenia,

เรามีการศึกษาชิ้นใหญ่ซึ่ง เราได้ตีพิมพ์ไปเมื่อปีที่แล้ว ในวารสาร schizophrenia

and the data were quite extraordinary.

และข้อมูลนั้นก็ค่อนข้างที่จะไม่ธรรมดาเลย

In those individuals with schizophrenia,

ในผู้ที่มีอาการจิตเภท

much of the time, they were awake during the night phase

บ่อยครั้ง พวกเขาตื่นขึ้นในช่วงกลางคืน

and then they were asleep during the day.

และจากนั้น พวกเขาก็ง่วงนอนในช่วงกลางวัน

กลุ่มอื่นๆ ไม่มีรูปแบบในช่วงเวลา 24 ชั่วโมงแต่อย่างใด

Other groups showed no 24-hour patterns whatsoever --

their sleep was absolutely smashed.

การนอนของพวกเขาพังอย่างสิ้นเชิง

And some had no ability to regulate their sleep by the light-dark cycle.

และบางรายนั้นไม่สามารถที่จะควบคุมการนอนหลับ โดยวงจรมืดและสว่างได้

They were getting up later and later and later and later each night.

พวกเขาตื่นสายมากขึ้นและมากขึ้น

และมากขึ้นในแต่ละคืน มันพังพินาศจริงๆ

It was smashed.

So what's going on?

แล้วนี่มันเกิดอะไรขึ้น

And the really exciting news

และข่าวที่น่าตื่นเต้นที่สุดก็คือว่า

is that mental illness and sleep are not simply associated,

ความผิดปกติทางจิตและการนอนหลับนั้น ไม่ได้มีความเชื่อมโยงกันในแบบตรงไปตรงมา

but they are physically linked within the brain.

แต่ว่ามันเชื่อมโยงกันภายในสมองในรูปแบบกายภาพ

The neural networks that predispose you to normal sleep,

วงจรเส้นประสาทที่เหนี่ยวนำให้คุณมีการนอนที่ปกติ

give you normal sleep,

และทำให้คุณหลับได้ตามปกติ กับวงจรประสาทที่ทำให้คุณ

and those that give you normal mental health, are overlapping.

มีสุขภาพจิตที่ปกตินั้น มันมีการซ้อนทับกัน

And what's the evidence for that?

แล้วไหนล่ะ หลักฐาน

ครับ ยีนที่แสดงว่ามันมีความสำคัญ

Well, genes that have been shown

to be very important in the generation of normal sleep,

ต่อการทำให้การนอนหลับนั้นเป็นปกติ

when mutated, when changed,

เมื่อมันมีการกลายพันธ์ (mutate) มีการเปลี่ยนแปลง

also predispose individuals to mental health problems.

ก็จะทำให้ผู้นั้นมีสุขภาพทางจิตที่ไม่ปกติ

และในปีที่แล้ว เราได้ตีพิมพ์การศึกษา

And last year, we published a study

ซึ่งทำให้เห็นว่า ยีนที่เชื่อมโยงเข้ากับอาการจิตเภท

which showed that a gene that's been linked to schizophrenia,

when mutated, also smashes the sleep.

ซึ่ง เมื่อมันกลายพันธุ์ การนอนนั้นก็พังไปด้วย

So we have evidence of a genuine mechanistic overlap

ฉะนั้น เรามีหลักฐานว่าที่แสดงการซ้อนทับ

between these two important systems.

ระหว่างกระบวนการทั้งสองที่ซ้อนทับกัน

Other work flowed from these studies.

อีกงานหนึ่งที่ต่อยอดจากการศึกษาเหล่านี้

The first was that sleep disruption

ประการแรกก็คือ การนอนไม่หลับนั้น ที่จริงเกิดขึ้นก่อน

actually precedes certain types of mental illness,

อาการผิดปกติทางจิตบางอย่าง

and we've shown that in those young individuals

และเราก็ได้แสดงให้เห็นว่า ในผู้ที่ยังมีอายุน้อย

who are at high risk of developing bipolar disorder,

ที่มีโอกาสสูง ที่จะมีพัฒนาการไปสู่อาการไบโพล่า

they already have a sleep abnormality

พวกเขามีอาการผิดปกติเกี่ยวกับการนอนอยู่ก่อนแล้ว

prior to any clinical diagnosis of bipolar.

ก่อนที่จะมีการวินิจฉัยอาการไบโพล่าด้วยวิธีทางการแพทย์

The other bit of data was that sleep disruption

อีกส่วนหนึ่งของข้อมูลก็คืออาการนอนไม่หลับ

อาจทำให้อาการผิดปกติทางจิต

may actually exacerbate, make worse, the mental illness state.

ย่ำแย่ทรุดหนักลงไปจากเดิมอีก

My colleague Dan Freeman has used a range of agents

เพื่อนร่วมงานของผม แดน ฟรีแมน (Dan Freeman) ใช้สารต่างๆ

ซึ่งช่วยประคองเสถียรภาพของการนอนหลับ และลดระดับจิตหวาดระแวง

which have stabilized sleep and reduced levels of paranoia

in those individuals by 50 percent.

