Why we need to talk about depression | Kevin Breel

Translator: ALEKSANDAR MITEVSKI Reviewer: Charlie Psy

For a long time in my life,

Долго време во животот,

I felt like I'd been living two different lives.

имав чувство дека водам два различни животи.

There's the life that everyone sees,

Постои животот за кој сите знаат,

and then there's the life that only I see.

но и животот за кој само јас знам.

And in the life that everyone sees,

Во животот за кој сите знаат,

who I am is a friend,

јас сум пријател,

a son, a brother,

син, брат,

a stand-up comedian and a teenager.

стенд-ап комичар и тинејџер.

That's the life everyone sees.

Тоа е животот за кој сите знаат.

If you were to ask my friends and family to describe me,

Ако побарате од моите пријатели и семејство да ме опишат,

that's what they would tell you.

токму тоа ќе ви го кажат.

And that's a huge part of me. That is who I am.

И тоа е голем дел од мене. Тоа сум јас.

And if you were to ask me to describe myself,

Ако од мене побарате јас самиот да се опишам,

I'd probably say some of those same things.

веројатно би кажал некои од тие работи.

And I wouldn't be lying,

И нема да ве излажам,

but I wouldn't totally be telling you the truth, either,

но и нема да ви ја кажам целата приказна,

because the truth is,

бидејќи тоа е

that's just the life everyone else sees.

само животот за кој сите знаат.

In the life that only I see, who I am,

Во животот за кој само јас знам,

who I really am,

јас сум всушност

is someone who struggles intensely with depression.

човек кој води тешка борба со депресијата.

I have for the last six years of my life,

Тоа го правам изминативе шест години

and I continue to every day.

и продолжувам секој ден.

Now, for someone who has never experienced depression

Е сега, некој кој никогаш не доживеал депресија

or doesn't really know what that means,

или пак не знае што значи тоа,

that might surprise them to hear,

можеби малку ќе се изненади,

because there's this pretty popular misconception

бидејќи има една многу популарна заблуда

that depression is just being sad

дека депресијата е да бидеш тажен

when something in your life goes wrong,

кога нешто во животот ти тргнало наопаку,

when you break up with your girlfriend,

кога ќе раскинеш со девојката,

when you lose a loved one,

кога ќе изгубиш некој сакан,

when you don't get the job you wanted.

кога нема да ја добиеш посакуваната работа.

But that's sadness. That's a natural thing.

Но тоа е тага. Тоа е природно.

That's a natural human emotion.

Тоа е нормална човечка емоција.

Real depression isn't being sad

Вистинската депресија не е да бидеш

when something in your life goes wrong.

тажен кога нешто во животот ти тргнало наопаку.

Real depression is being sad

Вистинската депресија е да бидеш

when everything in your life is going right.

тажен кога сè во животот ти оди како што треба.

That's real depression, and that's what I suffer from.

Тоа е вистинската депресија, и токму од тоа страдам.

And to be totally honest,

И да бидам целосно искрен,

that's hard for me to stand up here and say.

тешко ми е да го кажам тоа тука пред вас.

It's hard for me to talk about,

Тешко ми е да зборувам за тоа,

and it seems to be hard for everyone to talk about,

и се чини дека и на другите им е тешко,

so much so that no one's talking about it.

толку многу што никој не зборува за депресијата.

And no one's talking about depression, but we need to be,

Никој не зборува за депресијата, но би требало,

because right now it's a massive problem.

оти во моментов таа претставува огромен проблем.

It's a massive problem.

Огромен проблем.

But we don't see it on social media, right?

Но не ја гледаме на социјалните медиуми, така?

We don't see it on Facebook. We don't see it on Twitter.

Ја нема на Фејсбук. Ја нема на Твитер.

We don't see it on the news, because it's not happy,

Ја нема на вестите, бидејќи не е радосна вест,

it's not fun, it's not light.

не е забавна, не е позитивна.

And so because we don't see it, we don't see the severity of it.

И бидејќи ја нема, не можеме да видиме колку е сурова.

