Peter Attia: What if we're wrong about diabetes?

Translator: Joseph Geni Reviewer: Morton Bast

Vertaald door: Janneke Meijntjes-Lok Nagekeken door: Christel Foncke

I'll never forget that day

Nooit zal ik die lentedag

back in the spring of 2006.

in 2006 vergeten.

I was a surgical resident

Ik werkte als chirurg in opleiding

at The Johns Hopkins Hospital,

in het John Hoskins Ziekenhuis

taking emergency call.

op de Eerste Hulp.

I got paged by the E.R. around 2 in the morning

Rond 2 uur in de morgen kreeg ik een oproep

to come and see a woman with a diabetic ulcer

om een vrouw, die een diabetische zweer

on her foot.

aan haar voet had, te onderzoeken.

I can still remember sort of that smell of rotting flesh

Ik ruik nog steeds die geur van rottend vlees,

as I pulled the curtain back to see her.

die opsteeg toen ik het gordijn wegtrok.

And everybody there agreed this woman was very sick

Iedereen was het erover eens, dat de vrouw doodziek was

and she needed to be in the hospital.

en dat ze terecht in het ziekenhuis lag.

That wasn't being asked.

Daarover was geen twijfel.

The question that was being asked of me was a different one,

Ik moest een andere vraag beantwoorden:

which was, did she also need an amputation?

was een amputatie noodzakelijk?

Now, looking back on that night,

Als ik op die nacht terugkijk,

I'd love so desperately to believe that I treated that woman

zou ik niets liever willen dan geloven dat ik die vrouw

on that night with the same empathy and compassion

met dezelfde empathie en compassie behandelde,

I'd shown the 27-year-old newlywed

als de pasgetrouwde 27-jarige vrouw,

who came to the E.R. three nights earlier

die 3 dagen eerder werd binnengebracht

with lower back pain

met pijn in de onderrug,

that turned out to be advanced pancreatic cancer.

die alvleesklierkanker in een gevorderd stadium bleek te zijn.

In her case, I knew there was nothing I could do

In haar geval wist ik dat ik niets kon doen

that was actually going to save her life.

om haar leven te redden.

The cancer was too advanced.

De kanker was te vergevorderd.

But I was committed to making sure that

Maar ik wilde er alles aan doen,

I could do anything possible to make her stay

om ervoor te zorgen dat haar verblijf

more comfortable. I brought her a warm blanket

wat comfortabeler werd. Ik bracht haar een warme deken

and a cup of a coffee.

en een kop koffie.

I brought some for her parents.

Ook voor haar ouders.

But more importantly, see, I passed no judgment on her,

Maar wat belangrijker was, ik veroordeelde haar niet.

because obviously she had done nothing

Ze had immers niets gedaan

to bring this on herself.

om dit over zich af te roepen.

So why was it that, just a few nights later,

Hoe kwam het dan, dat ik slechts enkele dagen later,

as I stood in that same E.R. and determined

toen ik in diezelfde ruimte stond met mijn diabetespatiënt,

that my diabetic patient did indeed need an amputation,

in de overtuiging, dat een amputatie inderdaad noodzakelijk was,

why did I hold her in such bitter contempt?

hoe kwam het dat ik zo'n minachting voor haar had?

You see, unlike the woman the night before,

Deze vrouw had wat de vorige niet had:

this woman had type 2 diabetes.

diabetes type 2.

She was fat.

Ze was dik.

And we all know that's from eating too much

We weten allemaal, dat de oorzaak ligt in te veel eten

and not exercising enough, right?

en niet genoeg bewegen, toch?

I mean, how hard can it be?

Ik bedoel: hoe moeilijk kan het zijn?

As I looked down at her in the bed, I thought to myself,

Terwijl ik haar in bed zag liggen, dacht ik:

if you just tried caring even a little bit,

als je nou eens een klein beetje moeite zou doen,

you wouldn't be in this situation at this moment

zou je nu niet in deze situatie zijn,

with some doctor you've never met

met een wildvreemde dokter,

about to amputate your foot.

die op het punt staat je voet te amputeren.

