Hannah Brencher: Love letters to strangers

Translator: Joseph Geni Reviewer: Morton Bast

Vertaald door: Christel Foncke Nagekeken door: Els De Keyser

I was one of the only kids in college who had a reason

Aan de universiteit was ik bij de weinigen die een reden hadden

to go to the P.O. box at the end of the day,

om 's avonds naar de brievenbus te lopen.

and that was mainly because my mother has never believed

Mijn moeder geloofde niet

in email, in Facebook, in texting or cell phones in general.

in e-mail, Facebook, sms'en of mobiele telefoon.

And so while other kids were BBM-ing their parents,

Anderen stuurden berichtjes aan hun ouders,

I was literally waiting by the mailbox

maar ik stond te wachten bij de brievenbus

to get a letter from home to see how the weekend had gone,

voor een brief van thuis met het relaas van het weekend.

which was a little frustrating when Grandma was in the hospital,

Dat was frustrerend als oma in het ziekenhuis lag.

but I was just looking for some sort of scribble,

Ik wachtte op een krabbel,

some unkempt cursive from my mother.

een slordig handgeschreven briefje van mijn moeder.

And so when I moved to New York City after college

Toen ik na de universiteit verhuisde naar New York

and got completely sucker-punched in the face by depression,

en keihard gevloerd werd door een depressie,

I did the only thing I could think of at the time.

deed ik het enige waaraan ik toen kon denken.

I wrote those same kinds of letters that my mother had written me

Ik schreef hetzelfde soort brieven die mijn moeder aan mij zond,

for strangers, and tucked them all throughout the city,

aan vreemden. Ik verstopte ze op allerlei plaatsen in de stad.

dozens and dozens of them. I left them everywhere,

Dozijnen en dozijnen brieven. Ik liet ze overal achter:

in cafes and in libraries, at the U.N., everywhere.

in café's en bibliotheken, bij de VN, overal.

I blogged about those letters and the days

Ik blogde over de brieven en de dagen

when they were necessary, and I posed

dat ze nodig waren. Ik postte

a kind of crazy promise to the Internet:

een gekke belofte op het internet:

that if you asked me for a hand-written letter,

als je mij vroeg om een handgeschreven brief,

I would write you one, no questions asked.

schreef ik er één, zonder vragen te stellen.

Overnight, my inbox morphed into this harbor of heartbreak --

Diezelfde nacht nog veranderde mijn inbox in een haven voor gebroken harten.

a single mother in Sacramento, a girl being bullied

Een alleenstaande moeder uit Sacramento,

in rural Kansas, all asking me, a 22-year-old girl

een gepest meisje uit Kansas, allen vroegen ze mij, een meisje van 22

who barely even knew her own coffee order,

dat amper haar eigen koffie kon bestellen,

to write them a love letter and give them a reason

om een liefdesbrief te schrijven en hen een reden te geven

to wait by the mailbox.

om te wachten bij de brievenbus.

Well, today I fuel a global organization

Vandaag heb ik een wereldorganisatie

that is fueled by those trips to the mailbox,

die gevoed wordt door die tocht naar de brievenbus,

fueled by the ways in which we can harness social media

gevoed door de manieren waarop we sociale media kunnen gebruiken

like never before to write and mail strangers letters

zoals nooit tevoren, om vreemden brieven te schrijven

when they need them most, but most of all,

op een moment dat ze het meest nodig zijn maar vooral

fueled by crates of mail like this one, my trusty mail crate,

gevoed door brievenkorven zoals deze, mijn vertrouwde brievenkorf,

filled with the scriptings of ordinary people,

gevuld met schrijfsels van gewone mensen,

strangers writing letters to other strangers not because

vreemden die brieven schrijven aan andere vreemden, niet omdat

they're ever going to meet and laugh over a cup of coffee,

ze ooit samen bij een kop koffie zullen kletsen

but because they have found one another by way of letter-writing.

maar omdat ze elkaar vonden in brieven.

But, you know, the thing that always gets me

Wat me telkens opvalt

about these letters is that most of them have been written

bij deze brieven: de meeste werden geschreven

by people that have never known themselves loved on a piece of paper.

door mensen die nooit op papier lazen dat iemand van hen houdt.

They could not tell you about the ink of their own love letters.

Ze konden niet vertellen over de inkt van hun eigen liefdesbrieven.