But the severity of it and the seriousness of it is this:

Но нејзината суровост и сериозност се рефлектира вака:

every 30 seconds,

на секои 30 секунди,

every 30 seconds, somewhere,

секои 30 секунди, некаде,

someone in the world takes their own life

некој во светот си го одзема животот

because of depression,

поради депресија,

and it might be two blocks away, it might be two countries away,

можеби е два блока одовде, можеби две земји или

it might be two continents away, but it's happening,

два континенти одовде, но се случува,

and it's happening every single day.

и се случува буквално секој ден.

And we have a tendency, as a society,

А ние како општество, честопати ќе

to look at that and go, "So what?"

се осврнеме на тоа и велиме, "Па што?"

So what? We look at that, and we go, "That's your problem.

Па што? Ќе погледнеме кон тоа, и велиме, "Тоа е твој проблем.

That's their problem."

Тоа е нивни проблем."

We say we're sad and we say we're sorry,

Велиме дека сме тажни и дека ни е жал,

but we also say, "So what?"

но истовремено велиме, "Па што?"

Well, two years ago it was my problem,

Пред две години јас имав таков проблем,

because I sat on the edge of my bed

кога седнав на работ од креветот

where I'd sat a million times before

каде сум седел милион пати претходно

and I was suicidal.

и сакав да извршам самоубиство.

I was suicidal, and if you were to look at my life on the surface,

Имав намера да се самоубијам, но ако погледневте на површината од мојот живот,

you wouldn't see a kid who was suicidal.

немаше да забележите дете со таква намера.

You'd see a kid who was the captain of his basketball team,

Ќе видевте дете кое е капитен на кошаркарски тим,

the drama and theater student of the year,

ученик на годината по драма и театар,

the English student of the year,

ученик на годината по Англиски,

someone who was consistently on the honor roll

некој на кого постојано му оддаваат признанија

and consistently at every party.

и кој е постојано на забавите.

So you would say I wasn't depressed, you would say

И би рекле дека не сум депресивен, би рекле дека немам

I wasn't suicidal, but you would be wrong.

намера да се самоубијам, но ќе погрешите.

You would be wrong. So I sat there that night

Ќе згрешите. И така седнав таму таа ноќ,

beside a bottle of pills with a pen and paper in my hand

до мене имав шишенце со апчиња. Во раката држев лист и пенкало,

and I thought about taking my own life

размислував да си го одземам животот,

and I came this close to doing it.

и бев олку близу до тоа.

I came this close to doing it.

Малку фалеше.

And I didn't, so that makes me one of the lucky ones,

Но не го направив тоа, и тоа ме прави еден од оние среќниците,

one of the people who gets to step out on the ledge

еден од луѓето кои застанале на работ,

and look down but not jump,

погледнале надолу, но не скокнале,

one of the lucky ones who survives.

еден од среќниците кои преживуваат.

Well, I survived, and that just leaves me with my story,

И така, преживеав, и ми останува само приказната,

and my story is this:

а мојата приказна е оваа:

In four simple words, I suffer from depression.

Во четири едноставни зборови, јас страдам од депресија.

I suffer from depression,

Јас страдам од депресија,

and for a long time, I think,

и долго време, мислам дека

I was living two totally different lives,

живеев два тотално различни животи,

where one person was always afraid of the other.

каде едната личност секогаш беше исплашена од онаа другата.

I was afraid that people would see me for who I really was,

Ми беше страв дека луѓето ќе откријат кој сум всушност,

that I wasn't the perfect, popular kid in high school everyone thought I was,

дека не сум совршеното, популарно дете од средно училиште,

that beneath my smile, there was struggle,

дека зад мојата насмевка, се крие борба,

and beneath my light, there was dark,

зад мојата светлина, лежи мрак,

and beneath my big personality just hid even bigger pain.

и дека под мојата голема личност, се крие уште поголема болка.

See, some people might fear girls not liking them back.

Видете, некои луѓе се плашат дека девојките ќе ги одбијат.

Some people might fear sharks. Some people might fear death.