Why did I feel justified in judging her?

Wat gaf mij het recht haar te veroordelen?

I'd like to say I don't know.

Ik zou willen zeggen dat ik het niet weet,

But I actually do.

maar eigenlijk weet ik het wèl.

You see, in the hubris of my youth,

In mijn jeugdige overmoed

I thought I had her all figured out.

dacht ik namelijk, dat ik wel snapte hoe het zat.

She ate too much. She got unlucky.

Ze at teveel. Daar werd ze ongelukkig van.

She got diabetes. Case closed.

Toen kreeg ze diabetes. Zaak gesloten.

Ironically, at that time in my life,

De ironie wil, dat ik me op dat moment in mijn leven

I was also doing cancer research,

ook bezighield met kankeronderzoek.

immune-based therapies for melanoma, to be specific,

Om precies te zijn, immuniteitstherapieën voor melanomen.

and in that world I was actually taught to question everything,

Ik leerde daar om overal vraagtekens bij te zetten,

to challenge all assumptions

iedere veronderstelling na te gaan

and hold them to the highest possible scientific standards.

en te toetsen aan de hoogst mogelijke wetenschappelijke normen.

Yet when it came to a disease like diabetes

Bij een ziekte als diabetes,

that kills Americans eight times more frequently than melanoma,

waaraan 8 maal zoveel Amerikanen sterven als aan een melanoom,

I never once questioned the conventional wisdom.

had ik geen enkele twijfel aan de heersende opvatting.

I actually just assumed the pathologic sequence of events

Ik nam gewoon aan, dat de pathologische volgorde van gebeurtenissen

was settled science.

door de wetenschap bewezen was.

Three years later, I found out how wrong I was.

Drie jaar later kwam ik erachter hoe fout ik zat.

But this time, I was the patient.

Tegen die tijd was ík de patiënt.

Despite exercising three or four hours every single day,

Ondanks 3 à 4 uur fitness per dag

and following the food pyramid to the letter,

en zeer bewust omgaan met eten,

I'd gained a lot of weight and developed something

was ik veel aangekomen en had ik

called metabolic syndrome.

metabool syndroom gekregen.

Some of you may have heard of this.

Misschien is het bij sommigen bekend.

I had become insulin-resistant.

Ik was insulineresistent geworden.

You can think of insulin as this master hormone

Insuline kun je beschouwen als een opper-hormoon.

that controls what our body does with the foods we eat,

Het bepaalt wat het lichaam doet met het voedsel dat we eten,

whether we burn it or store it.

of we het verbranden of opslaan.

This is called fuel partitioning in the lingo.

In vaktaal heet dat brandstof-compartimentering.

Now failure to produce enough insulin is incompatible with life.

Als je niet voldoende insuline kunt produceren, ga je dood.

And insulin resistance, as its name suggests,

Zoals de naam al zegt, ben je insulineresistent

is when your cells get increasingly resistant

als steeds meer cellen resistent worden

to the effect of insulin trying to do its job.

voor het effect van insuline.

Once you're insulin-resistant,

Als je eenmaal insulineresistent bent,

you're on your way to getting diabetes,

ben je op weg om diabetes te krijgen.

which is what happens when your pancreas

Dat is wat er gebeurt als je alvleesklier

can't keep up with the resistance and make enough insulin.

het niet meer bij kan houden en niet genoeg insuline meer produceert.

Now your blood sugar levels start to rise,

Dan stijgt je bloedsuikerspiegel.

and an entire cascade of pathologic events

Dat ontregelt een hele hoop pathologische processen,

sort of spirals out of control that can lead to heart disease,

wat kan leiden tot hartziekten,

cancer, even Alzheimer's disease,

kanker, zelfs Alzheimer

and amputations, just like that woman a few years earlier.

en amputaties, net als die vrouw van een paar jaar geleden.

With that scare, I got busy changing my diet radically,

Uit angst daarvoor veranderde ik mijn dieet radicaal.

adding and subtracting things most of you would find

De meesten van jullie zouden schrikken

almost assuredly shocking.

van de dingen die ik ging eten of juist niet meer at.

