The genius of the London Tube Map | Small Thing Big Idea, a TED series

Translator: Krystian Aparta Reviewer: Camille Martínez

Vertaald door: Maartje van Sandwijk

The history of civilization, in some ways, is a history of maps:

De geschiedenis van mensheid is ook een geschiedenis van kaarten.

How have we come to understand the world around us?

Hoe hebben we de wereld om ons heen leren kennen?

One of the most famous maps works because it really isn't a map at all.

Een van de beroemdste kaarten werkt alleen omdat ze niet echt een kaart is.

[Small thing. Big idea.]

(Klein ding. Groot idee.)

[Michael Bierut on the London Tube Map]

[Michael Bierut over de London Tube Map]

The London Underground came together in 1908,

De Underground in Londen kwam in 1908 tot leven

when eight different independent railways merged

toen acht verschillende onafhankelijke spoorwegen gingen samenwerken

to create a single system.

om een enkel systeem te creëren.

They needed a map to represent that system

Ze hadden een kaart van dat systeem nodig

so people would know where to ride.

zodat mensen wisten hoe te rijden.

The map they made is complicated.

Die kaart is erg lastig.

You can see rivers, bodies of water, trees and parks --

Er staan rivieren, vijvers, bomen en parken op --

de stations stonden samengepropt in het midden van de kaart,

the stations were all crammed together at the center of the map,

and out in the periphery, there were some that couldn't even fit on the map.

en buiten de omtrek waren er zelfs die niet op de kaart pasten.

So the map was geographically accurate, but maybe not so useful.

De map was geografisch wel correct, maar niet echt bruikbaar.

Enter Harry Beck.

Toen kwam Harry Beck op de proppen.

Harry Beck was a 29-year-old engineering draftsman

Harry Beck was een 29-jarige technische tekenaar

who had been working on and off for the London Underground.

die al wat werk voor de Underground van Londen had gedaan.

And he had a key insight,

Hij begreep een ding goed:

and that was that people riding underground in trains

het maakt mensen die ondergronds in een trein rijden

niet uit wat er boven de grond te zien is.

don't really care what's happening aboveground.

They just want to get from station to station --

Ze willen van het ene station naar het andere station komen --

"Where do I get on? Where do I get off?"

"Waar stap ik in? Waar stap ik uit?"

It's the system that's important, not the geography.

Het systeem is belangrijk, niet de geografie.

He's taken this complicated mess of spaghetti,

Hij nam die gecompliceerde knoeiboel van spaghetti

and he's simplified it.

en vereenvoudigde het.

The lines only go in three directions:

De lijnen gaan in slechts drie richtingen:

they're horizontal, they're vertical, or they're 45 degrees.

Ze zijn horizontaal, verticaal, of 45 graden.

Likewise, he spaced the stations equally,

Daarnaast spreidde hij de stations gelijkmatig

he's made every station color correspond to the color of the line,

en gaf elk station een kleur die overeenkwam met de kleur van de lijn

and he's fixed it all so that it's not really a map anymore.

zodat het niet meer echt een kaart is.

What it is is a diagram,

Het is nu een diagram,

just like circuitry,

net als een circuit,

except the circuitry here isn't wires conducting electrons,

alleen zijn het in dit circuit geen draden die elektronen geleiden,

it's tubes containing trains conducting people from place to place.

maar treinen die mensen van de ene naar een andere plek brengen.

In 1933, the Underground decided, at last, to give Harry Beck's map a try.

In 1933 besloot de Underground eindelijk om Harry Beck's kaart uit te proberen.

The Underground did a test run of a thousand of these maps, pocket-size.

De Underground deed een test met duizenden kaarten in pocketformaat.

They were gone in one hour.

Na een uur waren ze op.

Ze realiseerden zich dat ze iets goeds hadden.

They realized they were onto something,

they printed 750,000 more,

Ze drukten er nog 750.000 bij

and this is the map that you see today.

en dat is de kaart die je tegenwoordig ziet.

Beck's design really became the template

Becks ontwerp werd een sjabloon

for the way we think of metro maps today.

voor hoe we nu over kaarten voor de metro denken.

Tokyo, Paris, Berlin, São Paulo, Sydney, Washington, D.C. --

Tokio, Parijs, Berlijn, São Paulo, Sydney, Washington D.C. --

all of them convert complex geography

ze veranderen ingewikkelde geografie allemaal

into crisp geometry.

in duidelijke geometrie.

All of them use different colors to distinguish between lines,

Ze gebruiken allemaal verschillende kleuren voor verschillende lijnen,

all of them use simple symbols to distinguish between types of stations.

ze gebruiken allemaal simpele symbolen om verschillende stations te onderscheiden.

They all are part of a universal language, seemingly.

Ze lijken allemaal een deel te zijn van een universele taal.

I bet Harry Beck wouldn't have known what a user interface was,

Ik durf te wedden dat Harry Beck niet wist wat een gebruikersinterface was,

but that's really what he designed

maar dat is wat hij heeft ontworpen.

and he really took that challenge and broke it down to three principles

Hij nam die uitdaging aan en bracht haar terug tot drie principes

die op bijna elk ontwerpprobleem kunnen worden toegepast.

that I think can be applied in nearly any design problem.

First one is focus.

De eerste is focus.

Focus on who you're doing this for.

Focus op de persoon voor wie je het doet.

The second principle is simplicity.

Het tweede principe is eenvoud.

What's the shortest way to deliver that need?

Wat is de kortste weg om die behoefte te vervullen?

Finally, the last thing is:

Het laatste is:

Thinking in a cross-disciplinary way.

Denk op een crossdisciplinaire manier.

Who would've thought that an electrical engineer

Wie had ooit gedacht dat een elektrotechnische ingenieur

would be the person to hold the key

de persoon zou zijn met de sleutel

to unlock what was then one of the most complicated systems in the world --

tot wat toen een van de meest gecompliceerde systemen ter wereld was.

Het begon met één man met een potlood en een idee.

all started by one guy with a pencil and an idea.