Некои луѓе се плашат од ајкули. Некои можеби се плашат од смрт.

But for me, for a large part of my life, I feared myself.

Но јас, најголемиот дел од животот, ми беше страв од самиот себе.

I feared my truth, I feared my honesty, I feared my vulnerability,

Се плашев од мојата вистина, од мојата искреност, од мојата ранливост,

and that fear made me feel

а тој страв направи да се чувствувам

like I was forced into a corner,

ко да сум приклештен во ќош,

like I was forced into a corner and there was only one way out,

ко да сум приклештен во ќош од кој има само еден излез,

and so I thought about that way every single day.

а за тој излез размислував секој ден.

I thought about it every single day,

Размислував секој ден,

and if I'm being totally honest, standing here

и да бидам целосно искрен, стоејќи овде

I've thought about it again since, because that's the sickness,

повторно размислував, бидејќи таква е болеста,

that's the struggle, that's depression,

таква е борбата, тоа е депресија,

and depression isn't chicken pox.

а депресијата не е сипаници.

You don't beat it once and it's gone forever.

Не можеш да ја победиш еднаш и да си замине засекогаш.

It's something you live with. It's something you live in.

Со неа живееш. Во неа живееш.

It's the roommate you can't kick out. It's the voice you can't ignore.

Таа ви е цимер кој не можете да го исфрлите. Глас кој не можете да го игнорирате.

It's the feelings you can't seem to escape,

Тоа се чувства од кои не можете да избегате,

the scariest part is that after a while,

а најстрашно е што после некое време,

you become numb to it. It becomes normal for you,

отрпнувате на нив. Се навикнувате на нив,

and what you really fear the most

а најмногу ви е страв не од

isn't the suffering inside of you.

страдањето кое е во вас.

It's the stigma inside of others,

Туку од стигмата која е во другите,

it's the shame, it's the embarrassment,

од срамот, од резилот,

it's the disapproving look on a friend's face,

од осудувачкиот поглед на лицето на вашиот пријател,

it's the whispers in the hallway that you're weak,

од шепотите во ходникот дека сте слаб,

it's the comments that you're crazy.

од коментарите дека сте луд.

That's what keeps you from getting help.

Тоа не ви дозволува да побарате помош.

That's what makes you hold it in and hide it.

Тоа ве тера да ја држите во себе и да ја криете.

It's the stigma. So you hold it in and you hide it,

Тоа е стигмата. Ја криете депресијата во себе,

and you hold it in and you hide it,

ја држите и ја криете,

and even though it's keeping you in bed every day

иако ве приковува за кревет секој ден

and it's making your life feel empty no matter how much you try and fill it,

и ви го прави животот празен без оглед колку и да се обидувате да го пополните,

you hide it, because the stigma in our society

ја криете, бидејќи стигмата во нашето општество

around depression is very real.

околу депресијата е многу голема.

It's very real, and if you think that it isn't, ask yourself this:

Многу е голема, а ако мислите дека не е така, запрашајте се ова:

Would you rather make your next Facebook status

Како повеќе сакате да гласи вашиот следен Фејсбук статус,

say you're having a tough time getting out of bed

дека ви е тешко да станете од кревет

because you hurt your back

оти ви е повреден грбот

or you're having a tough time getting out of bed every morning

или дека ви е тешко да станете од кревет секое утро

because you're depressed?

оти сте депресивни?

That's the stigma, because unfortunately,

Тоа е стигмата, бидејќи за жал,

we live in a world where if you break your arm,

живееме во свет во кој ако си ја скршите раката,

everyone runs over to sign your cast,

сите трчаат да ви се потпишат на гипсот,

but if you tell people you're depressed, everyone runs the other way.

но ако им кажете дека сте депресивен, сите бегаат од вас.

That's the stigma.

Тоа е стигмата.

We are so, so, so accepting of any body part breaking down

Можеме да прифатиме пореметување на било кој дел од телото,

other than our brains. And that's ignorance.

освен на мозокот. А тоа е незнаење.