I did this and lost 40 pounds, weirdly while exercising less.

Ik viel 20 kilo af, terwijl ik, vreemd genoeg, minder bewoog.

I, as you can see, I guess I'm not overweight anymore.

Zoals je kunt zien, heb ik nu geen last meer van overgewicht.

More importantly, I don't have insulin resistance.

Nog belangrijker, ik ben niet insulineresistent.

But most important, I was left

Maar het belangrijkste is, dat ik bleef zitten

with these three burning questions that wouldn't go away:

met 3 brandende vragen, die bleven hangen:

How did this happen to me if I was supposedly

hoe kon mij dit overkomen, als ik verondersteld werd

doing everything right?

alles goed te doen?

If the conventional wisdom about nutrition had failed me,

Als het huidige inzicht in voeding mij in de steek liet,

was it possible it was failing someone else?

liet het dan misschien ook anderen in de steek?

And underlying these questions,

Achter deze vragen

I became almost maniacally obsessed

ontwikkelde zich bij mij een bijna maniakale obsessie

in trying to understand the real relationship

om achter de werkelijke relatie

between obesity and insulin resistance.

tussen obesitas en insulineresistentie te komen.

Now, most researchers believe obesity

De meeste onderzoekers geloven dat obesitas

is the cause of insulin resistance.

de oorzaak is van insulineresistentie.

Logically, then, if you want to treat insulin resistance,

Dan lijkt het logisch om bij de behandeling daarvan,

you get people to lose weight, right?

mensen aan te sporen om af te vallen, toch?

You treat the obesity.

Je behandelt de obesitas.

But what if we have it backwards?

Maar als het nu eens andersom werkt?

What if obesity isn't the cause of insulin resistance at all?

Als de oorzaak van insulineresistentie nu eens niet bij obesitas ligt?

In fact, what if it's a symptom of a much deeper problem,

Sterker nog, als het nu eens het symptoom van een dieperliggend probleem is,

the tip of a proverbial iceberg?

het topje van de spreekwoordelijke ijsberg?

I know it sounds crazy because we're obviously in the midst

Het klinkt absurd, want we zitten natuurlijk

of an obesity epidemic, but hear me out.

middenin een obesitas-epidemie, maar er is meer.

What if obesity is a coping mechanism

Als obesitas nu eens een verdedigingsmechanisme is

for a far more sinister problem going on

tegen een veel onheilspellender probleem,

underneath the cell?

dat verder gaat dan de cel?

I'm not suggesting that obesity is benign,

Ik beweer niet dat obesitas iets onschuldigs is,

but what I am suggesting is it may be the lesser

maar het zou wel de minst schadelijke

of two metabolic evils.

van 2 metabolische kwaden kunnen zijn.

You can think of insulin resistance as the reduced capacity

Insulineresistentie kun je beschouwen als

een verminderde brandstof-opnamecapaciteit van onze cellen.

of our cells to partition fuel,

as I alluded to a moment ago,

Dat is waar ik zo-even op zinspeelde,

taking those calories that we take in

met de calorieën die we innemen

and burning some appropriately and storing some appropriately.

en die we deels adequaat verbranden en deels adequaat opslaan.

When we become insulin-resistant,

Als je insulineresistent wordt,

the homeostasis in that balance deviates from this state.

ontstaat er een afwijking van de homeostase in de balans.

So now, when insulin says to a cell,

Als de insuline een cel opdraagt

I want you to burn more energy

om meer energie te verbranden

than the cell considers safe, the cell, in effect, says,

dan de cel veilig vindt, dan zegt de cel in feite:

"No thanks, I'd actually rather store this energy."

'Nee dank je, ik sla die energie liever op.'

And because fat cells are actually missing most of

En omdat vetcellen minder

the complex cellular machinery found in other cells,

complex van werking zijn dan andere cellen,

it's probably the safest place to store it.

zijn ze waarschijnlijk de veiligste opslagplaats.

