Nina Tandon: Caring for engineered tissue

Vertaald door: Christel Foncke Nagekeken door: Els De Keyser

Good morning everybody.

Goedemorgen iedereen.

I work with really amazing,

Ik werk met echt geweldige

little, itty-bitty creatures called cells.

piep piepkleine wezens: cellen.

And let me tell you what it's like

Laat me jullie vertellen hoe het is

to grow these cells in the lab.

om deze cellen te kweken in het lab.

I work in a lab where we take cells out of their native environment.

Ik werk in een lab waar we cellen uit hun eigen omgeving halen.

We plate them into dishes

We steken ze in schaaltjes

that we sometimes call petri dishes.

die we soms petrischalen noemen.

And we feed them -- sterilely of course --

We voeden ze – steriel natuurlijk -

with what we call cell culture media -- which is like their food --

met wat we voedingsbodems voor celkweek noemen – zo'n beetje hun voedsel -

and we grow them in incubators.

en we kweken ze in couveuses.

Why do I do this?

Waarom doe ik dit?

We observe the cells in a plate,

We observeren de cellen in een schaaltje,

and they're just on the surface.

en ze liggen gewoon aan de oppervlakte.

But what we're really trying to do in my lab

Maar wat we echt proberen te doen in mijn lab,

is to engineer tissues out of them.

is er weefsels uit ontwerpen.

What does that even mean?

Wat betekent dat eigenlijk?

Well it means growing an actual heart,

Het betekent een echt hart laten groeien,

let's say,

laten we zeggen,

or grow a piece of bone

of een stuk bot laten groeien

that can be put into the body.

dat kan ingebracht worden in het lichaam.

Not only that, but they can also be used for disease models.

Niet alleen dat: ze kunnen ook gebruikt worden voor ziektemodellen.

And for this purpose, traditional cell culture techniques

Voor dit doel zijn de traditionele celcultuurtechnieken

just really aren't enough.

gewoon niet genoeg.

The cells are kind of homesick;

De cellen hebben ‘heimwee’;

the dish doesn't feel like their home.

het schaaltje voelt niet aan als hun thuis.

And so we need to do better at copying their natural environment

We moeten hun natuurlijke omgeving beter nabootsen

to get them to thrive.

om hen te doen bloeien.

We call this the biomimetic paradigm --

We noemen dit het biomimetische paradigma -

copying nature in the lab.

het kopiëren van de natuur in het lab.

Let's take the example of the heart,

Laten we het hart als voorbeeld nemen,

the topic of a lot of my research.

het onderwerp van een groot deel van mijn onderzoek.

What makes the heart unique?

Wat maakt het hart uniek?

Well, the heart beats,

Nou, het hart klopt,

rhythmically, tirelessly, faithfully.

ritmisch, onvermoeibaar, trouw.

We copy this in the lab

We kopiëren dit in het lab

by outfitting cell culture systems with electrodes.

door de celkweeksystemen uit te rusten met elektroden.

These electrodes act like mini pacemakers

Deze elektroden fungeren als mini-pacemakers

to get the cells to contract in the lab.

om de cellen te doen samentrekken in het lab.

What else do we know about the heart?

Wat weten we over het hart?

Well, heart cells are pretty greedy.

Hartcellen zijn vrij gulzig.

Nature feeds the heart cells in your body

De natuur voedt de hartcellen in je lichaam

with a very, very dense blood supply.

met een zeer, zeer dichte bloedtoevoer.

In the lab, we micro-pattern channels

In het lab maken we micro-patroonkanalen

in the biomaterials

in de biomaterialen

on which we grow the cells,

waarop we de cellen kweken.

and this allows us to flow the cell culture media, the cells' food,

Daardoor kunnen we de voedingsbodems voor celkweek, het voedsel van de cellen, doen

through the scaffolds where we're growing the cells --

stromen door de mallen waarop we de cellen kweken -

a lot like what you might expect

zoals je zou verwachten

from a capillary bed in the heart.

van een capillair bed in het hart.

So this brings me to lesson number one:

Dit brengt me bij les nummer een:

life can do a lot with very little.

leven kan veel doen met zeer weinig.

Let's take the example of electrical stimulation.

Laten we het voorbeeld nemen van elektrische stimulatie.

Let's see how powerful just one of these essentials can be.

Laten we eens kijken hoe krachtig deze essentiële dingen kunnen worden.

On the left, we see a tiny piece of beating heart tissue

Aan de linkerzijde zien we een klein stukje kloppend hartweefsel

that I engineered from rat cells in the lab.

dat ik ontwierp uit rattencellen in het lab.

It's about the size of a mini marshmallow.

Het is zo groot als een mini-marshmallow.

And after one week, it's beating.

Na een week klopt het.

You can see it in the upper left-hand corner.

Je kunt het zien in de linker bovenhoek.

But don't worry if you can't see it so well.

Maak je geen zorgen als je het niet zo goed kunt zien.

It's amazing that these cells beat at all.

Het is verbazingwekkend dat deze cellen kloppen.

But what's really amazing

Maar wat echt verbazingwekkend is,

is that the cells, when we electrically stimulate them,

is dat de cellen, als we ze elektrisch stimuleren

like with a pacemaker,

zoals bij een pacemaker,

that they beat so much more.

ze nog veel meer kloppen.

But that brings me to lesson number two:

Dat brengt me bij les nummer twee:

cells do all the work.

cellen doen al het werk.

In a sense, tissue engineers have a bit of an identity crisis here,

In zekere zin hebben weefselingenieurs een beetje een identiteitscrisis

because structural engineers

omdat de bouwkundig ingenieurs

build bridges and big things,

bruggen en grote dingen bouwen,

computer engineers, computers,

computeringenieurs computers,

but what we are doing

maar wat wij doen,

is actually building enabling technologies for the cells themselves.

is eigenlijk het bouwen van technologieën voor de cellen zelf.

What does this mean for us?

Wat betekent dit voor ons?

Let's do something really simple.

Laten we iets heel simpels doen.

Let's remind ourselves

Laten we onszelf eraan herinneren

that cells are not an abstract concept.

dat cellen geen abstract begrip zijn.

Let's remember that our cells sustain our lives

Laten we niet vergeten dat onze cellen ons in leven houden

in a very real way.

op een zeer reële manier.

"We are what we eat," could easily be described

"We zijn wat we eten," kan gemakkelijk worden beschreven

as, "We are what our cells eat."

als: "Wij zijn wat onze cellen eten."

And in the case of the flora in our gut,

In het geval van de flora in onze darmen,

these cells may not even be human.

zijn deze cellen misschien zelfs niet menselijk.

But it's also worth noting

Het is ook vermeldenswaardig

that cells also mediate our experience of life.

dat de cellen ook onze ervaring van het leven kanaliseren.

Behind every sound, sight, touch, taste and smell

Achter elk geluid, beeld, aanraking, smaak en geur

is a corresponding set of cells

is er een bijbehorende set van cellen

that receive this information

die deze informatie ontvangen

and interpret it for us.

en voor ons interpreteren.

It begs the question:

Het roept de vraag op:

shall we expand our sense of environmental stewardship

zullen we ons gevoel van zorg voor het milieu uitbreiden

to include the ecosystem of our own bodies?

tot het ecosysteem van ons eigen lichaam?

I invite you to talk about this with me further,

Ik nodig jullie uit om hierover verder te praten met mij.

and in the meantime, I wish you luck.

Intussen wens ik jullie veel succes.

May none of your non-cancer cells

Moge geen van jullie niet-kankercellen

become endangered species.

bedreigde soorten worden.

Thank you.

Dank u.

(Applause)

(Applaus)