They're the ones from my generation,

Ze zijn van mijn generatie.

the ones of us that have grown up into a world

Degenen die opgroeiden in een wereld

where everything is paperless, and where some

waar alles papierloos is en waar

of our best conversations have happened upon a screen.

de beste conversaties op een scherm plaatsvonden.

We have learned to diary our pain onto Facebook,

We leerden onze pijn op Facebook ventileren

and we speak swiftly in 140 characters or less.

en spreken vlot in 140 tekens of minder.

But what if it's not about efficiency this time?

Maar als het nu eens niet over efficiëntie ging?

I was on the subway yesterday with this mail crate,

Ik zat gisteren op de metro met mijn brievenkorf.

which is a conversation starter, let me tell you.

Ideaal om het ijs te breken,

If you ever need one, just carry one of these. (Laughter)

als je daar behoefte aan hebt, breng dan gewoon dit ding mee. (Gelach)

And a man just stared at me, and he was like,

Een man staarde me aan:

"Well, why don't you use the Internet?"

"Waarom gebruik je het internet niet?"

And I thought, "Well, sir, I am not a strategist,

Ik dacht: "Mijnheer, ik ben geen strateeg,

nor am I specialist. I am merely a storyteller."

geen specialist. Ik ben maar een verhalenverteller."

And so I could tell you about a woman

Ik kan je vertellen over een vrouw

whose husband has just come home from Afghanistan,

wier echtgenoot net terugkwam van Afghanistan.

and she is having a hard time unearthing this thing called conversation,

Zij heeft moeite om het gesprek weer op gang te krijgen.

and so she tucks love letters throughout the house

Ze verstopt liefdesbrieven in huis

as a way to say, "Come back to me.

om te zeggen: "Kom terug bij me.

Find me when you can."

Vind me als je er klaar voor bent."

Or a girl who decides that she is going to leave love letters

Of een meisje dat beslist dat ze liefdesbrieven zal achterlaten

around her campus in Dubuque, Iowa, only to find

in haar campus in Dubuque, Iowa.

her efforts ripple-effected the next day when she walks out

Als de volgende dag buitenkomt, ziet ze de kettingreactie op haar actie:

onto the quad and finds love letters hanging

liefdesbrieven hangen in de bomen,

from the trees, tucked in the bushes and the benches.

zijn verstopt in de struiken en onder de banken.

Or the man who decides that he is going to take his life,

Of de man die beslist zelfmoord te plegen

uses Facebook as a way to say goodbye

en Facebook gebruikt om vaarwel te zeggen

to friends and family.

tegen vrienden en familie.

Well, tonight he sleeps safely with a stack of letters

Vannacht slaapt hij veilig op een stapel brieven

just like this one tucked beneath his pillow,

zoals deze, weggestopt onder zijn kussen,

scripted by strangers who were there for him when.

geschreven door vreemden die er waren voor hem, toen.

These are the kinds of stories that convinced me

Deze verhalen overtuigden mij

that letter-writing will never again need to flip back her hair

dat de briefschrijfkunst nooit nog flirterig

and talk about efficiency, because she is an art form now,

over efficiëntie moet beginnen: het is nu een kunstvorm,

all the parts of her, the signing, the scripting, the mailing,

in al haar delen: het tekenen, het schrijven, het posten

the doodles in the margins.

de doedels in de marge.

The mere fact that somebody would even just sit down,

Gewoon het feit dat iemand gaat neerzitten,

pull out a piece of paper and think about someone

een blad papier neemt en aan iemand denkt

the whole way through, with an intention that is so much

met een intentie die zoveel moeilijker

harder to unearth when the browser is up and the iPhone

naar boven te halen is als je op het internet zit

is pinging and we've got six conversations rolling in at once,

de iPhone piept en er zes conversaties tegelijk binnenrollen.

that is an art form

Dat is een kunstvorm

that does not fall down to the Goliath of "get faster,"

die niet valt voor de 'sneller!'-Goliath,

no matter how many social networks we might join.

alle sociale netwerken ten spijt.

We still clutch close these letters to our chest,

We drukken deze brieven tegen onze borst

to the words that speak louder than loud,

en horen de woorden die luider en luider spreken

when we turn pages into palettes to say the things

als we van pagina's dikke pakken maken om de dingen te zeggen

that we have needed to say,

die we moesten zeggen,

the words that we have needed to write, to sisters

de woorden die we moesten schrijven aan zussen

and brothers and even to strangers, for far too long.

en broers en zelfs vreemden, al veel te lang.

Thank you. (Applause)

Dank je. (Applaus)

(Applause)

(Applaus)