So for many of us, about 75 million Americans,

Voor velen van ons, ongeveer 75 miljoen Amerikanen,

the appropriate response to insulin resistance

is het logische gevolg op insulineresistentie

may actually be to store it as fat, not the reverse,

waarschijnlijk dat het wordt opgeslagen als vet, niet het omgekeerde.

getting insulin resistance in response to getting fat.

Namelijk dat insulineresistentie het gevolg is van dik worden.

This is a really subtle distinction,

Er is een subtiel onderscheid,

but the implication could be profound.

maar de implicaties kunnen ingrijpend zijn.

Consider the following analogy:

Ik geef je een vergelijking:

Think of the bruise you get on your shin

denk eens aan de blauwe plek die je op je scheenbeen krijgt,

when you inadvertently bang your leg into the coffee table.

wanneer je per ongeluk tegen de salontafel oploopt.

Sure, the bruise hurts like hell, and you almost certainly

Je vergaat natuurlijk van de pijn en de blauwe plek

don't like the discolored look, but we all know

ziet er uiteraard niet uit, maar we weten allemaal,

the bruise per Se is not the problem.

dat de blauwe plek op zich niet het probleem is.

In fact, it's the opposite. It's a healthy response to the trauma,

Het is precies andersom. Het is een gezonde reactie op het trauma.

all of those immune cells rushing to the site of the injury

Alle immuuncellen spoeden zich naar de plek van de verwonding,

to salvage cellular debris and prevent the spread

om beschadigde cellen op te ruimen en zo de verspreiding van infectie

of infection to elsewhere in the body.

elders in het lichaam te voorkomen.

Now, imagine we thought bruises were the problem,

Stel je voor, dat we dachten dat het probleem lag bij kneuzingen.

and we evolved a giant medical establishment

Dat we een reusachtige medische cultuur creëerden

and a culture around treating bruises:

rond de behandeling van kneuzingen:

masking creams, painkillers, you name it,

camouflerende crèmes, pijnstillers, enzovoort.

all the while ignoring the fact that people

En intussen ons niet bezighielden met het feit dat mensen

are still banging their shins into coffee tables.

nog steeds hun schenen stoten tegen salontafels.

How much better would we be if we treated the cause --

Het zou zoveel beter zijn om de oorzaak te behandelen

telling people to pay attention

- mensen te vertellen dat ze moeten opletten,

when they walk through the living room --

als ze door de woonkamer lopen -

rather than the effect?

in plaats van het gevolg.

Getting the cause and the effect right

Het is een wereld van verschil

makes all the difference in the world.

als oorzaak en gevolg in de juiste volgorde staan.

Getting it wrong, and the pharmaceutical industry

Als je het niet bij het rechte eind hebt,

can still do very well for its shareholders

kan dat gunstig zijn voor de aandeelhouders van de farmaceutische industrie,

but nothing improves for the people with bruised shins.

maar voor de mensen met gekneusde schenen verbetert er niets.

Cause and effect.

Oorzaak en gevolg.

So what I'm suggesting is

Ik beweer,

maybe we have the cause and effect wrong

dat we het fout hebben wat betreft

on obesity and insulin resistance.

oorzaak en gevolg, bij obesitas en insulineresistentie.

Maybe we should be asking ourselves,

Misschien zouden we ons moeten afvragen,

is it possible that insulin resistance causes weight gain

of insulinerestentie de oorzaak is van gewichtstoename

and the diseases associated with obesity,

en van obesitas-gerelateerde aandoeningen,

at least in most people?

in ieder geval bij de meeste mensen.

What if being obese is just a metabolic response

Als obesitas nu eens gewoon een metabolische reactie is

to something much more threatening,

op iets veel bedreigenders.

an underlying epidemic,

Dat het een onderliggende epidemie is,

the one we ought to be worried about?

die ons zorgen zou moeten baren.

Let's look at some suggestive facts.

Hier zijn wat feiten die in die richting wijzen.

We know that 30 million obese Americans

We weten dat 30 miljoen inwoners

in the United States don't have insulin resistance.

van de Verenigde Staten geen insulineresistentie hebben.