That's pure ignorance, and that ignorance has created

Тоа е чисто незнаење, а тоа незнаење има создадено

a world that doesn't understand depression,

свет кој не ја разбира депресијата,

that doesn't understand mental health.

кој не го разбира менталното здравје.

And that's ironic to me, because depression

А тоа е иронично за мене, бидејќи депресијата

is one of the best documented problems we have in the world,

е еден од проблемите кој се најдобро утврдени во светот,

yet it's one of the least discussed.

но сепак проблем за кого најмалку дискутираме.

We just push it aside and put it in a corner

Едноставно ја туркаме под тепих, се преправаме

and pretend it's not there and hope it'll fix itself.

дека не е тука и се надеваме дека ќе се реши сама од себе.

Well, it won't. It hasn't, and it's not going to,

Но, нема, тоа се нема случено и нема ни да се случи,

because that's wishful thinking,

оти тоа е само фантазирање,

and wishful thinking isn't a game plan, it's procrastination,

а фантазирањето не ни треба, со него само одолговлекуваме,

and we can't procrastinate on something this important.

и не можеме да одолговлекуваме толку важна работа.

The first step in solving any problem

Првиот чекор за решавање на проблем

is recognizing there is one.

е да го препознаете проблемот.

Well, we haven't done that, so we can't really expect

Но, тоа го немаме направено, и не можеме да очекуваме

to find an answer when we're still afraid of the question.

одговор доколку и понатаму ни е страв од прашањето.

And I don't know what the solution is.

И не знам што е решението.

I wish I did, but I don't -- but I think,

Би сакал да знам, но не знам,

I think it has to start here.

но мислам дека мора да почне одовде.

It has to start with me, it has to start with you,

Мора да почне од мене, мора да почне од вас,

it has to start with the people who are suffering,

мора да почне од луѓето кои страдаат,

the ones who are hidden in the shadows.

од оние кои се скриени во сенките.

We need to speak up and shatter the silence.

Мораме да зборуваме и да ја прекинеме тишината.

We need to be the ones who are brave for what we believe in,

Токму ние треба да се охрабриме за она во што веруваме,

because if there's one thing that I've come to realize,

бидејќи ако има една работа што ја сфатив,

if there's one thing that I see as the biggest problem,

ако има една работа за која сметам дека е најголем проблем,

it's not in building a world

тоа не градење на свет

where we eliminate the ignorance of others.

во кој ќе го искорениме незнаењето на другите.

It's in building a world where we teach the acceptance of ourselves,

Туку градење на свет во кој ќе учиме како да се прифатиме самите себе,

where we're okay with who we are,

во кој ќе бидеме океј со тоа кој сме,

because when we get honest,

бидејќи кога сме искрени,

we see that we all struggle and we all suffer.

можеме да видиме дека сите се бориме и страдаме.

Whether it's with this, whether it's with something else,

Дали со нас, дали со нешто друго, сите знаеме

we all know what it is to hurt.

како е кога си повреден.

We all know what it is to have pain in our heart,

Сите знаеме како е да имаш болка во срцето,

and we all know how important it is to heal.

сите знаеме колку е важно таа да заздрави.

But right now, depression is society's deep cut

Но во моментов, депресијата е длабока расекотина

that we're content to put a Band-Aid over and pretend it's not there.

врз која лепиме фластер и се преправаме дека не постои.

Well, it is there. It is there, and you know what? It's okay.

Но таа е тука. Тука е, и знаете што? Во ред е.

Depression is okay. If you're going through it, know that you're okay.

Депресијата е океј. Ако имаш депресија, знај дека си океј.

And know that you're sick, you're not weak,

И имај на ум дека си болен, не си слаб,

and it's an issue, not an identity,

таа е проблем, а не идентитет,

because when you get past the fear and the ridicule

оти кога ќе го надминеш стравот, исмејувањето,

and the judgment and the stigma of others,

осудата и стигмата од другите,

you can see depression for what it really is,

ќе можеш да ја видиш депресијата онаква каква што è ,

and that's just a part of life,

а таа е само дел од животот,

just a part of life, and as much as I hate,

само дел од животот, и колку и да ги мразам,

as much as I hate some of the places,

колку и да ги мразам некои од местата,

some of the parts of my life depression has dragged me down to,

некои од моите животни епизоди кои ми ги приреди депресијата,

in a lot of ways I'm grateful for it.