ในผู้ที่มีอาการนั้นได้ถึง 50 เปอร์เซ็นต์

So what have we got?

แล้วเรารู้อะไร ?

We've got, in these connections, some really exciting things.

ในความสัมพันธ์เชื่อมนี้ เราได้รู้ถึงบางสิ่งที่น่าตื่นเต้นจริงๆ

In terms of the neuroscience,

ในมุมของประสาทวิทยา จากความเข้าใจ

by understanding these two systems,

ในเรื่องประสาทวิทยาของสองระบบนี้

we're really beginning to understand how both sleep and mental illness

พวกเราเพิ่งจะเริ่มที่จะเข้าใจจริงๆว่าระหว่างการนอนหลับ

และอาการป่วยทางจิตนั้น ถูกสร้างขึ้นและควบคุมภายในสมอง

are generated and regulated within the brain.

The second area is that if we can use sleep

และในอีกมุมหนึ่งก็คือ ถ้าเราสามารถใช้การนอนหลับ

and sleep disruption as an early warning signal,

และการนอนหลับไม่สนิท เป็นสัญญาณเตือนแรกๆ

then we have the chance of going in.

เราก็จะรู้ถึงความเปลี่ยนแปลงไป

If we know these individuals are vulnerable,

ถ้าเรารู้ว่า คนเหล่านี้มีค่า

early intervention then becomes possible.

การเข้าจัดการแต่เนิ่นๆนั้นจะสามารถเป็นไปได้

And the third, which I think is the most exciting,

และประการที่สาม ซึ่งผมคิดว่ามันน่าตื่นเต้นที่สุด

is that we can think of the sleep centers within the brain

ก็คือ เราสามารถคิดถึงการนอนหลับ ว่ามันตั้งอยู่ตรงกลางสมอง

as a new therapeutic target.

เป็นดั่งเป้าหมายของการรักษาแบบใหม่

Stabilize sleep in those individuals who are vulnerable,

การทำใหการนอนหลับ

พวกเราสามารถทำให้พวกเขาสุขภาพดีขึ้น

we can certainly make them healthier,

but also alleviate some of the appalling symptoms of mental illness.

ทั้งยังช่วยบรรเทาอาการป่วยทางจิตได้อีกด้วย

So let me just finish.

ให้ผมสรุปนะครับ

What I started by saying is: Take sleep seriously.

ผมเริ่มบรรยายโดยบอกว่า ให้เอาจริงเอาจังกับการนอนหลับ

Our attitudes toward sleep are so very different

ความคิดของเราที่มีต่อการนอนหลับนั้นต่างไปมาก

from a pre-industrial age,

จากยุคก่อนอุตสาหกรรม

when we were almost wrapped in a duvet.

เมื่อพวกเราเกือบจะถูกห่ออยู่ในผ้าห่ม

We used to understand intuitively the importance of sleep.

พวกเราเคยเข้าใจตามธรรมชาติ ถึงความสำคัญของการนอน

And this isn't some sort of crystal-waving nonsense.

และนี่ก็ไม่ได้เป็นเรื่องไร้สาระอะไร

This is a pragmatic response to good health.

นี่เป็นการปฎิบัติตอบสนองที่ดีต่อการมีสุขภาพดี

If you have good sleep, it increases your concentration,

ถ้าคุณมีการนอนหลับที่ดี มันเพิ่มสมาธิของคุณ

attention, decision-making, creativity, social skills, health.

ความสนอกสนใจ การตัดสินใจ ความคิดสร้างสรรค์ ความสามารถในการเข้าสังคม และสุขภาพ

If you get sleep, it reduces your mood changes, your stress,

ถ้าคุณได้นอน มันช่วยลดความแปรปรวนของอารมณ์ ความเครียด

your levels of anger, your impulsivity,

ระดับความโมโห ความใจร้อนหุนหันพลันแล่น

and your tendency to drink and take drugs.

และแนวโน้มที่จะดื่มหรือใช้ยา

And we finished by saying

และเราจบตรงนี้โดยบอกว่า

that an understanding of the neuroscience of sleep

ความเข้าใจที่มีต่อประสาทวิทยาของการนอนหลับ

is really informing the way we think

มันทำให้เราตระหนักถึงวิธีที่เราคิดประเมิน

about some of the causes of mental illness,

อาการบางกลุ่มของอาการทางจิต

and indeed is providing us new ways

และแน่นอน มันได้ทำให้เรามองเห็นทางใหม่ๆ

to treat these incredibly debilitating conditions.

ที่จะใช้ในการรักษาอาการเหล่านี้

Jim Butcher, the fantasy writer, said,

จิม บุชเชอร์ (Jim Butcher) นักเขียนแนวแฟนตาซี กล่าวว่า

"Sleep is God. Go worship."

"การนอนหลับเป็นพระเจ้า จงสักการะบูชา"

And I can only recommend that you do the same.

และผมคงทำได้แค่แนะนำว่า คุณควรทำเช่นนั้น

Thank you for your attention.

ขอบคุณที่สนใจรับชมนะครับ

(เสียงปรบมือ)

(Applause)