And by the way, they don't appear to be at any

Overigens lijkt het risico op de ziekte

greater risk of disease than lean people.

voor hen niet groter dan voor slanke mensen.

Conversely, we know that six million lean people

Omgekeerd weten we dat 6 miljoen slanke mensen

in the United States are insulin-resistant,

in de Verenigde Staten wèl insulineresistent zijn.

and by the way, they appear to be at even greater risk

Voor hen lijkt het risico op de metabolische ziektes

for those metabolic diseases I mentioned a moment ago

waar ik het net over had, nog groter

than their obese counterparts.

dan voor hun zwaarlijvige tegenhangers.

Now I don't know why, but it might be because,

Ik weet niet waarom, maar het zou kunnen zijn

in their case, their cells haven't actually figured out

dat in hun geval, hun cellen er nog niet achter zijn

the right thing to do with that excess energy.

wat ze het beste kunnen doen met de overtollige energie.

So if you can be obese and not have insulin resistance,

Als iemand met obesitas geen insulineresistentie heeft

and you can be lean and have it,

en een slanke persoon heeft het wel,

this suggests that obesity may just be a proxy

suggereert dit, dat obesitas misschien slechts

for what's going on.

een bijkomend verschijnsel is.

So what if we're fighting the wrong war,

Voeren we de verkeerde strijd?

fighting obesity rather than insulin resistance?

Die tegen obesitas in plaats van tegen insulineresistentie.

Even worse, what if blaming the obese

Erger nog, als we de obesitaspatiënten de schuld geven,

means we're blaming the victims?

beschuldigen we dan de slachtoffers?

What if some of our fundamental ideas about obesity

Als een aantal van onze fundamentele ideeën over obesitas

are just wrong?

nu eens gewoon verkeerd zijn.

Personally, I can't afford the luxury of arrogance anymore,

Zelf kan ik me de luxe van arrogantie niet meer permitteren,

let alone the luxury of certainty.

laat staan de luxe van zekerheid.

I have my own ideas about what could be at the heart of this,

Ik heb zo mijn eigen ideeën over waar het hier om draait,

but I'm wide open to others.

maar ik sta open voor andere ideeën.

Now, my hypothesis, because everybody always asks me,

Mijn hypothese - iedereen vraagt er namelijk naar -

is this.

is als volgt.

If you ask yourself, what's a cell trying to protect itself from

Als je je afvraagt waartegen een cel zich probeert te beschermen

when it becomes insulin resistant,

wanneer hij insulineresistent wordt,

the answer probably isn't too much food.

is het antwoord waarschijnlijk niet; tegen teveel voedsel.

It's more likely too much glucose: blood sugar.

Het is aannemelijker, dat het is tegen teveel glucose (bloedsuiker).

Now, we know that refined grains and starches

We weten dat bewerkte granen en zetmeel

elevate your blood sugar in the short run,

de bloedsuikerspiegel op korte termijn verhogen.

and there's even reason to believe that sugar

Er is zelfs reden om aan te nemen,

may lead to insulin resistance directly.

dat suiker tot acute insulineresistentie kan leiden.

So if you put these physiological processes to work,

Als deze fysiologische processen in werking worden gezet,

I'd hypothesize that it might be our increased intake

is het mijn hypothese, dat onze toegenomen inname

of refined grains, sugars and starches that's driving

van bewerkte granen, suikers en zetmeel de oorzaak zijn

this epidemic of obesity and diabetes,

van de obesitas- en diabetes-epidemie.

but through insulin resistance,

Maar dan wel door insulineresistentie

you see, and not necessarily through just overeating and under-exercising.

en niet noodzakelijk door te veel eten en te weinig bewegen.

When I lost my 40 pounds a few years ago,

Toen ik enkele jaren geleden 20 kilo afviel,

I did it simply by restricting those things,

deed ik dat gewoon door me in die dingen te beperken.

which admittedly suggests I have a bias

Toegegeven, dit veronderstelt dat ik een vooroordeel heb,

based on my personal experience.

dat gebaseerd is op mijn persoonlijke ervaring.