на многу начини сум и благодарен за тоа.

Because yeah, it's put me in the valleys,

Бидејќи да, ме турна по надолнина,

but only to show me there's peaks,

но само за да ми покаже дека има врв,

and yeah it's dragged me through the dark

и да ме влечеше по темнината,

but only to remind me there is light.

но само за да ме потсети дека има светлина.

My pain, more than anything in 19 years on this planet,

Мојата болка, повеќе од било што во текот на овие 19 години,

has given me perspective, and my hurt,

ми даде перспектива, мојата повреда,

my hurt has forced me to have hope,

мојата повреда ме натера да имам надеж,

have hope and to have faith, faith in myself,

да имам надеж и верба, верба во себе,

faith in others, faith that it can get better,

верба во другите, верба дека може да биде подобро,

that we can change this, that we can speak up

дека можеме да го промениме ова, дека можеме да

and speak out and fight back against ignorance,

се побуниме и да се бориме против незнаењето,

fight back against intolerance,

да се бориме против нетолеранцијата,

and more than anything,

и највеќе од сè,

learn to love ourselves,

да научиме да се сакаме самите себе,

learn to accept ourselves for who we are,

да научиме да се прифатиме онакви какви што сме,

the people we are, not the people the world wants us to be.

а не онакви какви што светот сака да бидеме.

Because the world I believe in is one

Бидејќи светот во кој јас верувам

where embracing your light doesn't mean ignoring your dark.

е свет во кој прифаќањето на сопствената светлина не значи игнорирање на сопствената темнина.

The world I believe in is one where we're measured

Светот во кој јас верувам е свет во кој ќе бидеме оценувани

by our ability to overcome adversities, not avoid them.

според нашата способност да ги надминеме тешкотиите, а не да ги избегнеме.

The world I believe in is one where I can look someone in the eye

Светот во кој јас верувам е свет во кој ќе можам да погледнам некого во очи

and say, "I'm going through hell,"

и да речам, "Поминувам низ пекол,"

and they can look back at me and go, "Me too," and that's okay,

а таа ќе ме погледне назад и ќе рече, "И јас," и тоа да биде океј,

and it's okay because depression is okay. We're people.

и океј е бидејќи депресијата е океј. Ние сме луѓе.

We're people, and we struggle and we suffer

Ние сме луѓе кои се борат, страдаат, крварат

and we bleed and we cry, and if you think that true strength

и кои плачат, и ако мислите дека вистинската сила

means never showing any weakness, then I'm here

значи никогаш да не покажеш слабост, тогаш морам

to tell you you're wrong.

да ви кажам дека грешите.

You're wrong, because it's the opposite.

Грешите, бидејќи е токму спротивното.

We're people, and we have problems.

Ние сме луѓе, и имаме проблеми.

We're not perfect, and that's okay.

Не сме совршени и тоа е океј.

So we need to stop the ignorance,

Значи мораме му ставиме крај на незнаењето,

stop the intolerance, stop the stigma,

на нетолеранцијата, на стигмата,

and stop the silence, and we need to take away the taboos,

на тишината, и мораме да ги отстраниме табуата,

take a look at the truth, and start talking,

да ја погледнеме вистината, и да проговориме,

because the only way we're going to beat a problem

бидејќи проблемот со кој луѓето се борат сами,

that people are battling alone

ќе го победиме само ако

is by standing strong together,

застанеме сите заедно,

by standing strong together.

ако бидеме сите сложни.

And I believe that we can.

И верувам дека можеме.

I believe that we can. Thank you guys so much.

Верувам дека можеме. Дечки ви благодарам многу.

This is a dream come true. Thank you. (Applause)

Ми се оствари сонот. Ви благодарам. (Аплауз)

Thank you. (Applause)

Ви благодарам. (Аплауз)