But that doesn't mean my bias is wrong,

Al betekent dat nog niet dat mijn oordeel verkeerd is.

and most important, all of this can be tested scientifically.

Het belangrijkste is, dat dit allemaal wetenschappelijk getest kan worden.

But step one is accepting the possibility

Maar het begint bij de acceptatie van de mogelijkheid,

that our current beliefs about obesity,

dat onze huidige opvattingen over obesitas,

diabetes and insulin resistance could be wrong

diabetes en insulineresistentie fout zouden kunnen zijn

and therefore must be tested.

en daarom getest moeten worden.

I'm betting my career on this.

Ik wil er mijn carrière om verwedden.

Today, I devote all of my time to working on this problem,

Tegenwoordig wijd ik al mijn tijd aan het oplossen van dit probleem

and I'll go wherever the science takes me.

en ik zal alles doen wat de wetenschap me vraagt.

I've decided that what I can't and won't do anymore

Ik heb besloten dat ik niet meer kan en wil pretenderen,

is pretend I have the answers when I don't.

dat ik de antwoorden heb, wanneer dat niet zo is.

I've been humbled enough by all I don't know.

Alles wat ik niet weet heeft me nederig gemaakt.

For the past year, I've been fortunate enough

Het afgelopen jaar heb ik het geluk gehad

to work on this problem with the most amazing team

om te kunnen werken met het meest fantastische team

of diabetes and obesity researchers in the country,

van diabetes- en obesitas-onderzoekers in dit land.

and the best part is,

Het mooiste daarvan is,

just like Abraham Lincoln surrounded himself with a team of rivals,

dat we ons, net als Abraham Lincoln, omringen met een team,

we've done the same thing.

dat uit rivalen bestaat.

We've recruited a team of scientific rivals,

Wetenschappelijke rivalen,

the best and brightest who all have different hypotheses

die allemaal hun eigen hypothese hebben over de oorzaak van deze epidemie.

for what's at the heart of this epidemic.

Some think it's too many calories consumed.

Sommigen wijten het aan overconsumptie van calorieën.

Others think it's too much dietary fat.

Anderen denken aan te vette voeding.

Others think it's too many refined grains and starches.

En weer anderen aan teveel bewerkt graan en zetmeel.

But this team of multi-disciplinary,

Maar over 2 dingen zijn deze veelzijdige,

highly skeptical and exceedingly talented researchers

bijzonder sceptische en getalenteerde wetenschappers het eens.

do agree on two things.

Ten eerste is dit probleem te belangrijk om te blijven negeren

First, this problem is just simply too important

to continue ignoring because we think we know the answer.

omdat we het antwoord denken te weten.

And two, if we're willing to be wrong,

En ten tweede, als we ons ongelijk durven toegeven,

als we het durven opnemen tegen de huidige opvattingen,

if we're willing to challenge the conventional wisdom

with the best experiments science can offer,

met de beste experimenten die de wetenschap ons biedt,

we can solve this problem.

dan kunnen we het probleem oplossen.

I know it's tempting to want an answer right now,

Het is verleidelijk om nu al een antwoord te willen,

some form of action or policy, some dietary prescription --

een of andere maatregel of beleid, een dieetvoorschrift: 'eet dit, niet dat',

eat this, not that —

maar als we het goed willen doen,

but if we want to get it right,

is veel meer grondig wetenschappelijk onderzoek nodig,

we're going to have to do much more rigorous science

before we can write that prescription.

voordat we het recept kunnen uitschrijven.

Briefly, to address this, our research program

In het kort concentreert ons onderzoeksprogramma

is focused around three meta-themes, or questions.

zich op 3 meta-thema's of vragen.

First, how do the various foods we consume

Ten eerste: hoe beïnvloedt ons voedsel

impact our metabolism, hormones and enzymes,

ons metabolisme, onze hormonen en enzymen

and through what nuanced molecular mechanisms?

en met behulp van welk genuanceerd moleculair systeem?

Second, based on these insights,

Ten tweede: kunnen mensen,

can people make the necessary changes in their diets

op basis van deze inzichten, hun dieet veranderen

in a way that's safe and practical to implement?

op een manier die veilig en praktisch toepasbaar is?

And finally, once we identify what safe

En tot slot, als we bepalen welke veilige

and practical changes people can make to their diet,

en praktische dieetveranderingen mensen kunnen aanbrengen,

how can we move their behavior in that direction

hoe kan hun gedrag zodanig gestuurd worden,

so that it becomes more the default

dat het regel wordt

rather than the exception?

in plaats van uitzondering?

Just because you know what to do doesn't mean

Dat je weet wat je moet doen, betekent niet

you're always going to do it.

dat je het ook altijd doet.

Sometimes we have to put cues around people

Soms moeten we mensen begeleiding geven

to make it easier, and believe it or not,

om het makkelijker te maken en geloof het of niet,

that can be studied scientifically.

dat kun je wetenschappelijk bestuderen.

I don't know how this journey is going to end,

Ik weet niet waar deze reis zal eindigen,

but this much seems clear to me, at least:

maar het is me in ieder geval wel duidelijk,

We can't keep blaming our overweight and diabetic patients

dat we onze obesitas- en diabetespatiënten niet kunnen blijven beschuldigen,

like I did.

zoals ik dat deed.

Most of them actually want to do the right thing,

De meesten willen echt wel,

but they have to know what that is,

maar ze moeten weten wat de juiste weg is

and it's got to work.

en het moet werken.

I dream of a day when our patients can

Ik droom van de dag dat onze patiënten

shed their excess pounds

hun overtollige kilo's af kunnen schudden

and cure themselves of insulin resistance,

en zichzelf genezen van insulineresistentie.

because as medical professionals,

Wij, als medische professionals,

we've shed our excess mental baggage

hebben namelijk onze overtollige geestelijke bagage afgeschud

and cured ourselves of new idea resistance sufficiently

en hebben onszelf voldoende genezen van 'nieuwe-ideeën-resistentie',

to go back to our original ideals:

om terug te gaan naar onze oorspronkelijke idealen:

open minds, the courage to throw out yesterday's ideas

een open geest, de moed om ons te ontdoen van oude ideeën,

when they don't appear to be working,

wanneer ze blijkbaar niet werken.

and the understanding that scientific truth isn't final,

En weten dat wetenschappelijke waarheid niet voor de eeuwigheid is,

but constantly evolving.

maar constant in ontwikkeling.

Staying true to that path will be better for our patients

Voor onze patiënten en voor de wetenschap

and better for science.

is het beter om dat pad te blijven volgen.

If obesity is nothing more than a proxy

Als obesitas niet meer is dan een bijkomend verschijnsel

for metabolic illness,

van metabolische ziekte,

what good does it do us to punish those with the proxy?

waarom zouden we deze patiënten dan daarvoor straffen?

Sometimes I think back to that night in the E.R.

Ik denk nog wel eens terug aan die nacht op de Eerste Hulp,

seven years ago.

7 jaar geleden.

I wish I could speak with that woman again.

Ik wou dat ik nog eens met die vrouw kon spreken.

I'd like to tell her how sorry I am.

Ik zou haar zo graag mijn spijt betuigen.

I'd say, as a doctor, I delivered

Ik zou haar zeggen: 'Als dokter heb ik u

the best clinical care I could,

de best mogelijke medische zorg gegeven,

but as a human being,

maar als mens

I let you down.

heb ik u in de steek gelaten.

You didn't need my judgment and my contempt.

U verdiende mijn oordeel en minachting niet.

You needed my empathy and compassion,

U verdiende mijn empathie en compassie

and above all else, you needed a doctor

en bovenal verdiende u een dokter,

who was willing to consider

die bereid was om te overwegen

maybe you didn't let the system down.

of het misschien niet aan u lag,

Maybe the system, of which I was a part,

maar dat het systeem, waar ik deel van was,

was letting you down.

u misschien in de steek heeft gelaten.'

If you're watching this now,

Als u hier nu naar kijkt,

I hope you can forgive me.

hoop ik dat u me kunt vergeven.

(Applause)

(Applaus)